Η αφέλεια και η αδιαφορία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σήμερα.

 Μας ρωτάνε ορισμένοι γιατί δεν ανταποκρινόμαστε σε ποικίλα καλέσματα για διαδηλώσεις εναντίον των υποχρεωτικών εμβολιασμών. Ας το ξεκαθαρίσουμε για μια ακόμη φορά. Το ΕΠΑΜ ανταποκρίνεται μόνο σε ενωτικά καλέσματα. Απ’ όπου κι αν προέρχονται. Δηλαδή σε καλέσματα συνεργασίας σε ισότιμη βάση ανάμεσα σε κόμματα, πολιτικούς σχηματισμούς, συλλογικότητες και απλούς πολίτες προκειμένου να προετοιμάσουμε βήμα, το βήμα μια λαϊκή πλειοψηφία ικανή να ανατρέψει το υφιστάμενο καθεστώς κατοχής και ολοκληρωτισμού, προκειμένου να υπάρξει μια πατριωτική, δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.

Το ΕΠΑΜ δεν ανταποκρίθηκε ποτέ και ούτε πρόκειται να ανταποκριθεί σε καλέσματα προσώπων, ή ομάδων που συνεννοούνται στο παρασκήνιο και ύστερα καλούν τον κόσμο σε διαδηλώσεις εκτόνωσης και απελπισίας. Δεν είδαμε κανέναν από τους πλασιέ τέτοιων καλεσμάτων να ανταποκρίνεται σε καμιά πρωτοβουλία ενότητας δυνάμεων, ή συνεννόησης για από κοινού δράση. Δεν τους είδαμε επίσης να παίρνουν καμιά ανοιχτή και δημόσια πρωτοβουλία συνεννόησης όλων των διαθέσιμων συλλογικοτήτων, πολιτικών και κομματικών σχηματισμών προκειμένου να υπάρξει μια αποφασιστική μαζική αντίσταση και ανυπακοή των πολιτών.

Αν υπήρχε ένα κάλεσμα συντονισμού δράσης που απευθύνεται προς όλους, ακόμη και στα κόμματα της βουλής, με σκοπό την από κοινού οργάνωση μιας κλιμακούμενης ανυπακοής και αντίστασης των πολιτών στα μέτρα ολοκληρωτισμού στο όνομα της πανδημίας, το ΕΠΑΜ θα ανταποκρινόταν. Όπως έκανε πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις.

Δυστυχώς δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, οι πλασιέ καλεσμάτων προς τους πολίτες για διαδηλώσεις δεν έχουν στο μυαλό τους μια κλιμακούμενη μαζική αντίδραση των πολιτών στα μέτρα ολοκληρωτισμού, ούτε τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να στήσουν εκδηλώσεις με μεγαλοστομίες και κραυγές χωρίς αντίκρισμα όπου κυριαρχεί το γνωστό απόφθεγμα «μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι»! Θέλουν απλά εκδηλώσεις όπου θα στεφθούν κάποιοι αυτόκλητοι αρχηγοί του πλήθους, που – άκουσον, άκουσον – θα ζητήσουν τα κλειδιά του κοινοβουλίου, της χώρας και ότι άλλο τους κατεβάσει η κούτρα τους, ή ο αρρωστημένος ψυχισμός τους.

Επίσης, δεν ανταποκριθήκαμε ποτέ και δεν πρόκειται να ανταποκριθούμε σε καλέσματα δήθεν ακομμάτιστων, που κρύβουν πάντα τις πιο ανίερες κομματικές επιδιώξεις και σκοπιμότητες. Εμείς παλεύουμε για την ενότητα του λαού εναντίον των διαχωρισμών στις τάξεις του κι επομένως δεν πρόκειται να ανταποκριθούμε σε καλέσματα που διαχωρίζουν τους πολίτες σε κομματισμένους και ακομμάτιστους. Η λογική αυτή δεν είναι παρά μια ακόμη παραλλαγή της πολιτικής του απαρτχάιντ, του κοινωνικού διαχωρισμού, του διαίρει και βασίλευε μέσα στο λαό.

Το ίδιο ακριβώς σενάριο είδαμε πώς λειτούργησε σε αμέτρητες περιπτώσεις την τελευταία ιδίως δεκαετία με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις κινητοποιήσεις για το λεγόμενο «μακεδονικό». Και τότε κάποιοι συνεννοούμενοι μεταξύ τους στο παρασκήνιο βγήκαν να καλέσουν τον κόσμο σε δήθεν ακομμάτιστες διαδηλώσεις εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Οι ακομμάτιστες αυτές διαδηλώσεις εξυπηρέτησαν άριστα τις κομματικές σκοπιμότητες πρώτα και κύρια της ΝΔ. Τα αποτελέσματά τους τα ζούμε σήμερα με την κυβέρνηση της ΝΔ να πηγαίνει σε ολοκλήρωση της προδοσίας.

