Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Επέτειος της 25ης Μάρτη σήμερα. Για ποιούς;

Στο Μεγάλο μας Τσίρκο, ο Ιάκωβος Καμπανέλης έβαζε επί σκηνής να ζωντανεύει το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και να απευθύνεται στους σημερινούς Έλληνες μ' ένα λόγο που ακόμη ακούγεται γνώριμος και εξαιρετικά επίκαιρος:

"Κολοκοτρώνης: Αύριο ξημερώνει πάλι 25 του Μάρτη…Θα ‘ρθουνε με στεφάνια και τούμπανα…Εγώ θα ‘μαι εκεί πάνω σαν άγαλμα…Και σαν έρθει η στιγμή να βγει μπροστά ο μαγκούφης που θα βγάλει το λόγο… «Στάσου»…θα του πω!… «Κάθε χρόνο το λόγο τον εβγάνατε εσείς!…Φέτος θα τον βγάλουμε εμεί… Για ακούτε βρε τωρινοί Έλληνες. Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποια πονηριά σας το λένε…Κι άμα σας λένε για την ελευθεριά που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μπροστά για να βλέπει τον κατακτητή και δυο πίσω για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο κατακτητής, για να γίνει αφέντης αυτός. Προσέχετε Έλληνες, εμείς οι παλιοί όσο ζούσαμε πολλά επικραθήκαμε κι αδικηθήκαμε…Κι αν θέτε στ’ αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και αγωνιστείτε! Εμάς το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς αγράμματοι, μ’ ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θαύματα ! …Που ‘σαι ορέ Καραϊσκάκη να τα πεις καλύτερα !… Εμείς επολεμήσαμε για να ‘χετε εσείς τα γράμματα και το ψωμί που δεν είχαμε και να μη χρειάζεστε θάματα για να ζήσετε μια ζωή ανθρωπινή… Έι Παπαφλέσσα, σήκω κι έλα βοήθα. Αφήστε το δικό μας αγώνα και κοιτάτε το δικό σας. Που είναι η 3 του Σεπτέμβρη; Που είναι το Σύνταγμα σας; Ο Σεπτέμβρης είναι παιδί του Μάρτη και σεις παιδιά δικά μας! Οι πεθαμένοι με τα πεθαμένα και οι ζωντανοί με τα ζωντανά! Εμείς τι άλλο να θέμε;..."


Μεγάλες στιγμές της τέχνης, που σήμερα μπορούμε μόνο να αναπολούμε. Τότε η τέχνη ήταν στρατευμένη, μιλούσε κατευθείαν στην ψυχή του λαού μας, ήταν η κιβωτός των πιο αγνών αισθημάτων του, της γλώσσας και της μνήμης του, ήταν η εγερτήρια σάλπιγγα για ένα νέο ξεσηκωμό. Κι αυτό την έκανε μεγάλη κι αξέχαστη. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια αγώνες και θυσίες για να αποκτήσει ο ελληνικός λαός τη δική του, την κατάδική του τέχνη, που σήμερα μπορεί μόνο να την αναπολεί.

Σήμερα μετά από 41 χρόνια μια ακόμη επέτειος της 25ης Μάρτη μας καλεί να αναλογιστούμε. Ποιοί είμαστε εμείς που γιορτάζουμε μια επέτειο που δεν μας ανήκει; Είμαστε όντως τα παιδιά τους; Ή τίποτε μπάσταρδα της ιστορίας που τόφερε η κατάρα να μολύνουμε με την παρουσία μας έναν τόπο που δεν μας ανήκει; Πούναι τα πατρώα μας; Τι κάναμε για τούτον τον τόπο, για τα παιδιά και τα πιστεύω μας; Πούναι οι δικοί μας αγώνες; Πούναι τα δικά μας Συντάγματα;

Τελικά, ποιοί είναι αποθαμένοι και ποιοί ζωντανοί; Ή μήπως ανήκουμε απλά στα ζωντανά που δεν έχουν καμμιά άλλη αίσθηση εκτός από το κτηνώδες ένστικτο της επιβίωσης; Η Πατρίδα αντιπροσωπεύει το ιερό και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Χωρίς πατρώα, χωρίς παράδοση και ιστορία, χωρίς το ανήκειν στον τόπο του, αλλά κι ο τόπος να του ανήκει, ο άνθρωπος είναι αδύνατο να εξανθρωπιστεί. Δεν διαφέρει σε τίποτε από οποιοδήποτε άλλο πράγμα, ζωντανό ή μη, ικανό μόνο για αγοραπωλησία.

