Οι ηγέτες του G20 και κυρίως οι ΗΠΑ πιέζουν φορτικά τους ηγέτες της Ευρώπης και
κυρίως την Μέρκελ να ενωθούν για να ξεπεράσουν την κρίση του χρέους της,
υιοθετώντας έναν οδικό χάρτη για τη στενότερη ολοκλήρωση να μειώσουν το κόστος
δανεισμού και να αποτραπεί η περαιτέρω ζημιά στην παγκόσμια οικονομία.
Με την Ισπανία να ετοιμάζει την επίσημη αίτηση μέσα σε λίγες μέρες για την παροχή έως και 100 δισ. ευρώ για τις υπό χρεοκοπία τράπεζές της, με κόστος δανεισμού να χτυπά νέα ιστορικά ρεκόρ τόσο για την Ισπανία, όσο και για την Ιταλία, στη σύνοδο κορυφής των G20 στο Μεξικό οι ηγέτες δεσμεύτηκαν να λάβουν «όλα τα αναγκαία μέτρα πολιτικής» για την υπεράσπιση της νομισματικής ένωσης και του κοινού νομίσματος.
Με την Ισπανία να ετοιμάζει την επίσημη αίτηση μέσα σε λίγες μέρες για την παροχή έως και 100 δισ. ευρώ για τις υπό χρεοκοπία τράπεζές της, με κόστος δανεισμού να χτυπά νέα ιστορικά ρεκόρ τόσο για την Ισπανία, όσο και για την Ιταλία, στη σύνοδο κορυφής των G20 στο Μεξικό οι ηγέτες δεσμεύτηκαν να λάβουν «όλα τα αναγκαία μέτρα πολιτικής» για την υπεράσπιση της νομισματικής ένωσης και του κοινού νομίσματος.
Οι ΗΠΑ δεσμεύονται να μειώσουν τις δαπάνες, αποφεύγοντας
παράλληλα μια «απότομη δημοσιονομική συστολή» το 2013. «Έχουμε ένα βαθύ
ενδιαφέρον για να δούμε την Ευρώπη να ευημερεί,» δήλωσε ο πρόεδρος Μπαράκ
Ομπάμα σε δημοσιογράφους σήμερα στο μεξικανικό θέρετρο στην παραλία του Los
Cabos στο κλείσιμο της συνόδου κορυφής. «Οι φίλοι μας στην Ευρώπη να
κατανοήσουν σαφώς τη σοβαρότητα της κατάστασης και να προχωρήσουν με αυξημένη
αίσθηση του επείγοντος».
Τι σημαίνουν όλες αυτές οι δηλώσεις για την κατάσταση της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας; Απολύτως τίποτε. Οι ηγέτες των G20 αποφάσισαν να συνεχίσουν πιο ενεργητικά στον ίδιο κατήφορο που έχει φουντώσει την κρίση και κινδυνεύει για μια ακόμη φορά να ρίξει στα βράχια ενός κραχ τις χώρες της ευρωζώνης, αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Η λογική είναι απλή. Θα κάνουμε ότι θέλουν οι αγορές και οι τραπεζίτες, έστω κι αν χρειαστεί να πεθάνουν λαοί και χώρες. Άλλωστε αυτοί που είναι πρώτοι υποψήφιοι για εξολόθρευση είναι οι χώρες και οι λαοί που βρίσκονται εκτός G20. Αυτός είναι ο βασικός λόγος δημιουργίας αυτής της ομάδας. Για να εξασφαλίσουν την οικονομική και υποδομή μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης ερήμην των λαών. Οι εκτός τειχών είναι απλά υποψήφια θύματα.
Τι σημαίνουν όλες αυτές οι δηλώσεις για την κατάσταση της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας; Απολύτως τίποτε. Οι ηγέτες των G20 αποφάσισαν να συνεχίσουν πιο ενεργητικά στον ίδιο κατήφορο που έχει φουντώσει την κρίση και κινδυνεύει για μια ακόμη φορά να ρίξει στα βράχια ενός κραχ τις χώρες της ευρωζώνης, αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Η λογική είναι απλή. Θα κάνουμε ότι θέλουν οι αγορές και οι τραπεζίτες, έστω κι αν χρειαστεί να πεθάνουν λαοί και χώρες. Άλλωστε αυτοί που είναι πρώτοι υποψήφιοι για εξολόθρευση είναι οι χώρες και οι λαοί που βρίσκονται εκτός G20. Αυτός είναι ο βασικός λόγος δημιουργίας αυτής της ομάδας. Για να εξασφαλίσουν την οικονομική και υποδομή μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης ερήμην των λαών. Οι εκτός τειχών είναι απλά υποψήφια θύματα.
Μέσα στους G20
οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Γερμανία έχουν φτάσει σε σημείο βρασμού.
Οι ΗΠΑ μαζί με την Γαλλία και φυσικά τη Βρετανία πιέζουν αφόρητα την Γερμανία
όχι μόνο να αποδεχτεί την ενιαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης
(κάτι που αποδέχτηκε) υπό την Κομισιόν και την ΕΚΤ, αλλά και την υιοθέτηση νέων
ενιαίων χρηματοδοτικών λύσεων, όπως είναι το ευρωομόλογο, που πολύ σωστά
ορισμένοι έχουν ονομάσει βρομόλογο.
Ο ενιαίος τραπεζικός τομέας στην ευρωζώνη θα σημάνει την
απόσπαση των ιδιωτικών τραπεζών, αλλά και των κεντρικών τραπεζών, από κάθε
εθνική εποπτεία και έλεγχο. Τα κράτη και οι λαοί θα καλούνται απλά να πληρώσουν
τον λογαριασμό των διασώσεων των τραπεζών που θα αποφασίζουν αυτόματα και
ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις και τα εθνικά κοινοβούλια, τα όργανα της
ευρωζώνης. Επιπλέον, η διασύνδεση των τραπεζών θα γίνει τέτοια που οι τιτλοποιήσεις
και άλλες τέτοιες κερδοσκοπικές πρακτικές δεν θα υπόκεινται πλέον σε κανενός
είδους περιορισμό από τις εθνικές αρχές και νομοθεσίες. Με τον τρόπο αυτό η
ευρωζώνη από οικονομική και νομισματική ένωση, μετατρέπεται σε τραπεζική ένωση
με ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται.
Επίσης, οι ΗΠΑ πιέζουν να υπάρξει πολύ γρήγορα στην ευρωζώνη
μια υπερεθνική διακυβέρνηση με ανάλογες αρμοδιότητες και χωρίς τους
περιορισμούς των εθνικών κοινοβουλίων. Αυτή η κυβέρνηση θα είναι υπεύθυνη για
την άσκηση της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής σε ολόκληρη την
ευρωζώνη με τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών σε ρόλο τοπάρχη, σε ρόλο τοπικού
εκτελεστικού βραχίονα της κεντρικής υπερεθνικής εξουσίας.
Πρώτο αποφασιστικό βήμα για την δημιουργία αυτής της κυβέρνησης
είναι η υιοθέτηση του ευρωομολόγου. Το ευρωομόλογο, για το οποίο πιέζουν και οι
αγορές, αποτελεί μια πρόταση του Τζορτζ Σόρος και άλλων κερδοσκόπων ήδη από το
2007. Κι όντως αποτελεί την πιο τρελή φαντασίωση όσων σπεκουλάρουν με κρατικά
ομόλογα. Πρόκειται για την υιοθέτηση ενιαίου συστήματος κρατικού δανεισμού από
τα υπερκρατικά όργανα της ευρωζώνης με εγγύηση των ισχυρών οικονομιών της.
Αυτός είναι κι ο λόγος που αρνείται μέχρι στιγμής μια τέτοια εξέλιξη η
Γερμανία. Η Γερμανική κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι το ευρωομόλογο θα
σημάνει εκτίναξη του κόστους δανεισμού για την ίδια και σοβαρά δημοσιονομικά
προβλήματα.
Ωστόσο, ο δρόμος για το ευρωομόλογο έχει ήδη ανοίξει. Όχι
γιατί έχει όλα αυτά τα πλεονεκτήματα που λένε οι οπαδοί του, αλλά γιατί υπό τα
υπάρχοντα πλαίσια της ευρωζώνης δεν υπάρχει άλλη λύση. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι
η έκδοση ευρωομολόγων θα πυροδοτήσει υποβαθμίσεις τραπεζών, κρατών και
οργανισμών στην ευρωζώνη με τα επιτόκια να παίρνουν την ανιούσα. Όμως τι άλλο
μπορούν να κάνουν οι αρχές της ευρωζώνης προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις
καλπάζουσες δανειακές ανάγκες κρατών και τραπεζών με την ευρωζώνη απείραχτη;
Ιδίως τώρα που βρίσκονται στο παρά πέντε η Ισπανία και η Ιταλία.
Είναι σίγουρο ότι προκειμένου να διασωθεί το κοινό νόμισμα
και η ευρωζώνη, αργά ή γρήγορα, θα γίνει αναγκαίο το ευρωομόλογο. Εκτός κι αν η
Γερμανία αποφασίσει να ακολουθήσει κάποιο plan B, που δεν περιλαμβάνει την ευρωζώνη. Τουλάχιστον με την
υπάρχουσα μορφή της.
Αν υιοθετηθεί το ευρωομόλογο τι θα συμβεί; Θα αποσοβηθεί η κρίση
δανεισμού και χρέους της ευρωζώνης; Κάθε άλλο. Θα υπάρξει μια μικρή ύφεση στο
κόστος δανεισμού, αλλά τα χρέη θα συνεχίσουν να καλπάζουν. Οι δημοσιονομικές
πολιτικές θα γίνουν ακόμη πιο ασφυκτικές και περιοριστικές με αποτέλεσμα να
επιδεινωθούν οι διαδικασίες ύφεσης μέσα στην ευρωζώνη. Το ευρωομόλογο απλά
είναι μια ακόμη απελπισμένη ανάσα για μια ευρωζώνη που πνίγεται από τα ίδια της
τα χρέη και την αδυναμία του κοινού νομίσματος να επιβιώσει.
Οι «λύσεις» αυτές έχουν ξαναδοκιμαστεί με καταστροφικά αποτελέσματα.
Μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο η κρίση χρέους που είχε πυροδοτήσει για
νικητές και ηττημένους ήταν τέτοια που οδήγησε τις περισσότερες χώρες σε μια
χρόνια ύφεση. Το 1919 ιδρύεται η Κοινωνία των Εθνών (ΚΤΕ). Το 1920 στις
Βρυξέλλες συνέρχεται η πρώτη οικονομική συνδιάσκεψη της ΚΤΕ με συμμετοχή 39
κρατών. Στη συνδιάσκεψη αυτή διαπιστώνεται ότι λόγω της κατάστασης υπερχρέωσης,
οι περισσότερες χώρες δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε πιστώσεις. «Η Επιτροπή
εκτιμά ότι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τη χορήγηση των πιστώσεων είναι η
απουσία στις δανειζόμενες χώρες επαρκών εγγυήσεων για την τελική αποπληρωμή. Η Επιτροπή ως εκ τούτου μελέτησε με προσοχή, υπό το φως των γενικών εκτιμήσεων
που απαριθμούνται παραπάνω, όλες τις προτάσεις που παρουσιάστηκαν με σκοπό τη
δημιουργία εγγυήσεων που θα παράσχουν ικανοποιητική ασφάλεια για τους
εξαγωγείς.»[1]
Τι έκανε η συγκεκριμένη Επιτροπή για να ξεπεράσει το πρόβλημα των επαρκών εγγυήσεων; Εισηγήθηκε έναν Οργανισμό που υπό την αιγίδα και την εγγύηση της ΚΤΕ θα εξέδιδε ομόλογα δανεισμού για την διευκόλυνση των κρατών που αντιμετώπιζαν δανειακό αδιέξοδο. Επιπλέον «μια επιτροπή χρηματιστών και των επιχειρηματιών θα πρέπει να οριστεί αμέσως από το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών για τον καθορισμό των αναγκαίων μέτρων ώστε να δοθεί πρακτικό αποτέλεσμα στην παρούσα πρόταση.»[2]
Μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ με σκοπό να εξασφαλίσει την επιβολή της πολιτικής που θα εξασφάλιζε την αποπληρωμή των δανείων. Ο δανεισμός με κοινά ομόλογα της ΚΤΕ έγινε το 1923 με την Αυστρία και το εγγυήθηκε η Βρετανία, η Γαλλία, η Τσεχοσλοβακία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Δανία και η Ολλανδία. Ένα ακόμη τέτοιο δάνειο πήρε η Ουγγαρία το 1924. Ένα τέτοιο δάνειο εκδόθηκε για την Εσθονία το 1927. Δύο τέτοια δάνεια για την Πόλη του Ντάντσιχ, έκδοσης 1925 και 1927. Δύο δάνεια για την Βουλγαρία, έκδοσης 1926 και 1928. Δύο δάνεια εκδόθηκαν και για την Ελλάδα το 1924 και το 1928. Τα δάνεια αυτά εμφανίστηκαν ως ευνοϊκά, διότι ήταν χαμηλού επιτοκίου σε σύγκριση με την ελεύθερη δανειακή αγορά.
Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις επιβλήθηκε η ίδια δημοσιονομική και οικονομική συνταγή από την δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ. Δραστικές μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις από το δημόσιο, περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες μέχρις θανάτου, κοκ. Η δε Ελλάδα βρέθηκε υπό διπλή κηδεμονία: τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, που είχε επιβληθεί από μεγάλες δυνάμεις και δανειστές ήδη από το 1898 και την δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ.
Τι απέγινε; Αποσοβήθηκε η κρίση δανεισμού και χρέους; Κάθε άλλο. Πρόσθεσε τόσο χρηματιστικό εκρηκτικό υλικό που έκανε το κραχ του 1929-33 όχι μόνο αναπόφευκτο, αλλά απόλυτα καταστροφικό. Τόσο καταστροφικό που μόνη διέξοδος για τις μεγάλες δυνάμεις ήταν ο νέος παγκόσμιος πόλεμος.
Τα δάνεια με κοινά ομόλογα της ΚΤΕ δεν πληρώθηκαν ποτέ. Κι αυτό γιατί οι οφειλέτες για τους οποίους είχαν εκδοθεί χρεοκόπησαν επίσημα το 1932. Οι μόνοι οφειλέτες που δέχτηκαν ως ένα βαθμό να εκπληρώσουν μετά την επίσημη χρεοκοπία τους τα δάνεια αυτά ήταν η Ουγγαρία, η Βουλγαρία και φυσικά η Ελλάδα. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με τα ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα που επιβλήθηκαν σ’ αυτές τις χώρες. Κι ενώ η Ουγγαρία με τη Βουλγαρία μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις, η Ελλάδα τις αναγνώρισε για μια ακόμη φορά, έστω κι αν ΚΤΕ δεν υπήρχε πλέον.
Την ίδια πεπατημένη ακολουθεί για μια ακόμη φορά το παγκόσμιο σύστημα. Τα ίδια καταστροφικά εργαλεία επιλέγει. Μόνο που αυτή την φορά έχει αφαιρέσει τους βαθμούς ελευθερίας που υπήρχαν στον μεσοπόλεμο για την διαχείριση των εθνικών οικονομιών. Οι ενιαίες παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου, οι νομισματικές ενώσεις και κυρίως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προσθέτει τρομακτικό εκρηκτικό υλικό στην κατάσταση και στενεύει σε βαθμό τραγικό τα όποια περιθώρια διαχείρισης έστω της κρίσης από τα υπερεθνικά επιτελεία.
Ένας ο οποίος γνωρίζει ιστορία, μπορεί απόλυτα να καταλάβει τι γίνεται και που το πάνε για μια ακόμη φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς η διέξοδός τους είναι παντα μία παγκόσμιας κλίμακας πολεμική σύγκρουση. Άλλωστε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος δημιουργίας χρεών?
Η σύγκρουση αυτή δεν είναι μακρυά. Στην Συρία θα γίνει χαμός ανάμεσα σε Ρωσία, Κίνα, Ιράν από την μία και Ισραήλ-ΝΑΤΟ από την άλλη.
Καλά για την Ελληνική ετοιμότητα σε επίπεδο εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής δεν το συζητώ καν....Ο Θεός να βάλει το χέρι του...
Άλλωστε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος δημιουργίας χρεών?
ΑπάντησηΔιαγραφή....
το προβλημα δεν ειναι η δημιουργια νεων χρεων ειναι η εξυπηρετηση των υπαρχοντων και η δυναμικη τους στην δημιουργια μεγαλυτερων χρεων.
Το περιγραφόμενο παρακάτω, πείραμα του Wörgl, δείχνει ότι λύσεις φιλολαϊκές μπορούν να βρεθούν, απλά και μόνο με κατάλληλη νομισματική πολιτική. Επίσης, η πραγματική φύση του Κατεστημένου Συστήματος φαίνεται από την αντίδρασή του στο πείραμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλίας Λυμπέρης
When the money flows - The Wörgl experiment
Source 1:
The Wörgl experiment that was conducted from July 1932 to November 1933 is a classic example of the potential efficacy of local currencies. Wörgl, a small town in Austria with 4000 inhabitants, introduced a local scrip during the Great Depression. By 1932, unemployment in Wörgl had risen to 30%. The local government had amassed debts of 1.3 million Austrian schillings (AS) against cash reserves of 40,000 AS. Local construction and civic maintenance had come to a standstill. On the initiative of the town's mayor, Michael Unterguggenberger, the local government printed 32,000 in labor certificates which carried a negative 1% monthly interest rate and could be converted into schillings at 98% of face value. An equivalent amount in schillings, deposited in the local bank as cover for the certificates in case of mass redemption, earned interest for the government. The certificates circulated so rapidly that only 12,000 were ever actually put into circulation. According to reports by the mayor and economists of the day who studied the experiment, the scrip was readily accepted by local merchants and the local population. It used the scrip to carry out 100,000 AS in public works projects involving construction and repair of roads, bridges, tanks, drainage systems, factories, and buildings. The scrip was also accepted as legal tender for payment of local taxes. In the one year the currency was in circulation, it circulated 13 times faster than the official shilling[citation needed] and served as a catalyst to the local economy. The heavy arrears in local tax collection declined dramatically. Local government revenue rose from 2,400 AS in 1931 to 20,400 in 1932. Unemployment was eliminated, while it remained very high throughout the rest of the country. No increase in prices was observed. Based on the dramatic success of the Wörgl experiment, several other communities introduced similar scrips.
