Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Η αξία του «βρώμικου χρήματος» για την παγκόσμια οικονομία





Η καλλιέργεια οπίου στο Αφγανιστάν διπλασιάστηκε μεταξύ 2002 και 2003 κατακτώντας ένα επίπεδο 36 φορές μεγαλύτερο από εκείνο της τελευταίας χρονιάς του καθεστώτος των Ταλιμπάν. Αυτό παραδέχθηκε επίσημα ο Λευκός Οίκος, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Ρόιτερς (28/11/2003).
Σύμφωνα με την επίσημη δήλωση του Γραφείου Εθνικής Πολιτικής Ελέγχου των Ναρκωτικών του Λευκού Οίκου, η συνολική έκταση καλλιεργειών παπαρούνας για την παραγωγή οπίου και μορφίνης έφτασε στα 608 χιλιάδες στρέμματα το 2003, σε σύγκριση με 307,6 χιλιάδες στρέμματα το 2002 και 16,8 χιλιάδες στρέμματα το 2001. Έτσι το Αφγανιστάν μετατράπηκε σε χώρα μονοκαλλιέργειας οπίου, που το διαθέτει ως πρώτη ύλη, ή ως μεταποιημένο προϊόν στη διεθνή αγορά ναρκωτικών, μέσω του Ουζμπεκιστάν και του Πακιστάν, όπου ήδη έχει αναπτυχθεί μια μεγάλη βιομηχανία κατεργασίας και μεταποίησης παράνομων ναρκωτικών ουσιών. Το κύκλωμα αυτό των τριών χωρών, Αφγανιστάν-Πακιστάν-Ουζμπεκιστάν, αποτελεί πλέον σήμερα το «χρυσό τρίγωνο» της διεθνούς ναρκοπαραγωγής. Κι όλα αυτά κάτω από την υψηλή κηδεμονία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Η ραγδαία αυτή εξέλιξη της οπιοκαλλιέργειας στο Αφγανιστάν μεταφράζεται γύρω στα 600 δις δολ. πρόσθετου τζίρου για την παγκόσμια οικονομία Ειδικά σε μια περίοδο όπου οι διεθνείς αγορές χρήματος, αλλά και ευρύτερα η παγκόσμια αγορά, παραπαίουν σε συνθήκες εξαιρετικής αβεβαιότητας και χρόνιας κρίσης, οι τονωτικές ενέσεις από την κυκλοφορία του «βρώμικου χρήματος» είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, το οργανωμένο έγκλημα παράγει ένα ετήσιο τζίρο παγκόσμια της τάξης του 1,7 τρις δολ. Παρά το γεγονός ότι πολλοί αναλυτές θεωρούν την εκτίμηση αυτή εξαιρετικά χαμηλή, ωστόσο υπερβαίνει το ΑΕΠ της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας παγκόσμια σήμερα, της Βρετανίας. Φυσικά, δεν είναι όλο το «βρώμικο χρήμα» προϊόν του οργανωμένου εγκλήματος. Αντίθετα, πρόκειται για ένα τεράστιο απόλυτα διεθνοποιημένο δίκτυο «παραοικονομίας» και «άτυπου» πλουτισμού, το οποίο λειτουργεί ως οργανική συνέχεια της «επίσημης» παγκόσμιας οικονομίας. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, υπάρχουν διεθνώς πάνω από 35 υπεράκτιες ζώνες (γνωστές ως οφσόρ), όπου έχουν την έδρα τους πάνω από 3.000 χρηματοπιστωτικές εταιρείες, οι οποίες διακινούν ετήσια περίπου στα 4,5 τρις δολ. Αν σκεφτεί κανείς ότι η ετήσια αξία του παγκόσμιου εμπορίου κινείται γύρω στα 10 τρις δολ., καταλαβαίνει αμέσως το μέγεθος αυτού του «βρώμικου», ή «γκρίζου» χρήματος.
Το χρήμα αυτό όχι μόνο δεν βρίσκεται εκτός διεθνούς χρηματαγοράς, αλλά αποτελεί και μια από τις κύριες πηγές ανόδου των χρηματιστηρίων της Νέας Υόρκης και της Ευρώπης αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Ο στενός έλεγχος των ροών αυτού του χρήματος, ιδίως στις περιοχές παραγωγής του, αποτελεί έναν ακόμη στρατηγικό στόχο της εντεινόμενης στρατιωτικο-πολιτικής εξόρμησης των ΗΠΑ διεθνώς. Εκτός από μια θαυμάσια δεξαμενή πρόσθετης ρευστότητας για τις διεθνείς χρηματαγορές, αποτελεί και μια εξαιρετική εφεδρεία χρηματοδότησης άμεσα και έμμεσα της τωρινής πολιτικής των ΗΠΑ. Αναλυτές εκτιμούν ότι από το 1,4 τρις δολ. (ή το 36%) των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, που βρίσκονται σε χέρια ξένων, κυρίως θεσμικών επενδυτών, τουλάχιστον γύρω στα 600 δις δολ. έχουν χρηματοδοτηθεί από τη βιομηχανία του «βρώμικου χρήματος». Ανάλογη κατάσταση υπάρχει και στη ροή κεφαλαίων στο μεγαλύτερο χρηματιστήριο του κόσμου, στη Γουόλ Στρητ της Νέας Υόρκης. Ένα μεγάλο μέρος της «ανάκαμψης» του χρηματιστηρίου οφείλεται στη ροή «βρώμικου χρήματος», το οποίο ως ένα βαθμό ήρθε να καλύψει τις μεγάλες ζημιές από την καταβαράθρωση των ασφαλιστικών ταμείων και την πτώση της κερδοφορίας πολλών μεγάλων εταιρειών. Μάλιστα, οι αναλυτές εκτιμούν ότι με την κυβέρνηση Μπους οι ΗΠΑ κέρδισαν από τους ευρωπαίους «συμμάχους» την πρωτοκαθεδρία στο ξέπλυμα χρήματος παγκόσμια. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου δικαιοσύνης των ΗΠΑ ο ετήσιος όγκος χρήματος που ξεπλένεται μέσα από το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα εκτινάχτηκε τα δυό τελευταία χρόνια από 500 δις δολ. σε πάνω από 1 τρις δολ. Είναι κι αυτός ένας από τους πολλούς λόγους της πολιτικής «μονομέρειας» της κυβέρνησης Μπους, αλλά και των παρατεταμένων κλονισμών του χρηματοπιστωτικού συστήματος της γηραιάς ηπείρου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου