Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Μια θαυμάσια ευκαιρία για να ξεμπερδέψουμε μια και καλή.

Σε απεργιακό πυρετό βρίσκονται οι εργαζόμενοι στους χώρους της ανώτατης εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα καθώς δεν είναι μόνο το κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων και κλινικών του δημοσίου, αλλά και η επερχόμενη κατάργηση πολλών από τα πρώην ιατρεία του ΙΚΑ. Ο ΕΟΠΥΥ άλλωστε βρίσκεται στο καναβάτσο και επιβιώνει μόνο και μόνο για να καταστρέψει κάθε έννοια πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για το λαό. Μαζί με όλους αυτούς έχουμε τους εργαζόμενους στα εργοστάσια που κλείνουν, βάζουν λουκέτο, ή ξεπουλιούνται όπως π.χ. το σύνολο της υφιστάμενης αμυντικής βιομηχανίας. Κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό μιας και το κυνήγι για το άπιαστο όνειρο του πρωτογενούς πλεονάσματος, έχει μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Όμως, πώς γίνεται κι αυτός ο απεργιακός πυρετός σε τόσους κλάδους δεν φέρνει το ποθητό αποτέλεσμα; Γιατί οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις μέχρι σήμερα δεν έχουν φέρει κάποιο αποτέλεσμα εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής; Ο λόγος είναι απλός. Διότι ο κάθε τομέας, ο κάθε κλάδος εργαζομένων περιορίζεται αυστηρά στα δικά του κλαδικά ή εξειδικευμένα αιτήματα. Κι έτσι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα συμπόρευσης και συντονισμού με άλλους κλάδους. Τι θέλουν οι εργαζόμενοι της ΕΛΒΟ και των άλλων αμυντικών βιομηχανιών; Να μην πουληθούν τα εργοστάσια και να κρατήσουν τη δουλειά τους. Τι θέλουν οι εκπαιδευτικοί; Να μην γίνουν απολύσεις. Και πάει λέγοντας.

Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει αποτέλεσμα όταν ο κάθε εργαζόμενος που κινητοποιείται κοιτά την πάρτη του; Είναι ποτέ δυνατόν να κερδίσουν το οτιδήποτε σήμερα οι εργαζόμενοι όταν ο κάθε κλάδος κοιτά μόνο τα δικά του; Και είναι ποτέ δυνατόν να κερδίσουν την συμπαράσταση της κοινωνίας ευρύτερα, αν δεν αποδείξουν ότι νοιάζονται πρωτίστως για την κατάσταση που βαραίνει όλο τον λαό και δεν αγωνίζονται απλά για να εξαιρεθούν από την λαίλαπα που ισοπεδώνει τους πάντες;

Είναι τραγικό να το σκεφτεί κανείς. Πάνω από τρία χρόνια τώρα η κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της συνθλίβεται από τις πολιτικές ενός ανάλγητου καθεστώτος που παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου έχει οδηγήσει στην απελπισία την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τι άλλο θέλει κανείς για να πειστεί ότι η κυβέρνηση και κυρίως οι ξένοι δανειστές δεν χωρατεύουν; Τι άλλο θέλει κανείς για να αντιληφθεί ότι μπροστά στον οδοστρωτήρα που ανεβάζει ταχύτητα, εσύ δεν μπορείς να πηγαίνεις με αμυντικά αιτήματα που καταλήγουν, όχι εμένα, όλους τους άλλους ναι, αλλά όχι εμένα;

Και μετά από τρία χρόνια γενικών απεργιακών κινητοποιήσεων, τι άλλο θέλει κανείς για να πειστεί ότι με κλασσικές συνδικαλιστικές πρακτικές και απεργίες δεν πρόκειται να πετύχει τίποτε απολύτως. Μόνο μάχες για το θεαθήναι, για την τιμή των συνδικαλιστών όπλων, που δεν αφορούν κανέναν εργαζόμενο. Θέλει μεγάλη ευφυΐα; Θέλει επίσης μεγάλη ευφυΐα για το ποια θα είναι η κατάληξη; Χαμηλή συμμετοχή, αδιαφορία της κοινωνίας και ήττα, ή μάλλον πανωλεθρία γιατί τώρα πια έχει μπει στον ντορβά η ίδια η επιβίωση του εργαζομένου τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον δημόσιο τομέα.

Πάρε π.χ. τους εκπαιδευτικούς. Μαθαίνουμε ότι οι ΕΛΜΕ κατά πλειοψηφία ψηφίζουν πενθήμερες κυλιόμενες απεργίες με σκοπό να κλείσουν τα σχολεία. Μα αυτό είναι το θέμα; Να κλείσουν τα σχολεία; Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να κρατήσουν ανοιχτά τα σχολεία και να μην κάνουν μαθήματα. Αντίθετα τα σχολεία οφείλουν να είναι ανοιχτά να πηγαίνουν οι μαθητές και οι γονείς τους ώστε να ενημερώνονται για την κατάσταση. Να γίνονται διαρκώς εκδηλώσεις μέσα στο σχολείο, πολιτιστικές και πολιτικές. Να ανοίξουν πολιτικές συζητήσεις όπου θα συμμετάσχουν μαθητές και γονείς. Τα σχολεία οφείλουν να μετατραπούν σε κέντρα αγώνα σε κάθε γειτονιά για όλο τον κόσμο.

Κι οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι εκεί. Παρόντες όλοι τους. Να μια θαυμάσια ευκαιρία να δείξουν σε μαθητές και γονείς πώς θα πρέπει να είναι το πραγματικό δημόσιο σχολείο, τι σόι μόρφωση πρέπει να προσφέρει. Να μάθουν στα παιδιά αυτά που κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα δεν τους επέτρεψε ποτέ. Μόνο έτσι θα πείσουν την κοινωνία ότι δεν αξίζει να απολυθούν, ότι είναι χρήσιμοι όσο κανείς άλλος για την μέση ελληνική οικογένεια, ότι ασκούν λειτούργημα ως εκπαιδευτικοί. Αν μπορούν μάλιστα να πείσουν τους γονείς, δηλαδή του συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, να πάρουν στα χέρια τους την λειτουργική κατάληψη του σχολείου, τότε ακόμη καλύτερα γιατί οι εκπαιδευτικοί τυπικά δεν θα εμφανίζονται ως απεργοί κι έτσι δεν θα χάνουν μεροκάματα.

Είναι τόσο δύσκολο να γίνει; Έχουμε αντιληφθεί ότι παλεύουμε για τη ζωή μας; Έχουμε αντιληφθεί ότι το δίλλημα δεν είναι απόλυση τώρα ή αργότερα, αλλά ζωή ή θάνατος; Κι αν μια τέτοια κινητοποίηση των εκπαιδευτικών που δεν θα έχει ως κεντρικό αίτημά της τις απολύσεις, τις μειώσεις, κλπ του κλάδου, αλλά την ανατροπή της σημερινής κατοχής για να γλυτώσει ολόκληρη η κοινωνία, συντονιστεί με τις κινητοποιήσεις των άλλων κλάδων, τότε πόσο πιστεύεται ότι θα κρατήσει αυτή η κυβέρνηση; Πόσο πιστεύεται ότι θα μπορεί να κρατηθεί αυτή η πολιτική;

Μα θα μου πείτε οι συνδικαλιστές δεν θέλουν. Ποιος του χέ… τους συνδικαλιστές; Ποιος είναι τόσο ανόητος για να τους πιστεύει και να τους ανέχεται ακόμη και σήμερα; Μετά από τόσα και τόσα; Οι καλύτεροι από δαύτους παίζουν το παιχνίδι της προσωπικής προβολής και της κοινοβουλευτικής έδρας. Το παίζουν ήρωες μπροστά στις κάμερες μόνο και μόνο για να διεκδικήσουν κατόπιν την υποστήριξη από κάποιον κομματικό μηχανισμό, ή κάποια έδρα στο κοινοβούλιο. Είναι ποτέ δυνατό άνθρωποι στα συγκαλά τους να τους εμπιστεύονται τη ζωή τους, τα παιδιά τους, τα όνειρα και τις ελπίδες τους;

Δείτε τι έκαναν στο Μετρό, στην ΕΡΤ και παντού αλλού όπου κράτησαν τα ηνία οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Φούμαρα και κουβέντες του αέρα του στυλ «εμένα θα με πάρουν σηκωτό», «εδώ θα γίνει το νέο Πολυτεχνείο», κοκ κι όταν έρχεται η ώρα της σύγκρουσης άλλος κρύβεται στο πόρτ παγκάζ αυτοκινήτου για να αποφύγει τη σύλληψη κι άλλος ετοιμάζεται να φωτογραφηθεί με χειροπέδες προκειμένου να το εξαργυρώσει στο πολιτικό αλισβερίσι για κάποια έδρα. Δεν τους ξέρουμε; Τώρα θα τους μάθουμε;

Συντονιστικά αγώνα μέσα από συνελεύσεις εργαζομένων παρά και ενάντια στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτή είναι η απάντηση. Η μόνη απάντηση που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Συντονιστικά αγώνα όχι μόνο στον κλάδο, ή στον χώρο δουλειάς, αλλά και διακλαδικά που θα εξασφαλίσουν την ενότητα και τον συντονισμό των δράσεων σε όλους τους χώρους και όλους τους κλάδους. Οι εργαζόμενοι του ΕΜΠ έκαναν την πρώτη κίνηση. Ξεπέρασαν κομματικές σκεβρώσεις και εντεταλμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, συγκρότησαν το δικό τους συντονιστικό στη βάση μιας πρωτοφανούς ενότητας από τα κάτω και ξεκίνησαν. Ήδη βρίσκονται σε αναζήτηση συντονισμού με την λειτουργική κατάληψη της ΕΡΤ και τους άλλους χώρους δουλειάς. Είναι σίγουρο ότι θα τους ακολουθήσουν και οι εργαζόμενοι σε άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Στο κάτω-κάτω της γραφής τι έχουν να χάσουν; Αν όμως ενωθούν και πετάξουν στην άκρη τα κομματόσκυλα του συνδικαλισμού έχουν να κερδίσουν τη ζωή τους.

Πρέπει να είναι σε όλους καθαρό. Καμιά πολιτική και συνδικαλιστική ηγεσία δεν ενδιαφέρεται για το πώς θα καταλήξει αυτή η μάχη. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το σόου που προσφέρει στις κάμερες μια διαδήλωση αγανακτισμένων σε κλειστά κομματικά και συνδικαλιστικά μπλοκ. Δείτε για παράδειγμα τις γελοιότητες της Θεσσαλονίκης με αφορμή τη ΔΕΘ. Τα συλλαλητήρια θα γίνουν σε τέσσερα σημεία στις 18:00. Στο άγαλμα του Βενιζέλου καλούν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΘ και η ΕΔΟΘ. Στην Πλατεία Αριστοτέλους το ΠΑΜΕ. Στην Καμάρα οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και στην πλατεία Αγίας Σοφίας οι επιτροπές κατοίκων της Χαλκιδικής που αντιτίθενται στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Θα κάνουν την περατζάδα τους ερήμην της κοινωνίας και των εργαζομένων. Θα χαιρετίσει ο κ. Τσίπρας τους δικούς του, θα πουλήσει φούμαρα δια πάσα νόσο και μαλακία. Το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι αρχηγοί. Ο Παναγούπουλος μαζί με τις ξεπουλημένες ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα δείξουν ότι έκαναν ότι μπορούσαν και το πανηγύρι θα λήξει όπως άρχισε.

Κανείς τους δεν θέλει την αναμέτρηση. Κανείς τους δεν θέλει να ανατραπεί αυτή η πολιτική και κυρίως κανείς τους δεν θέλει την ανατροπή του καθεστώτος. Χωρίς αυτό δεν έχουν λόγο ύπαρξης κι αυτοί οι ίδιοι. Μόνο κινητοποιήσεις και απεργίες για το θεαθήναι που θα λήγουν άδοξα εντείνοντας την απελπισία των εργαζομένων στο σύνολό τους. Αυτό θέλουν. Μόνο έτσι μπορούν να φανούν σωτήρες στις επόμενες εκλογές. Κι αν τους ρωτήσεις; Η απάντηση είναι έτοιμη: μα ο κόσμος δεν είναι ώριμος, δεν είναι έτοιμος. Κι έτσι ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται μέχρι η συσσωρευμένη οργή του λαού και ο πόνος του να τον σπάσει οριστικά.

Ποιος πιστεύει στ’ αλήθεια ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα μια κινητοποίηση ή μια απεργία σήμερα που έχει κάποιο κλαδικό ή επιμέρους αίτημα; Ποιος πιστεύει στ’ αλήθεια ότι μπορεί να γλυτώσει από την λαίλαπα μόνο και μόνο αν περιοριστεί στο καβούκι του; Ποιος γλύτωσε έτσι; Κι όποιος εξαιρέθηκε προσωρινά της μηχανής του κιμά, πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι για να μην καταλαβαίνει ότι στην επόμενη γωνιά είναι η σειρά του; Γιατί επιτρέπουμε να μας εμπαίζουν πολιτευτές της κακιάς ώρας και συνδικαλιστές του πάρε-δώσε; Γιατί με τέτοια ευκολία παραδινόμαστε σε μηχανισμούς που χρόνια τώρα μας πουλάνε στην πρώτη ευκαιρία;

Όπως και να έχει, αυτός ο Σεπτέμβρης δημιουργεί μια μεγάλη ευκαιρία. Να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με το καθεστώς. Όχι περιμένοντας τις όποιες εκλογές και μετρώντας κάθε μέρα τις εκατόμβες των θυμάτων που συσσωρεύονται, αλλά με πρωτοβουλία των ίδιων των εργαζομένων να πέσει η κυβέρνηση και να μην επιτρέψουν σε κανέναν άλλο να κυβερνήσει στο όνομά τους και ερήμην τους. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία.

Το πώς θα γίνει αυτό το είπαμε ήδη. Συντονιστικά αγώνα ανά χώρο δουλειάς και κλάδο που θα εκλέγεται απευθείας από τις συνελεύσεις των εργαζομένων. Συντονισμός κλάδων και χώρων εργασίας με διασυντονιστικές επιτροπές και κοινές δράσεις. Λειτουργικές καταλήψεις παντού ώστε σχολεία, επιχειρήσεις, υπηρεσίες, νοσοκομεία, ιατρεία, μεταφορές, κοκ να είναι πρόσφορα στο πλατύ κοινό, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην κοινωνία και ταυτόχρονα να καλούν σε συμπαράσταση και συμπαράταξη.

Κοινά αιτήματα. Πράγμα πολύ βασικό. Δεν μπορεί να υπάρξει ούτε καν στοιχειώδης συντονισμός και κοινή δράση εργαζομένων, αλλά και κοινωνίας, αν δεν υπάρξουν κοινά αιτήματα. Κι αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα από την ανατροπή της κυβέρνησης και των πολιτικών της. Πρέπει επιτέλους να δώσουμε να καταλάβουν ακόμη και στις πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες που κάνουν πώς δεν το καταλαβαίνουν ότι από κοινού εργαζόμενοι και κοινωνία δεν θα επιτρέψουν στους τοκογλύφους να λυντσάρουν την χώρα για να της αρπάξουν τα τιμαλφή. Αυτό είναι το πρώτιστο που χωρίς αυτό οτιδήποτε άλλο δεν έχει καν νόημα.

Πρέπει όλοι μας να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν παλεύουμε για να μην πάθουμε αυτά που έπαθαν άλλοι κλάδοι εργαζομένων. Δεν παλεύουμε για να κρατηθούμε στη μιζέρια έναντι του διπλανού μας. Δεν μας αρκεί ένα ξεροκόμματο από το καθόλου. Παλεύουμε για να αποκατασταθούν οι αδικίες και να δικαιωθούν τα εκατομμύρια θύματα αυτού του καθεστώτος. Παλεύουμε μέχρι τέλους, μέχρι να ανατραπεί το καθεστώς. Γι’ αυτό όχι μόνο απεργούμε, κάνουμε λειτουργική κατάληψη σε σχολεία, νοσοκομεία, ιατρεία, υπηρεσίες, μεταφορές και επιχειρήσεις, αλλά σταματάμε επίσης να πληρώνουμε τράπεζες και εφορίες.

Τι νόημα έχει η απεργία και μάλιστα με προοπτική διαρκείας χωρίς να θέτεις ανοιχτά σ’ όλους τους εργαζόμενους την ανάγκη να σταματήσουν να πληρώνουν τράπεζες και εφορίες; Πόσο μπορεί να αντέξει ένας απεργός ή απολυμένος σε λειτουργική κατάληψη, όταν έχει να πληρώνει όλα αυτά; Η πολιτική ή συνδικαλιστική ηγεσία που δεν θέτει το θέμα αυτό ανοιχτά και δεν συνδυάζει τις κινητοποιήσεις με αυτή την αναγκαία δράση, το κάνει μόνο και μόνο για έναν λόγο: δεν θέλει με τίποτε να πετύχει η κινητοποίηση. Θέλει μια απεργία όπως τόσες άλλες, μόνο για το άει σιχτίρ του κόσμου, μόνο για το θεαθήναι και μόλις οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο να έχει το άλλοθι για να ενδώσει.

Δεν πληρώνουμε λοιπόν τίποτε και καλούμε ανοιχτά ολόκληρη την κοινωνία να μας μιμηθεί. Δεν έχουμε να χάσουμε απολύτως τίποτε. Η κυβέρνηση και τα αφεντικά της θα χάσουν. Και θα χάσουν μια και καλή. Αν οι κλάδοι και οι χώροι δουλειάς που βρίσκονται τώρα σε πυρετό κινητοποιήσεων αποφασίσουν από κοινού να σταματήσουν τις πληρωμές προς τράπεζες και εφορία για τουλάχιστον όσο κρατήσουν οι κινητοποιήσεις, πόσο πιστεύεται ότι θα αντέξει η κυβέρνηση; Ένα μήνα, δυο μήνες; Και τι θα γίνει αν ενωθούν οι εργαζόμενοι με την κοινωνία με κοινές δράσεις και αιτήματα; Πόσο θα αντέξει αυτό το καθεστώς; Πόση ζωή του δίνεται; Εγώ στοιχηματίζω ότι δεν μπορεί να κρατήσει πάνω από μήνα.

Τι έχουμε να χάσουμε λοιπόν; Τι θα πάθουμε αν σταματήσουμε να πληρώνουμε γι’ αυτό το διάστημα; Τίποτε. Το καθεστώς ωστόσο θα υποστεί τέτοιους τριγμούς που δεν θα του επιτρέψουν να σταθεί. Να γιατί έχουμε μπροστά μας μια θαυμάσια ευκαιρία. Αρκεί να μην μας παρασύρουν οι γνωστές κομματικές και συνδικαλιστικές καμαρίλες. Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμή μας και στην ενότητά μας. Κι όλα τα άλλα είναι πανεύκολα. Μπορούμε μέσα στο επόμενο μήνα ή δίμηνο το πολύ να έχουμε αλλάξει τη ζωή μας και όλοι μας να ζούμε την απαρχή του δρόμου για μια καλύτερη ζωή σε μια νέα Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα που θα ανήκει αποκλειστικά και κατά κυριότητα στον εργαζόμενο Έλληνα.

Αυτό είναι το νόημα της γενικής πολιτικής απεργίας που πρεσβεύει εξαρχής το ΕΠΑΜ κι αυτή η μάχη είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για να γίνει το αίτημα αυτό κτήμα πολύ πλατιών μαζών της κοινωνίας. Η κυβέρνηση αισθάνεται ασφαλής. Έριξε το γάντι και περιμένει. Στους εκπαιδευτικούς είπε ότι δεν πρόκειται να τους επιστρατεύσει. Υπολογίζει στις πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες που θα κάνουν για ακόμη μια φορά τα δικά τους με αποτέλεσμα να εκφυλιστούν οι απεργίες και να ξεσηκωθεί η κοινή γνώμη εναντίον τους. Και τότε θα δουλέψουν οι κυνόδοντες της κυβέρνησης. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα καταγγείλουν με θέρμη και έπειτα θα κάτσουν στ’ αυγά τους περιμένοντας τις δημοσκοπήσεις για να δουν πόσα οιονεί ψηφαλάκια εισέπραξαν επενδύοντας στην απελπισία και το αδιέξοδο του κόσμου. Το παιχνίδι είναι γνωστό από παλιά και είναι πολύ καλά στημένο και από τις δυο πλευρές.

Όμως αυτή την φορά μπορούμε να κάνουμε την έκπληξη. Ποιοι; Όλοι εμείς που είμαστε τα θύματα αυτής της κατάστασης. Μπορούμε να τα καταφέρουμε γρήγορα, εύκολα και απλά. Τόσο γρήγορα, εύκολα και απλά όσο να πεις κύμινο, όπως έλεγε η γιαγιά μου. Κι οι γιαγιάδες όπως ξέρουμε όλοι μας είναι πάντα σοφές. Αρκεί να μην παίξουμε το παιχνίδι τους και να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα.

Να ενωθούμε όλοι σε μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας με λειτουργικές καταλήψεις σχολείων, νοσοκομείων, ιατρείων, υπηρεσιών και επιχειρήσεων που θα οδηγήσει μέσα σ’ ένα με δυο μήνες στην κατάρρευση αυτού του τρισάθλιου καθεστώτος. Ας φτιάξουμε τα συντονιστικά αγώνα από τις συνελεύσεις των εργαζομένων και ας αναδείξουμε τα κοινά πολιτικά αιτήματα που μπορούν να ενώσουν όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Ας σταματήσουμε να πληρώνουμε τράπεζες και εφορίες όσο κρατούν οι κινητοποιήσεις και τα υπόλοιπα είναι περίπατος για εμάς και κόλαση για το καθεστώς.

Στάσου, ηρέμισε, διώξε για λίγο τις φοβίες σου και σκέψου. Αντιλαμβάνεσαι πόσο εύκολο είναι να τους ρίξουμε; Φαντάσου ότι μπορείς μέσα σε έναν ή δυο μήνες να έχεις γλυτώσει από τα χρέη τη εφορίας και των τραπεζών, να έχεις γλυτώσει από την ανεργία και τα μεροκάματα πείνας σε δουλειές χωρίς μέλλον. Να γιορτάζεις τον λυτρωμό της χώρας σου σ’ ένα γλέντι ατόφια ελληνικό και τρικούβερτο. Το φαντάζεσαι;

Μην ανησυχείς για τους άλλους. Να ανησυχείς μόνο για τον εαυτό σου. Αυτός είναι πάντα ο αδύναμος κρίκος. Τι είναι ένα με δυο μήνες; Δεν μπορείς να αντέξεις ένα με δυο μήνες, όταν υπομένεις την κόλαση επί τρία συναπτά χρόνια κι όταν σε περιμένει ο όλεθρος το επόμενο διάστημα αν κάτσεις με σταυρωμένα χέρια; Τι φοβάσαι; Τα χημικά, οι πραιτοριανοί και οι προβοκάτορες του καθεστώτος δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτε όταν τόσα σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες και επιχειρήσεις θα βρίσκονται υπό λειτουργική κατάληψη και θα αποτελούν τα κέντρα του αγώνα για ολόκληρη την κοινωνία. 

Έλα, ας τους τελειώνουμε μια και καλή. Όλους τους. Η χώρα και η ζωή μας ανήκει δικαιωματικά. Δεν μας την παραχωρεί κανείς τους. Την κερδίζουμε μόνοι μας, με το θάρρος, τον αγώνα και τη δουλειά μας. Δεν είμαστε εμείς τα παράσιτα. Αυτοί είναι. Ήρθε η ώρα να τους ξεφορτωθούμε γιατί το δέντρο της κοινωνίας οφείλει πάντα να θάλλει ολοζώντανο, καταπράσινο και γεμάτο με ολόφρεσκους καρπούς.

35 σχόλια:

