Μια συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορεί γίνει στις μαζώξεις του…

Από κάποιον Δημήτρη Κ. δέχτηκα το εξής σχόλιο:

Καλά τα λέει ο Καζάκης αλλά οι ομιλίες σε πλατείες δεν προσφέρονται για τεχνικές αναλύσεις αλλά για γενικές κατευθύνσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως ότι κάνει πρέπει να το κάνει μέσα στο ευρώ (δικαίωμά του) και αυτό καθορίζει τις γενικές του κατευθύνσεις και διαμορφώνει τις προτάσεις του. Με αυτό ο Καζάκης διαφωνεί (επίσης δικαίωμά του) και, ενώ τα περιγράφει καλά από ένα σημείο και μετά, παραβλέπει τους κραδασμούς που θα προκαλέσει η -χωρίς προηγούμενο- έξοδος από ένα μπλοκ χωρών ισχυρού νομίσματος σε ένα μαλακό και αναξιόπιστο νόμισμα χωρίς προηγούμενη ανάλογη παραγωγική βάση. Επίσης παραβλέπει το ότι το κόστος της μετάβασης αυτής θα το πληρώσει κατα πάσα πιθανότητα ο κοσμάκης (ας μην κρυβόμαστε). Τέλος αγνοεί ότι όσο και να χτυπιέται (έχει-δεν έχει δίκιο) δεν πρόκειται ποτέ ο κόσμος να συναινέσει σε ένα τέτοιο σενάριο, τουλάχιστον όσο ο λόγος καταθέτες/δανειολήπτες είναι σαφώς μεγαλύτερο της μονάδας και ο κόσμος έχει "λίπος" και τρώει. Γιατί λαός που ψήφισε το 2012 -μέσω κρίσης- σε ποσοστό 48% τα λαμόγια του ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τους ελιτιστές της ΔΗΜΑΡ έχει ΠΟΛΥ λίπος για φάγωμα! Όταν αρχίσουν να τρώνε από τις καταθέσεις ή αρχίσουν να παίρνουν σπίτια τότε ξανασυζητάμε. Πολλά μπορούν να αλλάξουν στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Και κάτι άλλο: Γιατί όλοι σας αγνοείτε τον τρομακτικό ψυχολογικό πόλεμο που ασκήθηκε πέρυσι τον Μάιο-Ιούνιο (και σκείται ακόμη) στο εκλογικό σώμα από το σύστημα ΜΜΕ-Τράπεζες-Ξένος παράγοντας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε έχει ξανασυμβεί γερμανικές εφημερίδες να γραφούν πρωτοσέλιδα στα ελληνικά "ψηφίστε Σαμαρά"; Είναι σαφές ότι αυτήν την στιγμή το αμαρτωλό τρίγωνο "πολιτική-τραπεζικό σύστημα-ΜΜΕ" είναι κάθετα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν τους λόγους τους....

Αγαπητέ κύριε, δυστυχώς, έχετε φάει με το κουτάλι υπερβολικά πολλές ομιλίες Τσίπρα και έτερων της αριστεράς στις πλατείες, όπου η ελεύθερη συζήτηση απαγορεύεται ρητά – ιδίως όταν πρόκειται για τον Αρχηγό και όταν πάει να κινηθεί εκτός των γνωστών ξύλινων κλισέ της αριστεράς – για να λέτε ότι δεν είναι για τεχνικές αναλύσεις. Περάστε καμιά φορά από κάποια δικιά μας ομιλία, να δείτε πώς γίνονται οι ομιλίες και μάλιστα με ανοιχτή ελεύθερη μέχρι εξαντλήσεως συζήτηση με τον κόσμο και πώς ακόμη και τεχνικές αναλύσεις μπορούν να γίνουν απλές και προσιτές ακόμη και για τον ποιο αρχάριο. Αρκεί να διαθέτει κοινό νου, εμπειρία μεροκάματου και καλή διάθεση. Η διαφορά δεν βρίσκεται απλά και μόνο στη γνώση, αλλά στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τη σχέση σου με τον λαό, τον κοσμάκη. Δηλαδή πόσο τον τιμάς, ή πόσο τον αντιμετωπίζεις – όπως το κάνουν όλες οι ηγεσίες των κομμάτων – ως αντικείμενο χειραγώγησης.

Δεύτερο, από που κι ως που είναι τεχνική ανάλυση το αν λες αλήθεια, ή όχι; Το πρόβλημα με τον Τσίπρα και το τσούρμο του είναι ότι λένε απίστευτα ψέματα και μπούρδες προκειμένου να αποφύγουν  να απαντήσουν με σαφήνεια τι θα κάνουν με το χρέος και πώς θα τα καταφέρουν με το ευρώ. Το να λες ότι βρήκες 25 δις ευρώ – από τους τόκους που δεν θα πληρώσεις – για την επόμενη τετραετία και να διατυμπανίζεις «να τα λεφτά για την ανάπτυξη», ενώ τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν γιατί το ελληνικό κράτος δανείζεται για να τα πληρώσει, αυτό δεν είναι θέμα τεχνικής ανάλυσης. Είναι θέμα εξαπάτησης του κοσμάκη. Λες ότι θες γιατί θεωρείς τον κόσμο τόσο ηλίθιο και ευκολόπιστο που θα πιστέψει ότι του πεις.

Ούτε είναι θέμα τεχνικής ανάλυσης το να λες ότι δεν θα πληρώσεις τους τόκους των επόμενων τεσσάρων ετών αξίας 25 δις ευρώ, ενώ δεν λες κουβέντα για τα 80 δις ευρώ τοκοχρεολύσια που πρέπει να πληρώσεις το ίδιο διάστημα. Ξέρεις πολύ καλά ότι τα δήθεν «εχθρικά» ΜΜΕ δεν πρόκειται να κάνουν θέμα τις κοτσάνες, τις παραλείψεις, τις ανοησίες και τα ψέματα που αραδιάζεις. Ξέρεις επίσης πολύ καλά ότι τα κομματόσκυλα και οι ηλίθιοι που σε ακολουθούνε, δεν θα σε αμφισβητήσουν γιατί έτσι ή αλλιώς οι μεν πρώτοι ποντάρουν στη νομή της εξουσίας, ενώ οι δεύτεροι δεν διαθέτουν ούτε καν το μυαλό. Κι ως μεγάλος αρχηγός που είσαι φροντίζεις να μην υπάρχουν ερωτήσεις στην ομιλία σου από το γενικό κοινό, ώστε να μην βρεθεί κάποιος να σε ξεφτιλίσει. Έτσι ή αλλιώς το κοινό στις ομιλίες του μεγάλου αρχηγού δεν ανήκει στον απλό κόσμο, αλλά στο γενικό κοινό της αριστεράς που τα κολλήματα και τα ιδεολογήματα δεν του επιτρέπουν να σκέφτεται με κοινή λογική. Για όλους τους υπόλοιπους, το φιλοθεάμων κοινό, φροντίζουν οι επικοινωνιολόγοι και τα δήθεν «εχθρικά» ΜΜΕ.

Τρίτο, λέτε ότι παραβλέπω του κραδασμούς που θα προκαλέσει η -χωρίς προηγούμενο- έξοδος από ένα μπλοκ χωρών ισχυρού νομίσματος σε ένα μαλακό και αναξιόπιστο νόμισμα χωρίς προηγούμενη ανάλογη παραγωγική βάση. Δεν θα ισχυριστώ ότι ασκείται κριτική χωρίς να έχετε ούτε την παραμικρή ιδέα του τι υποστηρίζω (δικαίωμά σας, αλλά όχι τιμή σας), απλά θα ήθελα να σας πληροφορήσω τρία απλά πράγματα: Αφενός δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα έφυγε από ζώνη χωρών με ισχυρό κοινό νόμισμα. Το έχει ξανακάνει τρεις φορές στο παρελθόν. Από την Λατινική Ένωση του χρυσού Φράγκου - αφού πρώτα οδηγήθηκε σε χρεοκοπία το 1894 λόγω της ένταξής της σ’ αυτήν. Από την ζώνη της χρυσής λίρας στερλίνας το 1932 - πάλι αφού οδηγήθηκε σε χρεοκοπία την ίδια χρονιά. Και τέλος μετά την κατάρρευση του Bretton Woods, όπου για πρώτη φορά η δραχμή ξεκλειδώθηκε από το δολάριο και αφέθηκε σε ελεύθερη διακύμανση μετά το 1973.

