Με άλλοθι την Χρυσή Αυγή πάνε να δέσουν ολόκληρο το λαό.

Είναι πρωτοφανές αυτό που έγινε με τον κ. Δραγασάκη, ο οποίος εκτελούσε χρέη προέδρου του κοινοβουλίου, την περασμένη εβδομάδα. Ο κ. Δραγασάκης με σκοπιμότητα και δόλο προκάλεσε σύγκρουση με την Χρυσή Αυγή με μοναδικό σκοπό την κινητοποίηση των πιο αντιδραστικών διατάξεων του κανονισμού της Βουλής. Άρθρα (77-81) που η αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις σ’ ολόκληρη την μεταπολεμική πορεία αυτού του τόπου κατάγγελλαν ότι κατοχυρώνουν την αυθαιρεσία του προεδρεύοντος του κοινοβουλίου. Άρθρα που ποτέ ξανά – τουλάχιστον στην μεταπολίτευση – δεν χρησιμοποιήθηκαν στο κοινοβούλιο.

Μάλιστα ο κ. Δραγασάκης έφτασε στο σημείο να καλεί επανειλημμένα τον φρούραρχο της Βουλής να παρέμβει εναντίον βουλευτών. Αυτό δεν έχει συμβεί ούτε την εποχή των Ιουλιανών όπου οι καρεκλιές μεταξύ βουλευτών ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

Καταλαβαίνουμε τι έκανε ο κ. Δραγασάκης; Ζητούσε την επέμβαση ένστολων μέσα στο κοινοβούλιο. Μοναδικό γεγονός στα κοινοβουλευτικά χρονικά της χώρας. Και το έκανε κάποιος που εμφανίζεται ως αριστερός. Άραγε ποιο είναι το επόμενο βήμα; Να κληθεί η επέμβαση του στρατού;

Το περιστατικό ξεκίνησε όταν ο κ. Δραγασάκης αφαίρεσε τον λόγο από βουλευτή της Χρυσής Αυγής γιατί αποκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα Mister Alexis και την επερώτηση που κατάθεσε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ως «σούπα». Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και ακριβοδίκαιοι, οι αναφορές αυτές δεν δικαιολογούσαν την συγκεκριμένη αντίδραση του κ. Δραγασάκη. 

Όμως έπρεπε πάσει θυσία να χρησιμοποιηθούν τα συγκεκριμένα άρθρα καταστολής της ελευθερίας του λόγου μέσα στο κοινοβούλιο κι έτσι χρειαζόταν να βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Και υπάρχει καλύτερη ευκαιρία από το να χρησιμοποιηθούν αντιδημοκρατικές πρακτικές και διατάξεις με άλλοθι την Χρυσή Αυγή;

Η Χρυσή Αυγή είναι η χρυσή ευκαιρία για όλους τους σημερινούς εθνοπροδότες, όλους του δοσίλογους, όλα τα λαμόγια της πολιτικής, όλους τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του ξεπουλήματος της χώρας, να εμφανίζονται ως δημοκράτες, ως φρουροί της έννομης τάξης και της ομαλότητας που οι ίδιοι παραβιάζουν κατάφωρα και καθημερινά σε βάρος του ελληνικού λαού. Κι έτσι η Χρυσή Αυγή είναι το κατάλληλο άλλοθι για να επιχειρήσουν την ολοκληρωτική φίμωση του λαού, καταλύοντας ακόμη και τις τελευταίες ελευθερίες – κολοβές κι αυτές – που του έχουν απομείνει.

Έτσι με την βοήθεια των κατοχικών μέσων μαζικής προπαγάνδας, προσπαθούν να επιβάλουν το δόγμα ότι στρέφεται ενάντια στην Χρυσή Αυγή είναι καλό κι άγιο, είναι απολύτως δικαιολογημένο. Ακόμη κι αν πρόκειται για τις πιο αυθαίρετες και ανελεύθερες πρακτικές. Ο κ. Δραγασάκης εκτέλεσε αποστολή. Περίμενε να πουν κάτι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής ώστε να το χρησιμοποιήσει για να πυροδοτήσει επεισόδιο μέσα στην Βουλή προκειμένου να χρησιμοποιηθούν – για πρώτη φορά – οι συγκεκριμένες αυθαίρετες κατασταλτικές διατάξεις του κανονισμού της Βουλής. Κι αυτό έγινε. Βρήκε την αφορμή από δυο ειρωνικούς χαρακτηρισμούς που κανένας έχων σώας τας φρένας δεν θα μπορούσε να τους εκλάβει ως υβριστικούς στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα.

Άλλωστε, οι κυβερνητικοί εταίροι έχουν ξεστομίσει εναντίον του κ. Τσίπρα πολύ χειρότερες προσωπικές προσβολές, αλλά κανένας δεν σκέφτηκε – ούτε καν ο ίδιος ο Δραγασάκης – να τους εγκαλέσει, ή να ζητήσει από το προεδρείο να τους εγκαλέσει και μάλιστα με τις διατάξεις καταστολής που χρησιμοποίησε ο κ. Δραγασάκης. Γιατί άραγε τα δυο μέτρα και τα δυο σταθμά; Είναι χειρότεροι οι της Χρυσής Αυγής από τους κυβερνώντες δοσίλογους;

Και για όσους εμφανίζονται ότι δήθεν νοιάζονται για την άνοδο του φασισμού, θα θέλαμε να τους επισημάνουμε τα εξής απλά:

Πρώτο, ο φασισμός σαν πολιτικό φαινόμενο δεν εκπορεύεται «από τα κάτω», ούτε είναι προϊόν δημαγωγών και φασιστικών κομμάτων, αλλά επιλογή των πιο αντιδραστικών τμημάτων της κυβερνώσας ή άρχουσας τάξης που καταφεύγει στην φασιστική δικτατορία όταν πλέον δεν μπορεί να επιβάλλει την εξουσία της με άλλο τρόπο. Με άλλα λόγια ο φασισμός εκπορεύεται από την ίδια την εξουσία όταν αυτή στρέφεται ανοιχτά ενάντια στον λαό, όπως συμβαίνει σήμερα.

Δεύτερο, ο φασισμός δεν είναι ο αντίποδας του κοινοβουλευτισμού. Αντίθετα, ο κοινοβουλευτισμός αποτέλεσε ιστορικά το λίκνο του φασισμού. Αν δεν υπήρχε το κοινοβούλιο της Βαϊμάρης δεν θα μπορούσε ποτέ να αναρριχηθεί στην εξουσία ο Χίτλερ. Αν δεν υπήρχε το κοινοβούλιο του 36 δεν θα μπορούσε να επιβληθεί η δικτατορία Μεταξά. Αν δεν υπήρχε το κοινοβούλιο της δεκαετίας του ’60 δεν θα μπορούσε να επιβληθεί η χούντα. Όταν το κοινοβούλιο μετατρέπεται σε άθλιο φύλο συκής ενός ανοιχτού καθεστώτος κατοχής και ξεπουλήματος της χώρας, όπου βασιλεύει η ανομία και η παραβίαση κάθε έννοιας συνταγματικής τάξης, τότε αυτό το ίδιο κοινοβούλιο μεθοδεύει και προωθεί τον φασισμό κι όχι κάποιες άλλες σκοτεινές δυνάμεις εκτός αυτού.

Τρίτο, η Χρυσή Αυγή δεν είναι ο φορέας του φασισμού στην Ελλάδα, αλλά ένα από τα συμπτώματα εκφασισμού της επίσημης πολιτικής που εκπορεύεται από τις δυνάμεις που κυβερνούν, ή έχουν βολευτεί σ’ αυτό το άθλιο και διεφθαρμένο κοινοβούλιο. Ένα κοινοβούλιο που δεν είχε ποτέ και δεν έχει πολύ περισσότερο σήμερα καμιά σχέση με την δημοκρατία και τα συμφέροντα του λαού.

Τέταρτο, η πάλη εναντίον του φασισμού δεν γίνεται με Φρούραρχους και κατασταλτικές διατάξεις που αύριο μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξίσου καλά κι εναντίον δημοκρατικών και αυθεντικά πατριωτικών δυνάμεων. Ο φασισμός – ακόμη κι ιστορικά αν το δούμε – αντιμετωπίζεται από τον ίδιο τον λαό και όχι από μειοψηφίες που μιλούν εν ονόματί του, με όρους περισσότερης και όχι λιγότερης δημοκρατίας, με όρους πατριωτικού καθήκοντος όταν η χώρα απειλείται από την κατοχή και την αποικιοποίηση όπως σήμερα.

Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και με στόχο να πολωθεί η κατάσταση με όρους εμφυλίου. Έτσι η φιλοδοξία του επίσημου πολιτικού συστήματος είναι να πολωθεί η ελληνική κοινωνία ανάμεσα σε δυο πόλους εμφυλίου. Από την μια την Χρυσή Αυγή, της οποίας η ηγεσία δεν είναι καν εθνικιστική – με την επιστημονική έννοια του όρου – αλλά απόηχος των γερμανοτσολιάδων, των ταγμαλητών και των συμμοριών της ξενόδουλης και καθαρόαιμα φασιστικής εθνικοφροσύνης που λειτούργησε πάντα σαν δήμιος του λαού στην υπηρεσία ξένων και ντόπιων αφεντικών. Κι από την άλλη η αριστερά του κ. Δραγασάκη, γνήσιο τέκνο κι αυτή του εμφυλίου, που επιχειρεί να πράξει το τελευταίο ανοσιούργημά της εναντίον του ελληνικού λαού, να γίνει ο μοχλός που θα οδηγήσει την χώρα ξανά στον εμφύλιο και στην φασιστική εκτροπή. Κι όλα αυτά προς χάριν των μεγάλων αφεντικών τους, δηλαδή του τραπεζικού καρτέλ της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας,  η οποία ετοιμάζεται να αφομοιώσει – αφού πρώτα διαλύσει – ολοκληρωτικά το ελληνικό έθνος. Είναι τυχαίο που απέναντι στην «Ευρώπη» των τραπεζιτών κάθονται όλοι σούζα από κυβερνώντες, ΣΥΡΙΖΑ έως Χρυσή Αυγή;

Ο κ. Δραγασάκης πυροδότησε το επεισόδιο με σκοπό να επικαλεστεί τα πιο επιλήψιμα άρθρα του κανονισμού στη Βουλή και να καλέσει τον Φρούραρχο να επέμβει. Η σκηνοθεσία ήταν τόσο πρόχειρη που ο κ. Δραγασάκης ξέχασε ποια άρθρα πρέπει να επικαλεστεί και αμέσως ο υποβολέας έτρεξε να του θυμίσει. Χειρότερο στήσιμο από αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Γιατί έγιναν όλα αυτά; Μας εξηγεί ένας από τα εντεταλμένα όργανα του σημερινού καθεστώτος κατοχής, ο κ. Αλέξης Παπαχελάς:

«Ο λόγος της Χρυσής Αυγής έχει λίγο από όλες τις φάσεις του καταραμένου μεταπολιτευτικού λαϊκισμού: λίγο «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», λίγο «βρισκόμαστε σε κατοχή», λίγο «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και λίγο «όλα τα αποφασίζουν οι Αμερικανοί, οι Eβραίοι και οι μασόνοι». Ο ρατσισμός και η δολοφονική βία κατά μεταναστών είναι ασφαλώς τα στοιχεία που την κάνουν να διαφέρει από όλους τους άλλους… Αν το σημερινό πολιτικό σύστημα συνεχίσει να παίζει με τους επικοινωνιακούς όρους της Χρυσής Αυγής, ζήτω που καήκαμε. Αν πάλι ένα κομμάτι της Αριστεράς ακολουθήσει μια πιο ακραία γραμμή με το επιχείρημα «αν δεν εκφράσουμε εμείς την οργή, ο κόσμος θα πάει στη Χρυσή Αυγή», θα μπούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Για μένα ένας είναι ο δρόμος. Πρέπει όλα τα κόμματα της δημοκρατικής νομιμότητας να αποφασίσουν ποιοι βασικοί κανόνες πρέπει να γίνονται σεβαστοί, όσο και να πιέζονται από αγανακτισμένους οπαδούς τους ή τις δημοσκοπήσεις. Η μη χρήση βίας, η προστασία της ελευθερίας του λόγου, ανεξαρτήτως διαφωνιών, η αποφυγή ακραίου διχαστικού λόγου, η προστασία των ανίσχυρων έναντι κάθε άρρωστου διώκτη, η επιβολή του νόμου έναντι όλων ανεξαιρέτως είναι -υποθέτω- θεμελιώδεις κανόνες που μπορούν να ενώσουν όλους όσοι ανησυχούν πράγματι για τη δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο.» (Καθημερινή, 20/5/2013)

Ο κ. Δραγασάκης έστησε το σκηνικό για να επιβληθεί η ποινικοποίηση κάθε μορφής πατριωτικού λόγου εναντίον του καθεστώτος κατοχής. Ενοχλούνται όσο δεν παίρνει οι δοσίλογοι όταν τους αποκαλείς με τον χαρακτηρισμό που τους πρέπει, δηλαδή εθνοπροδότες. Ενοχλούνται όσο δεν παίρνει όταν ο κόσμος μιλά για καθεστώς κατοχής, για εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, για ανατροπή αυτού του καθεστώτος. Ενοχλούνται όλοι οι ψοφοδεείς αριστεροί όταν τους καλεί ακόμη κι ο κόσμος να παραιτηθούν από αυτό το άθλιο κοινοβούλιο των πραξικοπημάτων και της εκτροπής ώστε να γιγαντώσει η πάλη του λαού για δημοκρατία. Κι έτσι όλα αυτά πρέπει να ποινικοποιηθούν.

