Την από 31/10/2022 πρόταση του Γιώργου Παύλου, του Δικτύου Ελληνισμού, προς το ΕΠΑΜ, δια του προέδρου του, Δημήτρη Καζάκη, σχετικά με το αποκαλούμενο “Εθνικό Ψηφοδέλτιο”, την παραθέτουμε αυτούσια στο τέλος αυτής της ανάρτησης.
Παραθέτουμε στη συνέχεια την από 1/11/2022 απάντηση του προέδρου του ΕΠΑΜ:
Με άλλα λόγια ζητάτε από όλους τους άλλους, όλα τα “μικρά και μεγάλα” κόμματα, σχήματα και οργανώσεις να αυτοδιαλυθούν και να ενταχθούν στο δικό σας φορέα, που έχετε το απύθμενο θράσος να ονομάζεται “εθνικό ψηφοδέλτιο”, όταν δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα δικό σας αποκλειστικά κομματικό σχήμα. Και μάλιστα καλείτε όλους μας να ενταχθούμε ως πρόσωπα, αφού πρώτα ενστερνιστούμε τις δικές σας νεοπλατωνικές, αρισταρχικές αντιλήψεις, χωρίς καν να υπάρχει κάποια έστω ελάχιστη πολιτική δέσμευση σε άμεσα αιτήματα και στόχους που αφορούν στην κατάσταση του λαού και της πατρίδας. Κι αυτό το ονομάζετε εσείς συνεργασία;
Συνεργασία νοείται μόνο όταν δέχεσαι τον άλλον όπως αυτοπροσδιορίζεται και αυτοοργανώνεται, θέτοντας τη συμφωνία αποκλειστικά στα πιο άμεσα και καίρια ζητήματα που ταλανίζουν τη μεγάλη πλειοψηφία και τη χώρα. Διαφορετικά έχουμε μια από τα ίδια. Το κείμενο και η λογική του παραπέμπει έντονα σε εθνικοφροσύνη φασιστικού τύπου, μιας και ήταν η μόνη ιδεολογία που δια ροπάλου δεν αναγνώριζε το δικαίωμα στους άλλους να συγκροτούνται όπως αυτοί θέλουν και θεωρούν, να αυτοδιατίθενται πολιτικά όπως αυτοί νομίζουν και να δρουν αυτόβουλα με βάση τις δικές τους κοσμοθεωρίες και προγραμματικές αντιλήψεις. Η φασιστική εθνικοφροσύνη στην ιστορία της πατρίδας μας ήταν η μόνη που θεωρούσε ότι κατέχει – είτε εκ θεού, είτε εκ προγονικής καταγωγής – την απόλυτη αλήθεια και βάλθηκε με τη βία να καθυποτάξει τους πάντες, είτε να εξοντώσει όποιον επέμενε στη δική του αλήθεια. Η φασιστική εθνικοφροσύνη ήταν η μόνη που μιλούσε αφηρημένα για “ελληνισμό”. όταν θα έπρεπε να μιλά συγκεκριμένα για τα πιο καίρια προβλήματα του λαού και της πατρίδας. Η φασιστική εθνικοφροσύνη ήταν η μόνη που θεωρούσε “γελοία εικόνα” και διαστροφή την ύπαρξη πολλών και διαφορετικών πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι γελοίος και διεστραμένος είναι μόνο όποιος μιλά για δημοκρατία χωρίς κόμματα, όποιος ευαγγελίζεται κινήματα και “εθνικά ψηφοδέλτια” χωρίς να αναγνωρίζει την αντικειμενική ύπαρξη οργανωμένων δυνάμεων με διαφορετική κοσμοθεωρία και πρόγραμμα.
Μόνο όποιος διαπνέεται από την ιδεολογία του Φύρερ, ή του καισαροπαπισμού βλέπει στην ύπαρξη διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων και οργανώσεων προσωπικές διαμάχες και αρχηγισμούς. Μόνο όποιος θέλει για το λαό και την πατρίδα μας να αναβιώσει η γνωστή από παλιά λογική του ein Volk, ein Fuhrer, έστω κι αν επιχειρεί να τη ντύσει με αναφορές στην ορθόδοξη παράδοση και θεολογία. Αναφορές που για όσους γνωρίζουν αποπνέει έντονα τη μπόχα της θεολογίας των παπικών ουλτραμοντάνων, ή της πολιτικής θεολογίας των ιησουιτών, που θεωρούσαν ότι με τον εξισωτισμό του πνευματικού και ενίοτε φυσικού βούρδουλα, υπό τον αβασταχτο ζυγό του δικού τους αλάθητου, θα έφερναν τον παράδεισο επί της γης.
Οι πολιτικές οργανώσεις και τα κόμματα δεν είναι τέκνα αναμέτρησης προσωπικών φιλοδοξιών, ακόμη κι όταν υπάρχουν έντονα τέτοιες. Γεννιούνται εξ ανάγκης, μιας και η κοινωνία δεν είχε ποτέ, δεν έχει κι ούτε μπορεί να έχει μια μόνη ανάγνωση των απειλών, που την κατατρέχουν, ούτε των πιο άμεσων προβλημάτων και λύσεων που απαιτούνται. Όποιος θεωρεί ότι τα διάφορα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις είναι προϊόν απλά και μόνο προσωπικών φιλοδοξιών, δεν κρίνει μόνο εξ ιδίων τα αλλότρια, αλλά τρέφει την κρυφή φιλοδοξία να καθυποιτάξει τους πάντες στο δικό του σκήπτρο. Οι Ενετοί στην εποχή που αντιμετώπισαν τους Έλληνες στις εκστρατείες τους για τη δική τους αυτοκρατορία στην Εγγύς Ανατολή, έμαθαν να λένε “πέντε Έλληνες, πέντε Στρατηγοί”. Μόνο οπαδοί του παπικού αλάθητου, του μοναρχισμού και του Φύρερ αντιλαμβάνονται αρνητικά αυτόν τον αφορισμό. Αντίθετα οι Ενετοί το έλεγαν για να παινέψουν τους Έλληνες και να δηλώσουν ότι δεν μπορείς να ξεμπερδέψεις μ’ αυτούς, ακόμη κι αν τους κατακτήσεις. Κάθε Έλληνας και Στρατηγός, χθες, σήμερα και παντα στον αγώνα κατά της Ξενοκρατίας, που σαν έννοια εμφανίζεται συχνά στην ελληνική γλώσσα την εποχή του αγώνα κατά της ενετοκρατίας πρώτα και ύστερα κατά των Οθωμανών.
Το στοίχημα δεν ήταν ποτέ και δεν είναι να μετρατρέψεις τους Έλληνες σε κοπάδι που ακολουθεί τον όποιο κοσμικό ή απόκοσμο Στρατηγό, μαζί με την μία και μόνη αλήθεια. Ούτε να τους ευνουχίσεις ηθικά, εθνικά και κοινωνικά ώστε να μην διεκδικεί κανένας να αναδειχθεί σε Στρατηγό. Αλλού είναι το στοίχημα. Να κάνεις τους “πεντε Έλληνες, πέντε Στρατηγούς” να συνεργαστούν για τον κοινό σκοπό, χωρίς να τους καθυποτάξεις στην ενότητα υπό τον ζυγό των εκάστοτε αυτοδιορισμένων Αρίστων, ή εκ θεού Προφητών. Μια αληθινή συνεργασία μπορεί να υπάρξει μόνο εκεί όπου υπάρχει ισότιμη αποδοχή όλων, αναγνωρίζοντας το ατομικό και συλλογικό δικαίωμα όλων στην οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλεια. Μια αληθινή συνεργασία απαιτεί συμφωνία στα πιο άμεσα και επίκαιρα αιτήματα που μπορούν να είναι κοινά, χωρίς αναγκαστικά να ταυτίζονται οι λογικές και οι οπτικές προσέγγισής τους. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει στο κείμενό σας.
Ας μην ξεχνάμε, τουλάχιστον όσοι απ’ εμάς γνωρίζουν ιστορία, ότι το μεγαλείο της κλασσικής Ελλάδας έσφτασε στο ιστορικό αποκορύφωμα της δημοκρατίας και του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού, με τους Έλληνες αυτάρεσκα διαχωρισμένους σε αυτάρκεις και αυτοτελείς πόλεις-κράτη, που έβρισκαν τον κοινό τόπο, το κοινό έθος, μόνο με την αυτόβουλη συνεργασία τους κατά του κοινού εχθρού, εσωτερικού και εξωτερικού. Η δημοκρατία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα δεν γνωρίζει άλλο τρόπο. Μόνο οι απολογητές της αυτοκρατορίας είδαν στις Ελληνικές πόλεις-κράτη τον εκφυλισμό. Αντίθετα, ο εκφυλισμός ακολούθησε την υποταγή της πόλης-κράτους στην αιματηρή ενότητα της μακεδονικής σπάθης και στην εξ ανάγκης αποτυχία του Αλέξανδρου να μεταλαμπαδεύσει τον ελληνικό δημοκρατικό πολιτισμό στα πέρατα της Ανατολής, πάνω στα ερείπεια πανίσχυρων ηγεμονιών και αυτοκρατορειών.
Τέτοιου είδους προτάσεις αυτοδιάλυσης και αφομοίωσης του ΕΠΑΜ από άλλους, δεν έλειψαν στα 12 χρόνια ζωής και δράσης του Μετώπου. Τις απορίψαμε όλες, όπως απορίπτουμε και τη δική σας. Απορρίψαμε επίσης κι εκείνους – τους ευτυχώς λίγους – που βρέθηκαν με άλλες ατζέντες στις γραμμές μας για να οδηγήσουν το Μέτωπο σε λογικές ανάλογες με τις δικές σας. Γι’ αυτό και δεν μιας ξαφνιάζει το γεγονός ότι έτρεξαν να βρουν καταφύγιο στο δικό σας κομματικό ψηφοδέλτιο, το οποίο με περισσή φιλαυτία και αλαζονεία απαιτεί απ’ όλους να το αναγνωρίσουμε ως “εθνικό ψηφοδέλτιο”.
Δεν πρόκειται να βάλουμε πλάτες σε τέτοιες λογικές τυχοδιωκτισμού και διάλυσης. Όπως εξ ιδρύσεως αρνηθήκαμε σε όλες τις περιπτώσεις να το κάνουμε. Ακόμη κι όταν μας το πρότειναν με δελεαστικά εκλογικά ανταλάγματα. Δελεαστικά βέβαια για όσους πάσχουν από την ενίοτε ανίατο, αλλά πάντα μοιραία νόσο του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
Δεν συμφωνούμε ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε οι οργανωμένες συλλογικότητες και τα κόμματα, ακόμη κι εκείνες με τις οποίες διαφωνούμε μαζί τους στα περισσότερα. Γι’ αυτό και δεν απαιτούμε να αυτοδιαλυθούν ώστε να τεθούν υπό τη δική μας αιγίδα ή να ενταχθούμε όλοι μαζί σέ κάποια άλλη μορφή κόμματος-χυλού ιδανικού για προβοκάτορες και τυχοδιώκτες. Την επιβίωση, την ταυτότητα και την τύχη ενός πολιτικού σχήματος δεν την αποφασίζει ούτε το ίδιο, ούτε κανείς άλλος, παρά μόνο η αναμέτρησή του με τα πιο ζωτικά προβλήματα της κοινωνίας. Όπως δεν υπάρχουν περιούσιοι λαοί και έθνη, δεν υπάρχουν επίσης ούτε περιούσιες αλήθειες, ιδεολογίες και θρησκείες, Έτσι δεν υπάρχουν και περιούσια κόμματα, που κατέχουν τη μία και μόνη απόλυτη αλήθεια. Η εμπλοκή στη μάχη της πραγματικής ζωής, με την δια ζώσης κοινωνία και τις δυνάμεις που αναδεικνύουν οι οργανικές της αντιθέσεις, αποδεικνύει τελικά ποιος είναι ποιος. Τα κόμματα, τις ιδεολογίες και τις θρησκοληψίες, τις αποβάλει η ζωή η ίδια κι όχι οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες κανενός. Όλοι μπορούν να προσφέρουν – ακόμη και με τις διαφωνίες τους – στον κοινό σκοπό, αρκεί να οροθετηθούν ξεκάθαρα απέναντι στις δυνάμεις του μνημονιακού καθεστώτος και του νεοναζισμού με όποιο προσωπείο κι αν εμφανίζεται.
