Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2021

Η σκύλευση των νεκρών υπήρξε ανέκαθεν το πιο ειδεχθές γνώρισμα των παλιανθρώπων.

 Ο αιφνίδιος θάνατος του Γιώργου Τράγκα γέμισε με βαθιά θλίψη την οικογένεια, τους οικείους, τους συνεργάτες και τους πολιτικούς του φίλους, αλλά και όλους εμάς που τον γνωρίσαμε στα πιο μαύρα χρόνια εκμαυλισμού της δημοσιογραφίας να στέκει απέναντι στο καθεστώς κατοχής, δίνοντας βήμα σε επίσημα απαγορευμένες και στιγματισμένες απόψεις, όταν το σύνολο σχεδόν των συναδέλφων του μετατρεπόταν ανοιχτά σε καθοδηγούμενα φερέφωνα.

Όμως, ο θάνατός του απ’ ότι φαίνεται χαροποίησε κάποιους άλλους. Χαροποίησε πρώτα και κύρια τους διώκτες του, που συμβαίνει να είναι και διώκτες του ελληνικού λαού. Χαροποίησε την εγκληματική οργάνωση που μας κυβερνά. Χαροποίησε πολλούς σεσημασμένους απατεώνες της πολιτικής.

Ήταν τέτοια η χαρά τους που δεν μπόρεσαν ούτε καν να κρατήσουν τα προσχήματα. Για «λαϊκισμό» του Γ. Τράγκα, μίλησε ο πρύτανης της χυδαιότητας, κ. Γεωργιάδης. Για «φασιστική νοοτροπία» του Γ. Τράγκα μίλησε ο επαγγελματίας του γκεμπελισμού κ. Μόσιαλος. Ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του σύγχρονου χιτλερισμού που μας κυβερνά, βρήκε την ευκαιρία να ασελγήσει στη μνήμη του νεκρού, λέγοντας ότι «αν έκανε το εμβόλιο θα είχε σωθεί»!

Ο λαϊκιστής, φασιστικής νοοτροπίας Γ. Τράγκας πέθανε με δική του ευθύνη γιατί δεν έκανε το εμβόλιο! Αυτό ισχυρίζεται ο υπόκοσμος της πολιτικής, της ιατρικής και της δημοσιότητας. Ο ίδιος υπόκοσμος, που με την εργαλειοποίηση του κορονοϊού και την σκόπιμη διάλυση του ΕΣΥ, οδήγησε έναν ολόκληρο λαό να κρύβεται τρομοκρατημένος από μια ίωση και να θρηνεί υπερδιπλάσιους νεκρούς το 2020-21, απ’ όσους θρήνησε στον πόλεμο του 1940-41.

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2021

Η πανδημία της ανέχειας, της αναδουλειάς και της ακρίβειας για το συμφέρον των λίγων.*

Όλο και περισσότερο οι επίσημοι μιλούν για παγκόσμια κρίση και πιο συγκεκριμένα για ενεργειακή κρίση. Μια κρίση που στην αρχή μας την παρουσίασαν ως «προσωρινή», λόγω κορονοϊού, αλλά τώρα όλο και περισσότερο ομολογούν ότι τελικά δεν θα ξεπεραστεί εύκολα.

Καταρχάς θα πρέπει να πούμε ότι η αποκαλούμενη κρίση, δεν είναι παρά μια νέα βαθύτερη επιδείνωση της ήδη συνεχιζόμενης ύφεσης που ξέσπασε στην επιφάνεια με επίκεντρο τη Δύση το 2008 με την κατάρρευση των χρηματαγορών. Από τότε έως σήμερα, παρά τις δεκάδες τρις δολάρια που δαπανήθηκαν και δαπανούνται για την στήριξη των χρηματιστικών κολοσσών, παρά την ατελείωτη μιζέρια, φτωχοποίηση, κοινωνική και εργασιακή υποβάθμιση στην οποία έχουν καταδικάσει οι κυβερνήσεις τους λαούς ακόμη και των πιο ανεπτυγμένων χωρών, η Δύση δεν κατάφερε ούτε καν να επανέλθει σε ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης ανάλογους μ’ εκείνους της περιόδου πριν το 2007-2008.

Κι αυτό αρκεί για να μιλάμε για ύφεση χωρίς τέλος.