Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Όταν η δημοκρατία πάει περίπατο…



Ο ορισμός για την «τρομοκρατία», που δίνει το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης κι Εσωτερικών της ΕΕ, εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνει κάθε μορφή συνδικαλιστικής και κοινωνικής διαμαρτυρίας.


Το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης κι Εσωτερικών της ΕΕ, που συνήλθε στις Βρυξέλλες (6-7 Δεκεμβρίου), κατέληξε σε «πολιτική συμφωνία» σχετικά με μια Απόφαση Πλαίσιο για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», η οποία επίσημα θα υιοθετηθεί σε επόμενη συνάντηση του Συμβουλίου. Η αρχική πρόταση απ’ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τον ορισμό της «τρομοκρατία» είχε διατυπωθεί με τέτοιον γενικό τρόπο ώστε να μπορεί να περιλάβει και κάθε μορφή συνδικαλιστικής, ή και κοινωνικής διαμαρτυρίας. Κάτι που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων σ’ όλες τις χώρες της ΕΕ.

Αυτός είναι κι ο λόγος που στην τελική ανακοίνωση τύπου απ’ το Συμβούλιο Υπουργών αναφέρεται πως η τελική συμφωνία είναι ένας «συμβιβασμός» ανάμεσα στις ανάγκες να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία και νόμιμες δραστηριότητες, όπως αυτές των συνδικάτων και των διαδηλώσεων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Έτσι στο τελικό κείμενο της Απόφασης Πλαίσιο έχει επισυναφθεί μια «Διακήρυξη» που αναφέρει ότι οι διαδηλώσεις κι άλλες πολιτικές δραστηριότητες δεν καλύπτονται απ’ τον ορισμό της «τρομοκρατίας».
Η Διακήρυξη αναφέρει:
Η Απόφαση Πλαίσιο για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» δεν μπορεί «να ερμηνευθεί έτσι ώστε να ασκηθεί δίωξη με βάση την τρομοκρατία εναντίον προσώπων που ασκούν το νόμιμο δικαίωμά τους να διαδηλώνουν τις απόψεις τους, έστω κι αν στην πορεία άσκησης ενός τέτοιου δικαιώματος διαπράττουν αδικήματα».  
Με όπλο αυτή την «Διακήρυξη» επέστρεψαν οι υπουργοί δικαιοσύνης στις χώρες τους για ν’ αντιμετωπίσουν τις δικαιολογημένες αντιδράσεις. Και χάρις σ’ αυτή ο υπουργός δικαιοσύνης κ. Πετσάλνικος δήλωσε «ικανοποιημένος» απ’ τις αποφάσεις τις Συνόδου Υπουργών. 
Ωστόσο, η «Διακήρυξη» δεν είναι καθόλου δεσμευτική και δεν έχει καμμιά νομική ή πολιτική βαρύτητα, εκτός από καθαρά προπαγανδιστική χρησιμότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι το καθαυτό κείμενο της Απόφασης Πλαίσιο. Έτσι στο άρθρο 1, όπου ορίζεται το τι θεωρεί το Συμβούλιο Υπουργών ως «άσκηση τρομοκρατίας», διαβάζουμε:
Η τρομοκρατία περιλαμβάνει «σκόπιμες ενέργειες, που απ’ την ίδια την φύση και το περιεχόμενό τους μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή ζημιά σε μια χώρα ή σ’ έναν διεθνή οργανισμό, όπως αυτός ορίζεται από τον εθνικό νόμο, και διαπράττονται με σκοπό:
(α) να εκφοβίσουν σοβαρά τον πληθυσμό, ή
(β) να εξαναγκάσουν με υπερβολικό τρόπο μια Κυβέρνηση ή διεθνή οργανισμό να προχωρήσει ή να μην προχωρήσει σε κάποια ενέργεια, ή
(γ) να αποσταθεροποιήσουν είτε να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις πολιτικές, συνταγματικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού».
Ενώ στην άρθρο 1.ε συμπληρώνεται ο ορισμός της τρομοκρατίας, λέγοντας ότι τρομοκρατικές πράξεις θεωρούνται όσες έχουν ως αποτέλεσμα:
«…την πρόκληση εκτεταμένης ζημιάς σε Κυβερνητικές ή δημόσιες εγκαταστάσεις, σε συστήματα μεταφορών, σε δίκτυα υποδομών, συμπεριλαμβανομένων και πληροφοριακών συστημάτων, σε σταθερές πλατφόρμες αγκιστρωμένες στον ηπειρωτικό φλοιό, σε δημόσιο χώρο ή ιδιωτική περιουσία με την πιθανή έκθεση σε κίνδυνο ανθρώπινων ζωών, ή την παραγωγή σημαντικών οικονομικών απωλειών».
Το καινούργιο με σχέση με την πρόταση της Επιτροπής είναι η αναφορά σε «σταθερές πλατφόρμες αγκιστρωμένες στον ηπειρωτικό φλοιό», η οποία προστέθηκε μετά από επιμονή της Βρετανίας για να μπορεί να χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατική δραστηριότητα», οποιαδήποτε προσπάθεια παρεμπόδισης της άντλησης πετρελαίου απ’ τις πλωτές πλατφόρμες στην Βόρεια Θάλασσα.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι το γεγονός ότι με βάση αυτόν τον ορισμό, κατ’ ουσία οποιαδήποτε μαχητική δραστηριότητα από μαζικούς φορείς, συνδικάτα, κλπ., που επιχειρεί να εξαναγκάσει μια κυβέρνηση ή έναν «διεθνή οργανισμό» ν’ αλλάξει πολιτική ή ν’ αναθεωρήσει επιλογές, μπορεί να χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατική ενέργεια». Το ίδιο συμβαίνει και μ’ οτιδήποτε άλλο, που μπορεί να θεωρεί απ’ την εκάστοτε εξουσία ως απειλή «αποσταθεροποίησης» ή «καταστροφής» των θεμελιωδών πολιτικών, συνταγματικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών!
Στην πραγματικότητα με πρόσχημα την τρομοκρατία οικοδομείται συστηματικά ένα εκτεταμένο οπλοστάσιο ασφυκτικής αστυνομοκρατίας, καταστολής και περιστολής της δημοκρατίας για την προάσπιση της αυθαιρεσίας και του ανεξέλεγκτου της εξουσίας σ’ εθνικό κι υπερεθνικό επίπεδο. Οποιοσδήποτε αφελής ή υποκριτής μπορεί να αρκείται στις επίσημες δηλώσεις των κυβερνώντων ότι αυτό το οπλοστάσιο δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσουν. Το ερώτημα, όμως, είναι ένα: γιατί το έχουν ανάγκη κι ενάντια σε ποιόν;    

   
        ΕΜΠΡΟΣ, ΤΧ. 1Ο, 2002

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου