Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Περί διαπλοκής και διαπλεκομένων...


Μια πρόσφατη διεθνής έρευνα για την δωροδοκία κυβερνήσεων και κυβερνητικών αξιωματούχων, επιβεβαίωσε την ευρύτατα κοινή πεποίθηση: Το «λάδωμα» αποτελεί μια εξαιρετικά διαδεδομένη πρακτική διαπλοκή ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και κυβερνητικούς αξιωματούχους σ’ ολόκληρο τον κόσμο, προς αμοιβαίο όφελος. Το ενδιαφέρον μ’ αυτή την έρευνα, είναι ότι τα στοιχεία έχουν συλλεχθεί από έρευνα της γνωστής αμερικανικής εταιρείας Gallup, ανάμεσα σε κορυφαία στελέχη πολυεθνικών εταιρειών κι άλλων κρατικών και μη οργανισμών, που ρωτήθηκαν εμπιστευτικά για το πόσο αναγκαία είναι η «μίζα» σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για την παροχή «διευκολύνσεων». Είναι τυχαίο που την εποχή της «ελευθερίας των αγορών» η διαπλοκή και η διαφθορά έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις;

   
Κινδυνεύει το πολιτικό μας σύστημα απ’ την διαπλοκή, φωνάζουν εδώ και χρόνια τα κόμματα εξουσίας μαζί με τα παπαγαλάκια τους δείχνοντας το ένα το άλλο ως υποχείριο των «διαπλεκομένων». Εκστρατείες εξαγγέλλονται, καταγγελίες εκστομίζονται, δριμύτατα κατηγορώ εκφωνούνται, σαν ένα κακόγουστο αστυνομικό σήριαλ που τα ‘χει όλα, καταχθόνιες δυνάμεις, σκοτεινό παρασκήνιο, πολλαπλούς υπόπτους, επίδοξους εισαγγελείς και δικαστές, κι ότι άλλο ποθεί το φιλοθεάμον κοινό.

Παρόλα αυτά το σενάριο δεν πείθει. Κι αυτό γιατί το πολιτικό μας σύστημα βασίζεται, συντηρείται κι αναπαράγεται απ’ την «διαπλοκή», ήδη απ’ την εποχή που αυτό πρωτο-δημιουργήθηκε. Μόνο που αυτή η «διαπλοκή» δεν περιοριζόταν ποτέ σε κάποιους μεγαλο-εργολάβους του δημοσίου, αλλά αφορούσε την σύμφυση της κυρίαρχης πολιτικής με τα πιο ισχυρά οικονομικά συμφέροντα της εποχής, εντός κι εκτός Ελλάδας. Οι εκάστοτε πρωταγωνιστές άλλαζαν μόνο. Δεν υπάρχει ούτε ένα «εθνικό ιδεώδες» των κυβερνητών αυτού του τόπου απ’ την εποχή της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους, που να μην εκπορευόταν απ’ τα οικονομικά συμφέροντα και τις τρέχουσες επιδιώξεις της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας κάθε εποχής. Κι όποτε αυτή η σύμφυση πολιτικής και οικονομικής εξουσίας απειλήθηκε απ’ τους υπεξούσιους αυτού του τόπου, τότε η χώρα γνώρισε λαμπρές περιόδους ανοικτής τρομοκρατίας, πολιτικής βαρβαρότητας και μοναρχοφασιστικής καταπίεσης.

Η σύμφυση αυτή ποτέ δεν υπήρξε αρμονική και ήπια, καθότι η κάθε πλευρά, αλλά και οι διαφορετικές ομάδες κάθε πλευράς διεκδικούσαν «μεγαλύτερο μερίδιο» στην πίτα, αλλά και καλύτερο «πλασάρισμα» στις εκάστοτε εξορμήσεις του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Οι μεν πολιτικοί του δικομματισμού αγωνίζονται για το μονοπώλιο επίδρασης και χειραγώγησης των μαζών – που τους αμφισβητούν έμπρακτα τα ιδιωτικά μονοπώλια ενημέρωσης – ενώ οι διάφορες μερίδες της οικονομικής ολιγαρχίας έχουν επιδοθεί σ’ έναν ανελέητο αγώνα δρόμου για τις πιο επικερδείς συμπράξεις και συμμαχίες με τα κυρίαρχα διεθνή μονοπωλιακά κυκλώματα, ώστε ν’ διεκδικήσουν καλύτερο μερίδιο απ’ την λεηλασία της χώρας, της ευρύτερης περιοχής κι όχι μόνο. Περί μονοπωλιακού ελέγχου της πολιτικής και της οικονομίας ο καυγάς κι όχι απλά για κάποιους σκοτεινούς εργολάβους που μολύνουν τα αγνά κι άδολα ΜΜΕ ώστε να πάρουν κρατικές προμήθειες.
  
Οι ιστορικές ρίζες της πολιτικής διαφθοράς

Η εξαγορά κρατικής εύνοιας αποτελεί έναν απ’ τους πιο παραδοσιακούς τρόπους «σύμφυσης» των οικονομικά ισχυρών με το κράτος. Το άθλημα της «μίζας» ασκείται ουσιαστικά απ’ την εποχή που το κράτος έκανε την ιστορική του εμφάνιση σαν οργανωμένη βία πάνω στην κοινωνία. Η εξαγορά προνομίων υπό κρατική προστασία ήταν ανέκαθεν ένας απ’ τους βασικούς τρόπους, που το κράτος εκδήλωνε τη φυσική του κλίση να ταυτίζεται πάντα όχι με τα «συλλογικά συμφέροντα» της κοινωνίας, αλλά  με τα ιδιωτικά συμφέροντα των εκάστοτε οικονομικά ισχυρών.

Όσο οι εύπορες τάξεις χρειάζονταν το κρατικό χρυσόβουλο για να τους εγγυάται τα φεουδαρχικά ή εμπορικά τους προνόμια, το «λάδωμα», η «μίζα», η εξαγορά αξιωματούχων κι αξιωμάτων ήταν μια απολύτως λογική και κοινώς αποδεκτή πρακτική. Στην εποχή των ισχυρών μοναρχιών η χρηματική εξαγορά κρατικών οφίτσιων, εμπορικών μονοπωλίων και δικαιωμάτων είσπραξης κρατικών εσόδων, όπως φόρων και τελωνειακών δασμών, ήταν μια νομότυπη και εξαιρετικά διαδεδομένη πρακτική ανάμεσα στους οικονομικά ισχυρούς της εποχής.

Όταν, όμως, οι δυνάμεις της αγοράς επικράτησαν, ήταν ο «φυσικός νόμος του ανταγωνισμού» κι όχι η κρατική εύνοια, που ανέλαβε να διασφαλίσει τη συνεχή αύξηση των μεγάλων περιουσιών. Η συσσώρευση πλούτου σε λίγους δεν εξαρτιόταν πλέον απ’ την εξαγορά τίτλων ευγενείας και προνομίων, αλλά απ’ το «αόρατο χέρι» της ίδιας της αγοράς. Όσο περισσότερο η νέα αριστοκρατία του χρήματος, του εμπορίου και της βιομηχανίας, συνειδητοποιούσε αυτό το απλό γεγονός, τόσο περισσότερο διαδήλωνε τον «αντικρατισμό» της και την πίστη της στον «ελεύθερο ανταγωνισμό». Οι κληρονόμοι των τεράστιων περιουσιών, που δημιουργήθηκαν αρχικά από την κρατικά καθαγιασμένη πειρατεία, τα κέρδη απ’ τα κρατικά μονοπώλια, την κρατικά προστατευόμενη τοκογλυφία, καθώς και την εξουθενωτική εκμετάλλευση των απόκληρων της υπαίθρου – πάντα υπό το αυστηρό βλέμμα και την σιδερένια πυγμή του κράτους-νυχτοφύλακα – εμφανίστηκαν κατόπιν ως υπέρμαχοι του «ελεύθερου εμπορίου» και της κατάργησης όλων των κρατικών προνομίων και μονοπωλίων.

Το κράτος τώρα πιά έπρεπε να τροποποιήσει τον ιστορικό του ρόλο. Δεν μπορούσε πιά να παραμένει έρμαιο ιδιωτικών συμφερόντων στην προσπάθειά τους να αντλήσουν εύνοια και προνόμια.. Έπρεπε πλέον να παίξει το ρόλο του «αδέκαστου κριτή», πάνω απ’ τους ανελέητους ανταγωνισμούς των μεγιστάνων της αγοράς, μόνο και μόνο για να περιφρουρήσει καλύτερα τη «χήνα με τα χρυσά αυγά», δηλαδή την ίδια την αγορά. Να την περιφρουρήσει και να την διαφυλάξει, όσο αυτό είναι δυνατό, απ’ τις αναγκαίες συνέπειες του ίδιου του «ελεύθερου ανταγωνισμού». Γι’ αυτό άλλωστε σ’ ολόκληρη την ιστορία της κεφαλαιοκρατίας, παρατηρούμε πάντα τις δυνάμεις του κεφαλαίου να γκρινιάζουν απειλητικά ενάντια στο κράτος, όποτε αυτό περιορίζει την ελευθερία τους στην αγορά, την ίδια ώρα που απαιτούν απ’ το κράτος ν’ αποτρέψει τα αναπόφευκτα αποτελέσματα αυτής της ελευθερίας.

Το κράτος δεν χρειαζόταν πλέον να ‘ναι ο επί πληρωμή προστάτης και χορηγός των μεγάλων περιουσιών, αλλά ο διαχειριστής των συλλογικών υποθέσεων κι αναγκών των κυρίαρχων δυνάμεων της αγοράς. Κι όπως όλοι οι καλοί διαχειριστές, έπρεπε κι αυτό να έχει την «έξωθεν καλή μαρτυρία» του αδέκαστου και του υπεράνω όλων. Στη θέση, λοιπόν, της μεροληπτικής απόλυτης μοναρχίας, που ζούσε απ’ την εκποίηση οφίτσιων και κρατικών δικαιωμάτων, μπήκε η υποτίθεται αμερόληπτη αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, επικεφαλής ενός τυπικά αυτοτελούς διοικητικού μηχανισμού, ως εγγυητής της τυπικής ισονομίας και ισοπολιτείας όλων. Κι έτσι η «μίζα» τέθηκε εκτός νόμου, η εξαγορά κρατικής εύνοιας καταγγέλθηκε και το «λάδωμα» κρατικών λειτουργών θεωρήθηκε ως ανοσιούργημα.    

Βέβαια, παρόλα αυτά, ποτέ δεν έλειψε η επιδίωξη των ισχυρών της αγοράς ν’ αποκτήσουν «συγκριτικά πλεονεκτήματα» έναντι των ανταγωνιστών τους, μέσα από την υπόγεια εξαγορά κρατικής «εύνοιας» ή προνομιακής μεταχείρισης σε δημόσια έργα και προμήθειες. Οπως δεν έλειψε ποτέ και η προσπάθεια των εκάστοτε κυβερνητικών κομμάτων να εξαργυρώσουν την πολιτική τους εμβέλεια και τις προσβάσεις τους στο κράτος. Τα σκάνδαλα «δωροληψίας» δεν έλειψαν ποτέ από την πολιτική ζωή των «πολιτισμένων χωρών», μιας και πάντα συνηγορούσε σ’ αυτές τις πρακτικές η φυσική ταύτιση του κράτους με τα συμφέροντα των ισχυρών. Μόνο που για πολλά χρόνια η φενάκη της ισοπολιτείας και ισονομίας ήταν αρκετή για να εμφανίζονται όλα αυτά ως «προϊόντα κακόβουλης πρακτικής» ή ως «μεμονωμένα περιστατικά».   

Σήμερα, όμως, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, η εκρηκτική άνοδος του «ελεύθερου ανταγωνισμού», δεν είναι αποτέλεσμα της υποχώρησης των κρατικών μονοπωλίων, αλλά της ανόδου των ιδιωτικών μονοπωλίων ως καθοριστικής δύναμης στην παγκόσμια αγορά. Η παγκόσμια κλίμακα συσσώρευσης κι ο μονοπωλιακός ρόλος των πολυεθνικών εταιρειών, μετατρέπει τον ξέφρενο ανταγωνισμό σε αληθινή «καταστροφική καταιγίδα» – όπως συνηθίζει να λέει κι ο μεγαλοχρηματιστής Τζώρτζ Σόρος – που σαρώνει εθνικές οικονομίες, αγορές και διεθνείς ρυθμίσεις. Σ’ αυτές τις συνθήκες, το κράτος έχει όλο και λιγότερες δυνατότητες ελέγχου και ρύθμισης των συνεπειών, αλλά κι αντιμετώπισης ακόμη και των πιο ακραίων εκδηλώσεων του «ελεύθερου ανταγωνισμού».

Τα σύγχρονα κράτη καλούνται πλέον, όχι να ρυθμίζουν την αγορά για ν’ αναχαιτίσουν τις πιο ακραίες συνέπειες του ανταγωνισμού, αλλά να διατηρούν «διαθέσιμες» κι άμεσα «προσβάσιμες» όλες τις αγορές στην διακριτική ευχέρεια ενός πολυεθνικού κεφαλαίου που βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση. Έτσι, ακόμη και για τα πιο ισχυρά κράτη γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατούν τη πρέπουσα απόσταση, την τυπική αμεροληψία και το αδέκαστο που αρμόζει στο ρόλο τους ως διαχειριστές των «συλλογικών υποθέσεων» των βαρόνων της αγοράς. Αντίθετα, μετατρέπονται και τα ίδια σε έρμαια, σ’ αντικείμενα κι απ’ τα προνομιακά πεδία ανελέητου ανταγωνισμού των επιχειρηματικών γιγάντων της παγκόσμιας αγοράς.

Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία παρατηρείται σήμερα μια τέτοια έξαρση κρατικής διαφθοράς σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια τέτοια έξαρση άμεσης διαπλοκής κράτους και οικονομικής αριστοκρατίας, που δημοσιογραφικά αποδίδεται ως «διαπλεκόμενα συμφέροντα». Η σημερινή έκρηξη κρατικής διαφθοράς δεν έχει σαν αφετηρία της την έκταση ή το μέγεθος του κράτους, αλλά την έκταση και το μέγεθος των κυρίαρχων δυνάμεων της αγοράς, με την μορφή του μονοπωλιακού πολυεθνικού κεφαλαίου.

Σήμερα, μόνο τα ετήσια ρευστά διαθέσιμα των τριών ισχυρότερων αυτοκινητο-βιομηχανιών αντιστοιχούν σχεδόν με το διπλάσιο του ΑΕΠ της Ελλάδας. Η πρόσφατη συγχώνευση της Time Warner με την AOL για τον έλεγχο του internet, δημιούργησε μια επιχείρηση με οικονομική επιφάνεια όσο το 60% του ΑΕΠ της Ισπανίας. Οι 25 πολυεθνικές αμερικάνικης καταγωγής με την μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση το 1999, αντιστοιχούν στο 40% του ΑΕΠ των ΗΠΑ. Στις 100 μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, οι 51 είναι επιχειρήσεις και 49 είναι κράτη, όταν πριν δυό δεκαετίες μόλις 20 ήταν επιχειρήσεις. Οι 100 μεγαλύτερες πολυεθνικές διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία άνω των 4,2 τρισ. δολ., όσο το συνολικό ΑΕΠ των 140 λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών του πλανήτη.

Απ’ την εποχή της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών, έχει να γνωρίσει ο κόσμος τέτοια μεγέθη εταιρειών. Μόνο που η Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών ήταν δημιούργημα του μοναρχικού κράτους της Μεγ. Βρετανίας και την διατηρούσε με τα εμπορικά προνόμια του στέμματος. Ενώ αντίθετα σήμερα τα πολυεθνικά μεγαθήρια είναι γέννημα-θρέμμα της αγοράς και του «ελεύθερου ανταγωνισμού». Το κράτος όλο και περισσότερο δεν είναι παρά ένα ακόμη «αξεσουάρ» της επιχειρηματικής στρατηγικής των πολυεθνικών μονοπωλίων. 

Έκρηξη διαφθοράς και διαπλοκής

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που τα απανωτά σκάνδαλα διαφθοράς πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων αποτελούν σήμερα δεν είναι πλέον «προνόμιο» των εξαρτημένων χωρών, αλλά επίσης ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ενδημικά φαινόμενα της πολιτικής ζωής των «πολιτισμένων χωρών» της Δύσης. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας δεν είναι το μόνο που ξέρει να εκτρέφει φαινόμενα «διαπλοκής». Μάλιστα η πιο πρόσφατη περίπτωση του κ. Κόλ, όπου οι «αποκαλύψεις χρηματισμού» απ’ την πολυεθνική ELF και πολεμικές βιομηχανίες, συνοδεύτηκαν κι από μια εξαιρετικά βολική «αυτοκτονία» του ταμεία των Χριστιανοδημοκρατών, αφήνει μια έντονη αίσθηση αναβίωσης της ίδιας της μαφίας και των πρακτικών της στην κορυφή της κυρίαρχης πολιτικής και του κράτους.

Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στην Γαλλία, αν θυμηθούμε το προ διετίας σκάνδαλο χρηματοδότησης των Σοσιαλιστών, που οδήγησε τον ταμία του κόμματος, Εμμανουελί, ως «εξιλαστήριο θύμα» στη φυλακή για 18 μήνες. Οι παραιτήσεις υπουργών ή κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών είναι ένα άθλημα που ασκείται συχνά και στις κυβερνήσεις της Βρετανίας, ώστε να διασωθεί το εκάστοτε κυβερνών κόμμα από τα πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα, που ξεσπούν με καταπληκτική περιοδικότητα. Ανάλογα φαινόμενα είχαμε στο Βέλγιο, όπου μια σειρά κυβερνητικοί αξιωματούχοι βρέθηκαν στο «μισθολόγιο» της Ντασσώ κι άλλων πολυεθνικών. Είναι επίσης γνωστή η έκρηξη σκανδάλων στην Ιταλία, που σάρωσε τόσο τους Σοσιαλιστές, όσο και τους πάλαι ποτέ πανίσχυρους Χριστιανοδημοκράτες και οδήγησε στην άνοδο του «κράτους των δικαστών», χωρίς βέβαια ν’ αλλάξει ουσιαστικά τίποτε. Άλλωστε, δεν πέρασε πολύ καιρός απ’ την κατάρρευση της ίδιας της παντοδύναμης Κομμισιόν, μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις σκανδάλων «παροχής διευκολύνσεων» προς ισχυρά οικονομικά κυκλώματα.

