Όσο πιο μεγάλο το ψέμα, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό!

H σημερινή ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στο κύριο άρθρο της με τίτλο «Η έξοδος από το μνημόνια» γράφει:

«Μιλώντας στο Bloomberg ο πρωθυπουργός είπε κάτι ενδιαφέρον. ‘‘Το σημαντικό με το τέλος του προγράμματος είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται σε αυτούς τους στόχους, αλλά ταυτόχρονα η υπευθυνότητα πια ανήκει στους Έλληνες. Ανήκει σε εμάς. Εμείς και η κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση θα είναι αυτή η οποία θα αποφασίζει τα μέσα προκειμένου να φτάσουμε σε αυτούς τους στόχους’’. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει ότι το μείγμα της πολιτικής, μέσω του οποίου η χώρα θα επιτυγχάνει τους δύσκολους στόχους στους οποίους έχει δεσμευτεί, θα το αποφασίζει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Είναι το μείγμα για το οποίο πολύς λόγος γινόταν στην εποχή των μνημονίων, αλλά το καθόριζαν οι δανειστές. Ο Αλέξης Τσίπρας άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνησή του προσανατολίζεται σε πολιτικές που θα αποτρέψουν τη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου, θα ανακουφίσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δεν ξέρουμε αν θα το πετύχει, αλλά το ενδεχόμενο να πετύχει τρομάζει τους αντιπάλους της, εντός και εκτός του χώρου της πολιτικής. Για αυτό και έχουν θέσει στόχο αυτή η κυβέρνηση να φύγει άμεσα. Αν μπορούσαν και χθες».

Δεν γνωρίζω το IQ όσων γράφουν και υιοθετούν τέτοιες ανοησίες. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κλίμακα ικανή να μετρήσει τόσο χαμηλό IQ σαν αυτό του Τσίπρα και όσων τoν πιστεύουν. Και μην νομίζετε ότι πρόκειται μόνο για ψεύδη υπαγορευμένα από το συμφέρον. Όχι. Πρόκειται για έναν πρωτοφανή συνδυασμό ψεύδους, ιδιοτέλειας και απίστευτα χαμηλού IQ.

Τι ενόχλησε τον κ. Κωσταράκο και επιτέθηκε στο ΓΕΕΘΑ;

Το ΓΕΕΘΑ, όπως πιθανόν έχετε δει, απάντησε στις πρόσφατες δηλώσεις του σεσημασμένου φασιστοειδούς Μπαρμπαρούση με μια λιτή ανακοίνωση, που ουσιαστικά επαναλαμβάνει τον Ν. 2292/95 άρθρο 1, παρ. 1 περί λειτουργίας των ενόπλων δυνάμεων:

«Η Εθνική Άμυνα περιλαμβάνει το σύνολο των λειτουργών και δραστηριοτήτων, που αναπτύσσονται από το Κράτος, με σκοπό την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και της ασφάλειας των πολιτών εναντίον οποιασδήποτε εξωτερικής επίθεσης ή απειλής, καθώς και την υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων.»

Προσωπικά έχω ασκήσει ανελέητη κριτική στο ΓΕΕΘΑ και τον αρχηγό του. Ειδικά για τον τρόπο χειρισμού της απαγωγής και ομηρίας των δύο στελεχών των ενόπλων δυνάμεων στον Έβρο, τον οποίο θεωρώ επιεικώς απαράδεχτο. Όχι μόνο γιατί ουσιαστικά παρέδωσαν άνευ όρων δυο στελέχη των ενόπλων δυνάμεων στις επιδιώξεις του Ερντογάν, αλλά γιατί αυτή η στάση θίγει βάναυσα τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.

Ωστόσο, η ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ με αφορμή τις δηλώσεις του συγκεκριμένου φασιστοειδούς, που μαζί με τους ομοϊδεάτες του τολμούν να μιλούν εξ ονόματος των Ελλήνων στρατιωτικών, ήταν η πλέον αρμόζουσα. Λιτή και επί της ουσίας, ξεκαθαρίζει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι οι ένοπλες δυνάμεις δεν είναι και δεν πρέπει να είναι υποχείριο της πολιτικής σε βάρος του λαού.

Επιστροφή στο μεσαίωνα...

Ξέρετε τι σημαίνει δουλοπαροικία του χρέους; Κοιτάξτε τη συμφωνία του Eurogroup για την δήθεν μεταμνημονιακή Ελλάδα.

Καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους υφίσταται όταν ένα άτομο, μια ομάδα ατόμων, είτε ένας ολόκληρος λαός εξαναγκάζεται σε καταναγκαστική εργασία υπό απειλή για να πληρωθούν χρέη. Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση του 1930 καταναγκαστική εργασία «είναι κάθε εργασία ή υπηρεσία που εκτελείται από οποιοδήποτε πρόσωπο υπό την απειλή οποιασδήποτε ποινής και για την οποία το εν λόγω πρόσωπο δεν έχει προσφερθεί εθελοντικά.» (ILO, Forced Labour Convention, 1930, άρθρο 2, παρ. 1)

Από την καταναγκαστική εργασία εξαιρείται:

(α) Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.

(β) Οι συνήθεις υποχρεώσεις του πολίτη σε μια πλήρως αυτοδιοικούμενη χώρα.

(γ) Κάθε εργασία ή υπηρεσία που ασκείται από οποιοδήποτε πρόσωπο ως συνέπεια καταδίκης σε δικαστήριο, υπό την προϋπόθεση ότι το εν λόγω έργο ή υπηρεσία εκτελείται υπό την εποπτεία και τον έλεγχο δημόσιας αρχής και ότι το εν λόγω πρόσωπο δεν είναι να προσλαμβάνονται ή να τίθενται στη διάθεση ιδιωτών, εταιρειών ή ενώσεων.

Τι αποφάσισε στ’ αλήθεια το τελευταίο Eurogroup;

Ένα νέο επικαιροποιημένο μνημόνιο. Τίποτε λιγότερο. Το μόνο καινούργιο που υπάρχει είναι ότι το μνημόνιο αυτή τη φορά δεν θα είναι προϊόν μιας νέας σύμβασης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης. Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν πλέον να πάρουν έγκριση από τα κοινοβούλιά τους για ένα νέο κανονικό πρόγραμμα χρηματοδοτικής διευκόλυνσης. Κι επομένως σκαρφίστηκαν κάτι διαφορετικό για να διατηρηθεί και να ενισχυθεί το μνημονιακό καθεστώς.

Τι ήταν όλα αυτά τα χρόνια το μνημόνιο; Ένα καθεστώς εκβιασμών για την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας, εκποίησης και καταστροφής σύμφωνα με τα συμφέροντα των Ευρωπαίων δανειστών. Το μέσο των εκβιασμών αυτών ήταν οι δόσεις των δανείων «χρηματοδοτικής διευκόλυνσης» από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό.

Κάθε τρίμηνο η επιτροπεία των δανειστών, η οποία πρώτα ονομαζόταν «τρόικα» και ύστερα Euroworking group, ή «θεσμοί» κατά την Βαρουφάκια εκδοχή, ξεκινούσε μια νέα κάθε φορά αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος «διάσωσης». Η αξιολόγηση αυτή αφορούσε απλά και μόνο στην επιβολή πρόσθετων, προαπαιτουμένων και επικαιροποιημένων μέτρων που διευκολύνουν την αφαίμαξη του οικογενειακού εισοδήματος, αλλά και την εκποίηση της χώρας από τους δανειστές.

Δείτε πώς θα είναι η μεταμνημονιακή εποχή, σύμφωνα με υπόμνημα των δανειστών.

Το μέλλον της Ελλάδας μετά τη διάσωση δεν θα είναι πολύ διαφορετικό από σήμερα. Θα περιλαμβάνει δεσμευτικούς στόχους, αξιολογήσεις συμμόρφωσης, ακόμη και εκταμιεύσεις, σύμφωνα με ένα εσωτερικό υπόμνημα που κυκλοφόρησε μεταξύ των δανειστών και αποκαλύπτει το Bloomberg σήμερα.

