Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

What will happen with the return to the drachma, our national currency?

Obviously, the sky will fall on our heads and crush us.  Greece will become Enver Hoxha’s Albania or Kim Il Sung’s North Korea.  Just as it was before we became member of euro-zone.  If I remember correctly, Greece did not came into existence on the day euro became our currency. We knew how to look after ourselves before the almighty euro came along. We had international relations before the euro, and indeed far better and more profitable, with a wider range of countries. And despite the fact that the national currency, that is to say the drachma, was managed by governments whose main objective was to facilitate inward and outward speculation and increase of the so-called competitiveness through continual devaluations, there were certain consequences not to be sneezed at:


·       The country’s external deficit never reached the levels it has attained under the euro. The state of the poor little drachma was a matter of indifference to the countries with which we traded.

·       Despite the inflation and the successive devaluations, the country’s external terms of trade were much better than in the decade of the euro. The same is true of the economy’s internal purchasing power.

·       Because of the drachma the debt was entirely manageable, and despite the explosion under Mitsotakis' and Simitis' governments, it did not lead us to bankruptcy. Neither could we be led to the bankruptcy we face today, for as long as we kept the drachma.

These are the facts. If one wants to ignore them, that is his or her problem.  Let us just bear in mind that from the time of the devaluation of the drachma against the dollar by Markezinis buck in 1954, the national currency lost 1000 percent of its value by the time we joined euro.  Did that destroy the economy?  Did  we go bankrupt without realizing it?  Did we lose our bank deposits?  Did our currency disappear?  Did our external economic transactions collapse?  Nothing of all that. Why, I wonder.

Did Greece ever go bankrupt on account of its national currency?  Never! In 1893 Greece went bankrupt because of overborrowing in gold francs, because of the country’s entry into the Latin Monetary Union, which was advertised at that time as an ideal source of cheap public sector loans.  In 1932 Greece went bankrupt again because of the gold drachma and overborrowing in gold sovereigns, because at that time the country was in the currency union of the pound sterling, the gold sovereign.

None of these facts play any role in the discussion, because they have no role in economic studies in this country, given that all the hotshot professors in the economic schools who browse through the mass propaganda media and then proceed to tear their hair out at the prospect of return to the national currency are entirely illiterate when it comes to the subject of economics. The only thing they know is applications of quantitative methods in Business and Finance.  Economic studies lost every trace of the classical economics education that was once the cornerstone of economic science. The intellectual repression to which the study programs subject students of economics robs them of any capacity for critical thought, turning them into Aristotelian "automaton" in the service of an economic theology where all that exists is the pursuit of easy money. 

The English philosopher Carlyle once described economics as “the dismal science” because it could very easily be employed  to justify every inhuman and anti-social practice. Today, even the well known American economist James Galbraith, son of John Kenneth, says very aptly that economics has become a form of menial, and indeed dishonorable, labor.  The truth is that it has lost every characteristic of science and should be placed under the supervision of criminologists. Perhaps it would be best for economic theory to be classified together with other forms of economic crime.

I will not go into the strange fact that economists such as Nouriel Roubini, the Nobel Prize winner Paul Krugman, in fact the global economic community as a whole, with the exception of the servants of US and European banks, together with everyone else on European payrolls, reiterate what was once regarded as self-evident in public finances: that in the event of a crisis of over-indebtedness you write off the whole or at least the greater part of the debt, especially if it is public debt, and employ your own national currency in order to get out of the mess. I will not go into it because all this, in fact the entire history of public finance, has been written by “eccentrics” by “nonentities”, who could not hold a candle to today’s Stournarases, Hardouveloses and all the other proponents of “hard currency” on right and left of the political spectrum.

Just for the sake of it, it might be worthwhile referring to what John Maynard Keynes, a favorite source of quotations for ignorant people in university posts, said and did in a similar global crisis of overindebtedness. When, after the first World War, all the warring states were deeply in debt, primarily to the only creditor country that remained, the United States, Keynes surprised the  economic and political establishment with two well-timed proposals. He said on the one hand that it was impossible for the debts to be serviced and in order for the peoples in revolt to be able to write them off it would be better to persuade the United States to write off the demands for repayment.  

He said on the other hand that the golden rule of fixed exchange rates and privately issued money should be abolished and economies must introduce as rapidly as possible national currencies issued by the states themselves on the basis of their own particular needs. Keynes called for "national self-sufficiency" as the only way out of a world depression like the one European and US economy had back in the '30s. 

We face a similar situation today world wide, more aggravated than ever before and while euro has become the focal point of the devastation produced by the world depression, we are to believe that we must seek only supranational solutions through bureaucratic supranational bobies which all these years have been identified with the most predatory circles of banking and finance capital. We are to believe that the same architects of the worse mess the world economy is facing today, will deliver the solution too. Is like believing that a gangster can deliver law and order. Yes he can. Only at the expense of the innocent.

When Keynes dared to make this proposal for the first time in 1920, he was seen as an “eccentric” and in fact nothing less than stupid.  Is it possible for the economy to operate without a stable currency with international backing? International trade will disappear. People’s savings will be lost, and nobody will want to enter into transactions with an inflationary national currency, which will just keep on devaluing and devaluing.  This, and much else, like today, was invoked by those who thought Keynes was crazy, eccentric and stupid to make such proposals. 

Of course Keynes thought that he could persuade governments, and above all the government of the United States, to make these adjustments themselves, before they were imposed by the people in a revolutionary manner. Just as some think today that they can persuade the EU and  the European Central Bank to implement policies different from those it implements and to have a stance different from what it has.

The clue to the story is that the crisis of 1929 brought everything that the opponents of Keynes had portrayed as ostensibly inevitable consequences of his proposals for the writing-off of debt and restoration of the national currency. The peoples did revolt finally and the same people who didn't want to see the loss of their financial profits introduced fascism and Nazism, leading the world into the holocaust of the Second World War. The same will happen today if we allow the powers that seek the open dictatorship of finance capital to insist on servicing the debt and support the “strong euro”.

In any case, the proposal for return to the national currency has to do with two immediate conditions: non-recognition and writing-off of the debt on the one hand, and on the other restoration of the national currency within a radically different socioeconomic and political frame from that which existed in the era of the old drachma.

What is going to happen?  For a start, we are not going to keep it secret. It is not possible, and in any case not necessary, for that to happen. The knowledge, the vigilance and the participation of the people is the basic component of such a drastic change. Also, adoption of the new national currency is not something that can happen over a weekend.  Six to eight months preparation is necessary. During this interval of time, in order to keep the circulation of the currency in banknotes as low as possible, the following immediate steps must be taken:

·       The Bank of Greece must be nationalized and the country’s monetary gold returned.
·       There must be nationalization of the largest private banks, which in any case are at the moment very generously subsidized by the state. There will be a freeze on all servicing of loans and external liabilities. The banks must be left to go bankrupt.
·       Disposable liquid assets and gold in the possession of business   enterprises and in private hands must be blocked. This will be done through installation of control commissions inside commercial firms  comprised of state and workers’ representatives.
·       All forms of tax-evading business practices  (offshore companies, portfolio investments, etc.) will be abolished and all fixed and current assets in their possession on Greek territory frozen.
·       The export of capital will be banned until further notice and a capital levy imposed, to be paid within two months by all large private companies, and in particular multinationals.
·       Fraudulent closure of businesses will be prevented through imposition of special prohibitive fines and confiscation of assets.
·       There will be a drastic reduction in the volume of wastes that can be introduced into Greece by multinational companies, and imposition of high tariffs on the introduction of luxury goods and products.
·       Special programmatic agreements for intra-state collaboration will be concluded covering such imported goods as are necessary for the economy and for domestic consumption (fuels, raw materials, foods, medicines, etc.)
·       Advantage must be taken of the potential for production of 9 tons of processed gold annually, following nationalization of the mines, with issuing by the central bank of special gold bonds to attract foreign currency.
·       Nationalization of the country’s mineral wealth (nickel, bauxite, lignite, etc.) and its utilization for contracts with foreign countries for its productive exploitation and for immediate  stimulation of foreign currency inflows.
·       Establishment of interest-free open accounts with exporting companies, which will also be placed under direct state, and workers’, control.

Measures such as these are aimed at protecting currency circulation during the time interval necessary for us to be ready to reintroduce the national currency. From the moment that the national mint replaces the euro as internal currency, it will become possible to implement, immediately, certain policies:

1.    Recovery from the currency “black hole” caused by the euro, amounting to approximately 30 billion euros annually.
2.    A drastic increase in popular incomes and payments to workers for the purpose of generating a corresponding increase in market turnover and encouraging habits of saving.
3.    Guarantees and gradual restoration of citizens’ bank deposits, which today comprise nothing but registrations for accounting purposes not backed by any assets.
4.    Writing off of all private debts (of households and small-to-medium businesses) that cannot be paid off and institution of a ceiling on payments for the remainder to the amount of 25% of initial capital
5.    Independent funding of self-sufficient development of production (above all, and with a priority on, primary, agricultural, production) on the basis of the most immediate vital needs of the population, the economy and the country’s international relations.   
6.    Imposition of a regime of regulation of the movement (import-export) of capital and of foreign trade so as to introduce drastic restrictions on the excesses now prevalent in these sectors.

These policies will make it possible to ensure that the issuing of a national currency and additional currency circulation will not cause inflation. Moreover support of the currency through such measures, and also the fact that it is not going to be converted into an object of speculation on the international currency market, will enable the currency to be stable and to reflect the real needs of the Greek economy.

Finally, we should make it clear that in the framework of such policies it will not be necessary to pursue the politics of continual devaluations, nor will the currency be exposed to tremendous pressure to devalue.  In any case, the value of a currency that is not a plaything of the international currency market is determined by the dynamic of internal production and the extent of international economic links and relationships, which today are at a tragic level.  

This process will secure a smooth transition from the euro to the new national currency, without violent dislocations and in correspondence with the needs of internal transactions. That being achieved, the way is open for a broader plan of productive reconstruction of the economy on the basis of full employment. We will finally have the financial means, and also the macroeconomic tools, to make it a reality.


Speech to U.S. college students and faculty members through Skype in April 2011.

24 σχόλια:

  1. Δημήτρη το ηχητικό υπάρχει;
    Θα ήθελα να το δημοσιεύσω μαζί με το άρθρο.
    Καλή λευτεριά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. TI EINAI "ΗΘΙΚΟ" ΣΕ ΜΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ και τι έγινε το 2010 στην Ελλαδα μας. Γιατί θα πρέπει να μπουν ισόβια για εσχατη προδοσια ΟΛΟΙ οι υπευθυνοι για την παραδoση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ (χωρίς να υπολογίσουμε τους υπευθυνους που μας εφεραν το 2010 στην Εθνικη χρεοκοπια).
    ΔΙΑΒΑΣΤΕ το παρακάτω ιστορικο γεγονός, πως αντιδρούν ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΚΡΑΤΗ
    (Τα εχει πει βεβαια ο κ.Καζακης εδω και 3 χρόνια αλλα για τους "άπιστους" το αναμεταδιδω)

    "Το 1933 ήρθε μια ακόμη αθέτηση πληρωμών στις εσωτερικές υποχρεώσεις της αμερικανικής κυβέρνησης από τον πρόεδρο Ρούσβελτ. Οι ΗΠΑ στήριζαν μέχρι τότε την έκδοση ομολόγων στα αποθέματα χρυσού που διέθεταν στα θησαυροφυλάκια τους, γεγονός που σήμαινε ότι οι δανειστές θα έπαιρναν την αξία της επένδυσής του σε χρυσό ανεξαρτήτως της υποτίμησης του αμερικανικού νομίσματος. Ο Ρούσβελτ όμως, με ειδική ρύθμιση του Κογκρέσου, αθέτησε αυτή την υπόσχεση δίνοντας στους δανειστές υποτιμημένα χαρτονομίσματα. Οι κάτοχοι ομολόγων προσέφυγαν στο ανώτατο δικαστήριο, και παρά το γεγονός ότι αρκετοί δικαστές διαφώνησαν ανοιχτά με την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης χαρακτηρίζοντάς την «ανήθικη», έκριναν ότι οι ΗΠΑ ως κυρίαρχο κράτος είχαν κάθε δικαίωμα να προχωρήσουν σε αυτή την έμμεση αθέτηση πληρωμών. Η λέξη κλειδί και σε αυτή την περίπτωση ήταν το «κυρίαρχο» αλλά και η διαπίστωση ότι η «ηθική», όπως γίνεται αντιληπτή στα προσωπικά χρέη μεταξύ πολιτών, δε έχει καμία εφαρμογή στην περίπτωση κρατών που οφείλουν να αποφασίσουν για τα συμφέροντα των πολιτών τους και όχι των δανειστών τους."

