Να αφεθούν ελεύθεροι εδώ και τώρα οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνται ως όμηροι από τον Ερντογάν!

«Δεν είναι το μείζον σήμερα η υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στην Τουρκία», δήλωσε το πρωί της Πέμπτης ο ευτραφέστατος – διανοητικά πάντα – βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης. Και πρώην υπουργός παιδείας, διορισθείς κατά τον τρόπο και με τα κριτήρια που συνήθιζε ο Ασμοδαίος, αυτός ο ταλμουδικός βασιλεύς των δαιμόνων, ο οποίος τόσο έξοχα είχε ζωντανέψει από τη γραφίδα του Εμμανουήλ Ροΐδη.

Θα πάρει χρόνο η όλη υπόθεση, δήλωσε μια μέρα πριν ο κ. Κοτζιάς σε κλειστή συνεδρίαση της οικείας επιτροπής της Βουλής. Ενώ ενημέρωσε ότι τώρα σκέφτεται να στείλει «τεχνικό σύμβολο» στην Ανδριανούπολη. Φανταστείτε σε ποιο έσχατο βαθμό έχουν εγκαταλείψει τα 2 παιδιά και τις οικογένειές τους μόνους να βολοδέρνουν στα νύχια των τουρκικών σκοπιμοτήτων. Ούτε καν «τεχνικό σύμβουλο» δεν έχουν αποστείλει.

Ο δε κ. Κουρουμπλής μιλώντας στη τηλεόραση του ΣΚΑΪ, δήλωσε: «Ας αφήσουμε τους σοβινισμούς και τους υπερπατριωτισμούς, αν χρειάζεται η χώρα να μπει σε μια τέτοια περιπέτεια ή αν χρειάζεται με ψυχραιμία και υπομονή... Τί να πάει η Ελλάδα; Να καταλάβει την Τουρκία; Τί να κάνουμε δηλαδή;» αναρωτήθηκε ο εν λόγω κύριος.

Οι δηλώσεις αυτές θα μείνουν να περιποιούν τιμή στην ελληνική πολιτική ηγεσία και θα βαρύνουν τη συνείδηση της κοινωνίας μας, όπως το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου.

Τι μας λένε εν ολίγοις; Ουαί κι αλλοίμονο σ’ όποιον κάνει το λάθος κι αφήσει το παιδί του στα χέρια μας! Και κλείνοντας πονηρά το μάτι στο σιχαμένο «ωχαδερφάκια» που όλοι έχουμε μέσα μας, μας λένε εμμέσως πλην σαφώς: Τι σε νοιάζει εσένα; Του άλλου τα παιδιά είναι. Τι θέλεις δηλαδή, να κινδυνέψεις εσύ και τα δικά σου παιδιά για τα παιδιά του άλλου;

Πιο χαμηλά ίσως να μην μπορεί να ξεπέσει μια κοινωνία που σκέφτεται έτσι. Όταν μια κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται το στοιχειώδες, ότι όταν καθησυχάζεται γιατί το πρόβλημα το έχει άλλος, τότε αλλοίμονό της. Η τύχη έχει προγραφεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν θα φτάσει να αντιληφθεί εν μέσω φωτιάς το πρόβλημα, όπως το έχει σήμερα ο άλλος, τότε θα είναι αργά για όλους.

Και δείτε τους όλους. Όλους, μα όλους! Δεξιά και Αριστερά. Δείτε τους πώς έχουν ξεχάσει κι έχουν ξεγράψει τους δυο στρατιωτικούς. Κανείς τους δεν τόλμησε να διατυπώσει το αυτονόητο αίτημα: Ελεύθεροι εδώ και τώρα οι δυο στρατιωτικοί που κρατούνται παράνομα από την Τουρκία!

Δείτε τους. Για κάποιο περίεργο και τερατώδη λόγο θεωρούν ότι τα δυο παιδιά αυτά επειδή φορούσαν στολή και εκτελούσαν το καθήκον τους, οι ζωές τους είναι αναλώσιμες στο βωμό των οιονδήποτε σκοπιμοτήτων. Κανένας τους δεν επέδειξε τη στοιχειώδη ανθρώπινη και δημοκρατική ευαισθησία να προτάξει τη ζωή των παιδιών, που κρατούνται από ένα απάνθρωπο και νεοφασιστικό καθεστώς.

Όλοι αναλίσκονται σε λιγότερο ή περισσότερο περισπούδαστες αναλύσεις και σενάρια (της πλάκας) περί των ελληνοτουρκικών σχέσεων, της γεωπολιτικής κατάστασης και λογής-λογής μπούρδες για να καταλήξουν – στην καλύτερη περίπτωση – με την ευχή για γρήγορη απελευθέρωση των δυο στρατιωτικών. Κανείς όμως δεν προτάσσει τις δυο ζωές.

