Τι νόημα έχει μια ακόμη συγκέντρωση στο Σύνταγμα;

Πρέπει να πέσει η κυβέρνηση; Με κάθε δυνατό τρόπο. Γιατί; Διότι αποτελεί προϊόν ενός διαρκούς πραξικοπήματος σε βάρος της χώρας και του λαού που ξεκίνησε με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου στις 6 Μαΐου 2010. Από τότε η χώρα κυβερνιέται από σφετεριστές της λαϊκής κυριαρχίας με άμεσο σκοπό την πλήρη κατάλυση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και την παράδοση αμαχητί της χώρας στις ορέξεις ξένων δανειστών και ξένων κέντρων.

Πρόκειται για την χειρότερη πράξη εσχάτης προδοσίας που έχει διαπραχθεί ποτέ στην ελληνική ιστορία από την εποχή της Βαυαροκρατίας. Με κύριο σκοπό την μαζική εξόντωση του λαού, δηλαδή την γενοκτονία, αλλά και το ξεπούλημα της χώρας υπό καθεστώς δουλοπαροικίας και νέας κατοχής από ξένες δυνάμεις.

Το καθεστώς πρέπει να ανατραπεί

Από τις 6 Μαΐου 2010 η Ελλάδα ζει υπό ένα διαρκές καθεστώς πολιτικής ανωμαλίας και κατάλυσης της εσωτερικής έννομης τάξης, όπου η εκτελεστική εξουσία έχει μετατραπεί σε δήμιο του ελληνικού λαού και δύναμη εκποίησης της χώρας. Τώρα οι δοσίλογοι κυβερνώντες ετοιμάζονται να δώσουν την χαριστική βολή όχι μόνο με τα νέα μέτρα εξόντωσης και ξεπουλήματος, αλλά και με την μεταφορά επίσημα της κυριότητας της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας τα ελλήνων πολιτών στα επιτελεία της ευρωζώνης διαμέσου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

Η ΕΕ έχει φροντίσει ήδη να ενσωματώσει τις πολιτικές της τρόικας και το καθεστώς αποικιακής κηδεμονίας της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό κανονιστικό δίκαιο έτσι ώστε να νομιμοποιηθεί η απεμπόληση άνευ όρων και αμετάκλητα της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Οι κυβερνώντες εκτελούν συγκεκριμένη αποστολή. Θέλουν να μετατρέψουν το ταχύτερο δυνατό την Ελλάδα από τυπικά ανεξάρτητο κράτος σε «προσαρτημένη περιφέρεια» της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, όπου ο Έλληνας θα πειθαναγκαστεί να αποδεχτεί ξένη διοίκηση ως τυπικός ραγιάς.

Αυτό παίζεται αυτή την εποχή. Κι επειδή οι κυβερνώντες ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουν κανένα έρεισμα στο να προχωρήσουν, θέλουν να επιβάλουν καθεστώς τρόμου και ασύδοτης καταστολής με την αναίρεση όλων των τυπικών ελευθεριών που έχουν απομείνει στον ελληνικό λαό. Να γιατί πρέπει να πέσουν το ταχύτερο δυνατόν.

Από ποιόν μπορεί να πέσει η κυβέρνηση; Μόνο από τον ίδιο τον λαό. Μπορεί να πέσει από το κοινοβούλιο; Όχι. Μόνο αν εξαναγκαστούν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης και παραιτηθούν από το βουλευτικό τους αξίωμα και ενωθούν στην πράξη με τον λαό σε μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας.

Τι διαθέσεις έχει η αντιπολίτευση;

Έχει τέτοια διάθεση η αντιπολίτευση; Ούτε κατά διάνοια. Ασκείται απλά σε κοινοβουλευτική πρόζα, σε κοκορομαχίες στη βουλή όπου νομιμοποιούν τους εκπροσώπους των δοσίλογων να βγάζουν στην επιφάνεια όλα τα χουντικά απωθημένα τους και να δρουν με πλήρη αυθαιρεσία. Για την αντιπολίτευση κοινοβούλιο σημαίνει να είσαι νομοταγής σε μια αυθαίρετη πλειοψηφία που έχει σφετεριστεί τον ρόλο της και δρα ως κυβέρνηση σε πλήρες καθεστώς ανομίας. Με την στάση της αυτή δίνει εύσημα νομιμότητας σ’ ένα καθεστώς που έχει επιβληθεί με πραξικόπημα και σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας.

Επομένως γιατί αυτή η πρόταση μομφής από τον ΣΥΡΙΖΑ; Πάντως όχι για να πέσει η κυβέρνηση. Αν ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να ρίξει στ’ αλήθεια την κυβέρνηση έχει έναν καθαρό τρόπο, απόλυτα δημοκρατικό και σύννομο με την θέληση και την διάθεση του λαού: να καταθέσει την βουλευτική του ιδιότητα και να αποχωρήσει από την Βουλή μόλις καταψηφιστεί η πρόταση μομφής. Μια τέτοια κίνηση θα προκαλέσει βαθιά πολιτική κρίση και εκ των πραγμάτων θα θέσει θέμα εξουσίας.

Έχει την διάθεση να το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Έχει τα κότσια; Ούτε κατά διάνοια. Μάλιστα χθες όταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, είπε σε μια αποστροφή του λόγου του, καθώς κατάγγελλε τις βιαιοπραγίες των ΜΑΤ εναντίον ελλήνων βουλευτών στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, τα εξής: «Κάνουμε έκκληση, λοιπόν, για άμεση ενέργεια από την πλευρά του Προεδρείου, αλλιώς η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συνεχίσει να είναι σ’ αυτή την Αίθουσα. Δεν μπορούμε να είμαστε σ’ αυτή την Αίθουσα και συνάδελφοί μας να δέρνονται έξω.»

Είναι προφανές ότι αυτή η αποστροφή ήταν μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση ενός που συνειδητοποιεί τι καταγγέλλει. Τι νόημα έχει να βρίσκεσαι σ’ ένα κοινοβούλιο όπου οι βουλευτές του προπηλακίζονται από τις δυνάμεις καταστολής. Δεν θα σχολιάσουμε, ωστόσο, γιατί δεν μπορεί να παραμένει στη Βουλή η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ενόσω δέρνονται συνάδελφοί της έξω, ενώ μπορεί να παραμένει ενόσω εξοντώνεται μαζικά ο ελληνικός λαός και η χώρα τελεί υπό νέα κατοχή.

Οι τριγμοί που προκάλεσε μια «ατυχής» αποστροφή.

Η αποστροφή του κ. Λαφαζάνη προκάλεσε τριγμούς στην κυβερνώσα συμμορία. Το σύγκρυο που διαπέρασε τους δοσίλογους βουλευτές το εξέφρασε με επιφανειακά ήρεμο τρόπο ο Απόστολος Κακλαμάνης.

Αφού ζήτησε να χαμηλώσουν οι τόνοι και να εξεταστούν οι καταγγελίες, που εκτίμησε ως σοβαρές, κατέληξε: «Ταυτόχρονα, όμως, θέλω να πω ότι αυτά που άκουσα περί επιτροπών, περί κινητοποιήσεων που θα ρίξουν την Κυβέρνηση για να πάμε μετά σε εκλογές… Αυτά, λοιπόν, είναι πολύ επικίνδυνα. Είμαι βέβαιος ότι δεν εννοούνται όπως, επί λέξει, μπορεί κανείς να τα διαβάσει κυβερνήσεις στις κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες δεν ανατρέπονται από επιτροπές στους δρόμους και μετά να οδηγείται η χώρα σε εκλογές. Δεν είναι δυνατόν αυτό! Κάνω έκκληση, ιδιαίτερα στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, που έχει αύριο οργανωμένη συγκέντρωση των οπαδών της έξω από τη Βουλή. Ζήσαμε προ διετίας γεγονότα τα οποία όπως ξέρουμε οι πάντες λίγο έλειψαν να οδηγήσουν αυτήν τη χώρα σε αιματοχυσία. Αρκετό αίμα χύθηκε πριν από λίγες μέρες, πριν από ένα μήνα. Εμείς οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη των ιδεών και των πολιτικών μας θέσεων. Ελπίζω -δεν θέλω εγώ να δώσω άποψη για το τι θα κάνει κάθε κόμμα- αυτή η διαδικασία -και αυτό θα είναι τιμή στην πραγματική Δημοκρατία, όχι σε όποιους, από οποιαδήποτε πλευρά, την καπηλεύονται- να ολοκληρωθεί αύριο στις δώδεκα η ώρα το βράδυ κανονικά. Έχω ζήσει εξήντα χρόνια και ξέρω πώς στο παρελθόν αλληλοεσφάγησαν οι Έλληνες για «ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη», όπως λέγει ο ποιητής. Ας δούμε, λοιπόν, την πατρίδα, ας δούμε με ειρήνη και με ορθοφροσύνη πώς θα διορθώσουμε ό,τι κακό έγινε…»

