Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ξανά μανά μια από τα ίδια...

Ο κ. Παπαχελάς είναι γνωστός και μη εξαιρετέος. Δεν μπορώ να θυμηθώ δική του εκπομπή "πολιτικού διαλόγου", η οποία να μην υπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες, άλλες της πολιτικής ενημέρωσης. Δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός ότι ο κ. Παπαχελάς ήταν από τους πρώτους και σε ανύποπτο χρόνο, που πλασάρισαν συστηματικά τον κ. Βαρουφάκη ως "αντίποδα" των μνημονιακών.

Μια ακόμη στημένη αντιμνημονιακή φωνή

Το ποιά κατάληξη είχε αυτό το πλασάρισμα, το ζήσαμε όλοι μας με το χειρότερο δυνατό τρόπο στο πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Τσιπροκαμμένου. Κι απ' ότι φαίνεται θα έχει δυστυχώς συνέχεια, γιατί ο κ. Βαρουφάκης και τα αφεντικά του δεν θα ησυχάσουν αν δεν μας φορτώσουν μνημόνιο με διπλό ή παράλληλο νόμισμα.

Τώρα, απ' ότι φαίνεται, ο κ. Παπαχελάς ανέλαβε το πλασάρισμα ενός άλλου "αντιμνημονιακού δέους". Της κ. Κωνσταντοπούλου. Και λέμε απ' ότι φαίνεται, γιατί στον "πολιτικό διάλογο" που είχε μαζί της πριν δυο μέρες, έλειπαν όλες οι αυτονόητες ερωτήσεις. Εκείνες δηλαδή, που ίσως να έφερναν σε δύσκολη θέση την κ. Κωνσταντοπούλου, αλλά έρχονται αυθόρμητα στο νου οποιουδήποτε έχει παρακολουθήσει την πολιτική πορεία της πρώην προέδρου της Βουλής.

Δεν γνωρίζω, αν οι "ενοχλητικές" ερωτήσεις έλειψαν λόγω προσυνεννόησης - όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις πολιτικών αρχηγών, ή δελφίνων που γνωρίζω - ή ήταν πρωτοβουλία του ίδιου του κ. Παπαχελά. Πάντως ένα είναι σίγουρο. Δεν θέλησε με κανέναν τρόπο να "στριμώξει" την κ. Κωνσταντοπούλου. Κι αυτή η αβρότητα από τους δημοσιογραφικούς εκφραστές του καθεστώτος κατοχής, υπηρετεί πάντα σκοπιμότητες άσχετες με το καλό του λαού και της χώρας.

Με σχέδιο ή χωρίς;

Ας δούμε όμως τι είπε η κ. Κωνσταντοπούλου. Στην ερώτηση του κ. Παπαχελά αν διέθετε "σχέδιο" για την επόμενη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου, η κ. Κωνσταντοπούλου απαντά αφοπλιστικά: "Υπήρχε η αγωνία εκείνων που είχαμε απόλυτη συνείδηση ποιού είδους και ποιάς εμβάθυνσης και ποιάς εξειδίκευσης προετοιμασία χρειαζόταν και με επίμονο τρόπο και επαναληπτικό θα έλεγα επανερχόμασταν στο αίτημα και να υπάρξουν οι επεξεργασίες και να τις δούμε και υπήρχε από την άλλη πλευρά η διαβεβαίωση εκείνων που είχαν αναλάβει αυτή την ευθύνη ότι προχωρούν κανονικά οι επεξεργασίες, ότι προχωρά η προετοιμασία."

Τι μας λέει η κ. Κωνσταντοπούλου; Μας λέει ότι η ίδια και κάποιοι άλλοι στο κόμμα της είχε αγωνία για την επεξεργασία του σχεδίου, αλλά τους διαβεβαίωναν κάποιοι άλλοι ότι προχωρά η προετοιμασία. Με άλλα λόγια δεν υπήρχε σχέδιο. Πηγαίνανε στα τυφλά, ή προχωρούσαν με κρυφές συμφωνίες παρασκηνίου της ηγετικής κλίκας με τους δανειστές, που έκαναν το πολιτικό σχέδιο αχρείαστο.

Φυσικά ένα κόμμα, ένας πολιτικός σχηματισμός που διεκδικεί την κυβέρνηση προς όφελος της πατρίδας, της δημοκρατίας και του λαού, δεν κρύβει το πρόγραμμά του, ούτε το "πολιτικό σχέδιο" για την επόμενη μέρα. Ο λόγος είναι απλός. Αν στο συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο δεν είναι κοινωνός και συμμέτοχος ο ίδιος ο λαός με τα κινήματά του, τότε πρόκειται για άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Κι αυτός είναι ένας κανόνας, χωρίς εξαιρέσεις.