Πού είναι τα πάλαι ποτέ κινήματα των «ευαίσθητων» και των ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πού είναι όλοι αυτοί που επιδεικνύουν τον ηθικό τους πριαπισμό όταν μιλάνε για τις «αξίες και τα ιδανικά της Ευρώπης»; Πού είναι όλοι αυτοί που υπερασπίζονται – στα λόγια – την αξία της ανθρώπινης ζωής έναντι καθεστώτων σαν του Ερντογάν; Τσιμουδιά.

Είναι τέτοια η ομερτά που κυριαρχεί σε όλους αυτούς, είναι τέτοια η ταύτισή τους με τα κυρίαρχα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες των μεγάλων, που δυσκολεύεται ο κοινός νους να το συλλάβει. Κι όμως έτσι είναι. Κι αφορά το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Να γιατί οι δυο στρατιωτικοί έχουν ήδη ξεχαστεί απ’ όλους. Ακόμη και από τους συναδέλφους τους. Ειδικά τους εν αποστρατεία, ή τους φερόμενους ως συνδικαλιστικούς εκπροσώπους, οι οποίοι δεν βρήκαν μέχρι σήμερα να πουν οτιδήποτε.

Ίσως να τους έταξε ο Καμμένος υπουργός καμιά αυξησούλα, ή καμιά αργομισθία σε καμιά θέση συμβούλου. Κι έτσι έχουν αφήσει τα δυο παιδιά, τους δυο συναδέλφους τους έρμαιο και βορά της πολιτικής σκοπιμότητας.

Για τους αρχηγούς των επιτελείων δεν λέμε τίποτε. Μόνο η σιωπή και η αδράνειά τους για το πρωτοφανές περιστατικό, δείχνει ένα εκρηκτικό μίγμα ανικανότητας, αναξιότητας και ατιμίας. Αλλά, όπως λέει και η παροιμία, πρέπει να είσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα!

Το να αφήσει κανείς στην τύχη τους, τους δυο στρατιωτικούς και μάλιστα στα χέρια ενός από τα πιο αδίστακτα, ολοκληρωτικά, βαθιά αντιδραστικά και σοβινιστικά καθεστώτα, το οποίο έχει αποδείξει στην πράξη ότι δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή – ούτε καν του δικού του πληθυσμού, των δικών του πολιτών, αλλά και των δικών του στρατιωτικών – τότε είναι ο καλύτερος τρόπος για να οδηγηθεί σε πόλεμο. Ποτέ στην ιστορία και σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν αποφεύχθηκε ο πόλεμος με τον ενδοτισμό, τον κατευνασμό και την υποχώρηση μπροστά στον επιτιθέμενο. Είναι νόμος. Τόσο απόλυτος, όπως της φύσης.

Και για να τα έχουμε ξεκάθαρα τα πράγματα. Η Τουρκία με την απόφασή της να στήσει ενέδρα και να συλλάβει, χωρίς κανενός είδους προειδοποίηση, ελληνική περίπολο της οριογραμμής υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες – ακόμη κι αν κάτι τέτοιο συνέβη, όπως ισχυρίζεται η Γείτονα, σε τουρκικό έδαφος – επέλεξε την άμεση εμπλοκή. Μια εμπλοκή που κάλλιστα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε θερμό επεισόδιο ή και γενικευμένη σύρραξη.

Από μόνη της λοιπόν αυτή η ενέργεια της Τουρκίας συνιστά πράξη που θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Κι έτσι παραβιάζει κατάφωρα τόσο τις αρχές καλής γειτονίας, αλλά επίσης τις Αρχές της Νυρεμβέργης, τον Κώδικα για τις Απειλές κατά της Ειρήνης και της Ασφάλειας της Ανθρωπότητας - που συνιστά μέχρι σήμερα το θεμέλιο του διεθνούς ποινικού δικαίου για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας – την Τελική Πράξη του Ελσίνκι, καθώς και τις οδηγίες του ΟΑΣΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Την ευθύνη γι’ αυτό δεν την έχει η ελληνική περίπολος, αλλά η τουρκική ενέδρα. Ακόμη κι αν στήθηκε και εκτελέστηκε σε τουρκικό έδαφος, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία. Γιατί; Διότι δεν δόθηκε καμιά δυνατότητα στην ελληνική περίπολο να αντιληφθεί ότι όντως έχει παραβιάσει τα σύνορα και να αποχωρήσει. Οι Τούρκοι προχώρησαν σε ενέδρα και σύλληψη για να μην δώσουν την ευκαιρία στην ελληνική περίπολο να αποχωρήσει από το τουρκικό έδαφος.

Να γιατί η τουρκική πλευρά δεν έχει καθορίσει ακόμη το νομικό καθεστώς των δυο στρατιωτικών. Για να τους δικάσει πρέπει πρώτα να καθορίσει το νομικό καθεστώς που διέπει τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς. Τι είναι; Τουρίστες, παράνομοι αλλοδαποί (Illegal Aliens), ή λαθρομετανάστες; Μόνο όσοι ανήκουν σ’ αυτές τις κατηγορίες μπορούν να διωχθούν και να δικαστούν για «παράνομη είσοδο» στην Τουρκία. Κανείς άλλος.

Αυτές οι κατηγορίες που αναφέραμε μπορούν να δικαστούν για «παράνομη είσοδο», γιατί ο τουρκικός νόμος προβλέπει τρόπο νόμιμης εισόδου στην Τουρκία. Για το στρατιωτικό προσωπικό ξένης χώρας που τελεί εν υπηρεσία φύλαξης συνόρων, προβλέπεται νόμιμη είσοδος στο έδαφος της Τουρκίας; Όχι βέβαια. Το στρατιωτικό προσωπικό εισέρχεται παράνομα σε ξένο έδαφος είτε διαπράττοντας παραβίαση κυριαρχίας ξένου κράτους, είτε με σκοπό την εισβολή και κατοχή μέρους της ξένης επικράτειας.

Μήπως οι Έλληνες στρατιωτικοί ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Τουρκία και δεν το ξέρουμε; Όπως έκαναν π.χ. οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί όταν παράνομα εισήλθαν στην Ελλάδα. Ή μήπως είναι κατάσκοποι;

Τίποτε από τα δυο. Κανένας στρατιωτικός που φέρει εμφανώς διακριτικά του στρατού που υπηρετεί δεν μπορεί να συλληφθεί και να δικαστεί για κατασκοπία. Ούτε καν σε συνθήκες πολέμου. Ακόμη κι αν συλληφθεί εν ώρα επιχείρησης συγκέντρωσης πληροφοριών σε ξένο έδαφος. Επομένως δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί εναντίον των Ελλήνων στρατιωτικών ούτε καν η κατηγορία περί κατασκοπίας.

Μήπως τελικά είναι αιχμάλωτοι της Τουρκίας; Για να κηρυχθούν αιχμάλωτοι οι Έλληνες στρατιωτικοί από τους Τούρκους θα πρέπει να συντρέχουν δυο προϋποθέσεις: Αφενός να έχει κηρυχθεί επίσημα πόλεμος ανάμεσα στις δυο χώρες. Αφετέρου να τηρούνται οι όροι και οι συνθήκες της Συνθήκης της Γενεύης του 1949 για τους αιχμαλώτους. Και μια από τις προβλέψεις της, είναι ότι οι αιχμάλωτοι δεν μπορούν να περάσουν από δίκη. Για οιονδήποτε λόγο.

Τότε υπό ποιο νομικό καθεστώς κρατούνται οι Έλληνες στρατιωτικοί; Είναι προφανές ότι οι Τούρκοι κρατούν τους δυο συλληφθέντες ως ομήρους. Να γιατί αναβλήθηκε το δικαστήριο και θα αναβάλλεται διαρκώς, προκειμένου να κρατούν προφυλακιστέους τους δυο Έλληνες.

Βλέπετε, αν το δικαστήριο συνέλθει θα πρέπει να αποφασίσει το νομικό καθεστώς των δυο Ελλήνων ώστε να κρίνει το βάσιμο και το νόμιμο των κατηγοριών που τους αποδίδονται. Σ’ αυτήν την περίπτωση οποιαδήποτε άλλη απόφαση του δικαστηρίου, εκτός από την άμεση απελευθέρωση των δυο κρατουμένων, θα συνιστά ευθεία παραβίαση του εθνικού και διεθνούς δικαίου που αφορά στη διατήρηση της ειρήνης και ασφάλειας. Θα συνιστά δηλαδή ομολογημένο έγκλημα κατά της ειρήνης και της ασφάλειας της ανθρωπότητας.

Έτσι επέλεξαν να τους κρατούν προφυλακισμένους παράνομα, δίχως καμιά σύννομη κατηγορία και χωρίς τα τουρκικά δικαστήρια να έχουν δικαιοδοσία πάνω στους δυο Έλληνες στρατιωτικούς. Ακόμη κι αν οι συλληφθέντες έκαναν όντως αυτά που τους αποδίδουν οι Τούρκοι.

Νομικά λοιπόν οι δυο Έλληνες συλληφθέντες στρατιωτικοί δεν μπορούν παρά να θεωρούνται όμηροι της Τουρκίας. Τίποτε άλλο. Μόνο που η σύλληψη και κράτηση ομήρων – υπό οποιαδήποτε δικαιολογία και καθεστώς – συγκαταλέγεται σ’ ένα από τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τόσο σε καιρό πολέμου, όσο – πολύ περισσότερο – σε καιρό ειρήνης. Και μάλιστα προβλέπεται και ποινική ευθύνη όχι μόνο του Αρχηγού του Κράτους, που διέπραξε το έγκλημα, αλλά και όσων αξιωματούχων διέταξαν, οργάνωσαν και δικαιολόγησαν το έγκλημα της ομηρίας.

Γιατί δεν βρέθηκε κανένας να τα πει αυτά; Γιατί δεν βρέθηκε κανένα πολιτικό κόμμα να τα θέσει; Γιατί δεν βρέθηκε κανένας νομικός, διεθνολόγος, επαΐων ακαδημαϊκός ή μη από τους τόσους που περιφέρονται ως "ειδικοί" να πει όλα αυτά τα αυτονόητα; Γιατί κανένας δημοσιογράφος δεν φρόντισε να τα αναδείξει; Γιατί αρκούνται σε κοκορομαχίες και αμπελοφιλοσοφίες με σεσημασμένους πράκτορες τύπου Κελεντερίδη και άλλους ύποπτους για το ρόλο τους στη χώρα μας;

Τα ερωτηματικά αυτά για όποιους έχουν σώας τα φρένας και ασκούν τη νοημοσύνη τους είναι μάλλον ρητορικά.

Το τι έκανε η ελληνική πλευρά, το είδαμε, το ζούμε και είναι σίγουρο ότι θα δούμε τα χειρότερα. Το ερώτημα είναι τι θα μπορούσε να κάνει η ελληνική πλευρά, αν υπήρχε μια δημοκρατική, πατριωτική κυβέρνηση; Τα αυτονόητα για όλα τα κράτη ανά την υφήλιο:

1. Να ενημερώσει το Γενικό Γραμματέα, το Συμβούλιο Ασφαλείας και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ότι η Ελλάδα δέχθηκε επίθεση στα σύνορά της και ότι η Τουρκία συνέλαβε και κρατά ως ομήρους Έλληνες Στρατιωτικούς. Η τουρκική ενέργεια συνιστά ευθεία απειλή όχι μόνο εναντίον της Ελλάδας, αλλά και εναντίον της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Κι επομένως η Ελλάδα δικαιούται να προβεί σ’ όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες για τη διασφάλιση των συνόρων της, της ειρήνης και της ασφάλειας της περιοχής.

2. Να διαμαρτυρηθεί στον ΟΑΣΕ και να ζητήσει την άμεση παρέμβασή του για την απελευθέρωση των δυο Ελλήνων Στρατιωτικών από την Τουρκία. Να εγγυηθεί ο ίδιος ο ΟΑΣΕ όχι μόνο την άμεση απελευθέρωση, αλλά και τα δικαιώματα, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα των δυο συλληφθέντων.

3. Να προχωρήσει σε επιλεκτική και κλιμακούμενη – αν χρειαστεί – διακοπή της διέλευσης εμπορευμάτων και προσώπων από και προς την Τουρκία από τα σύνορα του Έβρου.

4. Να ενισχύσει την παρουσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με όρους «παράστασης σημαίας» καθ’ όλο το μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων.

Αυτές θα ήταν οι πρώτες άμεσες ενέργειες που θα έκανε μια ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να διεθνοποιηθεί το περιστατικό και ασκηθεί πίεση στην Τουρκία. Θέτοντας από την πρώτη στιγμή κι ως Νο 1 ζήτημα τη ζωή των παιδιών που βρέθηκαν στα χέρια του αιμοσταγούς καθεστώτος.

Στο βαθμό που η Τουρκία θα επέμενε, τότε και η Ελλάδα θα μπορούσε να κλιμακώσει τη διεθνή πίεση με όλα τα μέσα που διαθέτει και προβλέπονται από τη διεθνή πρακτική. Όλα αυτά βέβαια απαιτούν μια άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα. Όχι δωσίλογους και σύγχρονους ταγματαλήτες με στολή ή άνευ. Απαιτεί αληθινούς πατριώτες και βαθιά δημοκράτες που δεν υποτάσσονται στα μεγάλα αφεντικά. Ούτε χαραμίζουν αθώες ζωές για σκοπιμότητες.