  1. Κύριε Καζάκη, πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας αλλά έχω κάποια ερωτήματα. Είμαι εκπαιδευτικός στη διάθεση, έτσι περιφέρομαι σε δύο-τρία σχολεία κάθε χρόνο. Αυτό που βλέπω είναι δυστυχώς, σε κάθε σύλλογο 25-30 ατόμων έναν δυο να μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή τη μορφή αγώνα. Η πρότασή σας είναι πρωτοποριακή, απαιτεί έναν εντελώς νέο τρόπο σκέψης(για να προκύψει η διαφορετική δράση). Νομίζετε πως τον διαθέτουμε; Πώς θα οργανώσουμε αυτό το ανοιχτό σχολείο;Και δεν κινδυνεύουμε με απόλυση ως καταληψίες δημόσιου κτιρίου; Αν ναι, τότε αυτή η πρόταση μάλλον θα φοβήσει περισσότερο τους ήδη φοβισμένους συναδέλφους και θα δημιουργήσει, αντι για ενότητα, αντιπαλότητα γιατί τους εμποδίζουμε να εργαστούν(με τον παραδοσιακό τρόπο που γνωρίζουν). Περιμένω μία απάντησή σας, βοηθητική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταρχάς θεωρώ ότι η κοινωνία σήμερα που μιλάμε είναι έτοιμη για το μεγάλο άλμα. Χρειάζεται μόνο κάποιοι να κάνουν την αρχή. Οι τελευταίοι οργανωμένοι κλάδοι σε κινητοποίηση, όπως οι εκπαιδευτικοί, είναι μια καλή αρχή. Με την προϋπόθεση ότι θα συντονιστούν και με τους υπόλοιπους.
      Τώρα στο προκείμενο. Νομίζω ότι είναι εντελώς υπερβολικός ο φόβος σας. Δείτε την ΕΡΤ. Τρίτος μήνας λειτουργικής κατάλειψης και ακόμη κρατά, παρά τα ξεπουλήματα και τις άτολμες - για να μην πω τίποτε χειρότερο - συνδικαλιστικές ηγεσίες. Και κάνει μεγάλη ζημιά στην κυβέρνηση. Ακόμη κι από το διαδίκτιο έχει τέτοια τηλεθέαση, όσο κανένα άλλο μέσο στην Ελλάδα. Να ένα επιπλέον όπλο στη διάεθση των εκπαιδευτικών και των άλλων κλάδων για να επικοινωνήσουν με την κοινωνία.
      Αν θέσετε σε λειτουργική κατάλειψη το σχολείο, που σημαίνει ανοιχτό σχολείο που δεν ακολουθεί την ύλη και το πρόγραμμα του υπουργείου, αλλά γίνεται κέντρο αγώνα, ποιος θα κάνει τι εναντίον σας; Να σας απολύσουν; Πόσους και ποιους; Πότε; Και πώς θα σας βγάλουν έξω από το σχολείο; Με ΜΑΤ; Θα στείλουν ΜΑΤ σε κάθε σχολείο, υπηρεσία, επιχείρηση, νοσοκομείο που βρίσκεται σε λειτουργική κατάλειψη; Δεν γίνεται.
      Γνωρίζω για παράδειγμα ότι στη Μυτιλήνη στις αρχές του καλοκαιριού έκλεισαν οι γονείς και όχι οι εκπαιδευτικοί 26 σχολεία γιατί δεν ήθελαν την κατάργηση των οργανικών θέσεων και την υποβάθμιση της παιδείας. Η δε διαδήλωση που έγινε με πρωτοβουλία πάλι των γονέων και μιας χούφτας τολμηρών και θαραλέων εκπαιδευτικών ήταν η μεγαλύτερη σε μαζικότητα στο νησί την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. Γιατί δεν μπορεί κάτι αντίστοιχο να γίνει παντού; Ο Έλληνας, η ελληνική οικογένεια πονά για το παιδί του. Αν του εξηγήσετε απλά και καθαρά τι θα συμβεί με το σχολειό της γειτονιάς του, αν τον βάλετε στο παιχνίδι, τότε θα τρίβετε τα μάτια σας. Θα γίνει της Μυτηλήνης.
      Λέτε ότι φοβούνται οι συνάδελφοί σας. Το καταλαβαίνω. Είναι καλύτερα όμως να φοβούνται τον κόσμο κι αυτό που θα τους συμβεί στην επόμενη στροφή. Φαντάζομαι ξέρετε ότι δεν πρόκειται να μείνει ούτε καν τυπικά δημόσιο σχολείο, ενώ οι εκπαιδευτικοί - όσοι μείνουν - θα χάσουν την μονιμότητα και την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου. Αυτή είναι η άμεση προοπτική για να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Όποιος δεν κινητοποιηθεί τώρα για να υπερασπιστεί, όχι απλά τη δουλειά του, αλλά την ίδια την έννοια του δημόσιου σχολείου, τότε τι σόι εκπαιδευτικός είναι; Η κοινωνία παρακολουθεί. Να η ευκαιρία για τους εκπαιδευτικούς να αξιοποιήσουν τα ανοιχτά υπό λειτουργική κατάληψη σχολεία για να μάθουν άλλου είδους γράμματα τα παιδιά. Έτσι θα πείσετε την κοινωνία, την μέση ελληνική οικογένεια που αντιμετωπίζει ήδη την ανεργία και την ανέχεια, ότι σαν έχει ανάγκη σαν εκπαιδευτικούς. Διαφορετικά μην περιμένετε τίποτε. Απλά θα κάνετε μια απεργία παχιά στα λόγια και στις προθέσεις και εξαιρετικά αδύναμη στην πράξη με την κυβέρνηση να κάνει ότι θέλει και την κοινωνία να κοιτά αδιάφορη ή και εχθρική.

      Διαγραφή
    2. κυριε καθηγητα
      να συνεχισεις να δουλευεις και να προσφερεις γνωση στα παιδια μας.Και φυσικα στο πισω μερος του μυαλου σου εχεις οτι αν δεν πηγαινεις στην δουλεια σου,ή δεν κανεις σωστα την δουλεια σου μπορεί και να απολυθεις.
      Αυτο ειναι το προβλημα και για αυτο αντιδρουν μερικοι,για την αρση της μονιμοτητας,γιατι τους χαλαει την συνταγη αραζω ολη μερα και πληρωνομαι εφορου ζωης.
      κυριε καθηγητα να πηγαινεις κανονικα στην εργασία σου,και να την κανεις σαν τα παιδια να ηταν δικα σου.
      Αυτος ειναι ο μονος αγωνας για να παλεψεις να κρατησεις την θεση σου.
      ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΖΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΣΥΝΔΙΚΑΛΗΣΤΕΣ

      Διαγραφή
    3. Ναι εχεις δικαιο καζακη, η "ελληνικη" κοινωνια ειναι ετοιμη για το μεγαλο αλμα στο φασισμο και την αλληλοσφαγη.Καποια στιγμη θα καταλαβεις το ποιον των ηλιθίων που ονομαζεις λαό αλλα θα ειναι αργα.Σε βλεπω σε κανα ξερονησι να σπας πετρες σαν κομμουνιστοπροδοτης.Αυτος ο λαός ειναι ειναι μονο ικανος για να κωλοχτυπιεται σε μπουζουκια και να βλέπει μαλακιουλες στο διαδικτυο.Ισως ο μονος τροπος ειναι να δουν τα παιδια τους σε χαροκουα μπας και βαλουν λιγο μυαλό

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμε τις 8/9/13 1:01 μ.μ. αυτό που έγραψες θα μπορούσε να θεωρηθεί άνετα ως η προσευχή του καλού ραγιά. Ευτυχώς δεν είμαστε όλοι έτσι, θα διαπιστώσεις σύντομα ότι οι περισσότεροι σκεφτόμαστε πολύ διαφορετικά. Στη συνεννόηση μεταξύ μας έχουμε λίγο πρόβλημα αλλά θα το λύσουμε.

      Διαγραφή
  2. Γράφει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν στο 'Ταξίδι στον Γερμανικό Πληθωρισμό'(1928) για τη ρημαγμένη Γερμανία που παραπατά στο δρόμο για το ναζισμό: "Ένα παράδοξο που ξενίζει:οι άνθρωποι όταν κάνουν κάτι δεν λαμβάνουν υπόψη παρά το πιο στενόκαρδο ιδιωτικό τους συμφέρον, την ίδια στιγμή που η στάση τους καθορίζεται περισσότερο παρά ποτέ από τα μαζικά ένστικτα. Και περισσότερο παρά ποτέ τα μαζικά ένστικτα είναι διαταραγμένα και αλλοτριωμένα απο τη ζωή. [...] Όμως κανείς ποτέ δεν έχει δικαίωμα να συνάψει ειρήνη με τη φτώχεια, όταν πέφτει σαν ίσκιος τεράστιος πάνω στο σπίτι και το λαό του. Τότε πρέπει να διατηρήσει τις αισθήσεις του άγρυπνες για κάθε ταπείνωση που υφίσταται, και να τις κρατά σε πειθαρχία, μέχρι που ο πόνος του να πάψει να παίρνει το κατήφορο της θλίψης, και να διανοίξει ανηφορικά το δρόμο της εξέγερσης."

    Γιώργος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δημήτρη όχι για να σε κολακέψω... δεν είναι ώρα για τέτοια, αλλά τί να πω βρε παιδί μου ????? Είναι το καταπληκτικότερο πολιτικό και κοινωνικό άρθρο που έχω διαβάσει ποτέ μου, βγαλμένο μέσα από τη ψυχή σου, τη ψυχή ενός καθαρού αγωνιστή έτσι όπως θάπρεπε νάμαστε όλοι μας. Γιατί πρόκειται για τη ζωή μας, για το παρόν και το μέλλον όλων μας. Ναι ήρθε η ώρα της μάχης για την ίδια μας τη Ζωή και την ποιότητα της, με όπλα μας την ενότητα, την συνεργασία, την αλληλεγγύη, τον κοινό Σκοπό.΄Ηρθε η ώρα να πραγματωθεί το όραμα όλων μας, ιδιαίτερα όλων εκείνων που περιμένουν εδώ και χρόνια τώρα αυτή την κρίσιμη μάζα να ξυπνήσει και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Και βέβαια τότε δεν θάναι πια μάζα, θάναι ο κάθε ώριμος, συνειδητοποιημένος και σοφός πολίτης που έμαθε από την ζωή να παραμένει άφοβος, να κάνει υπερβάσεις, να καβαλάει το κύμα της Αλλαγής όταν σημάνει η ΄Ωρα, για μια Νέα Ζωή έτσι όπως όλοι εμείς οι οραματιστές την οραματιστήκαμε και την ονειρευτήκαμε στα καλύτερα όνειρά μας. ΄Ηρθε η ΄Ωρα !!!! Λέγεται πως η μοναδική πόρτα που ανοίγει από μόνη της είναι αυτή προς την καταστροφή. Κι αυτή την βρήκαμε όλοι μας ανοιχτή κι ούτε πήραμε χαμπάρι τί και πώς έγινε ακριβώς. Τώρα όμως την Πόρτα της Αλλαγής για μια Νέα Ζωή στην δικιά μας Ελλάδα θα την ανοίξουμε με τη δική μας Θέληση, συνειδητά, οργανωμένα και καλά μελετημένα και τότε θα δείτε... ΄Ολοι θα το πάρουν χαμπάρι !!!! Καλή Λευτεριά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κ. Καζάκη, οι σκέψεις με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο. Παρακολουθώ αρκετό καιρό τις εκπομπές σας και διαβάζω τα άρθρα σας. Θέλω να σας ενημερώσω ότι σε συζητήσεις και διάλογο που κάνω με διάφορους ανθρώπους - στους περισσότερους ακόμα και σ' αυτούς που είναι χρήστες του διαδικτύου και υψηλού μορφωτικού επιπέδου - είστε άγνωστος δυστυχώς και αυτό γιατί δεν τυγχάνετε προβολής από τα κυρίαρχα΄-διαφοροποιημένα κατ' όνομα ΜΜΕ που έχουν ένα και μόνο σκοπό:τη διασπορά του φόβου και την επιβολή της φασιστικής προπαγάνδας.
    Ασφαλώς γνωρίζετε πως οι περισσότεροι ταυτίζουν την υφιστάμενη τηλεόραση με την αδιαμφισβήτητη και αναμφίλεκτη αλήθεια. Δυστυχώς οι Χασαπόπουλοι, Πρετεντέρηδες και λοιπές ύαινες ρυθμίζουν τη μοίρα μας και μας λικνίζουν στις αγκάλες του Μορφέως, μέχρι να μας ξεπροβοδίσουν στα σκοτεινά μονοπάτια του Πλούτωνα, στην αγκαλιά της Περσεφόνης.
    Παρακαλώ πολύ, πείτε πιο συγκεκριμένα πώς μπορεί να γίνει η πρακτική εφαρμογή της πολιτικής απεργίας και να διασφαλιστεί η καθολική άρνηση των υποχρεώσεών μας προς τράπεζες, εφορίες (εγώ θα προσέθετα και ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λ.π)
    Και σας το λέω αυτό γιατί γνωρίζω ανθρώπους να υποστηρίζουν με θέρμη την απεργία και οι ίδιοι σε κατ' ιδίαν συζήτήσεις να λένε ότι δεν απεργούν ούτε δεμένοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κλειδί στη γενική πολιτική απεργία διαρκείας είναι η λειτουργική κατάληψη. Τι σημαίνει λειτουργική κατάλειψη. Σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι ενός χώρου τον καταλαμβάνουν και τον κρατούν ανοιχτό με σκοπό είτε να συνεχίσει να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες προς την κοινωνία (όταν πρόκειται π.χ. για νοσοκομεία, ιατρεία, μεταφορές, κοκ), είτε να λειτουργεί ως σημείο συνέυρεσης με την κοινωνία (ανοιχτό σχολείο). Το ίδιο και με τις επιχειρήσεις, που οι εργαζόμενοι τις βάζουν να δουλέψουν για την πάρτη τους, για δικό τους όφελος. Ο συντονισμός τέτοιων ενεργειών είναι κορυφαίας σημασίας. Όχι ανάμεσα στους διαφορετικούς χώρους δουλειάς, αλλά και ανάμεσα στους κλάδους. Το ίδιο και τα αιτήματα, τα οποία δεν μπορούν να είναι εργασιακά, αλλά κατεξοχήν πολιτικά που ενώνουν τους πάντες. Αν και δύσκολο, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη ΔΕΗ με τον ΟΤΕ. Εκεί που η λειτουργική κατάληψη οφείλει να κατεβάσει ρολά, είναι στις ΔΟΥ με σκοπό να παραλείσει το σύστημα είσπραξςη του κράτους. Αν μάλιστα συνδυαστεί και με καταλήψεις στα κομβικά υπουργεία, τότε ακόμη καλύτερα. Για όλο το διάστημα των κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι δεν πληρώνουν τίποτε (ακόμη και ΔΕΗ με ΟΤΕ, ιδίως αν συνενοηθούν με τους εργαζόμενους στους οργανισμούς αυτούς και σταματήσουν να κόβουν τις συνδέσεις). Το ίδιο και οι έμποροι με τους μικρομεσαίους. Σταματάνε να κόβουν αποδείξεις με ΦΠΑ και απλά εξυπηρετούν τους πολίτες. Με τον τρόπο αυτό παραλύει το κράτος και η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σταθεί χωρίς να μπορεί να αντιδράσει εκτός από την τρομοκρατία δια των ΜΜΕ. Όμως σήμερα ελάχιστοι δίνουν σημασία στα καθεστωτικά ΜΜΕ γι' αυτό και έχουν χάσει παντελώς την θεαματικότητα που είχαν. Το όλο ζήτημα είναι κάποιος να κάνει την αρχή και τότε θα δείτε πώς θα βρεθούν και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν.

      Διαγραφή
    2. Sygnwmh gia touw latinikous xarakthres alla to PC edw den exei ellhnika auth th stigmh.

      Basika autos einai o tropos. Opws protynei o k. Kazakhs. Oi ayto diaxeirizomenes perioxes/yphresies ksekinhsan me thn Keratea, meta h BIOMET, h Ierissos, h ERT. O epomenos stoxos einai ta sxoleia kai ta nosokomeia kai meta oi DOY kai ta ypourgeia. Oso to kratos katareei, katareoun kai polloi apo aytous. Oso kleinoun ergostasia, ta pernoume emeis. Ayto einai h eukairia na eksaplw8oume. Oso xanoun edafos na to kerdizoume emeis. Na mhn to afhnoume sto eleos.

      Διαγραφή
  5. Σας ευχαριστω, κ.Καζακη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. λες κυριε καζακη,πχ για τα νοσοκομεια καταλαμβάνουν τον χώρο,τον κρατούν ανοικτό και παρεχουν δωρεαν υπηρεσίες στους πολιτες
    μια χαρα και ποιος θα ενοχληθεί απο αυτο ?????
    2.για τις επιχειρησεις αυριο το πρωι θα πω στο αφεντικο μου μαζι με τους συναδελφους μου,κοιτα να δεις οξω απο εδω,απο σημερα τις εισπραξεις σου θα τις μοιραζομαστε εμεις ,πολυ εφικτο ε
    3.η δεη για ποσο καιρο θα δουλευει νομιζεις,χωρις να πληρωνει κανεις,α ναι και οι υπαλληλοι θα διανεμουν δωρεαν κερια

    και μια τελευταια ερωτηση,αναρωτιεμαι αν αυτα που γραφεις τα πιστευεις ,ειμαι σιγουρος πως οχι
    μα για πολιτικος στην ελλαδα δεν αγωνιζεσαι και εσυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Αυτοί που θα ενοχληθούν είναι οι κυβερνώντες, οι κυνηγοί κεφαλών και φακελακίων, όπως και οι ασκούντες την πρωκτολειχία.
      2. Δεν χρειάζετε να πεις τίποτε γιατί δεν έχεις τα κότσια. Έστω κι εγώ αν μίλησα για τις επιχειρήσεις που κλείνουν, ή είναι σε διαδικασία εκκαθάρισης και ήδη τα αφεντικά έχουν πάρει το ταμείο και κάνανε φτερά. Και τα δικά σας!
      3. Θα μοιράζουν και κεριά πολυτελείας. Όμως πέρα από την πλάκα. Κάνε καμιά βόλτα από τις δυτικές συνοικίες και μέτρησε πόσοι έχουν ρεύμα και μετά έλα πάλι να μιλήσουμε.
      Τα υπόλοιπα αφορούν το συνάφι σου, τους ιδιώτες με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου.