Αυτό που προσωπικά μου κάνει εντύπωση είναι άλλο. Πώς είναι δυνατόν να μιλούν για δημοκρατία και πρόοδο όσοι συμμετείχαν και συμμετέχουν σε πολιτικούς σχηματισμούς με τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές; Πώς είναι δυνατόν να ανέχονται την καθοδήγηση από μια κλειστή ηγετική κλίκα, η οποία έχει αναλάβει εν λευκώ το πολιτικό σχέδιο;

Τα πάντα για έναν θώκο εξουσίας

Τι είναι εκείνο που κρατά σ' έναν τέτοιο πολιτικό σχηματισμό μέλη και στελέχη που αγωνιούν - όπως μας λέει η κ. Κωνσταντοπούλου - χωρίς αντίκρισμα; Τι άλλο; Η προοπτική κυβέρνησης. Η προοπτική του θώκου και του βολέματος των δικών μας. Και δεν πειράζει αν πάρουν στο λαιμό τους έναν ολόκληρο λαό, λόγω έλλειψης σχεδίου.

Φεύγει κανείς από ένα κόμμα που πάει για κυβέρνηση; Έτσι μου είχε πει ένα ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ παραμονές των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, αφού είχε πρώτα συμφωνήσει μαζί μου ότι ο Τσίπρας θα την πουλήσει τη δουλειά. Το ίδιο πνεύμα φαίνεται ότι διακατείχε και την κ. Κωνσταντοπούλου.

Στο ερώτημα του κ. Παπαχελά για τη συνεργασία του κ. Τσίπρα με τον κ. Καμμένου, η κ. Κωνσταντοπούλου απαντά: "Η συνεργασία φερ’ ειπείν με τους ΑΝΕΛ που ανακοινώθηκε αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα χωρίς να έχει στοιχειωδώς συζητηθεί ποια θα ήταν η κατεύθυνση της συνεργασίας." Δηλαδή, στο επίπεδο των κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν γνωστή η προκαταβολικά συμφωνημένη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, την οποία είχε ανακοινώσει ο κ. Καμμένος μήνες πριν.

Αυτό δηλαδή που γνώριζε μέχρι κι ο τελευταίος ενημερωμένος πολίτης, δεν το γνώριζε η κ. Κωνσταντοπούλου. Και απλά, όπως λέει η ίδια, "έβλεπα να δρομολογούνται πράγματα που και δεν είχαν συζητηθεί και εξέπεμπαν αμφίσημα μηνύματα." Βέβαια, όταν η ηγεσία σου τοποθετεί γνωστούς για την εμπλοκή τους σε ύποπτα κυκλώματα σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης - π.χ. ο κ. Σαγιάς όπως αναφέρει η ίδια η κ. Κωνσταντοπούλου - και κλείνει πολιτικές συμφωνίες με μόνο αντικείμενο το μοίρασμα της κυβερνητική πίτας, τότε τα πράγματα δεν είναι αμφίσημα, αλλά τραγικά. Τουλάχιστον για όποιον ο κυβερνητικός θώκος δεν είναι το άπαν και είναι αφοσιωμένος στη δημοκρατία, την πατρίδα και τον λαό.

Τα ερωτήματα που δεν τέθηκαν.

Ο κ. Παπαχελάς επέμεινε αρκετά στο πώς έγινε η επιλογή της κ. Κωνσταντοπούλου για την προεδρεία της Βουλής, αλλά "ξέχασε" - ως φαίνεται - να αναφερθεί στην παρθενική της ομιλία. Τι τήρησε η κ. Κωνσταντοπούλου από αυτήν; Απολύτως τίποτε. Πώς αξιοποίησε το αξίωμά της για να αντισταθεί στα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα που έγιναν επί προεδρίας της; Πώς αντιστάθηκε θεσμικά, ως πρόεδρος της Βουλής, στο κορυφαίο πραξικόπημα όλων, στην μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ αμέσως μετά το δημοψήφισμα;

Τέτοια ερωτήματα δεν τέθηκαν από τον κ. Παπαχελά. Ίσως γιατί για τον ίδιο και την πολιτική τάξη που υπηρετεί, το να λες ένα και να κάνεις το ακριβώς αντίθετο, είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Κάτι που δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, ή αγανάκτηση. Κι επομένως σέβεται την πολιτική παρακαταθήκη που έχει δημιουργήσει η κ. Κωνσταντοπούλου. Να λέει άλλα κι άλλα να κάνει.

Γιατί λοιπόν να ρωτήσει κάτι που θεωρεί ο ίδιος αυτονόητο; Βεβαίως, όποιος νομίζει ότι ως πρόεδρος της Βουλής, η κ. Κωνσταντοπούλου δεν μπορούσε να κάνει τίποτε, ούτε καν να κωλυσιεργήσει τις απανωτές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τις άλλες πραξικοπηματικές ενέργειες της κυβέρνησης υπέρ των δανειστών, τότε θα πρέπει να το ψάξει επειγόντως.

Η άνευ όρων συνθηκολόγηση που έγινε "υποχώρηση".

Και πάμε στην πλήρη συνθηκολόγηση της κυβέρνηση Τσιπροκαμμένου με το ανακοινωθέν του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015. Κατά την κ. Κωνσταντοπούλου το συγκεκριμένο ανακοινωθέν "ήταν κεραυνός εν αιθρία στην κυριολεξία" κι άλλα πολλά. Όμως πουθενά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται η τότε πρόεδρος της Βουλής ότι με το ανακοινωθέν η κυβέρνηση συνθηκολόγησε ολοκληρωτικά με τους δανειστές.

Ας θυμηθούμε τι έλεγε εκείνο το ανακοινωθέν: "Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως." Τέρμα λοιπόν κάθε έννοια διαπραγμάτευσης του χρέους.

Στην συνέχεια το ανακοινωθέν έλεγε: "Οι ελληνικές αρχές δεσμεύθηκαν επίσης να εγγυηθούν τα απαραίτητα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα έσοδα που απαιτούνται για να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως όριζε το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου του 2012." Η κυβέρνηση Τσιπροκαμμένου όχι μόνο δεσμευόταν να συνεχίσει τις μνημονιακές πολιτικές που είχαν αποφασιστεί, αλλά υιοθετούσε τη θέση των δανειστών ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Αρκεί να παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα και να συνεχίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις υπέρ των δανειστών.

Και το Eurogroup συνέχιζε: "Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από την ακύρωση μέτρων και από μονομερείς αλλαγές των πολιτικών και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την ανάκαμψη της οικονομίας, ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αυτά αξιολογούνται από τους θεσμούς." Με άλλα λόγια η ελληνική πλευρά δεσμευόταν να μην αλλάξει τίποτε απ' ότι έγινε ήδη γίνει σε επίπεδο μέτρων, πολιτικών και "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων" που είχαν ήδη επιβληθεί από τα μνημόνια. Δεσμευόταν επίσης να μην προχωρήσει σε καμιά μονομερή ενέργεια χωρίς την προηγούμενη έγκριση των δανειστών. Υπάρχει χειρότερη συνθηκολόγηση απ' αυτήν;

Η συνομωσία να παραδώσουν αμαχητί τη χώρα.

Η κ. Κωνσταντοπούλου όμως θέλει να μας πείσει ότι υπήρχαν ακόμη περιθώρια "διαπραγμάτευσης" κι άλλες τέτοιες κοτσάνες μόνο για αφελείς. Μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί η ίδια, γιατί συνωμότησε ως πρόεδρος της Βουλής μαζί με την κυβέρνηση ώστε το συγκεκριμένο ανακοινωθέν και οι δεσμεύσεις που απορρέουν απ' αυτό να μην έρθουν ποτέ στην ολομέλεια του σώματος. Πώς αλλιώς θα ξεγελούσαν τον κόσμο τους; Πώς αλλιώς θα του πουλούσαν το παραμύθι ότι πρόκειται δήθεν για μια "υποχώρηση", αλλά οι "διαπραγματεύσεις" συνεχίζονται κι άλλες τέτοιες ανοησίες.

Η συγκεκριμένη συμφωνία δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή - με ευθύνη και της κ. Κωνσταντοπούλου - μόνο και μόνο για έναν λόγο. Για να διευκολυνθεί η δουλειά των δανειστών. Για να οδηγηθούμε μεθοδευμένα και με τις πλάτες της κυβέρνησης σε δημοσιονομική ασφυξία, έτσι ώστε να πάμε σε κλείσιμο τραπεζών και νέο μνημόνιο. Αυτό ήταν το πολιτικό σχέδιο της κυβέρνησης Τσιπροκαμμένου εξαρχής και τα παραμύθια της κ. Κωνσταντοπούλου είναι μόνο για αφελείς και ανίδεους.

Η αλήθεια για τη διαγραφή χρέους.

Όταν ρωτήθηκε η κ. Κωνσταντοπούλου για το αν υπήρχε plan B από την κυβέρνηση, η πρώην πρόεδρος της Βουλής παραδέχεται ότι "ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ότι μπορούσε για να μην υπάρχει σχέδιο Β. Έκανε ότι μπορούσε δηλαδή για να μην υπάρχουν εναλλακτικές και να εμφανιστεί ως αντικειμενική ανάγκη να συμπράξει σε αυτό τον όλεθρο που ήταν η λεγόμενη συμφωνία της 13ης Ιουλίου, όμως υπήρξαν σχέδια σε πείσμα και του τί επιδίωξε ο ίδιος."

Ποιά ήταν αυτά τα σχέδια σε πείσμα του Τσίπρα; Η κ. Κωνσταντοπούλου αναφέρει πρώτα τη διαγραφή του δημόσιου χρέους με βάση τη δουλειά της Επιτροπής που συνέστησε η ίδια.

Και σωστά επισημαίνει: "Η υπόθεση της διαγραφής του χρέους είναι απολύτως συνδεδεμένη με κυριαρχικές αποφάσεις μίας κυβέρνησης. Δεν είναι ζήτημα, αυτό είναι μία καρικατούρα που ο κος. Τσίπρας προσπαθεί να κτίσει, ότι δηλαδή θα πήγαινε η Ελλάδα σε κάποιο δικαστήριο για να αντιδικήσει με τους δανειστές της. Όχι. Η Ελλάδα είχε τα εργαλεία και τα επιχειρήματα προκειμένου κυριαρχικά να τοποθετηθεί σε σχέση με αυτό το χρέος. Και από εκεί και πέρα θα μπορούσαν οι δανειστές να πάνε στα δικαστήρια."

Με μόνο μια πολύ σημαντική διαφορά. Όσο ισχύουν οι Συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσης και οι δεσμεύσεις που είχε αναλάβει η ελληνική πλευρά έναντι της ΕΕ, τίποτε απ' ότι λέει η κ. Κωνσταντοπούλου δεν μπορεί να γίνει. Το Ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν είναι συμβατό με το διεθνές δίκαιο. Δεν προβλέπεται κανενός είδους διαγραφή χρέους για οποιονδήποτε λόγο. Ούτε βέβαια μπορείς να καταγγείλει κανείς εντός της ΕΕ τις Συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσης.

Για να προχωρήσει η Ελλάδα σε ανάκτηση της κυριαρχίας της θα πρέπει να καταγγείλει τις Συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσης ως παράνομες, να ανακοινώσει την πρόθεσή της να φύγει από την ΕΕ με βάση το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβώνας και τότε θα μπορούσε να κηρύξει κυριαρχικά το χρέος της ως παράνομο, καταχρηστικό, απεχθές στο σύνολό του.

Τέτοια ζητήματα όμως δεν έθεσε ποτέ η κ. Κωνσταντοπούλου. Μάλιστα δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να γίνει καταγγελία του χρέους εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ με χρήση απλά των εργαλείων και επιχειρημάτων του διεθνούς δικαίου. Πράγμα που είναι τεράστιο ψέμα. Μέγιστη απάτη.

Επομένως η πρόταση της διαγραφής του χρέους με βάση το πόρισμα της Επιτροπής έχει νόημα μόνο αν συνοδεύεται από το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ. Κι αυτό δεν είναι plan B, αλλά plan A για την χώρα και τον λαό. Διαφορετικά δεν είναι παρά ένα ακόμη παραμύθι για να ξεγελαστούν οι αφελείς.

Με οδηγό το σχέδιο Σόιμπλε.

Το δεύτερο plan B που αναφέρει η κ. Κωνσταντοπούλου είναι η προετοιμασία της εισαγωγής διπλού ή παράλληλου νομίσματος. "Σε σχέση με το ζήτημα του νομίσματος η δική μου αίσθηση από την ενημέρωση που μου έγινε σε μια συνάντηση στο γραφείο του κ. Τσίπρα από τον κ. Βαρουφάκη στις 16 Μαΐου είναι ότι υπήρχε, είναι δηλαδή ότι γινόταν αυτή η επεξεργασία και αυτή η προετοιμασία... Ήταν για ένα παράλληλο σύστημα πληρωμών προκειμένου ακριβώς να μπορεί να υπερβεί η χώρα την ασφυξία που θα προκαλούσε ένα κλείσιμο των τραπεζών, ή ένα κλείσιμο της ρευστότητας αυτό δηλαδή που έγινε και δε μπορεί κανείς να πεί ότι αυτό που έγινε δεν είχε προβλεφθεί διότι είχε απολύτως συνυπολογισθεί ως ενδεχόμενο από πολύ νωρίς και θα ήταν άλλωστε και εξωφρενικό να μην έχει συνυπολογισθεί όταν είχαμε το προηγούμενο της Κύπρου του Μαρτίου του 2013 που είχε γίνει ένας ανάλογος εκβιασμός."

