Συζήτηση με τον Δημήτρη Καζάκη

- H μήνυση επί Εσχάτη Προδοσία. - Βγήκαμε όντως από τα μνημόνια; - Τα εθνικά θέματα. - Είναι εφικτή η ανάκαμψη της χώρας εντός ΕΕ; - Έχει παραιτηθεί η κοινωνία; - Τι γίνεται με τις συνεργασίες; - Ποιες θα ήταν οι πρώτες κινήσεις μιας πατριωτικής κυβέρνησης; - Σε πόσο χρόνο θα ανέκαμπτε η Ελλάδα; - Ποια θα ήταν η αντίδραση των εταίρων μας;

Ευχαριστούμε θερμά τον Πρόεδρο του Ε.ΠΑ.Μ. κύριο Δημήτρη Καζάκη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του blog να απαντήσει στις ερωτήσεις που απασχολούν όλους μας. https://metopotouoxi.blogspot.com/2018/08/blog-post_935.html

Ερώτηση: Πρόσφατα το Ε.ΠΑ.Μ κατέθεσε μήνυση επί εσχάτη προδοσία. Τι περιμένετε από αυτή σας την κίνηση;

Απάντηση: Η μήνυση που κατατέθηκε από το ΕΠΑΜ είναι πρωτοφανής στα ιστορικά χρονικά. Πρώτη φορά νόμιμος πολιτικός φορέας καταθέτει μήνυση επί εσχάτη εναντίον του επίσημου πολιτικού συστήματος. Κανείς άλλος φορέας έως σήμερα δεν τόλμησε να το κάνει. Παρά τις αντιμνημονιακές ή πατριωτικές φανφάρες πολλών. Και κανείς άλλος από τους γνωστούς και προβεβλημένους αντιμνημονιακούς φορείς δεν έχει τολμήσει μέχρι σήμερα να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ΕΠΑΜ ώστε να συμβάλει ως συμμηνυτής, ή έστω να υποστηρίξει την όλη προσπάθεια. Κι αυτό υποδηλώνει πολλά για τις αληθινές πολιτικές προθέσεις όσων εμφανίζονται να διεκδικούν αντιμνημονιακά ή πατριωτικά σκήπτρα.

Για εμάς δεν υπάρχει πιο ασφαλές κριτήριο το κατά πόσο μια δύναμη, είναι όντως αντιμνημονιακή, ή απλά πουλά φούμαρα για λόγους ψηφοθηρίας, από τη στάση της απέναντι στη μήνυση. Όποιος θέλει να διαπιστώσει πόσο στ’ αλήθεια αντιμνημονιακός είναι κάποιος, δεν έχει παρά να τον ρωτήσει γιατί δεν έχει συμπαραταχθεί με τη μήνυση επί Εσχάτη Προδοσία.

 Πάντως για το ΕΠΑΜ η επιτακτική ανάγκη να λογοδοτήσουν όσοι μας οδήγησαν και μας έφεραν υπό καθεστώς μνημονιακής κατοχής μέσα από την ουσιαστική κατάλυση του συνταγματικά δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας, συνιστά την αφετηρία της νέας μεταπολίτευσης. Χωρίς αυτή τη νέα μεταπολίτευση, χωρίς την αποκατάσταση της συνταγματικής λειτουργίας και νομιμότητας, χωρίς την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας με κυρίαρχο τον ελληνικό λαό, δεν μπορούμε να αλλάξουμε σελίδα.

Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην ανοικοδόμηση της πατρίδας μας προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Ο Έλληνας πολίτης για να δουλέψει και να ευημερήσει στην πατρίδα του χρειάζεται πρώτα και κύρια ένα νοικοκυρεμένο και δημοκρατικό κράτος που να υπηρετεί αποκλειστικά τα δικά του ζωτικά συμφέροντα και να υπερασπίζεται ακράδαντα τα δικά του κυριαρχικά δικαιώματα στον τόπο του. Χρειάζεται μια δικαιοσύνη που να συνιστά καταφύγιο για τον αδύναμο, τον εξαπατημένο, το θύμα και γενικά τον αδικημένο πρωτίστως από τις οικονομικές και πολιτικές εξουσίες. Έχει ανάγκη από κρατικούς αξιωματούχους με ανάστημα τέτοιο που να μην τους επιτρέπει να γίνονται ανδράποδα της εκάστοτε εξουσίας και μεσάζοντες σε ανατολίτικο παζάρι υπέρ δόλιων, ντόπιων και ξένων συμφερόντων.

Με τη μήνυση το ΕΠΑΜ δεν καλεί απλά και μόνο τη δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της σύμφωνα με τον ισχύοντα ποινικό νόμο και το σύνταγμα. Απευθύνεται επίσης στο λαό για να του δείξει πώς το ίδιο το ΕΠΑΜ δεν φοβάται να δεσμευτεί – όχι στα λόγια, όχι μόνο με υποσχέσεις, αλλά στην πράξη με τον πιο υπεύθυνο τρόπο – προκειμένου να ξηλωθεί εκ βάθρων το καθεστώς των μνημονίων και επομένως το μόνο που μένει είναι η δική του πολιτική απόφαση. Η πολιτική απόφαση δηλαδή του ίδιου του λαού να ξεμπερδέψει μια και καλή, μονοκονδυλιά, με όλο αυτό το καθεστώς.