    Πηγη: Άρης Χατζηστεφάνου ΕΠΙΚΑΙΡΑ Οκτώβριος 2013


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω ένα θέμα με τις τράπεζες που χρωστάνε 233 δις σε ευρώ (διορθώστε με , δεν ξέρω πόσα από αυτά έχουν εκπέσει ως εγγυήσεις ήδη και κατά συνέπεια έχουν εκβάλλει στο Δημόσιο Χρέος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επιτρέψτε μου να παραθέσω μια μετάφραση στα Ελληνικά του παραπάνω διαφωτιστικού κειμένου.
    Τι θα συμβεί με την επιστροφή στη δραχμή, το εθνικό μας νόμισμα;
    Προφανώς, ο ουρανός θα πέσει στα κεφάλια μας και θα μας συντρίψει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Χότζα ή Β. Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Όπως συνέβαινε και πριν να ενταχθούμε στην ευρωζώνη. Αν θυμάμαι καλά, η Ελλάδα δεν ξεκίνησε να υπάρχει την μέρα που υιοθέτησε το ευρώ σαν νόμισμα. Ξέραμε να φροντίζουμε τους εαυτούς μας και πριν την εμφάνιση του παντοδύναμου ευρώ. Είχαμε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα πολύ καλύτερες και περισσότερο επικερδείς, με περισσότερες χώρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την χειρίζονταν κυβερνήσεις που είχαν σαν κύριο στόχο την κερδοσκοπία σε εσωτερικό και εξωτερικό καθώς και την αύξηση της αποκαλούμενης ανταγωνιστικότητας μέσω συνεχών υποτιμήσεων, υπήρχαν κάποιες συνέπειες που δεν μπορούν να παραβλεφτούν:

    • Το εξωτερικό έλλειμμα της χώρας δεν έφτασε ποτέ στα επίπεδα που έφτασε μέσα στο ευρώ. Η κατάσταση της δραχμούλας ήταν ένα αδιάφορο γεγονός για τις χώρες που συνδιαλεγόμασταν.
    • Παρόλο τον πληθωρισμό και τις συνέχείς διολισθήσεις, οι όροι εξωτερικού εμπορίου της χώρας ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο ισχύει και για την εσωτερική αγοραστική δύναμη.
    • Εξαιτίας της δραχμής, το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο, και παρόλη την εκτίναξη του επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Ούτε θα οδηγούμασταν ποτέ στη χρεοκοπία που αντιμετωπίζουμε σήμερα εφόσον είχαμε κρατήσει την δραχμή.

