Ύστερα από την εγκατάσταση του πρώτου επίσημου Γκαουλάιτερ μετά τη ναζιστική περίοδο, του κ. Χορστ Ράιχενμπαχ, ολοκληρώνεται και τυπικά η νέα κατοχή της χώρας. Για οριακή στιγμή έκανε λόγο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας κατά τη συνάντηση που είχε την Τρίτη 13/9 με τον πρόεδρο της Alpha Ban k Γιάννη Κωστόπουλο. Τη συνάντηση αυτή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένα είδος Δαμασκηνού της νέας εποχής, διάνθισε με μια περίεργη και σιβυλλική δήλωση ότι «πρέπει να περάσουμε πρώτα στην απέναντι όχθη και έπειτα να τα βρούμε». Τι να εννοούσε άραγε; Ποια είναι η απέναντι όχθη; Ποιοι θα τα βρουν έπειτα;
Από την πλευρά του, ο κ. Κωστόπουλος είπε - σύμφωνα με τα δημοσιεύματα - ότι στη συγχώνευση της τράπεζάς του με την Eurobank πραγματοποιήθηκε, επιτέλους, η πρώτη μεγάλη ξένη επένδυση στον τόπο μας και εξέφρασε την ελπίδα ότι, παρά τη δύσκολη συγκυρία, η επένδυση θα ολοκληρωθεί γρήγορα. Πρόκειται βέβαια για ανοησίες με πατέντα, καθότι η «επένδυση» του εμίρη από το Κατάρ είναι ένα δάνειο με τη μορφή μετατρέψιμου ομολόγου ύψους 500 εκατ. ευρώ. Όσα περίπου δαπανά ο κ. Κωστόπουλος για τις ετήσιες βεγγέρες της τράπεζάς του.
Εν τω μεταξύ σε ύψος ρεκόρ (98%) έχει φτάσει η πιθανότητα πτώχευσης της χώρας μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Αν η κλίμακα των πιθανοτήτων μπορούσε να μετρήσει άνω του 100%, είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα θα το είχε ξεπεράσει. Ποτέ άλλοτε χώρες υπό χρεοκοπία, συμπεριλαμβανομένης και της Αργεντινής το 2001, δεν σημείωσαν τέτοια ρεκόρ πιθανότητας πτώχευσης. Σύμφωνα με τον Πίτερ Τιρ, ιδρυτή ενός από τα μεγαλύτερα hedge fund, του TF Market Advisors στη Νέα Υόρκη, «όλοι ποντάρουν σε μια πτώχευση (της Ελλάδας) στο πολύ άμεσο μέλλον και νομίζω ότι θα είναι ένα σκληρό γεγονός» (Bloomberg, 13/9).
Το ευρωπαϊκό παγόβουνο
Πόσο σύντομα βλέπουν οι συντελεστές της αγοράς αυτήν την πτώχευση; Κανείς δεν απαντά καθαρά. Όμως το γεγονός ότι για να ασφαλίσει κανείς τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που κατέχει σήμερα με αγορά CDS απαιτούνται 5,8 εκατ. δολ. άμεση καταβολή και 100 χιλιάδες δολ. ετήσιο κόστος για κάθε 10 εκατ. ομολόγων ελληνικού δημόσιου χρέους, μιλάει από μόνο του. Πρόκειται για ύψος ρεκόρ όλων των εποχών για κρατικά ομόλογα από την εποχή που επινοήθηκαν τα CDS.
Όπως είναι φυσικό, τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων εκτινάχτηκαν στα ύψη με το δεκαετές ομόλογο να ξεπερνά για πρώτη φορά το 25%, ενώ το διετές ομόλογο ξεπέρασε τις 662 μονάδες βάσης με επιτόκιο δευτερογενούς αγοράς στο 76,17%! Πράγμα που σημαίνει ότι οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων διετούς διάρκειας έχουν χάσει στη δευτερογενή αγορά πάνω από το 60% της ονομαστικής αξίας τους. Με άλλα λόγια, αν οι κάτοχοι ομολόγων διετούς διάρκειας πουλούσαν τα ομόλογά τους στη δευτερογενή αγορά, θα έπαιρναν λιγότερο από το 40% της αρχικής αξίας που είχαν πληρώσει.
Η κατάσταση της Ελλάδας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωζώνης έχει γεμίσει τέτοιες ρηγματώσεις, που κανείς πια δεν είναι βέβαιος για το μέλλον του.
Ύψος ρεκόρ έπιασε ο δείκτης που μετρά το κόστος προστασίας από πτώχευση για 15 ευρωπαϊκά κράτη. Το ίδιο και ο δείκτης επικινδυνότητας για άμεση κατάρρευση των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών. Πιο συγκεκριμένα, ο δείκτης Markit iTraxx SovX Δυτικής Ευρώπης για CDS κρατικών ομολόγων έφτασε στις 354 μονάδες βάσης, που αποτελεί ρεκόρ όλων των εποχών. Ο δείκτης Markit iTraxx Financial , που συνδέεται με το ομολογιακό χρέος 25 τραπεζών και ασφαλειών, έφτασε αισίως στις 316 μονάδες βάσης, ενώ σύμφωνα με την JP Morgan Chase ο δείκτης επικινδυνότητας για το χρέος μειωμένης εξασφάλισης έχει εκτιναχθεί στις 557 μονάδες βάσης.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η πιθανότητα να δεχτούν ισχυρά πλήγματα τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης, αλλά και οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, από μια άμεση πτώχευση της Ελλάδας έχει αυξηθεί σημαντικά. «Ο αντίκτυπος μετάδοσης μιας πτώχευσης θα είναι σοβαρός, επειδή επόμενοι στη γραμμή του πυρός θα είναι η Ιταλία, η Ισπανία και θα συμπεριληφθεί το σύνολο του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα επίσης», δήλωσε ο Σούκι Μαν, υπεύθυνος στρατηγικής της Societe Generale S.A. στο Λονδίνο. «Αυτό το τρίο είναι ήδη κάτω από έντονη πίεση, που θα γίνει ακόμη χειρότερη».
Τα CDS για την Πορτογαλία, την Ιταλία και τη Γαλλία έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ, σύμφωνα με την εταιρεία CMA που καταρτίζει τις τιμές τους. Για την Πορτογαλία έχουν φτάσει στις 1.224 μονάδες βάσης, για την Ιταλία στις 510 και για τη Γαλλία πάνω από τις 196. Να θυμίσουμε εδώ ότι οι μονάδες βάσης των ελληνικών CDS που υποτίθεται ότι εξανάγκασαν την κυβέρνηση το 2010 να απευθυνθεί στον «μηχανισμό στήριξης» ήταν λίγο πάνω από τις 400. Σήμερα βρίσκονται αρκετά πάνω από τις 3.000 μονάδες βάσης, σε ύψος ρεκόρ όλων των εποχών!
Τριγμοί στο σύστημα
Η ανησυχία όλων επικεντρώνεται στο τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης και στη δυνατότητά του να αντέξει μια άμεση πτώχευση της Ελλάδας. Οι αγορές εκτιμούν πως όχι, και οι επενδυτές τρέχουν να ξεφορτωθούν τις μετοχές εκείνων των τραπεζών που θεωρούν ότι θα δεχτούν τα πιο καίρια πλήγματα. Έτσι τα CDS για τις μεγαλύτερες γαλλικές τράπεζες, BNP Paribas S.A., Societe Generale S.A. και Credit Agricole S.A., εκτοξεύθηκαν σε ύψη ρεκόρ όλων των εποχών στη βάση εκτιμήσεων ότι η Moody’s Investors Service θα υποβαθμίσει τον βαθμό πιστοληπτικής τους ικανότητας έως το τέλος αυτής της εβδομάδας λόγω κυρίως της έκθεσής τους στο ελληνικό δημόσιο χρέος και της εμπλοκής τους με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Έτσι τα CDS της Societe Generale S.A. έφτασαν πάνω από τις 448 μονάδες βάσης, της Credit Agricole S.A. πάνω από τις 331 μονάδες βάσης και της BNP Paribas S.A. τις 321 μονάδες βάσης, σύμφωνα με την CMA.
Οι επενδυτές αποτιμούν τις ευρωπαϊκές τράπεζες σε επίπεδα που δεν έχουμε δει από την περίοδο της πιστωτικής κρίσης που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers Holdings In c. το φθινόπωρο του 2008. Ο δείκτης Bloomberg δείχνει ότι οι μετοχές 46 τραπεζών διαπραγματεύονται στο 56% της λογιστικής αξίας τους. Δηλαδή στη χαμηλότερη τιμή που κινήθηκαν μετά τον πάτο που έπιασε τον Μάρτιο του 2009, λόγω του κραχ. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως οι επενδυτές εκτιμούν ότι το καθαρό ενεργητικό των τραπεζών κυρίως της ευρωζώνης αξίζει πολύ λιγότερο από τη λογιστική του αποτίμηση. Οι εκτιμήσεις αυτές αντανακλούν τις επιπτώσεις μιας πιθανής χρεοκοπίας για ορισμένες τράπεζες, σύμφωνα με τον επικεφαλής των αναλυτών στην Barclays Capital, τον Τζέρεμι Σίγκι.
Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες της ευρωζώνης βρίσκονται στην εντατική ήδη και χρειάζονται για να επιβιώσουν ενέσεις ρευστότητας άνω των 2 τρισ. ευρώ. Πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα; Αυτό εναπόκειται στους πολιτικούς. «Οι πολιτικοί πρέπει να βρουν τρόπο για να αντιμετωπίσουμε το αναπόφευκτο: μια ελληνική πτώχευση και μια επανακεφαλαιοποίηση ορισμένων τραπεζών», δήλωσε ο Πίτερ Θορν της Helvea Ltd με έδρα το Λονδίνο. «Θα πρέπει να κάνουν τις τράπεζες να φαίνονται οικονομικά σταθερές και ασφαλείς, έτσι ώστε οι άνθρωποι να είναι έτοιμοι να καταθέσουν τα χρήματά τους σ’ αυτές για περισσότερες από 24 ώρες». Μια από τα ίδια. Οι πολιτικοί πρέπει να βρούνε κι άλλα λεφτά για τις τράπεζες που καταρρέουν. Πρέπει να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των τραπεζών και να τις κάνουν ελκυστικές στους επενδυτές. Και ποιος θα πληρώσει για όλα αυτά; Το γνωστό υποζύγιο.
Γενίκευση πανικού
Μόνο που αυτή τη φορά το γνωστό υποζύγιο έχει στερέψει. Τι θα συμβεί; Κανείς δεν γνωρίζει. Γι’ αυτό και όλοι οι μεγάλοι επενδυτές τρέχουν στα καταφύγιά τους και οι χρηματιστικές αγορές βρίσκονται σε πτώση.
Ο πανικός αυτός των αγορών έφερε και τον πανικό των ηγετών της ευρωζώνης. Οι απανωτές δηλώσεις και πιέσεις να τηρηθούν οι δεσμεύσεις, να παρθούν νέα εισπρακτικά μέτρα, να επιταχυνθεί η εκποίηση της χώρας, ενώ ξέρουν ότι με όλα αυτά θα επιδεινωθεί η όλη κατάσταση της οικονομίας, σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν μια άμεση πτώχευση της Ελλάδας. Αρκεί αυτή η πτώχευση να είναι «ελεγχόμενη».
Η τακτική αυτή απηχεί μια απελπισμένη προσπάθεια της τρόικας και της ευρωζώνης να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για το ενδεχόμενο μιας άμεσης πτώχευσης της Ελλάδας και να το μεταθέσει στους κακούς Έλληνες που δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους για να έχουν επιτυχία τα προγράμματα που αυτοί επέβαλαν. Με αυτόν τον τρόπο σκοπεύουν επίσης να δικαιολογήσουν την απευθείας ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους ίδιους αφού πρώτα συμβεί το μοιραίο.
Σε άρθρο του στην «Die Welt » του Βερολίνου τη Δευτέρα (11/9) ο Φίλιπ Ρέσλερ, αντικαγκελάριος της γερμανικής κυβέρνησης και εμπνευστής των μεγαλεπήβολων επενδυτικών σχεδίων του κ. Χρυσοχοΐδη για την Ελλάδα, δεν αποκλείει μια ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, προκειμένου να σωθεί το ευρώ. «Προκειμένου να σταθεροποιήσουμε το ευρώ δεν επιτρέπεται να υπάρχουν πλέον απαγορευτικές σκέψεις. Και σε αυτές ανήκει εν ανάγκη μια ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, εφόσον έχουμε στη διάθεσή μας τα κατάλληλα εργαλεία». Και ο Ρέσλερ συνεχίζει: «Σε χώρες όπως η Ελλάδα σημειώνονται μέχρι σήμερα μόνο επαρκείς προσπάθειες σταθεροποίησης. Αυτό υπονομεύει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων και των αγορών στο κοινό νόμισμα». Και κατέληγε γράφοντας ότι μια τέτοια πτώχευση θα σήμαινε «την αποκατάσταση της ικανότητας του πληγέντος κράτους να λειτουργήσει, ίσως με ένα προσωρινό περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων του».
Αποικιακή κηδεμονία
Καταλάβατε τώρα τι σημαίνει «ελεγχόμενη» πτώχευση. Σημαίνει σε απλά ελληνικά μια πτώχευση όπου το κράτος, προκειμένου να λειτουργήσει ξανά, θα τεθεί υπό αποικιακή κηδεμονία, δηλαδή θα τεθεί υπό «προσωρινό» περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων του.
Τι σημαίνει αυτό; Θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας οι δανειστές και η τρόικα για να μας σώσουν ακόμη μια φορά. Μήπως αυτό εννοούσε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν έλεγε «να περάσουμε πρώτα στην απέναντι όχθη και έπειτα να τα βρούμε»; Με άλλα λόγια ας υποστούμε πρώτα την ελεγχόμενη πτώχευση και έπειτα τα βρίσκουμε υπό καθεστώς ύπατης αρμοστείας.
Τα σχόλια του κ. Ρέσλερ έρχονται ως απάντηση στο δημοσίευμα του «Der Spiegel» (9/9), όπου υπήρχε η είδηση ότι ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει δώσει εντολή να γίνουν προετοιμασίες για μια άμεση ελληνική χρεοκοπία. Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, η γερμανική κυβέρνηση ετοιμάζεται για δύο σενάρια σε περίπτωση άμεσης πτώχευσης της Ελλάδας: η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ ή να φύγει και να επανέλθει στη δραχμή «υπό ειδικό καθεστώς».
Είναι αναπόφευκτη - θέλουν να προλάβουν ντόμινο
Η καγκελάριος Μέρκελ μίλησε σχετικά στο ραδιοφωνικό δίκτυο του Βερολίνου RBB (13/9) διαβεβαιώνοντας ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν να αποτραπεί μια ανεξέλεγκτη πτώχευση της Ελλάδας: «Εργαζόμαστε με όλα τα μέσα για να μην συμβεί αυτό. Θα πρέπει να αποφύγουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο πεδίο του ευρώ. Και για τον λόγο αυτόν είναι η συνέπεια και η εμπιστοσύνη των αγορών σημαντικές. Για αυτό θα πρέπει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στους όρους που συμφώνησε από κοινού με την τρόικα. Ήταν δυσάρεστο το γεγονός της αποχώρησης της τρόικας, η οποία θα επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα αυτή την εβδομάδα. Και αυτό που ακούω από την Ελλάδα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει τα μηνύματα των καιρών και κάνει τα πράγματα που προβλέπονται στην ημερήσια διάταξη».
«Η πρώτη προτεραιότητα είναι να αποφευχθεί μια ανεξέλεγκτη πτώχευση, γιατί αυτό δεν θα χτυπήσει μόνο την Ελλάδα, αλλά συνιστά μεγάλο κίνδυνο για όλους, ή τουλάχιστον για μια σειρά άλλες χώρες», είπε η Μέρκελ. «Έχω κάνει τη θέση μου πολύ σαφή: ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να κρατηθεί η ζώνη του ευρώ ενωμένη πολιτικά, γιατί πολύ γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο του ντόμινο». Ωστόσο ξεκαθάρισε ότι «δεν αποκλείει εντελώς μια ελεγχόμενη πτώχευση» της Ελλάδας. Αυτό όμως πρέπει να συμβεί, πάντα κατά την κ. Μέρκελ, όταν θα στηθεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ΕΜΣ) που επιτρέπει την ομαλή πτώχευση και προβλέπεται να λειτουργήσει από το 2013. Γι’ αυτό και θεωρεί ότι «δεν αναμένει την πτώχευση της Ελλάδας τώρα».
Η χώρα στη διάθεσή τους
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι για τους Γερμανούς και την ευρωζώνη η πτώχευση της Ελλάδας είναιαναπόφευκτη. Απλά προτιμούν να είναι ελεγχόμενη και εντός του ΕΜΣ, που θα λειτουργήσει από το 2013. Άλλο όμως τι προτιμούν και άλλο τι μπορεί να γίνει. Αν δεν μπορέσουν να αποφύγουν έως τότε την πτώχευση της χώρας, τότε θέλουν να γίνει «ελεγχόμενα». Δηλαδή να τεθεί ολόκληρη η χώρα στη διάθεση των δανειστών της. Κι αυτό συμβαίνει με τα μέτρα που παίρνονται.
Συνταγή καταστροφής υπό τον έλεγχο των πιστωτών
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι μια «ελεγχόμενη» πτώχευση μπορεί να είναι πιο ευνοϊκή για τους δανειστές μιας χώρας, δεν είναι όμως ποτέ για τον πληθυσμό της. Σε «ελεγχόμενη» πτώχευση βρίσκονται μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας από τη δεκαετία του 1980 έως σήμερα. Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η γειτονική μας Βουλγαρία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 που πτώχευσε επίσημα μέχρι σήμερα. Δείτε την κατάστασή της και θα αντιληφθείτε για τι μιλάνε.
Μπροστά σε μια τέτοια επιλογή, ακόμη και η ανεξέλεγκτη μονομερής πτώχευση μοιάζει
καλύτερη διέξοδος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μάριο Μπλεγέρ, που διατέλεσε διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Αργεντινής στον απόηχο της μεγαλύτερης χρεοκοπίας παγκόσμια των δυο τελευταίων δεκαετιών, είπε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει τις πληρωμές για το χρέος της, ώστε να σταματήσει την επιδείνωση της οικονομίας που απειλεί και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Πλήρης παύση πληρωμών»
«Αυτό το χρέος είναι ανεξόφλητο», είπε ο Μπλεγέρ, ο οποίος ήταν επίσης σύμβουλος του διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας Μέρβιν Κινγκ την περίοδο 2003 - 2008, σε συνέντευξή του στο Μπουένος Άιρες (14/9). «Η Ελλάδα θα πρέπει να πτωχεύσει και μάλιστα να πτωχεύσει ολοκληρωτικά. Μια μικρή πτώχευση είναι χειρότερη από μια μεγάλη πτώχευση και πολύ χειρότερη από καμία πτώχευση».
Αυτό που εννοεί ο Μπλεγέρ όταν μιλά για πτώχευση είναι η πλήρης παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Πιστεύει δηλαδή ότι δεν αρκεί μόνο μια μερική παύση πληρωμών για μέρος του χρέους, αλλά μια πλήρης παύση πληρωμών για το σύνολο του ελληνικού χρέους. Δεν υπάρχει άλλη λύση. «Είναι εντελώς γελοίο αυτό που συμβαίνει», είπε ο Μπλεγέρ. «Ας υποθέσουμε ότι αυτές οι χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία) κάνουν ό,τι είναι στο πρόγραμμα, με βάση το οποίο κάνουν όλες αυτές τις προσαρμογές και τις ιδιωτικοποιήσεις, στο τέλος του 2012 το χρέος προς το ΑΕΠ θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το τρέχον έτος». Και χαρακτήρισε τις προσπάθειες της ευρωζώνης να οδηγήσουν την Ελλάδα και τις άλλες υπό χρεοκοπία χώρες σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση μια «σίγουρη συνταγή καταστροφής». Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση των λαών. Οι μόνοι επίδοξοι σωτήρες που μπορούν να υπάρξουν είναι όσοι ετοιμάζονται στους διαδρόμους της «οικονομικής διακυβέρνησης» της ευρωζώνης.
Κύριε Καζάκη καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γεγονός ότι ευρισκόμεθα ενώπιον μιάς φούσκας, τήν οποίαν, πληρώνουν μέ αέρα οί κάθε λογής κερδοσκόποι. Τί θά συνέβαινε εάν αυτήν τήν φούσκα,οί άτολμες καί ανάπηρες κυβερνήσεις τής ευρωζώνης, τήν γέμιζαν μέ φρέσκο, ισόποσο τού χρέους όλων τών χωρών τής ευρωζώνης,τυπωμένο χρήμα?
Θά ήταν τόσο, πιό, τραγικές οί συνέπειες, γιά τούς λαούς, από αυτό πού ζούμε σήμερα?
Ευχαριστώ καί ευελπιστώ είς μίαν απάντησιν σας, έστω καί ραδιοφωνικήν.
@ ΓΙΑΝΝΗ,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι δουλειά έχουν οι κυβερνήσεις με την απόφαση περί έκδοσης ευρώ?
Κύριε Καζάκη καλημέρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που δεν μπορώ να καταλάβω σε όλες τις αναλύσεις σας, με τις οποίες σε πολλά συμφωνώ, είναι τι περισσότερο θα κερδίσουμε από μια πτώσευση και στάση πληρωμών σε σχέση με την υποτιθέμενη στήριξη από τους δανειστές...Και στις 2 περιπτώσεις είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε τουλάχιστον πρωτογενείς ισοσκελισμένους ισολογισμούς...Δηλαδή με απλά λόγια να ξοδεύουμε λιγότερα ή τουλάχιστον ίσα με αυτά που θα βγάζουμε...Την συρρίκνωση του δημοσίου και την ύφεση δεν μπορούμε να την αποφύγουμε με τίποτα...Το θέμα λοιπόν είναι η αναπτυξιακή διέξοδος...Νομίζω ότι αυτό που θα πρέπει να απαντηθεί είναι εάν μας συμφέρει να μείνουμε στο ευρώ με απαίτηση αναπτυξιακής ενίσχυσης η επιστροφή στη δραχμή με υποτίμηση; Είναι κεφαλαιώδους σημασίας αυτή η επιλογή και θα ήθελα να ακούσω γιατί πιστεύτετε ότι μας ευνοεί το δεύτερο...
ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή> Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;
> Αν κάποιος πιστεύει οτι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πεί πώς,
> ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι
> συμβαίνει στην Ισλανδία:
> Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε
> τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν
> δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής
> οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα
> για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.
> Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση
> κόντρα στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.
> Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ
> και δύο χρόνια;
> Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;
> Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:
> 2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα,
> σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε
> πτώχευση.
> 2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και
> κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του
> πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της
> οικονομίας της χώρας.
> Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ.Βρετανία και
> την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι
> ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.
> 2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.
> Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και
> ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.
> Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με
> 93% των ψήφων.
> H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση.
> Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol
> εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την
> χώρα.
> Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να
συγγράψει το νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική
εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
> Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
> Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη
> αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Συνοπτικά:
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση
> ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες. Μίλησαν για όλα αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!
Ο Ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.
@Βασίλης Βαχλιώτης
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκιο ως ένα σημείο. Αρνούμενος όμως το χρέος θα μπορείς να χαράξεις δικιά σου ανεξάρτητη πολιτική και να απεγκλωβιστείς. Εκεί είναι όλη η ουσία. Αν θεωρείς οτι τα μέτρα που παίρνονται αυτή τη στιγμή είναι τα μόνα που μπορούν να παρθούν για να μειώσουμε το έλλειμμα το πιο πιθανό είναι να μη μπορεί να σε πείσει ο Καζάκης.
Κύριε Καζάκη υπάρχει μια είδηση σχετικά με κάποιες μετοχές της ΤτΕ από την πρώην "Τράπεζα της Ανατολής" αν θέλετε δώστε την αποψή σας για το αν έχουν πρα γματικη αξία εφόσον είναι σε χρυσά φράγκα.Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.Αν αυτό αληθεύει τότε οι εκτιμήσεις που κάνατε σε παρελθόντα χρόνο για το ρόλο της ΤτΕ και του Προβόπουλου είναι απόλυτα σωστές.
@GIORGOS Εάν δέν έχουν οί κυβερνήσεις, κατά τήν άποψιν σας πάντα αγαπητέ, μέ τήν έκδοσιν τού χρήματος τότε ποιός έχει σχέση?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν όμως τού τεχνικού θέματος τής εκδόσεως τού χρήματος, θά ήθελα τήν άποψιν σας επί τού πραγματικού ζητήματος τής εξωφλήσεως τών χρεών μέ χρήμα. Δέν θά ήταν μιά καλή τιμωρία γιά τούς φίλλιπους, διά νά μήν μετέλθω όρους όπως "αλογομούρηδες" ή "στοιχηματζήδες" τών διεθνών αγορών? Γιά σκεφτείτε το, λίγο, θά είναι σάν νά πιάνουν τό λόττο μαζί μέ όλον τόν κόσμο. Τά πολυαναμενόμενα κέρδη, διά τά οποία έχουν εγκληματίσει καί συνεχίζουν νά εγκληματούν, θά είναι απλά χαρτιά!!! Αλλά όλοι, εμείς, οί υπόλοιποι δέν θά έχουμε αυτό τό άγος τής δαμοκλείου σπάθης επί τών κεφαλών μας...
Ευχαριστώ διά τήν προσοχήν σας είς τό σχόλιον μου.
@ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χώρες της ευρωζώνης δεν έχουν το δικαίωμα έκδοσης νομίσματος. Το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης και διαχείρησης του ευρώ το έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δανείζει το ευρώ στις τράπεζες της ευρωζώνης. Η Ε.Κ.Τ. είναι ανεξάρτητη και ακολουθεί τη δική της πολιτική με βάση τις ανάγκες της και τις ανάγκες των μετόχων της.
@ Βασίλης Βαχλιώτης
Ακολουθεί link για συνέντευξη του κου Καζάκη στην οποία εξηγεί τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος (23:28). Ελπίζω να σας βοηθάει.
http://www.youtube.com/watch?v=qFl-QvpUGTk&feature=related
@ panos pettas: Πές τα!
@ΓΙΑΝΝΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πρόκειται περί "απόψεώς μου", αγαπητέ. Προκύπτει από τα καταστατικά τόσο της τραπέζης της ελλάδος και της εκτ, όσο και από άλλες πηγές. Η χάραξη και άσκηση νομισματικής πολιτικής είναι αρμοδιότητα των κεντρικών τραπεζών. Επιπλέον οι κεντρικές τράπεζες είναι ανεξάρτητες (ούτε ζητούν ούτε δέχονται υποδείξεις από κανένα πολιτικό όργανο, σύμφωνα με το καταστατικό τους), και ελέγχονται, αλλά από ιδιωτικό φορέα που θα υποδείξουν οι ίδιες (ΕΚΤ). Συνεπώς συμπεραίνω ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν λόγο στο πόσο χρήμα μπορεί να κυκλοφορήσει στην οικονομία, αλλά περιορίζονται, θεσμικά, στο να διαχειρίζονται την οικονομική πολιτική που εμμέσως επιβάλλουν οι τράπεζες. Η εγγλέζικη λίρα (τράπεζα της αγγλίας) είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, (είναι, λέει, δημόσια από το 1945 και δώθε, ενώ ήταν ιδιωτική από το 1694 που ιδρύθηκε) αλλά θέλει διδακτορικό ακόμη και μόνο για να διαβάσεις το καταστατικό της.
@kyriakos
το ίδιο συμβαίνει και στα περισσότερα κράτη, από όσο έχω καταλάβει. Ουσιαστικά οι τράπεζες ασκούν νομισματική πολιτική αφού εκ των πραγμάτων εκδίδουν το νόμισμα που κυκλοφορεί. Εξαιρέσεις υπάρχουν, βέβαια, όπως η Συρία, η Λιβύη, η Σομαλία και κάποια άλλα κράτη, αλλά ο κανόνας είναι: ιδιωτικό, χρεογόνο, έντοκο τραπεζικό νόμισμα.
@ΓΙΑΝΝΗΣ πάλι,
σχετικά με τους φίλιππους, δεν μπορώ να απαντήσω εμπεριστατωμένα. Θα διακινδύνευα όμως να πώ, ότι μου ακούγεται επίφοβη μια τέτοια λύση. Κάτι σαν: βουλιάζω μεσοπέλαγα το καράβι για να πνίξω τον κακό καπετάνιο. Φοβάμαι ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο φτωχός να δυστυχήσει περισσότερο από τον πλούσιο: --παλεύοντας με τα κύμματα θα αναρρωτιέμαι από πού ξεφύτρωσε το ελικόπτερο που ξεφεύγει ο καπετάνιος, ένα πράμα... Μην λησμονούμε ότι, εκείνοι που κατέχουν το δικαίωμα να εκδίδουν το νόμισμα, πιθανότατα έχουν μεταφέρει τον πλούτο τους τουλάχιστον από τα χρόνια της φεουδαρχίας (μήπως να πάμε πιο πίσω? τι θα έλεγες να πάμε 5000 χρόνια πίσω? Ακούω/διαβάζω από κάποιους, που γνωρίζουν καλύτερα από εμένα την ιστορία του πλούτου, ότι αυτό είναι το νούμερο) μέχρι σήμερα. Εικάζω ότι έχουν αρκετή πείρα/δύναμη να αντιμετωπίσουν με ευκολία κολπάκια αυτού του επιπέδου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ giorgos καί @ Κυρίακος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί μου, συνομιλητές,επιτρέψατε μου νά δηλώσω, ολίγον,ενοχλημένος διά τό γεγονός
ότι θεωρήσατε,πώς αγνοώ τά τεχνικά ζητήματα,τά αφορώντα είς τήν κοπήν καθώς καί τήν "νομήν",τού νομίσματος.
Νά καταστήσω λοιπόν σαφές ότι έχοντας φιλικόν μου πρόσωπο είς τήν ΤτΕ ήμην σέ θέση νά γνωρίζω τά τού καταστατικού της από πολλού,όπως καί ότι γνωρίζω τήν διαδικασία έκδοσης νομίσματος, ανά
τόν κόσμον, αυτό όμως δέν σημαίνει ότι θά έπρεπε νά τό έχω, κάτι τόσο βαθιά φασιστικό καί ενάντια
στόν λαό,ώς δεδομένο.
Απλά θά επιθυμούσα νά εντρυφούσατε ολίγον περισσότερον είς τόν λόγον μου. Μίλησα γιά
"ανάπηρες" καί "άτολμες" κυβερνήσεις καί θεώρησα ότι εφ' όσον παρακολουθείτε τόν κύριον Καζάκη θά
διαβάζατε καί πίσω από, αυτές, τίς λέξεις.
Δι' αυτό λοιπόν μετήλθα τού λήμματος "άποψις",τό οποίον καί σάς εξένισε,αγαπητέ Γιώργο.
Ίσως τό λήμμα "παραδοχή" ή έστω "κοινή παραδοχή"νά μήν ακούγετο τόσον ενοχλητικό, έχετε δίκαιο καί αιτούμαι τήν συγνώμην σας.
Τώρα όσον αφορά τήν "λύσιν" διά τής οποίας,τήν ορθότητα, αιτήθηκα τήν συνδρομή καί τήν κρίσιν
τού κυρίου Καζάκη.
Πιστεύώ,λοιπόν,ότι αυτό πού βιώνουμε καί από ότι φαίνεται θά συνεχίσουμε,είναι ένας βιασμός, μονομερής,τής λογικής καί τής αξιοπρεπείας μας καί ότι δέν πρέπει σέ καμμία περίπτωση νά τό αφήσουμε νά συντελλείται.
Δοθέντος,πάντοτε,τού ότι τό γεγονός πώς ή κάθε λογής εξουσίες είναι είς θέσιν νά χειραγωγούν τόν "όχλο",όπως αρέσκονται νά αποκαλούν τόν λαό, καθώς καί τό ότι δύνανται νά φυγαδεύουν τά λάφυρα των,αποτελλεί τό κύριο πυρομαχικό τού οπλισμού των είς τόν διαρκή πόλεμο πού έχουν εξαπολύσει καί ό οποίος εντείνεται είς τίς ημέρες μας, θεωρώ,λοιπόν,ότι ή αχρήστευσις αυτών τών πυρομαχικών, δια τού πληθωρισμού, θά ήταν
πρός όφελος τών λαών καί όχι κάτι πιό "επίφοβο" από αυτό πού βιώνουμε σήμερα...
Επιτρέψατε μου τέλος νά θεωρώ ισχυρό πλήγμα είς τόν εχθρόν, τήν αχρήστευσιν τής ύλης πού τόν
ενδυναμώνει καί όχι "κολπάκι".
Αυτή τουλάχιστον είναι ή δική μου άποψις.
Ευχαριστώ
Έχω κάποιες αμφιβολίες για την κρατικοποίηση της κεντρικής. Υπάρχει λόγος που μια κεντρική τράπεζα πρέπει να έχει ανεξαρτησία απ'το κράτος, και είναι ο ίδιος λόγος που πρέπει η βουλή να έχει ανεξαρτησία απ'την κυβέρνηση, οι δικαστές να έχουν ανεξαρτησία απ'την κυβέρνηση (όχι πως ισχύουν αυτά στην Ελλάδα, αλλά θεωρητικά έπρεπε να ισχύουν σε μία κοινοβ. δημοκρατία). Συγκεκριμένα με τις κεντρικές τράπεζες, ιστορικά αυτό που συνέβαινε ήταν η κυβέρνηση λίγο πρίν τις εκλογές τύπωνε χρήμα αέρα και το μοίραζε στον κόσμο, και αυτοί χαρούμενοι και γλυκαμένοι τους ξαναψήφιζαν και μετά τις εκλογές τρώγανε με διαφορά φάσης τον πληθωρισμό του τυπώματος και τα λεφτά τους χάναν την αξία τους. Αυτό είναι το πλεονέκτημα του να έχεις ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, ότι θεωρητικά αποφεύγεις τέτοια φαινόμενα. Φυσικά αυτό που θυσιάζεις είναι ότι μετά η κεντρική θα κοιτά να εξυπηρετεί (και) άλλα συμφέροντα, δηλαδή αυτά των τραπεζών. Δε νομίζω ότι υπάρχει απόλυτη λύση, είναι μία πολιτική απόφαση με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, και η κάθε χώρα την παίρνει ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες της. Στην πράξη η περισσότερες χώρες επιλέγουν ένα μικτό σύστημα που την κεντρική ελέγχουν μισή μισή οι τραπεζίτες μαζί με εκπροσώπους του κράτους οι οποίοι έχουν σε κάποιες χώρες και δικαίωμα βέτο. Το σε ποιόν ανήκει η κεντρική είναι και λίγο άσχετο με το θέμα γιατί οι κεντρικές δε βγάζουν κέρδη για να μοιράσουν μέρισμα, το θέμα είναι ποιός τις κυνερνάει και ποιός παίρνει τις αποφάσεις για το τύπωμα και το επιτόκιο. Από καμμιά δεκαριά που έχω κοιτάξει η μοναδική κεντρική που ελέγχεται απόλυτα απ'το κράτος είναι η Κινέζικη. Και όντως έχουν φτιάξει πολύ ισχυρή οικονομία αλλά δε νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με την κεντρική τους, έχει να κάνει με το γεγονός ότι αναγκάζουν τους Κινέζους να δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας με μισθό σκλάβου, καθώς και ότι στηρίζουν το χρέος της Αμερικής. Αλλά έτσι να την χέσω την ισχυρή οικονομία έτσι κι αλλιώς, γιατί εγώ είμαι εργαζόμενος και δεν έχω καμμία όρεξη να γίνω σκλάβος σε γαλέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω στην κεντρική, στην Ελλάδα δεν ξέρω ακριβώς πώς κυβερνιέται (υποθέτω πως την ελέγχουν οι τραπεζίτες), αλλά δε νομίζω ότι έχει και ιδιαίτερη σημασία γιατί έτσι κι αλλιώς οι κυβερνήσεις μας ιστορικά συστρατεύονται με το κεφάλαιο και τις τράπεζες. Πχ το γεγονός ότι δώσαμε πάνω από 100δις σε μετρητό και εγγυήσεις τα τελευταία δύο χρόνια στις τράπεζες αντί να κάνουμε ότι έκανε η Σουηδική κυβέρνηση το '92 όταν είχαν μια παρόμοια τραπεζική κρίση, που τους πήρε τα κλειδιά και εξανάγκασε τους μετόχους να στηρίξουν οι ίδιοι τις τράπεζές τους με τα ιδιωτικά τους λεφτά, αυτό ήταν μια πολιτική απόφαση του κράτους, δεν είχε να κάνει με την κεντρική. Και αυτά τα 100δις δεν ήρθαν από τίποτα αλλά ήρθαν από δανεικά. Αν κοιτάξουμε πίσω τα τελευταία δύο χρόνια, η δικιά μας κεντρική ήταν μάλλον ουδέτερη στην όλη φάση, και το μεγαλύτερο έγκλημα της ήταν νομίζω αυτό με τα ομόλογα και το Τ+10. Δεν έχω ψάξει πολύ αν ισχύει όντως το έγκλημα αλλά υποθέτω ότι ισχύει και αληθεύει το σενάριο συνωμοσίας, όμως τότε και πάλι η κεντρική έκανε ότι έκανε ακριβώς ΕΞΑΙΤΙΑΣ της διαπλοκής της με το κράτος και γιατί εξυπηρετούσε εκείνη τη στιγμή την ατζέντα του ΠΑΣΟΚ, όχι επειδή ήταν ανεξάρτητη από αυτό...
(συνεχίζω από κάτω γιατί δε χωράει το σχόλιο)
Τέλος πάντων εδώ που έχουμε φτάσει η κεντρική είναι το μικρότερό μας πρόβλημα, φυσικά αν ξαναγίνουμε ανεξάρτητο κράτος (μακάρι!) ο ρόλος της θα μεγαλώσει γιατί θα μπορεί και πάλι να τυπώνει. Προσωπικά για μικρή χώρα μου αρέσει το μικτό σύστημα (κράτος-εκπρόσωποι της αγοράς και των ακαδημαϊκών) γιατί το έχω δει να δουλεύει καλά σε άλλες (δημοκρατικότερες από εμάς) χώρες όπως η Σουηδία και η Νέα Ζηλανδία. Αλλά το θέμα δεν είναι η κεντρική, το θέμα είναι εδώ που έχουμε φτάσει τώρα τί γίνεται, που χρειαζόμαστε ρισοσπαστικές λύσεις. Εγώ είμαι γενικά με τον Καζάκη στα οικονομικά, αλλά θα ήθελα να συζητήσουμε και την πολιτική πλευρά του θέματος γιατί εκεί πιστεύω προβληματίζεται πολύς κόσμος με τις προτάσεις Καζάκη, και συγκεκριμένα δύο θέματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ρεαλιστικά, τί διάολο διεθνείς σχέσεις και άρα τί πιθανότητες επιβίωσης θα έχει ένα κράτος το οποίο διέγραψε τόσο μεγάλο χρέος με δική του πρωτοβουλία; Ιστορικά δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα κράτους που διέγραψε 400δις να δούμε τί επιπτώσεις είχε αυτό. Πχ η Ισλανδία τρώει τώρα ψυχρό πόλεμο απ'την αγγλία και την ολλανδία, και οι Ισλανδοί διέγραψαν κάτι ψίχουλα δεν πήδηξαν το μισό πλανήτη όπως συζητάμε να κάνουμε εμείς. Ακόμα και της αργεντινής το χρέος ήταν μικρό συγκριτικά με το δικό μας.
2. Εντάξει πες ότι κρατικοποιούμε τα πάντα, τράπεζες, κεντρικές κλπ. Όταν όμως τον Έλληνα τον έχει απογοητέψει και κάψει ακριβώς το ίδιο το κράτος, πώς θα τον πείσεις ότι ακόμα πιό ισχυρό κράτος είναι αυτό που χρειάζεται; Στο μυαλό του Έλληνα κράτος = διαφθορά και ειδικά κομμουνιστικό κράτος = διαφθορά + αυταρχισμός + καταπίεση, το οποίο όπως και να το κάνεις έχει και ιστορικά παραδείγματα από κοινωνίες που ξεκίνησαν για κομμουνιστικές και ξέρουμε όλοι πού κατέληξαν. Ας μην αρχίσουμε τώρα να συζητάμε την ιστορία του κομμουνισμού στον πλανήτ, εμένα το ερώτημά μου είναι πώς θα πείσεις τον έλληνα ότι το δικό μας τεράστιο παντοδύναμο κράτος δε θα είναι διεφθαρμένο; Τί έχει να προτείνει ο Καζάκης για να γιατρέψει τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τις πελατειακές σχέσεις, και την απλή ηλιθιότητα και ανοργανωσιά του ελληνικού κράτους; Εν τέλη, πώς θα διασφαλίζεται η δημοκρατικότητα, γιατί όλοι ξέρουμε αυτοί τη στιγμή ότι το ελληνικό πολίτευμα μόνο δημοκρατικό δεν είναι, το καταλαβαίνουμε κάθε φορά που τρώμε γκλοπιές και αναπνέουμε χημικά. Πώς θα επιβάλλεται η βούληση του κόσμου;
Φιλικά
Σπύρος
@Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προβληματισμοί σου μου φαίνονται λογικοί. Λες για παράδειγμα οτι τέτοια μεγάλη διαγραφή χρέους δεν έχει ξαναγίνει και μάλλον έχεις δίκιο.