Το έγγραφο προβλέπει τριμηνιαίες αξιολογήσεις των οικονομικών της χώρας από ελεγκτές που εκπροσωπούν τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οποιοσδήποτε «χώρος για την Ελλάδα να διαμορφώσει τις δικές της πολιτικές», θα περιοριστεί από την «συνεχιζόμενη δέσμευση με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα» προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο των μέτρων διάσωσης θα προστατευθούν, σύμφωνα πάντα με το έγγραφο που έχει αποκτήσει το Bloomberg.

Το πιο χρεωμένο κράτος της Ευρώπης έχει δεσμευτεί να παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,5% επί του ΑΕΠ και ύψους 11,5 δις ευρώ έως το 2022, προκειμένου να μην συσσωρεύσει νέες υποχρεώσεις. Αυτό σημαίνει ότι κάθε νοικοκυριό στην Ελλάδα από του χρόνου, το 2019 έως το 2022, θα πρέπει να υποστεί μια επιπλέον επιβάρυνση του διαθέσιμου εισοδήματός του κατά 2.500 ευρώ ετήσια. Με άλλα λόγια θα πρέπει να επιβαρυνθεί σχεδόν 15% κάθε χρόνο από το σημερινό του διαθέσιμο εισόδημα.

Οι «μετρήσιμες» και «σαφώς καθορισμένες» δεσμεύσεις της Ελλάδας κυμαίνονται από τη μείωση του «μεριδίου των κεντρικών προμηθειών στις συνολικές δαπάνες νοσοκομείων κατά 30%» έως «45% της κτηματολογικής χαρτογράφησης». Κι όλα αυτά έως τα μέσα του 2020.

Το έθνος μου είναι πολύ μικρό δια να διαπράξει τόσον μεγάλη ατιμίαν…

Αυτό απάντησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στον Γερμανό πρέσβη όταν το 1915 του ζήτησε η Ελλάδα να διαρρήξει τη συνθήκη με την Σερβία. Η Γερμανία του Κάιζερ εκείνη την εποχή είχε ταχθεί υπέρ της «αυτονομίας της Μακεδονίας». Και ο Βενιζέλος ήξερε πολύ καλά ότι αν η Ελλάδα προδώσει τη Σερβία θα χάσει ότι είχε κερδίσει στους Βαλκανικούς πολέμους.

Οι αντίπαλοί του και κυρίως οι οπαδοί της ξενοκίνητης και ξενόδουλης μοναρχίας, ήταν έξαλλοι που ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός έδινε προτεραιότητα στις σχέσεις με τη Σερβία έναντι των αιτημάτων μιας κραταιάς αυτοκρατορίας. Πού ακούστηκε η Ελλάδα να προτάσσει τις σχέσεις της με ένα έθνος που προορίζεται να γίνει τροφή για τα κανόνια των μεγάλων αυτοκρατοριών της εποχής. Πού ακούστηκε η Ελλάδα να ασκεί δική της διεθνή πολιτική χωρίς να έχει προσαρτηθεί στο άρμα των Μεγάλων Δυνάμεων.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήξερε ότι ο μόνος τρόπος για να περιφρουρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην Ήπειρο, την Μακεδονία και τη Θράκη ήταν πρώτα και κύρια μέσα από την τήρηση των συμμαχικών της υποχρεώσεων έναντι της Σερβίας. Κι αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Σερβίας σε όλα τα εδάφη που διεκδικούσαν οι κεντρικές αυτοκρατορίες (Αυστρία και Γερμανία). Συμπεριλαμβανομένων και της περιοχής του Κοσόβου, των Σκοπίων, αλλά και της περιοχής της παλιάς Οθωμανικής Μακεδονίας, που η Συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913 είχε κατοχυρώσει υπό την κυριαρχία της Σερβίας.

Ερίζουν για το ποιος θα ξεπουλήσει καλύτερα Μακεδονία και Ελλάδα.

