Παλιά είναι η διαφορά του Κώστα Γαβρά από τη Λένι Ρίφενσταλ;

Η ταινία του Κώστα Γαβρά για μια από τις πιο ταπεινωτικές σελίδες της ιστορίας του ελληνικού λαού, έχει ξεσηκώσει σάλο. Και ορθώς.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο εξαίρετος αυτός κατά τα άλλα κινηματογραφιστής επέλεξε να στηριχτεί στο μυθιστορηματικό βιβλίο του κυρίου Βαρουφάκη. Άλλωστε ο ίδιος ο κ. Γαβράς από την αρχή αυτής της τραγωδίας για τους Έλληνες με το καθεστώς κατοχής και γενοκτονίας, που παλιότερα όσοι διέθεταν τρόπους και ιδεολογία ευρωπαϊκών σαλονιών το αποκαλούσαν «ανθρωπιστική κρίση», δεν έδειξε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αρκέστηκε απλά σε τετρημένες δηλώσεις συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, σαν αυτές που κατά καιρούς επικαλούνται όλοι οι γνωστοί επώνυμοι για να κρύψουν πίσω ανάλογες δηλώσεις ή υπογραφές συμπαράστασης την παντελή αδιαφορία τους για την εθνική τραγωδία των Ελλήνων.

Λογικό είναι λοιπόν να τον εκφράζει ένα μυθιστόρημα σαν αυτό του κ. Βαρουφάκη, όπου απουσιάζει παντλώς η Ελλάδα και οι Έλληνες. Ούτε το πρόβλημα με την ταινία είναι το γεγονός ότι μεταχειρίζεται τις δήθεν διαπραγματεύσεις με αρκετή δόση συνωμοσιολογίας και χωρίς καν το δυναμισμό ενός πολιτικού θρίλερ αλά Χόλυγουντ. Το μέγιστο πρόβλημα με τον κύριο Γαβρά και την ταινία του είναι ότι υπηρετεί μια εξόφθαλμη πολιτική σκοπιμότητα. Την σκοπιμότητα του μονοδρόμου. Επιχειρεί να πείσει έναν ολόκληρο λαό που κακοπάθησε και συνεχίζει να κακοπέφτει από απατεώνες σε απατεώνες της πολιτικής, ότι αυτό που έγινε με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν προδοσία του ελληνικού λαού, ούτε ξεπούλημα μιας ολόκληρης χώρας στο βωμό των ευρωπαϊκών συμφερόντων, αλλά ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει.

Με αυτή την ταινία ο κύριος Γαβράς επάξια κατατάσσεται στο πάνθεο της απολογητικής των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των λαών. Με αυτήν την έννοια δικαιούται όποιος διατηρεί ακόμα στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα της Ελλάδας, της Ευρώπης και του ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού που έχει επιβληθεί στους λαούς, να αναρωτηθεί. Ποια είναι η διαφορά του Κώστα Γαβρά από την Λένι Ρίφενσταλ; Αν μη τι άλλο η δεύτερη υπήρξε πολύ πιο ειλικρινής από τον πρώτο. Βλέπετε, δεν έκρυψε ποτέ ποιοι ήταν οι εντολείς της, ποιοι χρηματοδότησαν το κινηματογραφικό της έργο και για ποιες αισχρές πολιτικές σκοπιμότητες.