Γιατί μαίνεται ο πόλεμος εναντίον της τουρκικής λίρας;

Άλλη μια μέρα υποτιμητικής κερδοσκοπίας του δολαρίου εναντίον της τουρκικής λίρας. Σε ετήσια βάση η τουρκική λίρα έχει υποτιμηθεί έναντι του δολαρίου σχεδόν 75% με αντίστοιχη εκτόξευση του κόστους χρήματος από το εξωτερικό για την Τουρκία. Κι έπεται συνέχεια.

Γιατί γίνονται όλα αυτά; Πρόκειται για παραξενιά του Τραμπ επειδή του πήγε κόντρα ο Ερντογάν, όπως μας λένε οι γεωπολιτικοί της πλάκας; Ή πρόκειται για βαθύτερες ανησυχίες των κεφαλαιαγορών σχετικά με την κατάσταση της τουρκικής οικονομίας, όπως μας λένε οι πιο ανόητοι εκ των δημοφιλών αναλυτών των ΜΜΕ;

Τίποτε απ’ όλα αυτά. Η επίθεση εναντίον της τουρκικής λίρας εντάσσεται σε μια ευρύτερη πολιτική του «βαθέως κράτους» των ΗΠΑ προκειμένου να επιβεβαιώσουν την υπεροχή και την ηγεμονία του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές. Έρχεται ως απάντηση στις κινήσεις απεξάρτησης των διεθνών συναλλαγών από το δολάριο, στις οποίες πρωτοστατούν χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία, κοκ, αλλά καλοβλέπουν ακόμη και οι Γερμανοί προκειμένου να πλασάρουν το ευρώ ως εναλλακτικό διεθνές νόμισμα.

Οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν τόσα ανοιχτά μέτωπα πολέμου και επέμβασης ανά την υφήλιο πρώτα και κύρια χάρις στην παγκόσμια ηγεμονία του δολαρίου. Το κύριο όφελος της αναγωγής του δολαρίου σε παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα «είναι οι πραγματικοί πόροι που παρέχουν άλλες χώρες στις Ηνωμένες Πολιτείες για να λάβουν τα δολάρια μας. Χρειάζονται μόνο λίγα σεντς για το Γραφείο Χαρακτικής και Εκτύπωσης προκειμένου να παράγει ένα χαρτονόμισμα αξίας 100 δολαρίων, αλλά άλλες χώρες πρέπει να εξασφαλίσουν τα πραγματικά αγαθά και υπηρεσίες αξίας 100 δολαρίων για να αποκτήσουν ένα τέτοιο χαρτονόμισμα… Περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια αμερικανικού νομίσματος κυκλοφορούν εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, για τα οποία οι αλλοδαποί πρέπει να παράσχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες 500 δισεκατομμύρια δολάρια πραγματικών αγαθών και υπηρεσιών.» (Barry Eichengreen, Exorbitant privilege: The Rise and Fall of the Dollar and the Future of the International Monetary System. New York: Oxford University Press Inc., 2011, σ. 3-4.)

Χωρίς την παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου οι ΗΠΑ θα είχαν χρεοκοπήσει προ πολλού κάτω από το βάρος των εξωτερικών ελλειμμάτων και των χρεών τους. Χωρίς την παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου θα ήταν αδύνατο να διατηρήσουν τη μόνιμη στρατιωτική τους παρουσία σε πάνω από 60 χώρες του πλανήτη, θα ήταν αδύνατο να χρηματοδοτήσουν τόσους και τόσους πολέμους, αλλά και επεμβάσεις.

Χωρίς την παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου οι ΗΠΑ θα είναι σαν να έχουν χάσει και στους δυο παγκόσμιους πολέμους. Κι αυτό όπως είναι φυσικό δεν πρόκειται να το επιτρέψουν εύκολα.

Με την ανατιμητική πολιτική του δολαρίου έναντι όλων των κύριων ανταγωνιστών του, η Ουάσιγκτον κάνει πιο ελκυστικό το νόμισμά της για τους κερδοσκόπου νομίσματος και κεφαλαίων διεθνώς. Κι όσο πιο ελκυστικό γίνεται το δολάριο, τόσο περισσότερα κεφάλαια προσελκύει. Έστω κι αν κάτι τέτοιο οδηγήσει σε μαζική αποσταθεροποίηση τα άλλα εναλλακτικά ως προς το δολάριο νομίσματα και προκαλέσει έτσι κραχ στις διεθνείς χρηματαγορές.

Η παγκόσμια ηγεμονία του δολαρίου είναι πολύ πιο σημαντική για το «βαθύ κράτος» της Ουάσιγκτον, από την φευγαλέα και εικονική σταθερότητα των παγκόσμιων χρηματαγορών. Κι επομένως ο νομισματικός πόλεμος του δολαρίου προς επιβεβαίωση της παγκόσμιας ηγεμονίας του θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Παρά τους κινδύνους για νέο κραχ.

Από την άλλη, η επίθεση στην τουρκική λίρα έχει κι έναν ακόμη επίσης σημαντικό λόγο. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν την ανατροπή του καθεστώτος Ερντογάν. Ούτε την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας. Επιδιώκουν απλά να θέσουν την Τουρκία υπό διεθνή έλεγχο, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την απόλυτη πειθαρχία του Ερντογάν στις δικές τους εντολές. Και το ΔΝΤ είναι ο καλύτερος βραχίονας για κάτι τέτοιο.

Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν βαθύτατες γεωστρατηγικές αλλαγές συνόρων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Ξεκινώντας από το Αιγαίο, τη Θράκη, τη Μακεδονία. Και θέλουν την Τουρκία να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτές. Πάντα υπό την άμεση δική τους καθοδήγηση.

Θέλουν λοιπόν να εξασφαλίσουν ότι ο Ερντογάν θα ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές των ΗΠΑ. Κι επομένως δεν μπορεί να παίζει παιχνίδια με τους Ρώσους. Ούτε να ακολουθεί πολιτική και με τον αστυφύλαξ και μα τον χωροφύλαξ. Η Τουρκία οφείλει να αποτελέσει στήριγμα του στρατιωτικοπολιτικού ελέγχου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, της Θράκης και της Μακεδονίας.

Οι ΗΠΑ μετασχηματίζουν βήμα το βήμα τα Βαλκάνια σε χώρο πολυπολιτισμικών διαπλοκών χωρίς εθνικά συγκροτημένα κράτη. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς πόλεμο. Αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει πόλεμος εναντίον της Σερβίας όχι με τους όρους της Νατοϊκής επέμβασης του 1998, αλλά ενός εσωτερικού δήθεν εμφυλίου σαν εκείνο της Συρίας. Με αιχμή του δόρατος αυτή τη φορά τη «Μεγάλη Αλβανία».

Σ΄ αυτό το ενδεχόμενο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να έχουν μια Τουρκία που θέλει να παίζει σ’ όλα τα ταμπλό. Θέλουν έναν απόλυτα πειθήνιο Ερντογάν προκειμένου να διεξάγουν έναν νέο ασύμμετρο πόλεμο τύπου Συρίας στην καρδιά των Βαλκανίων. Και προπαντός χωρίς εκπλήξεις από τους Ρώσους.