Πρέπει να συνηθίσουμε ως λαός ότι μας κυβερνούν ειδεχθείς εγκληματίες.

Στην Ελλάδα όταν είσαι κυβερνών πολιτικός και ομολογείς εγκλήματα, αυτόματα απαλλάσσεσαι κάθε ευθύνης. Ειδικά της ποινικής. Διότι όπως μας λένε, δεν μπορούμε να ποινικοποιήσουμε την πολιτική. Ο νόμος και δη ο ποινικός είναι μόνο για τον απλό πολίτη, τον υπεξούσιο. Ποτέ για τον εξουσιαστή του.

Στην Ελλάδα η ψήφος του πολίτη δεν έχει εκφυλιστεί μόνο σε μια λευκή επιταγή, που οπισθογραφεί ο ψηφοφόρος, ώστε να την εξαργυρώσει τοις μετρητοίς ο εκάστοτε εθνοπατέρας σε βάρος της κοινωνίας και της πατρίδας, άμα τη αναλήψει του θώκου στο κοινοβούλιο, είτε στην κυβερνώσα παράταξη. Έχει επίσης μετατραπεί και σε συγχωροχάρτι με ισχύ ανάλογη μ’ εκείνη των παπικών (indulgentia λατινιστί) της εποχής του απόλυτου αλάθητου. Δια πάσα νόσο, μαλάκια και έγκλημα επιπίπτει του λαού ως μάστιγα προς εξυπηρέτηση της ιθύνουσας πολιτικής τάξης.

Κι έτσι με την μεγαλύτερη δυνατή ευκολία μπορεί όποιος κατέχει κυβερνητικό θώκο να ομολογεί ακόμη και πράξεις εσχάτης προδοσίας, αλλά να αισθάνεται σίγουρος ότι δεν θα κινηθεί κανενός είδους δικαιοσύνη εναντίον του. Ούτε καν η Θεία, μιας και γι’ αυτό φροντίζει η κρατικοδιαίτη δεσποτοκρατία, η οποία δεκαετίες τώρα προσποιείται την εκκλησία του Χριστού για να υπηρετεί δουλικά την κοσμική εξουσία.

Μετά λοιπόν την εν ψυχρώ δολοφονία των 100 και πλέον συνανθρώπων μας στην Ανατολική Αττική, από την οποία η κυβέρνηση νιώθει πώς έχει απαλλαγεί των ποινικών ευθυνών της μετά την ανάληψη των πολιτικών ευθυνών και την κωμωδία των παραιτήσεων, ήρθε η σειρά και πάλι του κ. Καμμένου.

Μετά την ομολογία Καμμένου για πλήρη υπαγωγή των ενόπλων δυνάμεων στη διοίκηση του ΝΑΤΟ, ήρθε η ώρα να ομολογήσει τα προφανή και για τους δυο στρατιωτικούς. Για προσχεδιασμένη ενέργεια έκανε λόγο ο υπουργός Άμυνας, Πάνος Καμμένος, αναφερόμενος στη σύλληψη των δύο Ελλήνων αξιωματικών στα σύνορα με την Τουρκία στον Έβρο τον περασμένο Μάρτιο.

Σε συνέντευξή του στον Real Fm, ο κύριος Καμμένος, αναφερόμενος στις συνθήκες σύλληψης είπε:

«Η σύλληψη των δυο στρατιωτικών ήταν προγραμματισμένη, με προσχεδιασμένο σενάριο και ήταν μια κίνηση που είχαν ετοιμάσει οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις με εντολή του Ερντογάν προκειμένου να ετοιμάσουν το περιβάλλον για την συναλλαγή δηλαδή την ανταλλαγή με τους οχτώ. Δεν έγινε τυχαία».

Κάλεσε μάλιστα την ΕΕ να πάρει ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα της παράνομης κράτησής τους.

«Δεν είναι θέμα που αφορά μόνο την Ελλάδα και την Τουρκία. Οι στρατιωτικοί υπηρετούν αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. Έχουν μόνιμη διεύθυνση στην Τουρκία. Η κράτηση τους είναι αντίθετη σε κάθε αρχή διεθνούς δικαίου. Κρατούνται παράνομα χωρίς να τους έχουν αποδοθεί κατηγορίες. Έχει ευθύνη και το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΕΕ να πάρει θέση και να ζητήσει την απελευθέρωση των δυο», είπε.

Υπενθυμίζεται ότι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί συνελήφθησαν στα σύνορα με την Τουρκία στις Καστανιές, κατά τη διάρκεια περίπολου την 1η Μαρτίου, καθώς φέρονται να έχασαν τον προσανατολισμό τους και να μπήκαν σε τουρκικό έδαφος. Έτσι τουλάχιστον έλεγε το ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου, όταν από την επομένη επιχειρούσε να μεταθέσει εμμέσως πλην σαφώς την ευθύνη της σύλληψης στα δυο στελέχη της περιπόλου.

Σήμερα ο κ. Καμμένος, περισσότερους από 5 μήνες μετά, ομολογεί ότι η σύλληψη δεν ήταν τυχαία, αλλά προγραμματισμένη από τον Ερντογάν. Και λοιπόν; Απαλλάσσει κανέναν αυτή η ομολογία;

Αντίθετα. Τα ερωτήματα που προκαλεί μια τέτοια ομολογία είναι αμείλιχτα. Ήταν, λέει, προγραμματισμένη ενέργεια των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων με εντολή Ερντογάν. Θαυμάσια. Πότε το κατάλαβε η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ότι η Τουρκία προετοιμάζεται για μια τέτοια ενέργεια;

Αν το αντιλήφθηκε μετά τη σύλληψη, τότε οφείλουμε να πούμε ότι η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία είναι παντελώς ανεπαρκής, ανίκανη και ανάξια για να επιτελέσει το ρόλο της. Ο λόγος είναι απλός. Αν ισχύει αυτό που ισχυρίζεται ο κ. Καμμένος ότι ο Ερντογάν είχε βάλει στο μάτι τους 8 αξιωματικούς που προσγειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, τότε μπορεί να μας πει κανείς από όλους αυτούς τους ανευθυνοϋπεύθυνους που βρίσκονται στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, τι έκαναν, τι μέτρα πήραν προκειμένου να αποτρέψουν πιθανές κινήσεις αντιμέτρων από την Τουρκία;

Δεν έκαναν απολύτως τίποτε. Ούτε ενισχυμένες περιπολίες, ούτε αυξημένη επαγρύπνηση στα σύνορα, ούτε τίποτε. Όπως δεν έκαναν τίποτε και μετά τη σύλληψη των δυο στελεχών την 1η Μαρτίου.

Γιατί αυτό; Είτε γιατί η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ερντογάν ότι δεν θα επιχειρήσει κάτι χειρότερο. Είτε γιατί πολύ απλά η προγραμματισμένη σύλληψη των δυο στελεχών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων ήταν εν γνώσει τουλάχιστον της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας. Με άλλα λόγια επίτηδες έστειλαν τα δυο παιδιά αυτά – χωρίς κανενός είδους αυξημένα μέτρα προστασίας, ή επαγρύπνησης – με σκοπό να συλληφθούν από τους Τούρκους.

Για ποιο λόγο στήθηκε ενέδρα για τη σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών; Ο κ. Καμμένος λέει ότι καούρα του Ερντογάν ήταν και είναι οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί που αυτομόλησαν στην Ελλάδα. Προσωπικά δεν διαφωνώ ότι το καθεστώς Ερντογάν βλέπει την επιστροφή των 8 ως έναν ακόμη θρίαμβο έναντι των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών της Νέας Τουρκίας.

Όμως, η ενέδρα και η σύλληψη των δυο στρατιωτικών στις Καστανιές από Τούρκους μισθοφόρους, δεν είχε ως κύρια αποστολή την πίεση για την ανταλλαγή με τους 8. Έστω κι αν η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν και είναι διατεθειμένη να τους παραδώσει στην πρώτη ευκαιρία.

Το επίδικο ζήτημα ήταν και είναι η αποστρατιωτικοποίηση του Έβρου. Δηλαδή, η σταδιακή απόσυρση των κύριων μονάδων του ελληνικού στρατού από την περιοχή του Έβρου για λόγους «συμμαχικού συμφέροντος».

Ήδη μετά τη Βάρνα, όπου συναντήθηκε ο Ερντογάν με τους Τουσκ και Γιουνκέρ της ΕΕ, έχει ξεκινήσει η αποστρατιωτικοποίηση της βουλγαροτουρκικής μεθορίου, βόρεια του Άρδα ποταμού. Η Βουλγαρία φροντίζει να δημιουργήσει μια no-man land, προκειμένου να εγκατασταθούν δυνάμεις του ΝΑΤΟ, που θα ελέγχουν την μεθόριο.