Εγώ το βλέπω πως έχεις να επιλέξεις μεταξύ 2 καταστάσεων. Των απανωτών μνημονίων και της άρνησης χρέους. Μεταξύ σοβαρού αστείου έγραψα σε άρθρο οτι μπορεί να μας επιβληθούν 80 ακόμα μνημόνια αφού κάθε τρίμηνο θα πρέπει να δανειζόμαστε χρήματα.
http://www.veriorama.com/show_article.php?category=all&order=date&order_type=desc&group=0&id=189
Νομίζω οτι με το δρόμο των μνημονίων δε θα επιβιώσουμε με τίποτα οπότε προτιμώ να ρισκάρω με μια άλλη λύση. Ο κόσμος όμως δεν είναι έτοιμος.
Επίσης δεν είναι έτοιμος όπως λες και για κρατικοποιήσεις. Στην πραγματικότητα, αυθαίρετα λέω ένα ποσοστό, ακόμα και τώρα ένα 60% πιστεύει πως οι ιδιωτικοποιήσεις είναι αναγκαίες. Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που πιστεύει ο Καζάκης.
Στην καλύτερη περίπτωση, και αποτελεί φαντασίωση μάλλον, αφού καταστραφούν τα πάντα σε 10 χρόνια ο κόσμος θα ωριμάσει και θα πάρει πίσω αυτό που του ανήκει κτίζοντας ένα δημόσιο και ένα κράτος που θα ελέγχεται από τον ίδιο και όχι από τους πολιτικούς. Ξέρω οτι αποτελεί φαντασίωση αυτό που λέω αλλά από τη φαντασίωση πας στην πραγματικότητα.
Πάντως ρε παιδί μου ή εγώ είμαι χαζός ή αυτή η λογική αποτίμησης των cds δε βγάζει νόημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου λέει ο άλλος πιστεύω ότι η Ελλάδα κατά 98% θα βαρέσει κανόνι τα επόμενα 5 χρόνια. Καλά μέχρι εδώ, βασικά δηλαδή είσαι σίγουρος οτι θα πέσει κανόνι, οκ.
Άρα λοιπόν (σου λέει) για να σου ασφαλίσω ένα ομόλογο των 10εκ, θα πρέπει να μου δώσεις τώρα 5,8εκ.
Ορίστε; Δηλαδή είσαι τόσο σίγουρος ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, που άν όντως χρεοκοπήσει είσαι διατεθιμένος να χάσεις 4,2εκ??
@ ΓΙΑΝΝΗ
ΑπάντησηΔιαγραφή"...if one can only see value in paper currency terms, then one cannot see value at all"
από εδώ: http://www.usagold.com/goldtrail/archives/another1.html Πολύτιμο για όποιον ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί για αυτό που παιζόταν στο παρασκήνιο με τη σχέση δολαρίου/χρυσού/πετρελαίου στα τέλη της χιλιετίας και να αντιληφθεί ένα ευρύτερο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας, κομμάτι της οποίας είναι η δική μας και η τρέχουσα "κρίση χρέους".
οικονομία, πλούτος, χρήμα, νόμισμα, αξία... Οι περισσότεροι δεν έχουμε μάθει να διακρίνουμε ούτε τις διαφορές μεταξύ τους, ούτε τις σχέσεις τους. Το "νόμισμα" έχει "αξία"? Σε ποιό πλαίσιο και υπό ποιές προϋποθέσεις? Το "χαρτονόμισμα" είναι το ίδιο με το "νόμισμα"? Το ευρώ είναι χαρτονόμισμα? Μπορεί η "αξία" να μεταφερθεί από το "νόμισμα" σε "κάτι άλλο"? Το "χρήμα" είναι "πλούτος"? Το "χρήμα" είναι συνώνυμο του "νομίσματος"? Τι παιχνίδια μπορεί να παίξει κάποιος που καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ του "χαρτονομίσματος" και της "αξίας" και πώς μπορεί να αποσπάσει πλούτο από εκείνον που δεν καταλαβαίνει αυτή τη διαφορά?
Νομίζω ότι προς το παρόν, όσο κι αν φαίνεται χάσιμο χρόνου, όσο επείγοντα κι αν είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, είναι επιτακτική ανάγκη να βρούμε τον τρόπο να μορφωθούμε σε αυτά τα ζητήματα, τόσο στη θεωρία τους όσο και στην ιστορία τους, πριν αποπειραθούμε να σκεφτούμε λύσεις. Αλλιώς οι πιό μορφωμένοι (έχει κανείς αμφιβολία ότι οι εξουσιαστές είναι πολύ πιο μορφωμένοι από εμάς, τη συντριπτική πλειονότητα του λαού, σε αυτά τα θέματα?) θα επικρατήσουν και πάλι, όπως γίνεται αιώνες και αιώνες τώρα... Εκτός κι αν θέλουμε να περιμένουμε το φωτισμένο σωτήρα που ξέρει και θα μας σώσει...
@ Chilloutbuddy (1):
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τράπεζα της Ελλάδος είναι ιδιωτική από τότε που ιδρύθηκε.Διοικείται από τον Διοικητή και το διοικητικό συμβούλιο, τη σύνθεση του οποίου δε γνωρίζουμε γιατί η τράπεζα δεν υποχρεούται να την ανακοινώσει. Το ελληνικό δημόσιο κατέχει 6% των μετοχών και τις υπόλοιπες μετοχές είναι άγνωστο ποιοί τις έχουν. Το καταστατικό της θα το βρείς εδώ: http://www.bankofgreece.gr/BoGDocuments/Καταστατικό_Έκδοση_Θ.pdf . Η όποια δυσλειτουργία της κεντρικής τράπεζας, αλλά και οποιουδήποτε άλλου θεσμού, οφείλεται -κατά τη γνώμη μου- σε δύο παράγοντες:
- Πρώτον, στον αντιδημοκρατικό τρόπο άσκησης της πολιτικής εξουσίας. Η κυβέρνηση εκλέγεται μεν δημοκρατικά, αλλά από την ανάληψη της εξουσίας και έπειτα είναι εκτός λαϊκού ελέγχου. Η άσκηση της εξουσίας γίνεται ολιγαρχικά, χωρίς καμία λαϊκή συμμετοχή ή επίβλεψη. Αυτή η λευκή επιταγή για εξουσία επιτρέπει στην κυβέρνηση να διαστρέφει και να τσαλαπατά τους θεσμούς (όπως τη δικαιοσύνη, τη δημόσια τάξη, ή την Τράπεζα της Ελλάδος), μετατρέποντάς τους σε εργαλεία άσκησης εξουσίας.
- Δεύτερον, η έλλειψη διαφάνειας και λαϊκής επίβλεψης της λειτουργίας των θεσμών. Αυτό καθιστά τους λειτουργούς των θεσμών ευάλωτους σε πιέσεις πολιτικών, οικονομικών ή άλλων συμφερόντων και επιρρεπείς στη διαφθορά και την κατάχρηση εξουσίας. Έτσι, οι θεσμοί καταλήγουν να εξυπηρετούν συμφέροντα άλλα απο το δημόσιο (= λαϊκό) συμφέρον.
Όσο ισχύουν οι παραπάνω συνθήκες, είναι αδύνατο να εγγυηθεί κανείς οτι οι θεσμοί είναι πραγματικά ανεξάρτητοι. Στην περίπτωση της ΤτΕ συγκεκριμένα, ο ιδιωτικός της χαρακτήρας αποκλείει και επίσημα τον κοινωφελή χαρακτήρα της κεντρικής τράπεζας, καθώς το ιδιωτικό τραπεζικό συμφέρον είναι σαφώς διαφορετικό από το συμφέρον της πλειοψηφείας των πολιτών. Αποτέλεσμα του να έχουμε μια ιδιωτική τράπεζα ώς ρυθμιστική αρχή των τραπεζών είναι τα τοκογλυφικά επιτόκια δανεισμού (τα οποία δεν έχουν καμία λογική σχέση με τα επιτόκια καταθέσεων ή το επιτόκιο δανεισμου της ΕΚΤ), τα πανωτόκια και άλλες καταχρήσεις που ακούμε κατά καιρούς. Ακόμη και αν ήταν η ΤτΕ εν μέρει κρατική, όσο ισχύουν οι δύο συνθήκες που προανέφερα δεν μπορούμε να έχουμε την εγγύηση οτι θα είναι πραγματικά ανεξάρτητη.
Ο μόνος τρόπος -κατά τη γνώμη μου πάντα- για να εγγυηθούμε τη λειτουργεία των θεσμών προς το δημόσιο συμφέρον, είναι η ενίσχυση του δημοκρατικού χαρακτήρα του πολιτεύματος, με ενεργό ρόλο των πολιτών στη λήψη αποφάσεων και λαϊκή επίβλεψη των βασικών δημοκρατικών θεσμών και των λειτουργών τους. Για την ΤτΕ, πιστεύω οτι ο μηχανισμός άσκησης νομισματικής πολιτικής μιας χώρας είναι εξαιρετικά σημαντικός θεσμός για ανήκει - έστώ εν μέρει - σε ιδιωτικά συμφέροντα. Θα ήμουν υπέρ της εθνικοποίησής της, εάν πληρούνταν οι δημοκρατικές προϋποθέσεις που ανέφερα.
Για να εφαρμοστούν τα παραπάνω, βέβαια, απαιτείται αλλαγή του πολιτεύματος, η οποία σημαίνει συνταγματική αναθεώρηση. Ελπίζω να είναι ενα μελλοντικό μαζικό λαϊκό αίτημα στους δύσκολους (δυσκολότερους) καιρούς που έρχονται.
@ Chilloutbuddy (2):
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γερμανία έχει αρνηθεί μεγαλύτερα χρέη, περισσότερες φορές - οπότε υπάρχει προηγούμενο.
Όσον αφορά το δικό μας χρέος, χωρίς να έχω ειδικές γνώσεις στο θέμα, οι σκέψεις μου είναι αυτές:
Εφ' όσον η άρνηση του χρέους μας γίνει στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, κανείς δεν μπορεί να έχει αξιώσεις από εμάς. Ο μόνος πόλεμος ή εκβιασμός που μπορώ να φανταστώ οτι θα μας έκαναν οι κάτοχοι του χρέους μας, είναι στο πλαίσιο εμπορικών συμφωνιών. Η λύση σε αυτό θα ήταν να συνάψουμε σχέσεις με νέους εμπορικούς εταίρους. Ο κόσμος, άλλωστε, είναι μεγαλύτερος από την Ευρώπη!
Θα ήθελα και εγώ, πάντως, να ακούσω την ανάλυση του κου Καζάκη στο θέμα αυτό.
Φιλικά,
k
@Kyriakos
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μας κάνουν κάνενα εμπορικό πόλεμο αν αρνηθούμε το χρέος για 2 λόγους :
1) Είμαστε ως χώρο πολύ σημαντικό κέντρο εμπορικών συναλλαγών.
2) Οι αγορές έχουν κοντή μνήμη.
Αν δεν είχαμε προδότες να κυβερνάνε, θα το είχαμε κάνει ήδη.
Επίσης, 4 φορές έχει αρνηθεί χρέος η Γερμανία και 1 το έχει κάνει και η Ελλάδα με το Βέλγιο (νομίζω άλλες 4 και το Μεξικό).
E ναι αλλά η Γερμανία χρεοκόπησε μετά τον Β' Παγκόσμιο εξαιτίας ότι δεν μπορούσε να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις του Β'ΠΠ και τις διέγραψε, με την άδεια των Αμερικάνων η οποίοι στο μεταξύ την είχαν κάνει προτεκτοράτο. Εμείς είμαστε επίσης προτεκτοράτο αλλά δεν έχουμε πάρει άδεια. Αλληλένδετα θέματα αυτά και δεν είναι το πρόβλημα αν θα μας ξαναδανείσουν οι αγορές στο μέλλον, αυτό που αναρωτιέμαι είναι μήπως τελικά αυτό είναι το λιγότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυριάκο το ΔΣ της ΚΤΕ εδώ (αυτοί το λένε Γενικό Συμβούλιο):
http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Bank/Organization/governingbodies/members1.aspx
Προσέξτε τον επίτροπο του κράτους, απλά παρίσταται... μάλλον τρώει ποπκόρν.
Αυτό που δεν μπορείς να δεις είναι τους μετόχους της ΚΤΕ.
Κατά τ'άλλα συμφωνώ απόλυτα ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι ένα ανέκδοτο και είναι βασικά απολυταρχία εξ'ορισμού. Αν σ'ενδιαφέρει γιατί αυτό, διάβασε τί έχει να πεί ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου:
http://www2.media.uoa.gr/sas/issues/15_issue/mathias.html
Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και το μεγαλύτερο πρόβλημά μας σαν χώρα, η έλλειψη δημοκρατίας, και εκεί ακριβώς θα ήθελα να μας πεί ο κ.Καζάκης πώς θα διορθωθεί αυτό. Μην κολλάμε όλο στην οικονομία.
Κύριε Καζάκη κατεβείτε στις προσεχείς εκλογές να σας ψηφίσουμε και με τα δύο χέρια. Είστε η μοναδική πολιτική φωνή με την οποία συμφωνούμε !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ giorgos
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει αγαπητέ Γιώργο έτσι,διά τήν πρόοδον τής συζητήσεως,νά δεχθώ, όχι ασμένως, τήν πλήρη άγνοια, πού μού καταλογίζεις, περί τών νομισματικών εννοιών καί τήν επικινδυνότητα τών προτάσεων μου. Νά μού επιτρέψης όμως νά αναρωτηθώ εσύ μετά από τήν μελέτη, είς τήν οποίαν προτρέπεις ημάς, καί πού εικάζω ότι έχεις πραγματοποιήσει είς ποιό συμπέρασμα έχεις καταλήξει? Διότι επέτρεψε μου, είς τίς τοποθετήσεις σου, μάλλον μιάν συμβουλευτικήν διάθεσιν διακρίνω καί όχι πρόθεσιν κατάθεσης επιχειρημάτων.
@ Chilloutbuddy
Αγαπητέ φίλε, σέ περίπτωσιν χρεωκοπίας, δέν χάνεις 4.2 εκ. αγοράζοντας ένα cds τών 10 εκ.
αλλά κερδίζεις αυτό τό ποσόν αφού ό αντασφαλιστής τού κινδύνου σού καταβάλλει όλόκληρον τό κεφάλαιο πού έχεις ασφαλίσει.
Ευχαριστώ
@ chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα links!
Βρήκα την ανάλυση του Επίτιμου Προέδρου του Αρείου Πάγου πολύ ενδιαφέρουσα (και σε σημεία, ανατριχιαστική).
Σχετικά με το ερώτημά σου για την έλλειψη δημοκρατίας, η δημοκρατία μπορεί να έρθει μόνο μετά από λαϊκό αίτημα: είναι κάτι που πρέπει να *κάνουμε*, όχι κάτι που πρέπει να περιμένουμε να *γίνει*. Το πολιτικό κατεστημένο, άλλωστε, δεν πρόκειται να παραχωρήσει στο λαό εξουσίες αν δεν υποχρεωθεί.
Για το πώς μπορεί να γίνει αυτό, σε παραπέμπω στο σχόλιο του panos pettas σχετικά με την Ισλανδία. Αυτή πρέπει να είναι η αντίδραση ενός λαού που βλέπει να απειλούνται ο τρόπος και η ποιότητα ζωής του και τα κοινωνικά του αγαθά και κεκτημένα. Από ‘κει και πέρα, όλα είναι στο χέρι του λαού. Το θεμέλιο της εξουσίας είναι η αναγνώρισή της από το λαό. Καμία κυβέρνηση και κανένα καθεστώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα μαζικό φαινόμενο πολιτικής ανυπακοής. Όλα είναι στο χέρι μας.
@ ilias
Εμένα ο κος Καζάκης μου δίνει την εντύπωση του ανθρώπου που εργάζεται για την ανατροπή του αντιδημοκρατικού πολιτικού συστήματος από το λαό και όχι για να γίνει μέρος του συστήματος αυτού. Υπό αυτή την έννοια, θα απογοητευόμουν αν τον έβλεπα να κατεβαίνει στις εκλογές. Συμφωνώ, πάντως, οτι θα ήταν ο μόνος μέσα στη βουλή που θα ήξερε για τι πράγμα μιλάει!
Εγώ δεν είπα ότι έχεις πλήρη άγνοια, ούτε ότι εγώ έχω πολλές γνώσεις. Κουβέντα κάνουμε. Ούτε οικονομικά έχω σπουδάσει, ούτε ποτέ τα λεφτά ήταν το φόρτε μου. Τελευταία άρχισα να ενημερώνομαι, με αφορμή την κρίση, και έπεσα από τα σύννεφα. Με την ανάλογη επιφύλαξη, λοιπόν, νομίζω ότι η πειστικότερη είναι η πρόταση των εναλλακτικών νομισμάτων που στηρίζουν ένα σύστημα συναλλαγών παράλληλο με το επίσημο, κρατικό, τραπεζικό νομισματικό σύστημα. Ήδη ανά τον κόσμο λειτουργούν πολλά τέτοια συστήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράδειγμα ενός τέτοιου συστήματος που ξεκίνησε γύρω στο 1933 στην Ελβετία, και λειτουργεί ακόμα, είναι η WIR bank. Αρχικά ιδρύθηκε για να προστατέψει δεκαέξι Ελβετούς επιχειρηματίες από τη κρίση που είχε και τότε ξεσπάσει στην Ευρώπη (πάλι κρίση εισαγωγής από την Αμερική). Οι δεκάξι επιχειρηματίες αποφάσισαν να κάνουν πίστωση ο ένας στον άλλο, και έτσι γεννήθηκε μια "τράπεζα" που λειτουργεί μέχρι σήμερα και αριθμεί περί τα 70.000 μέλη.
Νομίζω ότι εναλλακτικές, παράλληλες οικονομίες είναι η δημοκρατικότερη και δυναμικότερη προοπτική που μπορούμε να στοχεύσουμε και θα είναι σταθερότερη, πιο αξιόπιστη στο να μας λύνει προβλήματα καθημερινότητας, από οποιαδήποτε "μία" που δεν παίρνει υπόψη της από την αρχή τις συστημικές επιπτώσεις της λειτουργίας της, όσο και καλά σχεδιασμένη νάναι.
Νομίζω ότι η παγκοσμιοποιημένη νομισματική μονοκαλλιέργεια είναι ώρα να αντικατασταθεί από περισσότερη νομισματική ποικιλότητα: Περισσότερα, μικρότερης εμβέλειας νομίσματα, δηλαδή. Προσωπικά αυτή η προοπτική με πείθει.
Όσο για την πρόταση περί εισαγωγής σε μια καινούρια δραχμή, μου φαίνεται ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, υπό προϋποθέσεις, βέβαια. Και ίσως με παράλληλη κατάργηση του μονοπώλιου έκδοσης νομίσματος από την μία κεντρική τράπεζα. Αλλά αμφιβάλλω αν η Ελλάδα έχει το βάρος να επιβάλλει τις απαιτούμενες αλλαγές που θα της εξασφαλίσουν έστω και τη δημοκρατική λειτουργία μιας κεντρικής τράπεζας. Μακάρι να διαψευστώ, βέβαια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη συγνώμη, μάλλον σε μπέρδεψα... εννοώ χασούρα για τον ασφαλιστή, όχι τον ασφαλιζόμενο. Όντως σε περίπτωση χρεοκοπίας ο ασφαλιστής θα σου δώσει 10εκ καλύπτοντας όλο το ομόλογό σου, αλλά θα έχει προηγουμένως εισπράξει μόνο 5,8εκ, άρα θα έχει χασούρα 4,2εκ. Άρα όταν σου λέει ότι βλέπει πιθανότητα 98% να συμβεί κάτι τέτοιο και παρόλα αυτά δέχεται να σε ασφαλίσει, μάλλον δεν το εννοεί το 98%, ή κάτι άλλο εννοεί. Ίσως να εννοεί ότι δε βλέπει χρεοκοπία αλλά κούρεμα 38% οπότε έρχεται μία η άλλη. Ή μπορεί μπορεί να υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που δεν γνωρίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήKυριάκο έτσι για την ιστορία, ο Ματθίας ήταν επίτιμος πρόεδρος του Αρείου Πάγου όταν έγραψε το άρθρο αυτό, προηγουμένως ήταν κανονικός πρόεδρος επί δύο τετραετίες. Πράγματι πολύ ωμά αυτά που λέει αλλά και εξαιρετικά διδακτικά γιατί ο άνθρωπος είναι ο κατεξοχήν καθ'ύλην αρμόδιος για θέματα πολιτεύματος, και το άρθρο είναι δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό δεν είναι καμμιά λαϊκίστικη προπαγάνδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα προφανώς το πολίτευμά μας είναι αδύναμο, άρα είναι αδύναμη η δημοκρατία και η δικαιοσύνη στη χώρα μας. Το πρόβλημα είναι πώς αλλάζει; γιατί το ίδιο το πολίτευμα δεν δίνει επιλογή αλλαγής του. Ο μόνος τρόπος που έχει ο κόσμος να πει τί θέλει είναι οι εκλογές, αλλά στις εκλογές εχεις επιλογές ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/κλπ δεν έχεις επιλογή "αλλαγή πολιτεύματος". Και αν κάνεις αποχή = ψηφίσες ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ το 2009 βγήκε με 3εκ ψήφους, δηλαδή δεν τους ήθελε ούτε το 1/3 των ενήλικων ελλήνων. Παρόλα αυτά επειδή είχαμε αποχή άλλα 3εκ η οποία προσμετρήθηκε κυρίως στο πρώτο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ πήρε το 53% της βουλής. Δηλαδή όχι μόνο είχε απόλυτη πλειοψηφία να στήσει με την άνεσή του την καραχουντάρα που έχουμε σήμερα και να περνάει μνημόνια και ψήφους επμιστοσύνης, του μείνανε και κάτι ρέστα 3% να απολύσει καμμιά Σακοράφα που του κουνιότανε.
Η Ισλανδία που λές δεν ξέρω τί μηχανισμούς μπορεί να έχει ενσωματωμένους στο πολίτευμά της, ώστε να έφτασαν οι άνθρωποι να κάνουν δημοψήφισμα για το χρέος. Αυτό που ξέρω όμως είναι οτι εμείς σίγουρα ΔΕΝ έχουμε τέτοιους μηχανισμούς, γιατί το τελευταίο δημοψήφισμα που κάναμε ήταν το '74 και από τότε ερήμην μας έχουν αποφασιστεί τέρατα: Ευρώπη, Ευρώ, απίστευτα δάνεια, Ολυμπιάδα, IMF, μνημόνια και δε συμμαζεύεται. Εμείς τη μόνη συμμετοχή που έχουμε στις αποφάσεις είναι οι εκλογές κάθε 4 χρόνια, και ενδιάμεσα όποιος έχει αρχίδια ας κατέβει στο σύνταγμα να τον ψεκάσουνε. Και οι εκλογές δε λένε τίποτα, γιατί όταν διαχειρίζεσαι προϋπολογισμό 60δις, είναι εύκολο, πανεύκολο! ν'αγοράσεις καναδυό εκατ. ψήφους. Ειδικά αυτοί οι μαφιόζοι το έχουν αναγάγει σ'επιστήμη, και να ξέρεις ότι όταν εσύ νομίζεις ότι ασχολούνται με "εθνικά θέματα" και κυβερνάνε, αυτοί στην πραγματικότητα ασχολούνται μόνο με το μοίρασμα της πίτας στον κομματικό τους στρατό για να μην τον χάσουν. Αυτό κάνουν 4 χρόνια.
@ Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο, το σύνταγμά μας είναι διάτρητο. Είναι περισσότερο εργαλείο νομιμοποίησης της ολιγαρχικής εξουσίας και εξασφάλισης ασύλου στους ασύδοτους κυβερνώντες, και λιγότερο ασπίδα της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του πολίτη. Όμως, το οτι έχει ελλείψεις το σύνταγμα (ή και η απουσία συντάγματος ακόμα), δεν αναιρεί το δικαίωμα ενός λαού να διεκδικήσει ένα δίκαιο αίτημα. Ό,τι το σύνταγμα δεν προβλέπει, ο λαός το απαιτεί στους δρόμους.
Έτυχε να μιλήσω πρόσφατα με ένα πελάτη μου Αιγύπτιο. Μου είπε, μεταξύ πολλών άλλων (που δε με παίρνει ο χώρος να αναφέρω), οτι μετά την πρόσφατη επανάσταση, συνέλλαβαν τους τρεις τελευταίους υπουργούς κάθε υπουργείου και τους έκαναν οικονομικό έλεγχο. Ό,τι από την περιουσία τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί από τις αποδοχές τους (και ήταν πολλά, πάρα πολλά!), δημεύτηκε. Αυτός ο λαός ζούσε επί δεκαετίες κάτω από απολυταρχικό καθεστώς, μέχρι που μια μέρα απλά έπαψε να αναγνωρίζει την εξουσία του. Από εκείνη τη μέρα, οι μέρες του καθεστώτος ήταν μετρημένες.
Αναφέρω την Αίγυπτο μόνο ως πρόσφατο παράδειγμα ανατροπής, δεν ισχυρίζομαι οτι υπάρχουν ομοιότητες πολιτικές, κοινωνικές, ή ιδιοσυγκρασίας μεταξύ των λαών μας. Παραμένει όμως το γεγονός οτι ανέτρεψαν ένα καθεστώς πολύ πιο σκληρό από το δικό μας. Επειμένω, λοιπόν, οτι η εξουσία υφίσταται μόνο όσο την αναγνωρίζει ο εξουσιαζόμενος. Η ανυπακοή είναι ο θάνατος της εξουσίας. Η πρώτη μάχη που πρέπει να κερδιθεί, είναι στο κεφάλι μας.
Δεν ξέρω Κυριάκο, πάει πολύς καιρός τώρα που ο λαός και καλά απαιτεί και δεν αναγνωρίζει, κι όμως ακόμα εδώ είμαστε. Εδώ κανονική δικτατορία είχαμε και πέρασαν τόσα χρόνια να την ξεφορτωθούμε, κι αν ψάξεις λίγο παραπάνω το πώς την ξεφορτωθήκαμε μπορεί και να καταλήξεις τελικά ότι δεν το κάναμε εμείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.Καζάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε όλο το σεβασμό και την εμπιστοσύνη που τρέφω για τις απόψεις/προτάσεις σας, θα ήθελα αν είναι εύκολο ένα σχόλιο για όλη αυτή την ιστορία που έχει σκάσει σχετικά με την "Τράπεζα της Ανατολής". Η απορία μου είναι ότι αν πράγματι ευσταθούν οι ισχυρισμοί της οικογένειας και των συμβούλων της τότε που πήγε/που είναι όλος αυτός ο χρυσός εκείνης της εποχής; Ευχαριστώ.
@ Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λαός, προς το παρόν, δεν έχει απαιτήσει κάτι μαζικά. Ακόμα και τον Ιούνιο στο Σύνταγμα, που φάγαμε τα δακρυγόνα με τη σέσουλα, πήγαινες τρία στενά πιο κάτω και ο κόσμος εκανε τα ψώνια του και καθόταν στις καφετέριες σαν να μη συμβαίνει τίποτα, και εγώ περνούσα με το Maalox στη μούρη και με κοιτούσαν σα να είμαι ούφο. Το σύνολο του λαού, λοιπόν, δεν έχει διεκδικήσει ακόμα κάτι μαζικά, για να δούμε τι θα συμβεί.
Ούτε έχει πάψει ακόμα να αναγνωρίζει την εξουσία της κυβέρνησης που τον πρόδωσε στα ξένα συμφέροντα, καταπατώντας στην πορεία σύνταγμα, ελληνική και διεθνή νομοθεσία, και ηθικές αρχές (ψιλά γράμματα). Το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε, είναι να πάψουμε να αναγνωρίζουμε τις παράλογες και παράνομες υποχρεώσεις που μας επιβάλλει το κράτος. Το "δεν πληρώνω" είναι μια πολύ καλή αρχή. Κανείς, άλλωστε, δε χρωστάει την περιουσία του στο κράτος! Αφού τα λεφτά μας είναι η ζωή τους, αυτά θα τους στερήσουμε.
Χθες υποβαθμίστηκε πάλι η πιστοληπτική ικανότητα των τραπεζών. Ίσως είναι προάγγελος για το μεγάλο "κανόνι" για το οποίο προειδοποιεί ο κος Καζάκης εδώ και τόσο καιρό. Αν είναι έτσι, σύντομα θα μάθουμε από τί είμαστε φτιαγμένοι. Ότι κι αν γίνει πάντως, εγώ πάντα θα προσπαθώ. Αν όχι για κάτι άλλο, για να μπορώ να κοιτάξω κατάματα την επόμενη γενιά και να τους πω οτι, όταν μας κατέστρεψαν τη χώρα, οι λεηλάτες με βρήκαν απέναντί τους και όχι πλάι τους.
@ giorgos
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Γιώργο στά πλαίσια ανταλλαγής απόψεων, λοιπόν, αφού σού πώ ότι προσωπικά είμαι υπέρ τής εξόδου από τό ευρώ, γενικώτερα, καί υπέρ μιάς άλλης θεώρησης τού χρήματος. Σχετικά, με΄τήν άποψη μου, νά σού παραθέσω μερικούς συνδέσμους μέ τήν αξία, τελικά, πού θά έπρεπε ή όχι νά έχη τό νόμισμα καί κατ' επέκτασιν τό χρήμα, ώς έννοια, στήν ζωή μας.
Ένας σύνδεσμος είναι ό: www.ovolos.gr καί αφορά μιά προσπάθεια στήν Πάτρα.
Επίσης, ίδια προσπάθεια, στόν βόλο: www.tem-magnisia.gr.
Τέλος ένα βιντεάκι όπου ό τζίμης ό πανούσης διαβάζει ένα άρθρο γιά τήν μαρίνα λέντα, μιά κωμόπολη στήν ισπανία, όπου γίνεται μιά προσπάθεια νά εξοβελιστή τό χρήμα από τό αξιακό σύστημα τών ανθρώπων. Τό επίσημο σαϊτ της είναι αυτό: www.marinaleda.com (δυστυχώς θέλει γνώση τής ισπανικής γιά νά ακούσης τά βίντεο)
@ Chilloutbuddy
Μάλλον ναί μέ μπέρδεψες αλλά καί από αυτήν σκοπιά νά τό δής, μόνο χαμένος δέν βγαίνει ό ασφαλιστής. Γιά τήν ιστορία νά σού πώ ότι τό εφεύρημα τών cds προϋπήρχε αλλά μέ κάποια άλλη μορφή. Εξηγούμαι, πρό δεκαπενταετίας, δημιουργώντας ένα δίκτυο καταστημάτων στήν επαρχία ανακάλυψα ότι υπήρχε ασφαλιστικό προϊόν τό οποίο κάλυπτε τήν κεντρική εταιρεία από τήν κακή πίστη τού αντιπροσώπου. Δηλαδή αγόραζε ή εταιρεία ασφαλιστικά μερίδια έναντι τής συνολικής, αναμενόμενης, οφειλής τού αντιπροσώπου. Παράδειγμα υποτίθεται ότι ό αντιπρόσωπος τής λαμίας θά καλείτο νά διαχειριστή 50 εκ. ευρώ ή ασφαλιστική μού πούλαγε ασφάλιστική κάλυψη εάν πλήρωνα 1000 ευρώ ανά εκατομμύριο καί ανά έτος. Φυσικά ή ασφαλιστική είχε ακτινογραφήσει, άρα αποδεχθεί, τόν ασφαλιζόμενο καί είχε ζητήσει τό 1/2 τού ασφαλιζόμενου κεφαλαίου σέ εγγυητική τραπέζης. Οπότε τό ρίσκο, στήν πραγματικότητα, τό έπαιρνε γιά τό ήμισυ τού κεφαλαίου, τό οποίο όμως είχε αντασφαλίσει σέ άλλη εταιρεία ή οποία τό είχε ασφαλίσει σέ άλλη εταιρεία κ.ο.κ. Άρα τό χάσιμο ήταν εκμηδενισμένο. Κάπως έτσι λειτουργούν καί τά cds ή "χ" τράπεζα, έν προκειμένω, πουλάει μερίδια ασφάλισης γιά τόν κίνδυνο χρεωκοπίας ενός κράτους. Όμως γιά τό κεφάλαιο πού ασφαλίζει έχει αντίκρυσμα ομόλογα πιό δυνατών κρατών, έχει cds πού τήν καλύπτουν γιά τήν περίπτωση πού θά προκύψη πιστωτικό γεγονός, από αυτά, έτσι στήν πραγματικότητα αναλαμβάνει τό ρίσκο τού μισού, περίπου, ασφαλιζόμενου κεφαλαίου. Τό νούμερο 5.8 εκ. πού ανέφερες προκύπτει από αντιλογιστικούς πίνακες οί οποίοι είναι απολύτως ασφαλείς γιά τήν πρόβλεψη οπότε έχει καλύψει απόλυτα τήν πιθανότητα απώλειας, τού ασφαλιζόμενου, κεφαλαίου. Τώρα τό κέρδος τής προκύπτει από τήν επανεπένδυση τών προκαταβληθέντων, στήν ουσία, κεφαλαίων αγοράς τών cds. Όπως βλέπεις ό μόνος πού δέν εκτίθεται σέ κίνδυνο είναι ό ασφαλιστής, αντίθετα ό παίκτης τών cds ζεί μέ τόν κίνδυνο τής μή χρεωκοπίας, τού όποιου κράτους καί ακόμα χειρότερα τής ανάκαμψης του, οπότε ή αξία τών cds πού έχει ανά χείρας είναι μικρότερη έως μηδενική.