    Αυτά είναι τα στοιχεία. Αν κάποιος θέλει να τα αγνοήσει αυτό είναι δικό του/της πρόβλημα. Ας θυμηθούμε απλώς ότι από την εποχή της υποτίμησης της δραχμής σε σχέση με το δολάριο από τον Μαρκεζίνη το 1954, το εθνικό νόμισμα είχε χάσει το 1000% της αξίας του μέχρι την εισαγωγή του ευρώ. Μήπως αυτό κατέστρεψε την οικονομία; Μήπως χρεοκοπήσαμε και δεν το καταλάβαμε; Μήπως χάσαμε τις καταθέσεις μας; Μήπως το νόμισμά μας εξαφανίστηκε; Μήπως κατάρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές μας συναλλαγές; Τίποτα από όλα αυτά. Γιατί, απορώ.
    Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει ποτέ εξαιτίας του εθνικού της νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσά φράγκα, εξαιτίας της εισόδου της στη Λατινική Νομισματική Ένωση, η οποία διαφημιζόταν εκείνη την εποχή ως ιδανική πηγή για φθηνό δανεισμό του δημοσίου. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε ξανά εξαιτίας της χρυσής δραχμής και του υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, επειδή εκείνη την εποχή η χώρα ήταν μέλος της νομισματικής ένωσης της στερλίνας, της χρυσής λίρας.
    Κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν συζητείται, καθώς δεν παίζουν κανένα ρόλο στις οικονομικές σπουδές αυτής της χώρας, δεδομένου ότι όλοι οι καθηγηταράδες των οικονομικών σχολών που διαπερνούν από τα μέσα μαζικής προπαγάνδας και τραβάνε τα μαλλιά τους στην προοπτική της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, είναι τελείως αγράμματοι ως προς την επιστήμη της οικονομίας.
    Το μόνο που γνωρίζουν είναι οι εφαρμογές ποσοτικών μεθόδων στις Επιχειρήσεις και τα Χρηματοοικονομικά. Οι οικονομικές σπουδές έχουν χάσει κάθε ίχνος από την κλασσική οικονομική παιδεία που ήταν κάποτε ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής επιστήμης. Η πνευματική καταστολή στην οποία, τα προγράμματα σπουδών υποβάλλουν τους φοιτητές των οικονομικών, τους αφαιρεί κάθε ικανότητα για κριτική σκέψη, μετατρέποντας του σε κατ’Αριστοτέλη «αυτόματο» στην υπηρεσία μιας οικονομικής θεολογίας όπου τα πάντα υπάρχουν για την επιδίωξη του εύκολου χρήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. (συνέχεια) Ο Άγγλος φιλόσοφος Carlyle χαρακτήρισε κάποτε τα οικονομικά ως «ζοφερή επιστήμη» επειδή μπορούσαν εύκολα να χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν κάθε απάνθρωπη και αντικοινωνική πρακτική. Σήμερα, ακόμη και ο πολύ γνωστός οικονομολόγος James Galbraith, γιος του John Kenneth, λέει πολύ ορθά ότι τα οικονομικά έχουν μετατραπεί σε μια μορφή δουλικής και πραγματικά αναξιοπρεπούς εργασίας. Η αλήθεια είναι ότι έχουν χάσει κάθε επιστημονικό χαρακτηριστικό και ότι θα έπρεπε να τεθούν υπό την εποπτεία εγκληματολόγων. Ίσως, θα ήταν καλύτερο για την οικονομική θεωρία να ταξινομηθεί μαζί με άλλες μορφές οικονομικού εγκλήματος.
    Για να μην αναφερθώ στο αξιοπερίεργο γεγονός ότι οικονομολόγοι όπως ο Nouriel Roubini, ο νομπελίστας Paul Krugman και, στην πραγματικότητα, το σύνολο της παγκόσμιας οικονομικής κοινότητας, με εξαίρεση τους υπηρέτες των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών τραπεζών μαζί με κάθε εγγεγραμμένο σε Ευρωπαϊκά μισθολόγια, επαναλαμβάνουν αυτό που κάποτε θεωρούνταν αυτονόητο στα δημόσια οικονομικά: ότι σε καθεστώς κρίσης λόγω υπερχρέωσης διαγράφεις το σύνολο, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και εισάγεις το δικό σου εθνικό νόμισμα για να μπορέσεις να σωθείς. Δεν θα επεκταθώ άλλο, γιατί όλα αυτά, στην ουσία ολόκληρη η ιστορία των δημόσιων οικονομικών έχει γραφτεί από «εκκεντρικούς», από «ασήμαντους», που δεν μπορούν με τίποτα να συγκριθούν με τους σημερινούς Στουρνάρηδες, Χαρδούβελους και όλους τους άλλους υποστηρικτές του «σκληρού νομίσματος» είτε αριστερά είτε δεξιά στο πολιτικό φάσμα.
    Απλώς για την ιστορία, αξίζει να αναφερθεί κανείς σε αυτό που ο John Maynard Keynes, αγαπημένη πηγή αποφθεγμάτων για άσχετους ανθρώπους σε πανεπιστημιακούς θώκους, είπε και έκανε όταν αντιμετώπισε μια παρόμοια παγκόσμια κρίση υπερχρέωσης. Αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν όλα τα αντιμαχόμενα κράτη βρισκόταν σε βαθύ χρέος προς, κυρίως, την μόνη πιστώτρια χώρα, τις ΗΠΑ, ο Keynes εξέπληξε το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο με δύο καίριες προτάσεις. Είπε ότι αφενός, θα ήταν αδύνατο να εξυπηρετηθούν τα χρέη και ότι προκειμένου να τα διαγράψουν οι λαοί με εξέγερση θα ήταν προτιμότερο να πειστούν οι ΗΠΑ να διαγράψουν τις απαιτήσεις τους για αποπληρωμή τους.
    Αφετέρου, πρότεινε να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών καθώς και η έκδοση χρήματος από ιδιώτες και ότι οι οικονομίες θα έπρεπε το συντομότερο δυνατό να εισάγουν εθνικά νομίσματα που θα εκδίδονται από τα ίδια τα κράτη βασισμένα στις δικές τους ιδιαίτερες ανάγκες. Ο Keynes πρότεινε την «εθνική αυτάρκεια» ως την μόνη διέξοδο από μια παγκόσμια οικονομική κρίση όπως της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής οικονομίας της δεκαετίας του ’30.
    Σήμερα αντιμετωπίζουμε μια παρόμοια κατάσταση παγκοσμίως, επιδεινούμενη συνεχώς όσο ποτέ, και ενώ το ευρώ βρίσκεται στο επίκεντρο της καταστροφής λόγω της παγκόσμιας κρίσης, θα πρέπει να πιστέψουμε ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε μόνο υπερεθνικές λύσεις μέσω γραφειοκρατικών υπερεθνικών σχηματισμών οι οποίοι έχουν ταυτιστεί τα τελευταία χρόνια με τους πιο αρπακτικούς κύκλους του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου. Θα πρέπει να πιστέψουμε ότι οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες της χειρότερης καταστροφής που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία σήμερα ότι θα φέρει και την λύση. Είναι σαν να πιστεύει κανείς ότι ένας γκάνγκστερ μπορεί να επιβάλλει νόμο και τάξη. Φυσικά και μπορεί. Αλλά μόνο εις βάρος των αθώων.
    Όταν ο Keynes τόλμησε να κάνει αυτή την πρόταση για πρώτη φορά το 1920 τον αντιμετώπισαν ως «εκκεντρικό» και στην ουσία σαν ανόητο. Είναι δυνατόν μια οικονομία να λειτουργεί χωρίς σταθερό νόμισμα με διεθνή υποστήριξη; Οι καταθέσεις θα χαθούν και κανείς δεν θα θέλει να κάνει συναλλαγές με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα το οποίο συνεχώς υποτιμάται. Αυτά, και πολλά περισσότερα, όπως και σήμερα επικαλούνταν όσοι πίστευαν ότι ο Keynes ήταν τρελός, εκκεντρικός και ηλίθιος για να κάνει τέτοιες προτάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. (συνέχεια) Φυσικά, ο Keynes πίστευε ότι θα μπορούσε να πείσει τις κυβερνήσεις, και κυρίως την κυβέρνηση των ΗΠΑ να κάνουν μόνες τους αυτές τις ρυθμίσεις προτού εφαρμοστούν από τους λαούς με επαναστατικό τρόπο. Όπως μερικοί πιστεύουν σήμερα ότι μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εφαρμόσουν πολιτικές διαφορετικές από αυτές που εφαρμόζουν και να έχουν διαφορετική στάση απὀ αυτή που έχουν.
    Το καλό της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι αντίπαλοι του Keynes είχαν προβλέψει σαν δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων του για διαγραφή του χρέους και επιστροφή του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί, τελικά, ξεσηκώθηκαν και οι ίδιοι άνθρωποι που δεν ήθελαν δουν τα κέρδη τους να χάνονται εισήγαγαν τον φασισμό και τον ναζισμό, οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ίδιο θα γίνει και σήμερα αν επιτρέψουμε στις δυνάμεις που αποζητούν την ανοικτή δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμένει στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην στήριξη του «σκληρού ευρώ».
    Σε κάθε περίπτωση, η πρόταση για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σχετίζεται με δύο άμεσες συνθήκες: την μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους από την μία, και από την άλλη, με την υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος κάτω από τελείως διαφορετικό κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό πλαίσιο από αυτό που υπήρχε την εποχή της παλιάς δραχμής.
    Τι πρόκειται να συμβεί; Κατ’αρχάς, δεν θα το κρατήσουμε μυστικό. Δεν είναι δυνατό, και σε κάθε περίπτωση δεν είναι και απαραίτητο να κρατηθεί μυστικό. Η γνώση, η επαγρύπνηση και η συμμετοχή του λαού είναι το βασικό συστατικό μιας τέτοιας δραματικής αλλαγής. Επίσης, η υιοθέτηση του νέου εθνικού νομίσματος δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Θα χρειαστούν 6 με 8 μήνες προετοιμασίας. Στο διάστημα αυτό, για να κρατηθεί η κυκλοφορία των χαρτονομισμάτων όσο γίνεται πιο χαμηλά, θα πρέπει να ληφθούν τα ακόλουθα άμεσα μέτρα:
    • Η Τράπεζα της Ελλάδας πρέπει να εθνικοποιηθεί και να επιστραφεί ο νομισματικός χρυσός της χώρας.
    • Θα πρέπεί να γίνει εθνικοποίηση των μεγαλύτερων ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες έτσι κι αλλιώς έχουν επιδοτηθεί γενναία από το κράτός. Θα εφαρμοστεί πάγωμα στην εξυπηρἐτηση όλων των δανείων και των υποχρεώσεων έναντι του εξωτερικού. Οι τράπεζες πρέπει να αφεθούν να χρεοκοπήσουν.
    • Τα ρευστά διαθέσιμα και ο χρυσός που βρίσκονται στην κατοχή επιχειρήσεων και σε ιδιωτικά χέρια θα πρέπει να δεσμευτούν. Αυτό θα επιτευχθεί με εγκαθίδρυση επιτροπών ελέγχου εντός των επιχειρήσεων αποτελούμενες από εκπροσώπους του κράτους και των εργατών.
    • Όλες οι μορφές επιχειρηματικής φοροδιαφυγής (εταιρίες offshore, επενδύσεις χαρτοφυλακίου κ.α.) θα καταργηθούν και θα παγώσουν όλα τα πάγια και τρέχοντα περιουσιακά τους στοιχεία επί της Ελληνικής επικράτειας.
    • Η εξαγωγή κεφαλαίου θα απαγορευτεί μέχρι νεωτέρας και θα εφαρμοστεί μια εισφορά κεφαλαίου που θα πρέπει να πληρωθεί εντός διμήνου από όλες τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και ειδικότερα τις πολυεθνικές.
    • Το κλείσιμο, με δόλο, των επιχειρήσεων θα αποφευχθεί με την εφαρμογή ειδικών απαγορευτικών προστίμων και δήμευση περιουσιακών στοιχείων.
    • Θα γίνει δραστική μείωση στον όγκων των αποβλήτων που θα μπορούν να εισαχθούν στην Ελλάδα από πολυεθνικές επιχειρήσεις και εφαρμοστούν υψηλοί δασμοί στα εισαγόμενα προϊόντα και αγαθά πολυτελείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. (συνέχεια) • Ειδικές προγραμματικές συμφωνίες για διακρατικές συνεργασίες θα συμπεριληφθούν ώστε να καλύψουν τις ανάγκες για εισαγόμενα προϊόντα που είναι απαραίτητα για την οικονομία και την οικιακή κατανάλωση (καύσιμα, αδρανή υλικά, τρόφιμα, φάρμακα, κτλ.)
    • Πρέπει να αξιοποιηθεί η δυνατότητα για παραγωγή 9 τόνων επεξεργασμένου χρυσού ετησίως, κατόπιν εθνικοποίησης των ορυχείων, με έκδοση χρυσών ομολόγων από την κεντρική τράπεζα για την προσέλκυση συναλλάγματος.
    • Εθνικοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας (νικέλιο, βωξίτη, λιγνίτη, κτλ.) και την χρησιμοποίηση του σε συμβάσεις με ξένες χώρες για την παραγωγική εκμετάλλευση και για την άμεση τόνωση των εισροών συναλλάγματος.
    • Ίδρυση άτοκων ανοικτών λογαριασμών με εξαγωγικές εταιρίες οι οποίες θα τεθούν κι αυτές υπό τον άμεσο έλεγχο κράτους και εργατών.

    Αυτού του είδους τα μέτρα στοχεύουν στην προστασία της νομισματικής κυκλοφορίας κατά το μεσοδιάστημα που είναι απαραίτητο μέχρι να επανεισαχθεί το εθνικό νόμισμα. Από τη στιγμή που το εθνικό νομισματοκοπείο αντικαταστήσει το ευρώ με το εθνικό νόμισμα θα γίνει δυνατό να εφαρμοστούν, άμεσα, συγκεκριμένες πολιτικές:
    1. Ανάκαμψη από την νομισματική «μαύρη τρύπα» ύψους περίπου 30 δις ετησίως που προκλήθηκε από το ευρώ.
    2. Δραστική αύξηση στα λαϊκά εισοδήματα και τα εργατικά μεροκάματα ώστε να δημιουργηθεί μια αντίστοιχη αύξηση στον κύκλο εργασιών της αγοράς και να ενθαρρυνθεί η συνήθεια της αποταμίευσης.
    3. Εγγυήσεις και σταδιακή αποκατάσταση των τραπεζικών καταθέσεων των πολιτών οι οποίες σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο από λογιστικές εγγραφές που δεν στηρίζονται από οποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία.
    4. Διαγραφή όλων των ιδιωτικών δανείων (νοικοκυριών και μικρών –μεσαίων επιχειρήσεων) που δεν μπορούν να πληρωθούν και εφαρμογή ταβανιού στην πληρωμή του υπόλοιπου ποσού μέχρι το 25% του αρχικού κεφαλαίου.
    5. Ανεξάρτητη χρηματοδότηση της αυτάρκους ανάπτυξης της παραγωγής (κυρίως, με σειρά προτεραιότητας, της πρωτογενούς, αγροτικής παραγωγής) στη βάση της ικανοποίησης των ζωτικών αναγκών του πληθυσμού, της οικονομίας και των διεθνών σχέσεων της χώρας.
    6. Επιβολή ενός καθεστώτος ρύθμισης της κίνησης (εισαγωγή-εξαγωγή) του κεφαλαίου και του εξωτερικού εμπορίου έτσι ώστε να υπάρξουν δραστικοί περιορισμοί στις υπερβολές που επικρατούν τώρα σε αυτούς τους τομείς.

    Αυτές οι πολιτικές είναι ικανές να διασφαλίσουν ότι έκδοση εθνικού νομίσματος και η πρόσθετη νομισματική κυκλοφορία δεν θα προκαλέσουν πληθωρισμό. Επιπλέον στήριξη του νομίσματος μέσω αυτών των μέτρων, καθώς και το γεγονός ότι δεν πρόκειται να μετατραπεί σε αντικείμενο κερδοσκοπίας στη διεθνή αγορά συναλλάγματος, θα επιτρέψουν στο νόμισμα να είναι σταθερό και να αντανακλά τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.
    Τέλος, θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι στο πλαίσιο τέτοιων πολιτικών δεν θα είναι αναγκαίο να προσφύγουμε σε μεθόδους συνεχών υποτιμήσεων ούτε θα εκτεθεί το νόμισμα σε τρομακτικές πιέσεις ώστε να διολισθήσει. Σε κάθε περίπτωση, η αξία ενός νομίσματος το οποίο δεν είναι άθυρμα στη διεθνή αγορά συναλλάγματος καθορίζεται από τη δυναμική της εσωτερικής παραγωγής και την έκταση των διεθνών οικονομικών σχέσεων και διασυνδέσεων, οι οποίες σήμερα βρίσκονται σε τραγικό επίπεδο.
    Αυτή η διαδικασία θα εξασφαλίσει την ομαλή μετάβαση στο νέο εθνικό νόμισμα χωρίς βίαιες αναταράξεις και σε αντιστοιχία με τις ανάγκες των εσωτερικών συναλλαγών. Όταν επιτευχθεί αυτό ο δρόμος θα είναι ανοιχτός για ένα ευρύτερο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας στη βάση της πλήρους απασχόλησης. Θα έχουμε επιτέλους στα χέρια μας τα οικονομικά μέσα καθώς και εκείνα τα μακροοικονομικά εργαλεία για να το πραγματοποιήσουμε.

    Ομιλία μέσω Skype προς τους φοιτητές και το προσωπικό του U.S. College τον Απρίλιο του 2011.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και μπορώ να διαβάσω το αγγλικό κείμενο, είμαι σίγουρος ότι κάποιοι δεν μπορούν και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τον κόπο σου στο να το μεταφράσεις.

      Απόστολος

      Διαγραφή
  8. κ. Καζάκη λες ο Τσίπρας να υποκρίνεται στους ευρωπαίους κάνοντας τον μετριοπαθή (ώστε να μην τον ζαλιζουν) και όταν εκλεγεί να κάνει ξαφνικά αριστερή σοσιαλιστική στροφή βγάζωντας τη χώρα απο το ευρώ ?

    Μπορεί να έχει βάση αυτο ?
    Εαν ο Τσίπρας μιλαγε για έξοδο απο το ευρώ θα του έκαναν μεγαλο πόλεμο τα ΜΜΕ.

    μηπως λοιπον τους δουλεύει ο τσιπρας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω αν ζήσατε και θυμάστε την προεκλογική περίοδο του 1981, ή του 1984; Τα ίδια έλεγε τότε και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Λάου-λάου με τις σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις μην τρομάξουμε τους ξένους. Βέβαια η μόνη σοσιαλιστική μεταρρύθμιση που έγινε είναι τα "φάωμεν ούλα". Μια πολιτική μεταβολή του μεγέθους και του βάθους που χρειάζεται η χώρα χρειάζεται λαό με γνώση, συναίσθηση και αποφασιστικότητα. Αν ο λαός δεν είναι παρά έρμαιο της ψηφοθηρίας, τότε βράστα κι άστα. Όσο για τους ξένους, έχω ένα να πω: δεν είναι καθόλου κουτόφραγκοι. Και πριν επιτρέψουν στον Τσίπρα να κυβερνήσει, να είστε σίγουρος ότι θα έχουν εξασφαλίσει τις δέουσες εγγυήσεις από αυτόν υπέρ των συμφερόντων τους. Κι όταν θα έρθει στα πράγματα θα ακούσουμε το γνωστό: ο λαός δεν είναι έτοιμος κι επομένως πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εντός πλαισίων. Βέβαια, τότε ακόμη κι αν τον ρωτήσετε, μα καλά εσύ τι έκανες για να είναι έτοιμος ο λαός, θα είναι πλέον αργά.

      Διαγραφή
    2. Μηπως ο Αλέκος απέκτησε "Σκελετούς" στην Ντουλάπα του;, ¨η θα του έχουν κολλήσει Μαντρόσκυλα γιά να μήν τους Ξεφύγει;
      Πάντως ο Δραγασάκης εχει κάνει την εξακρίβωση οτι ΔΕΝ θα αθετήση η χώρα (καλά εμένα δεν με ρώτησε) τις υποχρεώσεις της. Λεω και 'γω ο Χωριάτης, ο Κομανέτσι εχει παρέα τελικά. Και γω ξερω να μην περιμένω με υπονοούμενα και υποσχέσεις απο δω και στο εξής απο δαύτους (ΟΛΟΥΣ ΕΝ ΚΥΝΟΥΒΟΥΛΙΩ).
      Οποιος τους πιστεύει , παρακαλω, εχω ενα οικόπεδο στην Σελήνη με πισινα και ετοιμα σχεδια για βιλλα σε ΚΑΛΗ ΤΙΜΗ.

      Διαγραφή
  9. Καλό σχέδιο αλλά ανεπιθύμητα στοιχεία μπορεί να παρεισφρήσουν, όπως:
    Ο Καζάκης είπε:
    "...with issuing by the central bank of special gold bonds to attract foreign currency..."

    Τα χρέη πού φορτώνουν στις πλάτες του λαού οι κυβερνώντες, όπως τα ομόλογα, πρέπει να εκλείψουν. Δεν βάζουμε μυαλό με όλα αυτά που τραβάμε τα τελευταία χρόνια; Μονομερής διαγραφή των χρεών, δεν βλέπουμε πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί; και πάμε να φορτώσουμε χρέη στις πλάτες του λαού αμέσως μετά την υποτιθέμενη μονομερή διαγραφή των παλιών χρεών;

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν είσαι άσχετος γιατί θα πρέπει οπωσδήποτε να σχολιάσεις; Τα ομόλογα σε βάση χρυσού, εκδίδονται με εγγύηση τον ήδη υφιστάμενο χρυσό του κράτους, είτε με βάση τον μεταποιήσιμο χρυσό σε παραγωγή. Με άλλα λόγια λες: έχω τόσο χρυσό διαθέσιμο, τι τιμή δίνεται για να τον πάρετε; Με τον τρόπο αυτό εκμεταλλεύεσαι τις χρηματαγορές για υψηλότερες αποδόσεις, απ'' ότι θα μπορούσες να πετύχεις με απευθείας πώληση χρυσού. Η μέθοδος αυτή είναι για την κατάσταση ανάγκης της ελληνικής οικονομίας, αν και όταν χρειαστεί ενέσεις συναλλάγματος για το εξωτερικό της εμπόριο και δεν μπορεί να τις εξασφαλίσει με καμιά άλλη μέθοδο. Δεν έχει καμιά σχέση με δανεισμό διαμέσου ομολόγων. Έλεος! Θέλει ιδιαίτερη φιλοσοφία να το καταλάβει κανείς, ή θα πρέπει να βρούμε σώνει και καλά κάτι να σχολιάσουμε, ενώ δεν ξέρουμε την τύφλα μας!!

      Διαγραφή
    2. Καζάκη καλωσορίζω τον τρόπο που απαντάς όποιος και να είναι αυτός.

      Ο λαός δεν ξέρει την τύφλα του, όπως λες, αλλά εσύ επιμένεις στην δημοκρατία, όμως. Όταν σου έλεγα για αξιοκρατία σφυρούσες αδιάφορα.

      Παρ' όλα αυτά, εγώ σχολίασα όχι επειδή είμαι ειδικός και ξερόλας, αλλά επειδή θέλω να μάθω και να είμαι περισσότερο σίγουρος για το ποιά πολιτική υποστηρίζω, είναι δηλαδή δικό μου θέμα υπευθυνότητας όσον αφορά την διακυβέρνηση υπέρ της ευημερίας και της ελευθερίας όλων (εδώ χρειαζόμαστε αξιοκρατία).

      Λοιπόν και από την απάντησή σου καταλαβαίνω καλύτερα, ότι και αυτά τα ομόλογα σε βάση χρυσού που ίσως χρειαστούν στην αρχή, είναι και αυτά χρέος με εγγύηση χρυσό. Γιατί δεν το ονομάζεις εσύ χρέος, δεν ξέρω. Αναγνωρίζω όμως την διάθεσή σου και πολλές από τις προσπάθειές σου υπέρ της σωστής κατεύθυνσης.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
  10. Αν θυμάσαι απο τότε:

    Αφού έδωσες αυτή την ομιλία, οι ακροατές σου έκαναν ερωτήσεις; Αν ναι, τι στύλ ήταν και υπήρξε καμία απο αυτές ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα;

    Σε ποιό κολλέγιο την έδωσες;

    Τέλος, πώς εξέλαβες ότι ήταν η αποδοχή αυτών που είπες απο τους καθηγητές και τους μαθητές;

    Απόστολος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και πως θα εξασφαλίσουμε εθνική κυριαρχία όταν τα ξένα κεφάλαια και κράτη όπως η Γερμανία, Αυστρία Φιλανδία κλπ όταν χάσουν τα δάνεια προς Ελλάδα αφήσουν εχθρικούς γείτονες να εισβάλλουν σε Ελληνικά εδάφη είτε από συμφέρον προς αυτούς είτε λόγω αδιαφορίας είτε προς παραδειγματισμό προς άλλα κράτη παρόμοιας κατάστασης ? Αξίζει το ρίσκο?
    Ένας πόλεμος μπορεί να είναι πολύ πιο πιθανός εφόσον οι ξένες δυνάμεις συνειδητοποιήσουν ότι τα δανικά με τόκους χάθηκαν και θα εκτεθούν στους πολίτες τους.... Πως η οικονομία μας θα σταθεί μέσα σε πόλεμο? Και ποιος θα πολεμήσει σήμερα για την πατρίδα? Μπορούμε να το ρισκάρουμε? Πως θα χρηματοδοτηθεί σήμερα μια σύρραξη με γείτονα χώρα η οποία κατά την φτωχή γνώμη μου είναι πολύ πιο πιθανή εφόσον διαγράψουμε τα χρέη και αυτόματα η Ευρώπη μας βάλει στόχαστρο και κλείσει το μάτι θετικά προς γειτονικές χώρες να πάρουν ότι νησί γουστάρουν προς παραδειγματισμό και προς αποφυγή μίμησης ? Ζήτημα είναι αν έχουμε ανταλλακτικά και καύσιμα για 3 μέρες σύρραξη. Μετά θα πρέπει να δανειστούμε από τους ίδιους ή άλλους τοκογλύφους.
    Επίσης στο παρελθόν ο Έλληνας πολέμησε για την πατρίδα του πριν ακόμα δανειστεί. Σήμερα αμφιβάλλω αν οι Ραπουσαική παιδεία επιτρέπει να διδάσκεται η λέξη πατρίς. Ποιος θα ενθαρρύνει το παιδί του να πέσει για την πατρίδα? Αξίζει να ρισκάρουμε κομμάτια της Ελλάδας σήμερα όπως έχουν τα πράγματα?
    Η μήπως είναι καλύτερα να δώσουμε ακόμα και το μισό μας σπίτι να ξεχρεώσουμε αλλά να μη χάσουμε Ελληνικά εδάφη και να μη χυθεί αίμα?
    Απλές σκέψεις κ. Καζάκο σας ευχαριστώ που μου επιτρέπετε να ερωτήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανιστορητο φοβισμενο ραγιαδακι!

      Διαγραφή
    2. Επειδή ο ...Καζακος είναι απασχολημένος με το θέατρο αυτο την καιρο, ας επιτραπεί σε μενα ενα σχόλιο:
      Η μοναδική χώρα που θα μπορούσε να μας απειλήσει, είναι η Τουρκία η οποία -παρά τα όσα λεγονται- βρίσκεται σε κακό χάλι και δεν θα έπαιρνε ενα τέτοιο ρίσκο. Μία πιθανή ήττα της, σημαίνει ΔΙΑΛΥΣΗ της στα εξ ων συνετεθει.
      Οι ελληνικές ΕΔ, παρά την προσπάθεια των δοσίλογων ανθελληνων που "κυβερνούν", βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα, λόγω των πολλαπλασιαστων ισχύος που διαθετει και που είναι το έμψυχο υλικό.
      Εαν η ανησυχία σου χρονικά εντοπίζεται τοτε που ο λαος με τους όρους που θέτει το ΕΠαΜ, θα έχει πάρει την εξουσία, να πω οτι αυτός ο λαος που θα έχει ανατρέψει τον εσμό των προδοτών και θα έχει συμπτυχθεί σε Παλλαϊκό Στρατό, δεν θα έχει να φοβηθεί τίποτα!

      Διαγραφή
    3. Καί κάτι παραπάνω. Το ιδιο προσπάθησαν να κάνουν και στην Περσία (Ιράν). Τώρα τρέχουν καί δέν προλαβαίνουν, εχω δυο πραγματα να πω.
      1ον. Πόσο καλό ειναι να χάσεις τα πάντα στους δανειστες ΧΩΡΙΣ ΜΑΧΗ;;;
      2ον. Εισαι σίγουρος οτι θα ειμαστε μόνοι μας. Κανείς δλδ δεν επιβουλεύεται την Τουρκία; Οι Πέρσες θα μείνουν αμέτοχοι ;;;

      Διαγραφή
  12. I have been following Mr D. Kazakis for sometime now since the start of the Greek crisis (which by the way occurred in summer 2007!). I do by all means agree with him on the past management of the Greek economy and of the current situation. There are some point though that seem not to have been touched upon.