Ερώτηση: Ποια είναι η πραγματική εικόνα της χώρας μετά τα 8 χρόνια μνημόνια και πόσο πραγματική είναι η εξαγγελία της κυβέρνησης για καθαρή έξοδο από το πρόγραμμα;

Απάντηση: Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει μια οποιαδήποτε κρίση, αλλά μια σκόπιμη πολιτική εσωτερικής υποτίμησης, κατάρρευσης και εκποίησης πρωτοφανή για τα ιστορικά χρονικά όχι μόνο της χώρας μας, αλλά παγκοσμίως. Στο παρελθόν τέτοιου είδους πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης έχουν επιβληθεί με πόλεμο, ή με ανοικτές στρατιωτικές επεμβάσεις από το εξωτερικό, είτε με χούντες. Είμαστε η πρώτη χώρα στον κόσμο όπου επιβάλλονται αυτές οι πολιτικές με ειρηνικό τρόπο και με το εκλεγμένο κοινοβούλιο να ψηφίζει συνειδητά την μαζική εξόντωση του πληθυσμού, αλλά και τη διάλυση της χώρας. Κι αυτό ειλικρινά δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.

Στην Ελλάδα, το μέσο κατά κεφαλήν καθαρό προσαρμοσμένο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών είναι 17.000 δολάρια ετησίως για το 2017, ή περίπου 14.500 ευρώ. Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ για το 2017 είναι 30.563 δολάρια ετησίως.

Το 2009 το μέσο κατά κεφαλήν καθαρό προσαρμοσμένο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών ανερχόταν σε 25.000 δολάρια ή σχεδόν 18.000 ευρώ. Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ εκείνη για το 2009 ήταν 28.000 δολάρια. Η Ελλάδα δηλαδή από μια μέση εισοδηματικά χώρα του ΟΟΣΑ το 2009 κατέρρευσε στον εισοδηματικό πάτο το 2017. Από την άποψη της απασχόλησης, περίπου το 52% των ατόμων ηλικίας 15 έως 64 ετών στην Ελλάδα έχουν αμειβόμενη εργασία, κάτω από το μέσο όρο απασχόλησης του ΟΟΣΑ, 67%. Το χαμηλότερο ποσοστό ανάμεσα σ’ όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Το 2009 κάθε εργαζόμενος (απασχολούμενοι μείον άνεργοι) είχε την υποχρέωση να συντηρήσει 2,7 άτομα από τον συνολικό πληθυσμό.

Το 2017 κάθε εργαζόμενος έχει την υποχρέωση να συντηρήσει 3,9 άτομα από τον συνολικό πληθυσμό. Σε 5 χρόνια από σήμερα ένας εργαζόμενος υπό συνθήκες εισοδηματικής ανέχειας θα καλείται να συντηρήσει σχεδόν 5 άτομα από τον συνολικό πληθυσμό. Ποιος στ’ αλήθεια θα μπορέσει να επιβιώσει υπό τέτοιες συνθήκες; Πώς θα πληρώνονται συντάξεις, αλλά και από πού θα αντλεί έσοδα το κράτος;

Κι όμως από το 2011 έως το 2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει μειωθεί σε απόλυτους αριθμούς πάνω από 355 χιλιάδες. Οι μισοί της φυσικής μείωσης οφείλονται στην εκτίναξη των θανάτων στον πληθυσμό και την κατάρρευση των γεννήσεων. Πρόκειται για μια πρωτοφανή φυσική μείωση, ακόμη και σε σύγκριση με την φυσική μείωση που υπέστη η χώρα λόγω του πολέμου και της ναζιστικής κατοχής την περίοδο 1940-1945. Στην επόμενη 5ετία θα έχουμε χάσει άλλες 400 χιλιάδες. Μπορεί ειλικρινά να μιλήσει κανείς για προοπτική της χώρας με τέτοια δημογραφική κατάρρευση;

Παρ’ όλα αυτά την ίδια περίοδο το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε. Από 300 δις ευρώ στις αρχές του 2010 σκαρφάλωσε στα 330 δις ευρώ σήμερα. Ενώ το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της Γενικής Κυβέρνησης από 220 δις ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2010 σκαρφάλωσε κοντά στα 278 δις ευρώ το τέταρτο τρίμηνο του 2017.

Είναι ποτέ δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι θα πάμε καλύτερα; Πώς; Με το να κυνηγάμε πρωτογενή πλεονάσματα που αφαιρούν περισσότερο εισόδημα από τα νοικοκυριά; Ή μήπως με το δανεισμό από τις αγορές, που θα εκτινάξει ακόμη περισσότερο το δημόσιο χρέος;

Λένε θα φύγουμε από τα μνημόνια. Μήπως θα καταργηθεί η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, που λειτουργεί με υπερσυνταγματική ισχύ και έχει ως μόνη αποστολή τη συλλογή των εσόδων του κράτους στα χέρια των δανειστών; Μήπως θα πάψει να ισχύει ο δημοσιονομικός κόφτης σε βάρος των συντάξεων, των μισθών και των κοινωνικών δαπανών; Μήπως θα σταματήσει το γενικό ξεπούλημα μέσα από το ΤΑΙΠΕΔ και την Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών, που ελέγχουν αποκλειστικά οι δανειστές με σκοπό να ξεπουληθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, υλικά και άυλα; Μήπως θα πάρουμε πίσω τα 60 δις ευρώ με τα οποία προικοδοτήθηκαν με τζάμπα χρήμα οι τράπεζες μέσα από τις ανακεφαλαιοποίησεις που καλείται ο φορολογούμενος να πληρώσει ως δημόσιο χρέος;

Τι απ’ όλα αυτά θα αλλάξει; Τίποτε απολύτως. Αντίθετα θα επιβληθούν ακόμη χειρότερα μέτρα, ακόμη χειρότερες καταστάσεις, εναντίον των Ελλήνων πολιτών, διότι ζούμε στην απόλυτη παράνοια να επαναλαμβάνουμε διαρκώς τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές σε όλο και πιο ισχυρές, όλο και πιο θανατηφόρες δόσεις. Σαν τον κομπογιαννίτη γιατρό που είχε ανακαλύψει την απόλυτη συνταγή δια πάσα νόσο: καθάρσιο και κλύσμα. Κι όσο ο κομπογιαννίτης γιατρός έβλεπε τα συμπτώματα να επιδεινώνονται τόσο επέμενε σε ισχυρότερες δόσεις καθάρσιου και κλύσματος. Ενίοτε ο ασθενής ξεψυχούσε κι ο κομπογιαννίτης γιατρός έβγαζε το μόνο ασφαλές συμπέρασμα: ο ασθενής δεν πειθάρχησε στις οδηγίες για τις κατάλληλες δόσεις καθάρσιου και κλύσματος!

Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Έχουμε παραδώσει αμαχητί τις ζωές και την πατρίδα μας σε ξένα κέντρα, θεσμούς και εξουσίες. Κι αυτό δεν συγχωρείται. Όσοι λαοί το έκαναν στο παρελθόν και δεν ξεσηκώθηκαν να πάρουν πίσω αυτό που έχασαν, η ιστορία τους έσβησε από τα κιτάπια της και τους κατέταξε στα μουσειακά κειμήλια αλλοτινών εποχών.

Ερώτηση: Πόσο έχουν επηρεαστεί τα Εθνικά μας θέματα;

Απάντηση: Δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να μην επηρεαστούν και μάλιστα καθοριστικά. Οι βασικοί συντελεστές εθνικής ισχύος που επιτρέπουν σε μια χώρα να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις όποιες επιβουλές εναντίον της δεν είναι η στρατιωτική ισχύς, ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε φυσικά η διεθνής διπλωματία της. Όλοι αυτοί οι συντελεστές, αν και αναγκαίοι, δεν είναι παρά επικουρικοί σε δυο βασικούς. Την οικονομική ισχύ, η οποία μετριέται από το επίπεδο και την ποιότητα της απασχόλησης, των επενδύσεων, της παραγωγής και της παραγωγικότητας. Και επίσης – κι αυτός ο συντελεστής είναι ο πιο θεμελιώδης όλων – την κοινωνική συνοχή της χώρας. Χώρες που είναι κοινωνικά, ταξικά και εθνικά διχασμένες, ή πολωμένες σε ακραίο βαθμό είναι παντελώς ανοχύρωτες. Όσο ισχυρή κυβέρνηση κι αν έχουν. Ότι στρατό και διπλωματία κι αν διαθέτουν.

Διαθέτει η χώρα μας έστω κι έναν απ’ τους βασικούς συντελεστές εθνικής ισχύος σε ικανοποιητικό βαθμό; Ούτε στο ελάχιστο. Η Ελλάδα σήμερα έχει ουσιαστικά απογυμνωθεί, έχει χάσει όλους τους συντελεστές ισχύος που χρειάζεται μια χώρα όχι μόνο για να αποτρέψει εχθρικές επιβουλές, αλλά για να επιβιώσει αυτοτελώς στις διεθνείς σχέσεις.

Η Ελλάδα από τότε που κέρδισε με το αίμα των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων του λαού της, τη σημερινή εδαφική της επικράτεια, ήξερε πολύ καλά ότι η ίδια ύπαρξή της ως συγκροτημένου ενιαίου κράτους στο σταυροδρόμι Ανατολής-Δύσης εναντιώνεται στα μεγάλα συμφέροντα των κυριάρχων δυνάμεων της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής.

Από τότε που αναδείχθηκαν οι κύριοι παίχτες και ξεκίνησε το ενίοτε αιματηρό παιχνίδι της παγκόσμιας ηγεμονίας τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου, ο Ελλαδικός χώρος και τα Βαλκάνια προορίζονταν για κατακερματισμένα μικρά κρατίδια, υβρίδια της πολιτικής και των αντιθέσεων των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή. Κατακερματισμός και διχόνοια υπό την υψηλή προστασία των μεγάλων δυνάμεων. Αυτό προσιδίαζε στα συμφέροντα των μεγάλων από την αρχή. Από τότε που για πρώτη φορά συνειδητοποίησαν την τεράστια σημασία των Βαλκανίων, του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου για τα παγκόσμια συμφέροντά τους.

Ποτέ δεν ήθελαν κυρίαρχα εθνικά κράτη με βιώσιμη οικονομία και κοινωνική συνοχή. Ωστόσο, οι εθνικοί αγώνες των λαών της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών της Βαλκανικής, εξανάγκασαν τις μεγάλες δυνάμεις να προσαρμοστούν. Να αποδεχθούν τυπικά αυτό που ποτέ τους δεν ήθελαν. Όμως, δεν υπήρξε ούτε μία τριβή, αναμέτρηση, σύγκρουση, ή αμφισβήτηση επικράτειας ανάμεσα στις χώρες της περιοχής που να μην είχε υποβολέα τις μεγάλες δυνάμεις.

Η Ελλάδα τέθηκε υπό μνημονιακή κατοχή για να οδηγηθεί σε εδαφικό και εθνικό ακρωτηριασμό. Θα χωριστεί σε ζώνες ειδικού καθεστώτος ανάλογες μ’ εκείνες που επιβλήθηκαν κατά τη ναζιστική κατοχή. Μόνο που αυτή τη φορά θα γίνει προς το συμφέρον του «ενιαίου και αδιαίρετου» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Το να περιμένει κανείς κάποιο από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που έχουν αποδεχθεί την επιβολή καθεστώτος κατοχής της πατρίδας, ότι θα αντισταθούν στις πιέσεις διάλυσης και εθνικού ακρωτηριασμού, τρέφει επικίνδυνες αυταπάτες.