Ωστόσο, τα πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα δεν αποτελούν προνόμιο της Δυτ. Ευρώπης. Στο Ισραήλ ο νέος πρωθυπουργός Μπάρακ, όπως κι ο προκάτοχός του Νετανιάχου, αλλά κι ο πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος Βάισμαν, ερευνώνται για την εμπλοκή τους σε πολλαπλές περιπτώσεις πολιτικο-οικονομικών σκανδάλων. Στην Ιαπωνία η στενή διαπλοκή κρατικών αξιωματούχων και κορυφαίων πολιτικών όχι μόνο με τα ισχυρότερα μονοπωλιακά συγκροτήματα (κεϊρέτσου), αλλά και με την ίδια την μαφία (γιάκουζα) αποτελεί ένα διαρκές σκάνδαλο. Για να μην αναφερθούμε στις ΗΠΑ, όπου σκάνδαλο αποτελεί από μόνο του ολόκληρο το σύστημα νομότυπου λομπισμού, που αποτελεί τον επίσημο «ομφάλιο λώρο» που συνδέει δικομματισμό, κυβερνήσεις, κυβερνήτες, γερουσιαστές και κρατικούς αξιωματούχους με ισχυρούς οικονομικούς κύκλους.      

Η κατάσταση αυτή έχει πάρει τέτοιες εκρηκτικές διαστάσεις που ορισμένοι καθεστωτικοί αναλυτές προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με χαριτωμένα σχόλια σχετικά με την δήθεν «ανοχή», την «αδιαφορία» ή την «εξοικείωση» του κοινού με την διαφθορά της πολιτικής, η οποία υποτίθεται ότι «παραμένει εν πολλοίς μια μορφή παραπτώματος που είναι αποδεκτή απ’ την ελίτ και ανεκτή απ’ τον πληθυσμό»[1]. Στην πραγματικότητα, αυτό που χαρακτηρίζεται ως «ανοχή», ή «αδιαφορία» δεν είναι κάποιο είδος «συνενοχής» του κοινού, όπως θέλουν να υπονοήσουν τα παραδόπιστα σχόλια του καθεστωτικού τύπου, αλλά συνειδητοποίηση του μεγέθους και του βάθους της υπάρχουσας διαφθοράς. Δεν είναι παρά το δέος και η αμηχανία που εμπνέει αυτός ο κυκεώνας σκανδάλων, όπου οι όποιες δικαστικές διώξεις ή αποκαλύψεις δεν είναι παρά ψήγματα απ’ την κορυφή ενός τρομακτικού παγόβουνου. Δηλαδή, μιας ασφυκτικής διαπλοκής της επίσημης πολιτικής με τους οικονομικά ισχυρούς, για την οποία η «κοινή γνώμη» γνωρίζει πλέον πως δεν ευθύνονται οι παραπτωματικές έξεις κάποιων προσώπων, αλλά η όλο και μεγαλύτερη μονοπωλιακή συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.

Η απάντηση δεν βρίσκεται στο «λιγότερο κράτος», ούτε σχέδια επί χάρτου για «αξιοκρατία» και τα συναφή. Η απάντηση είναι μόνο μία: περισσότερη δημοκρατία, αληθινή δημοκρατία, όπου ο ίδιος ο λαός μέσα από τις δικές του συλλογικότητες και οργανώσεις να ασκεί την εξουσία αυτοπροσώπως ή δια αντιπροσώπου υπό καθεστώς απόλυτης διαφάνειας όλων των δημόσιων υποθέσεων, ανακλητότητας, υποχρεωτικής λογοδοσίας όλων των υπηρεσιακών παραγόντων, άμεσης εκλογής ή και κλήρωσης σε όλα τα αξιώματα της πολιτικής και δικαστικής αρχής, δραστικού περιορισμού της θητείας και εξασφάλισης όλων των απαραίτητων εργασιακών συνθηκών και όρων στην πλειοψηφία του λαού για την αποφασιστική συμμετοχή του στα κοινά σ’ όλα τα επίπεδα.


[1]Wall Street Journal Europe, February 9, ’00

25 σχόλια:

  1. Μήπως η δημοκρατία, ως η τέλεια παραλλαγή, οδήγησε την ανθρωπότητα εδώ που βρίσκεται, και θα συνεχίσει να την οδηγεί σε περισσότερο εκφυλισμό.

    Όχι η σκέτη αξιοκρατία αλλά η φιλολαϊκή αξιοκρατία είναι η μόνη που μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Η φιλολαϊκή αξιοκρατία που ιστορικά όλοι την φοβούνται, συνειδητά την φοβούνται οι πονηροί και ασυνείδητα το πλήθος.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πότε και που υπήρξε δημοκρατία σ' αυτή την χώρα, ή διεθνώς τις τλευταίες δεκαετίες; Πουθενά. Μόνο απολυταρχικά καθεστώτα με κοινοβουλευτικό προσωπείο που ενίοτε όταν ένιωθαν να απειλούνται από τα κάτω, μετεξελίσσονταν σε χούντες και φασιστικά καθεστώτα. Και μόνο η δήλωση "Μήπως η δημοκρατία, ως η τέλεια παραλλαγή, οδήγησε την ανθρωπότητα εδώ που βρίσκεται, και θα συνεχίσει να την οδηγεί σε περισσότερο εκφυλισμό", δεν δείχνει μόνο το πόσο ανιστόρητος είναι αυτός που το λέει, αλλά μας γυρίζει στις λογικές και τις πρακτικές του φασισμού και της απολυταρχίας από τις οποίες οι ανθρωπότητα έχυσε αίμα για να γλυτώσει. Και δεν πρόκειται να γλυτώσει όσο αποδέχεται απολυταρχικά υποκατάστατα της δημοκρατίας. Όσο για την αξιοκρατία, πρόκειται για μια άλλη ακόμη μεγαλύτερη ανοησία. Αξιοκρατία χωρίς δημοκρατία, αληθινή δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο σαν φαντασίωση νοσηρών εγκεφάλων.

      Διαγραφή
    2. Συνάνθρωπε Δημήτρη, όλοι μας λίγο πολύ είμαστε και φασίστες και νοσηροί εγκέφαλοι.

      Δεν ξέρω ακριβώς τι εννοείς δημοκρατία διότι δεν την έχω δεί, την δημοκρατία σου, πολύ καλά στην πράξη ακόμα.
      Για μένα οποιαδήποτε πολιτική πρακτική χωρίς φιλολαϊκή αξιοκρατία θα οδηγήσει τη ανθρωπότητα στο να υποφέρει. Όταν η πολιτική πρακτική είναι ξεκάθαρη απολυταρχία τότε η ποιότητά της της φαίνεται εύκολα και οι αιτίες της, όταν η πολιτική πρακτική είναι δημοκρατία στην οποία γενικά και αόριστα ο λαός είναι στην εξουσία, τότε η ποιότητά της και οι αιτίες της μασκαρεύονται με τον αόριστο όρο δημοκρατία.
      Και ακόμα και αν ξεκινήσει μια τέτοια δημοκρατία φιλολαϊκά σιγά σιγά θα ξαναοδηγήσει λόγω της αοριστίας της σε παραλλαγμένη τυραννία.

      Εγώ δεν είπα ότι η σκέτη αξιοκρατία είναι η λύση αλλά ούτε λέω ότι η αόριστη, όσον αφορά της ευθύνες, δημοκρατία υπερέχει του ιδίου συμφέροντος του λαού σαν σύνολο και σαν άτομα.
      Αυτό που λέω λοιπόν, όχι μόνο για σένα, αλλά και για άλλους αναγνώστες του μπλόγκ σου, είναι ότι αυτό που πρέπει να είναι πάνω απ΄ όλα είναι το συμφέρον όλων και όχι παραπλανητικά να είναι πάνω απ' όλα οποιοδήποτε πολίτευμα ας είναι και η δημοκρατία, ας είναι και η αξιοκρατία.

      Το ερώτημα λοιπόν για μένα είναι: πως προωθείτε και υποστηρίζεται το συμφέρον όλων;

      Αν κάποιος καταστρατηγεί το συμφέρον όλων, πρέπει να συνεχίσει αποφασίζει για τα κοινά, ακόμα κι αν τον έχει ψηφίσει η πλειοψηφία; Φυσικά και δεν πρέπει, κι εδώ χρειάζεται η φιλολαϊκή αξιοκρατία, στην οποία αναφέρομαι.

      Την οποία φιλολαϊκή αξιοκρατία και εσύ την έχεις υπόψη σου και μάλλον την χρησιμοποιείς όπως δηλώνεις σε απάντησή σου σε κάποιον συνάνθρωπο πιό κάτω, διότι γράφεις:

      "Το ΕΠΑΜ έτσι λειτουργεί. Γι' αυτό και στις γραμμές του δεν αντέχουν οι θεσιθήρες και τα εκ πεποιθήσεως λαμόγια. Όχι γιατί εντοπίζονται εύκολα, αλλά γιατί πολύ απλά είναι πολύ δύσκολο να αναριχηθείς σε μια οργάνωση όπου δεν υπάρχει ιεραρχία και η θέση, ή η προβολή του καθενός εξαρτάται αποκλειστικά από την προσωπική του συνεισφορά στην κοινή υπόθεση, αλλά και στα αδιαφιλονίκητα προσόντα του."

