Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Μετά τον Αντώνη Σαμαρά και ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την έγκριση ή την ανοχή των ξένων πρεσβειών


Δεν γνωρίζω ποιος ευφυής νους έπεισε τον κ. Τσίπρα να καλέσει τους πρέσβεις των χωρών του G20 για να τους απευθύνει λόγο. Προφανώς ήταν η «απάντηση» στην ανάλογη κίνηση του κ. Σαμαρά με τους πρέσβεις των χωρών της ευρωζώνης στις 29/5. Όποιος κι αν σκέφτηκε αυτές τις κινήσεις, ομολογουμένως έχει οδηγήσει τα πολιτικά πράγματα της χώρας πίσω στην εποχή του Ρωσοαγγλογαλλικού κόμματος. Πρόκειται για την επίσημη αποδοχή εκ μέρους των κομματικών δελφίνων της εξουσίας ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 18ης Ιουνίου οφείλει να έχει την έγκριση ή έστω την ανοχή των ξένων πρεσβειών. Τέτοια πολιτική κατάντια.

Για το τι είπε ο κ. Σαμαράς στους εκπροσώπους της ευρωζώνης δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς να αναρωτιέται: «Ως υπεύθυνη Παράταξη, πρέπει να είμαστε σε επαφή με μια Ευρώπη, που αλλάζει. Ενημέρωσα τους Πρέσβεις της Ε.Ε. για την πορεία της οικονομίας μας, για τα αποτελέσματα της Συνόδου στις Βρυξέλλες και, βεβαίως, για τη διασφάλιση της παραμονής μας στο ευρώ. Πρέπει να πω ότι είμαι αισιόδοξος, παρά τις δυσκολίες. Είμαι αισιόδοξος». Αυτά δήλωσε ο ίδιος μετά την συνάντηση. Με άλλα λόγια, τους επισκέφτηκε εν μέσω προεκλογικής περιόδου για να τους εγγυηθεί ότι ο ίδιος και η ΝΔ είναι το «δικό τους» κόμμα και ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την επένδυσή τους. Η Ελλάδα και ο λαός της έχει πουληθεί με υπογραφή και βούλα κι ο κ. Σαμαράς με το κόμμα του δεν είναι από εκείνους που αθετούν τις υποσχέσεις τους όταν πρόκειται για την προστασία των μεγάλων συμφερόντων.
Ο Τσίπρας όμως τι δουλειά είχε στο παζάρι; Πήγε ως αλεπού, ή ως κότα; Μήπως κάλεσε τους πρέσβεις για να τους πει ότι η εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας είναι αδιαπραγμάτευτη; Μήπως τους έτριψε στην μούρη, που λέει ο λόγος, τις κατάφωρα λεόντειες δανειακές συμβάσεις που καταπατούν όχι κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, αλλά και κάθε έννοια ισοτιμίας στις διεθνείς έννομες σχέσεις ανάμεσα σε κράτη και λαούς; Μήπως τους κάλεσε να σεβαστούν τις αποφάσεις και τις επιλογές του ελληνικού λαού; Μήπως έστω τους κάλεσε να συναισθανθούν την τεράστια ευθύνη που έχουν οι χώρες τους που απαιτούν από έναν λαό να λιμοκτονήσει και να ξεπουληθεί προκειμένου να πληρωθούν οι δανειστές του; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Λες και δεν υπάρχει κανένα ζήτημα καταπάτησης εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας σ’ αυτήν την χώρα που οργανώθηκε και επιβλήθηκε από τους μεγάλους της ευρωζώνης και το ΔΝΤ.
Να τι τους είπε: «Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός τα τελευταία 2,5 χρόνια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία.» Σε τι συνιστάται αυτή η ελληνική τραγωδία; Μήπως στο γεγονός ότι ένας ολόκληρος λαός πρέπει να ξεπουληθεί προκειμένου να πληρωθούν δάνεια καταχρηστικά και παράνομα; Όχι, βέβαια. Στην ομιλία του κ. Τσίπρα δεν υπάρχει ούτε νύξη στην κρίση χρέους της Ελλάδας και στις δανειακές συμβάσεις που έθεσαν την χώρα σε καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους (πεονία).
Η ελληνική τραγωδία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην βαθιά ύφεση, «στην οποία έχει οδηγηθεί [η Ελλάδα] από την σκληρή λιτότητα των μνημονιακών πολιτικών που της έχουν επιβληθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις σε συνεργασία και σε συνεννόηση με την τρόικα.» Αν σας εφιστούσα την προσοχή για το πώς η ευθύνη των εγχώριων κυβερνήσεων αναδεικνύεται και για το πώς η ευθύνη της τρόικας υποβαθμίζεται, κάποιοι από εσάς ίσως να μου λέγατε ότι είμαι υπερβολικός. Με τον τρόπο αυτό όμως και οι εγχώριοι κυβερνήτες αθωώνονται για τον δοσιλογισμό τους, μιας και δεν υπηρετούν επιλογές έξωθεν κι άνωθεν, αλλά και η ίδια η τρόικα, η οποία δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να «συνεργαστεί» και όχι να λειτουργήσει ως επικυρίαρχος.
Δείτε όμως πως αντιλαμβάνεται τον σύγχρονο κόσμο και τις σχέσεις ανάμεσα στους λαούς ο κ. Τσίπρας: «Δεν είναι τυχαίο το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Ο σημερινός κόσμος είναι ένας κόσμος αυξανόμενης αλληλεξάρτησης…Κατά τη γνώμη μας, η πραγματικότητα της παγκόσμιας αλληλεξάρτησης και της κοινής μοίρας όλης της ανθρωπότητας απέναντι στις σύγχρονες μεγάλες απειλές αυξάνει τη σημασία της παγκόσμιας συνεργασίας και της διεθνούς αλληλεγγύης, στην οποία ήδη πρωτοστατεί δυναμικά μια νέα αναδυόμενη διεθνής κοινωνία των πολιτών.» Ώστε έτσι. Ζούμε σε συνθήκες αλληλεξάρτησης και αναδυόμενης κοινωνίας των πολιτών. Τι σημαίνει αλληλεξάρτηση; Σημαίνει αμοιβαία σχέση. Όμως αμοιβαία σχέση υπάρχει σε πολλές και ποικίλες μορφές. Αμοιβαία σχέση υπάρχει και ανάμεσα στον δούλο και τον δουλοκτήτη, τον βιαστή και το θύμα του, τον άρχοντα και τον υποτακτικό του, τον κατακτητή και τον υπόδουλο. Μπορούμε στα σοβαρά να μιλάμε για αλληλεξάρτηση, αν δεν ξεκαθαρίζουμε το περιεχόμενο αυτής της αμοιβαίας σχέσης που χαρακτηρίζεται από σχέσεις εκμετάλλευσης, επιβολής και εξουσίας ανάμεσα σε κράτη και λαούς.
Ή μήπως για τον κ. Τσίπρα δεν υπάρχουν, ούτε αναπτύσσονται σήμερα σχέσεις υποδούλωσης, εκμετάλλευσης, νεοαποικισμού και μάλιστα πρωτίστως στον τομέα της οικονομίας με άνοιγμα των αγορών και την κατάργηση των οικονομικών συνόρων. Η τελευταία έκθεση για την συσσώρευση του παγκόσμιου πλούτου σε ιδιωτικά χέρια (The State of the Worlds Wealth) που συντάσσεται από την Capgemini και την Merrill Lynch Global Wealth Management, αναφέρει ότι το 2010 λίγο κάτω από 11 εκατομμύρια πρόσωπα σε παγκόσμιο επίπεδο διέθεταν 42,7 τρις δολάρια περιουσία σ’ ένα πλανήτη που μόλις και μετά βίας παράγει 65 τρις δολ.. Πρόκειται για νέο ιστορικό ρεκόρ που ξεπερνά το προκρισιακό επίπεδο. Από αυτούς το 28,6% κατοικεί στις ΗΠΑ, ενώ ένα άλλο 24,4% κατοικεί στην Γερμανία και την Ιαπωνία. Μπορεί να συγκεντρωθεί τόσος πλούτος σε τόσα λίγα χέρια μόνο μέσα από την ανάπτυξη των ισχυρών οικονομιών; Όχι βέβαια, η συγκέντρωση αυτή μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχουν και αναπτύσσονται διαρκώς σχέσεις εκμετάλλευσης, υποτέλειας και υποταγής σε βάρος λαών και χωρών από μια χούφτα ισχυρές οικονομίες (όπως ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία, κλπ.) έτσι ώστε να εξασφαλίζουν με κάθε μέσο και τρόπο την αύξηση των ιδιωτικών περιουσιών αυτού του ελάχιστου 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Ο διαρκώς αυξανόμενος δανεισμός, ιδίως σε μια εποχή σαν την σημερινή που ο ιδιωτικός πλούτος αποτιμάται πρωτίστως με χρηματιστικές αξίες, είναι ένας από τους πιο βασικούς μοχλούς της τερατώδους συγκέντρωσης πλούτου σε βάρος λαών και χωρών. Ο κ. Τσίπρας δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτε απ’ όλα αυτά; Δεν έχει ούτε καν ακούσει ότι η αλληλεξάρτηση και η διεθνής κοινωνία των πολιτών αποτελούν την βιτρίνα σήμερα για την επιδίωξη της «παγκόσμιας διακυβέρνησης»; Ή μήπως είναι ο τρόπος του για να διαβεβαιώσει του εκπροσώπους των G20 ότι κι αυτός είναι θιασώτης των σχεδίων της «παγκόσμιας διακυβέρνησης»; Άλλωστε, η δημιουργία των G20 από τις ΗΠΑ και την ΕΕ είχε ως βασικό σκοπό να υπάρξει ένας ακόμη πυλώνας της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που χρειάζονται οι σύγχρονες κεφαλαιαγορές για να σαρώνουν κράτη και να ληστεύουν κυριολεκτικά χώρες και λαούς. Μόνο έτσι θα συνεχίσει να αναπτύσσεται η εκρηκτική συγκέντρωση ιδιωτικού πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αυτό που εισπράξαμε από τον κ. Τσίπρα είναι ότι αυτό που ήθελε να διαβεβαιώσει τους G20 και μέσω αυτών τους ισχυρούς παίκτες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» είναι ότι μπορεί να αναφέρεται στην αριστερά και στον σοσιαλισμό, αλλά πρόκειται για μια άλλη αριστερά, μια πλουμιστή αριστερά με κόκκινες, πράσινες και μωβ κορδέλες. Ούτε καν την σημαία της χώρας του δεν θυμήθηκε να αναφέρει στα χρώματα της δικής του νέας αριστεράς. «Και όταν εμείς μιλάμε για σοσιαλισμό, δεν αναφερόμαστε στα κακέκτυπα του παρελθόντος», τους είπε ο κ. Τσίπρας.
Προφανώς ο κ. Τσίπρας όταν μιλά για κακέκτυπα του παρελθόντος αναφέρεται σ’ όλους εκείνους του σοσιαλιστές και αριστερούς που σαν τον Ένγκελς προειδοποιούσαν: «Εάν τα μέλη ενός κατακτητικού έθνους εγκαλούν το έθνος που έχουν υποτάξει και εξακολουθούν να κρατούν σε υποταγή, να ξεχάσει την συγκεκριμένη του εθνικότητα και θέση, να "υπερβεί τις εθνικές διαφορές" και τα λοιπά, αυτό δεν είναι Διεθνισμός, δεν είναι τίποτε άλλο από κήρυγμα υποταγής στο ζυγό, μια άθλια προσπάθεια να δικαιολογηθεί και να διαιωνιστεί η κυριαρχία του κατακτητή κάτω από τον μανδύα του Διεθνισμού[1] Η σημερινή πλουμιστή αριστερά του κ. Τσίπρα αναγνωρίζει μόνο αλληλεξάρτηση και κοινωνία των πολιτών για να κρύψει τις σχέσεις υποταγής, υποδούλωσης και ιμπεριαλιστικής εξάρτησης που διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα σε χούφτα χώρες-δουλοκτήτες και ένα πλήθος χωρών με ποικίλες μορφές εξάρτησης που εξασφαλίζουν το ξεζούμισμά τους από τα αρπακτικά των διεθνών αγορών.
Αυτό λοιπόν που τους κάλεσε για να τους πει ο κ. Τσίπρας είναι, μην ανησυχείτε δεν πρόκειται για την παλιά, κακιά αριστερά που έπαιρνε το όπλο αν χρειαζόταν για να πολεμήσει μαζί με τον λαό για την πατρίδα. Ούτε για εκείνα τα παλιά κακέκτυπα που έγραφαν με το αίμα τους, αν το απαιτούσε το καθήκον: «Η έννοια της λευτεριάς είναι μία και ενιαία. Και μόνο ένας λαός που αγωνίζεται για να βγάλει από πάνω του τον ξένο καταχτητή, μόνο αυτός μπορεί να καταχτήσει και την εσωτερική του λευτεριά. Αλλιώς πρόκειται ν’ αλλάξει μόνο αφέντη. Το να λέει κανείς: ‘Την εξωτερική λευτεριά θα μας τη δώσουν άλλοι, μα έπειτα θ’ αγωνιστούμε για την εσωτερική μας λευτεριά και για τη λαϊκή κυριαρχία’, είναι μια ψευτιά, είναι μια απάτη, συνειδητή, απέναντι στο λαό, ένας τρόπος να τον αποκοιμίσει και να τον υποδουλώσει. Όπως η έννοια της λευτεριάς είναι ενιαία, έτσι και ο αγώνας για τη λευτεριά είναι ενιαίος. Και ο λαός που θέλει να ζήσει ελεύτερος και να είναι κύριος της μοίρας του, ξέρει πώς πρέπει να παλαίψει για ν’ αποτινάξει όλες τις μορφές της σκλαβιάς, αρχίζοντας από την εξωτερική για να τελειώσει με την εσωτερική[2]
Μην ανησυχείτε κύριοι των G20. Σε μια εποχή που τίθεται επί τάπητος η εθνική κυριαρχία και η επιβίωση του λαού, σε μια εποχή που η Ελλάδα έχει βγει στο σφυρί για να πουληθεί με το κομμάτι προς όφελος των δανειστών, σε μια εποχή που ο εργαζόμενος αυτού του τόπου δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο την δουλειά του, το μεροκάματο, τον βιοπορισμό και την σύνταξή του, αλλά και την χώρα του για να μεταβληθεί σε εξαθλιωμένο δουλοπάροικο των τραπεζών και των πολυεθνικών, όπως συμβαίνει στον Νίγηρα, όπου τόσο λατρεύει να εκτονώνει το φιλανθρωπικό της ενδιαφέρον η κ. Λαγκάρντ, ο κ. Τσίπρας καλεί τους G20 και όλως τυχαίως ξεχνά να θέσει θέμα εθνικής ανεξαρτησίας. Διαπιστευτήρια καλής διαγωγής; Το πιθανότερο.
Ωστόσο, η στάση αυτή των σημερινών Ρωσοαγγλογαλλικών κομμάτων διεκδικητών της εξουσίας μας γυρνά αιώνες πίσω. Ο τρόπος που συγκροτήθηκε το πολιτικό σύστημα της χώρας από την εποχή της απελευθέρωσης ήταν για να κυριαρχείται από την διαφθορά, την απατεωνιά και τον δοσιλογισμό. Μόνο έτσι μπορούσαν να κρατήσουν σαν προτεκτοράτο το νεοσύστατο ελληνικό κράτος οι μεγάλες δυνάμεις, που είχαν το θράσος και την εγκληματική προδιάθεση να ονομαστούν προστάτιδες.
Ο μεγάλος Μακρυγιάννης μας δίνει στα απομνημονεύματά του την εικόνα ενός έθνους που πολέμησε τους Οθωμανούς τυράννους, μόνο και μόνο για να του κατσικοθούν στο σβέρκο οι Ευρωπαίοι τύραννοι με τους δικούς τους δοτούς πολιτικούς: «Μια χούφτα απογόνοι εκεινών των παλαιών Ελλήνων χωρίς ντουφέκια και πολεμοφόδια και τ᾿ άλλα τ᾿ αναγκαία του πολέμου ξεσκεπάσαμεν την μάσκαρα του Γκραν Σινιόρε, του Σουλτάνου, οπού ᾿χε εις το πρόσωπόν του κ᾿ έσκιαζε εσέναν τον μεγάλον Ευρωπαίον. Και του πλέρωνες χαράτζι εσύ ο δυνατός, εσύ ο πλούσιος, εσύ ο φωτισμένος, και τον έλεγες Γκραν Σινιόρε, φοβώσουνε να τον ειπής Σουλτάνο. Όταν ο φτωχός ο Έλληνας τον καταπολέμησε ξυπόλυτος και γυμνός και του σκότωσε περίτου από τετρακόσες χιλιάδες ανθρώπους, τότε πολέμαγε και μ᾿ εσένα τον χριστιανόν με τις αντενέργειές σου και τον δόλο σου και την απάτη σου κ᾿ εφόδιασμα τις πρώτες χρονιές των κάστρων. Αν δεν τα ᾿φόδιαζες εσύ ο Ευρωπαίγος, ήξερες που θα πηγαίναμεν μ᾿ εκείνη την ορμή. ᾿Υστερα μας γιομώσετε και φατρίες ο Ντώκινς μας θέλει Άγγλους, ο Ρουγάν Γάλλους, ο Κατακάζης Ρούσσους και δεν αφήσετε κανέναν Έλληνα πήρε ο καθείς σας το μερίδιόν του και μας καταντήσετε μπαλαρίνες σας και μας λέτε ανάξιους της λευτεριάς μας, ότι δεν την αιστανόμαστε. Το παιδί όταν γεννιέται, δεν γεννιέται με γνώση οι προκομμένοι άνθρωποι το αναστήνουν και το προκόβουν. Τέτοια ηθική είχετε εσείς και προκοπή, τέτοιους καταντήσετε κ᾿ εμάς τους δυστυχείς. Όμως του κάκου κοπιάζετε. Αν δεν υπάρχει σ’ εσάς αρετή, υπάρχει η δικαιοσύνη του μεγάλου Θεού, του αληθινού βασιλέα. Ότι εκεινού η δικαιοσύνη μας έσωσε και θέλει μας σώση ότι όσα είπε αυτός είναι όλα αληθινά και δίκαια και τα δικά σας ψέματα δολερά. Κι᾿ όλοι οι τίμιοι Έλληνες δεν θέλει κανένας ούτε να σας ακούση, ούτε να σας ιδή, ότι μας φαρμάκωσε η κακία σας, όχι των φιλανθρώπων υπηκόγωνέ σας, εσάς των ανθρωποφάγων οπ᾿ ούλο ζωντανούς τρώτε τους ανθρώπους και ᾿περασπίζεστε τους άτιμους και παραλυμένους και καταντήσετε την κοινωνία παραλυσία… Τους κατάτρεξαν οι Ευρωπαίγοι τους δυστυχείς Έλληνες. Εις τις πρώτες χρονιές εφόδιαζαν τα κάστρα των Τούρκων τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα δια να μην υπάρξουν. Η Αγγλία τους θέλει να τους κάμη Άγγλους με την δικαιοσύνην την αγγλική, καθώς οι Μαλτέζοι ξυπόλυτους και νηστικούς, οι Γάλλοι Γάλλους, οι Ρούσσοι Ρούσσους κι᾿ ο Μετερνίκ της Αούστριας Αουστριακούς κι᾿ όποιος τους φάγη από τους τέσσερους. Και τους λευτερώνουν χερότερα κι᾿ από τους Τούρκους… Οι ανθρωποφάγοι φτόνησαν αυτό και μας έσπειραν την αρετή τους, διχόνοια, φατρία, κατασκοπεία, τις ακαθαρσίες τις δικές τους, κ᾿ έφκειασαν την πατρίδα μας παλιόψαθα με τα φώτα του Φαναργιού, με την αρετή της Κεφαλλωνιάς, με τον μαθητή του Αλήπασσα, με τον μέγα φιλόσοφον των Κορφών. Τώρα, αφού μας γύμνωσαν από την αρετή και πατριωτισμόν και ταλαιπωρούνε όλους τους αγωνιστάς και χήρες των σκοτωμένων κι᾿ αρφανά τους κι᾿ όσους θυσιάσαν το δικόν τους δια την λευτεριά της πατρίδας, μας λένε ανάξιους της λευτεριάς, κι᾿ ο ψευτογιατρός των Καλαβρύτων ο Ζωγράφος λέγει εις την προκήρυξή του ότι οι αγωνισταί είναι λησταί. Αυτός είναι σωτήρας!... Να είχετε πολιτικόν τον Μαυροκορδάτο, να είχετε τον Κωλέτη, να είχετε τον Ζαϊμη, τον Μεταξά κι᾿ άλλους τοιούτους, να θέλουν άλλος την Αγγλία, άλλος την Γαλλία, άλλος την Ρουσσία, άλλος την Αούστρια κι᾿ άλλος την Μπαυαρία και να κάνουν χιλιάδες αντενέργειες και συχνούς εφύλιους πολέμους, κι᾿ όσους θέλαν να βαστήξουν την πατρίδα, όταν οι Τούρκοι την κιντύνευαν, ζητούσαν να τους σκοτώσουν με τις αντενέργειές τους και τους σκότωσαν και χάθη όλο τ᾿ άνθος των Ελλήνων εις τους εφύλιους πολέμους
Με ποιον τρόπο μπόρεσαν να επιβληθούν οι «Ευρωπαίγοι» με τους δοτούς «δικούς μας» πολιτικούς και να μετατρέψουν «την πατρίδα μας παλιόψαθα»; Με τον πιο αποτελεσματικό απ’ όλους τους τρόπους: τον εξωτερικό δανεισμό. Από το πρώτο κιόλας δάνειο ο στόχος ήταν ένας, όπως μας λέει ο Ν. Σπηλιάδης, «δια των δανείων των θα λάβωσι σχέσιν με την Ελλάδα, και επομένως θα λάβωσι το δικαίωμα αυτό [το δικαίωμα του επεμβαίνειν εις τα πράγματά των Ελλήνων] δια να το μεταχειρισθώσι κατά τας περιστάσεις προς το συμφέρον των. Σήμερον δε σπείρουσιν ολίγα χρήματα, δια να θερίσωσιν αύριον, όπως αν αποβώσι τα κατά την Ελλάδα, πολλαπλάσια[3]
Κι αυτό συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει μέχρι σήμερα, παρά τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού. Κι όσο πιο προκλητική, ανελέητη και καταστροφική ήταν η παρέμβαση των προστατιδών δυνάμεων της Ευρώπης στα ελληνικά πράγματα, τόσο πιο συκοφαντική και υβριστική ενός ολόκληρου λαού ήταν η στάση των μεγάλων ευεργετών του ελληνικού έθνους, όπως αποκαλούσαν πάντοτε τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες οι δοτοί «εθνάρχες» αυτού του τόπου. Για παράδειγμα ένας από τους δανδήδες της αριστοκρατικών σαλονιών της Ευρώπης έγραφε για την ελληνική ανεξαρτησία το 1859: «Η Ελληνική ανεξαρτησία βασίστηκε αρχικά στην απάτη… η ανεξαρτησία της ήταν ένα λάθος, ούτε η Ελλάδα έχει επωφεληθεί από αυτήν. Μετά από τριάντα πέντε χρόνια ελευθερίας, παραμένει στην ίδια πρωτόγονη, αμετρίαστη κατάσταση βαρβαρότητας και δεν θα μπορούσε να ήταν χειρότερα, από την σκοπιά των υλικών αγαθών, αν παρέμενε υπό τον Σουλτάνο. Η εσωτερική της κατάσταση θα ήταν καλύτερη, ως μια Αγγλική, Γαλλική, ή Αυστριακή επαρχία, διότι θα είχε εκπαιδευτεί στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό[4] Μάλιστα ο εν λόγω ευγενής, για να δείξει την απέχθειά του για την ελεύθερη Ελλάδα της είχε αφιερώσει το «λευθέρα Κόρκυρα, χέζ' που θέλεις», που αναφέρει ο Στράβων στα Γεωγραφικά του ως λοιδορία των Ρωμαίων για την κατακτηθείσα Κέρκυρα.
Έτσι ακριβώς συμπεριφέρθηκαν οι Ευρωπαϊκές μεγάλες δυνάμεις στην χώρα μας από την εποχή εκείνη μέχρι σήμερα: «Ελευθέρα Κόρκυρα, χέζ’ όπου θέλεις». Αυτό το νόημα έχει η ελευθερία ενός λαού για τους αποικιοκράτες. Αρκεί βέβαια να κανονίζουν αυτοί τα πολιτικά και οικονομικά πράγματα της «Ελευθέρας Κόρκυρας». Αυτό φρόντισαν και για την Ελλάδα. Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ελπίς», Κ. Ν. Λεβίδης, έγραφε γεμάτος αγανάκτηση για τις διατεταγμένες λοιδορίες των εκπροσώπων των «πολιτισμένων» Ευρωπαίων «…τις δύνανται να υποστηρίξη, ότι εσχηματίσθη ποτέ υπουργείον εν Ελλάδι άνευ επεμβάσεως της ξένης διπλωματίας;… Η προστασία της μιας ή της άλλης των προστατιδών Δυνάμεων εστάθη πάντοτε το ασφαλέστερον μέσον να φθάση τις εις την διοίκησιν των δημοσίων πραγμάτων, αλλ’ η προστασία αύτη δεν εκερδίζετο δια της ικανότητος αλλά δια του ψεύδους, δια της ραδιουργίας… Η Ευρωπαϊκή διπλωματεία βεβαίως πρέπει να αισχύνηται αναγιγνώσκουσα τον κατάλογον των προστατευθέντων παρ’ αυτής κατά το διάστημα των παρελθόντων 23 ετών, και ήθελεν έτι μάλλον αισχυνθή βλέπουσα δι’ αντιπαραθέσεως τ’ αυτά ονόματα καταγεγραμένα ως ονόματα ευνοουμένων εις τους καταλόγους των διαφόρων πρεσβειών συγχρόνωνς, των οποίων η πολιτική πάντοτε ευρίσκετο εν διαφωνία[5]
Κι έτσι ένα πολιτικό σύστημα της φατρίας, της διχόνοιας, της ραδιουργίας, της εξαπάτησης και της υποταγής στα ξένα μεγάλα αφεντικά εξασφάλιζε πάντα την αναπαραγωγή του στην Ελλάδα.«Έβλαψαν την Ελλάδα άπασαν και το μέλλον αυτής… αφόρητον εις το Έθνος βάρος και δυσαπάλλακτος εις τους απογόνους χρέος… και αυτό οφείλονται και πληρώνονται Έλληνα δεν θέλει αφήσει ν’ ανακύψη ή ανασάνη[6] θα γράψει ο Μ. Οικόνομου για να επαληθεύεται ακόμη και σήμερα.
Όσο για τον λαό, υπάρχει τρόπος να τον κουλαντρίζουν οι δοτοί πολιτικοί αυτού του τόπου. Μας τον εξιστορεί θαυμάσια ο Ανδρέας Λασκαράτος από τα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα της δεκαετίας του 1850, αλλά έχει άμεση εφαρμογή αυτές τις ημέρες: «Δύστυχε λαέ! … Εσύ έχεις παράπονα εναντίον εις εκείνους οπού έως τώρα σ’ εδιοικήσανε και τώρα εβγήκανε άλλοι οι οποίοι λέγονται φίλοι σου, και σου ζητούνε να σε διοικήσουν εκείνοι, και συ κατά το συνηθισμένο, γιατί έτσι οι λαοί κάνουνε πάντα, έτρεξες εις εδαύτους και τους ακολούθησες… Μα ξέρεις πώς πιάνουνε τους ελέφαντας; Πηένουνε δώδεκα στο κυνήγι, οι έξι ντυμένοι μαύρα, και οι έξι άσπρα, όντες ο ελέφαντας πέσει στο λάκκο το διορισμένονε τότες τρέχουνε οι έξι οι μαυροφόροι, και με ξύλα μεγάλα τόνε ραβδίζουνε. Αφού τόνε ραβδίσουνε καλά – καλά, τότες ‘βγαίνουνε οι ασπροφόροι, οι οποίοι καμόνουνται να διόχνουνε τους μαυροφορεμένους, χαϊδέβουνε τον ελέφαντα, του βάνουνε στο στόμα ζαχαροκούλουρα, και τότε βοηθούνε να έβγη από το λάκκο. Ο ελέφαντας τότες ακολουθάει μ’ εύγνωμοσύνη εκείνους όπου νομίζει ελευθεροτάδες του, κ’ ετούτοι τόνε φέρνουνε και τότε τόνε πουλούνε. Άκουσες τώρα, λαέ, πως οι άνθρωποι πιάνουνε τα θηρία; Ίδες, ή δεν ίδες σε τούτην τη διήγηση την εικόνα σου;»[7]
Πριν λοιπόν τον πουλήσουν τον «ελέφαντα» λαό, ελπίζω να συνειδητοποιήσει ότι το κυρίαρχο ζήτημα σήμερα δεν είναι οι μνημονιακές πολιτικές απλά, αλλά ποιος κάνει κουμάντο σ’ αυτή την χώρα. Ποιος ασκεί κυριαρχία σ’ αυτή την χώρα και προς όφελος ποιου; Αν δεν λυθεί αυτό το πρωταρχικό ζήτημα, όλα τα άλλα είναι για να συγκαλύψουν το ξεπούλημα που έχει συμφωνηθεί με τους ξένους δανειστές και τους αποικιοκράτες της Ευρώπης.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 10/6/2012

[1] K. Marx & F. Engels, Ireland and the Irish Question. Moscow: Progress Publishers, 1978, σ. 303
[2] Κομμουνιστική Επιθεώρηση, φύλλο 2ο, Ιούνης 1942, σ. 45.
[3] Απομνημονεύματα συνταχθέντα υπό Ν. Σπηλιάδου, τόμος Α, Αθήνησιν, 1851, σ. 528.
[4] John Dunn Gardner, The Ionian Islands in relation to Greece, London, 1859, σ. 39-40.
[5] Κ. Ν. Λεβίδου, Η Ελληνική Φυλή και η Δύσις, εν Αθήναις, 1856, σ. 85.
[6] Μ. Οικονόμου, Ιστορία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τομ. 2ος , σελ. 24.
[7] Ανδρέας Λασκαράτος, Πολιτικά, Κεφαλονιά, 1932, σ. 9-10. 

17 σχόλια:

  1. Ίσως ο Τσίπρας δεν ανεβάζει τους τόνους γιατί ο Λαός ξέχασε πολύ γρήγορα πως γίναμε αποικία. Κρύφτηκε η αγανάκτηση μας απότομα. Περιμένουμε τις εκλογές να μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Αφού ο ¨ελέφαντας¨ δεν το απαιτεί γιατί να το ζητήσει ο Τσίπρας; Θυμήθηκα και εγώ μια ιστορία με ελέφαντες. Ίσως ταιριάζει.

