Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Συμμαχίες, Συνιστώσες, Κόμματα και Μέτωπα

Νέα κόμματα, πολιτικοί σχηματισμοί και ποικίλες δυνάμεις αναφύονται μέρα με τη μέρα. Απ’ όλα διαθέτει ο μπαξές. Κόμματα του ευρώ, αλλά και της δραχμής, δυνάμεις κάθε λογής και παραλλαγής της δεξιάς, αλλά και της αριστεράς. Μέχρι και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουμε να δηλώνει ότι οσονούπω θα μετατραπεί στον «τρίτο (αντικαπιταλιστικό) πόλο», δίπλα στους άλλους πόλους που κυριαρχούν στο πολιτικό παιχνίδι. Είναι περίπου σαν τις ομάδες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που βάζουν σαν στόχο να μπουν κάποτε στην Πρώτη Εθνική κατηγορία και να παίξουν με τους μεγάλους. Ας της το ευχηθούμε. Έτσι ή αλλιώς είναι παντελώς αδιάφορο για τον λαό και τα επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Παντού βλέπουμε μια μεγάλη κινητικότητα. Από την πολυκατοικία της ΝΔ που πληθαίνει σε πατώματα και διαμερίσματα, την κεντροαριστερά που σε λίγο θα θέλεις ειδικό λεξικό για να βρεις τα τετρακλάδια της, έως τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που μάχονται να κρατήσουν το αυτοτελές δικαίωμά τους στην πλούσια κρατική επιχορήγηση. Το ΚΚΕ με την σειρά του παλεύει για την «λαϊκή συμμαχία». Με τον εαυτό του. Μάλιστα μάθαμε πρόσφατα ότι ο κ. Κουτσούμπας σκοπεύει να χωρίσει στα δύο τις «κόβες» του κόμματός του για να τις βάλει να συμμαχήσουν μεταξύ τους. Κι έτσι θα εξαγγείλει πανηγυρικά ότι η «λαϊκή συμμαχία» επιτεύχθηκε με μεγάλη επιτυχία! Ζήτω το Κόμμα! Ουρά!

Ενώ η υπόλοιπη αριστερά της σέχτας και του ιδρυματισμού ψάχνει ακόμη για την χαμένη ενότητά της, κάτι σαν την παρθενιά της ένα πράμα. Θα είναι άραγε ΑΑΔΜ, ή κάτι άλλο; Κανείς δεν ξέρει. Μην στεναχωριέστε αν δεν κατανοείτε το συγκεκριμένο ακρωνύμιο. Δεν χρειάζεται. Τα ακρωνύμια στην αριστερά είναι τόσο συχνά όσο και στον στρατό. Και το ίδιο άχρηστα στην πράξη. Παρ’ όλα αυτά είναι μέρος των ηθών της αριστεράς, όπως είναι τα ήθη και τα έθιμα σ’ ένα οποιοδήποτε γκέτο. Δεν χρειάζεται να σπάτε το κεφάλι σας με ακρωνύμια που χρησιμεύουν μόνο σε διαλόγους του γκέτο. Το συγκεκριμένο προέρχεται από την κομματική αργκό του ΚΚΕ και εννοεί κάποιο είδος μετώπου. Αυτό αρκεί.

Το συζητάνε όμως με τέτοια βαθύνοια που τρομάζει όλους του αδαείς! Λες και ξέρουν για τι συζητάνε. Έτσι είναι στην αριστερά και μάλιστα την κομμουνιστική. Όταν δεν έχεις ιδέα επί του προκειμένου προσποιήσου ότι ξέρεις και χάζεψε τους ανόητους με τσιτάτα εγχειριδίου.

Προσωπικά η συζήτηση αυτή μου θυμίζει την εκπληκτική ταινία των Μόντι Πάιθονς της δεκαετίας του ’70, η ζωή του Μπράϊαν, όπου στην Ιουδαία της εποχής του Χριστού, η οποία βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή κατοχή, υπήρχαν άπειρες περίεργες ομάδες που διεκδικούσαν η καθεμιά για τον εαυτό της την «επαναστατική καθαρότητα» της πάλης κατά των Ρωμαίων. Υπήρχε το Λαϊκό Μέτωπο της Ιουδαίας, αλλά και το Ιουδαϊκό Λαϊκό Μέτωπο, το Ιουδαϊκό Ριζοσπαστικό Μέτωπο του Λαού, η Συμμαχία για μια Ελεύθερη Γαλιλαία και το Επαναστατικό Λαϊκό Μέτωπο της Ιουδαίας (το οποίο αποτελούνταν από έναν και μοναδικό, σατιρίζοντας εξαιρετικά εύστοχα τις τροτσκιστικές φράξιες). Όλοι αυτοί σφάζονταν για το ποιος είχε πρώτος την ιδέα του Μετώπου και ποιος κατέχει τα αδιαμφισβήτητα εύσημα της πιο αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής επαναστατικότητας μπροστά στους αδιάφορους Ρωμαίους κατακτητές και στον ακόμη πιο αδιάφορο λαό της κατακτημένης Ιουδαίας.

Έτσι και η δική μας παραλλαγή των Μόντι Πάϊθονς. Μαζεύονται να συζητήσουν ποιο Μέτωπο θα είναι καλύτερο. Το ΑΑΔΜ, το ΛΜΙ, το ΙΛΜ, το ΙΡΜΛ, η ΣΕΙ, το ΕΛΜΙ, ή κάποια άλλη πολύ αριστερή – τόσο καθαρά αριστερή που δεν παίρνει άλλο καθάρισμα, ούτε καν με λουλάκι – παραλλαγή ακρωνυμίου; Και ποιοι συζητάνε; Αυτοί που έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τον λαό στο όνομα του οποίου συζητάνε για Μέτωπα. Αυτοί που ξέρουν μόνο από διασπάσεις, αποκλεισμούς, συκοφαντίες, τσακωμούς ως εκεί που δεν παίρνει άλλο και φυσικά ανειλικρίνεια γιατί δεν έχουν ούτε καν την τόλμη να συζητήσουν ανοιχτά με όλους.

Και συζητούν για το Μέτωπο, όχι προσπαθώντας να δείξουν πώς μπορεί να οικοδομηθεί στην πράξη μέσα στον λαό, αλλά μόνο στη θεωρία. Μια θεωρία τόσο στείρα όσο το δόγμα μιας σέχτας. Συζητούν για το Μέτωπο αγνοώντας φυσικά οτιδήποτε υπάρχει και αναπτύσσεται στην αληθινή ζωή μέσα στον ίδιο τον λαό. Οτιδήποτε έχει την δική του ζωή. Βλέπεις, ότι δεν ταιριάζει με το δόγμα είναι κακό. Κι ότι είναι κακό πρέπει να το διαλύσουμε. Κι αν δεν μπορούμε να το διαλύσουμε, απλά το αγνοούμαι. Λειτουργούν ακριβώς όπως η ομάδα αυτοκτονίας του Λαϊκού Μετώπου της Ιουδαίας η οποία αντί να ελευθερώσει τον Μπράϊαν από τον σταυρό, αυτοκτόνησε η ίδια. Γι’ αυτό άλλωστε και ονομαζόταν ομάδα αυτοκτονίας. Αυτό σημαίνει και ριζοσπαστική αριστερά. Η αριστερά που είναι σπαστική μέχρι ρίζας!

Πρόκειται για την αιώνια επιβεβαίωση της αποστροφής του Ένγκελς που αφορούσε όλους εκείνους που είχαν μετατρέψει την θεωρία των ιδρυτών του επιστημονικού σοσιαλισμού σε δόγμα ικανό μόνο να το επαναλαμβάνουν σαν θρησκευτική προσευχή. Σαν ένα Σύμβολο της Πίστης. Όλοι αυτοί λοιπόν υιοθετούσαν πάντα «την πολιτική του Χαλίφη Ομάρ όταν έκαψε την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας: είτε αυτά τα βιβλία είναι αντίθετα με το κοράνι οπότε είναι κακά, είτε περιλαμβάνουν το ίδιο πράγμα, οπότε είναι περιττά – στην πυρά όλα τους!»[1] Ότι δεν υπάρχει στο Κοράνι του Χαλίφη Ομάρ το καίμε. Κι αν δεν μπορούμε να το κάψουμε, απλά το αγνοούμε επιδεικτικά.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί μιλούν για Μέτωπα ερήμην του λαού. Έχουν τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους που νομίζουν ότι μόλις ενωθούν συναμεταξύ τους και κυρίως με τους όμοιους τους, αμέσως ο λαός θα τρέξει ξοπίσω τους. Όπως τα άγρια ζώα έτρεχαν αμέσως μόλις ο Ταμίνο έπαιζε τον μαγικό αυλό του. Κι έτσι για όλους αυτούς δεν έχει καμιά σημασία τι συμβαίνει στην αληθινή ζωή, πώς ζει και δρα ο λαός σήμερα, σε ποια αντικειμενική κατάσταση βρίσκεται. Δεν χρειάζεται να ξέρουν, να μελετήσουν, να δουν στην πράξη. Έχουν τον μαγικό αυλό! Το μόνο που χρειάζεται είναι να ενωθούν και να παίξουν την μαγική μελωδία. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι ποικίλες γεροντοκόρες που κυκλοφορούν στον κυκεώνα της αριστεράς και όλο μιξοκλαίνε: μα, γιατί δεν ενώνεστε; Προσέξτε. Όχι γιατί δεν ενώνετε ο λαός, αλλά γιατί δεν ενώνονται αυτοί που ξέρουν μόνο να διασπούν και να διαλύουν κάθε τι που δεν συμφωνεί με το Κοράνι του Χαλίφη Ομάρ, που κραδαίνουν σαν Ευαγγέλιο.

Πρόσφατα μου είπαν για μια τέτοια συγκέντρωση στου Κορδάτου. Όχι του αληθινού, αλλά του ομίλου, που όπως κάθε σέχτα η οποία σέβεται τον εαυτό της έτσι κι αυτή πρέπει οπωσδήποτε να διακωμωδήσει κάποια σημαντική προσωπικότητα υιοθετώντας το όνομά της στον τίτλο της. Μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι οι ορφανοί πλην όμως επίδοξοι Παπαγκένο και Ταμίνο για να συζητήσουν πώς θα κερδίσουν το χέρι της όμορφης Παπαγκένα, δηλαδή του λαουτζίκου. Έστω κι αν αισθάνονται μια τόσο έμφυτη απέχθεια γι’ αυτόν που έχει πάρει διαστάσεις ολοκληρωτικής θεωρίας. Όλοι τους είναι σίγουροι ότι κατέχουν τον Μαγικό Αυλό, έστω κι αν δεν έχουν ιδέα από μουσική, έστω κι αν όποτε τους δόθηκε η ευκαιρία να παίξουν κάποια μελωδία το μόνο που κατόρθωσαν είναι να βγάλουν ένα τόσο μεγάλο φάλτσο που τρόμαξαν μέχρι και τους καθ’ όλα συμπαθείς αλλά καθόλου μουσικότροπους γαϊδάρους. Όμως δεν πειράζει. Μπορεί να μην κατέχουν την πράξη. Κατέχουν όμως την θεωρία. Και ξέρετε τι είναι η θεωρία; Είναι σαν την μύτη! Όλοι έχουν από μία!

Τα όσα έμαθα για τις απίθανες θεωρίες που εκτέθηκαν από ομιλητές της συγκεκριμένης εκδήλωσης με έπεισαν ότι αφορούσε μόνο όποιον δεν έχει την παραμικρή ιδέα του τι σημαίνει και πώς συγκροτείται ένα αυθεντικό Μέτωπο του λαού, ενώ όσο πιο διαλυτική υπήρξε η πολιτική δράση του τόσο μεγαλύτερα εχέγγυα είχε ώστε να μιλήσει για Μέτωπο και για ενότητα! Άλλωστε ιστορικά στην αριστερά και δη την ριζοσπαστική, είναι νόμος: αυτοί που πάντα ξεκινούσαν τις μεγαλύτερες διασπάσεις, αυτοί που δημιουργούσαν τα μεγαλύτερα ρήγματα, αυτοί που έστηναν τους μεγαλύτερους καυγάδες, αυτοί που ήξεραν μόνο από εισοδισμούς και φράξιες, αυτοί που διέλυαν ότι δεν μπορούσαν να ελέγξουν, αυτοί που νοιάζονταν μόνο να καβαλήσουν όλους τους άλλους και στις πλάτες τους να φανεί το ανάστημά τους, ήταν πάντα αυτοί που φώναζαν περισσότερο απ’ όλους για «ενότητα». Έτσι και σήμερα. Αυτοί που στάθηκαν περισσότερο ανίκανοι απ’ οποιονδήποτε άλλο να υπηρετήσουν έστω την ιδέα του Μετώπου στις μάζες, αγνόησαν, πολέμησαν, είτε επιχείρησαν να διαλύσουν κάθε προσπάθεια αληθινού μετώπου μέσα στον λαό, μιλάνε πιο δυνατά απ’ όλους για Μέτωπο. Βλέπετε, αυτοί ξέρουν καλύτερα. Στην θεωρία. Κι όπως είπαμε, η θεωρία είναι σαν την μύτη. Όλοι έχουν από μία!

Κι όλες οι θεωρίες τους, μηδεμιάς εξαιρουμένης, μου θύμισαν μια άλλη εξίσου σοφή παρατήρηση του Ένγκελς: «Δεν πρέπει κανείς να αφήνει τον εαυτό του να παρασύρεται από τις κραυγές για ‘ενότητα’. Εκείνοι που έχουν πιο συχνά στα χείλη τους αυτή τη λέξη, σπέρνουν τη μεγαλύτερη διχόνοια,… προκαλούν όλες τις διασπάσεις, ενώ φωνάζουν περισσότερο απ’ όλους για ενότητα. Αυτοί οι φανατικοί της ενότητας είτε είναι άνθρωποι μειωμένης νοημοσύνης που θέλουν να ανακατέψουν τα πάντα μέσα σ’ έναν αδιάκριτο χυλό, ο οποίος, τη στιγμή που θα αφεθεί να κατακαθίσει, φέρνει ξανά στην επιφάνεια τις διαφορές αλλά σε πιο οξεία αντιπαράθεση, μιας και τότε θα βρίσκονται όλες στο ίδιο τσουκάλι… – είτε πρόκειται για ανθρώπους που ασυνείδητα…, ή συνειδητά θέλουν να ευνουχίσουν το κίνημα. Γι’ αυτό τον λόγο οι μεγαλύτεροι σεχταριστές, οι χειρότεροι καβγατζήδες και οι παλιάνθρωποι φωνάζουν κατά καιρούς πιο δυνατά για ενότητα. Κανείς σ’ όλη μας τη ζωή δεν μας έφερε μεγαλύτερους μπελάδες και δεν υπήρξε πιο ύπουλος από εκείνους που φωνάζουν για ενότητα.»[2]

Το ίδιο συμβαίνει και με τα Μέτωπα. Μιας και Μέτωπο σημαίνει ενότητα. Τι ενότητα όμως και ποιανού ενότητα; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. Υπάρχουν δυο σχολές σ’ αυτό το ζήτημα: Η σχολή του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, που την απασχολεί μόνο ή κυρίως η ενότητα σχημάτων που θα φέρουν καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα. Και η σχολή της δημοκρατίας που ενδιαφέρεται να ενώσει τον λαό ως συλλογικό υποκείμενο άσκησης της κυριαρχίας στην χώρα του.

Η μεν πρώτη σχολή ξοδεύεται σε κάθε είδους πολιτικό τέχνασμα που διευκολύνει την δημιουργία πολιτικών παρατάξεων, ή πόλων με σκοπό το αντίκρισμα σε ψήφους. Αυτού του είδους η ενότητα είναι καταδικασμένη να αναγεννά όλο και πιο έντονα τις φαγωμάρες σε κάθε στροφή της συγκυρίας προκειμένου να αναδιανεμηθούν οι «σφαίρες επιρροής» και να ξαναμοιραστεί η τράπουλα ανάμεσα σε κάθε ιδιαίτερη γκρούπα, συνιστώσα, ή σχήμα. Δεν εμπιστεύεται καθόλου τον λαό και προπαντός την ανεξαρτησία της δικής του πρωτοβουλιακής δράσης. Γι’ αυτό και η ενότητα – πάντα προσωρινή και στιγματισμένη με ποικίλες σκοπιμότητες – αφορά αυτούς που διαμεσολαβούν για τον λαό κι όχι τον ίδιο τον λαό πρωτογενώς. Το κλειδί αυτής της λογικής βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν πιστεύουν στην ανεξάρτητη και αυτόβουλη δράση του ίδιου του λαού. Και δεν πρόκειται ποτέ να την επιτρέψουν. Γι’ αυτόν τον άμοιρο λαουτζίκο θα πρέπει πάντα να αποφασίζουν κάποιοι άλλοι με τα κατάλληλα ιδεολογικά και πολιτικά εφόδια. Ο λαός οφείλει απλά να είναι ουραγός της εκάστοτε αυτοδιορισμένης πρωτοπορίας, ή πολιτικής ηγεσίας, καθότι είναι ανίκανος να σκεφτεί και να δράσει από μόνος του.

Η δεύτερη σχολή ψάχνει την ενότητα του λαού με πρώτη πράξη την ανοιχτή διάσπαση! Ναι, καλά το ακούσατε. Για να υπάρξει αληθινή ενότητα του λαού και να οικοδομηθεί στην πράξη μέσα στην κοινωνία θα πρέπει πρώτα να ξεκόψουμε οριστικά και αμετάκλητα με όλες εκείνες τις θεωρίες και τις πρακτικές που διαιρούν τον λαό. Όχι μόνο να ξεκόψουμε απ’ αυτές, αλλά πρέπει και να τις πολεμήσουμε μέχρι αφανισμού τους. Λες και πολεμάμε ένα άλλο είδος, έναν παρασιτικό μύκητα που έχει την ιδιότητα να κλωνοποιείται μέσα στο υγιές σώμα της κοινωνίας και να το μετατρέπει σε τέρας. Μόνο αν ξεφορτωθούμε αυτόν τον παρασιτικό μύκητα θα μπορέσει ο λαός να ενωθεί, να οργανωθεί πλατιά και να συγκροτηθεί ως συλλογικό υποκείμενο για την κατάκτηση της εξουσίας από αυτόν τον ίδιο ώστε να οικοδομήσει την δική του αυθεντική δημοκρατία.

Επομένως κανένα αυθεντικό Μέτωπο του λαού δεν μπορεί να ανδρωθεί, να κερδίσει τις πιο πλατιές μάζες, αν πρώτα δεν χρεοκοπήσουν μέχρι εξαφανίσεως όλες εκείνες οι θεωρίες και οι πρακτικές διαίρεσης του λαού. Αν πρώτα δεν εξοντώσουμε κυριολεκτικά τον παρασιτικό μύκητα του κομματικού συστήματος. Και μιλάμε πρώτα και κύρια για τους κομματικούς μηχανισμούς και για όσους επιδόξους θέλουν να τους μιμηθούν διαμέσου κάποιας παραλλαγής του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Αυτό είναι το πρώτο και βασικό καθήκον μιας οργάνωσης που φιλοδοξεί να μετεξελιχθεί σε αυθεντικό Μέτωπο όλου του λαού.

Τι είναι όμως εκείνο που διαιρεί τον λαό; Αυτό που ήταν πάντα. Η πίστη σε πολιτικά και θρησκευτικά δόγματα. Επομένως, τι πρέπει να γίνει για να μπορέσει να υπάρξει ενότητα του λαού; Να υπερβούμε τα πολιτικά και θρησκευτικά δόγματα. Τι σημαίνει αυτό; Δεν σημαίνει ότι καταργούμε την πίστη σ’ αυτά, αλλά δεν θέτουμε ως προϋπόθεση του Μετώπου την πίστη σε κάποια από αυτά. Το Μέτωπο για να είναι αυθεντικά λαϊκό, για να μπορέσει να ενώσει όλο τον λαό, οφείλει να είναι στην πράξη και στην λειτουργία του αληθινά ανεξίθρησκο τόσο σε επίπεδο πολιτικών δογμάτων, όσο και θρησκευτικών. Δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία αληθινό Μέτωπο του λαού στην Ελλάδα και διεθνώς όπου να μην κυριαρχούσε η πολιτική και θρησκευτική ανεξιθρησκία. Διαφορετικά το Μέτωπο μετατρέπεται σε μια ακόμη δογματική αίρεση, παράγοντας διαίρεσης μέσα στον λαό.

Συνεπώς, μπορεί να υπάρξει αριστερό Μέτωπο που να ενώνει τον λαό; Ούτε κατά διάνοια. Όποιο νόημα, ριζοσπαστικό, λαϊκό, ταξικό, ή αντικαπιταλιστικό κι αν επιχειρήσει να δώσει κανείς στην έννοια αριστερά. Δεν υπήρξε ποτέ ένα τέτοιο Μέτωπο που να ενώνει τον λαό και δεν πρόκειται να υπάρξει σήμερα. Πολύ περισσότερο σήμερα που η αριστερά έχει χάσει, ή τείνει να χάσει ολοκληρωτικά όλους τους παραδοσιακούς οργανωτικούς και πολιτικούς δεσμούς που διέθετε με τον εργαζόμενο λαό. Η ιδεολογία της σε όλες τις εκδοχές της και η δράση της μέσα στην κοινωνία έχει απαξιωθεί σε βαθμό πρωτοφανή. Ενώ είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ταυτισμένη – και δικαίως – με την απαξίωση των παραδοσιακών συνδικάτων, που έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους να χάσουν σε τρομακτικό βαθμό την εμπιστοσύνη τους στην οργανωμένη συνδικαλιστική δράση.

Άλλωστε η ενότητα της αριστεράς, ή το μέτωπο της αριστεράς, αφορά την ενότητα μιας πολιτικής παράταξης κι όχι την ενότητα του λαού. Η ίδια η ύπαρξη της αριστεράς προϋποθέτει την ύπαρξη και μιας δεξιάς. Η ενότητα της αριστεράς οδηγεί αναγκαστικά και στην ενότητα της δεξιάς. Όχι μόνο σε επίπεδο σχηματισμών, αλλά και μέσα στον ίδιο τον λαό. Έτσι συντρίφτηκε το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που είχε ενώσει τον λαό μετά στην ναζιστική κατοχή. Ο εχθρός μετά την απελευθέρωση κατάφερε να το ταυτίσει με την αριστερά – με την αποδοχή μάλιστα της ηγεσίας του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος – και να το αποδυναμώσει τόσο ώστε να οδηγήσει τον λαό στον εμφύλιο σπαραγμό.

Σήμερα η αριστερά αντιπροσωπεύει την διάσπαση του λαού για έναν ακόμη λόγο. Γιατί στο σύνολό της έχει εγκαταλείψει προπολλού τα πατριωτικά καθήκοντα και την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας ως κορυφαία αιτήματα που εξασφαλίζουν την ενότητα του λαού. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες όπου η διάλυση του οργανωμένου εργατικού κινήματος έχει συνδυαστεί με την αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού και τον κατακερματισμό του λαού όχι σε συγκροτημένες τάξεις, αλλά σε κοινωνικοεπαγγελματικές κατηγορίες και στρώματα που βρίσκονται σε διαρκή αντιπαράθεση για την ίδια την επιβίωσή τους μέσα στην αγορά. Η εσωτερική κοινωνική και ταξική αποσάθρωση του λαού έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο σήμερα όπου ένα μεγάλο κομμάτι του έχει χάσει κάθε αίσθηση κοινού συμφέροντος και εθνικού δεσμού. Είναι ζήτημα αν διαθέτει πια εθνική ταυτότητα κι επομένως αδυνατεί να αποκτήσει οποιαδήποτε κοινωνική συνείδηση του ρόλου του στην πρόοδο της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.

Πρόκειται για τα στρώματα των απόρων και των ανέργων, ειδικά των μακροχρόνια ανέργων, που αναπτύσσουν συνείδηση απαξίωσης των πάντων και ζουν μόνο για ένα ξεροκόμματο. Για μια δουλειά, ακόμη και του ποδαριού, είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα, συνείδηση, αξιοπρέπεια, πατρίδα. Αυτά τα στρώματα που θεριεύουν καθώς βαθαίνει η κρίση, δεν μπορούν να κερδηθούν παρά μόνο από ένα ρωμαλέο παλλαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής που θα τα παρασύρει με την ορμή του, ή θα στρατολογηθούν αναγκαστικά από τις πιο μαύρες δυνάμεις. Την δική τους πολιτική αδιαφορία για την πατρίδα, το συλλογικό καλό, την δημοκρατία έχουν υιοθετήσει πολλοί στην σημερινή αριστερά ως «ταξική» προσέγγιση. Κι έτσι αυτή η «ταξική» αριστερά αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο, το alter ego, των πιο σκοταδιστικών δυνάμεων σήμερα. Το τσάκισμα του φασισμού σήμερα στην συνείδηση της κοινωνίας και του λαού περνά αναγκαστικά μέσα από το τσάκισμα κι αυτής της «ταξικής» αριστεράς. Διαφορετικά δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος της ενότητας του λαού στη βάση της διεκδίκησης της δημοκρατίας και της πατρίδας του.

Τι ωθεί στην δημιουργία όλων αυτών των σχημάτων, κομμάτων και δυνάμεων που ξεπετάγονται κάθε μέρα; Υπάρχουν σήμερα δυνάμεις από όλα αυτά τα ποικίλα σχήματα που γεννιούνται με ταχύτητα φωτός που πηγάζουν από την ανάγκη να ενωθεί ο ίδιος ο λαός; Και μόνο μια απλή ματιά θα πείσει ακόμη και τον πιο δύσπιστο ότι όλα αυτά τα σχήματα, αλλά κι όσα πρόκειται να προκύψουν, αποτελούν θραύσματα ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος που καταρρέει. Πρόκειται, αφενός, για φθαρμένες καταστάσεις και ερείπια άλλων εποχών που επιχειρούν να επιβιώσουν πολιτικά σε συνθήκες πρωτοφανούς αστάθειας και διάλυσης των παλιών πόλων του πάλαι ποτέ πανίσχυρου δικομματισμού. Κι αφετέρου από τα υπολείμματα μιας αριστεράς που δεν μπόρεσε ποτέ να ενώσει τον λαό, ή τους εργαζόμενους κι ούτε μπορεί σήμερα. Στερείται του τρόπου και της θέλησης να το κάνει.

Καθοριστικό στοιχείο της σημερινής πολιτικής κατάστασης είναι η ολοκληρωτική απαξίωση από την κοινωνία και τον λαό του πολιτικού συστήματος, των ιδεολογιών και των πολιτικών συστημάτων του με βάση τα οποία επιβίωνε μέχρι τώρα. Σήμερα ο λαός έχει χειραφετηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα κόμματα που ψήφιζε ή ακολουθούσε μέχρι και πρόσφατα. Κι αυτό ανεξάρτητα από το αν τα ψηφίζει ακόμη. Τα στρώματα εκείνα του λαού που θεωρούν σήμερα ως «δικό τους» κάποιο από τα επίσημα κόμματα της δεξιάς ή της αριστεράς έχουν συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Το ποσοστό αυτού του λαού δεν ξεπερνά το 20-30% το πολύ. Σε λίγο θα είναι αμελητέα ποσότητα. Φροντίζει η οξύτητα της κρίσης. Ενώ όλος ο υπόλοιπος λαός έχει αναπτύξει ισχυρά αρνητικά αντανακλαστικά ενάντια στους επίσημους κομματικούς μηχανισμούς δεξιάς και αριστεράς που θεωρεί – και δικαίως – ότι τον πρόδωσαν και τον έσυραν στη σημερινή κατάσταση.

Το γεγονός ότι ψηφίζει όποιον αναγκάζεται να ψηφίσει κάτω από το σημερινό καθεστώς ωμών εκβιασμών, αφόρητης πίεσης και εξαπάτησης με όμηρο τον ίδιο και τις τόσο πιεστικές ανάγκες του, όπως και μέσα από την συστηματική καλλιέργεια της ήττας, του φόβου και της παράδοσης άνευ όρων, δεν αναιρεί το γεγονός που αναφέραμε παραπάνω. Όταν λοιπόν δεν ελέγχουν τα κόμματα και τα σχήματα που υπάρχουν σήμερα τον απλό κόσμο στην μεγάλη πλειοψηφία του. Ούτε κι ο κόσμος νιώθει υποχρεωμένος σ’ αυτά, τότε γιατί θα πρέπει να παίξει κανείς μαζί τους; Γιατί θα πρέπει να βάλει ως προτεραιότητα την ενότητα κάποιων σχημάτων και κομμάτων, που έτσι ή αλλιώς δεν έχουν αντίκρισμα ή εκτόπισμα μέσα στην κοινωνία, έναντι του λαού απευθείας;

Μπορούμε σήμερα μέσα από την συνένωση κάποιων σχημάτων και κομμάτων να διευκολύνουμε την ενότητα του λαού; Ούτε κατά διάνοια. Πολύ περισσότερο όταν κανένα υπαρκτό σχήμα ή θεωρία δεν προτάσσει σήμερα την αυτοτελή ενότητα του λαού μακριά από πολιτικά και θρησκευτικά δόγματα που τον διαιρούν και στην βάση των βασικών καθηκόντων που απορρέουν από την υπεράσπιση της πατρίδας του σήμερα. Κανένα άλλο πολιτικό ή οικονομικό αίτημα δεν μπορεί να ενώσει σήμερα τον λαό όσο το πατριωτικό του καθήκον. Αν θέλει βέβαια να σωθεί και να μην μετατραπεί σε μετανάστη μέσα στην ίδια του την χώρα.

Υπάρχει θέμα υπεράσπισης της πατρίδας σήμερα; Όσο ποτέ άλλοτε! Σε τι συνίσταται σήμερα η υπεράσπιση της πατρίδας από την σκοπιά του λαού; Στην μονομερή διαγραφή του χρέους, στην έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ με σκοπό την κατάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας με σκοπό την θεμελίωση της δημοκρατίας στη βάση της ολόπλευρης λαϊκής κυριαρχίας. Μπορεί να υπάρξει άλλος στόχος πιο επίκαιρος και ενωτικός για όλο τον λαό; Ούτε κατά διάνοια.

Σε μια τέτοια εντελώς πρωτότυπη κατάσταση, όπου ο λαός είναι παντελώς ανοργάνωτος τόσο σαν εργαζόμενος, όσο και σαν πολίτης. Με την κοινωνική συνείδησή του, ακόμη και σε επίπεδο εθνικής ταυτότητας, να καταρρέει, αλλά χειραφετημένος από τα κόμματα και τις ιδεολογίες που παραδοσιακά τον διαιρούσαν σε δεξιό και αριστερό, πώς μπορεί να επιτευχθεί η ενότητά του; Καταρχάς κανένα κόμμα, ή συμμαχία κομμάτων δεν μπορεί να εκφράσει σήμερα την ενότητα ενός λαού που δεν εμπιστεύεται και καλά κάνει κανέναν κομματικό μηχανισμό ή ιδεολογία. Το κόμμα με μαζική απήχηση και κοινωνική βάση δεν είναι προϊόν του κοινοβουλευτισμού, αλλά εμφανίζεται σε ειδικές ιστορικές συνθήκες όταν πρόκειται να εκφράσει συγκροτημένα ταξικά και κοινωνικά συμφέροντα στα πλαίσια ενός λαού. Και το κόμμα αυτό μπορεί να τα εκφράσει μόνο όταν αυτά τα ταξικά και κοινωνικά συμφέροντα βρίσκονται τουλάχιστον σε διαδικασία συγκρότησης μέσα στην κοινωνία, μέσα στον ίδιο τον λαό.

Σήμερα, έχουμε ακριβώς το ανάποδο. Έχουμε μια διαδικασία αποσυσπείρωσης και αποσάθρωσης ταξικών και κοινωνικών συμφερόντων μέσα σε μια κοινωνία όπου ο ίδιος ο λαός αδυνατεί να συγκροτηθεί ως κοινωνικοπολιτικό υποκείμενο απέναντι στο καθεστώς που τον τυραννά. Επομένως αυτό που προηγείται είναι πρώτα η συγκρότηση ενός Μετώπου με παλλαϊκά χαρακτηριστικά το οποίο οφείλει να δώσει την μάχη της συγκρότησης και της ενότητας του λαού, της από τα κάτω οργάνωσής του μέσα από την αυτόνομη συγκρότηση τόσο των οργανώσεων του Μετώπου, όσου και άλλων συλλογικοτήτων που εξασφαλίζουν αυτούσια και πρωτοβουλιακά τον ίδιο τον λαό, αλλά και τσακίζοντας όλες τις θεωρίες και πρακτικές που θέτουν κομματικά όρια και περιορισμούς μέσα στον ίδιο τον λαό. Χωρίς να τσακιστούν αυτές οι θεωρίες και οι πρακτικές δεν μπορεί να προχωρήσει το Μέτωπο. Δεν μπορεί καν να υπάρξει παρά μόνο σαν καρικατούρα κοινοβουλευτικών συνδυασμών, σε μια εποχή όπου το κοινοβούλιο λειτουργεί όχι μηχανισμός μαζικής εκποίησης των κοινωνικών και εθνικών δικαιωμάτων του λαού.

Υπάρχει τέτοια κοινωνικοπολιτική οργάνωση που κάνει αυτήν ακριβώς την δουλειά; Μόνο το ΕΠΑΜ. Κι από την συνέπειά του στον δρόμο που έχει χαράξει θα εξαρτηθεί τελικά η δημιουργία ενός αληθινού Μετώπου όλου του λαού ικανού να ανατρέψει το καθεστώς και να κερδίσει την χώρα του.
Τότε ποια πρέπει να είναι η πολιτική συνεργασιών του Μετώπου; Εμείς θέσαμε εξαρχής τις βασικότερες προϋποθέσεις μια πιθανής συνεργασίας. Ή τουλάχιστον για να καθίσουμε να συζητήσουμε συνεργασία με τον οποιοδήποτε. Κι αυτές είναι τρεις:

(α) Να βρίσκεται στους δρόμους, δηλαδή μέσα στην κοινωνία και να μάχεται έμπρακτα ενάντια στο καθεστώς, χωρίς να δεσμεύεται από κομματικές ισορροπίες ή άλλους υπολογισμούς και σκοπιμότητες, αλλά να συμβάλει στην μαζική κινητοποίηση του λαού και στην αφύπνισή του.

(β) Να θέτει ξεκάθαρα θέμα ανατροπής του υπάρχοντος καθεστώτος, διαφορετικά δεν μπορεί να προχωρήσει οτιδήποτε θετικό για τον λαό από την στιγμή που έχει αλλάξει δραστικά το σύνολο της συνταγματικής τάξης της χώρας υπό καθεστώς πλήρους θεσμοθετημένης ανομίας, ή σωστότερα υπό καθεστώς ανελαστικών "διεθνών δεσμεύσεων" υπέρ των δανειστών και της ευρωζώνης.

(γ) Να αγωνίζεται για την κατάκτηση της δημοκρατίας, που σήμερα δεν μπορεί να διεκδικηθεί διαφορετικά παρά μόνο με την επιβολή Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης για την σύνταξη και ψήφιση νέου Συντάγματος πρωτογενώς από τον ίδιο τον λαό.

Όλα τα υπόλοιπα τα συζητάμε. Δεν αρκεί λοιπόν να μιλά κάποιος για διαγραφή του χρέους, ούτε για εθνικό νόμισμα. Το εθνικό νόμισμα ξεκομμένο από την μονομερή καταγγελία και διαγραφή του χρέους, ξεκομμένο από την ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος "διεθνών δεσμεύσεων" και εκποίησης της χώρας, ξεκομμένο από την διεκδίκηση της δημοκρατίας εδώ και τώρα, δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Μέσα στα πλαίσια αυτά κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να βρεθούμε όλοι, κινήματα, δυνάμεις και πρωτοβουλίες ώστε να συζητήσουμε τις δυνατότητες συνεργασίας. Ανοιχτά και δημόσια. Εκεί θα δούμε ποιος θα προσέλθει ώστε να δούμε τέλος πάντων ποιος είναι ποιος. Πάντως το ΕΠΑΜ θα παραμείνει ανοιχτό σε συνεργασίες στη βάση των αρχών που αναφέραμε. Κι ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.



[1] Φρ. Ένγκελς στον Πολ Λαφάργκ, 22 Αυγούστου 1894. Fr. Engels, Paul & Laura Lafargue, Correspondence, v. 3, Moscow, 1960, σ. 338.
[2] Επιστολή του Ένγκελς στον Μπέμπελ, 20/6/1873. K. Marx & F. Engels, Collected Works, v. 44, Moscow: Progress Publishers, 1989, σ. 512.

41 σχόλια:

  1. Αν δεν συμμαχήσουμε με κανέναν σχηματισμό, είμαστε καταδικασμένοι στην μόνιμη υποτέλειά μας στο συρφετό του Σαμαρά και των ομοϊδεατών του..Μπορεί και εμείς να διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας και αυτοτέλειά μας ως "Μέτωπο", μπορεί να υπερηφανευόμαστε για την ορθότητα των απόψεών μας, για την προνοητικότητα και προβλεπτικότητά μας, θα έχουμε όμως χάσει το τρένο της ιστορίας..Και πλέον η "μπάλα" θα παίζεται σε γήπεδο ξένο και μακρινό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεκόλλα από τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό που σε κατατρέχει. Τι ακριβώς θέλουμε να πετύχουμε; Να σου βρει δουλειά το Μέτωπο όταν θα αναδειχθεί στην Βουλή, ή να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση; Πώς μπορούμε να την ανατρέψουμε μ' αυτή την κατάσταση του κόσμου; Ξύπνα ωρέ! Και τέλος πάντων μπορεί να μας πεις με ποιον ακριβώς "σχηματισμό" πρέπει να συμμαχήσουμε που είναι τόσο ριζικά διαφορετικός από τον Σαμαρά και την συμμορία του; Πάνω σε ποια ακριβώς βάση θα πρέπει να συμμαχήσουμε; Για κάποια έδρα στο κοινοβούλιο; Για να σου βρούμε δουλειά; Βάλτο καλά στο μυαλό σου: δεν μπορούμε να γλυτώσουμε με κανέναν κοινοβουλευτικό συνδυασμό. Με κανέναν! Αν μπούμε στο παιχνίδι αυτό, απλά θα ξεφτιλιστούμε κι εμείς μαζί με τους άλλους γιατί θα έχουμε βάλει πλάτη σε δυνάμεις που είναι σίγουρο ότι ξεπουλούν τα πάντα.
      Τέλος αν κατάλαβες - που δεν θέλεις να καταλάβεις - κανείς δεν λέει, πρώτα και κύρια εγώ, όχι στις συνεργασίες. Αυτό που λέει το κείμενο είναι ναι στις συνεργασίες αλλά με όρους και αρχές. Όχι στο ξεπούλημα. Είμαστε ανοιχτοί σε όλους, αλλά δεν θα ξεπουληθούμε. Όσο για την "μπάλα" που δήθεν θα παίζεται σε γήπεδο μακρινό, τι να σου πω. Αμφιβάλλω αν έχεις σχέση με το Μέτωπο. Εδώ όταν ήμουν μόνος μου μπορούσα να παίζω μπάλα στο δικό τους γήπεδο και το Μέτωπο; Μην μετατρέπεις την δική σου ιδιοπαθή ηττοπάθεια σε γενική άποψη του Μετώπου. Θέλει αγώνα, αν δεν είσαι σε θέση και δεν έχεις τα κότσια, αλλά κομματικά μαντριά αφθονεί η πολιτική. Απευθύνσου σ' αυτά κι άσε το Μέτωπο ήσυχο. Το Μέτωπο δεν πουλιέται για να βολευτεί ο οποιοσδήποτε.