      Διαγραφή
  7. Δημήτρη έχεις δίκιο,και για να είμαι πιο σαφείς απο το 2009 που σε γνώρισα μέσω τον εκπομπών σου έχει δικαιωθεί πλήρως σε ότι πρόβλεψη έχεις κάνει εκτός 1 ότι θα είχαμε καθαρίσει με τη Χούντα.
    Και αυτό ίσως γιατί ίσως δεν πεοβλεψες ότι αυτός ο λαός είναι της τελευταίας στιγμής,την ώρα δηλαδή που του βγαίνει η ψυχή μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι καναπεδατοι δεν έχουν σκεφτοι ότι τα πρώτα θύματα θα είναι τα ίδια τα παιδιά τους.
    Ο θεός να σε έχει δυνατό Δημήτρη γιατί σε χρειαζόμαστε.
    /ΘΒ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κε Καζάκη, ΟΛΟ αυτό το πακέτο το έχετε σκεφτεί χωρίς ΚΑΜΙΑ κινητοποίηση αλλά με ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΘΕ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ;;;;;; Γιατί πολλοί από μας δεν πιστεύουμε πια στις κινητοποιήσεις που αποτυγχάνουν από προβοκάτορες, και θέλουμε να αποφύγουμε πάσης φύσεως χημικά από ουρανό και γη. Τα χρόνια της πάλης σώμα με σώμα τέλειωσαν ανεπιστρεπτί. Ο αγώνας είναι άνισος και χαμένος από χέρι. Επίσης και η διάθεση να χύσουμε αίμα. Η επανάσταση δεν θέλει πια κόπο θέλει τρόπο -μυαλό, αλλά για να υπάρξει σύμπνοια και μαζική επιτυχία, θα πρέπει κι όλοι σας να αφήσετε τα σημαιάκια κάτω. Η κατάληψη της σελήνης πρέπει να μην γίνει με ανταγωνισμό ποιος θα καρφώσει τη σημαία πρώτος και θα πάρει τα εύσημα. Ανυπακοή, απεργία πολιτική διαρκείας και ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. Ας πάρει ο καθένας μερικές προμήθειες κι ας απέχει από τα ΠΑΝΤΑ. Πόσο θα αντέξουν; 3-4 μέρες ΤΟ ΠΟΛΥ. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι πως αυτό θα οργανωθεί, αλλά ποιος θα καρφώσει μετά τη σημαιούλα του στην κυβέρνηση. Με λίγα λόγια, να το πω και ξεκάθαρα, όλοι εσείς οι πολιτικοί έχετε την ευθύνη αυτού που μας συμβαίνει τώρα ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Μαζί και τα ξεπουλημένα συνδικάτα. Βρείτε τα λοιπόν μεταξύ σας, γιατί ΕΜΕΙΣ, ο Κανένας οργανωνόμαστε και θα το κάνουμε πριν από σας για μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτον δεν είμαι πολιτικός, ούτε ήμουν ποτέ. Δεν με ενδιαφέρει να κυβερνήσω. Αν το ήθελα, δεν φαντάζεστε ειδικά σήμερα πόσο εύκολο θα ήταν για μένα να είμαι κάθε μέρα στις τηλεοράσεις και φυσικά στη Βουλή. Γι' αυτό και δεν έχω να τα βρω με κανέναν. Δεν με αφορούν. Αν ΕΣΕΙΣ, όπως λέτε, είσαστε χαϊβάνια - με το συμπάθειο - και θέλετε ΕΜΕΙΣ πρώτα να τα βρούμε για να κάνετε ΕΣΕΙΣ το καθήκον σας, τότε βράστα κι άστα.

      Διαγραφή
    2. Με προσβάλετε... όχι για το χαϊβάνια, αλλά λέγοντας μου ότι δεν είστε πολιτικός. Πρώην στέλεχος του ΚΚΕ, ηγείστε μιας ομάδας που ήδη έχει συμμετάσχει σε εκλογές, γράφετε άρθρα πολιτικά και κάνετε προτάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα, μήπως έχουμε άλλη άποψη της έννοιας του πολιτικού; Πάντως το καθήκον μας είναι ανυπακοή κι αυτό θα πετύχει μόνο όταν δεν έχεις 10 δάχτυλα μες την μούρη σου όπου το καθένα σου δείχνει κι άλλη διαδρομή, κι άλλη συνταγή, κι άλλη 'συνέχεια' μετά την ανυπακοή. Το δικό μου προσωπικό καθήκον είναι να σκουντήξω τους συμπολίτες μου να δουν πέρα από τα δάχτυλα, όσο αυτό είναι ακόμα εφικτό μετά από πολλά έτη αλληθωρισμού...

      Διαγραφή
  9. Γιώργος Γρυμπογιάννης8 Σεπτεμβρίου 2013 στις 1:52 μ.μ.

    Σχετικά με το κύριο σημείο:"της γενικής πολιτικής απεργίας".
    Είναι εύστοχες οι τοποθετήσεις ως προς την ενοποίηση αιτημάτων και πρακτικών με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης.
    'Οπως είναι εύστοχες και οι παρατηρήσεις για τα εμπόδια που βάζει το γραφειοκρατικό συνδικαλιστικό κατεστημένο το οποίο βέβαια είναι στενά συνδεδεμένο με κόμματα του κοινοβουλίου.
    Επομένως η κοινή δράση επάνω στις σοβαρές προτάσεις του άρθρου μένει να στηρίζεται σε όσους έχουν πραγματικά απηυδήσει από το υφιστάμενο στενά συνδεδεμένο με δικαιοσύνη μεγαλοεπιχειρήσεις/τράπεζες και ξένο πολιτικό και κερδοσκοπικό παράγοντα κοινοβουλευτικό καθεστώς της εσωτερικής τρόϊκας.
    Ακόμα αυτή η κοινή δράση πρέπει να διαθέτει ισχυρό δικαιϊκό υπόβαθρο να ξεχειλίζει από ηθική υπεροχή ακόμα και με την ισχύουσα νομοθεσία εφ΄όσον είναι δυνατόν.
    Με προοπτική ακριβώς την ανατροπή αυτού του διεφθαρμένου πολιτικού σκηνικού από όσους έχουν και το ξέρουν την ηθική υπεροχή, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το μέγιστο ζητούμενο, αυτό της μνημονιακής εσχάτης προδοσίας το οποίο οι εισαγγελείς έκριναν επανειλλημμένα ως βάσιμο σύμφωνα με το ΙΣΧΥΟΝ ΔΙΚΑΙΟ και σχημάτισαν δικογραφίες τις οποίες έστειλαν στη Βουλή. Αυτό είναι το ζητούμενο που θα βάλει την σφραγίδα και στην πολιτική ανατροπή, αλλά και εν συνεχεία σε μία συντακική εθνοσυνέλευση που και αυτή θα καθοριστεί και από τα συμπεράσματα της υπόθεσης της εσχάτης προδοσίας.
    Μέσα από αυτά τα συμπεράσματα θα είναι και πιο ευανάγνωστα τα ζητήματα της απαιτούμενης νομισματικής πολιτικής (ευρώ ή δραχμή,Τράπεζα της Ελλάδος και όχι κερδοσκόπων και ξένου παράγοντα)και της γενικότερης διαχείρισης της εθνικής μας θέσης στο διεθνές στερέωμα.
    Θεωρώ πως πραγματικά έχουμε απηυδήσει και είμαστε ώριμοι για μια νέα Ελλάδα και όχι μια κυβερνητική αλλαγή, αν και όταν όλες μας οι σκέψεις και πράξεις ομαδοποιούνται, συντάσσονται, επιμένουν στο μέγιστο ζητούμενο που θα μπορούσε να συνοψιστεί και ως εξής:

    "Επιμένουμε να αναδεικνύουμε τη δικονομική υπεροχή των επιχειρημάτων για την εσχάτη προδοσία των κυβερνώντων (και κάθε συνενόχου), αυτών που απ’ ευθείας είτε μέσω Σταυρίδη,Στουρνάρα κλπ καταφεύγουν και σε επιθετική αλητεία,για να μας τρομάξουν κιόλας.
    Θυμίζω πως ο Πάγκαλος (ναι, αυτός που μας έβριζε αλήτικα) μήνυσε πολίτη που τον αποκάλεσε γάϊδαρο αλλά και αυτός και οι υπόλοιποι ΛΟΥΦΑΖΟΥΝ όταν τους αποκαλούμε προδότες με τον πιο επίσημο τρόπο (κρύβοντας και τις εις βάρος τους δικογραφίες στη βουλή).
    Η υπενθύμιση του κατακτημένου νομικού πολιτισμού (από ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι ποινικό κώδικα για εσχάτη προδοσία), βοηθάει την καθημερινή και κατακερματισμένη οργή να εκφράζεται αντιμνημονιακά, πραγματικά και όχι δήθεν, γιατί κανένας πολίτης και κανένας κλάδος δεν θα σωθεί, κανένα ζήτημα δεν θα λυθεί, αν δεν συνειδητοποιηθεί ταυτόχρονα το μέγιστο εθνικό ζήτημα της μνημονιακής εσχάτης προδοσίας.
    Πολύ περισσότερο που αυτό το ύψιστο ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ζητούμενο ΑΠΟΣΙΩΠΑΤΑΙ ΣΑΝ ΤΕΤΟΙΟ (αποσιώπηση και των καταγγελιών και των κακουργημάτων που περιλαμβάνουν οι σχετικές ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ) ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ (που ενθυλακώνουν τον αντίστοιχο ομοιοεπαγγελματικό μισθό και την αντίστοιχη ομοιοεπαγγελματική.σύνταξη).
    Σημειώνουμε τις επανειλλημμένες δηλώσεις της κας Ζωής Κωνσταντοπούλου για το ότι πράγματι υπάρχει εσχάτη προδοσία, δηλώσεις όμως, οι οποίες συγκρούονται με την αποσιώπηση των σχετικών δικογραφιών που ευρίσκονται ΑΔΙΑΒΑΣΤΕΣ στη Βουλή."
    Γιώργος Γρυμπογιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=v51uTYOTgNQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργος Γρυμπογιάννης8 Σεπτεμβρίου 2013 στις 6:52 μ.μ.

      Για Δημήτρη Καζάκη και κάθε πραγματικό αντιμνημονιακό.
      Αξίζει την προσοχή μας η ομιλία του Επισκόπου στην λιτανεία της Παναγιάς Γιάτρισσας στο Λουτράκι (από 7ο λεπτό μέχρι το τέλος). Ιδού η πρόκληση για επικοινωνία και συνεργασία με ανθρώπους που λένε τα ίδια επαναστατικά πράγματα με τον δικό τους,διαφορετικό από τον δικό μου, τον δικό σου, τρόπο. Πολύ θα ήθελα να συμβάλλω σε μια τέτοια προσπάθεια... Φίλε ανώνυμε σ' ευχαριστώ για την προσφορά σου:
      http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=v51uTYOTgNQ

      Διαγραφή
    2. Να την παρακαλέσεις να σου βάλει λίγο μυαλό!!!

      Διαγραφή
    3. Αμα περιμένουνε βοήθεια απο τα γηραλέα απομεινάρια του βυζαντινου σκοταδισμού, σωθήκαμε.

      Διαγραφή
  11. Φίλε Δημήτρη γεια σου.Αυτο το σχολείο θα μπορούσε να υπάρξει αν η ποιότητα των ανθρωπων ήταν αλλη.,Η υγεία είναι αναγκαίο αγαθό.Η εκπαίδευση για την πλειοψηφία των νέων δεν θεωρείται αναγκαίο αγαθό.
    Μήπως οι εκπαιδευτικοί είναι απλώς εργαζόμενοι και το κλειστό σχολείο είναι αφορμή απόδρασης
    Τελικά ποιος ενδιαφέρεται για ένα ανοιχτό λειτουργικό σχολείο;
    Σε ευχαριστώ για τόσο χρόνο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κύριε Καζάκη,το άθρο σας προτείνει ειλικρινείς,απλές και ταυτόχρονα συντονισμένες(μέσα στην απλότητά τους) αντιδράσεις από αγανακτισμένους πολίτες.Αυτές τις αντιδράσεις όμως ,για μην οχλοποιηθούν,θα πρέπει να τις κατευθύνουν κάποιοι για να πετύχουν.Πως προτείνετε αυτοί που θα το κάνουν αυτό,να πείσουν τους υπόλοιπους ότι α.αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος δράσης(ύστερα από όλα αυτά που έχουμε δει και αναφέρετε και εσείς) και κυρίως ,β.πως αυτοί που θα ηγηθούν της δράσης είναι όλοι ακέραιοι(δεν είναι δηλαδή τίποτε μπαχαλάκηδες που προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ψευδοκράτος).Σας ρωτώ γιατί όντως δείχνει εμπνευσμένα επαναστατικό το άθρο σας ,αλλά η Ελληνική κοινωνία από την άλλη έχει κουραστεί να ακολουθεί την κάθε άποψη που ακούγεται και κλείνει τα αυτιά της πριν ακούσει λέξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα μιλάμε για γενικές συνελεύσεις και συντονιστικά που εκλέγονται απευθείας και λογοδοτούν στις συνελεύσεις. Κατά κανόνα η διαδικασία αυτή διασφαλίζει από τις κακοτοπιές. Όμως η μεγαλύτερη δικλείδα ασφαλείας είναι η προσωπική συμμετοχή, όσο μεγαλύτερη, όσο πιο ενεργή, τόσο περισσότερο διασφαλίζει την όλη υπόθεση από το να μην εκφυλιστεί.

      Διαγραφή
    2. Pws ena aytodiaxeirizomeno komma leitourgei? Me pyrhnes kok. An ayto efarmostei sthn olothta tou apo th mia gwnia ths Elladas mexri thn allh, mporei na leitourghsei oloklhrh h xwra. Poly apla. De xreiazetai na eimaste oloi kai ta 10 ekatomyria anthrwpoi mesa sth Boulh gia na kybernhsoume.

      H enothta tou laou kai h symmetoxh fernei apo monh ths thn ikanothta ths aytodiaxeirishs. Oxi mono twn kentrwn agwna, alla kai oloklhrhs ths xwras.

      Διαγραφή
  13. Ο Λαός δυστυχή και λυπάται, αλλά δεν μετάνιωσε για τι Ζωή που είχε και με τον <> τρόπο που την επιδίωξε. Οι Έλληνες θέλουν να γυρίσουν εκεί που ήταν - δεν τους ενδιαφέρει το μελλοντικό κόστος. Από το ίδιο το πολιτικό καθεστώς θα διαλέξουν αν είναι δυνατόν τους ποιο <>.... γιατί έτσι ανέβηκαν, και έτσι μόνο θα ανέβουν ξανά, με τις τελευταίες κρυφές ελπίδες, ..γιαυτό και βλέπουμε Σύριζα και Χρυσή αυγή στη βουλή. Τι να πω άλλο, υπάρχουν 5000 - 10000 ας πιάσουμε ένα νησί ένα βουνό να στηθεί ξανά μια κοινωνία <> <> δεν ξερω τι, και δεν κάνω πλάκα, να στηθεί μια κοινωνία που με το παράδειγμα της θα ανατρέψει τα πάντα..Μπορεί να γίνει οργανωμένα στην αρχή να μπει ένα θεμέλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δυστυχως αυτά ειναι ονειρα θερινής νυκτός.

    Κύριε Καζάκη αν περιμένετε απο τα λαμόγια του Δημοσίου Τομέα να ξεκινήσουν κατι τέτοιο ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Και βγήκαν σήμερα οι γελοίοι τύποι του Alpha να μας πουν για το δωρεάν ...φροντιστήριο που κάνουν οι καθηγητές σε μαθητές στο Περιστέρι! Μα πού ζουν αυτοί οι άνθρωποι (οι καθηγητές, οι δημοσιοκάφροι δεν το συζητάω); Δεν έχουν ΙΧΝΟΣ πολιτικής σκέψης; Πραγματικά, δεν θέλω να τους κατηγορήσω αλλά με αναγκάζουν. Αντί να δείξουν πώς πρέπει να λειτουργεί το δωρεάν ΣΧΟΛΕΙΟ, έρχονται να κάνουν δωρεάν ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ;

    Αυτό τους κάνει όλους όσους εμπλέκονται ένα τσούρμο απαίδευτων - τουλάχιστον πολιτικά - στα μάτια μου. Και το ΕΝΝΟΩ ότι δεν θέλω να τους κατηγορήσω.

    Και φροντιστήριο για πού κύριοι;

    - Για τις ανύπαρκτες θέσεις σε ανύπαρκτες επιχειρήσεις;
    - Για τις ανύπαρκτες θέσεις σε ανύπαρκτο δημόσιο;
    - Για Πανεπιστημία που θα κλείσουν;
    - Για Πανεπιστήμια που το καλύτερο που κάνουν είναι να προετοιμάζουν τους φοιτητές να κάνουν μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και όχι να προσφέρουν εδώ;
    - Για Πανεπιστήμια που αντί να είναι φυτώρια ανοιχτής και επιστημονικής σκέψης, είναι φυτώρια πολιτικών αποβρασμάτων;
    - Για να υπηρετήσουν ένα σύστημα και ένα κράτος που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τους κάνει γρανάζια του, αν όχι να τους καταπιεί ολόκληρους; (Και στη χειρότερη να τους βάλει να σκοτώνουν άλλους)

    Κ. Καζάκη, συγχαρητήρια για το άρθρο αλλά και για την υπομονή σας!

    ΥΓ Μία σημείωση:

    Λέτε: "Το πώς θα γίνει αυτό το είπαμε ήδη. Συντονιστικά αγώνα ανά χώρο δουλειάς και κλάδο που θα εκλέγεται απευθείας από τις συνελεύσεις των εργαζομένων. Συντονισμός κλάδων και χώρων εργασίας με διασυντονιστικές επιτροπές και κοινές δράσεις. Λειτουργικές καταλήψεις παντού ώστε σχολεία, επιχειρήσεις, υπηρεσίες, νοσοκομεία, ιατρεία, μεταφορές, κοκ να είναι πρόσφορα στο πλατύ κοινό, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην κοινωνία και ταυτόχρονα να καλούν σε συμπαράσταση και συμπαράταξη."