    Οι ελέφαντες σαν είναι μικροί οι δεσμώτες τους αφού τους πιάνουν τους δένουν με ένα σκοινί σε έναν πάσσαλο. Οι μικροί ελέφαντες προσπαθούν στην αρχή να ελευθερωθούν αλλά δεν τα καταφέρνουν γιατί οι δυνάμεις τους δεν επαρκούν. Έτσι απογοητεύονται από την μάταιη προσπάθεια και σιγά σιγά συνηθίζουν τη σκλαβιά τους. Στη ¨ελεφάντινη¨ μνήμη τους είναι αποτυπωμένη η αποτυχία τους και έτσι δεν ξαναδοκιμάζουν ποτέ παρόλο που θα μπορούσαν με μια τους κίνηση να ξεριζώσουν τον πάσσαλο.

    Δε θέλω να πιστεύω ότι συνηθίσαμε να είμαστε ραγιάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπάρχει και χειρότερο, με την συμπεριφορά των ζώων.
    Τα ζώα που γεννιούνται υπό καθεστώς περιορισμού,(σκλαβιάς, έγκλειστα, όπως και να το πεις την ιδία γεύση έχει), αδυνατούν να γνωρίζουν τι εστί ελευθερία.
    Παραμένουν κάποια ένστικτα, σε κάποια άτομα περισσότερα, σε κάποια λιγότερα, παίζει ρόλο και το είδος βέβαια. Εννοείται πως από γενιά σε γενιά αυτά υποχωρούν μέχρι που εξαφανίζονται κιόλας .
    Για αυτό πίστευε λοιπόν και μη ερεύνα, αλλοιώνει τα σχέδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Ερευνάτε τάς γραφάς"

    Ερευνάτε.

    Πίστευε και μή, ερεύνα. Είτε πιστεύεις, είτε όχι, ερεύνα.

    Ποτέ μην περιμένεις ουσιαστικές αλλαγές από το λαό σαν μάζα. Συνήθως ο λαός φωνάζει "Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν", τον Χριστό που συμβολίζει το καλό και το δίκαιο. Ο λαός είναι το χαμηλότερο επίπεδο συνείδησης. Μερικά άτομα μπορεί να φτάσουν το υψηλότερο. Συνήθως κάποιος αποφασίζει καλύτερα μόνος του παρά υπό την επήρεια στατιστικών.

    Η δημοκρατία είναι από τα πιό ύπουλα ναρκωτικά.

    Ο λαός πρέπει να περνάει καλά αλλά, από την ευημερία θα απομακρύνεται συνεχώς και θα προχωράει στον εκφυλισμό τόσο μέσα στην τυραννία όσο μέσα στην δημοκρατία.

    Χρειάζεται αξιοκρατία, φιλολαϊκή αξιοκρατία.

    Ο καθένας στην θέση του και
    το κάθε πράγμα στην θέση του.

    Μην περιμένεις το λαό. Όταν μπορείς να δράσεις υπέρ του λαού, δράσε.

    Ηλίας Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κε Καζάκη πρώτη φορά γράφω στο blog και δυστυχώς είναι για να σου πω ότι εδώ υπερβάλλεις. Πρόκειται απλώς για διπλωματία. Δεν λέω ότι κακώς έχεις το μπαρούτι σου στεγνό. Λέω ότι πολύ σύντομα θα δούμε.

    Κε Λυμπέρη αυτό για εσάς:
    "Αν αντιμετωπίζετε τους εαυτούς σας ως αβοήθητους και αναποτελεσματικούς, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσετε μια δεσποτική κυβέρνηση για αφέντη σας. Συνεπώς ο σοφός αφέντης οφείλει να διατηρεί μεταξύ των υπηκόων του την αίσθηση ότι είναι αναποτελεσματικοί και αβοήθητοι"
    Frank Herbert

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε, διπλωματία δεν είναι η τέχνη του ψεύδεσθαι, αλλά η τεχνική της ήπιας διατύπωσης των πιο ξεκάθαρων, σαφών, αμετακίνητων θέσεων και αρχών που πρέπει να διέπει την πολιτική σου. Αυτό που λέω στο κείμενο είναι το εξής απλό: αν ο κ. Τσίπρας, όπως άλλωστε και ο κ. Σαμαράς, ένιωσε την ανάγκη να απευθυνθεί στους πρέσβεις ξένων χωρών, γιατί δεν διατύπωσε ως βασική απαραβίαστη αρχή την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία; Μήπως αυτό το ζήτημα δεν είναι κυρίαρχο στις μέρες μας; Γιατί επέλεξε να μιλήσει μόνο με όρους αλληλεξάρτησης και κοινωνίας των πολιτών; Με αυτούς τους όρους μιλά κι ο Γ. Παπανδρέου και προωθεί την ανάγκη για παγκόσμια διακυβέρνηση. Δεν έχουμε σήμερα την καταπάτηση κάθε έννοιας εθνικού και κοινωνικού δικαίου του ελληνικού λαού στο όνομα της αλληλεξάρτησης; Γιατί δεν βρήκε να πει κουβέντα; Αν όλα αυτά δεν σας προβληματίζουν, τότε φοβάμαι ότι δεν μπορώ να σας πω τίποτε που να αξίζει τον κόπο.

      Διαγραφή
    2. Απαντώ κάπως καθυστερημένα λόγω δουλειάς.

      Να με συγχωρείς φίλε Δημήτρη (με όλο το θάρρος), αλλά η διπλωματία μόνο αυτό που λες δεν είναι. Η διπλωματία, ιστορικά τουλάχιστον, είναι κοινά αποδεκτό ψεύδος πίσω από το οποίο κρύβονται ποικίλες ισορροπίες και ανισορροπίες. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για σχέσεις μεταξύ κρατών, τα οποία ούτως ή άλλως είναι ένα ακόμη "ψεύδος". Αν η διπλωματία ήταν ειλικρίνεια ο κόσμος μας θα ήταν ίσως καλύτερος, αλλά πιθανόν να είχε τιναχτεί και στον αέρα.

      Υποθέτω επίσης ότι αν είχε απέναντί του τον Μοράλες θα συζητούσε σε άλλο κλίμα και διαφορετικά πράγματα, αλλά με την κατάσταση ως έχει, νομίζω πως καλώς εξαντλεί τα περιθώρια. Ούτως ή άλλως, για κακό ή για καλό εδώ θάμαστε με τα μάτια ορθάνοιχτα.

      Τέλος, δεν νομίζω πως είμαστε εδώ που είμαστε εξαιτίας της "αλληλεξάρτησης" ως τέτοια. Είμαστε εδώ που είμαστε γιατί "οι δικοί μας" μας καταδίκασαν από γεννησιμιού μας να είμαστε δούλοι και να σκεφτόμαστε σαν ραγιάδες. Και αυτό προφανώς δεν αφορά μόνο τον ελληνικό λαό, όσο "ιδιαίτεροι" και αν είμαστε.

      Διαγραφή
  5. "Ερευνάτε τάς γραφάς"

    Ερευνάτε.

    Πίστευε και μή, ερεύνα. Είτε πιστεύεις, είτε όχι, ερεύνα.
    ...
    Υποτίθεται συζητάμε σοβαρά σ'αυτό το μπλογκ, δεν αναπαράγουμε τις ηλιθιότητες της εκκλησίας. Ταχα μου το παρεξηγημένο κόμμα και ανοησίες. "πίστευε τώι θαύματι καί μή ερεύνα λογισμοίς τό γενόμενον"-- Γ'Οικουμενική Σύνοδος. "Πίστευε εις Πατέρα, μη ερευνήσεις δε το πράγμα"-- Αθανάσιος Θεολόγος, Quaestiones ad Antiochum. "Πίστει δέξαι, άνθρωπε, και μη αμφέβαλλε τοις λογιζομένοις, μὴ ἀμφίβαλλε τοῖς παρὰ τῶν πατέρων δεδοκιμασμένοις, ἀλλὰ φοβοῦ, καὶ ἀνεξετάστως πίστευσον."-- Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Oratio de hypapante
    Και μετά σου λέει με ύφος εκατό καρδιναλίων, "η δημοκρατία είναι ύπουλο ναρκωτικό... Ο καθένας στην θέση του και
    το κάθε πράγμα στην θέση του..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιά η ουσία των όσων λές;
      Ερευνάς ή όχι;
      Επιλέγεις αξιοκρατικά τον μηχανικό να σου φτιάξει το χαλασμένο αυτοκίνητο ή εφαρμόζεις δημοκρατικές διαδικασίες στην επιλογή του;

      Ηλίας Λυμπέρης

      Διαγραφή
    2. Απο πού προκύπτει οτι η αξιοκρατία πρέπει να συγκρούεται με τη δημοκρατία; Το παράδειγμα της μίσθωσης ενός επαγγελματία για να επιτελέσει μια εργασία είναι ατυχές γιατί δεν έχει καμία σχέση με τα κοινωνικά φαινόμενα, αλλά έστω. Ναι, θα επιλέξω αξιοκρατικά τον μηχανικό και ταυτόχρονα δημοκρατικά, αφου και οι τρεις (φερ'ειπειν) μηχανικοί που 8α προσφέρουν την εργασία τους, θα έχουν ίση ευκαιρία να μου μιλήσουν και να μου παραθέσουν τα προσόντα τους βάση των οποίων θα επιλέξω τον πιο άξιο.
      Ούτε δημοκρατία υπάρχει, ούτε αξιοκρατία αν οι πολλοί (ο λαός) δεν έχουν συνείδηση του εαυτού τους ως ενωμένο (προσοχή, όχι ενιαίο) ιστορικό υποκείμενο. Δεν αλληλοαναιρούνται οι έννοιες δημοκρατία και αξιοκρατία, αλληλοαναιρείται η σκληρή πραγματικότητα (ανισότητα, εξουσία των λίγων πάνω στους πολλούς, τεχνητή αποχαύνωση) με το όνομα που της έχει δοθεί(δημκοκρατία).
      Φιλικά

      Διαγραφή
    3. Παραπάνω έγραψα:

      "Ο λαός πρέπει να περνάει καλά",

      αυτό είναι το ζητούμενο.

      όποια και θεωρία ή ιδεολογία και να χρησιμοποιήσουμε ας κρίνουμε από το αποτέλεσμα.

      Δεν είναι εργασία η διακυβέρνηση, και μάλιστα πιό υπεύθυνη από οποιαδήποτε ίσως άλλη εργασία;

      Η δημοκρατία δεν συγκρούεται απαραίτητα με την αξιοκρατία, δεν είπα το αντίθετο.
      Και γιά να είμαι λίγο πιό ξεκάθαρος η δημοκρατία είναι εφικτή μόνο μεταξύ ανθρώπων με υψηλή ικανότητα διάκρισης. Οι υπόλοιποι μπερδεύονται τόσο πολύ από αυτή που ξεχνάνε την αξιοκρατία.
      Έτσι ερμηνεύω εγώ την ιστορία και απ' ότι ξέρω κι άλλοι ανά τους αιώνες έχουν την ίδια άποψη.


      Ηλίας Λυμπέρης

      Διαγραφή
  6. Πρωταγόρα,

    η δημαγωγία είναι πολύ εξελιγμένη επιστήμη.