Χωρίς πατρίδα δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, εκτός από εκείνη που νιώθει το δουλικό στην υπηρεσία της μεγαλοσύνης του αφέντη του. Δεν υπάρχει ελευθερία, εκτός από εκείνη με την οποία σε πουλάνε και σ' αγοράζουν. Δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα, εκτός από εκείνο του δυνάστη, του ισχυρού.

Κι όσο ο δικός μας λογαριασμός με την ιστορία βγαίνει λειψός. Όσο το ταμείο με τα πατρώα μας είναι μείον. Όσο συμπεριφερόμαστε σαν επισκέπτες σ' αυτόν τον τόπο. Όσο το νιτερέσο του δυνάστη γίνεται δικό μας καπρίτσιο, τότε δεν έχουμε κανένα δικαίωμα σε τούτον τον τόπο και στην ιστορία του. Δεν μας ανήκει ούτε καν το άθλιο σαρκίο που νομίζουμε ότι παίρνει αξία από τη μόδα με την οποία κρύβουμε τη γύμνια του. Δεν είμαστε άνθρωποι που συγκροτούν ελεύθερα τη δική τους κοινωνία, αλλά ζαγάρια που θέλουν μαντρί και τσέλιγκα.

Όποιος νιώθει ακόμη ιερή την υποχρέωση στα πατρογονικά του. Οποιος νιώθει περήφανος για την παράδοση και την ιστορία αυτού του τόπου, του τόπου του. Όποιος νιώθει υποχρέωση απέναντι στην οικογένεια, τα πιστεύω και την πατρίδα του, τότε τούτη την επέτειο την γιορτάζει όχι με φανφάρες και παρελάσεις, αλλά με αγώνα. Και για όποιον ρωτά τι σημαίνει αυτό, τι σημαίνει αγώνας σήμερα, η απάντηση ήταν και παραμένει μία. Αγώνας μέχρις εσχάτων. Μέχρι την τελική απελευθέρωση από τους νέους κατακτητές, από τον στρατό των "απάτριδων τεχνοκρατών" που έχει υποδουλώσει τον τόπο μας.

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.


https://www.youtube.com/watch?v=2UjwZo4wmRk&index=7&list=RDGFA2SvKkV3M

7 σχόλια:

  1. Τώρα βέβαια εσύ τα λες, αλλά ποιός σε ακούει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάθε να απαντάς πίσω με θάρρος. Μάχαιρα ακονίζει μάχαιρα. Δίνε το παρόν με ψηλό ηθικό.

      Διαγραφή
  2. φιλε δημητρη θα ηθελα τα φωτα σου κατα ποσο μια κυβερνηση μπορει να παρεμβει στην δικαιοσυνη και αναφερομαι στην αθώωση του παπακωνσταντινου στην μη προσελευση του βενιζελου και του παπανδρεου. αν δηλ. μπορουσε να ανατρεψει το αποτελεσμα εαν ηθελε και αν μπορουσε να εξαναγκασει τους 2 παραπανω να καθησουν στο σκαμνι.ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκπληκτικό κείμενο Δημήτρη. Χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά! Σε ευχαριστούμε για την συγκίνηση. Αξίζει που και που να μας θυμίζει κάποιος γιατί υπάρχουμε και για ποιες αξίες πρέπει να αγωνιζόμαστε.

    Επειδή είμαι φίλος (και) της ξένης μουσικής ελπίζω να μην θεωρηθεί “ιεροσυλία” (υπό το παρόν λήμμα) αν τολμήσω να προτείνω τα παρακάτω μουσικά κομμάτια από τους Sons Of Liberty. Οι Sons of Liberty είναι μια αμερικάνικη μπάντα που ίδρυσε ο Jon Ryan Schaffer, αμερικανός κιθαρίστας και τραγουδιστής με μεγάλη ιστορία και μουσική κατάρτιση (Iced Earth, Demons & Wizards, Purgatory, The Rose). Ο Schaffer είχε έντονες πολιτικές ανησυχίες και το 2009 κυκλοφόρησε με τους Sons of Liberty την πρώτη δουλειά του συγκροτήματος την οποία μάλιστα διένειμε δωρεάν από την ιστοσελίδα της μπάντας στο internet προκειμένου να αφυπνίσει συνειδήσεις. Το 2011 κυκλοφόρησε το δεύτερο CD (EP). Ο χαρακτήρας των τραγουδιών είναι καθαρά πολιτικός και εναντιώνεται, κατά κύριο λόγο, στο φασιστικό τρόπο δράσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ). Περιττό δε να πούμε ότι, έχει δεχτεί (για ευνόητους λόγους) τόνους λάσπης στο εσωτερικό και το εξωτερικό για την πρωτοβουλία του αυτή: έχει κατηγορηθεί ως πράκτορας, μασόνος και άλλα τέτοια παρόμοια (κάτι μου θυμίζει αυτό...).

    Τα περισσότερα μουσικά κομμάτια των Sons of Liberty είναι εξαιρετικά φορτισμένα συναισθηματικά και η θεματολογία τους δημιουργεί οπωσδήποτε συνειρμούς αναφορικά με τη σύγχρονη ελληνική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Για το λόγο αυτό, θεώρησα σκόπιμο να "ανεβάσω" σε μορφή βίντεο ορισμένα τραγούδια περιλαμβάνοντας τους στίχους και τη μετάφραση στα ελληνικά (αγγλικό και ελληνικό στίχο μαζί “on the screen”). Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ακουστούν:

    https://www.youtube.com/watch?v=aNa3jj-2he8


    https://www.youtube.com/watch?v=u8YS7_LpcGs


    https://www.youtube.com/watch?v=lT7TgFhG0NA


    https://www.youtube.com/watch?v=KnWAdS6049A

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κύριε Καζάκη να έχεις θάρρος και να θυμάσαι ό,τι κάνεις, το κάνεις ΥΠΟ ΣΚΙΗ... Για αυτό σε πάω, διότι είσαι ένας αλλά κάνεις με χίλιους. Αυτοί έχουν του κόσμου τα λεφτά, τα κανάλια, τα κομματόσκυλα που στρατολογούν με ρουσφέτια και τους δουλοπρεπείς υπηρέτες στις εξουσίες. Και εσύ αντί να μετράς το ύψος του γιγάντιου κύμματος που πνίγει τον άνθρωπο, στέκεσαι από κατώ και το αναχαιτείς, κάθε μερά που περνά. Ειληκρινά, αυτό είναι μαγκιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δημήτρη καλημέρα και Χρόνια Πολλά! Ο γνωστός σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος τα “ψιλοέχωσε” στον Υπουργό Παιδείας Μπαλτά για την επιστολή του προς τα Σχολεία με αφορμή την επέτειο της «25ης Μαρτίου 1821»:

    http://www.enikos.gr/stathis/306130,To-Aristeion-Mpalta.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολυ σωστο κειμενο.
    Ειναι καθε επετειος μια ευκαιρια οχι για να ακουμε εγκωμια για τους προγονους αλλα και για να θυμομαστε οτι

    ΕΥΓΕΝΕΙΑ, ΚΑΛΟΝ ΜΕΝ, ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΔΕ ΑΡΕΤΗ.
    Η ευγενικη γενια ειναι καλη, αλλα των προγονων αρετη.
    Πλουταρχος

    ΕΙΣΙΝ ΓΑΡ ΟΙ ΤΟΙΟΥΤΟΙ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΕΠΑΙΝΟΣ ΜΕΝ ΤΩΝ ΑΞΙΟΥΣ ΣΦΑΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΑΡΕΤΗΣ ΠΑΡΕΧΟΝΤΩΝ, ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΔΕ ΤΩΝ ΤΑΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ ΤΑΙΣ ΑΥΤΩΝ ΡΑΘΥΜΙΑΙΣ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑΙΣ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΟΝΤΩΝ.
    Διότι είναι αυτού του είδους οι λογοι, επαινος για αυτούς που παρεχουν τους εαυτους τους αξιους της προγονικης αρετης και κατηγορία γι αυτούς που ντροπιαζουν την γενιά τους με την κακία και την τεμπελιά τους.
    Ισοκρατης

    ΑπάντησηΔιαγραφή