«Σφακιανοί σαν τον Πολάκη, φοράνε τις βράκες μόνο και μόνο για να κρύβουν τις ντροπές τους!» Η φωνή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής οργισμένη. Έρχεται από τις Μαδάρες και δήλωνε έως πρόσφατα «φίλος» του κ. Πολάκη. Τον γνώρισα πριν κάμποσα χρόνια και όλο αυτό τον καιρό δεν ήθελε να πιστέψει πώς εκείνον που γνώριζε από «μικιό» είχε γίνει τόσο «τζούγκρος»!
Ένας άλλος πάλαι ποτέ φίλος του «Παυλάρα», μου έγραψε: «Πού
τον βρήκαμε αυτόν; Δεν περίμενα να μας βγει τέτοιος τζίρτζιφλος!»
Προσωπικά δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Δεν είναι μόνο η ανίατος
νόσος καλαζάρ των κομματόσκυλων, όπως έλεγε ο μακαρίτης Τζίμης Πανούσης, που
εξηγεί την συμπεριφορά του κ. Πολάκη. Είναι ο φασιστικός εκφυλισμός των
κομμάτων εξουσίας, αλλά κι όσων διαπλέκονται μαζί τους σε επίπεδο ηγεσίας.
Σκεφτείτε το, λιγάκι. Ο Τσίπρας ως αδιαφιλονίκητος Φύρερ του
κόμματος τιμώρησε τον κ. Πολάκη για μια ανάρτησή του όπου μιλούσε για το
ξερίζωμα του «βαθέως κράτους» και της μαφίας που εδράζεται στις «συστημικές τράπεζες»,
την ΑΑΔΕ του κ. Πιτσιλή, το ΤΧΣ και διαπλέκεται με την εξωνημένη δημοσιογραφία
και την αντίστοιχη Ανώτατη Δικαιοσύνη.
Αυτό ήταν που συγκλόνισε τον κ. Τσίπρα. Η καταγγελία της κρατικά οργανωμένης μαφίας, υπό μνημονιακό καθεστώς. Και πώς να μην τον συγκλονίσει. Ολόκληρο το κόμμα του αν δεν είναι συνυφασμένο, είναι προέκταση τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας της μαφίας αυτής, την οποία υπηρέτησε ποδοπατώντας το δημοψήφισμα – κάτι που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η χούντα – για να φέρει το 3ο και χειρότερο μνημόνιο. Και το ίδιο φιλοδοξεί να κάνει και τώρα. Να την υπηρετήσει το ίδιο πιστά με τον Μητσοτάκη.