      ένας γάιδαρος σαν και εσένα:

      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
    3. Δημοκρατία είναι η δυνατότητα της αποφασιστικής συμμετοχής όλων στην διοίκηση και διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων. Δημοκρατία δεν είναι απλά μια διαδικασία όπου κάτι ψηφίζεται από την πλειοψηφία και η μειοψηφία απλά πειθαρχεί. Αυτή είναι μια χυδαία εκδοχή δημοκρατίας. Και η δημοκρατία δεν είναι "δική μου". Η ανθρωπότητα ασχολείται αναλυτικά με το θέμα για πάνω από 3.000 χρόνια κι έχει δώσει τόνους αίμα στους αγώνες γι' αυτήν, για να είναι "δική μου" και πολύ περισσότερο για να μιλάμε δια μέσου σχολίων για ένα τόσο σοβαρό θέμα.
      Φιλολαϊκή αξιοκρατία δεν υπάρχει. Είναι μια επινόηση. Η μόνη πολιτική μορφή όπου μπορεί να υπάρξει αξιοκρατία σαν μια δυναμική διαδικασία ανάδειξης των ταλέντων και των προσόντων του καθενός είναι η δημοκρατία. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανέκδοτα. Το ΕΠΑΜ προσπαθεί να έχει όσο το δυνατόν - υπό τις υπάρχουσες συνθήκες - πιο δημοκρατική οργάνωση με σκοπό να αναδεικνύονται οι πιο άξιοι με βάση την συνεισφορά και τα αντικειμενικά τους προσόντα. Έξω από την δημοκρατική λειτουργία δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από το κράτος των επιτήδειων.

      Διαγραφή
    4. Η δημοκρατία είναι και αυτή μια επινόηση. Και κάθε καρυδιάς καρύδι την χρησιμοποιεί με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, πολύ δύσκολα όμως χρησιμοποιείται για το συμφέρον όλων.

      Η στάση που έχει κάποιος όταν απαιτεί από όλους να συμμετέχουν στην διοίκηση και διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων οδηγεί με λεπτό τρόπο στο να είναι κάποιος απολυταρχικός και ταυτοχρόνος στο μη σεβασμό των ανθρώπων και των επιλογών τους εφόσον, και αυτοί επιδεικνύουν σεβασμό. Επίσης αυτή η στάση κάνει την προώθηση και την υποστήριξη των συμφερόντων όλων σχεδόν αδύνατη, αν κάποιος περιμένει για παράδειγμα το λαό να μάθει να διοικεί, εν τω μεταξύ νήπτει τας χείρας του.

      Κατά τα άλλα διακρίνω μια διάθεση που εγώ ονομάζω φιλολαϊκή αξιοκρατία, αλλά αργά ή γρήγορα θα ακυρωθεί από την φασιστική επιβολή της δημοκρατίας της δική σου ή των άλλων που κάνουν την εξουσία ανώτερη από την ευημερία και την ελευθερία των ανθρώπων ή από την μή αποτελεσματική στάση λόγω λανθασμένης ανάθεσης ευθυνών, απέναντι στο ζητούμενο που είναι η ευζωία όλων.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
    5. Οποιοσδήποτε γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς ιστορία ξέρει πολύ καλά ότι η δημοκρατία δεν ήταν και δεν είναι μια απλή επινόηση. Στην αρχαιότητα ήταν η προσπάθεια των θυμάτων του περιουσιακού διαχωρισμού να διατηρηθεί η κοινωνική ισότητα και ελευθερία που υπήρχε εκ φύσεως στην δημοκρατία των φυλών. Στις νεότερες εποχές είναι η προσπάθεια να κατοχυρωθούν τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού έναντι της όποιας εξουσίας. Σήμερα έχει τεθεί ως διεκδίκηση με τέτοιον τρόπο ώστε και η τελευταία νοικοκυρά και ο τελευταίος σκληρά εργαζόμενος όχι μόνο να έχει λόγο και μάλιστα αποφασιστικό σ' όλα αυτά που τον αφορούν, αλλά να έχει την δυνατότητα να ασκήσει ο ίδιος εξουσία με όρους που εξασφαλίζουν την υποταγή των δομών της εξουσίας στην κοινωνία.
      Απολυταρχία δεν μπορεί να υπάρξει εκεί που εξασφαλίζεται το δικαίωμα στον καθένα να έχει λόγο και να συμμερίζεται τα καθήκοντα της εξουσίας. Κι επειδή το δικαίωμα δεν αρκεί να υπάρχει, αλλά πρέπει η κοινωνία να φροντίσει έτσι ώστε να ασκείται θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε όλους να μπορούν να ασχολούνται με τα κοινά και να ασκούνται στα κοινά. Αυτό απαιτεί από την ανάπτυξη της οικονομίας να δημιουργεί τέτοιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών ώστε ο εργαζόμενος να διαθέτει αρκετό ελεύθερο χρόνο από τις βιοποριστικές του υποχρεώσεις ώστε να ασχολείται με τα κοινά. Αυτή είναι η πιο θεμελιώδης προϋπόθεση για να μην μείνουν τα δημοκρατικά δικαιώματα στα χαρτιά.
      Πολύ φοβάμαι όμως ότι μιλάω σε τοίχο που αρνείται ακόμη και τριφτεί με τα ζητήματα αυτά. Αρνείται να γνωρίσει ακόμη και τα πιο στοιχειώδη της ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Γι' αυτό και δεν έχει νόημα αυτή η κουβέντα. Σε οπαδό δόγματος κανένα επιχείρημα, στοιχείο, ή λογική δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα. Είναι το ίδιο αδιέξοδη προσπάθεια όσο και η προσπάθεια του φυσικού επιστήμονα να απαντήσει με επιστημονικά επιχειρήματα στις δοξασίες της θεολογίας.

      Διαγραφή
    6. Δεν είναι θέμα δόγματος, ούτε θέμα μιας επιστήμης που ερμηνεύει την Ιστορία, που ποτέ δεν είναι αντικειμενική, ούτε η Ιστορία, ούτε η ερμηνεία της.

      Πέρα από παρερμηνείες, χωρίς καμμιά απαίτηση απέναντί σου, λέω ότι είναι δικτατορικό να έχεις απαιτήσεις από τους άλλους, όταν δεν σε ενοχλούν.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης



      Διαγραφή
  2. κ Καζάκη
    κάτω απο τέτοιες συνθήκες πως μπορούμε να ελπίζουμε για πατριωτική κυβέρνηση στην Ελλάδα ;
    μπορούμε να παραδειγματιστούμε απο την Ισλανδία των 300,000 κατοίκων ;
    η ιδεα να πάρει ο λαος τη τυχη του στα χερια του πόσο ρεαλιστική μπορεί να είναι ;
    ακούω να λετε για οργάνωση των πολιτών στις γειτονιές .. αυτό το βλέπω εφικτό μόνο σε περίπτωση πολυ μεγάλης φυσικής καταστροφής , πως θα συνεννοηθεί η οικογένεια του άνεργου με αυτή του βολεμένου ;
    στη δική σας γειτονιά έχετε καταφέρει κάτι τέτοιο ;
    και κάτι άλλο που με προβληματίζει πολυ
    ας υποθέσουμε οτι ξαφνικά γίνεστε πολύ δημοφιλής και αποκτάτε ένα αξιοσέβαστο ποσοστό σε εκλογές
    , τι σας εξασφαλίζει οτι αυτοί θα σας ακολουθούσουν δε θα έχουν τα χαρακτηριστικά που στηλιτεύετε για τα στελέχη του ΚΚΕ ;
    νομίζετε οτι οσοι θα σας χειροκροτούν θα καταλαβαίνουν τι λέτε και θα εχουν συμφωνήσει μαζι σας έχοντας το βαθος των γνώσεων σας για να είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής;

