Ένα ακόμη «δυστύχημα» εκ προμελέτης.

Αυτό που συνέβη στα Τέμπη είναι το πιο πολύνεκρο «δυστύχημα» στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων, κι ένα από τα πιο μοιραία σ’ ολόκληρη την ιστορία των σιδηροδρόμων της Ευρώπης από τις απαρχές του 19^ου αιώνα έως σήμερα. Άλλο ένα τραγικό ρεκόρ για τη μνημονιακή Ελλάδα.

Μόνο που δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία, δεν προέκυψε από «ανθρώπινο λάθος», ούτε εκ θεού, ή εκ φύσεως διότι «αυτοί είναι οι σιδηρόδρομοι που μας αξίζουν», όπως παπαγαλίζουν όσοι τρισάθλιοι έχουν ως επάγγελμα να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Να δικαιολογούν δηλαδή ακόμη και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα. Αρκεί να γίνονται στο βωμό της εξουσίας του κέρδους και του χρήματος.

Πρόκειται για την τραγική κατάληξη ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος.

Γιατί όμως έγκλημα και μάλιστα προαναγγελθέν. «Γιατί στο τέλος ανακαλύπτεις πως ο ντετέκτιβ και ο δολοφόνος είναι το ίδιο άτομο», όπως έλεγε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές με αφορμή το έργο του, χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου!

Το ίδιο ισχύει και για την σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη.

1. Τα προφανή ερωτήματα που δεν απασχολούν κανέναν ανευθυνοϋπεύθυνο.

Ποιος αλήθεια αποφάσισε να λειτουργεί μόνο η μία γραμμή για άνοδο και κάθοδο, όταν εδώ και χρόνια έχει κατασκευαστεί διπλή γραμμή για να αποφεύγονται ανάλογα περιστατικά;

Ποιος αποφάσισε ότι δεν χρειάζεται να λειτουργεί η ηλεκτροδότηση της γραμμής σ’ αυτό το τμήμα;

Ποιος αποφάσισε ότι δεν είναι αναγκαία η λειτουργεία κεντρικού ηλεκτρονικού και ψηφιακού ελέγχου, ο οποίος μπορεί να παρακολουθεί σε ζωντανό χρόνο την κίνηση όλων των αμαξοστοιχιών;

Ποιος αποφάσισε να μην λειτουργούν όλοι εκείνοι οι αυτοματισμοί που αποτρέπουν το απρόσμενο και επιτρέπουν την παρέμβαση του κεντρικού ελέγχου, ακόμη και στην περίπτωση που οι μηχανοδηγοί – ως άνθρωποι – βρεθούν για οιονδήποτε λόγο σε κατάσταση αδυναμίας να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους;

Ποιος αποφάσισε ότι η συνεννόηση του προσωπικού στις αμαξοστοιχίες και τους σταθμούς είναι καλύτερα να γίνεται μεταξύ τους από τα προσωπικά τους κινητά; Κι όχι από μέσα από ένα εξιδεικευμένο δίκτυο επικοινωνίας υπό κεντρικό συντονισμό;

Ποιος αποφάσισε ότι οι συρμοί θα λειτουργούν με τους όρους ασφαλείας που ίσχυαν τον 19^ο αιώνα; Δηλαδή με ευθύνη του Σταθμάρχη και του κλειδούχου;

Ποιος αποφάσισε να μειώσει δραστικά το έμπειρο προσωπικό των σιδηροδρόμων, ενώ η ασφάλεια και η λειτουργία του δικτύου αφέθηκε στη διακριτική ευχέρεια του «ανθρώπινου λάθους»;

Τέλος, ποιος είναι εκείνος που αποφάσισε ότι άλλος φορέας θα χειρίζεται τις υποδομές του σιδηροδρομικού δικτύου (ΟΣΕ) κι άλλος το μεταφορικό έργο (πρώην ΤΡΕΝΟΣΕ, νυν Hellenic Train);

Αποφάσισε δηλαδή κάτι τρελό! Κάτι το αδιανόητο για όποιον γνωρίζει την κρίσιμη σημασία των «οικονομικών κλίμακας» για την εύρυθμη λειτουργία, αποδοτικότητα και παραγωγικότητα ενός οργανισμού.

