Σχετικά με τα ψεύδη που επικαλείται το Διέξοδος της κ. Μπιτάκου.

Ένα από τα καλά μιας συνεργασίας είναι το γεγονός ότι αποκαλύπτονται οι αληθινές προθέσεις και οι σκοπιμότητες πίσω από διάφορα «μαγαζάκια». Ένα από αυτά είναι το κόμμα της κ. Μπιτάκου με την επωνυμία «Διέξοδος Ελλάς». Δείτε πώς το συγκεκριμένο μόρφωμα απάντησε στην ερώτηση γιατί δεν συνεργάζονται με το μέτωπο που ξεκίνησε με το ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ:

«Έχουμε απαντήσει σε όλα αυτά Ο Κύριος Καζακης έκλεισε τα ψηφοδέλτια και ήθελε η Εθνεγερσια του κυρίου Αυφαντη και οι υπόλοιποι να ενταχθούν στο ΕΠΑΜ και φυσικά δεν το δέχτηκαν και είναι λογικό Δήλωσε στο ραντεβού ότι πάει για την επιδότηση ενώ ξέρει πως από τη στιγμή που δεν μπαίνει Βουλή βοηθάει τον Κουλή να ρίξει το ποσοστό που χρειάζεται για την αυτοδυναμια Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ δεν θα βοηθήσει τον Μητσοτάκη να βγει αυτοδυναμος και δεν το θυσιάζει αυτό για καμιά επιδότηση Να είστε καλά»

Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας σ’ όλα αυτά. Ποτέ δεν ζητήθηκε ούτε από την κ. Μπιτάκου, ούτε από τον κ. Αϋφαντή να ενταχθούν στο ΕΠΑΜ για να κατέβουν στο ψηφοδέλτιο. Όπως δεν ζητήθηκε και από κανέναν άλλο που ήρθε να συνεργαστεί με το ΕΠΑΜ και το ΑΚΚΕΛ, είτε ως οργανωμένη δύναμη, κίνημα, ομάδα, ή ως πρόσωπο.

Απ’ ότι φαίνεται η κ. Μπιτάκου και ο κ. Αϋφαντής έχουν τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, που αυτοϊδεάζονται ότι το ΕΠΑΜ είναι σαν τον Βελόπουλο, την ΧΑ, ή όποιον άλλον τους έκανε ενθουσιωδώς πρόταση να ενταχθούν στις γραμμές του. Τουλάχιστον, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι.

Η αλήθεια είναι η εξής απλή. Η κ. Μπιτάκου αφού προσπάθησε να ηγηθεί σε μια δήθεν συσπείρωση πατριωτικών δυνάμεων, όπου παραβρέθηκε το ΕΠΑΜ με τον Πρόεδρο και κλιμάκιο στελεχών του, έχασε το ενδιαφέρον της μόλις ανακάλυψε ότι κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να την διορίσει αρχηγό της συνεργασίας.

Το ΕΠΑΜ ξεκαθάρισε εξαρχής ότι όσοι συμμετάσχουν σε μια πιθανή συνεργασία θα είναι σε ισότιμη βάση. Κι ότι λέει το ΕΠΑΜ ανοιχτά και δημόσια, τα ίδια επαναλαμβάνει και κατ’ ιδίαν. Κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει για την κ. Μπιτάκου.

Το ΕΠΑΜ από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε ότι στη συνεργασία τόσο ο κ. Αϋφαντής, όσο και η κ, Μπιτάκου με τα κόμματα τους δεν θα έχουν καμιά ειδική μεταχείριση, κανενός είδους προνομιακή θέση και προβολή. Και φυσικά δεν πρόκειται να υποστηρίξει κανένα τους για αρχηγό. Το κάθε κόμμα, ο κάθε συνεργαζόμενος θα συμμετάσχει όπως όλοι οι άλλοι, κρατώντας την αυτοτέλεια και την αυτονομία του, υποστηρίζοντας τους δικού του υποψηφίους.

Είναι προφανές ότι αυτού του είδους η συνεργασία δεν άρεσε στην κ. Μπιτάκου, η οποία φιλοδοξούσε να τεθεί επικεφαλής με τις πλάτες του ΕΠΑΜ. Γι’ αυτό και αμέσως μετά τη δική της πρωτοβουλία δήθεν συνεργασίας, εξαφανίστηκε και αρνήθηκε συστηματικά να επικοινωνήσει με τους συνεργαζόμενους ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ. Ούτε βέβαια εμφανίστηκε στη συνάντηση του Polis Art Kafe την Τετάρτη 12 Ιουνίου, όπου είχε κληθεί τόσο η ίδια, όσο και το κόμμα της, όπως και ο κ. Αϋφαντής.

Γιατί άραγε δεν ήρθαν να μας κεραυνοβολήσουν ανοιχτά και δημόσια με τα ψέματα που επικαλείται η κ. Μπιτάκου στην ανακοίνωσή της; Γιατί δεν ήρθαν μπροστά στην κάμερα να μας κατηγορήσουν δημόσια ότι ζητάμε από την ίδια και τον κ. Αϋφαντή να ενταχθούν στο ΕΠΑΜ για να κατέβουν στη συνεργασία; Διότι κάτι τέτοιο απαιτεί κότσια και βαθιά αίσθηση εντιμότητας. Κι όταν δεν τα διαθέτεις τότε καλύτερα να κρύβεσαι πίσω από το πληκτρολόγιο.

Όσο για τα υπόλοιπα περί επιδοτήσεων και αυτοδυναμίας του Μητσοτάκη δεν θα τα σχολιάσουμε, γιατί μας είναι αδύνατον να πέσουμε τόσο χαμηλά. Αν πάρουμε στα σοβαρά την «πολιτική» επιχειρηματολογία της κ. Μπιτάκου, τότε το συμπέρασμα δεν την τιμά καθόλου. Διότι πολύ απλά οδηγεί στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι οι ψηφοφόροι θα πρέπει να ψηφίσουν τα υπάρχοντα κόμματα στη Βουλή.

Με άλλα λόγια η κ. Μπιτάκου επικαλείται τη γνωστή θεωρία της «χαμένης ψήφου» για να υποδείξει εμμέσως πλην σαφώς σε όποιους είναι αρκούντως ανόητοι ώστε να αποδέχονται αυτού του είδους την επιχειρηματολογία, ψήφο στα κόμματα που υπάρχουν ήδη στη Βουλή. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι την ίδια ακριβώς θεωρία επικαλείται κι ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δυστυχώς με την κ. Μπιτάκου δεν μας χωρίζει απλά ένα τεράστιο χάσμα πολιτικής αντίληψης, αλλά κι ένα ακόμη βαθύτερο χάσμα πολιτικής εντιμότητας.