Ο κύριος Πετρόπουλος, ο οποίος αρέσκεται να συστήνεται ως ιστορικός, δήλωσε ότι έχω κάνει πολλά ιστορικά λάθη. Ω, ζητώ ταπεινά συγνώμη από τον μέγα ιστορικό. Συγνώμη που δεν πήρα την έγκρισή του να γράψω για καταστάσεις που ορισμένες απ' αυτές τις έζησα προσωπικά, ειδικά την περίοδο 1989 και της άθλιας συγκυβέρνησης ΣΥΝ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Η ταπεινότητά μου πάντως θα τολμούσε να προτείνει στο μέγα ιστορικό να φροντίζει την επόμενη φορά να διαβάζει καλύτερα τα κείμενά μου. Διότι πουθενά δεν λέω ότι το έπαιζε σύντροφος του ΚΚΕ ο Μητσοτάκης. Βέβαια, θα πει κανείς, ποιος είμαι εγώ που αμφισβητώ έναν τόσο μεγάλο και ακριβοδίκαιο ιστορικό. Ένα τίποτα.
Απλά θα τολμήσω να επαναλάβω αυτά που ξέρω από πρώτο χέρι εκείνη την εποχή. Ο Μητσοτάκης προσπαθούσε αγωνιωδώς να πουλήσει εκδούλευση στην ηγεσία του ΚΚΕ ότι αυτός και μόνο αυτός ήταν υπέρ της νομιμοποίησης του κόμματος από τη δεκαετία του 1960. Επίσης εκθείαζε πολλές φορές τον Χαρίλαο. Όλα με σκοπιμότητα.
Όσο για το ποιος κάνει ιστορικά λάθη, δεν είναι η ταπεινότητά μου ικανή να αμφισβητήσω την κρίση του Βούδα της ιστορικής επιστήμης. Απ' ότι φαίνεται το γνωρίζει αυτό ο κ. Πετρόπουλος γι' αυτό αρκείται στο δικό του φετβά! Πού να ασχοληθεί μ' εμάς τους ταπεινούς και καταφρονεμένους για να μας εξηγήσει, πού βρίσκονται τα λάθη. Αυτά δεν είναι για το δικό μας διανοητικό επίπεδο. Είναι μόνο για τα ανώτερα κλιμάκια πού κινούνται αποκλειστικά διάνοιες σαν του κ. Πετρόπουλου.
Τέλος, πολύ ευχαρίστως να κάνουμε μια εκπομπή μαζί, για να μάθει την αλήθεια για εκείνη την εποχή, αν δεν την ξέρει, αλλά θα τολμούσαμε εμείς οι ταπεινοί και γραφικοί να του υποδείξουμε ότι καλό θα ήταν η εφημερίδα του να τιμήσει - έστω για το θεαθήναι - τη δημοσιογραφική της ιδιότητα δημοσιεύοντας τα δελτία τύπου του ΕΠΑΜ και όταν κάποιος από τους εξαίρετους συνεργάτες του ασκηθεί στη λασπολογία εναντίον μου, καλό θα ήταν τουλάχιστον να τηρείται η δεοντολογία, δηλαδή να δίνεται το δικαίωμα του λόγου όχι μόνο στους κατ' επάγγελμα λασπολόγους, αλλά και στο θιγόμενο. Τι λέω εγώ τώρα κι από ποιους ζητάω τι. Ψύλλους στ' άχυρα.
Θα σε αποκαλέσω για μία ακόμα φορά Μήτσο ή Δημήτρη. Όπως σε αποκαλούσα πάντα καθώς είμαστε φίλοι περί τα 30 χρόνια. Θα αποφύγω το κ. Καζάκη, παρά το γεγονός ότι εσύ μιλάς για μένα χρησιμοποιώντας το «κύριος Πετρόπουλος», δημιουργώντας μου την υποψία- αν όχι τη βεβαιότητα- πως μάλλον δεν με θεωρείς, πλέον, φίλο σου και πρέπει να κάνω κι εγώ το ίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ φίλος σου, λοιπόν, κι όχι ο κ. Πετρόπουλος (αυτός θα σου απαντούσε αλλιώς) έχει να σου πει τούτα:
1. Αδυνατεί να κατανοήσει την επιθετικότητα της απάντησής σου. Ακόμα και την ανάγκη να προκύψει αυτή η απάντηση.
2. Στις μεταξύ μας σχέσεις- και τότε που ήμασταν στον ίδιο πολιτικό χώρο και στη συνέχεια που τραβήξαμε διαφορετικούς δρόμους- πάντα εκφράζαμε ο ένας στον άλλον τις διαφωνίες μας χωρίς αυτό να δημιουργεί παρεξηγήσεις. Αυτό, πλέον, φαίνεται πως δεν ισχύει και πως κάποιος από τους δυο μας άλλαξε. Αυτός δεν είμαι εγώ.
3. Δεν συστήθηκα ποτέ ως ιστορικός κι αυτό το γνωρίζεις πολύ καλά. Ειδικά εσύ που ξέρεις ότι σιχαίνομαι τους τίτλους και τους επιδειξίες. Εσύ ειδικά γνωρίζεις πως η ιστορία είναι το «χόμπι» μου, η αγάπη μου και το μεράκι μου από το οποίο ούτε κερδίζω τίποτα κι ούτε φιλοδοξώ να κερδίσω. Γνωρίζεις επίσης ότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν συστήνεται με βάση αυτό που αγαπάει και του κάνει κέφι να ασχολείται. Προφανώς θα ήμουν παράφρων να το κάνω εγώ. Μπορεί και να με θεωρείς.
4. Γνωρίζεις καλά πως η μόνη ιδιότητα που εμφανίζω- κι αυτό από υποχρέωση- είναι η επαγγελματική μου (δημοσιογράφος) κι ότι οι εκδότες είναι αυτοί που στα βιβλία που υπογράφω δίπλα από το «Δημοσιογράφος» βάζουν το «ιστορικός» κατά πως το καθιέρωσε ο παλιός κοινός μας φίλος Αγγ. Σιδεράτος.
5. Σ’ ευχαριστώ για όλα τα ονόματα με τα οποία με στόλισες. «Βούδας, μέγας, διάνοια, μεγάλος και ακριβοδίκαιος κλπ. κλπ». Διακρίνω σ’ αυτά μια αγάπη την οποία δεν φανταζόμουν…
6. Έχεις ταλέντο να φτιάχνεις εχθρούς. Βλέπω ότι το προσπαθείς φιλότιμα και με μένα. Να σου πω τι θα καταφέρεις; Μάλλον να με χάσεις από φίλο σου. Για να με κάνεις εχθρό σου θα πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο. Πιο πολύ απ’ ότι μπορείς να φανταστείς.
Γεια χαρά Μήτσο.
Γιώργος Πετρόπουλος