Τι ομολογεί η κ. Κωνσταντοπούλου; Κάτι πολύ απλό. Η κυβέρνηση Τσιπροκαμμένου με υπουργό οικονομικών τον Γιάννη Βαρουφάκη προετοίμαζε τη χώρα για διπλό, ή παράλληλο νόμισμα. Είχαν εξαρχής προσχεδιάσει το κλείσιμο των τραπεζών για να συνοδευτεί η δημοσιονομική ασφυξία και με ασφυξία ρευστότητας στην αγορά. Με τον τρόπο αυτό ετοιμάζονταν να εισάγουν ένα "παράλληλο σύστημα πληρωμών", δηλαδή παράλληλο νόμισμα σαν αυτό που έγινε γνωστό ως Grexit Σόιμπλε.

Αυτή τη λύση ετοίμαζαν, αλλά τους προέκυψε κάτι παντελώς αναπάντεχο. Το 62% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Οι Ευρωπαίοι τρόμαξαν ότι με την εισαγωγή του διπλού ή παράλληλου νομίσματος το ΟΧΙ θα μετατρεπόταν σε εξέγερση κι έτσι επιλέχθηκε το νέο μνημόνιο, ώστε να δολοφονηθεί εν ψυχρώ η ελπίδα.

Εφεδρεία γι' αυτά που ετοιμάζει ο Σόιμπλε

Η λύση Σόιμπλε απεσύρθη προσωρινά από το τραπέζι. Ο κ. Βαρουφάκης έκανε την ηρωική του έξοδο και μπήκε στην πολιτική εφεδρεία για όταν η λύση Σόιμπλε επανέλθει στο τραπέζι. Το ίδιο και η κ. Κωνσταντοπούλου. Αποφάσισε να αποχωρήσει πότε; Αφού βεβαιώθηκε ότι ο Τσίπρας δεν την έχει ανάγκη πια.

Και μπορεί η πρώην πρόεδρος της Βουλής να το παίζει σήμερα έναντι κάθε κ. Παπαχελά ως κατήγορος του Τσίπρα και της κυβέρνησης που στήριξε ως το τέλος, αλλά το ερώτημα είναι απλό και καθαρό. Αφού τα έβλεπε όλα αυτά που τώρα καταγγέλλει, γιατί μέχρι την κήρυξη των εκλογών ακολουθούσε το καταψηφίζω, αλλά στηρίζω;

Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι τέλος πάντων περασμένα, ξεχασμένα, τότε γιατί δεν απαντά σε μια ακόμη πιο απλή ερώτηση; Πώς μπορεί να γίνει καταγγελία και διαγραφή του δημόσιου χρέους με βάση το διεθνές δίκαιο εντός ευρωζώνης και ΕΕ;

Τη μόνη απάντηση που έχουμε εισπράξει είναι η ταύτισή της με τη λύση Βαρουφάκη για διπλό ή παράλληλο νόμισμα, δηλαδή τη λύση συμφερόντων Σόρος και Σόιμπλε. Με άλλα λόγια μια από τα ίδια. Όποιος θέλει να ζήσει μια ακόμη κοροϊδία σαν αυτή του Τσίπρα και μάλιστα στα πολύ χειρότερά της, δεν έχει παρά να πιστέψει ότι λέει η κ. Κωνσταντοπούλου.

Και είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εκείνους που μας λοιδορούσαν παλιά γιατί ποτέ δεν πιστέψαμε τον Τσίπρα, γιατί ποτέ δεν δεχθήκαμε να μας καθοδηγούν οι Παπαχελάδες, θα τρέξουν να θεοποιήσουν την κ. Κωνσταντοπούλου. Θα πέσουν ξανά στην ίδια παγίδα.

Έτσι είναι ο ψηφολαός. Με μνήμη χρυσόψαρου και λογική του απόλυτου παραλόγου. Άλλωστε κάθε φορά που τον προδίδουν έχει έτοιμη τη δικαιολογία: έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είναι! Όλοι ίδιοι είναι, μέχρι να του εμφανίσουν έναν καινούργιο απατεώνα της πολιτικής για να τον ακολουθήσει ως μεσσία.