In spite of the tangible benefits of the program, it met with stiff opposition from the regional socialist party and from the Austrian central bank, which opposed the local currency as an infringement on its powers over the currency. As a result, the program was suspended, unemployment rose, and the local economy soon degenerated to the level of other communities in the country.
http://en.wikipedia.org/wiki/Local_currency
Source 2:
ΔιαγραφήThe Wörgl Work Certificates
During the Great Depression, the Mayor of Wörgl, a small town in Austria, had been influenced by Gesell. Desperate for solutions to a sluggish economy, unpaid taxes and widespread poverty, the town issued its own Work Certificates in 1932. They designed the currency to be 'rusting money' since a stamp of 1% had to be placed on the note every month to keep it valid. Work certificates were accepted by most local businesses and for local taxes. The result was dramatic. The local certificates circulated eight times as fast as the national currency, circulating 416 times in the thirteen months whereas the national currency changed hands about 50 times. The first thing the town noticed was that taxes were paid early. Because of their rapid circulation pace, only 12,500 Work Certificates were issued but they created goods and services worth 2,547,360 schillings.
The Mayor and Council had put aside an equivalent amount of Austrian schillings, so at any time the work certificates could be redeemed for national currency - but at a 2% loss to discourage this practice. Banks accepted them as deposits without changing them into national currency.
In 13 months unemployment was reduced from 25% to 10%, whereas in the rest of Austria it had risen to 35%. There was an increase in public works of 220%. Long term investment spending occurred in Wörgl, with houses being painted, forests planted, streets paved and bridges built. Revenue from taxes went up 35%.
Naturally there was great fascination with the 'miracle of Wörgl' from surrounding towns and even from America. 130 towns wanted to copy it but the Austrian National Bank saw its own monopoly threatened and prohibited the currency. Though it went right to the Supreme Court the case was eventually lost.
http://www.mkeever.com/kent.html
Source 3:
ΔιαγραφήThe Wörgl Experiment
One Schilling note with demurrage stamps from Wörgl
Wörgl was the site of the "Miracle of Wörgl" during the Great Depression. It was started on the 31st of July 1932 with the issuing of "Certified Compensation Bills", a form of currency commonly known as Stamp Scrip, or Freigeld. This was an application of the monetary theories of the economist Silvio Gesell by the town's then mayor, Michael Unterguggenberger.
The experiment resulted in a growth in employment and meant that local government projects such as new houses, a reservoir , a ski jump and a bridge could all be completed, seeming to defy the depression in the rest of the country. Inflation and deflation are also reputed to have been non-existent for the duration of the experiment.[citation needed]
Despite attracting great interest at the time, including from French Premier Edouard Daladier and the economist Irving Fisher,[3] the "experiment" was terminated by the Austrian National Bank on the 1st September 1933 on the basis of the "Certified Compensation Bills" being a threat to the Bank's monopoly on printing money because there were other cities in Austria willing to join the experiment (Linz, Steyr and more).[4][5]
In 2006 milestones were placed, beginning from the railroad station through the downtown, to show this history, on top of questioning the authenticity of never-ending exponential growth triggered by the compound interest.
http://en.wikipedia.org/wiki/W%C3%B6rgl#The_W.C3.B6rgl_Experiment
Source 4:
Διαγραφή...
Ultimately, the State Bank threatened legal proceedings and on September 1st 1933, the experiment was terminated.
In an analysis, Unterguggenberger concluded that depreciating currency fulfils the functions of money much better than unvarying nationalised currency. He noted that no difficulties or complaints had arisen in making payments in the new currency or in affixing stamps, and that the local currency was accepted by all businesses very shortly after starting the project.
He also suggested that, not only did it work at the town level, but it could also be applied in larger entities including regions, provinces and the state.
Although the experiment was terminated in Austria, it was noted and tried elsewhere. In Canada, for instance, the government of the Province of Alberta set up a provincial depreciating currency in the mid-1930s in the form of Prosperity Certificates.
The 'danger' of its success prompted the central government to ban it.
...
http://www.globalideasbank.org/site/bank/idea.php?ideaId=904