    Before I refer to few of them, I would have liked to see a position that would have highlighted such negative points too since as a supporter of Democracy - as he advocates - would have presented all the facts to the people to decide.

    Finally, scratching the surface of such questions, I would like to state that I can read Greek (I keep my identity hidden at the moment on purpose in order to gaze some reactions...) and that I do agree with Mr Kazakis that an overhaul of the system is needed, inclusive of the debt write-off:

    (tbc)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. - Nationalisation of all production and aspects of the economy: Who would clear national currency transactions (BIS?) and under which conditions. All people on this planet do have profit in mind. No-one works for the good of the illusive collective.

    - At points, he seems to discuss an introduction of a currency that is not floated in the international markets. Something like Cuban internal dollar. To my humble opinion he has failed to explain how he will maintain a value for that national currency (i.e. Drachma) without introducing arbitrages, i.e. I can buy cheaper drachmas using foreign currency somewhere else (see primary, secondary or indirect markets).

    - The Greek economy is small and currently non-competitive. How can we ensure that no further internal devaluation (lower domestic salaries, foreign know-how, etc) on a semi-closed economy?

    - Medium to long-term imported inflation is likely to increase due to (a) Drachma will be perceived as a weak currency, state controlled – at least at the first 5 to 10 years need for an average economic restructuring to come to fruition. How the likely attached risk premiums will even if not fully floated will be encountered? (b) Until the national economy is fully rebuilt (even on ideal levels) Greece would have to rely on imports for primary and secondary production goods. What would the effects of this be when combined with point a? (c) increased quotas (tax) at the borders would prohibit the people of getting up-to-date goods (see western shampoos in Cuba and their black market) or even technological advanced goods.

    - Current mining licenses to foreign companies: Indeed the proposal of using the country's resources for sovereign bonds is a valid one and should have been done in the past – at the beginning. Re-nationalisation of the mining industries though means that he would have to offer a "bargain" for foreign countries/entities to deal with Greece. Other than thus indirectly recognising the already characterised "speculative" London metal traded exchange, Greece's commodities and their securitisation is likely to be far below par - for asset demand in foreign markets (even bilaterally) to be stimulated.

    - Capital flow controls: I failed to see a reference on how can the Trinity trilemma be answered. For instance - as a reference only, recent examples (see Chile, Thailand) indicate that capital controls were (or might have been) an effective macro-economic tool but did not (a) reduce the amount and volume of flows (b) faced increased capital costs (c) had painful impacts of fluctuating of interest rates from decoupling and increased balance of payments as a consequence. How can such issues been countered under an effective default and a crisis management without having to further suppress internal markets?

    - I fail to see proposals for using human capital. How will Greece's human capital and expertise be treated? Will it be exported under bilateral agreements?

    - Pension system: No mention on how to finance short term (up to 5 years) pension obligations given the fact that primary budget surplus is a lie and becomes even more of a lie in declining economies in need to importing good and services via controlled boarders in an inflationary environment and a puplic service sector under complete restructuring.

    Those are just few thoughts that I hope to ignite a 'little' debate.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. I have been following Mr D. Kazakis for sometime now since the start of the Greek crisis (which by the way occurred in summer 2007!). I do by all means agree with him on the past management of the Greek economy and of the current situation. There are some points though that seem not to have been touched upon.

    Before I refer to few of them, I would have liked to see a position that would have highlighted such negative points too since as a supporter of Democracy - as he advocates - would have presented all the facts to the people to decide.

    Finally, scratching the surface of such questions, I would like to state that I can read Greek (I keep my identity hidden at the moment on purpose in order to gaze some reactions...) and that I do agree with Mr Kazakis that an overhaul of the system is needed, inclusive of the debt write-off:

    (tbc)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. - Nationalisation of all production and aspects of the economy: Who would clear national currency transactions (BIS?) and under which conditions. All people on this planet do have profit in mind. No-one works for the good of the illusive collective.

    - At points, he seems to discuss an introduction of a currency that is not floated in the international markets. Something like Cuban internal dollar. To my humble opinion he has failed to explain how he will maintain a value for that national currency (i.e. Drachma) without introducing arbitrages, i.e. I can buy cheaper drachmas using foreign currency somewhere else (see primary, secondary or indirect markets).

    - The Greek economy is small and currently non-competitive. How can we ensure that no further internal devaluation (lower domestic salaries, foreign know-how, etc) on a semi-closed economy?

    - Medium to long-term imported inflation is likely to increase due to (a) Drachma will be perceived as a weak currency, state controlled – at least at the first 5 to 10 years need for an average economic restructuring to come to fruition. How the likely attached risk premiums will even if not fully floated will be encountered? (b) Until the national economy is fully rebuilt (even on ideal levels) Greece would have to rely on imports for primary and secondary production goods. What would the effects of this be when combined with point a? (c) increased quotas (tax) at the borders would prohibit the people of getting up-to-date goods (see western shampoos in Cuba and their black market) or even technological advanced goods.

    - Current mining licenses to foreign companies: Indeed the proposal of using the country's resources for sovereign bonds is a valid one and should have been done in the past – at the beginning. Re-nationalisation of the mining industries though means that he would have to offer a "bargain" for foreign countries/entities to deal with Greece. Other than thus indirectly recognising the already characterised "speculative" London metal traded exchange, Greece's commodities and their securitisation is likely to be far below par - for asset demand in foreign markets (even bilaterally) to be stimulated.

    - Capital flow controls: I failed to see a reference on how can the Trinity trilemma be answered. For instance - as a reference only, recent examples (see Chile, Thailand) indicate that capital controls were (or might have been) an effective macro-economic tool but did not (a) reduce the amount and volume of flows (b) faced increased capital costs (c) had painful impacts of fluctuating of interest rates from decoupling and increased balance of payments as a consequence. How can such issues been countered under an effective default and a crisis management without having to further suppress internal markets?

    - I fail to see proposals for using human capital. How will Greece's human capital and expertise be treated? Will it be exported under bilateral agreements?

    - Pension system: No mention on how to finance short term (up to 5 years) pension obligations given the fact that primary budget surplus is a lie and becomes even more of a lie in declining economies in need to importing good and services via controlled boarders in an inflationary environment and a puplic service sector under complete restructuring.

    Those are just few thoughts that I hope to ignite a 'little' debate.

    ΑπάντησηΔιαγραφή