Ο κύριος σκοπός είναι η ασφάλεια αφενός των ενεργειακών διόδων, αλλά και του «βαλκανικού δακτυλίου», ο οποίος σχεδιάζεται να ενώσει όλες τις λιμενικές εγκαταστάσεις από την εκβολή του Δούναβη έως το Αιγαίο (Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη) με ένα δίκτυο σιδηροδρομικών και οδικών μεταφορών. Με κύριο σκοπό την παράκαμψη των Στενών.

Το δίχτυο αυτό είναι η σημερινή εκδοχή της σιδηροδρομικής γραμμής Βερολίνου-Βαγδάτης επί Οθωμανικής επικυριαρχίας στα Βαλκάνια, για το οποίο οι Μεγάλες Δυνάμεις έβαλαν τους Βαλκανικούς εθνικισμούς να σφαχτούν μεταξύ τους προκειμένου να επιβάλουν το «διεθνή έλεγχο» στη Μακεδονία-Θράκη. Κι όταν οι Βαλκάνιοι τα βρήκαν ενάντια στους Οθωμανούς το 1912, οι μεγάλες δυνάμεις προκειμένου να αναθεωρήσουν τα εθνικά σύνορα στα Βαλκάνια και να θέσουν την περιοχή υπό τον άμεσο αποικιακό τους ζυγό δεν δίστασαν να ξεκινήσουν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Στην ίδια κατάσταση έχουμε βρεθεί σήμερα. Και η σύλληψη των Ελλήνων στρατιωτικών εντάσσεται ακριβώς σ’ αυτό το παιχνίδι «διεθνούς ελέγχου» της περιοχής. Με την Τουρκία να διεκδικεί τον πρωτεύοντα ρόλο.

Να γιατί η ελληνική κυβέρνηση, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του κοινοβουλίου, η δικαστική εξουσία, η στρατιωτική ηγεσία, ακόμη και οι λεγόμενοι «συνδικαλιστικοί» φορείς των στρατιωτικών, έθαψαν το όλο ζήτημα. Το υποβάθμισαν ως εκεί που δεν παίρνει και δεν τόλμησαν ούτε καν να μιλήσουν για τα αυτονόητα.

Στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από τα λεγόμενα συμμαχικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Κι επομένως η ιθύνουσα τάξη της χώρας είναι διατεθειμένη να θάψει τα πάντα, ακόμη και τις ζωές των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, προκειμένου το όλο ζήτημα να αντιμετωπιστεί όχι με βάση τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και το διεθνές δίκαιο, αλλά ως οικογενειακή υπόθεση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η Ελλάδα ποτέ πριν δεν ήταν τόσο δοσμένη στους συμμάχους και εταίρους της. Φυσικά ως παροιμιώδης εταίρα.

Κι έτσι κανείς ανευθυνοϋπεύθυνος δεν νοιάστηκε, ούτε νοιάζεται για τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς. Εκτός από ευχολόγια, κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει για το γεγονός ότι οι στρατιωτικοί εν ώρα υπηρεσίας έχουν καθεστώς ετεροδικίας έναντι των δικαστικών αρχών, ιδίως άλλου κράτους. Ακόμη κι όταν έχουν εισβάλει σε ξένο έδαφος. Δεν μπορούν δηλαδή να δικαστούν, ούτε να τους επισυναφτεί κανενός είδους κατηγορία σε δικαστήριο άλλου κράτους.

Οι στρατιωτικοί εν υπηρεσία τελούν υπό την δικαιοδοσία του δικού τους και μόνο κράτους. Κανενός άλλου. Κι αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά οι στρατιωτικοί εν υπηρεσία εκτελούν χρέη άσκησης εθνικής κυριαρχίας του κράτους τους. Κι επομένως έναντι οιοδήποτε άλλου κράτους αποτελούν εντεταλμένα όργανα του κράτους που υπηρετούν.

Με ποιο δικαίωμα λοιπόν η Τουρκία τους παραπέμπει στα δικά της δικαστήρια; Με το αυτοκρατορικό δικαίωμα του Ερντογάν, ο οποίος δεν αναγνωρίζει στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ότι προασπίζουν εθνική κυριαρχία της χώρας τους.

Αυτό ήταν και παραμένει το κεντρικό επίδικο ζήτημα με τους δυο συλληφθέντες στρατιωτικούς. Το φωνάζουμε και το γράφουμε από την πρώτη μέρα που έγινε γνωστή η σύλληψη και η παράνομη κράτηση. (https://www.youtube.com/watch?v=56n3BRBhjns, http://dimitriskazakis.blogspot.com/2018/03/blog-post.html,)

Τι έκανε η κυβέρνηση; Αποδέχτηκε από την πρώτη στιγμή τον ισχυρισμό της Τουρκίας. Όχι μόνο τον προσχηματικό, αλλά και τον ουσιαστικό, δηλαδή ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί δεν είναι εντεταλμένα όργανα του ελληνικού κράτους με όρους άσκησης εθνικής κυριαρχίας, αλλά παρείσακτοι αγνώστου ταυτότητας (aliens) και ως τέτοιοι υπόκεινται στην δικαιοδοσία της τουρκικής δικαιοσύνης.