      Διαγραφή
  2. Πολυ σωστά τα γράφει ο δημητρης για τους ενωτικους της ριζοσπαστικης αριστεράς(και οχι μονο) που μόλις ακούνε κουβέντα για να ενωθούμε δεξιοί κι αριστεροί μαζι για το πατριωτικο καθήκον βγάζουν φλυκταινες και απαντούν οτι ειναι πρωτίστως ταξικό το καθήκον και οτι οποίος ειναι δεξιος φταίει για όλα τα δεινά του τόπου. Αυτο όμως που ήθελα να επισημάνω ειναι οτι κατα την άποψη μου θεωρώ πολυ σωστή τη στρατηγική του επαμ για δουλειά και συμμαχία μονο με το κοσμο απο τα κατω, αλλα αντικειμενικά ενα πολυ μεγαλο μέρος της κοινωνίας δεν γνωρίζει καν το επαμ και τις θεσεις του, ή έστω στη καλυτερη να γνωρίζει απλώς τις προβλέψεις του δημητρη σε κάποια ζητήματα χωρις να γνωριζει τιποτα παραπάνω είτε να τον ενδιαφέρει να ψάξει το τι παραπάνω πρεσβεύει το μέτωπο. Αυτο το βλεπω και στις παρέες και τις κουβέντες που εχω απο τον κοινωνικο περίγυρο. Οπότε θεωρώ πολυ δύσκολο να ενωθει ο κόσμος κατω απο τα αιτηματα του μετώπου, αφού εξ αντικειμένου ούτε καν το γνωριζει. Δηλαδη κατα τη γνώμη μου θα πρέπει να ενταθεί η ενημερωση και πληροφόρηση του κοσμου με πολυ πιο μαζικό τροπο, πέρα απο τις ομιλίες του δημητρη. Οσο για την ενοτητα του κοσμου πιστεύω οτι υπαρχει ήδη, διότι εχει καταλάβει οτι ο καθένας με το διπλανό του εχει το ιδιο μέλλον το κοινωνικο θάνατο αν δεν αλλάξει αυτη η κατασταση. Ωστόσο ειναι μονο σε επίπεδο συνείδησης, γιατί δεν εχει βρει ενα προγραμμα που να την εκφράζει και πολιτικά προκειμένου να δείξει στη πραξη την ενοτητα του. Αυτο ήθελα να γράψω ετσι σα παρατήρηση για να μη μιλάμε γενικά και αόριστα για ενοτητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν δουλέψουμε, αν δεν πάμε εμείς στον κόσμο, καλύτερα να τα παρατήσουμε για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα. Ξέρεις κανείς άλλος κάποιον άλλο δρόμο για προετοιμάσουμε την ανατροπή του καθεστώτος από τον ίδιο τον λαό; Αν ναι, πολύ θα ήθελα να τον μάθω. Αρκεί να μην χρειάζεται εγώ και το Μέτωπο να πουληθούμε έναντι πινακίου φακής, γιατί ορισμένοι συντηρούν την αυταπάτη ότι άμα βγεις στη Βουλή λύθηκε το ζήτημα. Θέλει καρδιά, κότσια και πόδια η όλη υπόθεση. Όποιος δεν τα διαθέτει, ας κάτσει σπίτι του. Το ΕΠΑΜ είναι ανοιχτό σε όλους, δεν εξετάζει δεξιές ή αριστερές ταυτότητες, αλλά δεν κάνει για όλους. Μόνο αυτοί με καθαρό κούτελο, με ψυχή, με ελληνική ψυχή και αξιοπρέπεια μπορούν να αντέξουν στον Γολγοθά που έχουμε μπροστά μας για να κερδίσουμε την πατρίδα μας. Και πρέπει να έχουμε βαθιά κατανοήσει τι πάμε να πετύχουμε: να μπούμε στην Βουλή απλά, ή να οργανώσουμε την ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος. Του καθεστώτος, επαναλαμβάνω, κι όχι της μιας κυβέρνησης για να μας έρθει μια άλλη ακόμη χειρότερη, αλλά με αντιμνημονιακά εύσημα.

      Διαγραφή
  3. και επειδή κάποιοι θα είναι στο δρόμο την Παρασκευή στις 31/5 το ΕΠΑΜ τι μέλει ποιήσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα δούμε ανάλογα σε ποια ουζερί θα καταλήξετε κι αν μας αρέσουν θα έρθουμε κι εμείς....

      Διαγραφή
  4. Λεωνίδας Αναγνώστου28 Μαΐου 2013 στις 7:23 μ.μ.

    Αγαπητέ Δημήτρη,
    έτσι όπως τα γράφεις είναι.
    Μάλιστα σε ένα πηγαδάκι ο ΓΡ που ήταν σταλινικός αλλά τώρα παρεμβαίνει σε "μαρξιστικούς συλλόγους" μας ονόμασε "πουθενάδες".
    Του απάντησα με ειδήσεις σαν αυτή: "Συνάντηση αντιπροσωπειών ΠΚΚ - ΕΠΑΜ για τη συγκρότηση πανεθνικού - πατριωτικού μετώπου" και πόσους άλλους βρίσκουμε να θεωρούν ανάγκη την δημιουργία του Μετώπου.

    Είναι αλήθεια πως θέλουμε πολλές ειδήσεις σαν την προηγούμενη για να γίνει το Μέτωπο αλλά όλη μας η προσπάθεια πρέπει να κινείται σε αυτή την κατεύθυνση.

    Συνέχισε την προσπάθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή έχω φάει την ζωή μου με δαύτους που το παίζουν βαρβάτοι "μαρξιστές", "κομμουνιστές", κοκ και τους γνωρίζω τους περισσότερους προσωπικά, θέλω να σου πω ένα πράγμα: Είναι νούλες. Δεν ξέρω αν ξέρεις από την φυσική το μηδέν του Κέλβιν, δηλαδή το πιο απόλυτο μηδέν στην φύση; Τέτοιοι είναι. Τελείως ανίδεοι στη θεωρία και παντελώς ανίκανοι στην πράξη. Σε βαθμό κακουργήματος. Ο μαρξισμός γι' αυτούς είναι καταφύγιο. Ένας είδος οπίου που τους σώζει από τον εαυτό τους. Αν λοιπόν είναι αυτοί μαρξιστές, εγώ δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με τον μαρξισμό. Κι επειδή μια ζωή δεν έχουν καταφέρει τίποτε από μόνοι τους. Πάντα υποχείρια μηχανισμών και νοσηρών καταστάσεων, μας βλέπουν και τρελαίνονται που εμείς με χίλια ζόρια και αντιξοότητες υπάρχουμε και προχωράμε. Στήνουμε κινήματα και πανεθνικές οργανώσεις από το μηδέν χωρίς πλάτες κι σ' ελάχιστο χρόνο, όταν όλοι αυτοί χάσανε την ζωή τους ως εξαρτήματα μηχανισμών ή άθλιων γκρουπούσκουλων που μια δεκαετία μετά βρίσκονται εκεί απ' όπου ξεκίνησαν.
      Φυσικά και θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο.

      Διαγραφή
  5. ΛΟΥΜΠΕΝ …
    Αγαπητέ κύριε Καζάκη,
    Γράφετε σχετικά :
    «… Πρόκειται για τα στρώματα των απόρων και των ανέργων, ειδικά των μακροχρόνια ανέργων, που αναπτύσσουν συνείδηση απαξίωσης των πάντων και ζουν μόνο για ένα ξεροκόμματο. Για μια δουλειά, ακόμη και του ποδαριού, είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα, συνείδηση, αξιοπρέπεια, πατρίδα. Αυτά τα στρώματα που θεριεύουν καθώς βαθαίνει η κρίση, δεν μπορούν να κερδηθούν παρά μόνο από ένα ρωμαλέο παλλαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής που θα τα παρασύρει με την ορμή του, ή θα στρατολογηθούν αναγκαστικά από τις πιο μαύρες δυνάμεις…»
    Είναι προφανές ότι σήμερα το ποσοστό αυτό είναι συντριπτικά το μεγαλύτερο των κατοίκων αυτού του τόπου. Συνηγορούν όσα γράφεται στο άρθρο σας γι’ αυτό. Το ίδιο υπάρχει και στις αραβικές χώρες. Θα ήθελα να σχολιάσετε το φαινόμενο. Υπήρξε κάτι αντίστοιχο σε άλλες εποχές, σε όποιο μέρος του κόσμου; Οι παρατηρήσεις, αναλύσεις και θεωρίες του φαινομένου των λούμπεν, περατούνται, (τουλάχιστον όλες όσες ξέρω), στο «…είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα, συνείδηση, αξιοπρέπεια, πατρίδα. Αυτά τα στρώματα που θεριεύουν καθώς βαθαίνει η κρίση, δεν μπορούν να κερδηθούν παρά μόνο από ένα ρωμαλέο παλλαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής που θα τα παρασύρει με την ορμή του, ή θα στρατολογηθούν αναγκαστικά από τις πιο μαύρες δυνάμεις…» , και εκεί τελειώνουν όλα. Όμως, το ερώτημα που μπαίνει είναι : Όταν οι «λούμπεν» γίνονται, είναι, η συντριπτική πλειοψηφία, πώς μπορεί να τους παρασύρει κάποιο μέτωπο (οποιοδήποτε μέτωπο της υπολειπόμενης μειοψηφίας); Φυσικά δεν εννοώ τους φασίστες (για τους οποίους είναι πηγή άντλησης κρετίνων).
    Σας ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δεν είναι θέμα αριθμών, αλλά δυναμικής αγώνων και οργάνωσης. Η εργατική τάξη στη Βρετανία της βιομηχανικής επανάστασης δεν ήταν καν τάξη, αλλά paupers, δηλαδή στην πλειοψηφία της κουρελοπρολεταριάτο. Πώς μπήκε στον αγώνα; Χάρις στην συγκρότηση από τα πιο δυναμικά στοιχεία της τάξης και της εργαζόμενης κοινωνίας γενικά μαζικών οργανώσεων που πρώτα έθεσαν την δημοκρατία και ύστερα την διεκδίκηση καλύτερων όρων και συνθηκών εργασίας. Ιεροκήρυκες, αληθινοί ιεροκήρυκες γύριζαν τις εργατικές συνοικίες και μιλούσαν για την αξιοπρέπεια του εργάτη. Μαχητικές εφημερίδες τυπώθηκαν, τόσο φτηνές ώστε να τις αγοράζει ο εργάτης και του μίλησαν στην λογική του. Αφαίρεσαν το στίγμα του pauper από την συνείδηση του εργάτη κι έτσι ξέσπασαν οι πρώτοι αγώνες απ' όπου γεννήθηκαν οι πρώτες μαζικές εργατικές οργανώσεις, τα συνδικάτα. Η ιστορία αυτή κράτησε 4 με 5 δεκαετίες.
      Στην δική μας περίπτωση δεν ισχύει - τουλάχιστον ακόμη - ότι το κουρελοπρολεταριάτο και μάλιστα τα στρώματα με τέτοια συνείδηση είναι η πλειοψηφία. Υπολογίζω ότι κινούνται γύρω στο 20-30%. Ποσοστό εξαιρετικά μεγάλο. Επίσης η κοινωνία δεν τα έχει παρατήσει ακόμη κι αν ξεπέφτει σε τέτοια κατάσταση. Αυτό δείχνουν οι εξορμήσεις μας σε συνοικίες της Αθήνας και αλλού με πολύ σοβαρό πρόβλημα. Γι' αυτό και πιστεύω ότι ένα Μέτωπο που δουλεύει συστηματικά και πρωτογενώς με όλους τους τρόπους στα στρώματα αυτά, μπορεί να τα κερδίσει.

      Διαγραφή
  6. Κλασσικος Καζακης. Ανελεητος και αηθης πολεμος, διαστρεβλωση και επιθεση σε οτι δεν ειναι Καζακης, δεν ειναι οι αποψεις του και το κομμα του (ε, συγνωμη το ΕΠΑΜ ηθελα να πω.. Το Ενιαιο και Παλαικο μετωπο που περιλαμβανει ολο το λαο και δεν ειναι σεχτα οπως οι αλλοι..)
    Σημερα του φταιει ο ομιλος Κορδατου, η Ανταρσυα, χθες ο Αλαβανος, μεθαυριο ο Συριζα, μετα καποιος αλλος. Μην ψαχνετε το γιατι. Οτι δεν ειναι Καζακης θα πολεμηθει ανελεητα σε σημειο εμμονης και παραλογισμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλασσικος μαλακοπιτουρας, που δεν του φταινε αυτοι που τα κανουν σκατα, αλλα αυτος που τα δειχνει.

      Δηλ. να μη πουμε π.χ για τα ψεμματα που αραδιαζει ο Συριζα, οτι ταχα θα διαπραγματευτει, ενω ξερουμε, οτι το φθινωπορο μας χωνουν στον ΕΜΣ και οποια διαπραγματευση απογορευεται.

      Και ποσα αλλα τετοια και εμεις να σφυριζουμε αδιαφορα;;;
      Πιο ραγιας και κομματοσκυλο, πεθαινεις!

      Διαγραφή
    2. Μέχρι να σας ξεβράσει η κοινωνία σαν φαρμάκι όλους εσάς που μας έχετε φορτωθεί από την εποχή του εμφυλίου, δεν θα σταματήσω. Ακόμη και μόνος μου να μείνω θα σας κατατρέχω ακόμη και στον ύπνο σου. Και τρέμετε να με αντιμετωπίσετε. Γι' αυτό άθλια σχόλια ανώνυμων ηλιθίων. Εγώ έχω μάθει πώς ότι έχω να πω το λέω δημόσια και επώνυμα. Μόνο κουκουλοφόροι της κατοχής και του εμφυλίου κρύβονται στην ανωνυμία του διαδικτύου. Δηλαδή το είδος σου. Και μέχρι να εξαφανιστούν όλα τα σκουλήκια και τα παράσιτα σαν του λόγου να σας κυνηγάω ανελέητα.

      Διαγραφή
    3. Η Κριτικη ειναι απαραιτητη ακομα και σε φιλους και σε οικογενεια.Και επισης γινεται επι του πρακτεου κι οχι επι προσωπικου.Αν θες λοιπον να κανεις κριτικη τοτε κανε αλλα με επιχειρηματα για τα σοβαρα θεματα οχι μ αοριστολογιες και χαρακτηρισμους χωρις ουσια.
      Τριτον βρες μου εναν αλλα που να επιτρεπει την κριτικη και κανει διαλογο με τον κοσμο η βρες μου εναν που να κανει τοσο λεπτομερεις αναλυσεις για τη κατασταση.
      Δε θα βρεις αλλα εσενα αυτο μαλλον σε ξενερωνει γιατι σ αρεσει να βλεπεις εναν εκπροσωπο ως κατι το απιαστο και εσυ απο κατω το γιουσουφακι να χειροκροτας τον καθε Ναπολαιοντα

      Διαγραφή
    4. Ρε johnny ακομη δεν βαρεθηκες να σερνεσαι. Εσυ ειχες πει οτι εχεις βαρεθει να διαβαζεις και να ακους Καζακη. Δεν το βλεπω, τουναντιον... συνεχιζεις να ασχολεισαι και να γινεσαι και ρομπα με τις αερολογιες σου. Δεν το εχεις καταλαβει οτι εχεις καταντησει αηδια. Ειπαμε... Αντε, παρε τωρα τα κουβαδακια σου και πηγαινε να παιξεις στην παραλια, γιατι για σοβαροτερα πραγματα δεν το 'χεις.

