Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011


«Καινούργιοι δρόμοι» για την υποταγή στο μοιραίο!


Στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη (3/3/2002) που δημοσιεύτηκε η Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, υπήρχε επιπλέον και ένα σχεδόν δισέλιδο άρθρο «γραμμής» του Δημήτρη Γόντικα με τον κάπως προκλητικό τίτλο «ανοίγουμε καινούργιους δρόμους»! Στα άρθρα του κ. Γόντικα θα πρέπει γενικά να δίνει κανείς ιδιαίτερη προσοχή. Όχι μόνο γιατί αποτελεί έναν εκ των πλέον «ισχυρών προσώπων» της σημερινής ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ, αλλά κυρίως γιατί το τραγικό έλλειμμα θεωρητικής μόρφωσης και το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο που τον διακρίνει, δεν του επιτρέπει εύκολα τη «φυγή» σε θολά θεωρητικίζοντα σχήματα, ούτε την προσφυγή σε ήξεις-αφίξεις, για να συγκαλυφθούν άκρως επικίνδυνες για το κίνημα επιλογές και αντιλήψεις.
Έτσι, λοιπόν, ο κ. Γόντικας σπαταλά σχεδόν το μισό του άρθρο σε ανέξοδους και χωρίς αντίκρισμα επαίνους για την συνδιάσκεψη, η οποία υποτίθεται «έδειξε ότι το Κόμμα, τα στελέχη του, οι οργανώσεις του, πιο ώριμα και πιο βαθιά» προσεγγίζουν την πραγματικότητα. Απόδειξη αυτής της «πιο ώριμης και πιο βαθιάς» προσέγγισης στην πραγματικότητα είναι προφανώς και οι δυό «αντικειμενικές εξελίξεις», που ο ίδιος θεωρεί ως «κρίσιμο καθοριστικό ζήτημα ο προσδιορισμός και η συνειδητοποίησή τους». Ποιες είναι αυτές; Αφενός η «μια γενική συνέπεια είναι ότι [ο καπιταλισμός] αυξάνει τον όγκο της μισθωτής εργασίας, ρίχνοντας συνεχώς νέες δυνάμεις στην αγορά της μισθωτής εργασίας». Κι αφετέρου η «συνεχής αύξηση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης». Με άλλα λόγια ο κ. Γόντικας αντιλαμβάνεται ως νέες «αντικειμενικές εξελίξεις» ότι ισχύει στον καπιταλισμό απ’ την εποχή του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Τόσο «ώριμη και βαθιά» είναι η προσέγγιση της πραγματικότητας, που ο κ. Γόντικας έχει πλήρως μπερδέψει την «ανάλυσή» της, με το αναμάσημα κοινοτυπιών και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό απλοϊκότητας, που επιστημονικά καταλήγει στο χυδαίο.
Ωστόσο η «ταμπακέρα», το ζουμί του άρθρου, είναι αλλού: «Κατακτήσεις προς όφελος της εργατικής τάξης είναι δυνατές μόνο μέσα από την ταξική πάλη. Αλλαγές είναι δυνατές μόνο μέσα από γενικότερες αλλαγές. Στην πορεία αυτή, είναι δυνατό να υπάρχουν μερικές επιμέρους, ασταθείς κατακτήσεις, αλλά μεταρρυθμίσεις γενικότερης σημασίας, όπως ακόμα ήταν δυνατόν και έγιναν κάτω από άλλες συνθήκες στις αρχές του αιώνα (π.χ., με το 8ωρο, τις κοινωνικές ασφαλίσεις, τη δημόσια δωρεάν παιδεία, κλπ.) δεν μπορούν να γίνουν. Αυτή η περίοδος τελείωσε ανεπιστρεπτί. Γιατί ακριβώς τα μονοπώλια έχουν γιγαντωθεί και έχουν, ήδη, διεισδύσει βαθιά σε όλους τους τομείς της ζωής, π.χ. Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμός, κλπ., κλπ. Ικανοποίηση των ζωτικών αναγκών και αιτημάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας μόνο στα πλαίσια μιας άλλης εξουσίας και πολιτικής είναι δυνατό να γίνει». Με άλλα λόγια η «ώριμη και βαθιά» προσέγγιση της πραγματικότητας του κ. Γόντικα θεωρεί καταδικασμένο εκ προοιμίου το 8ωρο, την κοινωνική ασφάλιση, κοκ. Κι αυτό γιατί; Γιατί έχουν «γιγαντωθεί τα μονοπώλια». Γιατί, δηλαδή, ο αντίπαλος είναι πανίσχυρος, παντοδύναμος όσο ποτέ. Προφανώς για τον κ. Γόντικα η ταξική πάλη καθορίζεται μονομερώς απ’ την παντοδυναμία του κεφαλαίου.
Εμείς δεν θα μείνουμε μόνο στο γεγονός ότι αυτή η θέση του κ. Γόντικα είναι από θεωρητική άποψη μια χυδαία απολογητική του ίδιου του καπιταλισμού, παλιού και νέου. Θα τον ρωτούσαμε απλώς το εξής: Μα αν είναι έτσι, τότε γιατί το ΠΑΜΕ επιδιώκει κινητοποιήσεις και γιατί κήρυξε την απεργία της 3ης του Απρίλη; Μήπως για το θεαθήναι, τις δημόσιες σχέσεις και τις εκλογικές ανάγκες της συγκεκριμένης ηγετικής ομάδας; Και πως είναι δυνατόν να ξεκινά κανείς μια απεργία – για την μεθόδευση και τον χαρακτήρα της οποίας πολλά θα μπορούσαμε να καταλογίσουμε – «αδειάζοντάς» την εξαρχής, «πουλώντας» την και αφήνοντάς την ουσιαστικά δίχως αντικείμενο, μιας κι έχει εκ προοιμίου αποδεχτεί την αδυναμία της να ανατρέψει την πολιτική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Τι σόι «ταξική πάλη» είναι αυτή που φαντάζεται ο κ. Γόντικας, όταν θεωρεί ότι η περίοδος των κατακτήσεων για την εργατική τάξη, ακόμη και για στοιχειώδη ζητήματα όπως το 8ωρο και η κοινωνική ασφάλιση, «τελείωσε ανεπιστρεπτί»; Και μάλιστα καταμεσής του αγώνα που καλείται να δώσει η εργατική τάξη για να υπερασπίσει αυτές τις κατακτήσεις;
Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει, είναι ότι συνέβαινε πάντα με τους εκάστοτε φρασεολόγους, που καμώνονταν τον πολύ «επαναστάτη» και τον «ταξικά αδιάλλακτο» για κρύψουν τον τρόμο και τον πανικό τους μπροστά στην φαινομενική «παντοδυναμία» του αντιπάλου, για να κρύψουν την παραίτηση και τη συνθηκολόγηση τους με ηχηρές φράσεις και συνθήματα. Όσο για την αναφορά στην ανάγκη μιας «άλλης εξουσίας», που χρησιμοποιεί σαν άλλοθι ο κ. Γόντικας, απ’ την στιγμή που δεν πηγάζει, άμεσα και πρακτικά, μέσα απ’ την πάλη της εργατικής τάξης για κατακτήσεις, έχει τόση αξία όσο οι αναφορές του χριστιανισμού στον επουράνιο παράδεισο.