Η ελληνική οικονομία μπόρεσε να ανακάμψει και να βγει από την χρεοκοπία – όπως, όπως – με τους όρους έστω του κυρίαρχου συστήματος, μόνο αφού μπόρεσε να φύγει από αυτές τις ζώνες.

Το νέο στοιχείο σήμερα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία κι ενώ είναι ήδη πτωχευμένη σε βαθμό που δεν συγκρίνεται με το παρελθόν, δεν της επιτρέπουν να φύγει από το ευρώ, αν πρώτα δεν την ξεκοκαλίσουν, δεν την τεμαχίσουν και δεν την διαλύσουν ολότελα. Γι' αυτό και παρά τις τρομολαγνικές φλυαρίες, κανένας στις Βρυξέλλες, ή στο Βερολίνο και την Ουάσινγκτον δεν θέλει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης και δεν θα επιτρέψει να βγει η Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι τα σαρκοβόρα να την αποτελειώσουν. Μόνο ο λαός και μόνο με εξέγερση μπορεί να επιβάλει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, όπως μετεξελίσσεται η ΕΕ. Και η εξέγερση του λαού είναι σίγουρο ότι θα έρθει, όχι γιατί θα το θελήσει ο ίδιος, αλλά γιατί η ίδια η εξέγερση έχει καταστεί αναπόδραστη ήδη από την κατάσταση του ίδιου και της χώρας. Κι από αυτή την κατάσταση ολοκληρωτικής καταστροφής είναι αδύνατον να διαφύγει η χώρα και ο λαός της όντας μέσα στο ευρώ.

Αφετέρου, δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά δεν πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας. Η Ελλάδα ολόκληρη κατεδαφίζεται για να πουληθεί ως υλικά οικοδομών και οικόπεδο προκειμένου να στηριχθεί το θνησιγενές ευρώ. Όσο μένουμε μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει ούτε καν φρούδα ελπίδα. Στην κατάσταση αυτή οι κραδασμοί που θα υπάρξουν με την έξοδο για την Ελλάδα, θα είναι σαν τις αναταράξεις του αεροπλάνου που αλλάζει πορεία. Καμιά από αυτές δεν θα είναι τόσο σημαντική όσο η σημερινή κατάντια. Καμιά από αυτές δεν θα έχει τόσο τραγικά και καταστροφικά αποτελέσματα.

Αλήθεια, που το βρήκατε ότι το νέο ελληνικό εθνικό κρατικό νόμισμα θα είναι αναξιόπιστο; Με βάση ποια κριτήρια; Αν μπορεί με αυτό να εισπράττει τον μισθό του ο εργαζόμενος, να έχει σταθερή δουλειά και να καλύπτει τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες δημιουργώντας τζίρο στην αγορά για τον μικρομεσαίο και θετική ροπή προς αποταμίευση για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού, τότε το νόμισμα είναι καθ’ όλα αξιόπιστο. Αναξιόπιστο θα είναι για τους μεγάλους κερδοσκόπους γιατί δεν θα μπορούν να το χειραγωγήσουν στις αγορές συναλλάγματος, ούτε θα μπορούν να παίξουν παιχνίδια μ’ αυτό. Αναξιόπιστο θα είναι για τους μεγάλους των πολυεθνικών και των αγορών που δεν θα μπορούν μ’ αυτό να επιβάλουν στην Ελλάδα ανισότιμες εξωτερικές σχέσεις, ή μονοπωλιακά καθεστώτα.

Το αν ένα νόμισμα λοιπόν είναι αξιόπιστο και για ποιον είναι αξιόπιστο, είναι καθαρά πολιτικό και ταξικό ζήτημα. Το μόνο νόμισμα που μπορεί να είναι αξιόπιστο από την σκοπιά του εργαζόμενου είναι το εθνικό κρατικό νόμισμα. Αρκεί βεβαίως να ακολουθείται και να υποστηρίζεται από τις κατάλληλες πολιτικές. Τα παγκόσμια νομίσματα και ιδίως εκείνα των νομισματικών ζωνών είναι φτιαγμένα για να είναι αξιόπιστα στους διεθνείς κερδοσκόπους και στους μεγάλους ώστε να χρησιμοποιηθούν ως ιμάντας μεταφοράς πόρων από τους εξαρτημένους και τους αδύναμους προς τους ισχυρούς. Όπως ακριβώς λειτουργεί εξαρχής το ευρώ.

Λέτε ότι έχουμε έλλειμμα παραγωγής σαν οικονομία. Μα ακριβώς αυτό είναι το ζήτημα. Όσο μένουμε μέσα στο ευρώ το έλλειμμα παραγωγής της ελληνικής οικονομίας αυξάνει. Κι αυτό το έλλειμμα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εντός ευρώ με κανέναν τρόπο. Ούτε με διαρθρωτικά ταμεία, ούτε με ξένες επενδύσεις, ούτε με νέα σχέδια Μάρσαλ. Όλα αυτά έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν κι έχουν όχι μόνο αποτύχει, αλλά έχουν οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα γιατί συνοδεύονται αναγκαστικά με σχέσεις εξάρτησης, υποταγής και υποτέλειας. Πολύ περισσότερο τώρα που ήδη βρισκόμαστε υπό καθεστώς νέας κατοχής και αποικίας.

Για να αντιμετωπιστεί λοιπόν το έλλειμμα παραγωγής χρειάζεται δυο καίρια πράγματα: Αφενός τζίρους στην παραγωγή ώστε να δοθεί η ευκαιρία τους μικρομεσαίους να αναπτυχθούν χωρίς χρέη και να σπάσουν το καθεστώς ολιγοπωλίων και μονοπωλίων στην αγορά. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια διαρκώς αυξανόμενη αγοραστική δύναμη της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Κι αφετέρου, να αναλάβει το κράτος ένα ευρύτατο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στις παραγωγικές υποδομές της οικονομίας και στην ίδια την παραγωγή που θα δώσει τεράστια ώθηση στην οικονομία με βάση ένα ευρύ σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Πώς θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά; Μέσα στην ευρωζώνη είναι αδύνατο. Αναγκαστικά μόνο με εθνικό κρατικό νόμισμα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και για να μην ανησυχείτε άδικα η σταθερότητα του νέου εθνικού κρατικού νομίσματος εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την δυναμική της οικονομίας. Και μπορεί να υπάρξει από τους πρώτους μήνες μια τέτοια σταθερότητα, όσο κατεστραμμένη κι αν είναι μια οικονομία, αρκεί – όπως έλεγε στο Μεταβατικό του Πρόγραμμα για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας το 1945 ο Άγγελος Αγγελόπουλος – αρκεί να επενδύσουμε στην ζωντανή εργασία.

Μέσα στο ευρώ όλα αυτά αποκλείονται γιατί η αξία του εξαρτάται όχι από τις οικονομίες και την δυναμική τους, αλλά από τις κινήσεις κεφαλαίων και την κατάσταση των χρηματαγορών εντός και εκτός ευρωζώνης. Κι επομένως σε συνθήκες ύφεσης της πραγματικής οικονομίας το ευρώ ως νόμισμα των χρηματαγορών μπορεί να υποστηριχθεί μόνο με πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης σαν κι αυτές που εφαρμόζονται σήμερα. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γίνει διαφορετικά, γιατί δεν μας εξηγεί το πώς; 
Επίσης, λέτε, παραβλέπει (η αφεντομουτσουνάρα μου) ότι το κόστος της μετάβασης αυτής θα το πληρώσει κατά πάσα πιθανότητα ο κοσμάκης (ας μην κρυβόμαστε). Γιατί, παρακαλώ; Ποιος το λέει και κρύβεται; Με ποια λογική; Αν εφαρμοστεί η μονομερής διαγραφή χρέους, το κόστος το φορτώνονται οι δανειστές. Αν φύγουμε από το ευρώ, το κόστος το φορτώνεται το ευρωσύστημα, ενώ η χώρα μπορεί να αποκτήσει - με προϋπόθεση την εθνικοποίηση της ΤτΕ και των μεγάλων "συστημικών" τραπεζών - ροή χρήματος δίχως χρέος τόσο για το εισόδημα, όσο για επενδύσεις. Από το πρώτο εικοσιτετράωρο! Κι έχω γράψει επανειλημμένα το πώς θα γίνει, αλλά κανένας από τους εκατόνταρχους της συμμορίας του ευρώ δεν έχει τολμήσει να απαντήσει συγκεκριμένα. Η μεταφορά του κόστους της μετάβασης στο ολιγαρχικό οικοδόμημα εντός και εκτός Ελλάδας, από τον κοσμάκη που πληρώνει σήμερα με την ζωή του, είναι ένα από τα πρώτα και τα πολύ βασικά στοιχεία της.

Τέλος, λέτε, αγνοεί (πάλι η αφεντομουτσουνάρα μου) ότι όσο και να χτυπιέται (έχει-δεν έχει δίκιο) δεν πρόκειται ποτέ ο κόσμος να συναινέσει σε ένα τέτοιο σενάριο, τουλάχιστον όσο ο λόγος καταθέτες/δανειολήπτες είναι σαφώς μεγαλύτερο της μονάδας και ο κόσμος έχει "λίπος" και τρώει. Ακόμη κι αν έχετε δίκιο, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να του λέμε ψέματα, να του πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, να τον κογιονάρουμε όπως το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και η ΔΗΜΑΡ; Ωραία, αντίληψη για την πολιτική έχετε. Και πολύ πιο ωραία αντίληψη για τον κόσμο. Εδώ βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά μας. Εμείς δεν θεωρούμε τον κόσμο ηλίθιο, ούτε βολεψάκια, ώστε να τον μεταχοιριζόμαστε έτσι. Εμείς θεωρούμε εντελώς αναξιοπρεπές να απευθυνόμαστε στα χαμηλότερα ένστικτα του κοσμάκη που καλλιεργεί η κυρίαρχη μαύρη προπαγάνδα. Κι όποιος το κάνει, για εμάς, δεν διαφέρει ούτε καν από την Χρυσή Αυγή. Εμείς επενδύουμε στην κοινή λογική και στην κοινωνική εμπειρία του κόσμου και ξέρουμε πολύ καλά ότι ο κόσμος θα αναγκαστεί να δράσει ανατρεπτικά, είτε το θέλει, είτε όχι, γιατί το παρών σύστημα είναι σε τέτοια παρακμή που δεν επιτρέπει ούτε καν παραχωρήσεις εξαγοράς. Κι όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, τότε να δούμε που θα κρυφτούν όλοι εκείνοι που του πουλούσαν φούμαρα και τον οδηγούσαν από το κακό στο χειρότερο.

Όσο για το τελευταίο που επικαλείστε μας αφήνει άναυδους: "Γιατί όλοι σας αγνοείτε τον τρομακτικό ψυχολογικό πόλεμο που ασκήθηκε πέρυσι τον Μάιο-Ιούνιο (και σκείται ακόμη) στο εκλογικό σώμα από το σύστημα ΜΜΕ-Τράπεζες-Ξένος παράγοντας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε έχει ξανασυμβεί γερμανικές εφημερίδες να γραφουν πρωτοσελιδα στα ελληνικά "ψηφίστε Σαμαρα"; Είναι σαφές ότι αυτήν την στιγμή το αμαρτωλό τρίγωνο "πολιτική-τραπεζικό σύστημα-ΜΜΕ" είναι κάθετα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν τους λόγους τους..." Και πάλι σας βρίσκουμε ανιστόρητο και απληροφόρητο.

Πρώτο, γιατί δεν υπήρξε χειρότερη εξωτερική επέμβαση εναντίον επερχόμενου κόμματος για την κυβέρνηση της χώρας, από εκείνη που έγινε παραμονές του 1981 για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Τα έζησα τότε και τα ξέρω πολύ καλά. Λες και ερχόταν η συντέλεια του κόσμου, έτσι κι ανέβαινε το ΠΑΣΟΚ στην διακυβέρνηση της χώρας. Όποιος δεν τα θυμάται είναι και πολύ εύκολο να τα βρει.

Αυτό σήμαινε ότι φοβόντουσαν τον Ανδρέα; Ούτε κατά διάνοια. Τον κόσμο έτρεμαν και τα αιτήματα που είχε επιβάλει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να υιοθετήσει. ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, η Ελλάδα στους Έλληνες, κοκ. Θυμάστε; Η επίθεση είχε σαν στόχο να επιτρέψει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με πρώτο τον Ανδρέα να πουλήσει το ίδιο παραμύθι με τον Τσίπρα σήμερα: σιγά, σιγά και με μετριοπάθεια για να μην προκαλέσουμε ρήξεις μεγάλες, τραντάγματα και την πληρώσει ο κοσμάκης. Ο Ανδρέας ήταν ο πρώτος μέσα στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης που ανακάλυψε το κόστος της εξόδου από την ΕΟΚ.

Είναι γνωστό ότι το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν κάθετα αντίθετο με την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και το 1981 κατέβαινε στην εκλογική αναμέτρηση με σύνθημα να φύγουμε από δαύτην. Δεν χρειάστηκε ούτε ένας χρόνος για να «ανακαλύψει» ο Ανδρέας ότι το κόστος εξόδου, είναι μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Έτσι έλεγε τότε. Και για να εξαγοραστεί η ελληνική κοινωνία προκειμένου να αποδεχθεί την παραμονή της στην ΕΟΚ, που την είχε απορρίψει κατηγορηματικά η μεγάλη πλειοψηφία ψηφίζοντας κόμματα το 1981 που κεντρικό τους αίτημα ήταν η αποδέσμευση από δαύτην, άρχισαν οι πρώτες χρηματοδοτήσεις μέσω των περίφημων Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων και το τρικούβερτο φαγοπότι ξεκίνησε. Το οποίο βεβαίως δεν έμεινε μόνο στις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, αλλά ενισχύθηκε και με τον ακατάπαυστο δανεισμό. Μάλιστα εκείνη την εποχή το παραμύθι ήταν ότι είμαστε μέσα στην ΕΟΚ και χάρις σ’ αυτό βρίσκουμε εύκολα δανεικά. Να γιατί το κόστος της εξόδου από αυτήν είναι μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής. Άμα φύγουμε ποιος θα μας δανείζει; Έλεγε και ξανάλεγε ο τότε υπουργός οικονομικών Σημίτης. Και το έλεγε σε όσους έγραφαν και έλεγαν τότε – το 1985 – ότι το δημόσιο χρέος έχει ξεφύγει και πάμε ολοταχώς στον όλεθρο.

Με τον τρόπο αυτό εδραιώθηκε ο έλεγχος της ξεπουλημένης ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και ξεπούλησε μετά ολόκληρη την Ελλάδα μαζί και τον κόσμο της. Το ίδιο γίνεται και με τον Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Με μόνο μια διαφορά: τα ταμεία είναι άδεια και επομένως οι επίδοξοι επιβίτορες της εξουσίας δεν θα μπορέσουν να δώσουν ούτε ψίχουλα στον κοσμάκη, όπως έδωσε το ΠΑΣΟΚ το 1982-83. Με το που θα βρεθούν στην κυβέρνηση οι νέοι επίδοξοι Παπανδρέου θα οργιάσουν σε τέτοιο βαθμό που θα οδηγηθούν σε μια τόσο ολομέτωπη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην οποία ακόμη και η σημερινή κατάσταση θα ωχριά. Κι όποιος νομίζει ότι αν συμβεί αυτό θα δοθεί η ευκαιρία στην αριστερή πτέρυγα να πάρει το πάνω χέρι, θα του έλεγα να το ξανασκεφτεί και κυρίως να δει την εμπειρία του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο πίστευαν πολλοί και τότε στις αρχές της ανόδου του ΠΑΣΟΚ και εντάχθηκαν σ’ αυτό με σκοπό να το αλώσουν με τις αριστερές θέσεις τους. Η κατάληξη; Για το ΠΑΣΟΚ την ξέρουμε όλοι. Για εκείνους που το επιχείρησαν; Κατέληξαν στα αζήτητα της ιστορίας και της πολιτικής.