    Ευχαριστώ για το χρόνο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ερωτήματά σας είναι εύλογα για κάποιον που απέχει από την ενεργό πολιτική δράση. Δεν έχετε εμπειρία από την οργανωτική δομή και δράση του ΕΠΑΜ και επομένως είναι φυσικό να τα ρωτάτε αύτά. Ποια άλλη κοινωνικοπολιτική οργάνωση δρα και αναπτύσσεται με οριζόντια συγκρότηση; Δηλαδή με έμφαση στην συγκρότηση πυρήνων ανά γειτονιά και ανά χώρο δουλειάς. Τέτοιοι πυρήνες υπάρχουν σ' ολόκληρη την Ελλάδα και δημιουργούνται συνέχεια νέοι. Με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες τους συνιστούν πεδίο συνάντησης και οργανωμένης δράσης όχι για ομοιδεάτες που συναντώνται για να εκθειάσουν το πόσο δίκιο έχει η σέχτα τους, αλλά από απλούς ανθρώπους που πήραν την μεγάλη απόφαση: να μην αφήσουν να περάσει η σημερινή κατάσταση "ατουφέκιστη", δηλαδή χωρίς να στρατευτούν στην ανατροπή της προς όφελος του λαού. Και ομολογουμένως το ΕΠΑΜ είναι η μόνη οργάνωση που συγκροτείται από αποφασισμένους αγωνιστές όλων των ιδεολογιών και κομματικών καταγωγών. Τους ενώνει ο κοινός αγώνας για τα προτάγματα του ΕΠΑΜ και η συνείδηση ότι χωρίς οργάνωση και μάλιστα του ίδιου του λαού, δεν μπορεί να υπάρξει αγώνας, δεν μπορεί κανείς να καταφέρει τίποτε, εκτός από το να εφευρίσκει δικαιολογίες ήττας, αποτυχίας και αποστράτευσης για τον ευατό του.
      Πόσες οργανώσεις γνωρίζετε που λειτουργούν χωρίς επαγγελματικά στελέχη, αλλά αποκλειστικά με την εθελοντική συνεισφορά των μελών; Πόσες οργανώσεις γνωρίζετε όπου τα κεντρικά όργανά δεν παίζουν καθοδηγητικό ρόλο, ούτε υποκαθιστούν τους πυρήνες και την βάση; Πόσες οργανώσεις γνωρίζετε όπου στις γραμμές τους ισχύουν και λειτουργούν δημοκρατικές αρχές όπως ανακλητότητα, υποχρεωτική λογοδοσία, ανοιχτές συνεδριάσεις, κοκ σε όλα τα επίπεδα; Πόσες οργανώσεις ξέρετε όπου κυρίαρχο όργανο είναι η γενική συνέλευση των μελών τους, με ανώτατο όργανο το ετήσιο συνέδριό τους; Πόσες οργανώσεις ξέρετε όπου ακόμη και τα πιο προβεβλημένη μέλη της ανήκουν σε έναν πυρήνα, του οποίου η γενική συνέλευση αποφασίζει πρωτίστως το πώς θα αξιοποιηθούν στο Μέτωπο; Ξέρετε άλλη οργάνωση που διαθέτει τέτοια χαρακτηριστικά; Το ΕΠΑΜ έτσι λειτουργεί. Γι' αυτό και στις γραμμές του δεν αντέχουν οι θεσιθήρες και τα εκ πεποιθήσεως λαμόγια. Όχι γιατί εντοπίζονται εύκολα, αλλά γιατί πολύ απλά είναι πολύ δύσκολο να αναριχηθείς σε μια οργάνωση όπου δεν υπάρχει ιεραρχία και η θέση, ή η προβολή του καθενός εξαρτάται αποκλειστικά από την προσωπική του συνεισφορά στην κοινή υπόθεση, αλλά και στα αδιαφιλονίκητα προσόντα του. Ο τρόπος λειτουργίας και δράσης του ΕΠΑΜ είναι μια πολύ αποτελεσματική κρισάρα για τύπους σαν κι αυτούς που υπαινισεστε, για επίδοξους στρατηγούς δια της αναθέσεως, για ακαμάτηδες και άχρηστους που αναζητούν πολιτική ή άλλη προβολή. Τέτοιοι τύποι πέρασαν από τις γραμμές του ΕΠΑΜ και ξεβράστηκαν σαν απόβλητα, τους αφόδευσε η ίδια η λειτουργία της οργάνωσης χωρίς καν να χρειαστεί να τους διαγράψεί και τώρα περιδιαβαίνουν το βοθρολίβαδο του διαδικτίου και προσπαθούν να πάρουν την εκδίκησή τους χύνοντας απίστευτη χολή και συκοφαντία. Το ΕΠΑΜ δεν έχει χειροκροτητές, ούτε μπορεί επιβιώσει στις γραμμές του κάποιος που είναι απλά χειροκροτητής. Το ΕΠΑΜ γεννά αγωνιστές από τον ίδιο τον λαό, από τον απλό κόσμο και όχι επαγγελματίες επαναστάτες της κακιάς συμφοράς που στοιχειώνονται από τις ιδεοληψίες τους.

      Διαγραφή
  3. ευχαριστώ για την απάντηση

    σε ενα παγκόσμιο περιβάλλον όπως περιγράφετε στο άρθρο σας ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας αν στο τιμόνι της χώρας ήταν το ΕΠΑΜ ; μήπως θα μοιάζαμε με τη Β.Κορέα ;
    βλέπουμε οτι γίνεται πόλεμος με θύματα σαν τη χώρα μας και τη Κύπρο ,τι θα έπρεπε κατά τη γνώμη σας να πράξει μια πατριωτική κυβέρνηση;

    να επιτεθεί στο 'θηρίο' χωρίς δεύτερη σκέψη και με γυμνά χέρια μια και το διεθνές δίκαιο εχει πάει στα σκουπίδια η να ακολουθήσει πολεμικές ταχτικές όπως η απόκρυψη και η παραλλαγή ;
    καλή Ανάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήθελα να ήξερα που είδατε το οτιδήποτε στο ΕΠΑΜ που να προσιδιάζει στην Βόρεια Κορέα. Μήπως η ανάγκη για δημοκρατία στην οποία ασκείται ως οργάνωση και το ίδιο; Μήπως η ανάγκη να πάρει ο λαός τις τύχες και την χώρα του στα χέρια του;
      Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να ακούω ότι το ΕΠΑΜ προτείνει να επιτεθεί στο "θηρίο" χωρίς δεύτερη σκέψη... Τόσο εγώ πριν το ΕΠΑΜ, όσο και το ίδιο το ΕΠΑΜ έχει αναλύσει όσο κανείς άλλος τους τρόπους, τις μορφές και τους όρους της εναλλακτικής του πρότασης. Έλεος! Ψάξτε πρώτα και μετά μιλάτε. Δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνεί κάποιος μαζί μας, αλλά ότι δεν έχουμε επεξεργαστεί στις λεπτομέρειές του το εναλλακτικό σχέδιο που προτείνουμε, αυτό είναι παντελώς καινούργιο. Και τέλος ένα μάθημα απλής κοινής λογικής: Όταν το 'θηρίο' σου έχει επιτεθεί και σ' έχει βάλει κάτω και έχει ήδη αρχίσει να σε τρώει, τότε ο φυσιολογικός τρόπος αντίδρασης είναι να αντιδράσεις με κάθε τρόπο ακόμη και με γυμνά χέρια. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι τα ένστικτα επιβίωσης υπάρχουν και δεν έχουν αντικατασταθεί από τα ένστικτα του ραγιά.

      Διαγραφή
  4. αγαπητέ κ Καζάκη
    χρόνια πολλά σε εσάς και στους αναγνώστες σας
    βλέπω http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/04/100.html
    ότι στα σχέδια σας είναι η εθνικοποίηση της ΤτΕ
    αυτό δεν είναι κατά μέτωπο επίθεση στο 'θηρίο';
    σύμφωνα με τις πληροφορίες μου - διορθώστε με αν κάνω λάθος - οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη ελέγχονται από συγκεκριμένα 'κέντρα εξουσίας '
    τα ίδια που δημιούργησαν την Εθνική Τράπεζα και αργότερα την ΤτΕ .
    πρόσφατα μας έδειξαν τη δύναμη τους στη Λιβύη όπου πριν πέσει ο Καντάφι έστησαν υποκατάστημα εκεί

    όπου Β. Κορέα βάλτε οποιοδήποτε απομονωμένο κράτος , ίσως το παράδειγμα μου να μην ήταν καλό

    όσο βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις την υπάρχουσα κυβέρνηση να διατηρεί τη δύναμη της μήπως τα ένστικτα του ραγιά έχουν καθαγιαστεί στην αντίληψη του Έλληνα ;
    μήπως βλέπουμε μια από τα ίδια στην Ιταλία όπου ο νέος πρωθυπουργός είναι πολύ δημοφιλής σε μια κυβέρνηση που αν δε κάνω λάθος δεν ψήφισε ο λαός της Ιταλίας
    με τα δεδομένα που έχω ως τώρα υπ'όψη μου η επιβίωση μας δε μπορεί να βασιστεί στον απροκάλυπτο τσαμπουκά αλλά σε μεθόδους και ταχτικές πολέμου όπως προείπα
    να δώσω ένα παράδειγμα
    όπως λαϊκίζουν οι προδότες για να μας αρπάξουν τις ψήφους ... έτσι μπορεί να λαϊκίζει και ένας πατριώτης




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι πληροφορίες σας είναι λάθος. Μόνο στην Ελλάδα, στην Αυστρία και το Βέλγιο οι κεντρικές τράπεζες δεν είναι στα χέρια του κράτους. Σ' όλες τις υπόλοιπες είναι στα χέρια του κράτους - κατάκτηση κατά πρώτο και κύριο λόγο της μεταπολεμικής περιόδου και των δημοκρατικών προσδοκιών που είχε γεννήσει στους λαούς. Με το ευρώ, όμως, ακόμη κι αυτές που είναι ιδιοκτησία του κράτους αποκτούν "ανεξαρτησία" και συνιστούν το τραπεζικό καρτέλ της ευρωζώνης, το οποίο έχει ως καταστατική υποχρέωση να υποστηρίζει πρώτα και αποκλειστικά τις ιδιωτικές τράπεζες. Επομένως το αίτημα της εθνικοποίησης της Τραπέζης της Ελλάδος υπό καθεστώς δημοκρατίας και εκτός ευρώ αποτελεί ένα πολύ παλιό αίτημα και στοιχειωδώς απαραίτητο αν θέλει κανείς να βγει από το σημερινό αδιέξοδο. Με τον τρόπο αυτό κόβεις την καροτίδα στο "θηρίο". Η Λιβύη συνετρίβει όχι γιατί ήταν πατριώτης, αλλά γιατί επέτρεψε να συμφιλιωθεί το καθεστώς του με την δύση. Έτσι το καθεστώς Καντάφι εξαγοράστηκε, διασπάστηκε και αξιοποιήθηκε η δίκαιη αγανάκτηση του απλού κόσμου εναντίον του Καντάφι για να οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλιο πρώτα και έπειτα σε καθεστώς αποικίας.
    Λαικισμός είναι η θυματοποίηση του λαού, η επιχείρηση χειραγώγησής του αξιοποιώντας τα πιο βάρβαρα και οπισθοδρομικά ένστικτα του όχλου ώστε να υποταχτεί σε μια αλλότρια δυναστική δύναμη. Που ακριβώς βρίσκεται ο λαϊκισμός όταν καλείς τον λαό να πάρει την υπόθεση στα χέρια του; Αυτός που θεωρεί τέτοιες εκκλήσεις λαϊκισμό, τότε, συγνώμη, είναι φύση και θέσει ραγιάς.
    Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ πιο απομονωμένη απ' όσο είναι σήμερα. Οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Θα ανοιχθεί στην παγκόσμια κοινότητα μόνο αν διεκδικήσει την ελευθερία της, μόνο αν σπάσει τα δεσμά θα μπορέσει να οικοδομήσει αληθινές σχέσεις, πολυποίκιλες και ευρύτατες σχέσεις με το σύνολο των χωρών του πλανήτη. Μόνο τότε θα μπορέσει να συμμετάσχει στη διεθνοποίηση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής του πλανήτη όχι σαν παρίας και απόπατος των διεθνών αγορών και των ισχυρών παιχτών σ' αυτές - όπως σήμερα - αλλά σαν κυρίαρχο κράτος με τον λαό του να ασκεί ο ίδιος την εξουσία και κανένας πατερούλης στο όνομά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η FED ανήκει στο αμερικάνικο κράτος;
    για αυτές πολύ λέτε ότι αποκτούν 'ανεξαρτησία' μήπως είναι κατ επίφαση κρατικές ; αν η ιδιωτική πρωτοβουλία κάνει κουμάντο εκεί τι σημασία έχει ο τίτλος 'κρατική';.. στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις έχουν ιδιωτικοποιηθεί
    απο την απάντησή σας καταλαβαίνω οτι εκτίμησα σωστά ότι εθνικοποίηση της ΤτΕ αποτελεί απροκάλυπτο τσαμπουκά και όχι κίνηση στρατηγικής, ξέρω ότι θα διαφωνήσετε αλλά αυτή είναι η γνώμη μου ως τώρα

    τον λαϊκισμό του πατριώτη τον θεωρώ θεμιτό μέσο ρεαλιστικής πολιτικής
    δεν είπα ότι το ΕΠΑΜ λαϊκίζει- με παρεξηγήσατε εδώ -
    απλά λέω ότι και το ψέμα μπορεί να είναι και για καλό


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τασο, η εθνικοποιηση της ΤτΕ ειναι θεμα επιβιωσης μεσα στην οικονομικη συγκυρια που ζουμε.
      Οσο για τα ψεμματα, χορτασαμε απο τους αλλους, φτανει.

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμε φίλε η ΤτΕ θα μπορούσε σιγά σιγά να παρακαμφθεί με στόχο να απαξιωθεί όταν θα έχουν ανασυγκροτηθεί οι παραγωγικές δυνάμεις στη χώρα μας η όταν κριθεί σκόπιμο
    Όταν διαβάζω
    '' Τέτοιοι πυρήνες υπάρχουν σ' ολόκληρη την Ελλάδα και δημιουργούνται συνέχεια νέοι. Με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες τους συνιστούν πεδίο συνάντησης και οργανωμένης δράσης όχι για ομοιδεάτες που συναντώνται για να εκθειάσουν το πόσο δίκιο έχει η σέχτα τους, αλλά από απλούς ανθρώπους που πήραν την μεγάλη απόφαση: να μην αφήσουν να περάσει η σημερινή κατάσταση "ατουφέκιστη", δηλαδή χωρίς να στρατευτούν στην ανατροπή της προς όφελος του λαού. Και ομολογουμένως το ΕΠΑΜ είναι η μόνη οργάνωση που συγκροτείται από αποφασισμένους αγωνιστές όλων των ιδεολογιών και κομματικών καταγωγών. Τους ενώνει ο κοινός αγώνας για τα προτάγματα του ΕΠΑΜ ''

    Βλέπω στρατηγική με στόχο την δραστηριοποίηση του κόσμου που κρύβει κάτι για να γίνει ευρύτερα αποδεκτή
    Γιατι όταν λες ότι ο στοχος είναι να μη περάσει η κατάσταση ατουφέκιστη ετσι γενικά – όπως ξέρεις το θέλουν και άλλες δυνάμεις αυτό – και ταυτόχρονα λες ότι αυτός ο κόσμος θα ακλουθεί τα προτάγματα του ΕΠΑΜ φαίνεται ότι κάτι κρύβεις – όχι κατ ανάγκη κακό –
    Μόνο τα ντουφέκια του ΕΠΑΜ κεντάνε ; από ότι δείχνουν τα πράγματα προς το παρόν καθαρίζονται από κουμμουνιστικά γράσα .
    Προσωπικά από το ΕΠΑΜ βλέπω μόνο τον γενικό γραμματέα και κανέναν άλλο στα ΜΜΕ , εδώ φαίνεται ότι κατι δε πάει καλά , οι άλλοι ΕΠΑΜιτες δεν έχουν λαλιά ; η απαξιώνουν τα ΜΜΕ σαν τρόπο προσέγγισης του λαού ;
    Σήμερα ο αγώνας πρέπει να θυμίζει το Γοργοπόταμο , γιατί η πολύ ανάλυση δημιουργεί παράλυση

    ευχαριστώ για τη συνομιλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς φαίνεται ότι δεν έχεις καθόλου οικονομική παιδεία. Ούτε καν επαφή με την πραγματικότητα. Ποτέ και σε κανένα κράτος όταν επιχειρήθηκε σοβαρή πολιτική μεταβολή, ακόμη κι εντός του υπάρχοντος συστήματος, δεν παρακάμφθηκε η κεντρική τράπεζα. Όποιος το έκανε αυτό, έχασε! Αν μια από τις πρώτες πράξεις σου δεν είναι να πάρεις την κεντρική τράπεζα στα χέρια σου, τότε κλάψτα. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τα βγάλεις πέρα. Όποιος γνωρίζει στοιχειώδη οικονομικά, το ξέρει πολύ καλά.
      Δεύτερο: Η στρατηγική του ΕΠΑΜ είναι όντως η κινητοποίηση του λαού και η οργάνωσή του με βάση τα προτάγματά που αναδεικνύει η συγκυρία κι όχι στη βάση του εμφυλιοπολεμικού αριστερά-δεξιά. Δεν υπάρχει τίποτε το κρυφό, τίποτε το μυστικό. Αν έκανες τον κόπο να διαβάσεις την ιδρυτική του ΕΠΑΜ και τα αμέτρητα κείμενα ανάλυσης και θέσης θα ήξερες με λεπτομέρειες ποια είναι τα προτάγματα. Εκτός αν την βρίσκεις με την συνωμοσιολογία.
      Τρίτο: Βλέπεις αραιά και που τον ΓΓ του ΕΠΑΜ στα ΜΜΕ γιατί πολύ απλά τα ΜΜΕ δεν καλούν άλλα πρόσωπα του Μετώπου. Θα σου ένα πολύ μικρό μυστικό, που το ξέρει όλος ο ελληνικός λαός. Τα ΜΜΕ ελέγχονται απόλυτα και δεν κανονίζουμε εμείς ποιος θα βγει να μιλήσει εκ μέρους του ΕΠΑΜ. Δώσαμε μάχη για να προβάλουν τον Δ.Κ. όχι ως απλό "οικονομολόγο", αλλά ως ΓΓ του ΕΠΑΜ. Κι αν νομίζεις ότι μπορούμε να επιβάλλουμε να μιλάνε εκ μέρους του ΕΠΑΜ κι άλλα πρόσωπα, τότε θα θέλαμε πολύ την βοήθειά σου.
      Τέταρτο: Είναι φανερό ότι είσαι θύμα της πολιτικής τηλεθέασης. Όπως άλλωστε και η πλειοψηφία του κόσμου. Αν κυκλοφορούσες και συμμετείχες σε πολιτικές δράσεις και δεν περίμενες να δεις πώς εκφράζεται κάθε δύναμη μέσα από τα επίσημα ΜΜΕ, τότε θα ήξερες για το πολυπρόσωπο και την οργάνωση του ΕΠΑΜ.
      Όσο για το σχόλιο ότι ο αγώνας πρέπει να θυμίζει Γοργοπόταμο, το εκλαμβάνω απλά ως αστείο. Το ΕΠΑΜ είναι η μόνη οργάνωση που συσπειρώνει στις γραμμές της αποφασισμένους ανθρώπους αδιακρίτως δεξιάς ή αριστεράς. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του πρώτου συνεδρίου του, το ΕΠΑΜ, ο κόσμος του, κατόρθωσε και ξεφορτώθηκε τους αριστεροφασίστες που ήθελαν να μετατρέψουν την οργάνωσή τους σε ένα ακόμη αριστερό γκρουπούσκουλο υπό την δικτατορία τους. Όταν αυτοί οι αριστεροφασίστες απέτυχαν να επιβάλουν την λογική τους, μας κατέταξαν στους "ακροδεξιούς", τους "εθνικιστές" κοκ. και έτρεξαν να βρουν καταφύγιο είτε στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είτε να φτιάξουν το δικό τους καθαρό, αριστεροφασιστικό ΕΠΑΜ, αλλά μιας και όλοι τους ήταν η προσωποποίηση της αποτυχίας και του μηδενικού, δεν κατόρθωσαν ούτε να μαζέψουν τους δικούς τους. Το γεγονός ότι το ΕΠΑΜ εξακολουθεί να υπάρχει και να αναπτύσσεται σαν οργάνωση που εξ ιδρύσεως δεν αναγνωρίζει διαχωρισμούς αριστεράς-δεξιάς στις γραμμές της, όπως οι νοσταλγοί ή οι πράκτορες του εμφυλίου, και συγκινεί το ίδιο "δεξιούς" όπως και "αριστερούς" το έχει κερδίσει με το σπαθί του. Καμιά άλλη οργάνωση, κόμμα ή πολιτική δύναμη δεν το έχει πετύχει.
      Τέλος, για μας ο αγωνιστής ξεχωρίζει πρώτα και κύρια από το κοφτερό μυαλό του, από την δυνατότητά του να αναλύει την πραγματική κατάσταση και να αντιλαμβάνεται το τι πρέπει να γίνει. Διαφορετικά δεν τίποτε περισσότερο από στενοκέφαλος οπαδός που ξέρει μόνο να τρέχει και να εκλαμβάνει το δικό του αδιέξοδο τρέξιμο ως πράξη του κινήματος. Αν μια οργάνωση δεν θέλει χουλιγκάνους, ή ανεγκέφαλους οπαδούς, οι αναλύσεις είναι πάντα εξαιρετικά χρήσιμες. Αρκεί να βαθαίνουν την γνώση της πραγματικότητας.

      Διαγραφή
  8. Αν εχω η όχι επαφή με τη πραγματικότητα θα το διαπιστώσουν οι αναγνώστες μας , αυτό που διαβάζω σχετικά με τα χαρακτηριστικά που πρέπει να εχει ένας ΕΠΑΜιτης δικαιώνουν την αρχική μου παρατήρηση

    ‘’νομίζετε οτι οσοι θα σας χειροκροτούν θα καταλαβαίνουν τι λέτε και θα εχουν συμφωνήσει μαζι σας έχοντας το βαθος των γνώσεων σας για να είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής;’’

    Εγώ δεν γνωρίζω πολλούς εργαζόμενους με επαρκείς γνώσεις οικονομικών , ούτε αρκετούς δυνάμενους να διαβάζουν τα’’αμέτρητα κείμενα ανάλυσης ‘’ έτσι με το IQ μου που δεν ξεπερνά το μέσο όρο … προσπαθώ..
    διαβάζω επίσης από δικό σας κείμενο για την επανάσταση του ‘21
    ‘’Κινητήρια δύναμη ήταν η μαζική κινητοποίηση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων[31] η οποία εξασφάλισε και την γρήγορη επικράτησή της. «Η φτωχολογιά, που δεν αποτελούσε μια ομοιόμορφη μάζα, δεν είχε δικούς της αρχηγούς, και ούτε εμφανίστηκαν διανοούμενοι ή πολιτικοί να την καθοδηγήσουν σαν κοινωνική τάξη.»[32] Πολιτικό πρόγραμμα ή αιτήματα δεν υπήρχαν εκτός από την πολύ γενική επιδίωξη για απελευθέρωση, η οποία για κάθε κοινωνικό στρώμα σήμαινε και διαφορετικά πράγματα’’

    πιστεύω να είμαι κατανοητός τώρα

    κυκλοφορώ και συμμετέχω σε πολιτικές – όχι κομματικές – δράσεις .. δηλ πολιτικές συζητήσεις με συναδέλφους στη δουλειά .. το τι αντιμετωπίζω θα σας απογοητεύσει όπως και εμένα
    θα σας δώσω ένα παράδειγμα πρόσφατο από συνάντηση πέντε συναδέλφων από διαφορετικούς νομούς , οι δυο δήλωσαν οπαδοί της Χ.Α προκειμένου να δουν τους προδότες κρεμασμένους στο σύνταγμα , το μόνο που κατάφερα να κάνω ήταν να τους βάλω την ιδέα ότι θα είναι μεγαλύτερη τιμωρία αν τους βάλουμε να σκουπίζουν τους δρόμους χωρίς πολιτικά δικαιώματα και περιουσία
    τη δυνατότητα να συγκεντρώνουν στη δύναμη τους ‘’αριστερούς’’ και ‘’δεξιούς’’ την έχουν τώρα όλα τα κόμματα εκτός ίσως του ΚΚΕ γιατί είναι φανερό ότι οι εκλογικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια .. ας μη βαυκαλιζόμαστε..
    ο κ Σαχίνης στο Ηράκλειο σας εχει φιλοξενήσει αρκετές φορές … ΕΠΑΜιτες του Ηρακλείου πιστεύω ότι θα μπορούσαν να ακουστούν από εκεί
    σειρά μου να εκλάβω ως αστείο ότι δεν γνωρίζω το μικρό μυστικό’ ,αν είχατε καθολική απόρριψη δε θα σας ήξερε ούτε το 20% από αυτούς που σας ξέρουν τώρα …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορούμε να δούμε τους ανθρώπους, χωρίς να είμαστε απόλυτοι, σε ανθρώπους της δράσης που εκτιμούν και κατανοούν την δράση, σε ανθρώπους του συναισθήματος που εκτιμούν και κατανοούν το συναίσθημα, και σε ανθρώπους της διανόησης που εκτιμούν και κατανοούν τις αναλύσεις. Συνήθως μία από αυτές τις τάσεις υπερτερούν σε έναν άνθρωπο, δεν υπάρχει, όμως, κατανόηση μεταξύ διαφορετικών τάσεων. Υπάρχουν επίσης μερικοί άνθρωποι που ξεπερνούν αυτές τις τάσεις και είναι ικανοί να κατανοούν όλους τους παραπάνω, μεταξύ αυτών των τελευταίων βρίσκονται και οι ικανοί να κυβερνήσουν φιλολαϊκά.

      Πως μπορούν οι ικανοί να έρθουν στην εξουσία, οι περισσότεροι εξ' αυτών δεν ενδιαφέρονται από μόνοι τους, τότε τι πρέπει να γίνει;
      Κατάλληλη εκπαίδευση για να γίνουμε ή εμείς ικανοί ή να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε να πείθουμε και να υποστηρίζουμε τούς ικανούς για διακυβέρνηση.
      Απαραίτητο συστατικό της εκπαίδευσης αυτής είναι η αυτογνωσία. Δεν είναι τυχαίο ότι η αυτογνωσία δεν υποστηρίζεται από το σύστημα της εκμετάλλευσης των ανθρώπων. Ενώ υποστηρίζεται στην καλύτερη περίπτωση η επιστήμη η οποία όμως δεν είναι ανεξάρτητη, ούτε είναι αντικειμενική, ούτε έχει κατεύθυνση για το καλό όλων, και αν έχει τα αποτέλεσματά της αλλοιώνονται ή αποκρύπτονται, και επικρατούν οι ανώδυνες για το σύστημα επιστήμες με πολλούς τόμους αναλύσεων για να αποκρύπτεται η ουσία και να αποθαρρύνεται η έρευνα και να εξαπατάται ο μέσος άνθρωπος.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
  9. Ενδιαφέρουσα παρέμβαση στα παρακάτω

    ''Πως μπορούν οι ικανοί να έρθουν στην εξουσία, οι περισσότεροι εξ' αυτών δεν ενδιαφέρονται από μόνοι τους, τότε τι πρέπει να γίνει;
    Κατάλληλη εκπαίδευση για να γίνουμε ή εμείς ικανοί ή να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε να πείθουμε και να υποστηρίζουμε τούς ικανούς για διακυβέρνηση.
    Απαραίτητο συστατικό της εκπαίδευσης αυτής είναι η αυτογνωσία''

    Είναι αλήθεια ότι οι ικανοί δεν θέλουν να ανακατευτούν με την εξουσία όπως έχει διαμορφωθεί με τα χρόνια
    Σίγουρα η πολυπόθητη παιδεία είναι καθοριστικός παράγοντας σωστής επιλογής , αλλιώς το ρόλο του δασκάλου τον αναλαμβάνουν τα ΜΜΕ , είναι αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα όχι μόνο στην Ελλάδα .. δεν έχει μικρότερη αυτογνωσία ο Έλληνας από τους άλλους ευρωπαίους ,

    έχει περισσότερα ‘’προσόντα’’ ο Ισλανδός ψαράς από το μέσο Έλληνα ;
    μόνο ένα καθοριστικό … καθαρό μυαλό .. δε χρειάζεται τίποτα άλλο

    πρόοδος έρχεται εκεί που ο πολίτης και το κράτος εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στην Ισλανδία μια πρωτοβουλία του προηγούμενου προέδρου για δημοψήφισμα, με θέμα επιλεγμένο σωστά και την κατάλληλη στιγμή από τον ίδιο τους έσωσε, για λίγο τουλάχιστον. Πρέπει όμως να δούμε μακροπρόθεσμα τι θα γίνει, απ' ότι βλέπω τους παραπλανεί ο θεσμός της δημοκρατίας, όπως συνήθως παραπλανεί τούς περισσότερους ανθρώπους. Πάνω απ'όλα, όμως χρειάζονται άνθρωποι στην εξουσία, που αγαπούν το λαό πραγματικά, βλέπουν καθαρά και έχουν τα κότσια να εφαρμόζουν πολιτικές υπέρ του λαού, ούτε οι τύρανοι βοηθούν, φυσικά, αλλά ούτε η δημοκρατία, η οποία κυρίως σημαίνει ο λαός στην εξουσία γενικά και αόριστα, μπερδεύοντας τα πράγματα, όσον αφορά την ανάδειξη πραγματικά ικανών για διακυβέρνηση υπέρ όλων.
    Αυτά τα πράγματα είναι απλά, και ταυτοχρόνως πολύ δύσκολα. Δεν είναι ασυνήθιστες οι υστερικές αντιδράσεις σε αυτά που γράφω. Αλλά οι υστερίες, οι φόβοι, οι ελπίδες, οι περηφάνιες, οι τεμπελιές, οι ζήλιες, οι φιλοδοξίες, οι απληστίες, δεν καθορίζουν κάποιον ικανό να κυβερνάει σωστά, αλλά ούτε καθορίζουν τον ικανό να εκλέγει σωστά.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙΑΔΑΣ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. ΑΘΛΙΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΟΡΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ, ΤΙΣ ΚΛΙΚΕΣ, ΤΙΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ, ΤΗΝ ΔΙΑΠΛΟΚΗ, ΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ, ΤΟΥΣ ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ!!!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!
    Α. Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γνωρίζετε ότι σε ΑΕΙ, με πλαστές προϋπηρεσίες έγιναν παράνομα αορίστου χρόνου εργολάβοι στα 60 τους; Γνωρίζετε ότι απασχολούν σε διοικητικά δημοσιογράφους πτυχιούχους, σε ΑΕΙ., την ώρα που έμπειρους δημοσιογράφους τους απολύουν από την ΕΡΤ κ.λπ.; Γνωρίζετε ότι αυτοί είναι ομάδες της οικογενειοκρατίας και εμπροσθοφυλακή της διαφθοράς; Γνωρίζετε ότι το υπουργείο έχει κάνει απογραφή, αλλά αυτά δεν τα βλέπει; Τα θεωρεί φυσιολογικά; Γνωρίζετε ότι αυτά τα λαμόγια καλύπτονται από την οικογενειοκρατία, την συνδικαλιστική αλητεία, τις διοικήσεις που τους προσέλαβαν παράνομα, την διαπλοκή, το κράτος της διαφθοράς; Γνωρίζετε, ότι τους έντιμους και ικανούς υπαλλήλους, που δεν έχουν πλάτες και στηρίξεις, τους έχουν στο ψυγείο, τους κακομεταχειρίζονται, σκηνοθετούν κατηγορίες, τους χαρακτηρίζουν δήθεν ακατάλληλους κ.λπ. με σκοπό να τους απολύσουν με άθλια τεχνάσματα, ώστε να σώσουν τους παράνομα προσληφθέντες με πλαστές προϋπηρεσίες αορίστου χρόνου, την οικογενειοκρατία, την διαπλοκή κ.λπ.; Γνωρίζετε ότι γι’αυτό τα μαγειρεύουν οι επίορκες διοικήσεις με την ανοχή του τριτοκοσμικού διεφθαρμένου κράτους;
    Φυσικά και τα γνωρίζετε αλλά δεν βγάζετε άκρη με την διαπλοκή που μας κατέστρεψε. Ο ίδιος ο κλέφτης ποτέ δεν θα βρει τον κλέφτη. Θα την πληρώσουν οι έντιμοι που χαλούν την πιάτσα της διαπλοκής, διότι γι’αυτούς είναι επικίνδυνοι! Έχουν αντιστρέψει την πυραμίδα της ηθικής και της λογικής. Το θέμα είναι απλό: Να απολύσουν τους αορίστου χρόνου που προσλήφθηκαν παράνομα τα 13 τελευταία χρόνια, με πλαστές προϋπηρεσίες, τους επίορκους αρμόδιους που τους προσέλαβαν, την οικογενειοκρατία!! Ας αφήσουν επιτέλους τα μαγειρέματα ετών και την εκδούλευση!




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γνωρίζετε ότι, σε ΑΕΙ, με πλαστές προϋπηρεσίες έγιναν παράνομα υπάλληλοι αορίστου χρόνου εργολάβοι στα 60 τους; Γνωρίζετε ότι, σε ΑΕΙ, απασχολούν σε διοικητικά δημοσιογράφους πτυχιούχους, την ώρα που έμπειρους δημοσιογράφους τους απολύουν από την ΕΡΤ κ.λπ.; Γνωρίζετε ότι, αυτοί είναι ομάδες της οικογενειοκρατίας και εμπροσθοφυλακή της διαφθοράς; Γνωρίζετε ότι, το Υπουργείο έχει κάνει απογραφή, αλλά αυτά δεν τα βλέπει; Τα θεωρεί φυσιολογικά; Γνωρίζετε ότι, αυτοί και οι επίορκοι καλύπτονται από την οικογενειοκρατία, την συνδικαλιστική αλητεία, τις διοικήσεις που τους προσέλαβαν παράνομα, την διαπλοκή, το κράτος της διαφθοράς; Γνωρίζετε ότι, τους έντιμους και ικανούς υπαλλήλους, που δεν έχουν πλάτες και στηρίξεις, τους έχουν στο «ψυγείο», τους κακομεταχειρίζονται, σκηνοθετούν κατηγορίες, τους χαρακτηρίζουν δήθεν ακατάλληλους κ.λπ., με σκοπό να τους απολύσουν με άθλια τεχνάσματα, ώστε να σώσουν τους παράνομα προσληφθέντες με πλαστές προϋπηρεσίες αορίστου χρόνου, την οικογενειοκρατία, την διαπλοκή κ.λπ.; Γνωρίζετε ότι, γι’αυτό τα μαγειρεύουν οι επίορκες διοικήσεις με την ανοχή του τριτοκοσμικού διεφθαρμένου κράτους;
    Φυσικά και τα γνωρίζετε, αλλά δεν βγάζετε άκρη με την διαπλοκή που μας κατέστρεψε. Ο ίδιος ο κλέφτης ποτέ δεν θα βρει τον κλέφτη. Θα την πληρώσουν οι έντιμοι που χαλούν την πιάτσα της διαπλοκής, διότι γι’αυτούς είναι επικίνδυνοι! Έχουν αντιστρέψει την πυραμίδα της ηθικής και της λογικής. Το θέμα είναι απλό: Να απολύσουν τους αορίστου χρόνου που προσλήφθηκαν παράνομα τα 13 τελευταία χρόνια, με πλαστές προϋπηρεσίες, τους επίορκους αρμόδιους που τους προσέλαβαν, την οικογενειοκρατία!! Ας αφήσουν επιτέλους τα μαγειρέματα ετών και την εκδούλευση!
    Τώρα επινόησαν να φύγουν οι πάνω από 50 ετών. Χαρακτηρίζοντάς τους «γερασμένους», ανθρώπους νέους, πτυχιούχους, με εμπειρία και μετά από επιτυχία τους σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό. Εμετικές επινοήσεις, ώστε να σώσουν τους παράνομα προσληφθέντες τα τελευταία 13 χρόνια, με πλαστές προϋπηρεσίες αορίστου χρόνου, την οικογενειοκρατία, την διαπλοκή, τους κομματικούς στρατούς κ.λπ. Αθλιότητες του τριτοκοσμικού, κουτοπόνηρου και διεφθαρμένου κράτους, με υποβολείς τις επίορκες διοικήσεις, που έκαναν τις παράνομες προσλήψεις, με πλαστές προϋπηρεσίες και την συνδικαλιστή αλητεία. Αυτοί κατέστρεψαν την Χώρα μας και συνεχίζουν τα ίδια. Μέχρι σήμερα, και τι δεν έχουν επινοήσει για να σώσουν την στρατιά των παράνομων και τους υψηλά ιστάμενους-επίορκους, που έκαναν αυτές τις άθλιες προσλήψεις. Μιλιά δεν βγάζουν για το βρώμικο καθεστώς της οικογενειοκρατίας, που έχει κατακλύσει ΑΕΙ τα 13 τελευταία έτη. Συνεχίζουν απτόητοι «το έργο τους» πάνω από το πτώμα της Χώρας μας. Κανένας εισαγγελέας δεν ακούει;












    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ΑΕΙ που εδρεύει στην Αθήνα, έχουν γίνει τα τελευταία 13 χρόνια παράνομες προσλήψεις, με πλαστές προϋπηρεσίες, πλήθος συγγενών καθηγητών, υπάλληλων κ.λπ. Αυτές έγιναν από προϊστάμενους, διοικήσεις, κ.λπ. Πρόσφατα ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ότι, το συγκεκριμένο ΑΕΙ θα μπει στο πρόγραμμα διαθεσιμότητας υπαλλήλων!! Τα μέλη της οικογενειοκρατίας αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία. Εκλέγουν υπηρεσιακά συμβούλια, διοικήσεις, συνδικαλιστές κ.λπ. Επομένως έχουν πλήρη κάλυψη. Όλους αυτούς πρέπει να τους στείλουν αμέσως στον Κορυδαλλό. Με την διαθεσιμότητα θα «την πληρώσουν» οι έξω από τις "φαμίλιες". Σε ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον, είναι δυνατόν να ζητά το Υπουργείο εσωτερική αξιολόγηση; Δεν χρειάζεται διαθεσιμότητα, να σταλούν στον Κορυδαλλό για εγκλήματα κατά του Δημοσίου συμφέροντος. Αν το κάνουν, θα αδειάσει το ΑΕΙ και ως εκ τούτου δεν θα χρειαστεί διαθεσιμότητα. Η διαθεσιμότητα θα τους σώσει από τις ποινικές ευθύνες ή ακόμη χειρότερα να παραμείνουν στην θέση τους και θα τεθούν σε διαθεσιμότητα οι εκτός οικογενειοκρατίας. Μπορείτε να δείτε στην απογραφή υπαλλήλων που έκανε το υπουργείο, να έχουν τα ίδια επώνυμα -αν και θα δείτε μέρος μόνο των ημετέρων- ή από τον τηλεφωνικό κατάλογο του ΑΕΙ. Θα δείτε να γίνονται υπάλληλοι στα 60 τους, πρώην συναλλασσόμενοι με το ΑΕΙ κ.λπ. Εκτός, εάν η κυβέρνηση με προκάλυμμα την διαθεσιμότητα υπάλληλων στο συγκεκριμένο ΑΕΙ, διασώσει τους παράνομους. Ε, όχι και έτσι, «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει»!. Η κοροϊδία και κουτοπονηριά σε τέτοιο σημείο, είναι πλέον εμετική. Επιβάλλεται να σταλούν εισαγγελείς και επιθεωρητές τάχιστα. Τέλος πια στα τεχνάσματα και τις μεθοδεύσεις

      ΠΕΤΡΟΣ







      Διαγραφή