«Παραμένω ένα πράγμα και ένα πράγμα μόνο - ένας παλιάτσος. Κι αυτό με τοποθετεί σ’ ένα επίπεδο πολύ ψηλότερο από οποιονδήποτε πολιτικό.» Αυτό είχε δηλώσει ο Τσάρλι Τσάπλιν στον Observer, στις 17 Ιουνίου 1960.
Βέβαια, ο μεγάλος κωμικός δεν απεχθανόταν την πολιτική γενικά.
Αντίθετα, υπήρξε ένας από τους πιο πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες του
Χόλυγουντ. Στρατευμένος από την αρχή ως το τέλος στην υπόθεση του «ξεχασμένου
ανθρώπου», εκείνου δηλαδή που βρίσκεται στον «πάτο της οικονομικής πυραμίδας»,
όπως έλεγε ο ίδιος.
Δεν αδιαφόρησε ποτέ, δεν αρνήθηκε ποτέ να πάρει θέση δημόσια
και να υπερασπιστεί όσα πιστεύει. Γι’ αυτό και το FBI, όπως και το «βαθύ κράτος» στις ΗΠΑ και τη
Βρετανία δεν τον άφησε σε ησυχία. Δεν του αναγνώρισε το δικαίωμα της ελευθερίας
σκέψης, λόγου και δράσης. Και πώς να το κάνει μ’ έναν τόσο διάσημο και δημοφιλή
καλλιτέχνη, που αρνιόταν πεισματικά να ακολουθήσει τη γνωστή συμβουλή, «κοίτα
τη δουλειά σου για να περνάς καλά!»
Είναι η ίδια συμβουλή που στεφάνωνε την μεγαλοπρεπή είσοδο στις Ακροπόλεις του σύγχρονου Ευρωπαϊσμού, το Άουσβιτς και τα υπόλοιπα γνωστά ευαγή ιδρύματα του νεότερου Ευρωπαϊκού πολιτισμού: Arbeit macht frei! Κοίτα τη δουλειά σου για να είσαι ελεύθερος!