Γι’ αυτό και είναι άκρως εκνευριστικό και ταυτόχρονα πολύ διασκεδαστικό τα ερείπια της πάλαι ποτέ αριστερής διείσδυσης, ή εισοδισμού στο ΠΑΣΟΚ, να επιχειρούν το ίδιο τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνο σαν φάρσα, ειδικά αν κι εσύ ο ίδιος που επιχειρείς να την επαναλάβεις δεν είσαι παρά φάρσα από μόνος σου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του 1981 κι ούτε μπορεί να γίνει. Είναι ένα καθ’ όλα τυπικό κόμμα της καθεστωτικής αριστεράς, όπως η Γερμανική σοσιαλδημοκρατία που άνοιξε τον δρόμο στο ναζισμό επί Βαϊμάρης, χωρίς όμως την εργατική και κοινωνική βάση εκείνης. Να θυμηθούμε για όποιον δεν ξέρει ότι οι ναζιστικές ορδές αντρώθηκαν από τις παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις που έστησε η ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας για να καταστείλει την εργατική και λαϊκή εξέγερση στο Βερολίνο και αλλού. Ενώ ήρθε σε μυστικές συνεννοήσεις με τους ναζί και τα άλλα αντιδραστικά κόμματα της εποχής της Βαϊμάρης προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της επανάστασης.

Με δεδομένο ότι σήμερα η απειλή για την ανατροπή του καθεστώτος προέρχεται μόνο από τις πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις που αναδεικνύουν τον εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα του αγώνα, εναντίον ποιου λέτε να στραφεί το «συνταγματικό τόξο», όπως η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκαλέσει το από κοινού μέτωπο με όλους τους επικηρυγμένους για εθνική προδοσία στο κοινοβούλιο; Εναντίον της Χρυσής Αυγής; Ή εναντίον όποιου παλεύει για την εθνική ανεξαρτησία αυτού του τόπου στη βάση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας που σημαίνει αναγκαστικά μονομερή διαγραφή του χρέους και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, για τα οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει φλύκταινες;

Όποιος πιστεύει ότι με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ θα επέλθει μια έστω ανάπαυλα στην επίθεση του κατοχικού καθεστώτος που δέχεται η χώρα και ο λαός της, απλά δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Ή τον τυφλώνει η νομή της εξουσίας. Αν ποτέ βρεθούμε στη δύσκολη θέση να ζήσουμε τον κομματικό φανατισμό του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του ευρώ, τότε να είστε σίγουροι ότι δεν θα διστάσουν μέχρι ξερονήσια να ανοίξουν για όλους εμάς που παλεύουμε για εθνική απελευθέρωση.  

Και για να το κάνουν αυτό, για να φτάσουν σ’ αυτό το σημείο, χρειάζονται αναγκαστικά ως άλλοθι μια πιστή αριστερή πτέρυγα, εκείνους δηλαδή που όσο πιο δεξιά θα πηγαίνει η ηγεσία, όσο περισσότερο θα εκφασίζεται η πολιτική της υπέρ του ευρώ, θα φλομώνουν όσους αντιδρούν με μάχες επί χάρτου για εσωκομματικές ισορροπίες. Το δυστύχημα όμως για όλους αυτούς είναι ότι ο λαός δεν μασά. Γι' αυτό κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μαζέψει κόσμο, ούτε καν στις ομιλίες Τσίπρα, εκτός από το γνωστό σκυκολόι των κομματόσκυλων της αριστεράς και του πρώην "βαθέως ΠΑΣΟΚ" του κομματικού και κρατικού μηχανισμού.

Η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο εκλογική, αλλά και απλά δημοσκοπική. Πουθενά δεν εμφανίζεται αυτός ο κόσμος που φαίνεται να έχει ως κόμμα του 20% και. Δεν γουστάρει ο κόσμος σήμερα να του συμπεριφέρονται σαν τυπικό ψηφοφόρο που οφείλει να χάψει ότι του πλασάρουν. Ακόμη και δημοσκοπικά ο απλός, κανονικός κόσμος της κοινωνίας κρατά τις αποστάσεις του προς το παρών, σιωπά και σκέφτεται. Και μια συμβουλή σε όλους τους κομματικούς αυλοκόλακες από κάποιον που έχει γυρίσει και γυρίζει όλη την Ελλάδα: να τρέμετε τον λαό που σιωπά και σκέφτεται, γιατί δεν μπορεί πια να τον κοροϊδέψει κανείς και είναι εν πολλοίς απρόβλεπτος στις αντιδράσεις του. Όποιος νομίζει ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει, εγώ ένα έχω να του πω: το παιχνίδι μόλις τώρα αρχίζει και νικητής θα είναι εκείνος που θα στέκεται όρθιος στο τέλος.