      Διαγραφή
  7. Εγώ πάντως κύριε δεν θα πάω εκεί για ούζα. θα πάω να αγωνιστώ, και αν και πάλι αποτύχω, θα έχω τη συνείδηση μου ήσυχη. Και θα παρακαλούσα πολύ να μου πείτε τι θα μπορούσε να γίνει στη περίπτωση που εκεί απόξω συγκεντρωθούν 1.000.000 άνθρωποι, μαζί με 100 βουλευτές; Τι θα μπορούσε λοιπόν να γίνει, στο οποίο εσείς δεν θέλετε να είστε παρόντες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην αγωνίζεσαι πολύ γιατί θα πάθεις κάτι. Σέρνονται και αρρώστιες. Αλλά ας σοβαρευτούμε. Από πότε είναι αγώνας το να βάζεις πλάτη σε πολιτικάντες που ψάχνουν ευκαιρία για αλλαγή ομάδας; Από πότε είναι αγώνας όταν χάβεις κάθε ηλιθιότητα που στήνει ο κάθε πουλημένος πολιτικός της σειράς; Ο αγώνας είναι ένας: η οργανωμένη παρέμβαση στη γειτονιά και στο χώρο δουλειάς με σκοπό να αφυπνιστεί ο κόσμος, να οργανωθεί και πιστέψει στις δυνάμεις του. Όλα τ' άλλα είναι ανοησίες. Γιατί θα πρέπει να ακούσει ο κόσμος και να συγκεντρωθεί 1.000.000; Νομίζεις ότι ο κόσμος είναι τόσο, μα τόσο ηλίθιος να μην μπορεί να καταλάβει την διαφορά μιας πολιτικής φάρσας και μια αυθεντική πολιτική κίνηση με προοπτική; Λες να είναι τόσο ανόητος ώστε να μην καταλαβαίνει την κοροϊδία Μαριά; Αν ο συγκεκριμένος κύριος ήθελε να μαζευτεί κόσμος, αληθινές μάζες και μαζί τους το ΕΠΑΜ, τότε δεν είχε παρά να παραιτηθεί από την βουλευτική του ιδιότητα μαζί με το κόμμα του. Όμως δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο. Στήνει μια φιέστα με προφάσεις δήθεν αποχής από το κοινοβουλευτικό έργο χωρίς κανενός είδους συνέπεια ή αντίκρυσμα για την λειτουργία της βουλής και ύστερα ρίχνει παραγάδι για χάνους που τσιμπάνε το δόλωμα. Ο λαός μας μπορεί να έχει χιλιάδες στραβά κι ανάποδα, αλλά χάνος δεν είναι.
      Ο κόσμος δεν πρόκειται να μαζευτεί ξανά στο Σύνταγμα γιατί το έχει κάνει ήδη και μάλιστα με πρωτοφανείς αριθμούς. Δεν παν' να τον καλέσει ο Θεός ο ίδιος. Θα το ξανακάνει μόνο όταν θα είναι βέβαιος ότι διαθέτει την οργάνωση εκείνη που θα του επιτρέψει να ξεμπερδέψει με ολόκληρο το καθεστώς. Μέχρι τότε η δουλειά μας είναι στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς. Όχι με τους "επαναστάτες" του πληκτρολογίου για εικονικούς αγώνες, που υπηρετούν πολιτικές καριέρες και σκοπιμότητες, ούτε τρώγοντας τις μπλόφες των κάθε λογής απατεώνων της πολιτικής. Αν το έχεις καταλάβει τότε κακώς είσαι στο ΕΠΑΜ. Βρες καμιά από τις παρέες που κινητοποιούνται κάθε φορά σε καμιά καφετέρια και νομίζουν ότι το καλύτερο που έχει να κάνει ο κόσμος είναι να τις ακολουθήσει, γιατί αυτές ξέρουν και φύγε από το ΕΠΑΜ.

      Διαγραφή
  8. Αγαπητοί φίλες και φίλοι καλημέρα σας.
    Σήμερα είναι ημέρα μνήμης και περίσκεψης και
    το...'Δεν ξεχνώ" της Κύπρου ταιριάζει απολύτως με
    την 29 Μαΐου 1453 την ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
    Σήμερα οι κυβερνώντες με τους συνεταίρους τους εδώ και στην
    Ευρώπη με διάφορα σχέδια και νόμους, αντιρατσιστικούς και άρθρα τύπου <>> προσπαθούν να ξεριζώσουν της σκέψεις μας και φυσικά την μνήμη από της ρίζες μας και τους χιλιάδες νεκρούς μας ακόμα και στην νεότερη και σύγχρονη ιστορία μας με τους....απέναντι γείτονες 560 χρόνια πέρασαν και οι βλέψεις τους και το μίσος τους για τον Ελληνισμό ακόμα σιγοκαίει και με κάθε τρόπο το δείχνουν καθημερινά με τής δηλώσεις τους και της παραβιάσεις στο Αιγαίο.
    Τούς εδώ τους λέμε ότι δεν ξεχνάμε της χαμένες Πατρίδες μας
    όσα αντιρατσιστικά νομοσχέδια και αν φέρουν προσπαθώντας να φιμώσουν τον Έλληνα να μιλάει για της ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ να μιλάει
    για την Κωνσταντινούπολη για την Σμύρνη, για τον Ελληνισμό του πόντου που τον κατακρεούργησαν οι ορδές των βαρβάρων.

    Όχι κύριοι: Δεν θα ξεχάσουμε-Δεν θα σιωπήσουμε....

    Παύλος ο καλός ο μαθητής.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με τις λαϊκές επιτροπές και τα κινήματα που υπάρχουν κυριότερα στην Αττική και εχουν κυρηξει στάση πληρωμών αυτο το τρίμηνο, το επαμ εχει έρθει σε επαφη για τη σύγκλιση ολων αυτών σε ενα κοινο μέτωπο ανατροπής;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η στάση πληρωμών αυτό το τρίμηνο έγινε από τους ΕΠΑΜίτες στη γενική συνέλευση αυτών των επιτροπών και πρωτοβουλιών. Το ΕΠΑΜ συμμετέχει ενεργά από την αρχή σε τέτοιες δράσεις. Και θα συνεχίσει με σκοπό να υπάρξει πράγματι κοινό μέτωπο ανατροπής.

      Διαγραφή
  10. Αυτό δεν θα το σχολιάσεις κ. Καζάκη; Πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θά 'ναι; Ε ρε παλικαραίους που έχουμε στη χώρα... Κατά τα άλλα θα αλλάξουμε σελίδα... Πως θα τους συγκρατήσεις όλους αυτούς κ. Καζάκη, όταν τους έχεις νομιμοποιήσει-ξυπνήσει τέτοιο πατριωτικό συναίσθημα, ποιός θα μας φυλάει από τους υπερπατριώτες; Αχ αχ αχ ... Δεν υπάρχει ελπίς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι ο κίνδυνος είτε του φασισμού, είτε του επεκτατισμού δεν προήλθε ποτέ από το πατριωτικό συναίσθημα του λαού, έστω και στρεβλό, αλλά από τα συμφέροντα του πιο αντιδραστικού και πιο παρασιτικού τμήματος της άρχουσας τάξης, τότε τι να σου πω; Αν έκανες τον κόπο και στοιχειωδώς έβλεπες πέρα από τα κλισέ της ιδεολογίας, θα γνώριζες ότι στην ιστορία ακόμη κι ο χειρότερος σωβινισμός για να απειλήσει μια κοινωνία χρειαζόταν την συνδρομή της εξουσία και των συγκεκριμένων συμφερόντων που αντιπροσωπεύει, τα συμφέροντα της εκάστοτε ολιγαρχίας. Εμείς παλεύουμε να τα ξεριζώσουμε όλα αυτά. Εν αντιθέσει με όλους τους άλλους που έχουν βολευτεί ως αντιπολίτευση στα πλαίσιά της πιο αδίστακτης εξουσίας που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος. Τέλος, ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα, ο βασικός εχθρός δεν είναι ο σωβινισμός, ή η πατριδοκαπηλεία, αλλά η βασική ιδεολογία που αποπνέει η σημερινή εξουσία και τα συμφέροντά της, ο κοσμοπολιτισμός, η ιδεολογία των ανοιχτών συνόρων και η μετατροπή των λαών σε νομάδες μετανάστες όπως θέλει κατά προτεραιότητα το μεγάλο κεφάλαιο παγκόσμια.

      Διαγραφή
    2. Θα συμφωνήσουμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός σήμερα δεν είναι ο σωβινισμός, με την έννοια ότι δεν ευθύνεται αυτός για τη φτώχεια και την εξαθλίωση που ζούμε. και ότι όντως η συνδρομή της εξουσίας ιστορικά ήταν καταλυτική. Όμως καμία εξουσία δεν μπορεί να εξουσιάζει χωρίς να έχει σοβαρά λαϊκά ερείσματα. Χωρίς δηλαδή να έχει μαζί της την κοινή γνώμη. Χωρίς δηλαδή την καλλιέργεια - εκ των άνωθεν τις περισσότερες φορές - ψευδών εθνικολογικών ευφυολογημάτων και μύθων. Χωρίς άλλωστε την μυθοποίηση, δεν υπάρχει μαζικοποίηση. Θα παραπέμψω, αν και έχουν χυθεί τόνοι μελάνι από πάρα πολλούς, στον Τσόμσκι και στο Manufacturing Consent για να μην αναφέρω Γκράμσι και Σχολή της Φρανκφούρτης.

      Τα εθνικά κράτη και ο σωβινισμός που ιστορικά αναπτύχθηκε και τα αγκάλιασε, δυστυχώς δεν έσβησε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Συντηρείται και μεγαλουργεί, αυτό βλέπουμε και στην δήθεν υπερεθνική ΕΕ, όπου οι πολίτες παραμένουν με βιοτικό επίπεδο καθοριζόμενο μέσα σε αυστηρά εθνικά πλαίσια. Ασχέτως αν η κρίση "κατασκευάζεται" και ωφελεί κυρίως την ελίτ του μεγάλου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, και κανενός λαού με πλειοψηφικά κριτήρια συγκεκριμένα, κανείς δε μπορεί να αγνοήσει τις τεράστιες διαφορές μεταξύ μισθών, κοινωνικών παροχών, κλπ κλπ μεταξύ εθνικών συνόρων.

      Σε άλλο επίπεδο, ο εθνικισμός έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ιστορικά από τις ηγεσίες για να αποκρύψει ακριβώς τις ουσιαστικές διαιρέσεις μέσα σε μια κοινωνία, με τις σημαντικότερες να εδράζονται στις οικονομικές διαιρέσεις/τάξεις. Αλήθεια πώς μπορεί - θεωρητικά - ο εθνικισμός να απαντήσει στον τρόπο οργάνωσης μιας κοινωνίας και στην πραγματική εξάλειψη των - στο βαθμό που θα θεωρηθούν άδικες - κοινωνικών διαιρέσεων;

      Και αλήθεια, ποιά η σχέση εθνικισμού και δημοκρατίας; Δεν έχουμε δεί πάμπολλα παραδείγματα στην ιστορία όπου η προσπάθεια δημοκρατικοποίησης έχει σκοντάψει ακριβώς πάνω στην ύπαρξη εθνικών διαιρέσεων και στην εθνική πόλωση που απαγορεύει την συνύπαρξη και την απαραίτητη εμπιστοσύνη, συνεργασία και συναίνεση, χωρίς τα οποία καμία δημοκρατία δε μπορεί να αναπτυχθεί (παραδείγματα: βλέπε Βαλκάνια, βλέπε σημερινή Τουρκία, βλέπε Αφρική, βλέπε Ανατολική Ευρώπη και πρώην σοβιετικά καθεστώτα, βλέπε Λατινική Αμερική...).

      Εγώ περίμενα να ακούσω άλλα. Ότι αυτό που διαφυλάσσει από τον υπερπατριωτισμό ή τον σοβινισμό είναι το επίπεδο της δημοκρατίας. Ειδικά σε κατάσταση εξέγερσης, σε κατάσταση ανατροπής και γενικού πολιτικού αναβρασμού, κυριαρχεί το συναίσθημα. Και κυριαρχεί ο όχλος. Αυτό ήταν το πραγματικό μου ερώτημα λοιπόν. Πως περιορίζεται η λειτουργία του εθνικιστικού συναισθήματος την περίοδο του αναβρασμού, πως προστατευόμαστε από τους επίδοξους Μπωντλαίρ που θα κυνηγούν τους δικούς τους στρατηγούς Οπίκ ή κατά τη δική σας φρασεολογία εθνικά προδότες και δωσίλογους... Συγχωρέστε με, αλλά δεν υπάρχει το οποιοδήποτε εχέγγυο ή η οποιαδήποτε ένδειξη ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να λειτουργήσει τη σήμερον ημέρα με όρους λογικής απέναντι στο συναίσθημα ή όρους δημοκρατίας.

      Διαγραφή
    3. Τα έχεις μπερδέψει τελείως. Ο εθνικισμός δεν ήταν ποτέ και δεν είναι και σήμερα ενιαίος. Υπάρχει ο επαναστατικός ή ριζοσπαστικός εθνικισμός, όπως τον είδαμε να αναπτύσσεται στα κινήματα ενάντια στην αποικιοκρατία. Ως επαναστάτες εθνικιστές χαρακτηρίζονταν οι Τσε και Κάστρο πριν γίνουν κομμουνιστές, αλλά και μετά διαχώριζαν πάλι τον εθνικισμό σε αντιιμπεριαλιστικό και σοβινιστικό εθνικισμό.
      Δεύτερο, άλλο εθνικισμός κι άλλο πατριωτισμός. Στην ιστορία των κοινωνικών αγώνων δεν υπήρξε ποτέ μεγάλος επαναστάτης (από τους δημοκράτες και τους κομμουνιστές έως τους αναρχικούς) που να ταύτιζε τον εθνικισμό με τον πατριωτισμό. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που προσδιόριζε τις έννοιες ο Τζορτζ Όργουελ, αναρχικός ο ίδιος: "Με τον «εθνικισμό» εννοώ πρώτα απ' όλα τη συνήθεια να υποτεθεί κανείς ότι τα ανθρώπινα όντα μπορούν να ταξινομηθούν όπως τα έντομα και ότι ολόκληρα σύνολα από εκατομμύρια ή δεκάδες εκατομμύρια των ανθρώπων που μπορούν να αποκτήσουν την ταμπέλα «καλοί» ή «κακοί». Αλλά δεύτερον - και αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό - εννοώ τη συνήθεια να ταυτίζεται κανείς με ένα έθνος ή άλλη μονάδα, τοποθετώντας την πέρα από το καλό και το κακό και αναγνωρίζοντας κανένα άλλο καθήκον εκτός από εκείνο της προώθησης των συμφερόντων της. Ο εθνικισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τον πατριωτισμό. Και οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται συνήθως με τόσο ασαφή τρόπο ώστε ο ορισμός τους να μην είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί, αλλά κάποιος πρέπει να κάνει διάκριση μεταξύ τους, δεδομένου ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές, ή ακόμη και αντίθετες ιδέες. Με τον «πατριωτισμό» εννοώ την αφοσίωση σε ένα συγκεκριμένο τόπο και ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, το οποίο κάποιος πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος στον κόσμο, αλλά δεν επιθυμεί να τον επιβάλλει στους άλλους ανθρώπους. Ο πατριωτισμός έχει αμυντικό χαρακτήρα, τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτισμικά. Ο εθνικισμός, από την άλλη πλευρά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πόθο για εξουσία. Η τήρηση του σκοπού κάθε εθνικιστή είναι να εξασφαλίσει περισσότερη δύναμη και περισσότερο κύρος, όχι για τον εαυτό του αλλά για το έθνος ή την άλλη μονάδα στην οποία ο ίδιος επέλεξε να βυθίσει τη δική του ατομικότητα."
      Πότε αναπτύσσεται ιδιαίτερα ο πατριωτισμός σ' έναν λαό; Όταν ολόκληρος ο τρόπος ζωής του, η ίδια η επιβίωσή του τίθεται σε κίνδυνο, απειλείται με μαζική εξόντωση. Τότε τίθεται ως κορυφαίο θέμα η υπεράσπιση της πατρίδας. Συμβαίνει κάτι τέτοιο σήμερα με τον ελληνικό λαό; Μόνο τυφλοί δεν το βλέπουν. Επομένως η ανάπτυξη του πατριωτισμού μέσα στον λαό είναι το πρώτο και κύρια μέλημά μας ώστε να του δοθεί η δυνατότητα ακόμη και αντιληφθεί την κατάσταση που βιώνει και να αμυνθεί απέναντι στην απειλή μέχρι να την εξαλείψει. Σ' αυτήν την μάχη ο εθνικισμός που διατηρεί ριζοσπαστικές και ανεξαρτησιακές αναφορές στο έθνος και στην πατρίδα, είναι εξ αντικειμένου σύμμαχός. Θα γίνει επικίνδυνος μόνο αν επικρατήσουν οι συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις που τον έχουν ανάγκη για την εδραίωση της εξουσίας τους. Δηλαδή οι αστικές δυνάμεις. Βλέπετε πουθενά αστικές δυνάμεις να θέτουν πατριωτικά το όλο ζήτημα σήμερα; Ούτε κατά διάνοια μιας και ο εθνικισμός της αστικής τάξης ιστορικά ταυτίστηκε με την υποτέλεια και την ξεπουλημένη πατριδοκαπηλεία. Η πατριωτική εξέγερση του λαού σήμερα θα φέρει υποχρεωτικά την δημοκρατία, όπως έφερε την λαοκρατία την εποχή της αντίστασης.

      Διαγραφή
  11. Δημητρη

    Η ωργανωση του λαου, οπως ανεφαιρες γα τους “paupers” της Αγγλιας πηρε πολλες δεκαετιες μεχρι να γινη πραγματικοτητα και να αρχισει ο κοσμος με τα συνδικατα του να αποκτα προνομοια. Δυστυχως ομως η χωρα μας δεν εχει την δυνατοτητα να περιμενει τοσο πολυ, εως να ξυπνησουν τα θυματα το Δογματος του ΣΟΚ, απο τους καναπεδες και πολυ συντομα η χωρα θα διαλυθει εαν δεν γινει η μεγαλη ανατροπη αυτου του χουντικου συστηματος που κυβερνα την χωρα .

    Σου ειπα πριν απο ενα σχεδον χρονο οτι το ΕΠΑΜ θα πρεπει να βρει εναν αλλο τροπο, ποιο δυναμικο, για να διαδωσει τα μυνηματα σας ωστε να ενημερωνεται και να μορφωνεται ο λαος, μπας και καποα μερα ξυπνησουν ολοι αυτοι που βλεπουν τα συστιμικα καναλια. Θελω να πιστευω οτι το ΕΠΑΜ εχει μελη πολλα και εξυπνα ατομα που θα μπορουσαν να βρουν τις καταληλες και αποτελεσματικες μεθοδους για να ξεπερασετε τον αποκλεισμο που σας εχουν επιβαλει τα μεγαλα καναλια.

    Τελος παρακολουθησατε το προβοκατορικο ρεπορταζ τυ ΒΒC 3 για τους μαυρους πανθηρες? Τελικα ειχατε δικιο οτι η χουντα το παει για αιματοκυλημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο λέω κι εγώ. Όμως δυναμικές ενέργειες χωρίς μάζες, μεγάλες μάζες, μετατρέπεσαι σε σέχτα και μάλιστα με πλήρη ανυποληψία μέσα στις μάζες. Χρειαζόμαστε "ιεραποστόλους" μέσα στις γειτονιές κυρίως. Χωρίς αυτούς δεν θα γίνει απολύτως τίποτε. Κι επειδή δεν μπορούμε να τους στρατολογήσουμε από τους ήδη πολιτικοποιημένους, που είτε είναι πνευματικά νεκροί, είτε έχουν ευνουχιστεί από τους κομματικούς μηχανισμούς, είτε έχουν χάσει την τέχνη να μιλάνε και να κινούνται μέσα στον λαό, το ΕΠΑΜ είναι υποχρεωμένο να τους παράγει εξαρχής μόνο του. Βέβαια, αυτό από μόνο του είναι μια μεγαλειώδης διαδικασία γιατί αναγεννιέται μ' αυτόν τον τρόπο ολόκληρη η κοινωνία. Αναμορφώνεται μια ολόκληρη γενιά και στέκεται στα πόδια της.

      Διαγραφή
  12. Υπάρχει σε πολλά σχόλια η λογική για συμμαχίες των ηγεσιών, και για συμμαχίες με κοινοβουλευτικούς σχηματισμούς. Μια μηχανιστική λογική που στατικά χωρίς κίνηση βλέπει την αριστερά, την πιο αριστερά, την λίγο πιο αριστερά. Την "αντικαπιταλιστική" , την "ευρωπαικη", την "δημοκρατική", την "ριζοσπαστική" κ.ο.κ. Θυμηθείτε παρακαλώ την κίνηση στα σύννεφα στο "Θωρηκτό Ποτιόμκιν" του Αιζενστάιν. Έτσι ακριβώς στροβιλίζεται η κοινωνία σήμερα... Μέσα εκεί σε αυτή τη δίνη είμαστε εμείς του ΕΠΑΜ. Παντού όπου υπάρχει σκίρτημα αντίστασης πραγματικής, σε κάθε γειτονιά σε κάθε πόλη και χωριό. Μαθαίνουμε και μεις μαζί με το λαό τι θα πει οργάνωση, τι θα πει "το παίρνω πάνω μου" και δεν το αναθέτω σε κανένα πεφωτισμένο ηγέτη. Ο Καζάκης είναι ένας από μας και ποτέ του δεν θέλησε ούτε να κρύψει ούτε να στρογγυλέψει τις απόψεις του. Θέλει να είναι παντού δημόσια κι ανοιχτά ε κ τ ε θ ε ι μ ε ν ο ς. Γιατί ποτέ δεν πίστεψε πως θα παραλάβει μια ανάθεση από το λαό μαζί με άλλους "πεφωτισμένους" Αυτό που πιστεύει και πιστεύουμε είναι μόνο ένα. Ο ίδιος ο λαός α υ τ ο π ρ ο σ ώ π ω ς μπορεί να δώσει τη λύση. Μη μας ζητάτε να φορέσουμε κοστούμια και να αρχίσουμε τις χειραψίες. Μη μας ζητάτε να κάτσουμε σε τραπέζια και να κλείσουμε συμφωνίες. Δεν μπορούμε, δεν είμαστε οι κατάλληλοι. Εμείς είμαστε, εν σπέρματι βέβαια, ο ίδιος ο συγκροτημένος λαός. Είμαστε εκείνη η απαρχή της συμπύκνωσης στα σύννεφα του Αιζενστάιν, εκείνη η γωνιά στο πλάνο, που τα σύννεφα ενώνονται πυκνώνουν και μαυρίζουν λίγο πριν μαυρίσει όλος ο ουρανός και αρχίσει η καταιγίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπητέ Δημήτρη, διαβάζοντας το (πολύ ενδιαφέρον) άρθρο σου, διερωτώμαι: Ποιά από τις τρείς προϋποθέσεις που αναφέρονται εδώ, δεν είχε η “Επιχείρηση Μαραθών 2013” και της επιτέθηκες, όταν, (από οργανώσεις του ΕΠΑΜ) τέθηκε θέμα συνεργασία του με την “Επιχείρηση” αυτή; Εξ όσων γνωρίζω, ως συνιδρυτής της, αυτά που αναφέρεις σαν προϋποθέσεις συνεργασίας του ΕΠΑΜ με άλλες προσπάθειες αντίστασης στην τρέχουσα αιχμαλωσία της κοινωνίας μας, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του πολιτικού αυτού εγχειρήματος που, σημειωτέον, (σύμφωνα με την ιδρυτική του διακήρυξη) έπαψε ήδη να υπάρχει, μετά την ημερομηνία που είχε ορίσει ως τελευταία ημέρα της “επιχείρησης”, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι τους ιδρυτές του δεν τους ενδιαφέρει η κατοχή μίας σφραγίδας, κάτω από την οποία να υπογράφουν ως “ηγέτες”. Απέδειξαν ότι τους ενδιαφέρει μόνον η ουσία, που είναι η ανατροπή του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.
    Από τις θέσεις που καταθέτεις εδώ, σχετικά με ποιες δυνάμεις θα κάνει το ΕΠΑΜ το ζητούμενο μέτωπο, προκύπτει ένα κενό. Μήπως μπορείς να το δικαιολογήσεις; Ρωτάω, γιατί μπορεί, αύριο, να υπάρξει κάτι παρόμοιο.

    Όθων Ιακωβίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ κ. Ιακωβίδη,

      Πρώτον, δεν επιτέθηκα στην κίνησή σας. Διατύπωσα άποψη που ήταν αρνητική ως προς την συμμετοχή του ΕΠΑΜ. Επίθεση όμως δεν έκανα. Αντίθετα, με το που τοποθετήθηκα εισέπραξα ένα απίστευτο υβρεολόγιο. Από το πιο απλό: και ποιος σου ζήτησε την γνώμη σου από κάποιον "εθελοντή" σας, μέχρι κατηγορίες για σταλινισμό, υπονόμευση, καπέλωμα, χειραγώγηση, προσωπική προβολή σε βάρος των κινημάτων κι άλλα τέτοια εξόχως δημοκρατικά. Φυσικά απάντησα δεόντως και σε ανάλογο ύφος. Διότι πώς να το κάνουμε. Δεν μπορείς να μιλάς για δημοκρατία και να δέχεσαι μόνο όσους σε χαϊδεύουν. Η άποψη που διατύπωσα εγώ και η ΠΓ μπορεί να ήταν αρνητική, αλλά δεν την επιβάλλαμε με οποιονδήποτε τρόπο στα μέλη και τους πυρήνες μας. Εμείς στο ΕΠΑΜ δεν τα κάνουμε αυτά. Μόλις όμως είδαν τους "εθελοντές" σας να επιτίθενται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό μου και το ΕΠΑΜ, τότε άρχισε ο πόλεμος. Εσείς τον προκαλέσατε κι όχι εμείς. Θα μπορούσατε να είχατε απαντήσει μόνο στις αιτιάσεις που θέσαμε, αλλά οι δικοί σας απέδειξαν ότι η ατζέντα τους έκρυβε άλλα γι' αυτό και επιτέθηκαν με τόσο άγριο κι απαξιωτικό τρόπο. Βεβαίως, δεν τους χαριστήκαμε, όπως δεν χαριστήκαμε ποτέ και σε κανέναν που ασκείται συκοφαντώντας τις θέσεις και τις απόψεις του ΕΠΑΜ.
      Επί της ουσίας τώρα: Ποια από τα κριτήρια, αγαπητέ κ. Ιακωβίδη, που πληρούσε η προσπάθειά σας; Μπορείτε να μου τα εξηγήσετε; Γιατί εγώ πάλι δεν βρίσκω κανένα.