Η συμφωνία αναγνώρισης των Σκοπίων με το όνομα «βόρεια Μακεδονία», είναι «μια επιζήμια συμφωνία για τα εθνικά συμφέροντα», αναφέρει η πρόταση δυσπιστίας του κ. Μητσοτάκη. Σύμφωνοι. Τότε γιατί ο κ. Μητσοτάκης δεν αναλαμβάνει ρητά τη δέσμευση ότι αν έλθει στην κυβέρνηση, θα την ακυρώσει; Γιατί δεν το κάνει;

Στο κάτω-κάτω της γραφής, όπως αναφέρει η ίδια η πρόταση δυσπιστίας, «δεν έχει καν εγκριθεί από το υπουργικό συμβούλιο». Γιατί λοιπόν δεν δεσμεύεται ότι η δική του κυβέρνηση θα την ακυρώσει;

Όχι πώς μια δήλωση, αποτελεί ουσιαστική δέσμευση για πολιτικούς σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το κόμμα του. Αλλά ακόμη και μια σαφής δήλωση σημαίνει κάτι. Ας την κάνει. Τι τον εμποδίζει;

Άλλωστε η συγκεκριμένη συμφωνία ακόμη και με την έγκριση από το υπουργικό συμβούλιο, δεν παύει να συνιστά μια απλή κυβερνητική πράξη, η οποία δεσμεύει μόνο την υφιστάμενη κυβέρνηση. Κανέναν άλλον. Απ’ ότι φαίνεται δεν πρόκειται να έρθει ούτε καν για κύρωση στη Βουλή.

Επομένως, που είναι το πρόβλημα για τον κ. Μητσοτάκη; Μια πράξη κυβέρνησης, μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να αναιρεθεί από μια άλλη πράξη κυβέρνησης. Γιατί λοιπόν δεν τολμά ο κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του να δεσμευτεί ότι θα ακυρώσει την εν λόγω συμφωνία;

Τα Σκόπια ως αντιπερισπασμός για να περάσουν στα μουλωχτά τα πολύ χειρότερα.

Αν ήσασταν η συμμορία Τσίπρα που κυβερνά μια χώρα υπό κατοχή και έχετε εντολές να περάσετε από το κοινοβούλιο την εκχώρηση ολόκληρης της περιουσίας των Ελλήνων στους δανειστές χωρίς να το αντιληφθούν οι πολίτες, τι θα κάνατε; Αντιπερισπασμό! Θα βάζατε τον κόσμο να συζητά για τα Σκόπια, την ίδια ώρα που οι συμμορίες του κοινοβουλίου θα περνούσαν αθόρυβα ένα νέο «σχέδιο δανειακής σύμβασης» πολύ χειρότερο από όλα τα προηγούμενα.

Είναι προτιμότερο για την κυβέρνηση και τις υπόλοιπες συμμορίες του κοινοβουλίου να ξεσκίζονται για την ονοματοδοσία των Σκοπίων, παρά να αντιληφθεί ο μέσος πολίτης το μέγεθος του πραξικοπήματος που επιχειρείται με τη συνδρομή συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Το δε πραξικόπημα είναι τόσο ειδεχθές, που ακόμη και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής αναγκάστηκε να προειδοποιήσει ότι δεν νοείται «κύρωση σχεδίων σύμβασης».

Όμως μην ανησυχείτε. Κανένας δεν πρόκειται να σας το επισημάνει. Κανένας μνημονιακός, ή αντιμνημονιακός δεν θα σας πει πόσο αδιανόητη είναι η «κύρωση σχεδίων σύμβασης».

Κι επομένως όποια σύμβαση έχει κυρωθεί ως «σχέδιο» είναι παντελώς άκυρη. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια άλλη κυβέρνηση, δημοκρατική, πατριωτική και μια δίωξη εναντίον του πολιτικού συστήματος για την διάπραξη Εσχάτης Προδοσίας. Και σβήνουν τα πάντα. Όλα τα μνημόνια, όλα τα χρέη, όλες οι δεσμεύσεις σε βάρος της χώρας.

Άκυρα όλα τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, επισημαίνει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής.