Ακόμη και σήμερα ο κ. Καμμένος αναμασά τη γνωστή τσίχλα: Κρατούνται παράνομα χωρίς να τους έχουν αποδοθεί κατηγορίες. Υπό ποιο νομικό καθεστώς θα αποδοθούν κατηγορίες στους δυο Έλληνες στρατιωτικούς; Ως λαθρομετανάστες που εισήλθαν παράνομα στην Τουρκία; Ως τι θα τους αποδοθούν κατηγορίες; Πάντως όχι ως εν ενεργεία στρατιωτικών στην υπηρεσία άλλου κράτους, διότι σ’ αυτή την περίπτωση η τουρκική δικαιοσύνη οφείλει να αναγνωρίσει το καθεστώς ετεροδικίας και να τους αφήσει ελεύθερους να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Να γιατί κρατούνται χωρίς να τους αποδίδονται κατηγορίες. Για να αποδώσει κατηγορίες η τουρκική δικαιοσύνη πρέπει πρώτα να κρίνει ότι έχει δικαιοδοσία πάνω σε στρατιωτικούς άλλου κράτους που συνελήφθησαν εν ώρα υπηρεσίας! Κι αυτό, το θέλει, δεν το θέλει, η Τουρκία, συνιστά casus belli για το διεθνές δίκαιο από τον 19ο αιώνα έως σήμερα.

Κι αυτή ακριβώς η στάση της Τουρκίας έχει μετατρέψει το καθεστώς κράτησης των δυο στρατιωτικών σε καταφανή ομηρία με σκοπό τον εκβιασμό άλλου τυπικά κυρίαρχου κράτους. Αυτό προβλέπει το διεθνές δίκαιο για την περίπτωση των δυο στρατιωτικών.

Και τι είναι ένα κράτος σαν την Τουρκία που συλλαμβάνει με ενέδρα, δηλαδή απάγει, και κρατά παράνομα ως ομήρους δυο στρατιωτικούς με σκοπό τον εκβιασμό; Κράτος τρομοκράτης.

Τι έκανε η κυβέρνηση, ο πολιτικός, ο νομικός και ο στρατιωτικός κόσμος της χώρας για την αντιμετώπιση της τρομοκρατικής ενέργειας του καθεστώτος Ερντογάν με θύματα τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς; Απολύτως τίποτε! Ένα ηχηρό απολύτως τίποτε!

Εκτός βέβαια από ευχολόγια, εύκολες και ανέξοδες καταγγελίες, απίστευτες ηλιθιότητες και ανοησίες, όπως ο χαρακτηρισμός των δυο στρατιωτικών ως «αιχμαλώτους» του Ερντογάν – λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο με την Τουρκία. Και φυσικά πλήθος από εκδηλώσεις συμπαράστασης κάθε λογής πολιτευτή και πολιτικάντη στους οικείους των θυμάτων με σκοπό τις απαραίτητες φωτογραφίες για τους αφελείς και τους ανόητους. Αλλά για την ταμπακέρα, απολύτως τίποτε.

Τους άφησαν στην τύχη τους. Τους παρέδωσαν κυριολεκτικά στον Ερντογάν. Και εξακολουθούν να τους αφήνουν στη τύχη τους, χωρίς να επιχειρούν ούτε καν τα προβλεπόμενα, με σκοπό τον εκβιασμό του ελληνικού λαού. Πρέπει να εμπεδώσουμε ως λαός το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανείς να προστατεύσει την εθνική κυριαρχία της πατρίδας. Ούτε καν ο στρατός.

«Και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο…» όπως είχε δηλώσει ένα από τα ανδράποδα της κυβέρνησης εκείνες τις μέρες. Μόνο που όταν αποδεικνύεσαι ανεπαρκής, ανίκανος και ανάξιος – για να μην πω προδότης με όλη τη νομική σημασία που του δίνει το ισχύον Ποινικό Δίκαιο της χώρας – να διαφυλάξεις την εθνική σου κυριαρχία, τότε είναι απολύτως σίγουρο ότι ο πόλεμος δεν είναι μακριά.