Να διαχωρίσει τον φορέα υποδομών από τον φορέα μεταφορικού έργου. Κι έτσι ο μεν ΟΣΕ καταδικάστηκε να «λιμοκτονεί» και να καταρρέει χωρίς τις αναγκαίες επενδύσεις υποδομής, συντήρησης και λειτουργίας του δικτύου, χωρίς το αναγκαίο εκπαιδευμένο προσωπικό, μιας και όλα αυτά δεν συμβάλλουν στην κερδοφορία, ούτε στην κερδοσκοπία.

Ενώ ο άλλος, η πρώην ΤΡΕΝΟΣΕ θα πρέπει να πουληθεί έναντι πινακίου φακής και μάλιστα εν κρυπτώ – μιας και παραμένει μυστική η σύμβαση πώλησης στην Ferrovie Dello Stato Italiane από το ΤΑΥΠΕΔ. Ίσως για να μην γνωρίζουμε τους τυχόν καταχρηστικούς όρους και τις ρήτρες υπέρ του αγοραστή.

Για να μην γνωρίζουμε τις προβλέψεις της σύμβασης που επιτρέπουν στον αγοραστή να εκτελεί το μεταφορικό έργο με όρους χαμηλού κόστους, δηλαδή σε βάρος της ασφάλειας επιβατών και φορτίου, αλλά και με ιδιαίτερα πλημμελή λειτουργία των αμαξοστοιχιών.

2. Η σχέση της μαφίας με την εξαγορά των ελληνικών σιδηροδρόμων.

Μάλιστα η συγκεκριμένη ιταλική εταιρεία έχει ένα ιδιαίτερα άσχημο ιστορικό διαχείρισης σιδηροδρόμων σε άλλες χώρες – κυρίως της Λατινικής Αμερικής – με όρους αποικιακούς που επιτρέπουν τη μονοπωλιακή κερδοφορία σε βάρος της ασφάλειας και της ποιότητας παροχής υπηρεσιών. Γι’ αυτό και πολλές χώρες όπως π.χ. η Βολιβία, εθνικοποίησαν τους σιδηροδρόμους για να απαλλαγούν από ιδιώτες παρόχους σαν την εν λόγω εταιρία.

Έχει όμως ένα μεγάλο προσόν η εν λόγω ιταλική εταιρία. Ένα προσόν που πιθανά έκαναν ακαταμάχητη την προσφορά εξαγοράς της ΤΡΕΝΟΣΕ επί κυβέρνησης Τσίπρα το 2017.

Ξέρετε ποιο ήταν αυτό; Η συγκεκριμένη εταιρία, η οποία από δημόσιος φορέας των σιδηροδρόμων της Ιταλίας, μετοχοποιήθηκε και άρχισε να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, έδωσε τη δυνατότητα στο οργανωμένο έγκλημα να τη χρησιμοποιεί ως βιτρίνα.

Η συγκεκριμένη εταιρία μέσω εργολαβιών, συμμετοχών στο ιδιωτικοποιημένο δίκτυο, κοκ, έδωσε τη δυνατότητα στη μαφία να επεκτείνει τη δράση της. Τα σκάνδαλα που συνδέουν την Ferrovie Dello Stato Italiane, αλλά και τους άλλους ιδιωτικοποιημένους παρόχους με το οργανωμένο έγκλημα στην Ιταλία είναι πάρα πολλά τις τελευταίες δυο δεκαετίες.

Ένα από τα τελευταία ήταν στις αρχές Φεβρουαρίου 2022, όταν μετά από επιχείρηση των αστυνομικών αρχών, η Rai έβγαινε με κεντρικό τίτλο: «Στα χέρια της Ντραγκέτα οι σιδηρόδρομοι της Ιταλίας» (Rai News, 11/2/2022).

Ντραγκέτα είναι το οργανωμένο έγκλημα στη διακίνηση των ναρκωτικών στην Ιταλία με στενότατες σχέσεις με τους ναρκοβαρώνους της Λατινικής Αμερικής κι όχι μόνο.