Με το νέο πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση προχωρά σ’ ένα μνημόνιο διαρκείας, το οποίο εκχωρεί τα πάντα στην κατοχή και την κυριότητα των δανειστών. Πρόκειται για συνεχή, διαδοχικά μνημόνια, τα οποία δεν θα χρειάζεται πλέον να κυρώνονται από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ούτε καν ως «σχέδια». Όπως έγινε με τα προηγούμενα τρία, το 2010, 2012 και 2015.

Το αποκορύφωμα του νέου πολυνομοσχεδίου είναι η τροποποίηση της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, την οποία καλείται με το άρθρο 109 να την κυρώσει το ελληνικό κοινοβούλιο ως «σχέδιο» και να εξουσιοδοτήσει τον υπουργό οικονομίας ύστερα να υπογράψει την κανονική σύμβαση ερήμην και εν αγνοία του. Η διαδικασία αυτή είναι τόσο κατάφωρα αντισυνταγματική, που ακόμη και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στην Έκθεση επί του Νομοσχεδίου αναφέρει σχετικά:

«Παρατηρείται ότι νομοθετική κύρωση σύμβασης, ώστε αυτή να αποκτήσει ισχύ νόμου ως προς τους όρους της που τυχόν αποκλίνουν από τις ισχύουσες διατάξεις ή που θέτουν απρόσωπους κανόνες που δεσμεύουν τρίτους, νοείται µόνο εφόσον η σύμβαση έχει νομίμως υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη. Συνεπώς, κατά νομική ακριβολογία, δεν νοείται κύρωση σχεδίου σύμβασης, δηλαδή κειμένου το οποίο δεν έχει υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη, παρά µόνο έγκριση της Βουλής, ώστε τα εξουσιοδοτούμενα πρόσωπα να υπογράψουν σύμβαση µε το παρατιθέμενο στην προτεινόμενη διάταξη περιεχόμενου.» (σελ. 28-29).

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι εξαιρετικά απλό και αυτονόητο. Δεν νοείται κύρωση σύμβασης με τη μορφή σχεδίου. Πρέπει πρώτα να υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη και ύστερα να κυρωθεί από την Βουλή για να αποκτήσει ισχύ νόμου.

Εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και του εθνικού χώρου στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

Νέα σειρά σχεδίων τροποποιημένων συμβάσεων ξεκινά να υπογράφει η κυβέρνηση με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), προκειμένου να συνεχιστεί και να βαθύνει το μνημονιακό καθεστώς κατοχής και εκποίησης της πατρίδας μας. Το σχέδιο της πρώτης στη σειρά νέας τροποποιημένης δανειακής σύμβασης, που πρόκειται να υπογράψει η κυβέρνηση περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο που αφορά στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022 και πρόκειται να κυρωθεί εντός της εβδομάδος από την Βουλή.

Η νέα αυτή τροποποίηση της δανειακής σύμβασης με τον ΕΜΣ, έχει σαν αντικείμενο την ενσωμάτωση στα αντισυμβαλλόμενα μέρη και της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας, γνωστή ως «υπερταμείο». Σκοπός αυτής της ενέργειας είναι να τεθεί υπό τον έλεγχο του ΕΜΣ ολόκληρη η ακίνητη και κινητή περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό η περιουσία του ελληνικού δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ως πρόσωπο του διεθνούς δικαίου – δηλαδή η συγκρότηση του εθνικού χώρου και η εδαφική επικράτεια – να είναι σε θέση να εκποιηθεί προς όφελος των δανειστών.

Πάλι η Βουλή καλείται να κυρώσει σχέδιο

Το νέο αυτό σχέδιο δανειακής σύμβασης περιλαμβάνεται στο άρθρο 109 του πολυνομοσχεδίου με τίτλο: «Παροχή εξουσιοδοτήσεων και έγκριση σχεδίου τροποποιητικής σύμβασης κατ’ εφαρμογή του άρθρου 3 ν. 4336/2015».

Σχετικά με την αποκαλούμενη Πρωτοβουλία 1-1-4.

Η νεοεμφανιζόμενη Πρωτοβουλία 1-1-4 των παλιών εν ΣΥΡΙΖΑ συντρόφων Αλαβάνου, Βαλαβάνη, Λαπαβίτσα, Λαφαζάνη ζήτησε από το ΕΠΑΜ τη γνώμη του σχετικά με το κείμενο που σχεδίαζε να εμφανίσει ως διακήρυξη. Το ΕΠΑΜ απάντησε με την επιστολή που δημοσιεύουμε.

Φέρει την υπογραφή του Γιώργου Γιωργή εκ μέρους της Πολιτικής Γραμματείας του Μετώπου και απεστάλη το βράδυ της 4ης Μαίου. Έκτοτε το ΕΠΑΜ δεν έλαβε κανενός είδους απάντηση, ούτε η εν λόγω κίνηση ή πρωτοβουλία ευαισθητοποιήθηκε ώστε να συζητήσει περαιτέρω με το Μέτωπο για τη δυνατότητα συνεργασίας.

Σχετικά με το κείμενο “Δέκα Σημεία για την Ενότητα - Κείμενο Υπογραφών”

Το συγκεκριμένο κείμενο δεν εκπληρώνει το ρόλο του ως κείμενο-πρόσκληση σε συνεργασία με παλλαϊκό, δημοκρατικό, πατριωτικό χαρακτήρα. Παγιδεύεται στην αναζήτηση ιδεολογικών ισορροπιών και θολώνει το ενωτικό αγωνιστικό μήνυμα προς την κοινωνία, το λαό, τον κόσμο της εργασίας.

Το κείμενο συνεργασίας οφείλει να είναι λιτό, απλό, να απευθύνεται άμεσα στην κοινωνία, απευθείας στο λαό. Να ξεκινά με το κυρίαρχο πρόβλημα: ότι η χώρα και ο λαός της έχουν τεθεί υπό καθεστώς κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας.

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν: Κυβέρνηση Τσίπρα στην Ιταλία.

Ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζουζέπε Κόντε, απευθύνθηκε για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο την Τρίτη, 5/6, ζητώντας την ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνησή του στο άνω Σώμα της Γερουσίας. Η ομιλία των προγραμματικών του δηλώσεων ήταν ένα déjà vu για εμάς τους Έλληνες. Ένας νέος Τσίπρας ανέλαβε στην Ιταλία για να ξεγελάσει τους Ιταλούς πολίτες.

Η κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε ορκίστηκε άρον-άρον την Παρασκευή που μας πέρασε για να αναχαιτιστεί η λαϊκή οργή. Με σκοπό να μην μετατραπεί η γιορτή της Δημοκρατίας του Σαββάτου 2 Ιουνίου σε αφετηρία μιας δημοκρατικής αναγέννησης της Ιταλίας με την πρωτοβουλία να περνά από τις κομματικές ηγεσίες στους «από κάτω», τη λαϊκή βάση.

Κι έτσι η γιορτή της δημοκρατίας αντί να πάρει χαρακτήρα παλλαϊκής διαμαρτυρίας για την καταπάτηση του Συντάγματος, φόρεσε τα συνήθη γιορτινά της και εκτονώθηκε με τις γνωστές παράτες των επισήμων και των συμβόλων της κρατικής ισχύος. Ο λαός σε ρόλο κομπάρσου, θεατή, έμεινε να εκτονώνεται κουνώντας το σημαιάκι.

Την «εθνική ενότητα» είχαν αναλάβει ως συνήθως να την εκφράσουν οι γνωστοί μας ύποπτοι. Αυτοί που έχουν κάνει επάγγελμα να την πουλάνε και να την αγοράζουν με οφίτσια, αξιώματα και εξουσίες ερήμην του πολίτη.

Απεργάζονται την απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα.

Η φασαρία με το όνομα των Σκοπίων δεν γίνεται μόνο για τη νομιμοποίηση ενός ανύπαρκτου ουσιαστικά κρατιδίου στην καρδιά των Βαλκανίων με το όνομα Μακεδονία. Ο στόχος είναι ευρύτερος και αφορά πρώτα και κύρια στην απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα. Όχι ως «σλαβική», αλλά ως «ελληνική».

Δηλαδή επιδιώκουν όχι ένα μεγάλο «Μακεδονικό» κράτος των Σκοπίων, αλλά να δημιουργηθεί δίπλα στα Σκόπια, μια ακόμη ανεξάρτητη Μακεδονία, η «ελληνική». Με ανεξάρτητη υπόσταση και αποσπασμένη από τον εθνικό κορμό, από την υπόλοιπη Ελλάδα. Όχι απαραίτητα με ανεξάρτητη κρατική υπόσταση, αλλά ως περιφέρεια υπό υπερεθνικό πλαίσιο. Ένα είδος ανεξάρτητης ηγεμονίας, όπως τα παλιά χρόνια ήταν η Σάμος, ή όπως οι Βρετανοί ήθελαν την Κρήτη μέχρι την ένωσή της με την Ελλάδα.

Ή όπως προέβλεπε η Συμφωνία της Μυρστέγης (Mürzsteg Agreement) την οποία αρχικά συνομολόγησαν η Αυστροουγγαρία και η Ρωσία στην πόλη Μύρτζστεγκ (Μυρστέγη) της Αυστρίας στις 3 Οκτωβρίου του 1903, ως συνέχεια του Προγράμματος της Βιέννης που είχε συνομολογηθεί ένα χρόνο πριν, τον Δεκέμβριο του 1902, από τους υπουργούς εξωτερικών Ρωσίας και Αυστρίας στη Βιέννη. Η Συμφωνία της Μυρστέγης αποτελούσε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων για τη ειρήνευση της Μακεδονίας, και ειδικότερα για την μεταφορά των βιαλετιών της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηρίου και των Σκοπίων υπό τον έλεγχο της Αυστροουγγαρίας και της Ρωσίας.

Η Ισπανία σε αχαρτογράφητα νερά…

Η παραίτηση του πρωθυπουργού Ραχόι για παράνομες κομματικές χορηγίες από επιχειρηματικούς κύκλους, συνιστά κάτι πρωτοφανές για τα πολιτικά χρονικά της μετά Φράνκο εποχής. Κι αποτελεί μονάχα την κορυφή του παγόβουνου. Δηλαδή ενός ολόκληρου κυκλώματος διαφθοράς και πολιτικής εξαγοράς, το οποίο είναι σίγουρο ότι δεν ξεκινά κι ούτε τελειώνει με τον Ραχόι και το κόμμα του.

Θυμηθείτε την περίπτωση Πάμπλο Ιγκλέσιας του Ποδέμος. Λίγο πριν ξεσπάσει το πολιτικό σκάνδαλο με την ανακοίνωση των ποινών φυλάκισης στον κεντρικό ταμεία Λουίς Μπαρσενάς του Λαϊκού Κόμματος. Ο ομοϊδεάτης του Τσίπρα βρέθηκε να έχει αγοράσει εξοχική βίλα με υπέρογκο δάνειο από τράπεζα. Το ερώτημα βέβαια που προέκυψε δεν είναι το παράνομο της όλης συναλλαγής, αλλά το πώς μπόρεσε να επωφεληθεί από ένα τέτοιο δάνειο κάποιος με το μισθό ενός απλού λέκτορα των πολιτικών επιστημών.

Ποια ήταν τα εχέγγυα δανεισμού ενός τόσο υπέρογκου ποσού για τα εισοδηματικά δεδομένα του εν λόγω κυρίου; Προφανώς το γεγονός ότι ήταν και δυστυχώς παραμένει ηγέτης του Ποδέμος. Και φυσικά η πεισματική άρνηση του ιδίου, αλλά και της αυλής του, να θέσει θέμα εξόδου από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ισπανία. Πρόκειται δηλαδή για μια ακόμη περίπτωση Τσίπρα.

Εξασφαλίζοντας λοιπόν το καθεστώς της ευρωϋποτέλειας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κανενός είδους σοβαρή αντιπολίτευση εναντίον του, προχώρησε σε μια επιχείρηση «καθαρά χέρια». Με άλλα λόγια σε μια «κάθαρση» του πολιτικού σκηνικού, αξιοποιώντας τις δικαστικές διώξεις εναντίον του Λαϊκού Κόμματος.

Γιατί δεν συνεργάζονται οι αντιμνημονιακές δυνάμεις;

Το ερώτημα είναι σύνηθες, καθώς η πλειοψηφία του κόσμου σήμερα αναζητά επειγόντως εναλλακτική για τις επερχόμενες εκλογές. Μια εναλλακτική που θα τον γλυτώσει οριστικά και αμετάκλητα από τα χειρότερα. Κι αυτό το ξέρει πλέον εκ πείρας ότι δεν πρόκειται να συμβεί αν ψηφίσει κάποιο από τα υφιστάμενα κόμματα της σημερινής βουλής.

Μόνο η ακαταμάχητη βλακεία, η διεστραμμένη ιδιοτέλεια και ο κομματικός κοπαδισμός έχουν απομείνει για να εξασφαλίζουν με ψήφους τα υφιστάμενα κόμματα της βουλής. Αν και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ζοφερή ανάγκη εξαναγκάζει ακόμη και τους μεγαλύτερους κατά συρροή βλάκες, οι γνωστοί κατ’ επανάληψη «κοψοχέρηδες» να το ξανασκέφτονται. Μόνο η διεστραμμένη ιδιοτέλεια σε βαθμό ψυχασθένειας έχει απομείνει και φυσικά ο τυφλός κοπαδισμός. Για να δούμε τελικά τι θα επικρατήσει;

Η συντριπτική πλειοψηφία γνωρίζει πολύ καλά ότι όποιον κι αν ψηφίσει από τα σημερινά κόμματα της βουλής, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι δεν θα γλυτώσει τα πολύ χειρότερα. Κι έτσι αναζητά εναλλακτική κυβέρνηση. Όχι κάποιο νέο είδος καλύτερης αντιπολίτευσης, αλλά μια νέα κυβέρνηση ικανή να ανατρέψει ολόκληρο το μνημονιακό άγος και να τον οδηγήσει με ομαλότητα και ασφάλεια εκτός σημερινού αδιεξόδου.

Τι διδάσκει η περίπτωση της Ιταλίας;

Ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα ανακοίνωσε ξαφνικά την Πέμπτη ότι δίνει στον Τζουζέπε Κόντε μια δεύτερη εντολή ώστε να διαμορφώσει ένα νέο κυβερνητικό σχήμα στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Ο Κόντε ανακοίνωσε την υπουργική του σύνθεση το βράδυ της Πέμπτης.

Μα καλά τι συνέβη; Που πήγε ο αλεξιπτωτιστής Κάρλο Κοταρέλι στον οποίο δόθηκε εντολή για τη δημιουργία «κυβέρνησης των τεχνοκρατών»; Πρόκειται για παιδική χαρά, ή είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό;

Είναι σίγουρο ότι το απρόσμενο εύρος των αντιδράσεων των λαϊκών στρωμάτων της Ιταλίας στο επιχειρούμενο πραξικόπημα Ματαρέλα, αλλά και στη διαφαινόμενη δικτατορία της «κυβέρνησης των τεχνοκρατών» του Κοταρέλι, τρόμαξαν ολόκληρο το καθεστώς του ευρωιερατείου. Ξέρανε πολύ καλά ότι εάν επέμεναν, τότε θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν όχι μόνο κατασταλτική βία, αλλά και στρατιωτική ισχύ εναντίον των λαϊκών μαζών. Θα έπρεπε δηλαδή να χύσουν αίμα.

Κι αυτό όπως και να το δει κανείς θα δημιουργούσε ένα τόσο βαθύ διχασμό, ένα τόσο βαθύ ρήγμα ανάμεσα στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και τον λαό, που θα μπορούσε να γεφυρωθεί μόνο με όρους μιας εκ βάθρων κοινωνικής και πολιτικής επανάστασης. Το αίμα του λαού ξεπλένεται μόνο με το αίμα των τυράννων. Κι αυτός είναι νόμος στην ιστορία, που τον ξέρουν πρώτα και κύρια οι τύραννοι, οι δήμιοι και οι δικτάτορες. Οποιασδήποτε μορφής και ιδεολογίας.