Και τότε αντιταχθήκαμε αποφασιστικά σ’ αυτές τις πρακτικές. Έστω κι αν δυσαρεστήσαμε πολλούς. Έστω κι αν δώσαμε την ευκαιρία σε επιτήδειους να μας συκοφαντήσουν. Είχαμε προειδοποιήσει για το τι θα συμβεί. Και είχαμε αντιπροτείνει ένα ανοιχτό κάλεσμα προς όλες τις δυνάμεις εντός και εκτός κοινοβουλίου όχι μόνο για συμμετοχή, αλλά και για να τοποθετηθούν δημόσια στο θέμα. Η εξέλιξη είναι γνωστή.

Αντιταχθήκαμε τότε, όπως αντιτασσόμαστε και τώρα. Γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους ενέργειες επενδύουν στην απελπισία και την απόγνωση όσων ζητούν να «γίνει κάτι» και αδυνατούν να αντιληφθούν την ανάγκη για μια ενωτική πολιτική απάντηση στο καθεστώς. Τέτοια καλέσματα αφορούν κυρίως σε όσους αδυνατούν, ή είναι ανίκανοι, λόγω ιδεοληψίας, είτε λόγω ιδιοσυγκρασίας, να συμβάλουν στη συλλογικά οργανωμένη δουλειά μέσα στο λαό με σκοπό την ανατροπή της κατοχής και του ολοκληρωτισμού.

Γι’ αυτό και οι συγκεκριμένου τύπου εκδηλώσεις προσφέρονται μόνο για ψάρεμα στα θολά νερά της απελπισίας και της απόγνωσης, απ’ όσους ονειρεύονται μια νέα χούντα. Τη χούντα της δικής τους απόλυτης αλήθειας. Και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια μόνο σε ένα αποτέλεσμα: στην απογοήτευση και την αποστράτευση των πολιτών. Ακόμη κι αν κατορθώσουν να παρασύρουν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, όπως έγινε με τις κινητοποιήσεις για το «μακεδονικό», ή παλιότερα με τις διαδφηλώσεις των «αγανακτισμένων».

Για εμάς ο μόνος ασφαλής και αποτελεσματικός δρόμος είναι η συλλογικά οργανωμένη δουλειά μέσα στο λαό με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου πλειοψηφικού ρεύματος πατριωτικής και δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας μέσα από την ευρύτερη δυνατή συνεργασία δυνάμεων, κομμάτων, συλλογικοτήτων και πολιτών. Χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, χωρίς φέις κοντρόλ κατά την είσοδο, χωρίς πολιτικές απαρτχάιντ και διαχωρισμού σε δεξιούς και αριστερούς, σε κομματισμένους και ακομμάτιστους.

Ναι, είναι πολύ πιο δύσκολος δρόμος από τα γιούρια και τους φάγαμε, από τις κραυγές ανοησίας και τα εύκολα συνθήματα χωρίς καμιά ουσία και πρακτικό αντίκρισμα για τους πολίτες. Είναι πολύ πιο δύσκολο γιατί απαιτεί να κάνεις πέρα τους αρρωστημένους εγωισμούς, ή τα ψυχιατρικά σύνδρομα που στοιχειώνουν ορισμένους «υπερηλίκους νέους» – κατά τη γνωστή φράση του Ηλιοπούλου – που νομίζουν ότι έχουν οριστεί από την ιστορία, τον μεγάλο Γιαχβέ, ή από την «φωνή του λαού» να ηγηθούν της σωτηρίας της πατρίδας.

Έστω κι να δεν πιάνουν κάβο και δεν ξέρουν που πάν’ τα τέσσερα, όπως λέει ο λαός μας.

Είναι επίσης πολύ πιο δύσκολο γιατί απαιτεί να ξεπεράσεις τις ιδεοληψίες και την περιχαράκωση της δίκης σου αποκλειστικά απόλυτης αλήθειας. Έστω κι αν η ιστορία, αλλά και η εμπειρία – ιδίως των τελευταίων δέκα ετών – αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος. Τουλάχιστον για όσους δεν είναι επιτήδειοι, δηλαδή για όσους έχουν καλές, αγαθές προθέσεις και δεν έχουν βγει σε σαφάρι για αφελείς και ανόητους.