    Αν έβγαιναν όμως οι καθηγητές και έλεγαν αυτά που λέτε, θα τα έλεγαν ως ΕΠΑΜίτες ή ως ελεύθεροι πολίτες; Στη συγκεκριμένη φάση, προσωπικά, δύσκολα τα διαχωρίζω αλλά πώς θα πειστούν αυτοί που θα τον ακούσουν ότι είναι πραγματικά ελεύθερος λόγος και όχι πρόσκληση απλά σε ένα νέο "κόμμα" και όχι σε μία εντελώς διαφορετική σχολή σκέψης; Τέτοιοι λόγοι μπορούν να μιλήσουν στην ψυχή αλλά πώς δεν θα επικρατήσει η στενομυαλιά σε τέτοιο "υλικό" (αν και δεν είναι όλοι ίδιοι ή τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό κακοί); Και πώς θα χωνέψουν ότι δεν θα εκπροσωπούν κάποια ηγεσία αλλά ότι είναι απλά μία προσωρινή έκφραση του κοινού συμφέροντος και του σώματος του λαού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η εμπειρία δείχνει ότι αρκεί ένας ΕΠΑΜίτης ή ελεύθερος πολίτης να τα πει σε μια γενική συνέλευση με πάθος και αποφασιστικότητα και τότε τα πράγματα είναι δυνατό να πάρουν άλλη τροπή. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα. Θέλει απλά θάρρος και απόφαση. Ο μεγάλος εχθρός δεν είναι η στενομυαλιά των εργαζομένων, αλλά η αρτιοσκλήρωση των κομματικών συνδικαλιστών.

      Διαγραφή
  16. Καλησπέρα σας κύριε Καζάκη και συγχαρητήρια για το άρθρο σας. Αν και συμφωνώ στο γενικό νόημα των προτάσεών σας, θα ήθελα να σας ζητήσω ορισμένες διευκρινίσεις. Αναφέρεστε σε λειτουργική κατάληψη νοσοκομείων, σχολείων και επιχειρήσεων. Ωστόσο πώς θα ήταν εφικτή η διαρκής λειτουργία αυτών χωρίς τις απαραίτητες προμήθειες που εξασφαλίζει το κράτος; Για παράδειγμα πώς θα παρέμεναν τα νοσοκομεία ανοιχτά και λειτουργικά για αρκετό χρονικό διάστημα (ώστε να πέσει η κυβέρνηση) χωρίς φάρμακα, ιατροφαρμακευτικά υλικά, πετρέλαιο κ.ά., καθώς το κράτος θα σταματούσε να πληρώνει τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους προμηθευτές (όχι ότι τώρα τους πληρώνει έγκαιρα);
    Με άλλα λόγια θα μπορούσατε να μας πείτε πώς θα εξασφαλίζονταν οι πόροι των νοσοκομείων, των σχολείων κτλ ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στους πολίτες για μεγάλο χρονικό διάστημα ικανό να προκαλέσει ανεπανόρθωτο πλήγμα στην κυβέρνηση, αν αυτή ως αντίποινα έκοβε την όποια ισχνή χρηματοδότηση υπάρχει σήμερα σε μία κίνηση απελπισίας; Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σε αρκετά σχολεία η απεργία θα κινηθεί στο πνεύμα του κειμένου και των προτάσεών σου, Στο Λύκειο που εργάζομαι αποφασίσαμε να μην απουσιάσουμε από το χώρο εργασίας μας, αλλά να οργανώσουμε εκδηλώσεις για διεύρυνση και συσπείρωση του αγώνα μας με τον αγώνα των γονιών που αγωνιούν για το μέλλον του τόπου και των παιδιών τους, Το κείμενό σου , κ. Καζάκη είναι όπως πάντα πρωτοπόρο και αυθεντικά αγωνιστικό .Διόρθωσε σε παρακαλώ την 4η παράγραφο του άρθρου σου. Υπάρχει πρόβλημα προς το τέλος.
    Αν ο κόσμος θέλει να αλλάξει , θα μπορέσει να αλλάξει . Αν δε θέλει, (γιατί βολεύεται, είτε με τα ψίχουλα , είτε με τις υποσχέσεις, είτε με την πεποίθηση ότι μέσα από αυτό το καπιταλιστικό σύστημα θα γίνει από σημερινός εκμεταλλευόμενος αυριανός εκμεταλλευτής), δεν
    θα μπορέσει να τον αλλάξει. Πάντα σχεδόν. στις κινητοποιήσεις μας προτάσσονταν τα οικονομικά αιτήματα. Απο χρόνια υποστήριζα ότι προήχε το πρόγραμμα σπουδών , το περιεχόμενο. Λυπάμαι που το γράφω.... Τα τελευταία χρόνια το σχολείο έγινε παρκιγκ ψυχών. Το δημόσιο σχολείο όφειλε να δημιουργήσει πολίτες με εφόδια όχι μόνο για τη μελλοντική δουλειά ,αλλά κυρίως για τη ζωή. κοινωνική και ατομική.Δυστυχώε, ΕΣΤΊΑΣΕ ΧΡΗΣΙΜΟΘΗΡΙΚΆ ΣΤΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΌ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΌ και σήμερα που δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι ,γιατί μετά το πέρας των πανεπιστημιακών σπουδών έπεται η ανεργία , καταρρέει. Και η "παραπαιδεία" ήταν μέσα στο σύστημα. , που οδήγησε εδώ. Παραεκπαίδευση έπρεπε να λέγεται.Και επειδή το άρθρο σου μου άφησε μια πικρή γεύση από Αναγνωστακη , σου το θυμίζω: "Όλοι αυτοί οι πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, καθηγητές κτλ. που γράφουν , συζητούν , αγορεύουν σε συνέδρια και σε σεμινάρια για τη βαρβαρότητα των πόλεων, τη μαζοποίηση, την αλλοτρίωση, το αδιέξοδο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού από προοδευτική πάντα σκοπιά , αριστερή και συνήθως άκρως ριζοσπαστική- πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει να αλλάξει, τουλάχιστον στο αμέσως προσεχές μέλλον. ¨Με προκαλούν", είπες. Μ. Αναγνωστάκης
    Είχε δίκιο ο ποιητής;(Αυτά τα έγραψε το 68-69)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το κείμενό σου , κ. Καζάκη, είναι όπως πάντα πρωτοπόρο και αυθεντικά αγωνιστικό .Διόρθωσε σε παρακαλώ την 4η παράγραφο του άρθρου σου. Υπάρχει πρόβλημα προς το τέλος. Σε αρκετά σχολεία η απεργία θα κινηθεί στο πνεύμα των προτάσεών σου. Στο Λύκειο που εργάζομαι αποφασίσαμε να μην απουσιάσουμε από το χώρο εργασίας μας, αλλά να οργανώσουμε εκδηλώσεις για διεύρυνση και συσπείρωση του αγώνα μας με τον αγώνα των γονιών που αγωνιούν για το μέλλον του τόπου και των παιδιών τους.
    Πάντα σχεδόν. στις κινητοποιήσεις μας προτάσσονταν τα οικονομικά αιτήματα. Από χρόνια υποστήριζα ότι προείχε το πρόγραμμα σπουδών , το περιεχόμενο. Λυπάμαι που το γράφω.... Τα τελευταία χρόνια το σχολείο έγινε πάρκιγκ ψυχών. Το δημόσιο σχολείο όφειλε να δημιουργήσει πολίτες με εφόδια, όχι μόνο για τη μελλοντική δουλειά ,αλλά κυρίως για τη ζωή. κοινωνική και ατομική. Δυστυχώς, ΕΣΤΊΑΣΕ ΧΡΗΣΙΜΟΘΗΡΙΚΆ ΣΤΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΌ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΌ και σήμερα, που δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι ,γιατί μετά το πέρας των πανεπιστημιακών σπουδών έπεται η ανεργία , καταρρέει. Και η "παραπαιδεία" ήταν μέσα στο σύστημα , που οδήγησε εδώ. Παραεκπαίδευση έπρεπε να λέγεται.
    Αν ο κόσμος θέλει να αλλάξει , θα μπορέσει να αλλάξει . Αν δε θέλει, (γιατί βολεύεται, είτε με τα ψίχουλα , είτε με τις υποσχέσεις, είτε με την πεποίθηση ότι μέσα από αυτό το καπιταλιστικό σύστημα θα γίνει από σημερινός εκμεταλλευόμενος αυριανός εκμεταλλευτής), δεν θα μπορέσει να αλλάξει.
    Και επειδή το άρθρο σου μου άφησε μια πικρή γεύση από Αναγνωστάκη , σου τον θυμίζω: "Όλοι αυτοί οι πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, καθηγητές κτλ. που γράφουν , συζητούν , αγορεύουν σε συνέδρια και σε σεμινάρια για τη βαρβαρότητα των πόλεων, τη μαζοποίηση, την αλλοτρίωση, το αδιέξοδο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού από προοδευτική πάντα σκοπιά , αριστερή και συνήθως άκρως ριζοσπαστική- πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει να αλλάξει, τουλάχιστον στο αμέσως προσεχές μέλλον. ¨Με προκαλούν", είπες. Μ. Αναγνωστάκης (από το Περιθώριο 68-69)

    . Bαρβάρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΟΞΕΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ,
    ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΙΣΩ ΣΕ ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
    ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΘΕΊΚΑ ΚΑΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ,ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΝ ΒΑΨΑΜΕ!καλλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωιμε! Αρχισε ο καλλ.ος να σχολιαζει και εδω.

      Διαγραφή