Η εξαγορά λοιπόν δικτύων σε άλλες χώρες από νομότυπες εταιρίες σαν την ιταλική, συνιστά μια θαυμάσια ευκαιρία όχι μόνο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αλλά και για ανάπτυξη του δικτύου trafficking ναρκωτικών. Κι όχι μόνο. Ενώ η κρατική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρίας παρέχει εξαιρετικές δυνατότητες νομιμοφάνειας και διαπλοκής με το κράτος, αλλά και την επαγγελματική πολιτική, όπως έχει αποδείξει επανειλημμένα η ιταλική δικαιοσύνη.

Κάτι που έχει καταντήσει αδιανόητο να το περιμένουμε από την ελληνική ανύπαρκτη δικαιοσύνη.

Ας μην ξεχνάμε ότι την ιταλική μαφία στην εισήγαγε στην κεντρική πολιτική σκηνή η οικογένεια Μητσοτάκη, όταν επί κυβερνήσεως πατρός το 1991-1993, ξεπούλησε έναντι πάλι πινακίου φακής την ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ – τη μεγαλύτερη συναλλαγματοφόρα βιομηχανία της ελληνικής οικονομίας – στην ιταλική Καλτσεστρούτσι, του κ. Παντσαβόλτα. Η στενή σχέση της εν λόγω ιταλικής εταιρίας συνεχίστηκε με την κυβέρνηση Σημίτη, η οποία της πούλησε το πακέτο της βιομηχανίας Τσιμέντα Χαλκίδας το 1996.

Τελείως τυχαία και εντελώς συμπωματικά την ίδια περίπου εποχή η ιταλική δικαιοσύνη απέδειξε ότι η Καλτσεστρούτσι κι ο Παντσαβόλτα, δεν ήταν παρά «βιτρίνες» της μαφίας. Η συγκεκριμένη εταιρία τέθηκε υπό εκκαθάριση και ο κ. Παντσαβόλτα καταδικάστηκε σε ειρκτή για τις σχέσεις του με την μαφία.

Εδώ όμως δεν άνοιξε μύτη. Κανείς δεν αναρωτήθηκε για τις σχέσεις της μαφίας με τα κυβερνώντα κόμματα της Ελλάδας. Και κυρίως δεν αναρωτήθηκε κανένας θεσμικός παράγοντας των δικαστικών και ανακριτικών αρχών της Ελλάδας.

Βλέπετε η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ξεκινήσει από τα μέσα το ξήλωμα της ελληνικής δικαιοσύνης ώστε να αντικατασταθούν οι όποιοι έντιμοι δικαστές, ειδικά στην ανώτερη και ανώτατη δικαιοσύνη με βαλτούς. Ενώ η κυβέρνηση Σημίτη φρόντισε με την ίδρυση της Σχολής Δικαστών να εκπαιδεύει την πλειοψηφία των νέων εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών όχι μόνο στον πολιτικό νεποτισμό, αλλά και στον κομματικό φατριασμό υπέρ του αφηγήματος της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.

Από τότε χρονολογείται η σχέση σύμφυσης της ελληνικής πολιτικής με το διεθνοποιημένο οργανωμένο έγκλημα, ως θεμέλιου λίθου της εισόδου μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαμέσου της αποβιομηχάνισης και αποαγροτοποίησης της Ελλάδας.

3. Γιατί ο κ. Βαρουφάκης βάλθηκε να ξεπουλήσει τους ελληνικούς σιδηροδρόμους από το 2015;

Κι επειδή τα ρεφρέν της μπαλάντας του ηλίθιου είναι μονότονα τα ίδια, «άλλο τότε, άλλο τώρα», «άλλο δεξιά, άλλο αριστερά», «άλλο το ΄να, άλλο τ’ άλλο»,  ας θυμίσουμε με τι θέρμη και ζήλο ο τότε υπουργός οικονομικών της sinistra prima volta – της πρώτης φοράς αριστερά – Γιάννης Βαρουφάκης είχε βγει με δηλώσεις του στις 5 Μαρτίου 2015 υπέρ του ξεπουλήματος από το ΤΑΥΠΕΔ των ελληνικών σιδηροδρόμων, μιας και «η είσοδος των ιδιωτών στον ΟΣΕ είναι απολύτως απαραίτητη για να μπορέσουμε να πάμε από τον 19ο αιώνα στον 21ο».

Είδατε πόσο όμορφα οδηγηθήκαμε στον 21^ο αιώνα με τους όρους και συνθήκες του 19^ου! Θρηνούμε κάποιες δεκάδες θύματα, αλλά τι είναι οι εκατόμβες των θυμάτων μπροστά στο μέλλον και την πρόοδο του ευαγών ιδρυμάτων τύπου Σόρος. Πάντα με το αζημίωτο για τους ημέτερους.

Τότε στις δηλώσεις Βαρουφάκη είχε αντιδράσει έντονα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ).  Σε ανακοίνωσή της, η ΠΟΣ εξέφρασε «τη βαθιά θλίψη της και την απογοήτευσή της από την κυβέρνηση γι’ αυτές τις δηλώσεις, με δεδομένο ότι στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο εγκρίθηκε διά της ψήφου του ελληνικού λαού πρόσφατα, δεν συμπεριλαμβάνεται αυτή η θέση. Αντίθετα στο πρόγραμμα αναφέρεται η θέση για Ενιαίο Δημόσιο Σιδηρόδρομο που είναι και διαχρονικά η θέση της ΠΟΣ».

 Η ΠΟΣ αναφέρει επίσης: «Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο από τα λόγια του πρωθυπουργού: “Εάν διαλυθεί ο ΟΣΕ και ξεπουληθούν τα φιλέτα σε ιδιώτες, όπως έγινε και στη Μεγ. Βρετανία και απέτυχε αυτό το εγχείρημα, θα υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα με την ασφάλεια στου σιδηρόδρομου. Δεύτερον, θα είναι πανάκριβο το εισιτήριο. Τρίτον, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα για τους πολίτες σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας να μπορούν να επικοινωνήσουν με το κέντρο…”».

Αλήθεια, ποιος ήταν ο πρωθυπουργός στον οποίο αναφερόταν η ΠΟΣ τον Μάρτιο του 2015; Μα, ο καλός μας Τσίπρας, ο οποίος μόλις 2 χρόνια αφού είχε οδηγήσει τη χώρα στο 3^ο και χειρότερο μνημόνιο, επέτρεπε στον ΤΑΥΠΕΔ να ξεπουλήσει με τους πιο καταχρηστικούς όρους την ΤΡΕΝΟΣΕ στην ιταλική εταιρεία. Για να διαιωνίσει – εκτός όλων των άλλων – και την οργανική σχέση της κυρίαρχης πολιτικής στην Ελλάδα με το οργανωμένο έγκλημα εντός και εκτός συνόρων. Πάντα υπό την ασυλία και την θαλπωρή της κατάργησης των συνόρων εντός της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Όσο για τον κ. Βαρουφάκη, μπορεί εύκολα να εικάσει κανείς το γιατί προέβη σ’ εκείνες τις δηλώσεις και προς όφελος ποιων συμφερόντων. Όπως είναι επίσης εξαιρετικά εύκολο να εικάσει κανείς το ποιόν, το ήθος και το επίπεδο όσων θεωρούν τον εν λόγω κύριο ως αριστερό, αντιμνημονιακό, «ελευθεριακό κομμουνιστή» κι ότι διάολο άλλο.

Αν μη τι άλλο, το μόνο «ελευθεριακό» που διαθέτει ο κ. Βαρουφάκης, όπως και οι ομοϊδεάτες του, είναι το ίδιο μ’ εκείνο που διακρίνει τις τροτέζες. Έστω κι αν μια τέτοια σύγκριση αδικεί βάναυσα τις δεύτερες.

4. Ο Σταθμάρχης της Λάρισας όμηρος της κρατικομονοπωλιακής μαφίας.

Ποιος λοιπόν ευθύνεται για όλα αυτά; Ο Σταθμάρχης κι ο κλειδούχος; Είμαστε σοβαροί! Για πόσο πορωμένους εγκληματίες μας περνούν για να τους πιστέψουμε. Για πόσο μακάκες!

Από την πρώτη στιγμή, ούτε λεπτά δεν πέρασαν από το έγκλημα στα Τέμπη και ξέσπασε μια ολόκληρη εκστρατεία δήθεν «ενημέρωσης», δηλαδή παπαρολογίας και συσκότισης των πραγματικών γεγονότων, προκειμένου να χρεωθεί σε «ανθρώπινο λάθος».

Ο άμοιρος Σταθμάρχης συνελήφθη για να υποστεί τη γνωστή προσέγγιση της μαφίας που τόσο εύστοχα βάζει ο Κόπολα τον Μάρλον Μπράντο στην ταινία ο Νονός να λέει: We need to make him an offer he cannot refuse! Πρέπει να του κάνουμε μια πρόταση που δεν μπορεί να αρνηθεί.

Αυτό το νόημα είχε και η κράτηση του Σταθμάρχη. Για να του κάνουν μια πρόταση που δεν μπορεί να αρνηθεί. Κι έτσι να ομολογήσει το δικό του αποκλειστικά «ανθρώπινο λάθος» και φυσικά να υποστεί την παραδειγματική τιμωρία του εξιλαστήριου τράγου.

Μόνο έτσι φαντάζεται η κρατικά οργανωμένη μαφία ότι η οργή του κόσμου για το πρωτοφανές έγκλημα θα καταλαγιάσει. Και η οργή όλων εκείνων που έχασαν με τον πιο άδικο τρόπο δικούς τους στα Τέμπη θα εξαγοραστεί με ένα τριήμερο «εθνικού πένθους» και κηδείες δημοσία δαπάνη.

Έτσι είναι στην Ελλάδα των μνημονίων και του κρατικομονοπωλιακού εγκλήματος. Μπορεί να μας τα παίρνουν όλα, να μας οδηγούν στο χαμό, να μην μας επιτρέπουν καν να δουλέψουμε για να ζήσουμε, να πεθαίνουμε μαζικά στα σκόπιμα διαλυμένα νοσοκομεία τους για ψύλλου πήδημα, να χάνουμε τους δικούς μας σε «δυστυχήματα» που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά προμελετημένα ειδεχθή εγκλήματα, αλλά μπορούμε να ελπίζουμε σε μια δωρεάν κηδεία.

Είναι η μόνη δωρεάν παροχή που μπορούμε να ελπίζουμε από το επίσημο μνημονιακό κράτος. Όπως και κανένα επίδομα κρατικής επαιτείας.

Αληθινά, δεν ξέρω πόσοι θα αποδεχθούν για μια ακόμη φορά τη γνωστή στωική ρήση, ω γέγονε, γέγονε, προκειμένου να γυρίσουν πλευρό στον αιώνιο λήθαργο στον οποίο έχουν καταδικάσει το εαυτό τους. Δεν γνωρίζω πόσοι έχουν τόσο μειωμένη αξιοπρέπεια ώστε να δεχθούν μέσα στη θλίψη τους την εξαγορά της δωρεάν κηδείας, από τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας των δικών τους.

Ελπίζω ειλικρινά να δούμε και στη χώρα μας αυτό που συνέβη το 2018 στην Ιταλία όταν πάνω από τη Γένοβα γκρεμίστηκε η γέφυρα Μοράντι του ιδιωτικοποιημένου αυτοκινητόδρομου σκοτώνοντας 45 ανθρώπους. Η τότε κυβέρνηση Κόντε της Ιταλίας κι ενώ οργίαζαν οι καταγγελίες για την πολλαπλά μη συντηρούμενη γέφυρα, η οποία τελικά κατέρρευσε, για να αθωώσει τους ιδιώτες παρόχους, προφασίστηκε εθνικό πένθος και προθυμοποιήθηκε να κηδέψει δημοσία δαπάνη τους νεκρούς.

Οι συγγενείς των νεκρών, αλλά και πλήθος πολιτών, όχι μόνο αρνήθηκαν τη δωρεάν κηδεία των δικών τους, αλλά προειδοποίησαν τους ανευθυνοϋπεύθυνους να μην τολμήσουν και εμφανιστούν για να εκφράσουν τη λύπη τους.

Ελπίζω λοιπόν και στη δική μας έκρηξη αξιοπρέπειας. Μια αξιοπρέπεια που δεν θα μας επιτρέψει να επιβραβεύσουμε για μια ακόμη φορά τους επαγγελματίες δολοφόνους της δεξιάς και της δήθεν αριστεράς, που διεκδικούν με θράσος τη ψήφο μας. Μόνο και μόνο για έρθουμε να θρηνήσουμε μια νέα εκατόμβη σαν εκείνη των Τεμπών, αλλά και για να συνεχιστεί αδίστακτα η μνημονιακή γενοκτονία όλων μας.