Επιμένουμε λοιπόν σε μια Συμμαχία ανοικτή σε όλους, όπου δέχεται όλα τα κόμματα, συλλογικότητες, οργανώσεις, φορείς και άτομα, χωρίς “φέις κοντρόλ” στην πόρτα, χωρίς το διαίρει και βασίλευε της “καθαρής ιδεολογίας” και της “ορθής πίστης”. Ανεξίθρησκη πολιτικά και θρησκευτικά – όπως ήταν ανέκαθεν οι αγώνες και οι παλλιγγενεσίες των Ελλήνων – σεβόμενη την κοσμοθεωρία και το δια ταύτα όλων, συμφωνώντας μόνο σε ορισμένα άμεσα καίρια αίτήματα δημοκρατίας και εθνικής ανάκαμψης με όρους απτής και άμεσης ευημερίας του λαού μας, τα οποία θα ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς και θα βγάλουν την πατρίδα μας από το σημερινό καταστραφικό σπιράλ θανάτου. Μια Συμμαχία τόσο ανοικτή, οριζόντια, ανεκτική, ισότιμη και δημοκρατική, ώστε μέσα από τη δημόσια δράση και τη ζύμωση όλων μας με όλες τις συμφωνίες και τις διαφωνίες μας να αναδεικνύονται οι ηγέτες και οι Στρατηγοί της, από τα κάτω, μέσα στην κοινωνία κι όχι από επιτροπές και επιτοπάτα, αυτοανακηρυγμένους “εκπροσώπους του έθνους”, πίσω από κλειστές πόρτες και διαβούλια με ψήφους, όπου βασιλεύει πάντα το παρασκήνιο, η ίντριγκα και η σκοπιμότητα.
Μόνο μια τέτοια Συμμαχία μπορεί να διεκδικήσει το ρόλο ενός “εθνικού ψηφοδελτίου” στη μάχη για μια άλλη διακυβέρνηση της χώρας. Όσο επιμένετε να βαφτίζεστε ελέω θεού φορείς του “εθνικού ψηφοδελτίου” και να απαιτείται από όλους τους άλλους να αυτοδιαλυθούν, να παραιτηθούν από τη δική τους οργάνωση και τα δικά τους πιστεύω, προκειμένου να τους ευεργετήσετε με τη συμμετοχή στο δικό σας κομματικό εκλογικό σχήμα, δεν υπάρχει κοινό πεδίο συμφωνίας. Αν όμως αναγνωρίσετε το δικαίωμα όλων των άλλων να κρατήσουν την οργανωτική και πολιτική τους αυτοτέλεια εντός μιας συνεργασίας, όπου θα μπορούν να προτείνουν και να παλέψουν για τους δικούς τους υποψηφίους στα πλαίσια ενός κοινού ψηφοδελτίου πολιτικών κομμάτων, στη βάση μιας πολιτικής συμφωνίας για τα πιο άμεσα και επιτακτικά αιτήματα ανατροπής του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της πατρίδας και του λαού μας, τότε παραμένουμε στη διάθεσή σας.
1/11/2022
Δημήτρης Καζάκης
Ακολουθεί η επιστολή του Γ. Παύλου στον Δ. Καζάκη :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου