Κι όμως ο Πολάκης έχει δίκιο…

«Κι όμως η γη γυρίζει!» Έτσι θέλει ο μύθος να αποφαίνεται ο Γαλιλαίος μετά την περιβόητη καταδίκη του στις αρχές του 17ου αιώνα από τη Ρωμαϊκή Κουρία για υιοθέτηση αιρετικών απόψεων έναντι της μιας και μόνης Ορθής Πίστης.

Ο κ. Πολάκης βέβαια δεν είναι Γαλιλαίος, ούτε θα μπορούσε να είναι, αλλά και οι επίδοξοι κριτές και δικαστές του δεν φέρουν το φωτοστέφανο των ιεροεξεταστών. Ούτε φυσικά αντλούν την εξουσία τους από το αλάθητο του Πάπα. Μόνο από το αλάθητο της προσωπικής ιδιοτέλειας και της διαπλοκής με το κρατικά οργανωμένο έγκλημα, το οποίο πλέον ελέγχει όλους τους θεσμούς σ’ αυτή τη χώρα. Συμπεριλαμβανομένων και των επαγγελματικών κομματικών μηχανισμών.

Πού βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα; Στο εξής απλό: Ένα εξέχων μέλος της γνωστής συμμορίας των «δυνάμεων του συνταγματικού τόξου», ξεστόμισε μια μεγάλη αλήθεια.

Στην Ελλάδα λειτουργεί «βαθύ κράτος» όπου υπηρετούν ανώτεροι και ανώτατοι δικαστές, αλλά και γνωστοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι έχουν οδηγήσει το επίπεδο της δικαιοσύνης και της ενημέρωσης σε επίπεδα χειρότερα της χούντας.

Ποιος έντιμος Έλληνας θα μπορούσε να διαφωνήσει μ’ αυτή τη διαπίστωση; Κανείς. Διαρρηγνύουν λοιπόν τα ιμάτιά τους μόνο όσοι έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους», είτε τους είναι αδύνατο να εφαρμόσουν τη γνωστή εντολή του Περικλή: φιλοκαλοῦμέν τε γάρ μετ’ εὐτελείας καί φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας!

Η αλήθεια για τους πλειστηριασμούς και το οργανωμένο έγκλημα στην πολιτική.

 Περιεχόμενα

1. Idiotae Politici 1

2.Τραπεζοκεντρική εγκληματική οργάνωση 2

3. Τα κροκοδείλια δάκρυα των συνενόχων. 4

4. Το δεξί χέρι νίβει τ’ αριστερό και τα δυο το έγκλημα! 6

5. Το καθεστώς της κλεπτοκρατείας στην Ελλάδα. 7

6. Μηχανισμός εκποίησης και εγκληματικού πλουτισμού 10

7. Μια αρχετυπική εγκληματική οργάνωση 13

8. Τι μπορεί και τι πρέπει να γίνει; 15

Η πρωτοφανής - όχι μόνο για τα ελληνικά δικαστικά χρονικά, αλλά και για τα διεθνή - απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, υπέρ της δήμευσης της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα από μια εταιρική μαφία Funds και Services, απέδειξε ότι το πάλαι ποτέ «παραδικαστικό κύκλωμα» όχι μόνο δεν εξιχνιάστηκε, αλλά έχει πλέον μετατραπεί σε καθεστώς πρώτα και κύρια στα ανώτατα δικαστήρια της χώρας.

H πλειοψηφία της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, χωρίς κανένα νομικό έρεισμα και κατά παράβαση όχι μόνο του Συντάγματος, αλλά και κάθε έννοιας δικαίου, νομιμοποίησε τη δράση των Εταιριών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΔΑΔΠ) εναντίον των δανειοληπτών. Υιοθετώντας μάλιστα την άποψη ότι η αδύναμη πλευρά ανάμεσα στις εταιρείες αυτές και τους δανειολήπτες είναι η πρώτη. Ενώ εκ των συναγομένων μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι όσοι χρωστάνε και μάλιστα όσοι αδυνατούν να πληρώσουν δεν έχουν παρά δόλια κίνητρα.

Πρόκειται για το τελευταίο καρφί στο φέρετρο εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, που έμειναν πλέον χωρίς κανένα δικαίωμα, χωρίς κανενός είδους έννομης προστασίας απέναντι σε μια οργανωμένη μαφία.

«Μεγάλο το ευχαριστώ της Τουρκίας στην Ελλάδα…»

Τάδε έφη Μελβούτ Τσαβούσογλου σε τηλεφωνική συνομιλία αργά το βράδυ της Πέμπτης (9/2) με τον υπουργό Πολιτικής Προστασίας, Χρήστο Στηλιανίδη. Ο φερόμενος ως Έλλην υπουργός, με τη σειρά του, δήλωσε στον Τούρκο υπουργό, ότι «η Ελλάδα θα είναι δίπλα στους σεισμόπληκτους», καθώς αποτελεί ανθρώπινο καθήκον όλων των Ελλήνων να βοηθήσουν, συμπληρώνοντας ότι οι Έλληνες πυροσβέστες της ΕΜΑΚ δίνουν κάθε λεπτό τον καλύτερο εαυτό τους για να σώσουν ζωές κάτω από τα συντρίμμια.

Ναι, είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα των κ. Στηλιανίδη, Μητσοτάκη και των λοιπών δελφίνων της εξουσίας, έχει πολλούς λόγους να υπερηφανεύεται για το μεγάλο ευχαριστώ της Τουρκίας. Είναι άξιο υπερηφάνειας το γεγονός ότι στάθηκε ανίκανη να μεταφέρει την ανθρωπιστική αποστολή στην Τουρκία μετά την καθήλωση του μοναδικού C-130 που διέθετε επιχειρησιακά διαθέσιμο η πολεμική αεροπορία.

Πώς μπορεί κανείς να μην αισθάνεσαι υπερήφανος και να μην τον διακατέχουν ρίγη εθνικής συγκίνησης όταν αποκαλύπτεται ότι η Ελλάδα έχει επιχειρησιακά διαθέσιμο μόλις ένα από τα δεκατρία μεταγωγικά C-130, που στα χαρτιά διαθέτει, όπως και τρία από τα οκτώ C-27! Τα υπόλοιπα είναι καθηλωμένα λόγω έλλειψης υποστήριξης.

Ας μην χάσουμε μια ακόμη ευκαιρία, που ίσως αποδειχθεί η τελευταία!*

Ο ιστορικός και αγωνιστής της παλιγγενεσίας Κωνσταντίνος Κούμας περιέγραφε την κατάσταση του έθνους των Ελλήνων υπό την τυραννία του Σουλτάνου ως εξής: «Το Ελληνικόν έθνος, με όλας τας δυστυχίας, τας οποίας υπέφερνεν από τον κύριόν του , έμενε πάντοτε ήσυχον, και απέδιδε την παρούσαν του τύχην εις τας ανερμηνεύτους βουλάς της θείας προνοίας. Επεμελείτο την εμπορίαν και τα εργόχειρά του δια να αντιπαλαίη με το αργύριον τας νομίμους και παρανόμους αργυρολογήσεις των κρατούντων, και έχαιρεν οσάκις ηδύνατο να εορτάζη ησύχως τας λαμπροτέρας των εορτών του… Ουδέ ίχνος επαναστατικής εννοίας δεν ευρίσκετο εις καμμίαν φρονίμην κεφαλήν… Ήσαν και πολλοί θρησκευτικοί, οίτινες εκ ζήλου εκκλησιαστικού εδίδασκαν, ότι η θεία πρόνοια μας υπέβαλεν εις το Οθωμανικόν σκήπτρον δια να μας φυλάξη δι' αυτού από τας αιρέσεις και από την είς χριστιανικάς τινας χώρας εμφιλοχωρήσασαν αδιαφορίαν περί τα θεία.»¹

Ποιος στ’ αλήθεια είναι τόσο αδιάφορος, ή ανόητος που δεν θα δει στην περιγραφή αυτή την κατάσταση του έθνους των Ελλήνων σήμερα; Δεν χρειάζεται Σουλτάνος για να είμαστε και να λειτουργούμε ως ραγιάδες. Αρκεί να προσκυνάμε τους εκάστοτε κρατούντες. Αρκεί να κοιτάμε τη δουλίτσα μας, το μεροδούλι-μεροφάι μας, ή πώς να την βολέψουμε, παρ’ όλες τις απανωτές δυστυχίες, τραγωδίες και παθήματα από τις κυρίαρχες επιλογές της εξουσίας.

Άλλωστε ο ραγιαδισμός θεμελιωνόταν ανέκαθεν στην πεποίθηση ότι οι βουλές των κρατούντων, οι επιλογές τους, η κατάσταση που επιβάλουν, όσο θανάσιμη κι αν είναι για τους υπεξούσιούς τους, δεν είναι παρά μονόδρομος. Είναι το ίδιο αναπόδραστη, όσο και η θεία πρόνοια.