@ Κυριάκος
Δυστυχώς Φίλε μου όσο όλοι αυτοί, πού "βλέπαμε" στίς καφετέριες καί στά μαγαζιά, έχουν κάτι νά ΧΑΣΟΥΝ δέν πρόκειται ΠΟΤΕ νά έλθουν μπροστά μέ μαλόξ στά μούτρα. Καί τό χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί μεγαλώνουν παιδιά μέ τήν ίδια νοοτροπία "Εσύ ρέ θά σώσης τόν κόσμο?" "κοίτα τήν δουλίτσα σου καί κανείς δέν θά σέ πειράξη!!" "Άσε νά δούμε πρός τά πού πάει καί μετά καί εμείς μαζί". Όλα αυτά τά έχω ζήσει, στό πετσί μου, όταν δέν μού μίλαγε κανείς στήν γειτονιά, επειδή ό γέρος ήταν στήν Γυάρο, ή όταν δέν είχαμε νά φάμε επειδή καί μετά δέν έβρισκε δουλειά, όμως αυτά μού έμαθαν ότι τελικά δέν είναι όλα ΤΑΛΛΗΡΑ!! Μού έμαθαν ότι γιά νά υπάρξη "εμείς" πρέπει πρώτα τό "εγώ" νά γίνη σκόνη!! Καί όπως βλέπεις φίλε μου αυτό είναι πού σταματάει τά πάντα...Πάντως νά ξέρης ότι παίρνω κουράγιο όταν, στήν εποχή τού "like" καί τού καναπέ, βλέπω ανθρώπους σάν καί σένα πού θέλουν νά κοιτάζουν τόν άλλον στά μάτια καί νά είναι "καθαροί":))
Γιάννη ευχαριστώ πολύ ενδιαφέρον, αν και ακόμα δεν κατάλαβα πώς με το ν'αντασφαλίζει η μία εταιρία στην άλλη ο κίνδυνος σιγά σιγά εξαφανίζεται, εμένα μου φαίνεται ότι απλά μετατίθεται. αλλά τέλος πάντων, δεν έχει σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυριάκο συγχαρητήρια για τα ιδεώδη σου (ειλικρινά), ελπίζω μόνο όταν δεις από τί πραγματικά είμαστε φτιαγμένοι όπως λες, να μην απογοητευτείς. Προσωπικά αποφεύγω να μιλάω εξ'ονόματος του ελληνικού λαού γιατί τον έχουμε φάει στη μάπα και ήταν, κατά τη γνώμη μου, λίγο σάπιος.
Καλή δύναμη.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήό κίνδυνος μετατίθεται μειούμενος συνεχώς όταν φτάνει στόν τελευταίο τό ποσό πού θά κληθή, άν κληθή, νά πληρώση είναι προϋπολογισμένο καί ήδη καλυμένο από τήν τοποθέτηση τής προκαταβολής.
Αυτά γιά τό οικονομικό σκέλος. Απευθυνόμενος στόν Κυριάκο μίλησες γιά ένα σάπιο λαό εδώ έχω κάποιες ενστάσεις. Όπως είπα καί παραπάνω αυτό πού αποκαλείς σαπίλα τό έχω βιώσει στό πετσί μου. Μετά, όμως, από πολλά χρόνια μελέτης έχω καταλήξει στό συμπέρασμα ότι δέν τρέχει κάτι ιδιαίτερα μέ τόν ελληνικό λαό αλλά μέ όλους τούς λαούς γενικά, νά σού θυμίσω 40 χρόνια φράνκο στήν ισπανία, 30 χρόνια πινοσέτ στήν χιλή, 20 χρόνια σομόζα στήν νικαράγουα κ.ο.κ. Τό ελάτωμα κατά τήν ταπεινή μου άποψη είναι στό όν άνθρωπος καί έχει όνομα τό λένε φόβο. Εξηγούμαι τό αίσθημα τού φόβου είναι ή κερκόπορτα τού νού. Οί κάθε λογής εξουσίες τό έχουν μάθει πολύ καλά καί τό εκμεταλεύονται είς τό έπακρον, νά σού θυμίσω στό 1984 τού κυρίου όργουελ τόν τρόπο πού τσάκισαν τήν αντίσταση τών δύο, ξέροντας τόν πιό ισχυρό τους φόβο. Ή άμυνα ενάντια σέ αυτό τό συναίσθημα γίνεται από τό σχολείο, από τήν θρησκεία, από τό στρατό καί σέ κάθε δραστηριότητα σου όλο καί πιό αδύνατη, λεπτή, ώσπου στό τέλος τό τέρας, χωρίς πρόσωπο, είναι μέσα στό dna σου. Από αυτό τό σημείο ή δουλειά τής εξουσίας είναι, απλή, απλώς νά τού δώση ένα όνομα, ένα πρόσωπο, όπως: αστυνομία, βία, νόμος, δικαστήριο, κατάσχεση, φυλακή, πτώχευση, ξύλο στήν πλατεία, εξορία, πόλεμος κ.λ.π. Οπότε καλέ μου φίλε άς προσπαθήσουμε, εμείς πρώτοι, νά σκοτώσουμε αυτό τό τέρας πού έχουν βάλει μέσα μας καί μετά θά δής σιγά σιγά ότι θά επέλθη καί ισσοροπία τού μέτρου πού τόσο πολύ λείπει από τίς μέρες μας. Άν βρείς καιρό ρίξε μιά ματιά σέ αυτό:http://paramythoypolh.blogspot.com/2011/07/blog-post_31.html , εκεί θά βρής τόν κύριο λόγο, πάντα κατά τήν άποψη μου, γιά τόν οποίο είναι αναίτιο αυτό τό συναίσθημα. Ευχαριστώ.
@ Chilloutbuddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου προτείνω να δεις το πολύ καλό ντοκυμαντέρ "Inside Job". Είναι μια τομή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του '08 και εξηγεί και το concept των CDS, καθώς και το ρόλο τους στην κρίση.
http://www.imdb.com/title/tt1645089/
Δεν έχω να κάνω κάτι φίλε Γιάννη ούτε να προσπαθήσω για τίποτα, εγώ ήμουν άτυχος γιατί δυστυχώς αγανάκτησα κομματάκι νωρίς. Γιατί οι λόγοι για να αγανακτήσει κανείς (οι πραγματικοί λόγοι) δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά το 2009 που μας ανακοίνωσαν ότι στεγνώσαμε, αλλά υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Η ατυχία μου όμως εμένα είναι ότι τότε που αγανάκτησα εγώ δεν υπήρχαν άλλοι "αγανακτησμένοι" στο Σύνταγμα, υπήρχε μόνο κόσμος που πανηγύριζε για την Ολυμπιάδα κουνώντας ελληνικά σημαιάκια μέσα απ'το SUV του, το αγορασμένο με 45 άτοκες δόσεις. Επομένως ποιός είμαι εγώ να στραφώ ενάντια στη λαική βούληση που ζει ευτυχισμένη το μύθο της και να με βρίζουνε μουρτζούφλη και μίζερο. Την έκανα, και τώρα σου γράφω απ'την άλλη άκρη του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι φυγόπονος, ούτε αντικοινωνικός. Αν ποτέ νιώσω ότι υπάρχει μια κρίσιμη μάζα που αποφάσισε να ασχοληθεί με την αιτία και όχι με την αφορμή, θα με βρούνε δίπλα τους. Αλλά ακόμα δεν το έχω νιώσει ούτε στο ελάχιστο. Η αφορμή είναι ότι το σύστημα ξέμεινε από χρήμα, και σταμάτησε να μοιράζει άδικα προνόμια με αντάλλαγμα στήριξη. Η αιτία όμως είναι ότι ο κόσμος ΖΗΤΑΓΕ και ΔΕΧΟΤΑΝ αυτά τα προνόμια προκειμένου να βολευτεί ο ίδιος ατομικά, συντηρώντας έτσι ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ ένα σάπιο σύστημα, και όλη η υπόλοιπη κοινωνία γαία πυρί μιχθήτω, ή κοινώς στ'@ρχίδια του. Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι στις ερχόμενες εκλογές, με μια καλή μαζική υπόσχεση για προσλήψεις/επιδοτήσεις/συντάξεις, όσο σουρεαλιστική κι αν ακούγεται αυτή, πάλι οι ίδιοι θα βγούνε. Οπότε ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του, όλοι τους είναι μεγάλα παιδιά και υπάρχει απόλυτη ελευθερία ενημέρωσης, λόγου και ψήφου. Εγώ θα περιμένω να δώ πόσες καρπαζιές πρέπει ν'αρπάξουν οι έλληνες για να σταματήσουν να είναι αντικοινωνικοί, αλλά συγνώμη δεν σκοπεύω να καταστρέψω τη ζωή μου περιμένοντας.