Καταλάβατε τι είπε; Τα έκανε επάνω του, κατά το κοινώς λεγόμενο, ο κ. Κακλαμάνης με την ιδέα ότι ίσως, πιθανόν να το εννοούσε αυτό που έλεγε ο Λαφαζάνης και τότε θα είχαμε ανατροπή της κυβέρνησης από «επιτροπές στους δρόμους». Αν γινόταν κάτι τέτοιο, ποιος θα έσωζε μετά τον Κακλαμάνη και τους υπόλοιπους δοσίλογους από το να καθίσουν στο σκαμνί για εσχάτη προδοσία; Κανείς. Ο τρόμος που εκφράζουν τα λόγια του Κακλαμάνη μπροστά στην προοπτική να παραιτηθούν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης και να αποχωρήσουν για να λυθεί το θέμα της εξουσίας με τον λαό στους δρόμους είναι καταφανής.

Αυτός ακριβώς ο τρόμος τον οδήγησε να εκφράσει ευθεία απειλή αιματοχυσίας εναντίον των διαδηλώσεων που συγκαλεί η αντιπολίτευση. Είναι σαν να λέει ότι άμα προχωρήσετε σε διαδηλώσεις σαν αυτή που σχεδιάζεται στο Σύνταγμα για την Κυριακή, τότε το αίμα που πιθανόν να χυθεί θα είναι στο λαιμό σας γιατί εμείς «οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη των ιδεών και των πολιτικών μας θέσεων».

Την υποκριτική πραότητα του Κακλαμάνη διαδέχθηκε ένα χουντικό παραλήρημα του Σταμάτη και του Βορίδη εκ μέρους της κυβέρνησης. Τι απάντησαν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και της αντιπολίτευσης σ’ αυτές τις απειλές; Τις κατήγγειλαν μετά βδελυγμίας και μετά ρούφηξαν το αυγό τους, όπως λέει κι ο λαός.

Κι ο Τσίπρας έτρεξε να μαζέψει τις εντυπώσεις.

Κι επειδή δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να αιωρείται έστω και κατά λάθος η εντύπωση από την αποστροφή του Λαφαζάνη, αναλαμβάνει να ανασκευάσει ο ίδιος ο Τσίπρας. Να τι είπε: «Πολύ φοβάμαι ότι από την πλευρά της Κυβέρνησης υπάρχει μία επικίνδυνη επιλογή, η επιλογή της κλιμάκωσης της έντασης.» Και πώς προτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει την επιλογή αυτή της κυβέρνησης; Μήπως με τον τρόπο που υπονόησε μάλλον κατά τη ρύμη του λόγου του ο κ. Λαφαζάνης; Όχι βέβαια. «Εμείς δεν πρόκειται να αποχωρήσουμε από τη μάχη που δίνουμε μέσα στη Βουλή. Αλλά, θα είμαστε και παρόντες και έξω από τη Βουλή, όταν οι εργαζόμενοι παλεύουν για να διεκδικήσουν το δίκιο τους.» Τάδε έφη Τσίπρας.

Να γιατί πήρε τον λόγο ο Τσίπρας. Όχι για να απαντήσει στον Σταμάτη και τον Βορίδη, αλλά για να μαζέψει αυτό που ξεστόμισε ο Λαφαζάνης. Τέτοια ταραχή τον έπιασε. Όσο για τις απειλές για αιματοχυσία που εμμέσως πλην σαφώς ξεστόμισε ο Κακλαμάνης, ούτε καν τόλμησε να πει το οτιδήποτε. Τόσο αντρίκια στάση.

Για να το καταλάβουμε. Ούτε και με βιαιοπραγίες εναντίον βουλευτών δεν σκέφτεται ο Τσίπρας και η παρέα του να αποχωρήσει από την Βουλή. Ούτε βέβαια κανείς άλλος από την αντιπολίτευση. Ζητά να καταδικαστούν πράξεις αστυνομοκρατίας ανήκουστες για κοινοβουλευτικό πολίτευμα, αλλά ο ίδιος δεν το κουνάει ρούπι από ένα κοινοβούλιο που στο μόνο που χρησιμεύει είναι να νομιμοποιεί τα πραξικοπήματα και ασυδοσία των κυβερνώντων.

