Ο πόλεμος είναι κομπίνα!

Σμέντλι Μπάτλερ*

Ο πόλεμος δεν είναι παρά μια κομπίνα. Η κομπίνα περιγράφεται, κατά τη γνώμη μου, με τον καλύτερο τρόπο σαν κάτι που δεν είναι ότι φαίνεται στην πλειοψηφία του κόσμου. Μόνο μια μικρή ομάδα γνωρίζει από τα μέσα περί τίνος πρόκειται. Διεξάγεται προς όφελος των πολύ λίγων και σε βάρος των μαζών.

Πιστεύω στην επαρκή άμυνα της ακτογραμμής και σε τίποτε περισσότερο. Εάν ένα έθνος έρθει εδώ για να πολεμήσει, τότε θα πολεμήσουμε. Το πρόβλημα με την Αμερική είναι ότι όταν το δολάριο κερδίζει μόλις 6 τοις εκατό στο εσωτερικό, τότε αποκτά νευρικότητα και πηγαίνει στο εξωτερικό για να κερδίσει 100 τοις εκατό. Τότε η σημαία ακολουθεί το δολάριο και οι στρατιώτες ακολουθούν τη σημαία

.

Δεν πρόκειται να ξαναπάω σε πόλεμο όπως έχω κάνει για να προστατέψω μερικές βρώμικες επενδύσεις των τραπεζιτών. Υπάρχουν μόνο δυο πράγματα για τα οποία αξίζει κανείς να πολεμά. Ένα είναι η άμυνα των σπιτιών μας και το άλλο είναι η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων. Πόλεμος για οποιονδήποτε άλλο λόγο δεν είναι παρά κομπίνα.

Δεν υπάρχει ούτε ένα κόλπο στο οπλοστάσιο των κομπιναδόρων που η στρατιωτική συμμορία να μην αξιοποιεί. Έχει τους δικούς της «κράχτες» για να επισημαίνει τους εχθρούς, τους «φουσκωτούς» για να τους καταστρέφει, τους «εγκεφάλους» για να σχεδιάζουν τις πολεμικές προετοιμασίες και το «Μεγάλο Αφεντικό» τον Υπερεθνικιστικό Καπιταλισμό.

  Μπορεί να φαίνεται περίεργο για κάποιον σαν και μένα, ένα στρατιωτικό, να υιοθετεί μια τέτοια σύγκριση. Η ειλικρίνεια με αναγκάζει. Ξόδεψα τριάντα τρία χρόνια και τέσσερεις μήνες σε ενεργό στρατιωτική υπηρεσία ως μέλος της πλέον επίλεκτης στρατιωτικής δύναμης αυτής της χώρας, του Σώματος των Πεζοναυτών. Υπηρέτησα σ’ όλους τους βαθμούς του αξιωματικού από ανθυπολοχαγός έως στρατηγός. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ξόδεψα τον περισσότερο χρόνο μου με το να είμαι ένας υψηλού επιπέδου φουσκωτός για τις Μπιγκ Μπίζνες, την Γουόλ Στριτ και τους Τραπεζίτες. Εν συντομία ήμουν ένας κομπιναδόρος, ένας γκάγκστερ για τον καπιταλισμό.

Εκείνη την εποχή υποπτευόμουν ότι ήμουν απλά μέρος της κομπίνας. Τώρα είμαι σίγουρος γι αυτό. Όπως όλα τα μέλη του στρατιωτικού επαγγέλματος, δεν έκανα ούτε μια σκέψη μόνος μου έως ότου έφυγα από την ενεργό υπηρεσία. Οι διανοητικές μου ικανότητες παρέμειναν σε ύπνωση καθόλο το διάστημα που υπάκουα στις διαταγές των ανώτερων. Αυτό είναι κάτι τυπικό με όλους στην στρατιωτική υπηρεσία.

Βοήθησα να γίνει το Μεξικό, ιδιαίτερα το Ταμπίκο, ασφαλές για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα το 1914. Βοήθησα να μεταβληθεί η Αϊτή και η Κούβα σε πρόσφορο μέρος για τα παιδιά της Νάσιοναλ Σίτι Μπανκ ώστε να απομυζούν κέρδη. Βοήθησα στο βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής προς όφελος της Γουόλ Στριτ. Ο κατάλογος της κομπίνας είναι μακρύς. Βοήθησα να εξαγνιστεί η Νικαράγουα προς όφελος τους διεθνούς τραπεζικού οίκου Μπράουν Μπράδερς στα 1909-1912 (που έχω ξανακούσει αυτό το όνομα;) Έφερα το φως στην Δομινικανή Δημοκρατία για τα αμερικάνικα συμφέροντα ζάχαρης το 1916. Βοήθησα να γίνει η Ονδούρα «σωστή» για τις αμερικανικές εταιρείες φρούτων το 1903. Στην Κίνα βοήθησα έτσι ώστε η Στάνταρτ Όιλ να κάνει τα δικά της δίχως κανένα κίνδυνο.

Κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων, είχα, όπως θα έλεγαν και τα παιδιά της πιάτσας, στρώσει μια καλή κομπίνα. Κοιτώντας πίσω, αισθάνομαι ότι θα μπορούσα να είχα δώσει στον Αλ Καπόνε μερικές συμβουλές. Το καλύτερο που μπορούσε να κάνει ήταν να στήσει την κομπίνα του σε τρεις συνοικίες. Εγώ έδρασα σε τρεις ηπείρους. 

* Ο αμερικανός στρατηγός Σμέντλι Μπάτλερ (1881-1940) υπήρξε ένας από τους πιο διακεκριμένους  διοικητές των πεζοναυτών τις πρώτες δύο δεκαετίες του 20^ου αιώνα. Αποστρατεύθηκε το 1931 έχοντας κερδίσει τις ανώτερες διακρίσεις της χώρας του για τη μακρόχρονη πολεμική του δράση. Υπήρξε επίσης ρεπουμπλικάνος υποψήφιος για τη Γερουσία το 1932. Το 1935 έγραψε μια μπροσούρα με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο Πόλεμος είναι Κομπίνα». Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μέρος μιας ομιλίας του που δημοσιεύτηκε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, 21/9/1931.