    Νόαμ Τσόμσκι: Δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

    http://www.grafida.net/show_image.php?filename=images/cmsmodules/pages/32819_3951.jpg&w=700&h=700

    Αυτοί που δημαγωγούν ευρέως σήμερα όμως κάνουν χοντροκομμένα πράγματα, επειδή διανύουμε μια περίοδο όπου τα πράγματα είναι πολύ ρευστά και απρόβλεπτα ακόμα και γι αυτούς. Αυτή είναι η περίοδος όπου οι φιλολαϊκές δυνάμεις πρέπει να δράσουν ώστε να κερδίσουν έδαφος στις διεκδικήσεις τους όσο ακόμα η κατάσταση είναι ρευστή, και πριν παγιωθεί.

    Ο Τσίπρας από την στιγμή που δέχεται τα προηγούμενα δάνεια και το ευρώ το οποίο ελέγχεται κυρίως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία είναι ιδιωτική, της οποίας οι ιδιοκτήτες αποδεδειγμένα είναι τύραννοι, σημαίνει 99 % ότι δουλεύει για τους τυράννους.
    Το παρελθόν του όσον αφορά θέσεις του για το Σκοπιανό δείχνουν εύνοια στα σχέδια του Σόρος και Ρότσιλντ και η ακραία στάση του με τούς μετανάστες δεν είναι πατριωτική.

    Φυσικά όπως λες και σύ αν δεν τον δοκιμάσουμε δεν θα ξέρουμε σίγουρα. Στην εποχή μας όμως δεν υπάρχει χρόνος για πειράματα τέτοιου είδους που εμπεριέχουν μεγάλο ρίσκο στο να χάσουμε την ευκαιρία στο να προστατέψουμε και να επεκτείνουμε φιλολαϊκές πολιτικές.

    Κι αν το πείραμα προκύψει θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση να κατανοήσουμε και να δράσουμε αναλόγως.

    Ηλίας Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κε Λυμπέρη σε πολλά απόσα γράφεις συμφωνώ, αν και δεν καταλαβαίνω τι είδους ακρότητα βλέπεις στο ζήτημα των μεταναστών και το σκοπιανό. Πιθανώς γιατί εγώ είμαι πιο "ακραίος" :-)

      Το ποστ για τους "σοφούς αφέντες" και τους υπηκόους δεν αφορούσε τόσο τη δημαγωγία (που είναι σαφώς τεράστιο όπλο), αλλά για την απαραίτητη πολιτική προϋπόθεση ώστε να είμαστε σκλάβοι. Από τη γέννησή μας ακόμη, τα πάντα γύρω μας φωνάζουν "υποτάξου σε αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα". Υπό μία έννοια δεν αρκεί να είσαι σκλάβος. Πρέπει να "θέλεις" να είσαι σκλάβος μιας που "δεν γνωρίζεις". Υπό αυτή την έννοια το σχόλιο του Herbert πάει κατευθείαν πίσω στον Πλάτωνα.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. http://www.axortagos.gr/agapitoi-sinellines-tou-siriza_2.html
      http://goo.gl/GPzib

      Αγωνιζόμαστε για την διεύρυνση της έννοιας του ασύλου και τη γρήγορη χορήγησή του
      http://goo.gl/NRR1p


      Ο άνθρωπος έχει ανάγκη ζωτικού χώρου για μιά ποιοτική ζωή.

      Μερικοί άπληστοι όμως κάτω από την ανθρωπιστική μάσκα έχουν σχέδια γιά φτηνά εργατικά χέρια ή κρύβουν επεκτατικά σχέδια εναντίον του ζωτικού χώρου των Ελλήνων.

      Δεν είναι το καλύτερο να περνάμε καλά εμείς πρώτα στον τόπο μας ώστε να δίνουμε το καλό παράδειγμα και στους άλλους να περνάνε καλά πρώτα στον τόπο τους;

      -------------------------------


      Το παιδί γεννιέται αθώο, η κοινωνία το μετατρέπει σε σκλάβο, έτσι ο άνθρωπος έχει την ευκαιρία με δική του πρωτοβουλία να αφυπνιστεί πέρα από την κοινωνία.

      Ηλίας Λυμπέρης

      Διαγραφή
  7. Τι κολλήσατε ρε παιδιά με τα περί εκκλησίας κλπ.
    Μας έχουν ξεσκίσει από παντού, έχουμε χάσει το ύπνο μας και μην μπορώντας να βγούμε από αυτόν τον βούρκο, αυτόν τον όλεθρο θα έλεγα καλλίτερα, αφού παραμένουμε αδρανείς, την συσσωρευμένη ενέργεια την διοχετεύουμε άσκοπα .( πρώτα τον εαυτό μου βάζω)
    Σχολίασα απλά με χιούμορ και εντελώς φιλικά και σεβασμό τα πρώτο σχόλιο του φίλου(δεν γνωρίζω όνομα) «Όσα δεν φτάνω», που αναφέρθηκε σε μια ιστορία για ελέφαντες(έχω την εντύπωση πως είναι από την Ταϊλάνδη το στόρι, έκλεισε ο φίλος με την φράση: « Δε θέλω να πιστεύω ότι συνηθίσαμε να είμαστε ραγιάδες».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Στέλιο σε ένα βιβλίο του Χορχε Μπουκαι την είχα διαβάσει.Δεν ξέρω αν και αυτός την είχε κλέψει απο την Ταιλάνδη.Την βρήκα και στο διαδίκτυο.Η αλήθεια είναι οτι την ψιλοσκότωσα την ιστορία.Για αυτό παραθέτω το σύνδεσμο.

      http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_8587.html

      Αν χάσουμε και το χιούμορ μας θα τρελαθούμε εντελώς.
      Άγγελος

      Διαγραφή
    2. Φίλοι, τα παραδείγματά σας με τα ζώα και αληθινά είναι και δείχνουν την κατάστασή μας σε διάφορους τομείς της ζωής μας.

      Το χιούμορ επίσης κάνει καλό, τις περισσότερες φορές!

      Ηλίας Λυμπέρης

      Διαγραφή