Είναι τυχαίο που το περιστατικό αυτό συνέβη τις ημέρες που συζητείται το περίφημο σχέδιο νόμου «κατά του ρατσισμού»; Όχι βέβαια. Ο αποκαλούμενος αντιρατσιστικός νόμος δεν έχει κανέναν άλλο λόγο που έρχεται στην Βουλή παρά να ποινικοποιήσει τον οποιοδήποτε μιλά για εθνοπροδότες, για κατοχή, για τιμωρία προδοτών και δοσίλογων, για ανατροπή του σημερινού βαθιά αντιδημοκρατικού και εντελώς ξεπουλημένου πολιτεύματος. Όποιος μιλά εναντίον των Γερμανών, της Μέρκελ, του Σόιμπλε και της αποικιοκρατικής Ευρώπης θα θεωρείται ένοχος μόχλευσης ρατσιστικών παθών και θα τελεί υπό διωγμό. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, μιας και η ελληνική ποινική νομοθεσία δεν διαθέτει κανένα κενό στην αντιμετώπιση φαινομένων ρατσιστικής βίας.

Από κοντά και ο κ. Δραγασάκης. Αυτές τις λογικές πάει να νομιμοποιήσει. Μιας και στρέφεται εναντίον της Χρυσής Αυγής δεν πειράζει να παραβιάζονται βασικές αρχές και διατάξεις του δικαίου, ούτε πρέπει να ενοχλεί η παρέμβαση του Φρούραρχου σήμερα, της άγριας καταστολής αύριο, του στρατού των μισθοφόρων εξ Ευρώπης μεθαύριο. Προκειμένου τα κόμματα της «δημοκρατικής νομιμότητας» του καθεστώτος κατοχής, διάλυσης και εκποίησης της χώρας να διατηρηθούν στην εξουσία, δεν έχουν κανένα δισταγμό να ωθήσουν τον λαό στον εμφύλιο σπαραγμό και στην φασιστική δικτατορία. Με πράξεις σαν του κ. Δραγασάκη ανδρώνεται ο φασισμός, όχι γιατί ενισχύεται η Χρυσή Αυγή ως αντίπαλος πόλος των «κομμάτων της δημοκρατικής νομιμότητας» – κάτι που αποτελεί φανερή επιδίωξη των κομμάτων της ευρωπαϊκής κατοχής, μόνο και μόνο για να ταυτιστεί το πατριωτικό συναίσθημα του λαού με την ναζιστική ιδεολογία της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής – αλλά γιατί η επίκληση του Φρούραρχου σήμερα είναι εξίσου εύκολη με την επίκληση του λοχία αύριο.

Ξέρουν τι πρόκειται να πάθει η χώρα και ο λαός της και γι’ αυτό ετοιμάζονται – εν χορδαίς και οργάνοις – να μας δέσουν χειροπόδαρα στο όνομα της «δημοκρατικής νομιμότητας», ώστε να κάνει την δουλειά της εύκολα κι ωραία η «Ευρώπη» στην οποία ορκίζονται πίστη άπαντες, μαζί και η Χρυσή Αυγή.

Τώρα δικαιώνονται όλοι όσοι τόσο καιρό καταριούνται αυτούς που μιλούν για κατοχή, για χούντα, για πραξικοπήματα και προτάσσουν την ενότητα του ελληνικού λαού στη βάση των δημοκρατικών και πατριωτικών του καθηκόντων. Να γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να ενταχθεί στα «κόμματα της δημοκρατικής νομιμότητας» και η ηγεσία του ΚΚΕ δεν βγάζει κουβέντα. Και θα δικαιωθούν ακόμη περισσότερο όταν θα μας έχουν μαζέψει όλους και θα μας οδηγούν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, ή με καΐκια στην εξορία. Προς δόξα της Ευρώπης και της «δημοκρατικής νομιμότητας» του καθεστώτος κατοχής.