Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας ήταν ένα πολυδιαβασμένο ιστορικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα που δημοσίευσε το 1835 ο Έντουαρντ Μπούλγουερ Λίτον. Σ’ αυτό ο συγγραφέας προσπάθησε να αποδώσει όχι απλά τον χαμό της αρχαίας ρωμαϊκής πόλης κάτω από τις στάχτες και την λάβα του Βεζούβιου, αλλά το τέλος ενός ολόκληρου κοινωνικού συστήματος βυθισμένου στην πιο απόλυτη παρακμή και διαφθορά. Τις τελευταίες ημέρες της ζει και η ελληνική Πομπηία καθώς οι πιο ασυνείδητοι και πορωμένοι εκπρόσωποι ενός βαθύτατα παρακμασμένου συστήματος αδυνατούν να βρουν άλλη λύση εκτός από την επίσημη ελεγχόμενη πτώχευση της χώρας και του λαού της, η οποία ισοδυναμεί με καταστροφή ανάλογη με εκείνη που έσπειρε ο Βεζούβιος.
Στο 99,9% έχουν ανέλθει οι πιθανότητες χρεοκοπίας της Ελλάδας σύμφωνα με τους αναλυτές της αγοράς ασφάλισης κινδύνου έναντι αθέτησης πληρωμών (credit default swap - CDS) που επικαλείται σε δημοσίευμά του το CNN (20/9). Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι επενδυτές που συνομολογούν συμφωνίες ανταλλαγής κινδύνου έναντι αθέτησης πληρωμών, στοιχήματα δηλαδή για το αν θα υπάρξει ή όχι πτώχευση μιας χώρας, τιμολογούν σε σχεδόν 100% (99,9%) την πιθανότητα αθέτησης των υποχρεώσεων του ελληνικού χρέους.
Στοιχεία της εταιρείας ερευνών Markit που παραθέτει το CNN δείχνουν πως η πιθανότητα αθέτησης των υποχρεώσεων του πορτογαλικού χρέους ανέρχεται στο 62%, του ιρλανδικού χρέους στο 51%, του ιταλικού χρέους στο 33% (πριν την ανακοίνωση της υποβάθμισης από την S&P) και του ισπανικού χρέους στο 28%. Όπως αναφέρει το CNN, η πτώχευση της Ελλάδας θα μπορούσε να οδηγήσει τους επενδυτές να εγκαταλείψουν το χρέος και των άλλων προβληματικών ευρωπαϊκών οικονομιών, συμπεριλαμβανομένης της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Έτσι, ενώ η Ελλάδα έχει εξωτερικό χρέος 300 δισ. ευρώ, που πιστεύεται ότι είναι ως επί το πλείστον στα χέρια των ευρωπαϊκών τραπεζών, αθροιστικά το χρέος και των πέντε ανωτέρω κρατών ανέρχεται σε 2,8 τρισ. ευρώ.
Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι τα ομόλογα των πέντε κρατών που βρίσκονται κατά κύριο λόγο στα χαρτοφυλάκια ευρωπαϊκών τραπεζών υποστούν μια ελάχιστη δυνατή απώλεια της τάξης του 10% επί της ονομαστικής τους αξίας, τότε μιλάμε για ζημιά της τάξης τουλάχιστον των 280 δις ευρώ. Μια ζημιά που οι τράπεζες θα πρέπει να αναπληρώσουν με αυξήσεις κεφαλαίου. Από πού; Βέβαια η ζημιά από τα κρατικά ομόλογα των πέντε χωρών μπορεί κάλλιστα να είναι πολύ υψηλότερη μιας και τα ελληνικά ομόλογα έχουν χάσει μέχρι σήμερα πάνω από το 50% της ονομαστικής αξίας τους, τα Πορτογαλικά το 40%, τα Ιρλανδικά το 35%, ενώ τα Ιταλικά και Ισπανικά γύρω στο 20%. Για να διαπιστώσει κανείς πόσο στημένο ήταν το όλο παιχνίδι με τα πρόσφατα «τεστ αντοχής» των τραπεζών της ευρωζώνης, αρκεί να δει ότι κανενός είδους τέτοιο σενάριο δεν συμπεριλήφθηκε και έτσι η εκτιμώμενη κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών περιορίστηκε στα 2,7 δις ευρώ.
Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει τις κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο σε αυξανόμενες αγορές χρυσού. Προβλέπουν καταρρεύσεις οικονομιών και τραπεζών στην ευρωζώνη και επομένως μεγάλη αστάθεια στο δολάριο και το ευρώ. Έτσι επιχειρούν να ενισχύσουν τα αποθεματικά τους σε χρυσό για να μειώσουν την εξάρτησή τους από τα αποθεματικά νομίσματα. Έτσι οι καθαρές αγορές χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες το τελευταίο διάστημα ήταν οι μεγαλύτερες της τελευταίας εικοσαετίας. Ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο εκτιμάται ότι οι αγορές χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες θα είναι οι μεγαλύτερες από την εποχή της κατάρρευσης του Bretton Woods πριν 40 χρόνια (FT, 19/9).
Η τάση αυτή έχει εκτοξεύσει την τιμή του χρυσού σε πάνω από 1.900 δολ. η ουγγιά και οι εκτιμήσεις είναι ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει ξεπεράσει τα 2.300 δολ. η ουγγιά. Αξίζει τον κόπο να σημειώσουμε ότι από αυτήν την τάση εξαιρείται η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία συνεχίζει να μειώνει τα αποθέματα σε χρυσό που διαθέτει. Κι ενώ οι χώρες που διαθέτουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα χρυσού τα χρησιμοποιούν για να ενισχύσουν την νομισματική τους θέση, η Ελλάδα έχει χαρίσει τα δικά της κοιτάσματα χρυσού σε μια ιδιωτική κοινοπραξία. Τι τα χρειάζεται η Ελλάδα; Η τύχη της υπό καθεστώς τρόικας και ευρώ είναι προγραμμένη.
Εν μέσω μιας τέτοιας τρικυμίας, η συζήτηση για το τι μπορεί να γίνει με την Ελλάδα έχει περάσει σε μια νέα φάση. Πριν λίγο καιρό η συζήτηση στα επιτελεία της ευρωζώνης αφορούσε όχι το αν, αλλά το πότε θα πτωχεύσει επίσημα η Ελλάδα και με ποιον τρόπο. Τώρα φαίνεται ότι η συζήτηση έχει επικεντρωθεί όχι στο πότε, ούτε στο πώς θα πτωχεύσει η χώρα, αλλά στο αν και κατά πόσο θα μπορέσει να κρατηθεί εντός του ευρώ. Η σκέψη που φαίνεται να κυριαρχεί είναι ότι η Ελλάδα οφείλει να πτωχεύσει επίσημα άμεσα με ελεγχόμενο τρόπο και να κρατηθεί εντός του ευρώ πάση θυσία.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με μεταφορά του ελληνικού χρέους στο EFSF (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας). «Η έξοδος από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφή», υπογραμμίζει στην Kölner Stadtanzeiger (20/9) σε συνέντευξή του για την ευρωκρίση και την Ελλάδα ο Γερμανός οικονομολόγος Λαρς Φέλντ, μέλος του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης για την οικονομία. Ο κ. Φέλντ αποκρούει την άποψη ότι η ευρωβοήθεια προς την Ελλάδα είναι σαν τον πίθο των Δαναΐδων λέγοντας πως «στην παρούσα κατάσταση η μη πληρωμή των πιστώσεων συνιστά πρόβλημα για ολόκληρη την ευρωζώνη και θα οξύνει την κρίση. Γι’ αυτό μετά τη χορήγηση αυτών των πιστώσεων πρέπει να μεθοδεύσουμε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους».
Στην ερώτηση της εφημερίδας εάν αναδιάρθρωση σημαίνει απλά ‘παραγραφή χρέους’ ο Γερμανός οικονομολόγος απαντά καταφατικά και εξηγεί: «Το συμβούλιο εμπειρογνωμόνων για την οικονομία (της γερμανικής κυβέρνησης) έχει μια συγκεκριμένη πρόταση: Να μεταφερθούν τα χρέη της Ελλάδας από τους κρατικούς πιστωτές, αλλά και τους ιδιώτες-πιστωτές στο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης EFSF. Ως αντάλλαγμα να λάβουν όλοι οι πιστωτές άλλα ασφαλή ομόλογα του ταμείου, αλλά στο ήμισυ της ονομαστικής αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτές θα παραιτηθούν από το 50% των απαιτήσεών τους. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) μπορεί κατόπιν ως βασικός πιστωτής της Ελλάδας να ασκήσει πιέσεις προς την Αθήνα για τη δρομολόγηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στην οικονομία της.»
Στην παρατήρηση της εφημερίδας ότι μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους κατά 50% συνιστά καταστροφή για τις ελληνικές τράπεζες ο Λαρς Φελντ υπογραμμίζει πως θα πρέπει το EFSF να διαθέσει γύρω στα 20 δισεκατομμύρια για τη διάσωσή τους. Ο Γερμανός οικονομολόγος εκτιμά επίσης ότι το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης (EFSF) θα πρέπει να μετατραπεί σε χρηματοπιστωτικό ινστιτούτο για να μπορεί να δανείζει, αλλά και να παίζει σωστά τον ρόλο του πυροσβέστη σε περιπτώσεις κρίσεων και καταλήγει ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη «θα συνιστούσε καταστροφή», διότι: «το κούρεμα του χρέους θα άγγιζε όχι πια το 50%, αλλά το 80 ή και το 90%. Η ελληνική οικονομία και το δημοσιονομικό σύστημα της χώρας θα βυθίζονταν στο χάος, ενώ θα άνοιγε ο δρόμος για κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά του ευρώ και της Ευρωζώνης. Όποιος εκτιμά ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη συνιστά λύση, είναι, στην καλύτερη περίπτωση, άσχετος.»
Αυτό είναι το «σχέδιο Β» της Γερμανίας για την Ελλάδα, όπως το έχουν ονομάσει οι ντόπιοι προπαγανδιστές του σύγχρονου δοσιλογισμού. Πριν πάμε στην ουσία θα πρέπει να πούμε ότι άσχετος είναι εκείνος που εξαρχής προπαγάνδιζε ότι το ευρώ αποτελεί λύση ειδικά για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Τώρα οι ίδιοι που μας παραμύθιαζαν για χρόνια με την θεωρία του «ισχυρού ευρώ» μας λένε ότι το να φύγει κανείς από δαύτο θα σημάνει καταστροφή. Πολύ σύντομα, πολύ πιο σύντομα απ’ ότι νομίζουν ορισμένοι, θα ανακαλύψει ακόμη και ο πιο δύσπιστος τι σημαίνει επίσημη ελεγχόμενη πτώχευση εντός της ευρωζώνης. Τι σημαίνει, δηλαδή, αληθινή καταστροφή χωρίς επιστροφή.
Ποιον εξυπηρετεί το συγκεκριμένο σχέδιο; Μας το ξεκαθαρίζει ο μέγας και πολύς Τζορτζ Σόρος ο οποίος σε πρόσφατο άρθρο του υποστηρίζει: «Δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση εκτός από την εισαγωγή του συστατικού που λείπει: ένα ευρωπαϊκό ταμείο με τη δύναμη να φορολογεί και ως εκ τούτου να δανείζεται. Αυτό θα απαιτούσε μια νέα συνθήκη και τη μετατροπή του EFSF σε ένα ολοκληρωμένο Ταμείο… Το γεγονός ότι υπάρχει πρόβλεψη για μια πιθανή πτώχευση ή αποστασία των τριών μικρών χωρών [Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία] δεν σημαίνει ότι οι χώρες αυτές θα πρέπει να εγκαταλειφθούν. Αντίθετα, η δυνατότητα ομαλής πτώχευσης – που θα πληρώσουν οι άλλες χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ – θα προσφέρει στην Ελλάδα και την Πορτογαλία επιλογές πολιτικής. Επιπλέον, θα έδινε τέλος στον φαύλο κύκλο που τώρα απειλεί όλες τις ελλειμματικές χώρες της ευρωζώνης, σύμφωνα με τον οποίο η λιτότητα αποδυναμώνει τις προοπτικές ανάπτυξής τους, οδηγώντας τους επενδυτές να απαιτούν απαγορευτικά υψηλά επιτόκια και, συνεπώς, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις τους να μειώσουν τις δαπάνες περαιτέρω. Φεύγοντας από το ευρώ θα καταστήσει ευκολότερο για αυτούς να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Αλλά αν είναι πρόθυμοι να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες θα μπορούσαν επίσης να παραμείνουν. Σε κάθε περίπτωση, με το EFSF θα προστατευτούν οι τραπεζικές καταθέσεις και το ΔΝΤ θα βοηθήσει την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Αυτό θα βοηθήσει τις χώρες αυτές να ξεφύγουν από την παγίδα στην οποία βρίσκονται σήμερα. Θα ήταν εις βάρος των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιτρέψει στις χώρες αυτές να καταρρεύσουν και να σύρουν μαζί τους προς τα κάτω το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.» (Τhe New York
Με λίγα λόγια ο Σόρος, ίσως ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος των κερδοσκόπων νομισμάτων, ενδιαφέρεται να διασωθεί το ευρώ, είτε με την Ελλάδα εντός, είτε εκτός της ευρωζώνης. Αυτό που προτείνει είναι η μετατροπή του EFSF σε μόνιμο δημόσιο ταμείο για ολόκληρη την ευρωζώνη με την δυνατότητα να φορολογεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ταυτόχρονα να δανείζεται εκδίδοντας δικά του ομόλογα. Η πρότασή του δεν διαφέρει ουσιαστικά από αυτήν του «σχεδίου Β» της Γερμανικής κυβέρνησης, ούτε με τις προτροπές και τις πιέσεις του Γκάιντερ προς τους ευρωπαίους εταίρους.
Μόνο που μια τέτοια λύση δεν αφήνει περιθώρια ούτε για την έστω και τυπικά ανεξάρτητη άσκηση δημοσιονομικής και γενικότερα οικονομικής πολιτικής σε κανένα από κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Με εξαίρεση βέβαια την Γερμανία και ενδεχομένως την Γαλλία. Η Ευρώπη θα πρέπει να σκεφθεί το ενδεχόμενο, μεσοπρόθεσμα, να μπορεί να παρεμβαίνει στα εσωτερικά των κρατών που παραβιάζουν τους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας, δήλωσε την Παρασκευή (16/9) η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. «Πρέπει να σκεφτούμε την μεσοπρόθεσμη πιθανότητα παρέμβασης της Ευρώπης στις χώρες που δεν ανταποκρίνονται στο καθήκον τους» είπε η Γερμανίδα καγκελάριος, προσθέτοντας ότι αυτό που έχει σημασία είναι η σταθερότητα του ευρώ. «Ό,τι λειτουργεί αντίθετα προς αυτό τον στόχο θα πρέπει να παραμεριστεί», τόνισε. Η Γερμανία έχει καθήκον να βοηθήσει ώστε να διασφαλισθεί το μέλλον του ευρώ, καθώς το κοινό νόμισμα έχει ενισχύσει τις γερμανικές εξαγωγές, σημείωσε. Η υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους «είναι μία ελεγχόμενη διαδικασία διαδοχικών βημάτων» που θα απασχολεί τους πολιτικούς για χρόνια, επισήμανε.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι η ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας έχει ήδη αρχίσει. Αυτό υποστηρίζει ο καθηγητής οικονομίας της Οξφόρδης, ο Γερμανός Κλέμενς Φουστ και σύμβουλος του υπουργού οικονομικών της Γερμανία, Βολφγκανγκ Σόιμπλε. Μιλώντας στην DW (20/9) πρόβαλε τα παρακάτω επιχειρήματα. «Βασίζω την άποψη μου στο γεγονός, ότι η Ελλάδα σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έχει ήδη διαπραγματευτεί την μερική αναδιάρθρωση του χρέους της, όπως πχ. την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων. Αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα μιας διαδικασίας πτώχευσης, όπως επίσης η μείωση των τόκων και η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών όρων.»
Ο κ. Φουστ δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στη διένεξη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία μετά τις δηλώσεις του Προέδρου των Φιλελευθέρων και υπουργού Οικονομικών Φίλιπ Ρέσλερ για την αναγκαιότητα συντεταγμένης χρεοκοπίας της Ελλάδας. Πιστεύει ότι διεξήχθη στα πλαίσια του προεκλογικού αγώνα. «Υπό το φως των δεδομένων, υποστηρίζει, η διαδικασία της ελληνικής πτώχευσης έχει ήδη ξεκινήσει και θα συνεχιστεί.»
Όπως επισημαίνει ο κ. Φουστ η περικοπή του ελληνικού χρέους θα πρέπει να είναι της τάξεως του 50 με 60%. «Μόνον σε αυτήν την περίπτωση, τονίζει, θα είχε η χώρα μια προοπτική.» Αλλά και τότε η Ελλάδα θα χρειαστεί μια δεκαετία για να «ευημερήσει». Πώς θα ευημερίσει; Μα με περισσότερη λιτότητα, περισσότερες περικοπές και όποιος αντέξει.
Το ενδιαφέρον είναι ότι όλα αυτά λέγονται, σχεδιάζονται και επιβάλλονται καταμεσής της πιο καθολικής και παγκόσμιας κρίσης, η οποία οι πάντες παραδέχονται ότι οφείλεται πρώτα και κύρια σε μια τρομακτική ανισότητα εισοδήματος και πλούτου. Ιδίως στο εσωτερικό των ανεπτυγμένων χωρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «οι υψηλότερες εισοδηματικές ανισότητες στις αναπτυγμένες χώρες σχετίζονται με την αύξηση του εγχώριου και εξωτερικού χρέους ... Το κοινό στοιχείο από τις εμπειρίες των κύριων ελλειμματικών χωρών είναι μια απότομη αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, όπως αυτή μετράται από το μερίδιο του εισοδήματος που καρπώνεται το πλουσιότερο 5% της κατανομής του εισοδήματος της χώρας… Αυτή η αύξηση της ανισότητας συνέβαλε στην επιδείνωση των συνολικών ισοζυγίων αποταμίευσης-επένδυσης στις πλουσιότερες χώρες, καθώς οι φτωχοί και η μεσαία τάξη δανείστηκαν από τους πλούσιους και από ξένους δανειστές. Αυτό, μαζί με τους άλλους παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω, μπορεί να τροφοδοτήσει τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών.» (IMF, Finance & Development, September 2011, Vol. 48, No. 3).
Τι συμπέρασμα βγάζουν οι μελετητές του ΔΝΤ από αυτή την συσχέτιση άνισης κατανομής εισοδήματος, χρέους και κρίσης; «Η αποκατάσταση της ισότητας με την ανακατανομή του εισοδήματος από τους πλούσιους στους φτωχούς, δεν θα ικανοποιούσε μόνο τους Ρομπέν των Δασών αυτού του κόσμου, αλλά θα μπορούσε επίσης να συμβάλλει στη διάσωση της παγκόσμιας οικονομίας από μια άλλη μεγάλη κρίση.» (IMF, Finance & Development, December 2010, Vol. 47, No. 4) Βέβαια, στην πράξη το ΔΝΤ επιμένει στις περίφημες «διαρθρωτικές αλλαγές» που εκτινάσσουν ανισοκατανομή εισοδήματος και χρέος στα ουράνια. Με θύματα λαούς και χώρες.
O χρυσός σήμερα είναι στα $1.620/ουγγιά
ΑπάντησηΔιαγραφήagorase tora rpin prolavi kai anevi ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήkai asimi
ηρθε η ωρα ......!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=V9rrPOQ49Gk
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι τα σχεδια των αρχηγων του πλανητη που μας εφτασαν ως εδω.συντομα θα καταρρευσει ολη η Ευρωπη οικονομικα.ισως και η Αμερικη αν και φαινεται δυσκολο.παντως η ανοδος της Ρωσσιας και Κινας δειχνει πιθανοτατη.ηδη οτι φοραμε ειναι κινεζικο.θα μας φορεσουν τα δυο ποδια σε ενα παπουτσι,και τι σκληρα που ειναι.....
ΑπάντησηΔιαγραφή@ride
ΑπάντησηΔιαγραφήμπα αν κατερρεύσει το ευρώ ο πλανήτης θα αγοράσει δολάριο, και τότε ο χρυσός θα πέσει κι'άλλο.
Γι'αυτό έχει πέσει τώρα, γιατί έχουν κοπάσει οι φήμες για τύπωμα στην αμερική και ξανάρχισαν να αγοράζουν δολάρια.
Ο χρυσός είναι υποκατάστατο του δολαρίου όχι του ευρώ.
Ο χρυσός ΔΕΝ είναι υποκατάστατο.. είναι "αληθινό" χρήμα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποτε η επιλογή είναι αναμεσα σε ..
α) 6.000 χρόνια ιστορίας που αποδεικνύουν την αξία του χρυσού ως ασφαλές καταφύγιο και πραγματικό χρήμα.
ή
β) 300 χρόνια ενός απατηλού χρηματοπιστωτικού συστήματος που πήρε το εκδοτικό προνόμιο από εθνικά κυρίαρχα κράτη, με κλασματικά αποθετικά χωρίς αντίκρισμα και με το τσουνάμι του "χάρτινου" χρήματος (Fiat currency) να παγιδεύει νοικοκυριά, ιδιώτες, εταιρίες και κράτη ολόκληρα σε αιώνιο χρέος. Και όταν δεν μπορείς να πληρώσεις, παίρνουν ως αντάλλαγμα τις πηγές της πραγματικής οικονομίας.
χμμμ... η επιλογή δική σας ..
"αληθινό" χρήμα με εισαγωγικά είναι σχήμα οξύμωρο ρε φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θα είσαι φανατίλα χρυσοκάνθαρος ή όχι, ντεμέκ δε γίνεται :)
Κύριε Καζάκη, μου προκαλεί εντύπωση για το γεγονός ότι δεν αναφέρεστε στην εσωτερική υποτίμηση που γίνεται στην χώρα μας εξ αιτίας του ευρώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑτός ο όρος (εσωτερική υποτίμηση δηλαδή οι μειώσεις των μισθών), πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την μείωση του χρέους και τα μέτρα που παίρνονται μόνον για ''την διάσωση της χώρας'' δεν παίρνονται.
Αν μάθει ο κόσμος ότι φταίει το ευρώ για ότι γίνεται, τότε θα καταρριφθεί ο μύθος ότι ''φταίει ότι έγινε τα τελευταία 30 χρόνια'', ''μαζί τα φάγαμε'' κλπ. και θα καταλάβει ότι αν δεν φύγυμε από το ευρώ μας περιμένουν βουλγάρικοι μισθοί (200 ευρώ μηνιαίως).
Τα περισσότερα ανεπτυγμένα κράτη έχουν ένα συνολικό εθνικό χρέος (κρατικό και ιδιωτικό μαζί) από 300%-500%.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό έχει δημιουργηθεί γιατί ως τα αγαπημένα παιδιά του καπιταλισμού και ίσως και οι κρυφοί κυβερνήτες του οι τράπεζες έχουν (παρά τους τυπικούς θεσμικούς περιορισμούς) στην ουσία εξασφαλίσει το ελεύθερο να παρέχουν δάνεια απεριόριστα σε ποσότητα χρήματος προς όποιον θεωρούν αξιόπιστο δανειολήπτη. Στην ουσία δεν τους πολυενδιαφέρει η φερεγγυότητα του δανειολήπτη αφού - σαν παράδειγμα - όταν με ίδιο κεφάλαιο 10 μπορούν να δανείσουν 100 με ετήσιο επιτόκιο 5%, τότε και οι μισοί δανειολήπτες να αποδειχθούν αφερέγγυοι, παρόλα αυτά έχουν πάρει πίσω το κεφάλαιό τους μόνο από τους τόκους των φερέγγυων μέσα σε 4 χρόνια!
Κυριολεκτικά οι τράπεζες έχουν πλημμυρίσει τον πλανήτη με χρήματα (καταγραφές σε τραπεζικούς λογαριασμούς καλύτερα - σκόπιμα το μετρητό απουσιάζει στις συναλλαγές) που έχουν χαθεί γιατί έχουν πάει σε λαμόγια, σε κράτη τύπου Νότια Ευρώπη, σε αποτυχημένες μπίζνες, σε λάθος πονταρίσματα στα παράγωγα και ότι άλλο θες. Κυριολεκτικά αυτό το παραμύθι ότι ρευστοποιούμε εγγυήσεις δανείων και μετά πληρώνουμε όσους μαζεύονται στο ταμείο μας για να σηκώσουν τα λεφτά τους δεν είναι κάν ένα πιστευτό παραμύθι. Και μάλιστα στην κρίση όταν πχ όλες οι τράπεζες έχουν δώσει 100 για σπίτια που λόγω της πτώσης της αξίας τους αξίζουν 60 και ταυτόχρονα κανείς δεν έχει διάθεση να τα αγοράσει τότε καταλαβαίνεις ότι οι τράπεζες παίζουν το παιχνίδι "μάζευε τους τόκους για κάποια χρόνια και μετά στα @ρχίδι@ μας, στο κάτω - κάτω θα μας μείνει και ένα σπίτι - έτσι κι αλλιώς χωρίς χρήμα δικό μας δόθηκε το δάνειο ή καλύτερα με χρήμα από το πουθενά".
Κυριολεκτικά αυτό το τραπεζικό παράδοξο του να δανείζεις λεφτά που δεν έχεις, έχει γιγαντώσει μια γενική και τεράστια φούσκα. Αφού αυτός που εκδίδει μετρητό είναι πάντα μια κεντρική τράπεζα δήλαδή κι αυτή τράπεζα, μάλλον είναι ενδιαφέρον να δούμε πως θα τελειώσει αυτή η ασταθής ισορροπία, με το ξεφτήλισμα των τίτλων κρατικών χρεών είτε και του νομίσματος είτε και των 2. Κατά τη γνώμη μου πρώτα θα εξεφτελιστούνε τα κουρελόχαρτα που αναγνωρίζουν στον τάδε πιστωτή ότι το τάδε κράτος του χρωστάει τόσα και μετά και τα χαρτια με το πρόσωπο του βασιλιά. Με πληθωρισμό μάλλον γιατί ο πόλεμος ματαιώνεται συνεχώς αφού όλοι οι παίχτες έχουν πυρηνικά κουμπούρια και άρα....
Εκτός και αν γίνει κάτι ξεχωριστό όπως να πάμε και να πάρουμε τα λεφτά μας μια συγκεκριμένη ημερομηνία όλοι από όλες τις τράπεζες - όπως ρότεινε κάποια στιγμή ο Ερίκι Καντονά - και απορώ γιατί κουκουλώθηκε τόσο γρήγορα η δύναμη του επιχειρήματός του.
Οτι δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα που στηρίζει και στηρίζεται από τις τράπεζες θα πάθει χοντρή πλάκα αν όλοι μια μέρα πάνε συγχρονισμένα να σηκώσουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες. Γιατί δεν υπάρχουν εκεί και αν η κεντρική τράπεζα τις καλύψει με κοπή μετρητού τότε θα κυκλοφορήσει τόσο χρήμα εκτός τραπεζικού συστήματος που στο τέλος θα ρθούνε τα πάνω κάτω (συγγνώμη η φαντασία μου και οι γνώσεις μου δεν μπορούνε να πάνε παράπερα).
Κύριε Καζάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήβρισκόμαστε στην αρχή ενός παγκόσμοιου οικονομικού κραχ, όπως και ο ίδιος έχετε εκτιμήσει. Μπορεί αυτή η καταστροφή να αποδειχτεί σωτήρια για τη χώρα μας, με την έννοια ότι θα αποτελέσει τροχοπέδη στα σχέδια της κυβέρνησης, των γερμανών ή όποιων άλλων εποφθαλμιούν στο διαμελισμό της ελλάδας και στην αρπαγή της περιουσίας της;
Αν θέλεις τη γνώμη μου τροχοπέδη στα σχέδια της εξουσίας μπορεί να αποτελέσει μόνο η ωριμότητα, η γνώση και η εγρήγορση του λαού. Μη ψάχνεις ελπίδες αλλού δεν υπάρχουν. Έτσι ήταν πάντα έτσι είναι και τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήperisian,
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ert.gr/webtv/index.php/component/k2/item/502-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%89%CE%B8%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B6%CE%AF.html
και
http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/8484ab3b-0082-4035-9b02-9740a37d8819
αυτά χθες και σήμερα μόνο. Όταν στο πλάνο φανεί και ο λαός θα είμαι η πρώτη που θα τον καλωσορίσω
@cristo montecristo
ΑπάντησηΔιαγραφήοι τράπεζες δεν δανείζουν λεφτά που δεν έχουν, δανείζουν τις καταθέσεις των πελατών τους + δάνεια που παίρνουν από άλλες τράπεζες. Ότι περισσέψει το επενδύουν σε χρεόγραφα και κάτι ψιλά το αφήνουν ταμείο για να έχει ο κόσμος όταν πηγαίνει στο ΑΤΜ.
Πάρε οποιονδήποτε ισολογισμό οποιασδήποτε τράπεζας και θα το διαπιστώσεις και μόνος σου:
καταθέσεις + δάνεια από άλλες τράπεζες + μετοχικό κεφάλαιο = χορηγήσεις + μετρητά + χρεόγραφα. Το σκέλος αριστερά απ'το ίσον είναι πού βρήκα τα λεφτά (παθητικό) το δεξιά απ'το ίσον σου δείχνει τί τα έκανα. Όλοι τα υπόλοιπα κονδύλια είναι ψιλολόγια.
Επίσης στον ίδιο ισολογισμό θα δεις ότι τα μετρητά είναι ανά πάσα στιγμή γύρω στο 10% των καταθέσεων, άρα με αυτό το 10% θα πρέπει να καλύψουν το "ενδεχόμενο Καντονά". Από το σύνολο των καταθέσεων σύμφωνα με στοιχεία της ΚΤΕ (Μάϊος '11) στην Ελλάδα το 66% είναι κράτος, επιχειρήσεις και κλειστές καταθέσεις προθεσμίας από αυτές που θέλουν κάποιες μέρες προειδοποίηση για να τις αποσύρεις και συνήθως έχουν και πρόστιμο αν το κάνεις άρα ξέχνα τα αυτά. Τα υπόλοιπα 34% είναι καταθέσεις από ιδιώτες/νοικοκυριά. Άντε πες λοιπόν ότι έπεισες τους μισούς να τα βγάλουν όλα τους τα λεφτά αύριο, που σιγά ο άλλος που έχει τις οικονομίες της ζωής μέσα μην δεχτεί να τις κουβαλήσει σπίτι του να ιδρώνει μετά πότε θα μπει ο διαρρήκτης να του τις φάει. Γιατί αυτό θα πρέπει να κάνει, αν τις βάλει σε άλλη τράπεζα δώρο άδωρον. Αλλά πές, έστω λοιπόν ότι γίνεται το πρωτόγνωρο φαινόμενο στην ιστορία οι μισοί έλληνες να συνεννοηθούν και να κάνουν κάτι όλοι μαζί (να σου θυμίσω εδώ ότι ούτε ο Ολυμπιακός στο champions league δεν έχει 50% ποσοστό τηλεθέασης). Και πες ότι οι τράπεζες δε θα το έχουν πάρει γραμμή για να αυξήσουν το 10%. Μιλάμε ότι θα αποσυρθούν συνολικά 34% των καταθέσεων δια δύο = 17%. Το 10% θα καλυφθεί απ'το ταμείο που έχουν ήδη οι τράπεζες, άρα θα τους λείψει το 7% δηλαδή 14δις. Ε θα σου πούν περάστε αύριο μεθαύριο μέχρι να έρθουν τα φορτηγά με τα παντακοσάρικα απ'το τυπογραφείο (ή από όπου σκατά έρχονται τώρα που είμαστε στην ΕΕ), άντε το πολύ να στείλει κι ο Πάγκαλος καμμιά διμοιρία ματ αν μαζευτεί κόσμος και φωνάζει.
Ελπίζω να σου απάντησα κάπως γιατί η ιδέα Καντονά είναι μεν χαριτωμένη αλλά ανεφάρμοστη.
Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πλοίο πάει προς τα παγόβουνα της Δύσης
Γνωστή η πορεία του
Και προμελετημένη
Από τους βάρβαρους που τον πλούτον μας ορέχτηκαν
Τον υπόγειο
Τον υπέργειο
Και τον υποθαλάσσιο
Και την ωραίαν θάλασσα
Και τα νησιά μας
Την ιστορία μας
Την ίδρυση από ημάς του δικού των πολιτισμού
Αυτή η έπαρσις του Ελληνα κάπου πρέπει να τελειώνει
- λέγουν οι άλλοι -
Και οι κακές του συνήθειές
Και η γλώσσα του στο τέλος – τέλος
(που τόσον ομοιάζει με των ιδρυτών της)
Κράτα γερά καπετάνιε το τιμόνι
Και μη φοβάσαι τους πάγους
Δικοί μας είναι – των βαρβάρων
Και κει θα εύρεις φιλόξενο καταφύγιο
Και συ και οι δικοί σου
Γιατί τηρήσατε τα συμφωνημένα
Για το καράβι
Που μες την πυκνή τη νύκτα
Και τους ήχους της ορχήστρας
Αυτό
Θα βυθίζεται αύτανδρο
Κι εσύ και εμείς
Θα πάρουμε την αμοιβή των ασφαλίστρων
Μοιρασμένη δίκαια και τηρώντας τα συμφωνημένα
Διότι μήδισες και το αξίζεις
Και η περιφρόνησίς μας – κατά εσού και των ομοίων σου –
δεν θα πρέπει να σε αγγίζει
Από το ποίημα
«ΚΑΡΑΒΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ»
Από την ποιητική συλλογή
«ΚΙ ΕΝΟΣΩ ΒΑΦΕΙΣ ΝΑΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ»
Του ποιητή Χρήστου Μαστροχρήστου
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βάση το πραγματικό χρήμα των καταθέσεων, οι τράπεζες δημιουργούν και δανείζουν λογιστικό χρήμα πολλαπλάσιας αξίας. Η πρακτική αυτή λέγεται Fractional-Reserve Banking (http://en.wikipedia.org/wiki/Fractional_reserve_banking) και αφήνει τις τράπεζες εκτεθειμένες στις μαζικές αναλήψεις (http://en.wikipedia.org/wiki/Bank_run), αφού το πραγματικό χρήμα που διαθέτουν αντιστοιχεί μόνο σε ένα μικρό ποσοστό των καταθέσεων των πελατών τους.
Είναι ένα είδος περιορισμένου δικαιώματος δημιουργίας χρήματος, που θα ήταν αδύνατο αν το ίδιο το χρήμα είχε αξία, αντί απλά να αντιπροσωπεύει μια αόριστη, θεωρητική αξία. Η τράπεζα μπορεί να χορηγήσει λογιστικά ευρώ πολλαπλάσια των καταθέσεών της, δε θα μπορούσε όμως -για παράδειγμα- να χορηγήσει χρυσό πολλαπλάσιο των καταθέσεών της.
Προσωπικά, η ιδέα του Καντονά μου άρεσε. Αφού οι καταθέσεις μας δίνουν στις τράπεζες δικαίωμα χορήγησης δανείων πολλαπλάσιας αξίας, δε νομίζω οτι θα χαίρονταν ιδιαίτερα αν μας έβλεπαν να τις αποσύρουμε. Ειδικά οι ελληνικές τράπεζες, που ως γνωστόν είναι μπατιρημένες και επιβιώνουν με κρατικές επιδοτήσεις και δάνεια από την ΕΚΤ, δε νομίζω οτι θα βαράγαν παλαμάκια καθώς θα έβλεπαν τη ρευστότητά τους να μειώνεται κι άλλο!
Κυριάκο ναι, τα έχω ξανακούσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά δεν ισχύει, κι όποιος τα λέει δεν έχει καταλάβει πως λειτουργεί το FRB.
Δείξε μου οποιονδήποτε ισολογισμό τράπεζας που λέει ότι οι χορηγήσεις είναι πολλαπλάσιες των καταθέσεων.
@ Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χορηγήσεις δεν είναι πολλαπλάσιες των καταθέσεων, είναι πολλαπλάσιες των μετρητών. Η χορήγηση καταγράφεται ως κατάθεση στο λογαριασμό του δανειζόμενου, δεν αντιστοιχεί όμως σε μετρητά –είναι λογιστική εγγραφή. Αν όλοι οι δανειζόμενοι και όλοι οι αυθεντικοί καταθέτες ζητούσαν τα λεφτά τους ταυτόχρονα, η τράπεζα δεν έχει τα χρήματα για να τους καλύψει.
Μα και η κατάθεση δεν αντιστοιχεί σε μετρητά, ελάχιστος κόσμος πάει στην τράπεζα να καταθέσει μετρητά, όλοι καταθέτουν εγγραφές σε βιβλία. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αντιστοιχούν σε χρήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εγγραφή υποτίθεται ότι αντιστοιχεί σε κάτι με φυσική υπόσταση, που μπορείς ανά πάσα στιγμή να ζητήσεις πίσω από την τράπεζα. Αυτό δεν ισχύει γιατί η τράπεζα δανείζει (και εγγράφει σε λογαριασμούς) χρήματα για οποία δεν έχει αντίκρισμα σε μετρητά. Δε λέω ότι η εγγραφή δεν αντιπροσωπεύει χρήματα, λέω ότι τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν σε φυσική μορφή (μετρητά) αν οι πελάτες τα απαιτήσουν, και αυτό είναι που «σπάει» την τράπεζα σε περίπτωση μαζικών αναλήψεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήόμως οι άνθρωποι ποτέ δεν ζητάν σημαντικές ποσότητες σε μετρητά, γιατί ένα βουνό μετρητών είναι ο πιό ηλίθιος και επικίνδυνος τρόπος να συναλάσσεται κανείς, και κανείς ποτέ δε θα μπει σε τέτοια διαδικασία μόνο και μόνο για να δει αν ο Καντονά είχε δίκιο. Επομένως οι ηλεκτρονικές συναλλαγές παραμένουν ο πιό πρακτικός τρόπος, και τα μετρητά είναι εντελώς δευτερεύοντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣόρι που σε πάω κόντρα αλλά έχω την άποψη ότι χάνουμε την ουσία, το τραπεζικό σύστημα έχει τρομερά προβλήματα και τραβάει την κοινωνία και την οικονομία στον πάτο, αλλά τα προβλήματα δεν είναι στη λογιστική, είναι στην ανήθικη εμπορική πρακτική και στον εκβιασμό που κάνουν στις κυβερνήσεις παγκοσμίως.
Μη ζητάς συγνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από τις κόντρες αναδεικνύεται η αλήθεια :-)
@ Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήκάπου σίγουρα διαφωνούμε και δεν με ενδιαφέρει και να συμφωνήσω μαζί σου. καταρχήν μιλάω για απόσυρση μετρητών και μου λες ότι υπάρχουν πολλές καταθέσεις προθεσμιακές. Αφού το ψάχνεις τόσο πολύ μακριά να το ψάξω και εγώ. Κλείνω πανευρωπαικό ραντεβού σε 6 μήνες μέχρι να γίνουν όλες οι προθεσμιακές καταθέσεις, καταθέσεις ταμιευτηρίου και μετά σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία να πάρουμε όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες τα λεφτά μας από όλες τις τράπεζες επί ευρωπαικού εδάφους. Πείθω τους μισούς. Τώρα πόσο είναι το ποσό που πρέπει να δώσουν οι τράπεζες σε ρευστό? Αν δεν μπορείς να μου το πείς θα σου το πω εγώ σε λίγες μέρες και μάλλον θα τρομάξεις. Ομως προτιμώ να το ακούσω από το στόμα σου ή καλύτερα από το πληκτρολόγιό σου.
Επίσης κάτι άλλο. Ενας εργολάβος έχει κτίσει ένα διαμέρισμα έχει πάρει τα λεφτά του δανείου από τον αγοραστή και τα έχει αφήσει στην τράπεζα. Το έχει πουλήσει 100.000 και τόσο είναι το δάνειο που έδωσε η τράπεζα στον αγοραστή. Με την κρίση τώρα αξίζει 60.000. Ακόμη κι αν η τράπεζα δεν πληρωθεί από τον αγοραστή και το βγάλει στον πληστειριασμό θα πάρει 60.000. Στον κερδοσκόπο - κατασκευαστή η τράπεζα χρωστάει το ποσό της λογιστικής κατάθεσής του - 100.000 (για λόγους απλοποίησης θεωρούμε όλες τις τράπεζες σαν μία τράπεζα). Ακόμη και αν επισπεύσει τις διαδικασίες στον πληστειριασμό και πάρει 60.000 έχει ένα λογιστικό έλλειμμα 40.000 από ένα μόνο διαμέρισμα. Φαντάσου 1.000.000 διαμερίσματα και 10.000 κατασκευαστές να σηκώνουν τα λεφτά τους όλοι μαζί σε μια νύχτα. Ταμειακό έλλειμμα τραπέζης σε ρευστό 40.000.000.000 μόνο από την πτώση της τιμής των ακινήτων λόγω κρίσης.
Επέκτεινε το συλλογισμό σε δάνεια προς αποτυχημένες επιχειρήσεις που έχουν μετατραπεί σε κουφάρια και που τα κτίρια τους ρημάζουν, σε πλοία χωρίς πελάτες που σκουριάζουν μέχρι να γίνουν σκραπ σε ότι θες που σαν δάνειο χρησοπληρώνεται και στο τέλος η τράπεζα μένει με @ρχΙdi@. Η ουσία είναι ότι οι τράπεζες είναι διαρκώς στον πειρασμό να δίνουν εύκολα δάνεια αφού τα δίνουν με λεφτά που δεν έχουν οπότε και μόνο τους τόκους για 2-3 χρόνια να πάρουν είναι κερδισμένες και στο τέλος άμα φαληρίσουν φωνάζουν τους διορισμένους πρωθυπουργούς να τις σώσουν φορτώνοντας τους πολίτες με τέτοιους φόρους που στο τέλος τα αγορασμένα με δάνεια σπίτια που δεν μπορούν να ξεπληρωθούν οι δόσεις του δανείου τους αυτές τους τα κατάσχουν.
Αν κατάλαβες καλά τώρα μόλις σου περιέγραψα την κρίση ακινήτων της αμερικής του 2008 (lehman brothers και δεν συμμαζεύεται).
Καλά το αφήνω αυτό με τον καντονά γιατί κανείς δεν πρόκειται να βγάλει σοβαρό ποσό και να το φέρει σπίτι του. Αλλά πάμε στα προβλήματα που περιγράφεις τα οποία είναι η ουσία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που πραγματικά χρειάζεται να ζητήσουμε είναι οι τράπεζες μην αφήνουν μόνο το 10% των μετρητών μέσα, αλλά περισσότερο. Φυσικά δε θέλουν με τίποτα να το κάνουν γιατί θα μειωθούν τα κέρδη τους γιατί θα μπορούν να δανείζουν λιγότερο, αλλά όταν έρχεται τραπεζική κρίση θα μπορούν να αυτοχρηματοδοτηθούν και δε θα εκβιάζουν ολόκληρα κράτη. Οι τράπεζες εκβιάζουν κράτη γιατί τα λεφτά που δανείζουν τα έχουν δανειστεί απ'τους καταθέτες τους, επομένως όταν δεν μπορούν να τα εισπράξουν πίσω, οι καταθέτες θα χάσουν τις καταθέσεις τους μόλις εξαντληθεί το 10% των καταθέσεων που η τράπεζα ΔΕΝ δανείστηκε.
Δεύτερον όταν οι τράπεζες γράφουν κέρδη απ'τη διαφορά των επιτοκίων που δανείζουν και δανείζονται, τα κέρδη αυτά να μήν γίνονται αμέσως όλα μέρισμα και να εξαφανίζονται, αλλά να είναι υποχρεωμένες να κρατάνε αρκετά σε αποθεματικό, για τον ίδιο λόγο με τον παραπάνω. Για να καλύπτουν τυχόν ζημιές από δανειζόμενους που δεν ξεπληρώνουν τα δανειά τους και να τρώνε μόνες τους τις ζημιές τους.
Τρίτον και βασικότερο, να έχουν πολύ σφιχτούς κανονισμούς σε ποιόν δίνουν δάνειο και πόσο, και να έχουν αυστηρή εποπτεία σ'αυτό το θέμα. Όχι όπως στην Ελλάδα που σου στέλνουν με το ζόρι πιστωτικές (και στην Αμερική που έκαναν χειρότερα με τα σπίτια). Δια ροπάλου απαγόρευση σε τέτοιες πρακτικές, και πρόστιμα. Κομμένες και οι διαφημίσεις για καταναλωτικά δάνεια στην τηλεόραση, ή να έχουν τις ίδιες προειδοποιήσεις με τα τσιγάρα "τα δάνεια σου βγάζουν τον καρκίνο".
Τέταρτον να καταργηθούν διάφορες καταχρηστικές χρεώσεις για να διευκολύνουν τον κόσμο να ξεπληρώσει το δάνειό του. Δηλαδή να μπορείς να ξεπληρώσεις νωρίς το δάνειό σου αν έχεις τη δυνατότητα, να το συγχωνεύσεις με άλλα υπόλοιπα, να το μεταφέρεις ανά πάσα στιγμή σε άλλη τράπεζα με καλύτερο επιτόκιο, να αλλάξεις χρόνο αποπληρωμής, και όλα αυτά χωρίς καμμία απολύτως χρέωση (δεν είναι επιστημονική φαντασία, συμβαίνει σε πολλές χώρες)
Πέμπτο και βασικότατο: όταν και αν όλα αυτά αποδειχτούν ανεπαρκή και σκάσει κρίση τόσο μεγάλη που οι τράπεζες δεν μπορούν να ανταποκριθούν, αντί να βάλεις το χέρι στην τσέπη για να σώσεις τους καταθέτες (ή τους μετόχους) όπως κάνει η ελληνική κυβέρνηση τα τελευταία δύο χρόνια, ή να τις κρατικοποιήσεις και να φορτωθείς στην πλάτη άλλη μια προβληματική επιχείρηση και πηγή διαφθοράς. Αντίθετα να εξαναγκάσεις τους μετόχους της τράπεζας να τις σώσουν οι ίδιοι με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ή δάνεια προς την τράπεζά τους. Σαν κυβέρνηση έχεις τρόπους να το κάνεις, δες πώς το έκανε η Σουηδία το '92:
http://www.nytimes.com/2008/09/23/business/worldbusiness/23krona.html
Αυτά είναι και συνήθως τα 4 πρώτα φτάνουν. Να θυμίσω ότι το 2008 που έσκασε η Λίμαν υπήρξαν και χώρες που δεν έπαθαν τραπεζική κρίση. Παρόλα αυτά κι εκείνες υποφέρουν από μακροπρόθεσμη κρίση υπερχρέωσης η οποία πιέζει τις τιμές των σπιτιών προς τα πάνω. Όμως το να αφήσεις τις τράπεζες να το κάνουν είναι μία πολιτική απόφαση και το κάνεις εν γνώση σου, δεν είναι κάποιο μαγικό τρυκ με λογιστικές εγγραφές.
Φυσικά ένας κομμουνιστής θα πει ότι όχι να μας ανήκουν οι τράπεζες γιατί ο καπιταλισμός αυτοκαταστρέφεται. Εγώ πιστεύω ότι ένα κράτος δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί τέτοιο πράγμα και δεν υπάρχει λόγος να έχει και το ρίσκο. Και αυτή είναι μία απ'τις (λίγες) διαφορές μου με τους αριστερούς.