Μια συγκέντρωση για ξεστράβωμα των αφελών

Τότε με ποιο δικαίωμα καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον λαό στο Σύνταγμα; Να κάνει τι; Να είναι θεατής ενός κακοστημένου θέατρου; Κι αν η έμμεση πλην σαφής απειλή για αιματοχυσία που ξεστόμισε ο Κακλαμάνης υλοποιηθεί, τότε ποιος θα προστατεύσει τον κόσμο; Μήπως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της άλλης αντιπολίτευσης; Ή μήπως θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές όπως στην περίπτωση της επίσκεψης Μέρκελ όπου οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν από το κοινοβούλιο να χαιρετήσουν το πλήθος με πανό και μόλις αποχώρησαν άρχισαν οι δυνάμεις καταστολής την διάλυση του κόσμου με χημικά και άγριο ξύλο;

Σε τι χρησιμεύει μια συγκέντρωση στο Σύνταγμα υπό τέτοιες συνθήκες; Μόνο σε τζούφιες καταγγελίες και αντιπολιτευτικούς θεατρινισμούς από κόμματα που δεν τολμούν να έρθουν σε αντιπαράθεση με το καθεστώς. Όποιος λοιπόν κατέβει σε μια τέτοια συγκέντρωση δεν είναι παρά θύμα μιας στημένης από όλες τις πλευρές παράστασης που έχει σαν στόχο την διατήρηση της κατάστασης και του καθεστώτος.

Τέτοιες συγκεντρώσεις γίνονται για την τιμή των όπλων, για να φανούν κάποιοι ως πολύ επαναστάτες όταν έχουν ήδη από τα πριν συνθηκολογήσει και για να βγουν ύστερα να πουν: να κοιτάξτε, ο λαός δεν ανταποκρίθηκε κι επομένως τι περιμένετε από εμάς. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Απεργίες χωρίς νόημα κι αντίκρισμα, διαδηλώσεις για το θεαθήναι, που ξέρουν πολύ καλά από τα πριν ότι ο λαός δικαίως θα τους γυρίσει την πλάτη. Κι ύστερα οι ίδιοι να βγουν και να πουν ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος, δεν είναι ώριμος, δεν θέλει κι έτσι να δικαιολογήσουν την δική τους συνθηκολόγηση.

Αν μάλιστα υπάρξει και καταστολή, χημικά, ξυλοδαρμοί, προσαγωγές, αίμα, ακόμη καλύτερα. Πεδίον δόξης λαμπρό για ακόμη περισσότερες καταγγελίες χωρίς αντίκρισμα με την αντιπολίτευση να εκφράζει τον αποτροπιασμό της και τίποτε άλλο. Ο κοσμάκης θα δέρνεται για να επιτελεί το καθήκον η νομοταγής αντιπολίτευση. Κι αν η άγρια καταστολή τρομάξει τον κόσμο, τότε πολύ καλύτερα για όλο το κοινοβουλευτικό κατεστημένο. Θα έχουν να προφασίζονται ότι όχι αυτοί, αλλά ο λαός δεν είναι έτοιμος να αντιδράσει στην πράξη.

Η αλήθεια είναι άλλη…

Όμως εμείς ξέρουμε την αλήθεια. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να ξεγελάσουν κανέναν. Ξέρουμε ότι ο λαός δεν είναι ρίψασπις σαν κι αυτούς. Ξέρουμε ότι ο λαός δεν θα κινητοποιηθεί μαζικά αν δεν πειστεί ότι με τον τρόπο αυτό θα τους ρίξει μια και καλή. Κι ξέρουμε επίσης πολύ καλά ότι ο καλύτερος τρόπος για να τους ανατρέψει ο λαός είναι η δουλειά πόρτα την πόρτα. Ο λαός είναι έτοιμος και περιμένει. Περιμένει να πειστεί ότι υπάρχει μια δύναμη ενωτική για τον ίδιο τον λαό και ικανή να το οδηγήσει στη μάχη για την πατρίδα ως το τέλος.

Να γιατί η εκδήλωση στο ΕΜΠ την Δευτέρα στο ΜΑΧ στις 7:00 είναι ότι σπουδαιότερο έχει επιχειρηθεί από την εποχή του κινήματος των πλατειών. Να δώσει πνοή και ηθικό στον κόσμο. Να του δείξουμε ότι μέσα στη γενική διάλυση και την αποτελμάτωση, την αποσύνθεση και τα αλισβερίσια των κομματικών μηχανισμών, υπάρχουν και κάποιοι που ενώνονται, συμπαρατάσσονται βάζοντας πάνω απ’ όλα τα δικά του αιτήματα, την δική του ανάγκη να πάρει πίσω την χώρα του, να κερδίσει την πατρίδα του. Να γιατί η ενεργής συμμετοχή στις διαδικασίες που ξεκινούν από την Δευτέρα στο ΕΜΠ ξεχωρίζει επιτέλους την ήρα από το στάρι, αυτούς που παίζουν με την ζωή του λαού κι αυτούς που είναι διατεθειμένοι να δώσουν την ζωή τους για τον λαό.