Με χτυπήματα σαν της Νίκαιας και πραξικοπήματα αλά τούρκα υλοποιείται το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Η Σύνοδος Κορυφής του NATO το 2016, που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Στάδιο της Βαρσοβίας, στην Πολωνία, στις 8 και 9 Ιουλίου 2016, χαρακτηρίσθηκε και ήταν η πιο σημαντική από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η σύνοδος αυτή ήταν όντως καμπή. Η Συμμαχία αποφάσισε να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε οι ένοπλες δυνάμεις όλων των χωρών μελών - συν της ΕΕ - να συγκροτηθούν σ' ένα λίγο ως πολύ ενιαίο στρατιωτικό σώμα με σκοπό όχι την άμυνα, αλλά την "συλλογική ασφάλεια" εναντίον απειλών όπως η τρομοκρατία και η "επιθετικότητα" της Ρωσίας.

Στη στρατηγική αυτή της έντασης που επέλεξε το ΝΑΤΟ και η συμμετέχουσα για πρώτη φορά επίσημα ΕΕ, αντέδρασε η Γαλλία. Το δόγμα της "συλλογικής ασφάλειας" για τις κορυφές των Γαλλικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά και ανώτατων αξιωματούχων του Γαλλικού κράτους, συνιστά οριστική κατάλυση του έθνους κράτους και της εθνικής του άμυνας. Ακόμη και ο Ολάντ - στο περιθώριο της Συνόδου - αναγκάστηκε να ψελλίσει ορισμένες διαφωνίες.

Μόλις 5 ημέρες κατόπιν είχαμε νέο πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα στη Νίκαια της Γαλλίας. Στη δεύτερη πιο τουριστική πόλη της Γαλλίας. Ανήμερα της πιο σημαντικής εθνικής εορτής της Γαλλίας. Ο Ολάντ έτρεξε αμέσως να δηλώσει ότι ο δράστης (Γάλλος πολίτης, τυνησιακής καταγωγής) συνδέεται "με τον ένα τρόπο ή τον άλλο με το ριζοσπαστικό Ισλάμ." Κάτι θα ξέρει περισσότερο από τις διωκτικές αρχές της χώρας του. Και φυσικά έσκασε το παραμύθι: "Η Γαλλία θα πρέπει να μάθει να ζει με την τρομοκρατία."

Είναι τυχαίο ότι η Γαλλία έχει γίνει στόχος τόσο τακτικών και πολύνεκρων τρομοκρατικών χτυπημάτων; Είναι τόσο μεγάλη η στρατιωτική εμπλοκή της στη Μέση Ανατολή, ή στην Αφρική, ώστε να δικαιολογεί τέτοια στοχοποίηση από την οργανωμένη τρομοκρατία; Γιατί δεν στοχοποιείται εξίσου και η Γερμανία, η οποία με απλή απόφαση του κοινοβουλίου της τον περασμένο Δεκέμβρη έχει στείλει μια ταξιαρχία ειδικών δυνάμεων στο πόλεμο εναντίον του Άσαντ; Ή γιατί δεν γίνεται κάτι τέτοιο στη Βρετανία;

Ανεξάρτητα από το ποιοί οργανώνουν τις επιθέσεις στη Γαλλία, αυτό που έχει στοχοποιηθεί είναι το κυρίαρχο Γαλλικό κράτος. Μπορεί το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της Γαλλίας να έχει εξαγοραστεί και να έχει ενσωματωθεί από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά στο Γαλλικό κράτος διατηρείται στα ανώτερα και ανώτατα επιτελεία του, ο απόηχος του Ντεγκολικου δόγματος. Το δόγμα που έβλεπε με απόλυτη καχυποψία κάθε προσπάθεια της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης" και του ΝΑΤΟ και περιορίσουν δραστικά την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της Γαλλίας.

Το χτύπημα στη Νίκαια θα φέρει άμεσα, όχι μόνο μεγαλύτερη στέρηση ελευθεριών και καταστολή, αλλά και εντονότερη στρατιωτικοποίηση της πολιτικής ζωής της χώρας. Το "έλλειμμα εσωτερικής ασφάλειας", για το οποίο μιλούν όλοι εντός και εκτός Γαλλίας, θα ανοίξει διάπλατα το δρόμο για την στρατηγική έντασης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη βάση του δόγματος της "συλλογικής ασφάλειας".

Πέρα από κάθε άλλη σκέψη και προβληματισμό, το χτύπημα αυτό στη Νίκαια δεν είναι παρά ένα ακόμη επεισόδιο εναντίον του συγκροτημένου, κυρίαρχου έθνους κράτους της Γαλλίας, όπως αυτό έχει απομείνει από την εποχή του Ντεγκόλ. Ο ιμπεριαλισμός σήμερα δεν έχει σαν ορμητήριο τα μεγάλα συγκροτημένα κράτη με όπλο τον τζινγκοϊσμό, ή το σωβινισμό, αλλά τα επιτελεία της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας διακυβέρνησης με όπλο έναν πρόστυχο "διεθνισμό" με σκοπό τη διάλυση των συγκροτημένων εθνών κρατών. Το ΝΑΤΟ ήδη από το 1998 έχει δηλώσει επίσημα ότι η παγκόσμια κατάσταση έχει εισέλθει σε μια μεταβεστφαλιανή εποχή, όπου η κυριαρχία των κρατών δεν μπορεί να στέκεται πάνω από τις ανάγκες "συλλογικής ασφάλειας", δηλαδή πάνω από τις ανάγκες της νέας τάξης πραγμάτων, που απαιτούν οι παγκόσμιες αγορές και τα επιτελεία τους.

Σ' αυτόν ακριβώς τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει και κορυφώνεται, συνιστά ένα ακόμη σύμπτωμα η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία. Κανείς δεν μπορεί να πει με σαφήνεια αυτή τη στιγμή ποιός κρύβεται πίσω από το πραξικόπημα. Ή αν το πραξικόπημα ήταν όντως εναντίον του Ερντογκάν, ή είναι μια επανάληψη αλά τούρκα του γνωστού πραξικοπήματος στην ΕΣΣΔ τον Αύγουστο του 1991. Να θυμίσουμε ότι τότε εμφανίστηκαν ορισμένοι δήθεν "νοσταλγοί" της ΕΣΣΔ να προχωρούν σε πραξικόπημα, μόνο και μόνο για να δώσουν στον Γιέλτσιν τη δυνατότητα να αναλάβει με απολυταρχικό τρόπο την εξουσία και να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση. Έτσι δημιουργήθηκε η Ρωσία του Γιέλτσιν.

Συμβαίνει κάτι ανάλογο και στην Τουρκία σήμερα; Ίδωμεν. Όπως και να έχει η επικράτηση του Ερντογκάν θα φέρει συνολικά το καθεστώς που διέπει τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την εποχή του Κεμάλ, οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας και κυρίως το Γενικό Επιτελείο αποτελούν επίσημα τον εγγυητή του Τουρκικού κοσμικού κράτους, αλλά και της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας.

Το πραξικόπημα - οπερέτα όπως εξελίχθηκε - και η τελική επικράτηση του Ερντογκάν θέτει τέρμα στο καθεστώς εγγυητή των ενόπλων δυνάμεων. Κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί στην Τουρκία, ό,τι συνέβη στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση. Οι ένοπλες δυνάμεις θα υποβιβαστούν σε δύναμη ασφαλείας του καθεστώτος και έρμαιο του κρατούντος κομματικού μηχανισμού. Κάτι όμως που θα έχει ευρύτερες συνέπειες για την ίδια την επιβίωση της Τουρκίας.

Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος διεξήχθη ανάμεσα σε αυτοκρατορίες με πρωτεύοντα σκοπό την αναδιανομή αποικιών και σφαιρών επιρροής. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος εκδηλώθηκε ως καθεστωτικός πόλεμος για τη εγκατάσταση μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων της απόλυτης βαρβαρότητας. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος καθώς προχωρά στρέφεται ενάντια σε κάθε συγκροτημένο έθνος κράτος, προκειμένου οι παγκόσμιες αγορές να μπορούν ελεύθερα να επιβάλλουν αυτό που οι ναζί και οι φασίστες δεν μπόρεσαν. Η κατάληξη θα μοιάζει σε πάρα πολλά με την εποχή αποσύνθεσης του μεσαίωνα.