Ερώτηση: Είναι εφικτή η ανάκαμψη της χώρας μέσα στην ΕΕ και την ΕΖ ;

Απάντηση: Ούτε με πόλεμο. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και η Ευρωζώνη αποδεικνύεται χρόνο με το χρόνο ότι δεν είναι βιώσιμες οι ίδιες. Το ευρώ επιβιώνει μόλις και μετά βίας χάρις στον μηχανισμό καταναγκασμού της ΕΚΤ και των εξαγορασμένων κυβερνήσεων. Οι λαοί, ο ένας μετά τον άλλο, αποφασίζουν ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν στα πλαίσια αυτών των ενώσεων. Ειδικά η χώρα μας έχει υποστεί τη μεγαλύτερη καταστροφή, που έχει συμβεί σε χώρα εν καιρώ φαινομενικής ειρήνης, δηλαδή χωρίς θερμό πόλεμο.

Για να ανακάμψει μια χώρα μετά από τέτοια καταστροφή έχει μόνο μία και μοναδική επιλογή, να εφαρμόσει τον τρόπο που έχουν υποδείξει οι προγενέστερες παγκόσμιες κρίσεις. Να κινητοποιήσει δηλαδή τους εσωτερικούς της πόρους, χωρίς να περιμένει από ξένα κεφάλαια και ξένες αγορές.

Τι σημαίνει αυτό; Δυο θεμελιώδη επιταγές. Αφενός να αρχίσει να παράγεται πραγματικό εισόδημα επαρκές για την ικανοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών των νοικοκυριών και ειδικά των πιο αδύναμων. Αφετέρου να βρουν δουλειά όλοι. Όχι στο βάθος μιας δεκαετίας, ή στις καλένδες των πολιτικών υποσχέσεων. Πρέπει να βρουν δουλειά όλοι, εδώ και τώρα. Μέσα σε ελάχιστους μήνες.

Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει, αφενός, να λυτρωθεί ο ιδιωτικός τομέας και πρωτίστως οι μικρομεσαίοι από την επαχθή φορολογία, αλλά και τα χρέη. Όλα τα χρέη. Αφετέρου, θα πρέπει να αναλάβει το κράτος μέσα από την ελλειμματική χρηματοδότηση του προϋπολογισμού ένα ευρύτατο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σε παραγωγικές υποδομές, που θα δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης με υψηλές αμοιβές και υψηλή παραγωγικότητα.

Μπορούν όλα αυτά να γίνουν χωρίς την ελευθερία άτοκης χρηματοδότησης που σου παρέχει το εθνικό κρατικό νόμισμα; Μπορούν όλα αυτά να γίνουν και μάλιστα εντός μηνών από τότε που θα πάρει την πολιτική απόφαση ο ελληνικός λαός, εντός της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Όχι βέβαια.

Μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό από όσα ανάφερα ως αναγκαία για την πραγματική ανάκαμψη της Ελλάδα υπέρ της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού της; Ας μας πουν συγκεκριμένα όσοι διαφωνούν με αυτή τη λύση. Ας μας δείξουν πώς είναι να δυνατόν να ανακάμψει αυτή η χώρα, να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να προχωρήσει με άλματα μπροστά την κοινωνική ευημερία και συνοχή, χωρίς αυτά που είπαμε; Ας μας δείξουν μια χώρα που βρέθηκε στην κατάσταση της Ελλάδας και ανέκαμψε χωρίς – έστω καταρχάς – να κάνει αυτά που περιγράψαμε; Δεν τολμούν. Γιατί ξέρουν, αφενός, ότι είναι αδύνατο να υπάρξει ανάκαμψη εντός δεδομένων πλαισίων. Και αφετέρου, γιατί γνωρίζουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν είναι από λάθος, αλλά από σκοπιμότητα. Γνωρίζουν πολύ καλά ποια θα είναι η κατάληξη κι αυτήν επιδιώκουν.

Ερώτηση: Στη κοινωνία επικρατεί ιδίως μετά την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος μια παγωμάρα, που η κυβέρνηση την μεταφράζει σαν σιωπηρή αποδοχή. Είναι έτσι;

Απάντηση: Δεν υπάρχει αποδοχή. Υπάρχει τρόμος μπροστά στο πιο αδίστακτο καθεστώς που έχει βιώσει ποτέ η Ελλάδα σε συνθήκες τυπικής ειρήνης. Επί χούντας επίφεραν κυρίως όσοι αντιστέκονταν στο καθεστώς, όσοι πάλευαν ενεργά για τη δημοκρατία. Σήμερα ο λαός μας βιώνει μια ολοκληρωτική γενοκτονία. Και μάλιστα με τη συνέργεια όλου του επίσημου πολιτικού συστήματος. Κι αυτό είναι αλήθεια ότι τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο.

Στα χρόνια της μνημονιακή κατοχής ο μέσος Έλληνας αντιλήφθηκε με κόστος τη δική του προσωπική ζωή, αλλά και των δικών του, ότι όσοι των εκπροσωπούσαν όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν είναι απλά ανίκανοι και διεφθαρμένοι. Είναι ορκισμένοι εχθροί του. Είτε βρίσκονται στη δεξιά, είτε στην αριστερά.

Κι όπως είναι απολύτως φυσικό για μια κοινωνία που καλείται να ανακαλύψει τον τροχό από την αρχή, δηλαδή να ανακαλύψει πώς να πολιτευτεί χωρίς να έχει ανάγκη τις παρατάξεις και τις ιδεολογίες που απάρτιζαν το επίσημο πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης. Ο μέσος Έλληνας πρέπει να μάθει από την αρχή αυτό που ήξεραν οι παππούδες του, ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν, μπορεί να τα καταφέρει μόνος του, μπορεί με τις δικές του δυνάμεις να σταθεί όρθιος χωρίς να χρειάζεται προστάτες ή δεκανίκια από κανέναν εγκάθετο μηχανισμό του εσωτερικού ή του εξωτερικού.

Η διαδικασία αυτή είναι και επίπονη και άκρως αντιφατική. Κι αυτό γιατί σε μια περίοδο όπου τα πάντα στην κοινωνία, την πολιτική και την οικονομία πολώνονται σε πρωτόγνωρο μάλιστα βαθμό, είναι απολύτως λογικό να βλέπουμε και μια αντίστοιχη πόλωση στις συμπεριφορές. Έτσι δίπλα στην ογκούμενη οργή για ότι συμβαίνει, εκδηλώνεται ταυτόχρονα κι ο φόβος της αναμέτρησης. Δίπλα στην ανάταση του πατριωτικού και δημοκρατικού αισθήματος, υπάρχει παράλληλα και η έξαρση της δειλίας και του φιλοτομαρισμού.

Πάντα υπήρχε αυτή η πόλωση σε ανάλογες τραγικές καταστάσεις. Η ιστορία μας είναι γεμάτη από πράξεις απλών ανθρώπων, που οι συνθήκες τους ανέδειξαν σε ήρωες, ή σε χαμερπείς προδότες του συνανθρώπου τους. Το τι θα επικρατήσει τελικά εξαρτάται από τους καταλύτες. Δηλαδή από τις πρωτογενείς δυνάμεις εκείνες που εκφράζουν με το λόγο και τη δράση τους τα πιο ζωτικά και άμεσα συμφέροντα των πολλών. Κι αυτή ακριβώς ήταν εξ ιδρύσεως και παραμένει μέχρι και σήμερα η πολιτική φιλοδοξία του ΕΠΑΜ.

Ερώτηση: Το τελευταίο διάστημα κυρίως με τους πλειστηριασμούς αλλά και επιμέρους θέματα αναπτύχθηκαν κοινές δράσεις του Ε.ΠΑ.Μ. και με άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Είναι αυτή μια μαγιά που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι ευρύτερο;

Απάντηση: Κοινές δράσεις υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, αλλά οι κοινές δράσεις απέχουν πολύ από το να συντελέσουν σε μια ευρύτερη αντιμνημονιακή συνεργασία. Για παράδειγμα το γεγονός ότι βρεθήκαμε στα πρωτοδικεία με άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν σημαίνει καθόλου ότι είχαμε τους ίδιους πολιτικούς στόχους μ’ αυτές. Όχι ευρύτερα, αλλά σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα. Εμείς από το 2013 και μετά που αναπτύξαμε τη δράση στα πρωτοδικεία για την αποτροπή των πλειστηριασμών δεν πήγαμε για τις κάμερες. Ούτε για να πούμε στους πολίτες, ω, πόσο κακό είναι που σας παίρνουν τα σπίτια, ψηφίστε μας!

Πήγαμε για δυο κύριους λόγους. Αφενός γιατί υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες ήταν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποτρέψουμε τη μαζική δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας κατ’ επιταγή των δανειστών. Κι όντως κατορθώσαμε να καθυστερήσουμε για χρόνια την επιχείρηση δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας.

Αφετέρου, να εξηγήσουμε στον κόσμο, τους πολίτες, ότι αυτό που του συμβαίνει δεν είναι μοιραίο, ούτε θα πρέπει να το αντιμετωπίζει με το γνωστό ω γέγονε, γέγονε. Οφείλει να γνωρίζει ότι χάνει την περιουσία του γιατί επιβλήθηκε στη χώρα μας ένα καθεστώς κατοχής με την αδρανοποίηση ή και κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κι αυτό έχει τεράστια σημασία. Διότι ανατροπή αυτού του καθεστώτος μέσα από την προσαγωγή στη δικαιοσύνη όλων των υπαιτίων ώστε να δικαστούν για Εσχάτη Προδοσία με βάση τα ισχύοντα του Συντάγματος και του Ποινικού Κώδικα, σημαίνει ότι ακυρώνονται όλες οι πολιτικές που τον οδήγησαν να χάσει την περιουσία του. Να γιατί εξαρχής εμείς πηγαίναμε στα πρωτοδικεία με αίτημα την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και την επιστροφή όλων των δημευμένων περιουσιών πίσω στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

Για μας λοιπόν η παρουσία μας στα πρωτοδικεία δεν ήταν για λόγους διαμαρτυρίας, αλλά για να υπερασπιστούμε τη νομιμότητα που έχει καταστρατηγηθεί στη χώρα μας προς όφελος αλλότριων συμφερόντων. Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο διαφέρουμε ριζικά με ορισμένες από τις δυνάμεις που εμφανίστηκαν εκ των υστέρων στα πρωτοδικεία με μόνο σκοπό να εκτονώσουν τη διαμαρτυρία τους.

Ερώτηση: Είναι εφικτή η δημιουργία ενός εκλογικού μετώπου όλων των αντιμνημονιακών δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων για την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος; Ποιο είναι το πλαίσιο που θα οδηγούσε σε σύγκλιση;

Απάντηση: Το ΕΠΑΜ είναι ανοιχτό στις συνεργασίες είτε με όρους μαζικής δράσης, είτε με όρους κοινών πολιτικών στόχων. Όμως, το ΕΠΑΜ δεν ενδιαφέρετε για εκλογικές συνεργασίες με μόνο σκοπό την εξασφάλιση μερικών εδρών στην υπάρχουσα Βουλή. Το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται να προχωρήσει σε συνεργασίες με μόνο σκοπό την εξασφάλιση βουλευτικής και κρατικής αντιμισθίας. Κι αυτό είναι απόφαση που έχει πάρει ως Μέτωπο από την εποχή της ίδρυσής του.

Αυτό που ενδιαφέρει το ΕΠΑΜ είναι η ανατροπή του σημερινού καθεστώτος κατοχής της πατρίδας μας. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την άνοδο μιας δημοκρατικής πατριωτικής κυβέρνησης. Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζονται ευρύτατες πολιτικές κι όχι εκλογικές συνεργασίες. Πολιτικές συνεργασίες που έχουν κοινό στόχο, δηλαδή την ανατροπή του καθεστώτος και την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η πολιτική συνεργασία θα πρέπει να είναι ικανή και με την είσοδό της στη Βουλή να υπηρετήσει έμπρακτα κι όχι μόνο στα λόγια, το σκοπό της ανατροπής. Κι όχι να συμμετέχει στην κοινοβουλευτική φαρσοκωμωδία ως μια ακόμη νομοταγής αντιπολίτευση. Θα πρέπει να είναι έτοιμη να οδηγήσει την αναμέτρηση στα άκρα και εντός της Βουλής, προκειμένου να αναχαιτιστούν πράξεις εσχάτης προδοσίας και να αναλάβει δράση ο ίδιος ο λαός.

Επομένως, το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται να συνεργαστεί ποτέ με δυνάμεις που δεν συμφωνεί τόσο στους κοινούς στόχους, αλλά και στα μέσα για την επίτευξη αυτών των στόχων. Άτιμα μέσα δεν μπορούν να υπηρετήσουν έντιμους σκοπούς. Κι ούτε το ΕΠΑΜ θα δεχθεί ποτέ να εκπροσωπηθεί σ’ ένα κοινοβούλιο, όπου δεν θα μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε από αυτά που πρεσβεύει.

Αφετηρία για να συζητήσει το ΕΠΑΜ πολιτική συνεργασία με άλλες δυνάμεις είναι μία και μόνη: η θέση απέναντι στο καθεστώς κατοχής. Αν μια δύναμη θεωρεί πώς όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι απολύτως νόμιμα κατά το Σύνταγμα, τότε δεν έχουμε καμιά κοινή αφετηρία για να συζητήσουμε κάποια περεταίρω συνεργασία. Το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται ούτε καν να κάτσει στο ίδιο τραπέζι να συζητήσει με δυνάμεις που θεωρούν πώς τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις και οι δεσμεύσεις της χώρας μας έναντι των δανειστών είναι απολύτως νόμιμες κι επομένως θα πρέπει να τιμήσουμε την υπογραφή μας, όπως μας δήλωσε ευθαρσώς ο κ. Λαφαζάνης.

Ερώτηση: Ποιες θα ήταν οι πρώτες κινήσεις μιας πατριωτικής κυβέρνησης;

Απάντηση: Η πρώτη κίνηση μιας δημοκρατικής πατριωτικής κυβέρνησης θα ήταν να εξασφαλίσει την αποκατάσταση της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος με βάση τα προβλεπόμενα του ισχύοντος Συντάγματος. Και η αποκατάσταση αυτή δεν μπορεί να υπάρξει αν η δικαιοσύνη δεν ασκήσει διώξεις επί Εσχάτη Προδοσία εναντίον όσων εμπλέκονται ενεργά στην επιβολή του καθεστώτος μνημονίων και κατοχής της πατρίδας μας.

Η κίνηση αυτή θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να καταγγείλει επίσημα ως άκυρες όλες τις υπογραφές και τις δεσμεύσεις που έχουν επιβληθεί εναντίον του ελληνικού λαού και της Ελλάδας από την εποχή του πρώτου μνημονίου έως σήμερα. Κι επομένως μπορεί να ξεκινήσει η διαδικασία αποκατάστασης όλων των αδικιών σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Είτε με την επιστροφή στην ιδιοκτησία του κράτους όλων των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου που ξεπουλήθηκαν ή πρόκειται να ξεπουληθούν κατ’ εντολή των δανειστών, είτε με την επιστροφή των ιδιωτικών περιουσιών που εκπλειστηριάστηκαν στα χρόνια του μνημονίου από τράπεζες, εφορία, κοκ, στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

2ο Να τεθεί υπό τον δημοκρατικό έλεγχο του ελληνικού κράτους η Τράπεζα της Ελλάδας. Με την κίνηση αυτή θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να δημιουργήσει εντός 24ωρου τις αναγκαίες πιστώσεις που χρειάζεται προκειμένου να χρηματοδοτήσει την παροχή βασικού εισοδήματος στο ύψος του μέσου αναγκαίου διαθέσιμου εισοδήματος σ’ όσους το έχουν απολύτως ανάγκη. Ιδιαίτερη φροντίδα θα δοθεί για την οικογένεια με ανήλικα τέκνα, για τα οποία θα καταβληθεί μηνιαία επιδότηση ανά ανήλικό τέκνο ύψους 300 ευρώ. Με άμεσο σκοπό την αναχαίτηση της δημογραφικής κατάρρευσης.

3ο Το πάγωμα όλων των οφειλών και χρεών των νοικοκυριών προς το κράτος, τις τράπεζες, την αυτοδιοίκηση και την «κοινή ωφέλεια». Πλήρες πάγωμα με σκοπό την αναθεώρηση και το ολοκληρωτικό σβήσιμο χωρίς προαπαιτούμενα των οφειλών και των χρεών που είναι προϊόν των μνημονιακών πολιτικών σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Ειδικά για τις τράπεζες να σβήσουν όλα τα χρέη προς νοικοκυριά και επιχειρηματίες – είτε εξυπηρετούνται, είτε δεν εξυπηρετούνται – με εξαίρεση όσα συνήφθησαν με δόλια, πολιτικά, ή άλλα μέσα. Για την κατηγορία αυτή των χρεών θα επιληφθεί η δικαιοσύνη.

Όλα αυτά θα μπορούσε να ήταν και θα είναι οι αποφάσεις του πρώτου 24ωρου μιας αληθινής δημοκρατικής πατριωτικής κυβέρνησης, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων της. Χωρίς να τεθούν σε εφαρμογή αυτές οι πρώτες καθοριστικές αποφάσεις από την πρώτη κιόλας μέρα της νέας κυβέρνησης, είναι αδύνατον κατόπιν να προχωρήσει η παραγωγική ανοικοδόμηση της χώρας, η οποία και θα κρίνει τελεσίδικα ότι η Ελλάδα και ο λαός της δεν πρόκειται ποτέ πια να επαναλάβουν τα ίδια που οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή.

Ερώτηση: Τι χρονικό διάστημα θα χρειάζονταν για να ανακάμψει η εθνική οικονομία και η κοινωνία;

Απάντηση: Αν εννοούμε με την έννοια ανάκαμψη το πότε το μέσο νοικοκυριό θα δει δραματική βελτίωση στη ζωή του, τότε οφείλουμε να πούμε ότι θα τη δει αμέσως. Μπορεί να φανταστεί κανείς τι βελτίωση θα σημάνει για τη ζωή του μέσου νοικοκυριού η δραστική εισοδηματική ενίσχυση και το πάγωμα όλων των τρεχουσών οφειλών του; Κι αυτή τη βελτίωση οφείλει η νέα κυβέρνηση να την εξασφαλίσει στα νοικοκυριά, από την πρώτη κιόλας ημέρα.

Άλλωστε χωρίς να βλέπει άμεσα και χειροπιαστά τη βελτίωση της ζωής του ο μέσος Έλληνας, είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν θα μπορέσει να προχωρήσει η εκ βάθρων αναδιοργάνωση και ανοικοδόμηση που έχει ανάγκη ο τόπος. Κάθε βήμα, κάθε μέτρο που θα παίρνει η νέα κυβέρνηση οφείλει να συμβάλει στην άμεση βελτίωση της ζωής και της θέσης της μεγάλης πλειοψηφίας των νοικοκυριών. Διαφορετικά η νέα κυβέρνηση θα αποτύχει και είτε θα μετατραπεί σε μια παραλλαγή όσων ζούμε σήμερα, είτε σε μια απ’ αυτές τις δικτατορίες που επιβλήθηκαν στο όνομα του λαού και της ευημερίας του στο απώτερο μέλλον.

Όσοι λένε ότι η ανάκαμψη της χώρας και του λαού θα πάρει χρόνια. Κι ότι θα χρειαστούν θυσίες εκ μέρους του μέχρι να βελτιωθεί αισθητά η ζωή του, τότε να ξέρετε ότι έχετε να κάνετε είτε με ανόητους, είτε με λάτρεις ολοκληρωτικών καθεστώτων. Κι ο λόγος είναι απλός. Χωρίς βελτίωση των συνθηκών και των όρων ζωής των πολιτών από το πρώτο κιόλας 24ωρο, δεν θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να εξασφαλίσει την ενεργή και αποφασιστική συμμετοχή της πλειοψηφίας στο πρόγραμμα ανοικοδόμησης της χώρας μας.

Χωρίς αυτή τη συμμετοχή δεν θα μπορέσει να θεμελιωθεί η δημοκρατία όπου ο απλός πολίτης δεν εγκρίνει απλώς, αλλά αποφασίζει τι θέλει να γίνει με τη ζωή του και τη χώρα του. Διαφορετικά θα πέσουμε σε μια από τα ίδια. Στους κατόχους της απόλυτης αλήθειας που μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή και την προοπτική του λαού.

Τώρα, το πόσο γρήγορα θα ανοικοδομηθεί η χώρα με όρους ανεπτυγμένης παραγωγής και πλήρους απασχόλησης εξαρτάται πρώτα και κύρια από την άμεση συμμετοχή και τη ενεργή δράση των ίδιων των πολιτών. Κι αυτό με τη σειρά του εξαρτάται άμεσα από την βελτίωση που θα βιώνουν μέρα τη μέρα οι ίδιοι οι απλοί έντιμοι πολίτες στην καθημερινή ζωή τους. Όλα είναι αλληλένδετα και καθορίζονται από την δραστική βελτίωση της ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών από την πρώτη κιόλας μέρα και κάθε μέρα.

Ερώτηση: Ποια θα είναι η αντίδραση των εταίρων μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ και πόσο ασφαλείς θα είμαστε από την Τουρκική επιθετικότητα;

Απάντηση: Ο μόνος τρόπος για τους εταίρους μας να αντιδράσουν αποτελεσματικά εναντίον της προσπάθειας να αποκατασταθεί το δημοκρατικό πολίτευμα στην πατρίδα μας και να ανοικοδομηθεί η χώρα μας με γνώμονα την ευημερία των πολιτών της, είναι ο πόλεμος. Κανένας άλλος τρόπος δεν μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην ριζική αλλαγή ρότας για τη χώρα μας.

Είναι όμως τόσο εύκολο να ξεκινήσουν πόλεμο εναντίον της πατρίδας μας στο σημερινό πολυπολικό κόσμο; Είναι τόσο εύκολο να ξεκινήσουν πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, όταν το 60% και πλέον του διεθνούς εμπορίου Ανατολής-Δύσης περνά από τον εναέριο χώρο της, την εδαφικής της επικράτεια και τις θάλασσές της;

Μπορεί να υπολογίσει κανείς τι θα σημάνει για τις διεθνείς επίγειες, εναέριες και θαλάσσιες μεταφορές ένας πόλεμος στην ευρύτερη περιοχή όπου δεσπόζει η Ελλάδα; Για τον ίδιο περίπου λόγο οι μεγάλες δυνάμεις ποτέ δεν επιχείρησαν, ούτε επέτρεψαν ανοιχτό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας σ’ ολόκληρη την ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Όσο αδύναμη, όσο καχεκτική κι αν ήταν η χώρα μας.

Με μοναδική εξαίρεση τον πόλεμο της ντροπής, όπως ονομάστηκε ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897. Μόνο που ο πόλεμος της ντροπής ονομάστηκε έτσι όχι γιατί ηττήθηκε η ελληνική πλευρά, αλλά γιατί εξαρχής ήταν στημένος με τη συναίνεση και απτή συμμετοχή του παλατιού και της κυβερνώσας κλίκας στην Ελλάδα. Ήταν ένας προσχηματικός πόλεμος προσυμφωνημένος απ’ όλες τις πλευρές με μοναδικό σκοπό την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα.

Μόνο έτσι κινδυνεύει από πόλεμο η Ελλάδα. Μόνο αν οι κυβερνώσες κλίκες τα συμφωνήσουν με την Τουρκία και τους εταίρους μας προκειμένου να επιβάλουν στον ελληνικό λαό τα χειρότερα με την μορφή πολεμικού τετελεσμένου. Ας θυμηθούμε επί παραδείγματι πώς χάθηκε η μισή Κύπρος από τον τούρκικο Αττίλα. Αν δεν είχε προδοθεί κατάφωρα η Κύπρος από την ελλαδική ηγεσία, αλλά και από το εσωτερικό της, σύμφωνα με τις εντολές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, θα τολμούσε ποτέ να ρισκάρει η Τουρκία μια τέτοια πολεμική περιπέτεια; Ούτε στα όνειρα του πιο πολεμοχαρούς νεοσουλτάνου της.

Σε καμία άλλη περίπτωση δεν κινδυνεύει η Ελλάδα από πόλεμο. Πρώτα και κύρια λόγω της γεωστρατηγικής σημασίας της περιοχής για Ανατολή και Δύση. Ποιος άλλωστε τα βάζει μ’ έναν λαό που αποφασίζει να πατήσει στα πόδια του και να σταθεί όρθιος; Κανείς. Όσο μεγάλος κι αν είναι. Όσο ισχυρός κι αν νιώθει.

Ερώτηση: Πότε βλέπετε την διεξαγωγή των εκλογών;

Απάντηση: Μετά το πεσκέσι του Ερντογάν προς τον Τσίπρα με την επιστροφή των δυο ομήρων στρατιωτικών, θεωρώ πολύ πιθανή την προκήρυξη εκλογών μέσα στο επόμενο δίμηνο. Εκτός κι αν οι δανειστές εταίροι μας έχουν διαφορετική γνώμη και κρατήσουν τον κ. Τσίπρα με την κυβερνώσα συμμορία του προκειμένου να ξεκινήσει ομαλά η «μεταμνημονιακή» δρακόντεια επιτήρηση από τις δυνάμεις κατοχής της πατρίδας μας. Μην ξεχνάμε ότι από τα μέσα Οκτωβρίου αναμένεται η πρώτη άφιξη του «κουαρτέτου» προκειμένου να αξιολογηθεί η συμμόρφωση της κυβέρνησης προς τις δεσμεύσεις της έναντι των εταίρων.

Το ΕΠΑΜ, αλλά και όσες αληθινά δημοκρατικές δυνάμεις βρίσκεται σε επαφή με σκοπό την πολιτική συνεργασία, δεν διακατέχεται από κανέναν εκλογικό πυρετό. Ούτε θεωρεί τις εκλογές το άπαν. Άλλωστε, αν τολμήσει τις εκλογές ο κ. Τσίπρας να είστε σίγουροι ότι θα έχουμε εκλογές σχεδόν κάθε χρόνο μ’ αυτά που θα κληθούν να εφαρμόσουν οι διάδοχες κυβερνήσεις του ιδίου φυράματος.

Δεν ενδιαφερόμαστε λοιπόν να μπούμε στο κοινοβούλιο ως μια ακόμη νομοταγής αντιπολίτευση για να εξασφαλίσουμε βουλευτικές αργομισθίες και κρατικές επιχορηγήσεις. Δεν χρειαζόμαστε αργομισθίες για να ασχοληθούμε με την πολιτική. Αυτό που μας νοιάζει και αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για εμάς είναι να σχηματιστεί ένα μπλοκ δυνάμεων που να είναι σε θέση να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας. Κι όχι απλά μια θέση στο κοινοβούλιο.

Μας ενδιαφέρει να υπάρξει μια ριζικά διαφορετική διακυβέρνηση που να λύσει τα πιο ζωτικά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας και του λαού. Κι όχι να στρογγυλοκαθίσουμε στα έδρανα της Βουλής και να απευθυνόμαστε εκ του ασφαλούς στον απλό πολίτη που υποφέρει και χάνεται μέρα τη μέρα. Πουλώντας εύκολη αντιμνημονιακή ρητορεία για ψηφαλάκια, όπως αρέσκονται να αποκαλούν την ψήφο του πολίτη οι κατ’ επάγγελμα ή καθ’ έξη απατεώνες της πολιτικής. Μαζί φυσικά με μια ποικιλία από φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

23 Αυγούστου 2018