      Διαγραφή
  14. Κύριε Καζάκη (αφού προτιμάται αυτός ο τύπος της προσφώνησης),
    Δεν θα ήθελα (θα ήταν κατώτερο του παρόντος διαλόγου μας) να επαναφέρω τη συζήτηση για την εντελώς απαξιωτική τοποθέτησή σας για την “Επιχείρηση Μαραθών 2013”, που προκάλεσε τους σχολιασμούς εθελοντών της (για τους οποίους, βέβαια, δεν μπορεί να έχει καμία ευθύνη η Συντονιστική Επιτροπή της “Επιχείρησης”, το μόνο όργανο που την εκπροσωπούσε ).
    Επειδή, επί της ουσίας αυτού του διαλόγου, διερωτάσθε :“ Ποια από τα κριτήρια, αγαπητέ κ. Ιακωβίδη, που πληρούσε η προσπάθειά σας; Μπορείτε να μου τα εξηγήσετε; Γιατί εγώ πάλι δεν βρίσκω κανένα”, παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το επίσημο site της “επιχείρησης”:  
    “Η επιχείρηση 2013 Μαραθών, δεν αποτελεί μία ακόμη Κίνηση ή Κίνημα πολιτικής διαμαρτυρίας, αλληλεγγύης ή ανατροπής.   Πολύ δε περισσότερο, δεν αποτελεί κανενός είδους κομματική παρέμβαση ή στόχευση. 
     Αποτελεί “επιχείρηση” (εγχείρημα, απόπειρα), που αποσκοπεί στη δημιουργία και οργάνωση ενός μόνο, αλλά μεγίστης σημασίας,  στόχου: την συσπείρωση του Ελληνικού λαού με την συμμετοχή θεσμικών φορέων εξουσίας, τη συγκρότηση εθνοσυνέλευσης,  με την ανίκητη δύναμη της οποίας η Ελληνική κοινωνία θα  απαιτήσει την “εδώ και τώρα” αποκατάσταση της εξουσίας στον νόμιμο δικαιούχο και κυρίαρχο, τον Ελληνικό λαό, όπως ορίζει το Σύνταγμα και όχι όπως την ασκεί ύπουλα  η κυβερνώσσα πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία, που συστήνεται στον ανυποψίαστο πολίτη σαν Δημοκρατία”. (www.2013marathon.org)

    Φαντάζομαι πως, όσοι γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση της Ελληνικής, θα δούν ότι τα κριτήρια που θέτετε, απαντώνται και συμπίπτουν κατά 100% με τη Διακήρυξη της “Επιχείρησης Μαραθών 2013”. Και απορώ γιατί και για ποιόν λόγο συνεχίζετε να το αρνείσθε.
    Πάντως, ευχαριστώ για την ανταπόκριση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή προσβάλλεται την νοημοσύνη μου - ίσως χωρίς να το θέλετε - ας δούμε τα κριτήρια ευθέως:

      (α)Που και πότε βρεθήκατε στους δρόμους παλεύοντας ενάντια στο καθεστώς; Σε ποια μαζική κίνηση συμμετείχατε από κοινού με άλλους; Το μόνο που κάνατε ήταν να εμφανίζεστε για να ψαρεύετε "εθελοντές" για την επιχείρηση που σκαρφιστήκατε. Συμμετοχή καμιά.

      (β)Πότε θέσατε ξεκάθαρα το ζήτημα ανατροπής του καθεστώτος και δεν το πήρα χαμπάρι; Ή μην μου πείτε ότι ο στόχος σας να μαζέψετε 1.000.000 ανθρώπους - λέμε τώρα - στον Μαραθώνα ισοδυναμεί με ανατροπή του καθεστώτος; Πότε ήταν η τελευταία φορά που συμμετείχατε σε κινήσεις ή κινητοποιήσεις εναντίον του καθεστώτος; Ποτέ.

      (γ)Πότε αγωνιστήκαμε υπέρ της δημοκρατίας; Είναι άλλο πράγμα να μιλάς υπέρ της δημοκρατίας κι άλλο να αγωνίζεσαι γι' αυτήν.

      Εσείς τι θέλατε να κάνετε; Στην καλύτερη περίπτωση να στήσετε ένα σκηνικό Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης που θα αναδείκνυε προσωρινή κυβέρνηση. Και ποιοι είσαστε εσείς που θεωρείται ότι μπορείτε να αντικαταστήσετε τον λαό; Διότι μπορεί να μην το ξέρετε, αλλά η δημοκρατία με την Συντακτική Εθνοσυνέλευση είναι προϊόν διεργασιών μέσα στον ίδιο τον λαό και είναι δημιουργούνται από τον ίδιο τον λαό πρωτογενώς. Εσύ νομίζατε ότι μπορείτε να τον υποκαταστήσετε. Κι έτσι αντί να δουλέψετε μέσα στον λαό για να αναδειχθεί ο ίδιος κι όχι κάποιοι στο όνομά του σε βασικό φορέα της δημοκρατίας, πήγατε να τον υποκαταστήσετε. Κι ευτυχώς που αποτύχατε. Διαφορετικά θα εξελισσόσασταν σε μια αφόρητα δικτατορική κατάσταση καβάλα στον λαό, που προφανώς τον θεωρείται ανίκανο να πράξει ο ίδιος και αυτοπροσώπως αυτό που λέγατε ότι θέλατε να κάνετε.
      Τέλος, τέτοιου είδους πρωτοβουλίες κρύβουν προσωπικές ατζέντες. Όποιος δεν μπορεί να δουλέψει οργανωμένα και μέσα στον λαό για την δημοκρατία, τότε δουλεύει μόνο για την πάρτη του. Δικαίωμά του. Όμως εμείς δεν πρόκειται να βάλουμε πλάτη σε τέτοιες λογικές και πρακτικές.

      Διαγραφή
    2. Για να μην προσβάλλεται η νοημοσύνη κανενός από τους δυό μας (αλλά και των τρίτων που παρακολουθούν τον διάλογο αυτόν), παραθέτω τις απαντήσεις στα ερωτήματά σας.
      Όσον αφορά το (α) ερώτημα σας: Όλοι οι εθελοντές της “επιχείρησης Μαραθών 2013”, μετείχαν, όλα αυτά τα τελευταία χρόνια της Μνημονιακής κατοχής, σε Κινήσεις και Κινήματα όπως το ΕΠΑΜ, η ΣΠΙΘΑ, οι ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ, οι 300, κλπ. Εγώ, προσωπικά, έχω να επιδείξω πλούσια αντικαθεστωτική αρθρογραφία στο διαδίκτυο, ταυτόχρονα με την ενεργό συμμετοχή μου (μέχρι πρό τινος) στη ΣΠΙΘΑ, πολύ κοντά στον Μίκη Θεοδωράκη, γεγονός που το θεωρώ και εξαιρετικά τιμητικό. (Σημειώνω ότι είμαι και ο μόνος που , με άρθρο μου, ζήτησα δημοσίως από τον Μίκη, πριν το κάνει, να “βγεί μπροστά” στον αντιστασιακό αγώνα, πράγμα που έκανε ιδρύοντας τη ΣΠΙΘΑ, της οποίας υπήρξατε διακριτό μέλος κι εσείς).
      Έτσι, λοιπόν, είμαστε “στους δρόμους παλεύοντας ενάντια στο καθεστώς”, από τη στιγμή που είσαστε κι εσείς, αν όχι νωρίτερα.

      Στο (β) ερώτημά σας απαντά η ίδια η “επιχείρηση Μαραθών 2013” που είναι επιχείρηση (δηλαδή πράξη και όχι ιδεολόγημα) ανατροπής του καθεστώτος ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ. Εμείς, εκτιμήσαμε πως η ανατροπή αυτή μπορεί να επιτευχθεί με 1.000.000 αποφασισμένους πολίτες, που θα έχουν κηρύξει ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ (με στάση πληρωμών προς το δημόσιο και τραπεζες) και προηγουμένως, θα έχουν αποφασίσει (μέσα από μία άτυπη αλλά πολιτικά ισχυρή ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, την “ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗ” - ΕΒ) για ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ και (μέχρι την ψήφισή τού νέου Συντάγματος σε δημοψήφισμα) ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ αποτελούμενη από πρόσωπα ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που η “ΕΒ” θα έχει αναδείξει.
      Με άλλα λόγια, εμείς δείξαμε τον τρόπο που μπορεί να γίνει η ανατροπή με μία συντονισμένη και ολοκληρωμένη "επιχείρηση", κάνοντας ένα βήμα εμπρός από εσάς που λέτε το ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, αλλά αοριστολογείτε για τις συγκεκριμένες πράξεις με τις οποίες επιτυγχάνεται αυτό που πρέπει να γίνει.

      Το (γ) ερώτημά σας απαντήθηκε από τα προηγούμενα.

      Τέλος, ρωτάτε : “Και ποιοι είσαστε εσείς που θεωρείτε ότι μπορείτε να αντικαταστήσετε τον λαό; Εσείς νομίζατε ότι μπορείτε να τον υποκαταστήσετε. Κι έτσι αντί να δουλέψετε μέσα στον λαό για να αναδειχθεί ο ίδιος κι όχι κάποιοι στο όνομά του σε βασικό φορέα της δημοκρατίας, πήγατε να τον υποκαταστήσετε. Κι ευτυχώς που αποτύχατε”.

      Κύριε Καζάκη, εσείς, για το πρόσωπό σας, έχετε τη γνώμη ότι “μπορείτε να αντικαταστήσετε ή να υποκαταστήσετε τον λαό”;; Ότι ισχύει για εσάς, ισχύει και για εμάς, καθώς νομίζω πως δεν υπάρχουν διακρίσεις δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των Ελλήνων πολιτών. Γιατί νομίζετε ότι εμείς (που κάνουμε τό ίδιο μ' εσάς) κάναμε κάτι που δεν δικαιούμαστε;;; Εκτός κι αν έχετε κάποιο πιστοποιητικό αποκλειστικότητας για την αντίσταση στο καθεστώς.
      Η “ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗ” (μία “βουλή” ανοιχτή στον κάθε Έλληνα) είναι το πεδίο ζύμωσης της πρωτογενούς λαϊκής βούλησης, στην οποία (πολύ σωστά) αναφέρεσθε.. Είναι το δημοκρατικό “εργαλείο” (που λείπει από το ΕΠΑΜ) που δημιουργεί την ειδοποιό διαφορά από κάθε άλλη Ελληνική Κίνηση ή Κίνημα που αποσκοπεί στην ανατροπή της καθεστώσσας Ολιγαρχίας. Και, ας μου επιτραπεί η ικανοποίηση που νοιώθω ως “εφευρέτης” ή “πρώτος διδάξας”, καθώς προτείνω τη χρήση αυτου του "εργαλείου" από τον Μάη του 2010, πολύ πριν την ίδρυση της ΣΠΙΘΑΣ ή του ΕΠΑΜ.

      Τέλος, όσον αφορά τις “προσωπικές ατζέντες' στις οποίες αναφέρεσθε, η λήξη της “επιχείρησης Μαραθών 2013”, απέδειξε (στην πράξη και όχι στα λόγια) την ανιδιοτέλεια και την ανυπαρξία “προσωπικής ατζέντας”, των προσώπων της Συντονιστικής της Επιτροπής, κάτι το οποίο δεν μπορείτε να επικαλεστείτε (προς το παρόν) για το πρόσωπό σας.

      Ευχαριστώ και πάλι για το βήμα διαλόγου που μου προσφέρετε.

      Διαγραφή
  15. Λεωνίδας Αναγνώστου30 Μαΐου 2013 στις 12:33 μ.μ.

    Αγαπητέ κ. Ιακωβίδη,

    Από αρχαιοτάτων χρόνων το να βαφτίσεις το κρέας ψάρι δεν μπόρεσε να κρύψει την βουλιμία.

    Ξέρω, ξέρω, η "ellinonvoulisi.org" είναι "άλλη" από "άλλους" πρωτοβουλία.
    Δεν άλλαξε το όνομα "Μάραθων2013" αλλά έληξε το project.
    Να εικάσει κανείς πως θα εξαφανιστεί το site του "Μάραθων2013" όπως πολλά από τα προσωπικά μπλογκ των συντελεστών του;
    Γιατί άτομα που θέλουν να παίρνουν μέρος σε αγώνες και να δημιουργούν κινήσεις σβήνουν τα ίχνη της προσωπικής τους ιστορίας;

    Αν θέλετε λύστε μου τις απορίες.
    Κατά τα άλλα "κάθε επιτυχία στο νέο σας Project".

    ΥΓ. Ο "Αναρμόδιος" δηλώνει στους "σχολιαστές" πως έχει τόση δύναμη που θα γραφτεί στο ΕΠΑΜ και θα τον στείλουν κατευθείαν και ως αντιπρόσωπο στο Συνέδριό μας. Τρικυμία. Εσείς βλέπετε τον εαυτό σας να χωρά στο ΕΠΑΜ έστω χωρίς να είστε "ιδρυτής";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Αναγνώστου,
      Υποθέτω ότι δεν έχετε κάτι το προσωπικό εναντίον μου, αφού ούτε καν γνωριζομαστε.
      Για την ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗ η απάντησή μου βρίσκεται στην απάντηση που έδωσα στον κ. Καζάκη.
      Το site "2013marathon.org" δεν θα εξαφανισθεί, αλλά θα παραμείνει, ανενεργό όμως.
      Εγώ τα ίχνη μου δεν τα σβήνω και πολλά από αυτά μπορείτε να βρείτε, είτε γράφοντας το όνομά μου στο Google, είτε επισκεπτόμενος το hkommatokratia.blogspot.com, είτε το dia-tafta.blogspot.com.

      Για τις προθέσεις του "Αναρμόδιου", παρακαλώ ρωτήστε τον ίδιο.

      Σχετικά με την τελευταία σας ερώτηση, πρέπει να πώ πώς ναί, θα μπορούσα να είμαι μέλος του ΕΠΑΜ, καθώς συμφωνώ με όλες σχεδόν τις θέσεις του και το να μην είμαι "ιδρυτής", καθόλου "δεν με χαλά", καθώς η βουλιμία μου (η οποία, όντως, είναι πολύ μεγάλη) περιορίζεται αποκλειστικά στο "φάγωμα" του τέρατος της κομματοκρατούμενης Ολιγαρχίας. Αυτή όμως, είναι πολύ καλά θωρακισμένη στο οχυρό της καχυποψίας και της τέχνης του "διαίρει και βασίλευε" την οποία (όπως δείχνει ο σχολιασμός που κάνετε) υπηρετείτε κι εσείς (ακουσίως κουρντισμένος από αυτήν) κ. Αναγνώστου.
      Ο λόγος που δεν γίνομαι μέλος του ΕΠΑΜ, είναι ένας: Δεν μπορεί (κατά τη γνώμη μου) να γίνει "Μέτωπο". Και η κατάσταση που θέλουμε (πιστεύω κι εσείς) να ανατρέψουμε ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΈΠΕΤΑΙ. Αυτό προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να πετύχει η "επιχείρηση Μαραθών 2013".
      Ελπίζω να σας έλυσα όλες τις απορίες που γράψατε.

      Διαγραφή
  16. Μια εξέταση που πρέπει να περάσεις τον εαυτό σου ή κάποιον άλλο, για να δείς αν είναι δικτάτορας είναι η στάση του απέναντι στους πιό αδύναμους.

    Αν θεωρεί αδύναμες τις γυναίκες, ποιά είναι η στάση του απέναντι σε αυτές;

    Αν θεωρεί αδύναμα τα παιδιά ποιά ειναι η στάση του απέναντι σε αυτά;

    Εγώ στοχαζόμενος ενδελεχώς πάνω σε αυτά, ανακάλυψα ότι συνήθως είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, συνειδητά ή ασυνείδητα, κυρίως ασυνείδητα, είμαστε όλοι δικτάτορες.

    Έχοντας την αυτογνωσία πρώτα απ' όλα μπορούμε να κατανοήσουμε τους συνανθρώπους μας πολύ καλύτερα, και η δράση μας να είναι πιό ακριβής.

    Η προσέγγισή μου είναι ψυχολογική, η οποία προσέγγιση δεν υπάρχει στο ανελεύθερο σύστημα που μεγαλώνει η πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, για να προστατέψουν τους μαθητές τους από το σύστημα, μιλούσαν για φιλοσοφία ενώ στην πραγματικότητα η φιλοσοφία τους ήταν ψυχολογία.

    Χρειάζεται κυρίως εσωτερική έρευνα του εαυτού μας για να μάθουμε να κατανοούμε ψυχολογικά. Όπως στις περιπτώσεις που ερευνούμε έξω από εμάς έτσι πρέπει να ερευνούμε και μέσα μας, τα δόγματα δεν έχουν θέση ούτε εδώ.

    Τότε θα καταλάβουμε επίσης, την Πολιτεία του Πλάτωνα.

    Τότε θα καταλάβουμε ότι η διακυβέρνηση υπέρ του συνόλου και του ατόμου, δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε από τυράννους αλλά ούτε από τυχαίους. Η διακυβέρνηση υπέρ του συνόλου και του ατόμου είναι η πιό δύσκολη ικανότητα που μπορεί να αποκτήσει άνθρωπος.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Επειδη πιστεύω οτι η λυση "ΕΠαΜ" βγαίνει λογικά με την δια ατόπου απαγωγή (και μιλώ φυσικά για τον Συ.ριζ.α και την επερχώμενη παταγώδη αποτυχια του σε περίπτωση που προσπαθήσει να εφαρμόσει την κατα φαντασία μόνο αντιμνημονιακή πολιτική του) θα πρότεινα στα διμιουργηκα μέλη του επάμ να φτιάξουν οπτικοακουστικό υλικό ανάλογο. Κατι σαν μίνι ντοκυμαντέρ. Ωστε να το καταλάβει και ο δεκαοκτάχρονος και ο 35ρης και ο 60αρης με ενα απλο video πια είναι η μονη λογικη εναλακτικη απενατι στο "μονοδρομο"

    Ο Συριζα ειναι μια καλη ευκαιρια πιστεύω. Πολλοι ψηφοφόροι δεν ξερουν τι μέλη γεννέσθαι, εχουν αγνοια, δεν ειναι δλδ και πολυ σιγουροι για το τι ακριβώς θα πετυχει το κόμμα αυτο στην περιπτωση που βγεί, καλό θα ειναι λοιπόν να μάθουν έγκαιρα οτι δεν βγάζει πουθενά, και να αναθεωρήσουν. Οσοι απο αυτους βέβαια εχουν τα κότσια.

    Και λογικα δλδ να το δειτε, η πρωτη δεξαμενη που θα πρεπει να φαει το ΕπαΜ για πρωινο ειναι το Συριζα την στιγμη που θα γιγαντωνεται. Δυστηχως κυριοι πρεπει να σας ξεφτιλησουμε λιγο.

    Χρειάζετε ενα video ομο και με ανδιαμφησβήτητα επιχηρήματα που να κάνει την πολιτικη του Συριζα να φαινετε αυτο που είναι λίγο "κουτη"

    Ενα video που να επικαλειτε την λ-ο-γ-ι-κ-η αυτου που το βλέπει ωστε να βγαζει μονος του το συμπερασμα, και οχι ενα video που κραζει.

    Τετοιες κινησεις νομιζω χρειαζονται παραλληλα για να κερδιθει και το νεανικο κοινο. Μετα ο νεος αν του αρεσει κατι βρισκει και μαθένει ολα τα υπολοιπα. και τα λεει και σε αλλους 200.

    Η εποχη μας ειναι δυσκολη για να αρκουν οι "αποστολοι" σε καθε γειτονια, σαφως ειναι η πιο κλασικη και αποτελεσματικη μεθοδος αλλα οι εποχες αλλαζουν και δεν ενθουσιαζουν τον κοσμο οπως παλια. Η ιδεα πρεπει να ριζωσει στον καθένα . Η επικληση στη λογικη ειναι ενας καλος τροπος πιστευω.

    Εν καιρώ θα γινει και το φαινόμενο της χιονοστιβάδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Λίγες πρακτικές ιδέες.

    Όσον αφορά τον εγωισμό. Εγωιστής δεν είναι, απαραίτητα, αυτός που επιδιώκει το δικό του συμφέρον, αλλά αυτός που προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους για το δικό του συμφέρον.

    Το διαδίκτυο δεν πρέπει να περιφρονείται, είναι εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, από τον οποιονδήποτε, δίνει την ευκαιρία, τουλάχιστον, στον καθένα ενδιαφερόμενο, να εκφράσει την γνώμη του, κάτι πού είναι πάρα πολύ σημαντικό διότι, αυτό κάνει τους ενδιαφερόμενους πολίτες πιό ενεργητικούς, σε σύγκριση με τους παθητικούς θεατές της τηλεόρασης ή ακόμα και τους αναγνώστες βιβλίων ή τους συμμετέχοντες σε συγκεντρώσεις. Χρειάζεται ισορροπία, δεκτικότητας και δράσεως.
    Τα άλλα μέσα μαζικού προγραμματισμού, ιδίως η τηλεόραση, είναι όπλα, η τηλεόραση είναι το χειρότερο όπλο, στα χέρια των εχθρών του ανθρώπου. Πρέπει τουλάχιστον ένα κανάλι από τα δημόσια να χρησιμοποιηθεί υπέρ του καθημερινού Έλληνα.

    Όσον αφορά τις προτάσεις του ΕΠΑΜ εγώ συμφωνώ σε ότι είναι υπέρ του συνόλου και του ατόμου, που είναι τα περισσότερα από όσα προτείνει, εκτός από την δημοκρατία για την οποία υπάρχουν ένα σωρό ενδείξεις ότι είναι εναντίον του συνόλου και του ατόμου. Κάποιος τυχαίος στην εξουσία, όπως λέει η δημοκρατία, είναι σπάνιο να είναι υπέρ του συνόλου και του ατόμου, αυτό που χρειάζεται για το καλό του συνόλου και του ατόμου είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να βρίσκεται στην κατάλληλη θέση. Το κατάλληλος αποφασίζεται από τους άλλους κατάλληλους στο συγκεκριμένο τομέα πού μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε εκδηλώνει ενδιαφέρων και δοκιμάζεται, στη πράξη, με κύρια κατεύθυνση το συμφέρον του συνόλου και του ατόμου. Και μην μου πείτε να διαβάζω Ιστορία, η οποία είναι μια σειρά από ερμηνείες ερμηνειών, και ανθυγιεινή για την διάνοια των περισσότερων, το καλύτερο είναι να δοκιμαστεί και ο ένας τρόπος και ο άλλος πειραματικά και να κρίνουμε από τα αποτελέσματα.

    Όσον αφορά την επανάσταση, ίσως χρειαστεί περισσότερος κόσμος να συμμετέχει, ίσως όχι. Και τι είδους επανάσταση; Σκέφτομαι να επανέλθω στο τελευταίο θέμα, μια ερώτηση μόνο, υπάρχει ένας τρόπος να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ελληνικό νόμισμα και η εμπιστοσύνη σε αυτό, από μας τους φίλους του Έλληνα και του ανθρώπου;

    Ηλίας Α. Λυμπέρης




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γιώργος ,Ηράκλειο κρητης31 Μαΐου 2013 στις 1:14 π.μ.

    Δημητρη,
    εγώ θελω να ρωτήσω μάλλον κάτι άσχετο σε σχέση με τα προηγούμενα... πριν μέρες στην web εκπομπή αε είχες αναφερθεί σε ένα βιβλίο τραπεζικής, το οποίο δεν καταλαβαίνω ποιο λες (δεν είμαι και οικονομολόγος οπότε..). Μπορείς να πεις πάλι ποιο ήταν. Τέλος εχω μερικούς ιστορικούς-στοχαστές κ.α. στα ράφια μου όπως Χάρμαν, Ζιν, Κλιφ, Κορδατο, Βουρνά, Φωτιάδη. Μπορείς να προτείνεις κάποια ονόματα για ιστορία-πολιτική (παγκόσμια ή ελληνική).. Καταλαβαίνω ότι ο καταλογος θα είναι μακρύς αλλά επιγραμματικά ίσως..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Συμφωνώ πως τα κομματόσκυλα τρέφουν μια έμφυτη απέχθεια απέναντι στο λαό.Οσοι δεν ανήκουν στο κομματικό τους στρατό είναι "αδέσποτοι",δηλαδή αρνούνται να γίνουν "δεσποζόμενοι" και γρανάζι του κομματικού μηχανισμού.
    Τα πολλά κόμματα σε μια κοινωνία δεν αποτελούν κάτι κακό.Μη ξεχναμε ότι στις πρόσφατες ισλανδικές εκλογές κατέβηκαν γύρω στα 68 κόμματα.
    Συμφορά αντίθετα αποτελούν οι κλωνοποιήσεις των ίδιων και των ίδιων πολιτικών ομάδων.Οι κλώνοι του ΣΥΡΙΖΑ ,της ΝΔ.του ΠΑΣΟΚ,της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λ.π. είναι που σπέρνουν τη σύγχυση και πλασάρονται σαν κάτι το νέο και διαφορετικό.
    Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι υπάρχει πολιτικό υποκείμενο για την ανατροπή ,αλλά δεν υπάρχει ακόμη ο πολτικός φορέασς που να αντιστοιχεί στις διαθέσεις αυτού του πολιτικού υποκειμένου.
    Ο μόνος πολτικός χώρος που κάνει λόγο όχι μόνο για έξοδο από το ευρώ,όχι μόνο για έξοδο από την ΕΕ,όχι μόνο για διαγραφή του χρέους και μονομερή καταγγελία των δανειακών συμβάσεων ,αλλά για όλα αυτά αθροιστικά και ταυτόχρονα είναι το ΕΠΑΜ.
    Σε ποια βάση θα συμμαχούσε το ΕΠΑΜ με αυτούς που θυσιάζουν ολόκληρο λαό προκειμένου τα στελέχη τους να ζουν από τα κονδύλλια και τα ΕΣΠΑ της μαμάς-ΕΕ;
    Ωστόσο νομίζω ότι είναι καλή ιδέα η προσέγγιση κάποιων ολιγομελών,πλην παραγωγικών σε θεωρία και αναλύσεις,κινήσεων όπως της περιεκτικής δημοκρατίας του Φωτόπουλου.
    Αφού βέβαια γίνει αμοιβαία προσπάθεια να διαλυθούν οι προκαταλήψεις (πχ η περιεκτική δημοκρατία θεωρεί ότι θέση του ΕΠΑΜ είναι η παραμονή στην ΕΕ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κε Καζακη

    Σημερα ανεβαστηκε στο YouTube ενα τρομερο Βιντεο το οποιο μιλαει με απλες λεξεις ολα αυτα που πολεμας και μιλαμε για καιρο.

    Πρεπει να το διαδωσου με και να το δουν ολοι, οσοι εχουν Ιντερνετ, μπας και ξυπνησει κανενας απο τους κοιμισμενους Ελληνες.

    ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΟΥ... ΕΛΛΗΝΑ

    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=FwSZToCzzU8

    ΑπάντησηΔιαγραφή