Πρόσκληση μελών και φίλων του ΕΠΑΜ στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας, Κυριακή 3/2/19 ώρα 12:00

Πόσο κοστίζει η εξαγορά ενός κοινοβουλίου;

Τεράστια επιτυχία! H ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε μια έκδοση 5ετούς ομολόγου της χώρας μας, 5 έτους διαρκείας, για 2,5 δισ. ευρώ, με κουπόνι 3,45% και με εμφανιζόμενη υπερκάλυψη πάνω από 5 φορές!

Αυτό όμως που δεν μας λένε είναι το πόσο τεράστια επιτυχία συνιστά στις μεθόδους εξαγοράς του πολιτικού προσωπικού η έκδοση ομολόγων από την κυβέρνηση. Και μάλιστα υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και ασυδοσίας.

Κι αυτή η έκδοση, η επικαλούμενη «έξοδος στις αγορές», έγινε – όπως όλα δείχνουν – πρωτίστως για το «φοδράρισμα» της τσέπης του κυβερνώντος κόμματος και των ημετέρων του. Ανταμοιβή ίσως για το γεγονός ότι υπό καθεστώς «παλατιανού πραξικοπήματος» αλά Ιουλιανών 1965, μια κυβέρνηση μειοψηφίας και αποστατών «χάρισε στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ μια νίκη με τη λήξη της διένεξης για το όνομα στα Βαλκάνια,» όπως αναφέρει διθυραμβικά το γνωστό πρακτορείο κερδοσκοπικών συμφερόντων Bloomberg (25/1/2019).

Τι άλλο εκτός από εξαγορά πολιτικού προσωπικού μπορεί να συνιστά αυτή η «έξοδος στις αγορές». Ιδίως όταν ο κ. Ντράγκι δήλωσε μόλις προχθές ότι «η ΕΚΤ θα εντάξει τα ελληνικά κρατικά ομόλογα στην ποσοτική χαλάρωση όταν γίνουν επιλέξιμα. Αυτήν την στιγμή δεν πληρούν τα κριτήρια», (28.01.2019).

Ποιος σοβαρός επενδυτής θα τολμούσε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα υπό καθεστώς τέτοιας αβεβαιότητας; Μόνο ο «μιλημένος». Μόνο εκείνος που συναλλάσσεται στο παρασκήνιο με την κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Μόνο εκείνος που αγοράζει στο όνομα και προς όφελος υπουργών, στελεχών και ημετέρων της κυβέρνησης.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου, Ξεκινά Νέος Κύκλος Διαλέξεων 2019

Τι κρύβεται πίσω από την φάρσα κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών;

Η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα ως τραγωδία και ύστερα ως φάρσα. Αυτές τις ημέρες ζούμε την φάρσα της καθώς μια κυβέρνηση κοινοβουλευτικής μειοψηφίας με δεκανίκι την αποστασία, προχώρησε σε «παλατιανό πραξικόπημα» ανάλογο συνταγματικά μ’ εκείνο του Ιουλίου 1965 πειθαρχώντας στις εντολές της Μέρκελ και γενικά του ξένου παράγοντα.

Όταν τον Ιούλιο του 1965 επιχειρήθηκε κάτι ανάλογο, τότε ο λαός μας ξέσπασε σε διαδηλώσεις, που κράτησαν μήνες και όμοιες της σε μαζικότητα και παλμό είχε να δει η χώρα από την εποχή της απελευθέρωσης. Υπήρχαν βέβαια και πολιτικές δυνάμεις τότε που κατήγγειλαν το παλατιανό πραξικόπημα ως θεσμική-συνταγματική εκτροπή απαιτώντας δημοκρατία, όπως ήταν η ηγεσία της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου και η ΕΔΑ. Μαζί τους και το μεγαλύτερο μέρος του νομικού κόσμου της χώρας, της διανόησης και της επιστήμης.

Δείτε – για την ιστορία – πώς ένας συντηρητικός κατά τ’ άλλα συνταγματολόγος της εποχής, ο Χ. Σγουρίτσας, καταδικάζει τις κυβερνήσεις μειοψηφίας και αποστασίας ως παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της λαϊκής κυριαρχίας:

«Εις τα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα οι εκλογείς ψηφίζουν κυρίως πολιτικά κόμματα, έχοντα συγκεκριμένα πολιτικά προγράμματα, δια την πραγματοποίησιν των οποίων εζητήθη υπό των κομμάτων και εδόθη υπό των εκλογέων η ψήφος των. Δημιουργείται εντεύθεν εκ των πραγμάτων σχήμα σχέσεων, επιβάλλον όπως αι αποφάσεις των εκλεγομένων ευρίσκονται εν αρμονία προς τα παρ’ αυτών εξαγγελθέντα και υπό των εκλογέων εγκριθέντα πολιτικά προγράμματα. Εν εναντία περιπτώσει το μεν πολίτευμα θ’ απεμακρύνετο της δημοκρατικής του βάσεως και θα μεταβάλλετο εις ολιγαρχικόν, τα δε πολιτικά προγράμματα θ’ απετέλουν καθαράν φενάκηνκαι μέσον εξαπατήσεως των εκλογέων δια την υφαπαργήν της ψήφου των.» (Χ. Σγουρίτσα, Συνταγματικόν Δίκαιον, τόμος Α, έκδοσις Τρίτη, Αθήναι, Σάκκουλα, 1965, σ. 199).

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

Με ψήφο συνταγματικής εκτροπής και χουντικές μεθοδεύσεις οδεύουμε προς εθνικό ακρωτηριασμό.

Με νέα συνταγματική εκτροπή ο Τσίπρας επιχειρεί να κατοχυρώσει το ρόλο του ως κυβέρνηση μειοψηφίας στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων. Την ίδια ώρα υιοθετούνται μεθοδεύσεις χούντας για να υπουργοποιηθεί ο εν ενεργεία Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Αποστολάκης. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η δοτή πλέον κυβέρνηση δεν διστάζει να προκαλέσει διεθνή εμπλοκή με τη Ρωσία.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η επιλογή του φερόμενου ως πρωθυπουργού κ. Τσίπρα για να προκαλέσει ο ίδιος ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του αποτελεί παραβίαση του Συντάγματος. Κι ο λόγος είναι απλός. Ο κ. Τσίπρας δεν ορίστηκε πρωθυπουργός διότι το κόμμα του κατείχε την πλειοψηφία των εδρών στη Βουλή. Ο κ. Τσίπρας πήρε την εντολή σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης. Κι αυτό έγινε με την κυβερνητική συμφωνία Τσίπρα-Καμμένου, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Καταπάτηση της δεδηλωμένης

Η κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πήρε την εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να καταφύγει στη Βουλή και να επιβεβαιώσει το ότι έχει την δεδηλωμένη. Η δεδηλωμένη – κατά το Σύνταγμα – είναι η βεβαίωση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πριν από τον διορισμό της κυβέρνησης – και επομένως πριν από την ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης – ότι υπάρχει η καταρχήν βούληση κομμάτων με ικανή πλειοψηφία στη Βουλή για την υποστήριξη συγκεκριμένου κυβερνητικού σχήματος.

Σάβατο 19 Ιανουρίου, 6:30 μμ Αγιά Λάρισας

Πολιτικές εξελίξεις με άρωμα Μέρκελ.

Ποιο ήταν το κύριο επίδικο ζήτημα της επίσκεψης Μέρκελ; Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Με την επίσκεψη Μέρκελ τέθηκε οριστικά στα σκαριά η πολιτική συμφωνία ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ κατ’ επιταγή του Βερολίνου. Από την επίσκεψη και μετά οι πολιτικές εξελίξεις που βλέπουμε με την αποχώρηση του κ. Καμμένου, την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, κοκ, δεν είναι παρά η διαδικασία προετοιμασίας της νέας συγκυβέρνησης.

Η συγκυβέρνηση αυτή προετοιμαζόταν στο παρασκήνιο εδώ και μήνες. Ειδικά στα υπουργεία των ΑΝΕΛ και όχι μόνο, στελέχη της ΝΔ προήχθησαν σε διευθυντικές θέσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν το ομαλό πέρασμα στη νέα συγκυβέρνηση χωρίς περίοδο «προσαρμογής». Άλλωστε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει ψηφιστεί και το σύστημα απλής αναλογικής για τις μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές, η οποίες είναι πάρα πολύ πιθανόν να διεξαχθούν αμέσως μετά από τις αναμενόμενες. Ίσως και μέσα στο 2019.

Μόνο που η Μέρκελ βιάζεται. Όχι μόνο γιατί η μερίδα του λέοντος της Γερμανίας από την γενική εκποίηση και διάλυση της Ελλάδας, απειλείται από την επιθετική ενίσχυση της θέσης των ΗΠΑ και του Ισραήλ τα τελευταία δυο χρόνια. Αλλά και γιατί γνωρίζει άριστα την κατάσταση τόσο της καταρρέουσας Ελλάδας, όσο και της εύθραυστης ευρωζώνης που κρατά τη Γερμανία με τα χίλια ζόρια στην επιφάνεια εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης, η οποία όλο και βαθαίνει. Το 2019 δείχνει να είναι μια από τις πιο δύσκολες χρονιές από την εποχή που εκδηλώθηκε η κρίση χρέους τόσο για την Ελλάδα, η οποία θα χρειαστεί νέα χρηματοδότηση πριν βγει το έτος, όσο και για την ευρωζώνη.

Το Βερολίνο λοιπόν χρειάζεται μια νέα συγκυβέρνηση στην Ελλάδα. Μια συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως αν αυτή προκύψει μετά τις εκλογές, ή πριν απ’ αυτές.

Ασχέτως αν θα πάρει τη μορφή αρχικά μιας κυβέρνησης τύπου Παπαδήμου, ή όχι. Και την χρειάζεται επειγόντως όχι μόνο για να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της από το ξεπούλημα και τη διάλυση της Ελλάδας, αλλά ιδίως για να ενισχύσει τη θέση του στα Βαλκάνια, προκειμένου να περιφρουρήσει την σχετική αυτονομία των γεωστρατηγικών επιλογών της Γερμανίας έναντι της κλιμακούμενης όξυνσης των σχέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Το σκάνδαλο Novartis και η εσχάτη προδοσία…

Η υπόθεση Novartis εξελίσσεται από ένα ακόμη σκάνδαλο διασπάθισης δημοσίου χρήματος, όπως εμφανίστηκε αρχικά, σε σκάνδαλο ολκής που αφορά στην ίδια τη λειτουργία του πολιτεύματος στην Ελλάδα. Μπροστά στα μάτια ακόμη και του πιο ανυποψίαστου αποδεικνύεται πόσο ανοχύρωτος είναι ο πολίτης και το πολίτευμα της χώρας έναντι της εξουσίας, του κυβερνώντος πολιτικού προσωπικού και των διαπλεκόμενων συμφερόντων.

Όσοι συνδέουν το σκάνδαλο Novartis με πράξεις εσχάτης προδοσίας κατά του πολιτεύματος έχουν δίκιο. Πρώτα και κύρια λόγω του αδιαφανούς χειρισμού της όλης υπόθεσης από δικαστικούς λειτουργούς με «κουκουλοφόρους» μάρτυρες και άλλα παρόμοια που μας γυρίζουν σε εποχές όχι απλής εκτροπής, αλλά ανοιχτής χούντας, εποχές Κόλλια. Μπορεί ο κ. Μανιαδάκης πρώην «μάρτυρας υπό προστασία» και νυν κατηγορούμενος να συνιστά ένα εξέχων δείγμα της σύμφυσης του πανεπιστημίου, του κράτους και της πολιτικής με τους «πρωταθλητές» της ελεύθερης αγοράς – όπως αποκαλούσε το έσχατο σκαλοπάτι της διαπλοκής ο θεωρητικός του είδους, κ. Σημίτης – αλλά η καταγγελία του εναντίον των δικαστικών λειτουργών συγκλονίζει ακόμη και τους πιο υποψιασμένους για την κατάντια της δικαιοσύνης.

Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι το γεγονός ότι η μήνυση-έγκληση του ΕΠΑΜ για την αδρανοποίηση και ουσιαστική κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, η οποία κατατέθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου 2018 στον Άρειο Πάγο, δόθηκε αρμοδίως σε δικαστικό λειτουργό που εμπλέκεται και στον καταγγελλόμενο ως σκευωρία χειρισμό της υπόθεσης Novartis. Λέτε να πρόκειται για σύμπτωση; Λέτε να συνέβη όλως τυχαίως;