 Δημήτρης Καζάκης
ΕΜΠΡΟΣ, ΤΧ. 4Ο, 2003             

4 σχόλια:

  1. Αντιγράφω ένα τμήμα άλλου κειμένου, ίσως διαφωτιστικό για τα περί Δημήτρη Γόντικα...

    [......]
    ...Το 1973, η ηγεσία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για να καλύψουν την άποψή τους για «συντεταγμένη απαγκίστρωση» από την εξέγερση του Πολυτεχνείου που την χαρακτήριζαν «πρόωρη», ανακάλυψαν τους «300 πράκτορες της ΚΥΠ του Ρουφογάλη» που ξεκίνησαν την κατάληψη, (στην περίφημη «Πανσπουδαστική» Νο 8) και τους προβοκάτορες που έριχναν «ανεύθυνα και αριστερίστικα συνθήματα».

    Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, συνεχίστηκαν οι ίδιες καταγγελίες, απέναντι στους «αριστεροχουντικούς», τους «υποκινούμενους» αριστεριστές, τους «προβοκάτορες» κλπ. Στο Χημείο το 1979 η ΚΝΕ ανέλαβε να τους δώσει ένα μάθημα μετά ξύλου. Και φυσικά το 1989 όταν η ηγεσία του Περισσού διέγραφε την ΚΝΕ και τους συντρόφους που αργότερα θα συγκροτούσαν το ΝΑΡ, το «αριστεριστής» ήταν κόσμιος σχετικά χαρακτηρισμός…

    Είναι από τις μικρές ειρωνείες της ιστορίας, ότι από το 1973 μέχρι σήμερα, πολλά πράγματα μπορεί να έχουν αλλάξει στο ΚΚΕ, αλλά ένα μένει σταθερό: ο Δημήτρης Γόντικας. Το ’73 ήταν γραμματέας της ΚΝΕ, όταν καταγγέλονταν οι «300 της ΚΥΠ». Ηταν μέλος του ΠΓ όταν παρέα με τα μετέπειτα στελέχη του ΣΥΝ (και κάποια του ΠΑΣΟΚ, όπως η Δαμανάκη) πρωταγωνιστούσε στις διαγραφές των «αριστεριστών». Σήμερα κατηγορεί την επαναστατική αριστερά ως πράκτορες των σοσιαλδημοκρατών και όλων των σκοτεινών κέντρων. Δεν μπορεί να πει κανείς, όντως αξιοθαύμαστη συνέπεια…


    πηγή:

    http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1200:i949&Itemid=1
    Τρίτη, 04 Ιαν 2011
    "Οχετός λάσπης από ΚΚΕ για ΑΝΤΑΡΣΥΑ"


    Κατά τη γνώμη μου είναι αμετανόητος και πωρωμένος προβοκατορολόγος / παπαρολόγος, ο εν λόγω κύριος (δεν τον λέω σύντροφο διότι οι διχαστικές για το λαό πράξεις του είναι ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΕΣ και ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΕΣ).

    Πάντως... δεν είμαι πολέμιος του ΚΚΕ! Σε ΠΟΛΥ συγκεκριμμένα άτομα υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να ασκηθεί η δέουσα κριτική σ' αυτά τα άτομα έτσι ώστε να σταματήσει και το ΚΚΕ να δημιουργεί εχθρούς χωρίς λόγο.

    ΠΕΡΑΣΕ πια η εποχή, που ήταν στο απυρόβλητο τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, από το λαό έξω από το κόμμα. ΔΕΝ πρέπει να μας ενδιαφέρει το γεγονός ότι τους "καλύπτει το κόμμα", αυτό είναι πρόβλημα του κόμματος, όχι δικό μας.

    Δεν ξέρω αν με κατανοείτε κ. Καζάκη, αλλά το λάθος πολλών ανθρώπων είναι να πέφτουν στην παγίδα του αντικομμουνισμού (φανταστικού ή υπαρκτού) ή έστω του "αντι-ΚΚΕδισμού".

    Αντί αυτής της παγίδας, η λύση ίναι απλή. Μαϊλης και Γόντικας ΕΞΩ από το κόμμα!

    ΔΕΝ είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε σαν άξιους τους πάντες. Ο λαός έχει δικαίωμα να προτιμάει ΠΡΟΣΩΠΑ.

    Υποστήριξα πριν πολύ καιρό ότι οποιαδήποτε ψήφος σε αριστερό κόμμα θα ήταν καλή (συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ). Παρόλ' αυτά, ΣΗΜΕΡΑ, αν κατέβει το Ε.ΠΑ.Μ. προτείνω ψήφο στο Ε.ΠΑ.Μ. δαγκωτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι υποχρεωμένος κ. Καζάκη να ΔΙΟΡΘΩΣΩ μερικά βιαστικά συμπεράσματά μου, για χάρη της αποκατάστασης της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και ΜΟΝΟ αυτής.

      ΔΕΝ είναι καθόλου σίγουρο (ίσα-ίσα, το βρίσκω τώρα πια απίθανο, μετά από έρευνα που προχώρησε) να είχε άμεση εμπλοκή ο Δημήτρης Γόντικας στην θρυλική πια "Πανσπουδαστική νο.8". Κάπως αλλοιώς πρέπει να έγιναν τα πράματα, όπως αποδείχτηκε σε εκτενείς έρευνες που έκανε μία δημοσιογράφος, που blogάρει με ψευδώνυμο. Δεν θα πω προς το παρόν περισσότερα.

      Επειδή δεν τελείωσα τη δική μου έρευνα, διασταυρώνοντας τα στοιχεία της και διαβάζοντας ΟΛΟ το σχετικό υλικό, περιορίζομαι να πω ότι χρειάζεται υπομονή. Το θέμα δεν είναι απλό, και τα αντίδοτα στη λάσπη δεν μπορούν ποτέ να είναι νέα λάσπη (ή παρανοήσεις).

      Διαγραφή
  2. Πάντως κ. Καζάκη αυτή η παλαιότερη κριτική σας στον Δ. Γόντικα είναι ολόσωστη, νομίζω, και ίσως χαρείτε να δείτε έμμεση ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ όσων λέτε σε ένα νέο ποστ ενός σχεδόν άγνωστου νέου μπλογκ, που ανακάλυψα (κάποιων δυσαρεστημένων ΤΩΡΑ, μέσα στο ΚΚΕ):


    Με αφορμή το άρθρο του Δ. Γόντικα που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 29 Φλεβάρη.


    http://goodmorninglenin.wordpress.com/2012/03/05/%ce%bc%ce%b5-%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%bc%ce%ae-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4-%ce%b3%cf%8c%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. θα συμφωνησω με τον Δημητρη Καζακη και με τους παραπανω οσο αφορα τον εν λογω πρακτορολογο και φαντασιοπληκτο γοντικα ,με μικρο.Γιατι οντως ειναι τοσο μικρος. Ενας αγραμματος ,δισλεκτικος εαυτουλης ,που δεν σεβεται τιποτα περα απο την καλοπεραση του . Και τα καταφερε μια χαρα κανοντας χρηση μονο ιντριγγας που ξερει καλα . Ας μας πει ο υμνητης της εργατικης ταξης ,περα απο ενα τριμηνο που ηταν ΠΛΑΣΙΕ στον Μενουνο πλασαρωντας την κολωνια Μυρτω ,τι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ εχει.Αν θεωρει οτι ειναι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ θα πρεπει να παει στο χωριο του και να αρμεγει γιδια πουξερει καλα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή