Ήρθε πια το πλήρωμα του χρόνου. Αφού οι διεθνείς τοκογλύφοι έφεραν σε πλήρες αδιέξοδο την ελληνική οικονομία και κοινωνία με τις πολιτικές του μνημονίου, ήρθε η ώρα να βάλουν χέρι σταασημικά του σπιτιού. Πουλήστε, αν θέλετε να γλυτώσετε, μας λένε φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι. Πουλήστε ό,τι έχετε και δεν έχετε. Τη φιλοσοφία της τρόικας αποτύπωσε με εξαιρετική σαφήνεια ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στις 17.5:
«Δεν θα απέκλεια εντελώς μια μορφής αναδιάταξης (του χρέους), αλλά αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένη απάντηση. Πρώτα χρειαζόμαστε νέα μέτρα από την Ελλάδα για να φτάσει τους δημοσιονομικούς στόχους του 2011. Έπειτα πρέπει να έχουμε τη διαβεβαίωση ότι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων θα φτάσει σε έναν ικανοποιητικό για εμάς όγκο. Ύστερα θα δούμε αν χρειάζονται συμπληρωματικά μέτρα. Και μόνο τότε, αν εκπληρωθούν όλοι αυτοί οι όροι, μπορούμε να συζητήσουμε θέμα αναδιάταξης. Δεν είναι αναδιάταξη ή τίποτα. Είναι μέτρα, μέτρα και μέτρα και μετά ίσως αναδιάταξη».
Ξεπούλημα αίσχους
Με άλλα λόγια, η φιλοσοφία της τρόικας είναι απλή. Θα πρέπει διαρκώς να υιοθετούνται απανωτά μέτρα,που ξέρουν εξαρχής ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν το χρέος. Όμως οδηγούν την κοινωνία στην απελπισία και σε κατάσταση τέτοια που μπορεί να δεχτεί πιο εύκολα εκβιασμούς και πιέσεις. Κι όταν έχει προχωρήσει το ξεπούλημα, τότε ίσως να συζητήσουν κάποια αναδιάταξη, που εκ προοιμίου ξέρουν ότι δεν μπορούν να την εφαρμόσουν σε ολόκληρο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Έτσι λοιπόν στήθηκε το σκηνικό για τη δεύτερη φάση της πέμπτης ιστορικά χρεοκοπίας της Ελλάδας. Μέτρα, μέτρα και μέτρα, μαζί με γενικευμένο ξεπούλημα.
Η κυβέρνηση βιάστηκε να ανακοινώσει την πρώτη φουρνιά των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Αυτό, σύμφωνα με ανακοίνωση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων στις 18.5, προβλέπει αναλυτικά:
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, τα εκτιμώμενα έσοδα από το πρώτο κύμααποκρατικοποιήσεων εντός του 2011 εκτιμώνται σε 3,5 έως 5,5 δισ. ευ-ρώ. Το δεύτερο κύμα εντός του 2012 εκτιμάται ότι θα αποφέρει άλλα 4 με 6 δισ. ευρώ. Ενώ το τρίτο κύμα εντός του 2013 θα δώσει γύρω στα 4,5 με 5,5 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, σε σύνολο το τριετές αυτό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα αποφέρει 12 - 17 δισ. ευρώ.
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με το αν και κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει αυτές τις αποδόσεις. Ας υποθέσουμε ότι τις πιάνει. Έτσι η κυβέρνηση καλείται να πουλήσει περιουσία και επιχειρήσεις που έχουν συνολική οικονομική επιφάνεια άνω των 120 δισ. ευρώ έναντι 12 - 17 δισ. ευρώ. Κι όχι μόνο αυτό. Τα χρήματα αυτά θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές.
Πόσο θα ελαφρύνουν την εξυπηρέτηση του χρέους; Ελάχιστα. Μόνο τη διετία 2012 και 2013 προβλέπονταιδαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους που θα ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ. Επομένως αυτά που αναμένει η κυβέρνηση να πιάσει από τις αποκρατικοποιήσεις δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό.
11 εκατ. παρείσακτοι
Η Ελλάδα είναι ένα πολύ προνομιακό οικόπεδο σε μια εξαιρετικά συμφέρουσα περιοχή του κόσμου. Έχει όμως ένα κακό. Διαθέτει 11 εκατομμύρια παρείσακτους. Γι’ αυτό και το ξεπούλημα δεν ξεκίνησε με τη δημόσια περιουσία και τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά με τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, τη νέα γενιά εργαζομένων. Προκειμένου να επιβιώσει, ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς είναι ήδη υπ’ ατμόν. Φεύγει ή κανονίζει να φύγει στο εξωτερικό σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Όταν μια κοινωνία ξεπουλάει έτσι τη νέα γενιά της είναι καταδικασμένη.
Το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό, αλλά άλλο. Αν τα πουλήσει όλα το κράτος, τότε με τι θα μπορέσει να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας και στην ανάκαμψη της οικονομίας; Τι άλλο θα χρειαστεί να πουλήσειόταν ανακαλύψει η κυβέρνηση και η τρόικα ότι ακόμη και ολόκληρη η δημόσια περιουσία δεν είναι αρκετή για να εξυπηρετηθεί το χρέος; Μήπως το εθνικό έδαφος; Μάλλον ναι, μιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα έχει παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητά αναφέρεται, από την εθνική της κυριαρχία. Κι επομένως είναι δυνατή ακόμη και η εκποίηση εθνικού εδάφους.
Στα ερωτήματα αυτά απαντά η διατεταγμένη δημοσιογραφία με κραυγές περί σπάταλου και διογκωμένου κράτους. Μάλιστα ορισμένοι παπαγάλοι συγκεκριμένων παρασιτικών επιχειρηματικών συγκροτημάτων που ελέγχουν και τα ΜΜΕ είπαν ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο κομμουνιστικό κράτος της Ευρώπης.
Προφανώς οι κύριοι αυτοί, υπό το κράτος της φρενίτιδας που έχει προκαλέσει στους καρχαρίες της αγοράς το μαζικό ξεπούλημα του δημοσίου, τα έχασαν τελείως. Όμως, επειδή λέγονται απίστευτες ανοησίες σχετικά με το μέγεθος του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα οφείλουμε να διευκρινίσουμε ορισμένες στοιχειώδεις αλήθειες.
Επιλεκτική σπατάλη
Καταρχάς ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διογκωμένος όσο λένε. Αν δούμε τα στοιχεία του Πίνακα 1 της Eurostat θα διαπιστώσουμε ότι το μέγεθος του δημόσιου τομέα με όρους συνόλου δαπανών της γενικής κυβέρνησης βρίσκεται περίπου στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Για ολόκληρη την περίοδο 1999-2010.
Κι όχι μόνο αυτό. Αν παρατηρήσει κανείς τα στοιχεία προσεκτικά θα δει ότι κατά κανόνα όσο πιο ανεπτυγμένη είναι μια οικονομία τόσο μεγαλύτερο κράτος διαθέτει. Είναι τυχαίο που η Δανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Σουηδία κ.ο.κ., έχουν αρκετά πιο διογκωμένους δημόσιους τομείς; Μήπως αυτές οι χώρες είναι κομμουνιστικές ή σοβιετικές και δεν το ξέρουν; Κι αν για την κρίση και το χρέος φταίει το μεγάλο, κακό και σπάταλο κράτος, τότε γιατί αυτές οι χώρες δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρεοκοπίας όπως η Ελλάδα;
Είναι αλήθεια ότι το δημόσιο στην Ελλάδα είναι διεφθαρμένο και παρασιτικό. Αυτό δεν οφείλεται στο μέγεθός του, ούτε στις σπατάλες του. Άλλωστε το ελληνικό δημόσιο είναι επιλεκτικά σπάταλο. Ενώ διαθέτει τις χαμηλότερες δαπάνες στην Ε. Ε. για υγεία και παιδεία, δαπανά ταυτόχρονα σχεδόν τα διπλάσια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στις κρατικές προμήθειες από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Όταν πρόκειται για ημέτερους, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβους το ελληνικό δημόσιο είναι σπάταλο όσο εκεί που δεν παίρνει. Όταν πρόκειται για τις βασικές κοινωνικές ανάγκες του λαού, τότε πάντα συμβαίνει το δημόσιο ταμείο να μην επαρκεί.
Υπόδειγμα
Το βασικό πρόβλημα με τον δημόσιο τομέα δεν είναι πόσο μεγάλος ή μικρός είναι. Άλλωστε το πόσο μεγάλος χρειάζεται να είναι ένας δημόσιος τομέας εξαρτάται από το τι κοινωνία και τι οικονομία θέλει κανείς. Αν θέλουμε μια κοινωνία όπου να βασιλεύει το πορτοφόλι και μια οικονομία έρμαιο της αγοράς, τότε ο δημόσιος τομέας πρέπει να είναι μικρός. Γι’ αυτό άλλωστε και όσο πιο ευάλωτη, όσο πιο σαθρή είναι μια οικονομία, όσο πιο «τριτοκοσμική» είναι μια χώρα, τόσο πιο περιορισμένο, ισχνό, παρασιτικό και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα έχει.
Αντίθετα, αν θέλουμε μια κοινωνία με ανεπτυγμένες υποδομές και υπηρεσίες αντίστοιχες των απαιτήσεων των πιο ζωτικών αναγκών της, αν θέλουμε μια θωρακισμένη οικονομία απέναντι στα ιδιωτικά μονοπώλια και την ασυδοσία των αγορών, με αναπτυξιακή δυναμική, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε έναν μεγάλο και ανεπτυγμένο δημόσιο τομέα όχι μόνο στο επίπεδο των υπηρεσιών, αλλά και στο επίπεδο της επιχειρηματικής δράσης.
Για να γίνει κατανοητό αυτό θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Ποια οικονομία σήμερα στην Ευρώπη έχει τα λιγότερα οικονομικά προβλήματα από την παγκόσμια ύφεση; Η Νορβηγία. Η χώρα αυτή δεν έχει προς το παρόν παρουσιάσει τα συμπτώματα κρίσης και ύφεσης που κατατρέχουν όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, μικρές και μεγάλες. Είναι τυχαίο ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια οικονομία που δεν συμμετέχειούτε στην Ε.Ε. ούτε στην Ευρωζώνη; Όχι βέβαια. Το γεγονός ακριβώς ότι έχει διατηρήσει την ανεξαρτησίατης είναι εκείνο που την έχει προστατέψει από τις οξείες εκδηλώσεις της κρίσης.
Η Νορβηγία ως ανεξάρτητη χώρα και καλά προστατευμένη εθνική οικονομία έχει κατά κεφαλή ΑΕΠ που φτάνει τα 95 χιλιάδες δολάρια. Έχει το υψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ στην Ευρώπη (ανατολική και δυτική) μετά το Λουξεμβούργο. Πολύ ψηλότερο απ’ όλες τις μεγάλες οικονομίες της Ε.Ε., όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Βρετανία κ.ο.κ.
Η Ελλάδα μόλις και μετά βίας φτάνει τα 35 χιλιάδες δολάρια κατά κεφαλή ΑΕΠ. Η Νορβηγία, αν και με πληθυσμό λιγότερο από τον μισό της Ελλάδας, παράγει ΑΕΠ κατά 20% μεγαλύτερο από αυτό της χώρας μας. Θυμηθείτε το αυτό στις παρακάτω συγκρίσεις.
Συνεχίζει ακάθεκτη
Ο Πίνακας 2 παρουσιάζει τις επίσημες προβλέψεις για τη Νορβηγία τα επόμενα χρόνια. Σε μια εποχή βαθιάς ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας που έχει αγκαλιάσει ακόμη και τις πιο μεγάλες οικονομίες, η Νορβηγία συνεχίζει ακάθεκτη.
Σε μια εποχή όπου βασιλεύει η πιο άγρια μονόπλευρη λιτότητα και ταυτόχρονα ο εκτροχιασμός της ανεργίας, στη Νορβηγία η ανεργία, αν και βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, εξακολουθεί να μειώνεται. Ενώ ταυτόχρονα οι ετήσιες αποδοχές των εργαζομένων σε σταθερές τιμές αυξάνονται σημαντικά. Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται και η Νορβηγία είναι μια τέτοια «παραφωνία» μέσα στη γενικευμένη παραζάλη των μέτρων κοινωνικής απελπισίας που θεωρούνται σήμερα μονόδρομος;
Μην βιάζεστε να μιλήσετε για πετρέλαια. Η Νορβηγία έχει περίπου τον ίδιο φυσικό και ορυκτό πλούτο με την Ελλάδα. Με μια μόνη διαφορά. Αυτή τον αξιοποιεί προς όφελός της υπό καθεστώς κρατικήςιδιοκτησίας και δεν βιάζεται να τον ξεπουλήσει στον πρώτο τυχόντα επενδυτή της αγοράς. Η Ελλάδα επιπλέον έχει σημαντικά «συγκριτικά πλεονεκτήματα» που δεν έχει η Νορβηγία, όπως π.χ. τεράστιες δυνατότητες αγροτικής και μεταποιητικής ανάπτυξης. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα πνίγεται από τις ανοιχτές αγορές και την κοινή αγροτική πολιτική της Ε.Ε.
Τεράστιο, αλλά... πλεονασματικό δημόσιο!
Για μια συνοπτική εικόνα της Νορβηγίας κοιτάξτε τον Πίνακα 3. Ο πληθυσμός αυτής της χώρας ανέρχεται κοντά στα 5 εκατομμύρια με δημογραφικά στοιχεία αρκετά όμοια με εκείνα του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να έχει ένα από το πιο ανεπτυγμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από το Κρατικό Επενδυτικό Κεφάλαιο της Νορβηγίας, όπου καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το πετρέλαιο. Και τα παράξενα δεν σταματούν σ’ αυτό. Παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν τον μισό πληθυσμό από τον ελληνικό, διαθέτει σχεδόν τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων με εκείνον της Ελλάδας, γύρω στους 780 χιλιάδες. Και ω του θαύματος δαπανά για τους μισθούς αυτών των δημοσίων υπαλλήλων πολύ παραπάνω απ’ ό,τι δαπανά το ελληνικό κράτος. Η Νορβηγίαδαπανά το 14% του ΑΕΠ της για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ η Ελλάδα με τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και με μικρότερο ΑΕΠ δαπανά μόλις το 11%.
Μονιμότητα!
Επιπλέον το καθεστώς εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων της Νορβηγίας δεν περιλαμβάνει συμβασιούχους, ωρομίσθιους, συμβάσεις έργου κ.ο.κ., όπως στην Ελλάδα. Το ελληνικό δημόσιο απασχολεί το προσωπικό του με 17 διαφορετικά εργασιακά καθεστώτα. Η Νορβηγία διαθέτει ένα αποκλειστικά καθεστώς εργασίας στο δημόσιο, τη μονιμότητα.
Και τι συνέβη; Μήπως η Νορβηγία είναι στο χείλος της χρεοκοπίας; Κάθε άλλο. Ο προϋπολογισμός της είναι μονίμως πλεονασματικός, 10,6% του ΑΕΠ για το 2010. Ενώ το δημόσιο χρέος της φτάνει μόλις το 43,1% του ΑΕΠ της χώρας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Νορβηγία έχει προβεί και σε άλλα θανάσιμα αμαρτήματα. Συντηρεί έναν τεράστιο αριθμό δημόσιων και δημοτικών επιχειρήσεων, πάνω από 3 χιλιάδες, οι οποίες εκτός όλων των άλλων ανήκουν αποκλειστικά στο δημόσιο και παράγουν πλεονάσματα.
Με αυτά τα πλεονάσματα χρηματοδοτείται πάνω από το 50% των κρατικών εσόδων και έτσι το νορβηγικό κράτος δεν έχει την ανάγκη να γδέρνει φορολογικά τους πολίτες του και ιδίως τους εργαζομένους. Θα μπορούσε να αντισταθεί στην παγκόσμια ύφεση η Νορβηγία και να αναπτύσσεται χωρίς λιτότητες, περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις, αν δεν διέθετε αυτόν τον εξαιρετικά εκτεταμένο, ισχυρό και παραγωγικό δημόσιο τομέα; Θα μπορούσε η Νορβηγία να ήταν στην ίδια πλεονεκτική θέση, αν είχε κάνει το θανάσιμο λάθος να ενταχθεί στην Ε.Ε. και είχε παραδώσει το νόμισμα, την οικονομία και την κυριαρχία της στην Κομισιόν και την ΕΚΤ; Ούτε κατά διάνοια!
Τι φταίει λοιπόν και στην Ελλάδα δεν μπορούμε να έχουμε μια αντίστοιχη οικονομία; Το μεγάλο και σπάταλο κράτος; Οι κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι; Ή όλος εκείνος ο συρφετός που μας κυβερνά δεκαετίες τώρα με τις πλάτες της πιο παρασιτικής και ληστρικής ολιγαρχίας που έχει γνωρίσει η ιστορία;
Ο ίδιος συρφετός και η ίδια η ολιγαρχία που πασχίζουν σήμερα να ολοκληρώσουν τη λεηλασία της χώρας με το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του κράτους. Ο ίδιος συρφετός που αδίστακτα φορολογεί ακόμη και τους ανέργους για να πληρώσει τους τοκογλύφους και διώχνει μαζικά τη νέα γενιά από αυτή τη χώρα υπό καθεστώς γενικευμένης απόγνωσης και απελπισίας.
Αψογο αρθρο για ακομη μια φορα. Μραβο Δημητρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήδημητρη προχωρα με καθαρο μυαλο , σωστους συνεργατες και ατρανταχτα οικονομικα στοιχεια και εμεις μαζι σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη θα πρέπει να αναφέρεις όμως για να ξέρουμε και τι γίνεται πλήρως α) τι αμυντικές δαπάνες έχει ο Νορβηγία και β) τι εθνικές πιέσεις αντιμετωπίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα πρέπει να λειφθει πολύ σοβαρά υπόψην οτι έχουμε δίπλα μας μια Τουρκία που ανα πάσα στιγμή αφήνεται από τις "μεγάλες δυνάμεις" να μας σφίξει εθνικά με εν δυνάμει θερμά επεισόδια (με στόχο να αγοράσουμε και άλλες φρεγάτες, αεροπλάνα και υποβρύχια για να σταματήσουν) δείχνοντας μας οτι είμαστε εγκλωβισμένοι και συνέχεια μπορούν να μας εκβιάσουν με χίλιους τρόπους.
καλημερα δημητρη,θερμος υποστηρικτης του μετωπου ειμαι κι εγω,εχω ομως μερικες διαφωνιες στον τροπο προσεγγισης σου οσο αναφορα τον δημοσιο τομεα οπου κατα την γνωμη μου αντιμετωπιζεις τα πραγματα με μια ευκολια που δεν αναλογει στα της ελλαδας.ζω και εργαζομαι τα τελευταια 15 χρονια στη σουηδια και παρολο που δεν εχω την παραμικρη σχεση με τα οικονομικα-η διαφωτηση μου επι αυτων εχει γινει απο τα γραπτα σου και τις ομιλιες σου-,εχω μια μικρη γνωση για την σκανδιναβια μιας και ζω εδω.η νορβηγια δεν πρεπει να ξεχναμε να αναφερουμε οτι ειναι μια απο τους μεγαλυτερους εjαγωγεις πετρελαιου στον κοσμο,το 2004 απο οτι θυμαμαι ητανε τριτη μετα τη ρωσια και την σ.αραβια.το "olijefond",το κρατικο δηλαδη ταμειο που διαχειριζεται τα εσοδα του πετρελαιου με τοποθετησεις σε μετοχες και ομολογα ειχε περυσι 300 δις ευρω!!!.σε μια χωρα 5 εκ.και μαλιστα σκανδιναβικη..νομιζω οτι δεν χωρανε συγκρισεις με την ελλαδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω οτι η συζητηση θα επρεπε να ειναι αλλη.ο δημοσιος τομεας στην νορβηγια οπως και εδω στη σουηδια ειναι απιστευτα παραγωγικος και ανταγωνιστικος, οι λεγομενες δεκο λειτουργουν με κανονες αγορας,να θυμησω μονο οτι οι δεκο στη σουηδια το 2010 ειχανε 3 δις ευρω κερδος.το καθεστως εργασιας ειναι το ιδιο με τον ιδιωτικο,οσο αναφορα την μονιμοτητα που ανεφερες,και οι μισθοι σχεδον παντα χαμηλοτεροι του ιδιωτικου.για να μη σας κουρασω παραπανω θα πω μονο οτι η οποια επιτυχια στο μοντελο λειτουργιας των σκανδιναβικων χωρων οφειλεται στο οτι πολιτικες δυναμεις,εργαζομενοι και οι φορεις των εργοδοτων απο τον πολεμο και μετα παρα τα διαφορετικα συμφεροντα εχουνε συνεργαστει δεκαετιες τωρα με κοινο στοχο την αναπτυξη και την ευημερια,στην ελλαδα των απιθανων αντιθεσεων πως θα το καταφερουμε αυτο?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήκ. Καζακη καλησπερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ηθελα να σχολιασετε αν ειναι εφικτη η αποψη του κ. Βιλιαρδου για μετατροπη των ομολογων απο ευρω σε δραχμες... παραθετω....
Αναλύοντας τώρα την πρώτη περίπτωση, κατά την οποία η επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή θα είχε τις συνέπειες που αναφέραμε, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ περισσότερα «όπλα» – χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τα χρησιμοποιήσει. Η Ελλάδα λοιπόν, σε σύγκριση με προηγούμενα υπερχρεωμένα κράτη, έχει μία μεγάλη διαφορά, ένα σημαντικότατο πλεονέκτημα καλύτερα: Το 95% των ομολόγων του δημοσίου έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το ελληνικό Δίκαιο - γεγονός που σημαίνει ότι, το ελληνικό κοινοβούλιο έχει τη δυνατότητα να αλλάξει, με την ψήφιση ενός νόμου, τη «συναλλαγματική μορφή» των ομολόγων, εφόσον φυσικά ισχύει πράγματι κάτι τέτοιο (πηγή: zeit).
Ειδικότερα, εάν η Ελλάδα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη υιοθετώντας τη δραχμή, θα είχε την απόλυτα νόμιμη δυνατότητα, πριν ακόμη απελευθερώσει την ισοτιμία του νομίσματος της, να μετατρέψει τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου σε δραχμές - με την ισοτιμία των 340 δρχ. ανά €, η οποία ίσχυε την περίοδο της εισόδου της στη νομισματική ένωση (ΟΝΕ). Στη συνέχεια, θα μπορούσε να «απελευθερώσει» τη συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής, η οποία πιθανότατα θα υποτιμούταν αμέσως – εις βάρος όμως των δανειστών της και χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά το δημόσιο χρέος.
Δηλαδή, εάν το νέο νόμισμα της Ελλάδας υποτιμούταν κατά 50% (η υποτίμηση στη χρεοκοπημένη τότε Τουρκία ξεπέρασε το 90%), οι δανειστές της χώρας θα εισέπρατταν ουσιαστικά μόλις το 50% των απαιτήσεων τους – αναγκαζόμενοι να διαγράψουν το υπόλοιπο 50% («συναλλαγματικές διαφορές»). Επομένως, θα προέκυπτε χωρίς καμία προσπάθεια και εντός των πλαισίων του νόμου, χωρίς καν να χρειαστεί να διαπραγματευθούμε με κανέναν, μία αυτόματη «πληθωριστική διαγραφή» (haircut) των οφειλών του ελληνικού δημοσίου, της τάξης του 50% - οπότε το πραγματικό δημόσιο χρέος μας θα περιοριζόταν στα 180 δις € ή στο 78% του ΑΕΠ μας, εξασφαλίζοντας την έξοδο μας στις αγορές και τον περαιτέρω δανεισμό μας, καθώς επίσης την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Φυσικά η εξόφληση των ομολόγων, των τόκων και των χρεολυσίων δηλαδή που οφείλουμε, θα ήταν εξασφαλισμένη, αφού θα ήταν σε δραχμές – ένα νόμισμα που θα μπορούσαμε να εκτυπώσουμε στις αναγκαίες ποσότητες (φυσικά πληθωριστικές), χωρίς να υποχρεωθούμε σε στάση πληρωμών (χρεοκοπία.
Όσον αφορά το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι αυτό των εμπορικών τραπεζών η χώρα μας, εάν επέστρεφε στη δραχμή, θα «επέτρεπε» σε κάποιες, σε αυτές δηλαδή που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν, να πτωχεύσουν - αντί να χρεοκοπήσει η ίδια. Στη συνέχεια θα τις εθνικοποιούσε, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι αποταμιεύσεις ή τα ομόλογα των Πολιτών της, κατά το παράδειγμα της Ισλανδίας.
Φυσικά θα χρεοκοπούσαν επίσης οι εκτεθειμένες σε μεγάλο εξωτερικό δανεισμό επιχειρήσεις και κάποια νοικοκυριά, αφού δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις οφειλές τους σε ευρώ. Σε τελική ανάλυση λοιπόν θα «διαγραφόταν» ένα μεγάλο μέρος του συνολικού, του δημοσίου δηλαδή και του ιδιωτικού εξωτερικού χρέους μας – κάτι εξαιρετικά επώδυνο, αλλά με μάλλον ευεργετικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας μας.
Συνεχίζοντας, τα γεγονότα αυτά μάλλον θα οδηγούσαν πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης ή των Η.Π.Α. (της ΕΚΤ συμπεριλαμβανομένης) σε τεράστια προβλήματα - εάν όχι σε αρκετές χρεοκοπίες. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε «πιστωτικό γεγονός» (credit event), όσον αφορά το κράτος, οπότε δεν θα είχε αντίκτυπο στην αγορά των CDS.
http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2368.aspx
ευχαριστω και καλη δυναμη!!
πολυ σωστος ο σισιφος.Τις ιδιες ενστασεις εχω και γω.πιστευω οτ ιβρισκομαστε σε μια περιοχη γεματη εχθρους και δυστυχως οι δαπανες μας για την αμυνα πρεπει να ειναι μεγαλυτερες απο τη Νορβηγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα διαφωνησω ομως με το σισιφο σε μερικα πραγματα.
1)θα μπορουσαμε με τις μισες δαπανες να ειχαμε την ιδια στρατιωτικη ισχυ αν ελειπαν οι μιζες και αν αγοραζαμε απο οπου μας συμφερει και οχι απο οπου μας αναγκαζουν..
2)Και η Ελλαδα εχει τεραστιον ορυκτο πλουτο.Οι Γαλλοι λενε οτι τα κοιτασματα φυσικου αεριου στη κρητη τα βλεπεις με γυμνο ματι και ειναι μεγαλυτερα απο αυτα της ανταρκτικης και σχεδον τα μισα της ρωσσιας.επισης εχουμε χρυσο και πετρελαιο.
3)Η παραγωγικοτητα του δημοσιου τομεα δεν εξαρταται απο τους δημοσιους υπαλληλους κυριως αλλα σε πολυ μεγαλο βαθμο απο τη τεχνολογια που διαθετουν, τη γραφειοκρατια αλλα και την ελληψη διοικησης αφου ως διοικητες διοριζοντε φιλοι και γνωστοι και οχι ικανοι.παραδειγμα βουλευτης της πολης μου που δεν εκλεχτηκε στις τελευταιες εκλογες, διοριστικε ως διοικητης σε νοσοκομειο ενω εινα ιπολιτικος μηχανικος (δε ξερω βεβαια και ποσο εχει δουλεψει σαν πολιτικος μηχανικος, τοσα χρονια βουλευτη τον θυμαμαι)
Καλησπέρα κ. Καζάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιμαι κι εγώ υποστηρικτής σας, άλλα κι εγώ έχω τις ενστάνσεις μου για την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Τόσα χρόνια κομματικού κράτους δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μία μέρα στην άλλη.Για κάποιον βολεψάκια ο οποίος δεν προσπάθησε για τίποτα στην ζωή του και τα θέλει όλα δικά του, είναι πολύ εύκολο να γλείψει ένα πολιτικό και να προσπαθήσει να μπει στο δημόσιο, ωστε να μή δουλεύει πολύ και να αμοίβεται πολύ. Βέβαια αυτό δεν ισχύει για όλους τους δημόσιους υπάλληλους. Οι πλήστοι όμως έτσι είναι. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα που πέθανε και αν δεν δοθούν κίνητρα για τους (μικρούς κυρίως) ελεύθερους επαγγελματίες δεν μπορεί να γίνει τίποτα.Άρση της μονιμότητας λοιπόν στο δημόσιο.Σίγουρα μεγαλύτεροι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει ανάπτυξη και κίνητρο ώστε να σταματήσει η νοοτροπία ¨να γίνω δημόσιος υπάλληλος, να δουλεύω λίγο και να παίρνω πολλά¨.Επίσης παραδειγματική τιμωρία σε όποιον δημόσιο υπάλληλο πιαστεί να κάνει και δεύτερη δουλειά (που οι περισσότεροι κάνουν),αφού απο τον νόμο απαγορεύεται.
Μαζι σου Δημητρη !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα έχει παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητά αναφέρεται, από την εθνική της κυριαρχία.
ΑπάντησηΔιαγραφήeho katevasi to pdf tis simvasis daniakis diefkolinsis kirie kazaki alla de mporo na vro pou to lei afto.pou akrivos to leei?
Η θέσπιση της μονιμότητας κάποτε έγινε για τον εξής απλούστατο λόγο. Να μπορεί ο δημόσιος υπάλληλος να κάνει απερείσκεπτα τη δουλειά του, με βάση το σύνταγμα και τους νόμους, χωρίς να αντιμετωπίζει το φόβο για οποιοδήποτε ενδεχώμενο διώξεων της εξουσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος αμφιβάλει ότι ο παραπάνω λόγος που ανέφερα είναι σημαντικότατος; Ας πούμε ότι άρεται αύριο το πρωί η μονιμότητα. Μέσα στο σκοταδιστικό κομματικό κράτος το οποίο ζούμε, πιστεύετε ότι από αύριο το πρωί θα σκίζονται όλοι οι υπάλληλοι να αγωνίζονται για το καλό του κοινωνικού συνόλου και όχι για τα συμφέροντα του εκάστοτε “άρχοντα” που τυγχάνει να βρίσκεται στην εξουσία; Και οι όποιοι σωστοί υπάλληλοι υπάρχουν θα εκλείψουν.
Η μονιμότητα πιστεύω είναι αναγκάια, αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αλλάξουν. Πρέπει να ξεριζωθεί τελείως το σάπιο πολιτικό σύστημα των δύο κομμάτων που λυμαίνεται την εξουσία τόσα χρόνια, από τον μικρότερο κοινοτικό σύμβουλο μέχρι τον μεγαλύτερο ανώτατο άρχοντα
Οταν πριν καμιά δεκαριά χρόνια, κάνοντας τα χαρτιά μου σε κάποια προκήρυξη του ΑΣΕΠ, έμαθα ξαφνικά ότι προσλαμβάνομαι στο δημόσιο τομέα, πίστεψα ότι θα μπορέσω να προσφέρω με τις γνώσεις και τις ικανότητές μου. Μπαίνοντας μέσα και με τα χρόνια κατάλαβα ότι ο δημόσιος τομέας δεν είναι τίποτε άλλο παρά το βιλαέτι του κάθε πολιτικού κυκλώματος που ανεβαίνει στην εξουσία. Αυτοί καθόριζαν την πολιτική του τομέα, η οποία βέβαια δεν είχε να κάνει με το καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά με την ανάγκη διατήρησης του κυκλώματος αυτού στην εξουσία και μόνο ενίοτε ταυτιζόταν. Μεγάλη διάβρωση, έχουν διαλύσει το σύμπαν. Έχουν σκιστεί στα μικρά και μεγάλα προσωπικά ρουσφέτια. Αυτό το περιβάλλον σε φθίρει και σε απορροφά σιγά – σιγά. Χωρίς οργάνωση, χωρίς αναγνώριση, χωρίς τίποτε. Ο κακός δημόσιος υπαλληλος θα γίνει χειρότερος, θέλοντας να εκμεταλευτεί την κατάσταση προς το συμφέρον του, ο μέτριος ... να “περνάει ο καιρός” κι ο καλός θα νιώσει ανήμπορος και κάποια στιγμή θα εγκαταλείψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ στην κρίση των υπάλληλων, γιατί αυτός που είναι ανίκανος σωστά πρέπει να παραχωρήσει την θέση του σε άλλον ικανότερο. Αλλά πως θα γίνεται αυτή κρίση; Mε το κομματικό κράτος που υπάρχει σήμερα; Χεραιτίσματα. Αυτοί θα ελέγχουν την πασοκικότητα ή τη νεοδημοκρατικότητά σου και όχι τις ικανότητές σου.
Συμφωνώ μαζί σου Σεβαχ,οτι το πρόβλημα ειναι η κομματοκρατία.Αλλα με τα μέτρα που πήρανε τώρα και κόψανε 100,200 ευρώ απο τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων τα οποια επιδόματα ειναι γελοία,τώρα ειναι που δεν δουλεύουν καθόλου.Και γιατί να δουλέψουν?Θα τους απολύσει κανένας?Αυτό με τισ ΕΔΕ είναι αηδιαστικό.Υπάρχει ποτέ περίπτωση να τιμωρηθεί Δ.Υ από συναδέλφους?ΠΟΤΕ.Είναι λογικό, κανένας δεν θα το έκανε. Δεν χρειάζονται οι ΕΔΕ.Δικαστήριο κατευθείαν.Ετσι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα.ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:Εγω είμαι πολιτικός μηχανικός.Προσπαθώ να επικοινωνήσω με το ΤΣΜΕΔΕ (ασφαλιστικό ταμείο μηχανικών) εδώ και 2 μήνες.Εχω πάρει τηλέδωνο σε όλα τα τηλέφωνα που υπάρχουν.Εχω στείλει email.ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΤΕ.Είναι δυνατόν?Δηλαδη πρέπει να πάω στην Αθήνα να χάσω το μεροκάματό μου, να πληρώσω βενζίνες,διόδια,ή εισιτηρια για να πάω στον Δ.Υ. που με γράφει κανονικά.Αλλα θα πάω για να γίνει μάχη.Γιατί εκει θα καταντήσουμε.Να πλακωνόμαστε αναμεταξύ μας.Οπότε άρση τησ μονιμότητας και απόλυση όσων δεν έχουν τα προσόντα για τις θέσεις που κρατανε και έλεγχος απο ιδιώτες.Νομίζω οτι αν κάποιος έχει τα προσόντα, θα δουλεύει και ανάλογα.Ο κ.Καζακης είπε οτι αν στείλουμε τους Δ.Υ. στο σπίτι τους και τουσ πληρώνουμε κανονικά,ποιο λίγο θα μας στοιχίσει απο οτι τώρα.Τι σημαίνει αυτό.Οτι οι περισσότεροι δεν χρειάζονται να είναι εκεί γιατί δεν παράγουν τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάδελφε Λάμπρο, αυτό με την μείωση της απόδοσης (οποίας απόδοσης έχει τέλοσπάντων ο καθένας) λόγω μείωσης των επιδομάτων δεν ισχύει στην μεγάλη πλειονότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά στο ΤΣΜΕΔΕ σε καταλαβαίνω γιατί τα περνάω κι εγώ.
Δεν έγραψα για να δικαιλογήσω κανένα δημόσιο υπάλληλο. Δύο πράγματα ήθελα να τονίσω:
Να απολυθούν αύριο οι ανίκανοι και τα κομματόσκυλα. Αλλά ποιος θα κρίνει ποιοι είναι αυτοί; Η γενική άρση της μονιμότητας δεν θα διασφαλίσει και τη σωστή απόδοση του δικαίου. Όχι μόνο δεν θα λυθεί το πρόβλημα, αλλά θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο το κομματικό κράτος. Ποιος αμφιβάλει δηλαδή ότι θα παραμείνουν οι "ημέτεροι";
Για να μπορεί να υπάρξει κάποια στιγμή ένα άρτιο, ακέραιο και πλήρως αξιοκρατικό πολιτικό σύστημα, τότε ο θεσμός της μονιμότητας είναι αναγκαία συνθήκη (όμως δεν αρκεί από μόνη της).
Νομιζω πως αν τους αφησουμε να διαχειριστουν μονοι τους την υπηρεσια τους ολα θα ειναι καλιτερα με το δημοσιο. Να αποφασιζουν ολοι μαζι για το τι θα αναλαβει ο καθενας, να εκλεγουν μονοι τους τους διευθυντες που θα εναλλασονται κατ ετος για να μη γινονται παντοδυναμοι(ακομα και με κληρωση προς αποφυγη "πελατειακης" σχεσης), ολες οι θεσεις να ειναι ανακλιτες απο τους ιδιους και σε πολλες περιπτωσεις να αμοιβονται ανταποδοτικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεφτεστε ενα σχολειο που οι δασκαλοι θα αμοιβονται αναλογα με τα ποσα παιδια επιλεγουν να φοιτησουν στο σχολειο επειδη θα θεωρουν οτι εκει γινεται "καλη δουλεια" ?
Μονοι τους θα επελεγαν τον καλλιτερο διευθυντη μονοι τους θα σκαρφιζονταν ελκυστικους τροπους διδασκαλιας και μονοι τους θα εστελναν σπιτι του τον αρχιτεμπελη συναδελφο τους.
Κατι σαν αμεση δημοκρατια ας πουμε που ειναι και της μοδας τελευταια.
Έτσι ακριβώς είναι. Και θα ήθελα να προσθέσω και το παράδειγμα της μικρής αλλά περήφανης Ισλανδίας. Τι έχουν αυτές οι χώρες που εμείς δεν έχουμε; Κοινό Νού που πάει μαζί ΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μπορεί να γίνει αυτό. Είναι ρομαντικό αλλά δεν ξέρεις, μπόρεί και να γίνει. Αν ενωθούμε και ενεργήσουμε σαν σύνολο θα είναι ευχής έργο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω σε όλα όσα αναφέρετε στο άρθρο σας αλλά θα ήθελα να κάνω μία επισήμανση, η οποία αναφέρεται και από άλλους αναγνώστες. Η Νορβηγία είτε μας αρέσει είτε όχι δεν συνορεύει ούτε με την Τουρκία, ούτε με τα Σκόπια ούτε με την Αλβανία χωρίς να τίθενται στην εκάστοτε κυβέρνηση της θέματα όπως αυτό του casus beli από την Τουρκία για τα 12 μίλια, παρά τους διεθνείς κανονισμούς και τις διεθνείς συμφωνίες, που ισχύουν από τέλους Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης η Νορβηγία δεν θίγεται ούτε στο ελάχιστο από το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα από Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές κλπ, και προσφάτως από τον επαναστατημένο αραβικό κόσμο( Λιβύη, Αίγυπτος) όπου καραβάνια μεταναστών "κολλάνε" στην Ελλάδα, αφού οι κεντρικές χώρες της Ευρώπης, δηλαδή ο τελικός προορισμός τους, εκμεταλλεύονται το Δουβλίνο ΙΙ και μας τους στέλνουν "πακέτο" πίσω, λέγοντας μας στην ουσία "βγάλτε τα πέρα μόνοι σας".
Οι "εταίροι" μας, εκμεταλλευόμενοι αυτήν την κατάσταση, μας φορτώνουν με υπερκοστολογημένους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, ακολουθώντας την Τουρκία σε ένα ράλι στρατικοποίησης σπαταλώντας δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, χρήματα τα οποία φυσικά και μας δανείζουν με τους δικούς τους όρους.
Κυρίως όμως η Νορβηγία δεν οφείλει την ανεξαρτησία της σαν κράτος στο βαθμό που η Ελλάδα, όπως πολύ εύστοχα έχετε επισημάνει σε γραπτά και ομιλίες σας, οφείλει. Δυστυχώς, από τη στιγμή που το πρώτο αγγλικό δάνειο εισπράχθηκε από τους Έλληνες αγωνιστές τη δεκαετία του 1820, αλλά κυρίως εξαιτίας της καίριας παρέμβασης του Κάνινγκ και του συμμαχικού στόλου στο Ναβαρίνο, σώζοντας ουσιαστικά την, διαλυμένη από τον Ιμπραήμ, Επανάσταση, ξεπληρώνεται ακόμη και σήμερα και θα συνεχίσει, δυστυχώς για αιώνες.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι όποτε ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν μία απόπειρα να ισχυροποιήσουν τη θέση της χώρας, η Ελλάδα υπέστη βαριές και ανεπανόρθωτες καταστροφές (1922, εμφύλιος 1945 κλπ.), στρατιωτικά και απολυταρχικά καθεστώτα (Μεταξάς, χούντα Συνταγματαρχών) και "σκιώδεις" τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά και σχέδια εξόντωσης Ελλήνων πρωθυπουργών και άλλων πολιτικών προσώπων (17Ν κλπ) και μάλιστα με πολύ πρόσφατη την αποκάλυψη περί σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Χρειάζεται αποφασιστικότητα και πολύ, μα πολύ θάρρος, να αναλάβει κάποιος να υλοποιήσει αυτά τα οποία τόσο σωστά προτείνετε. Και κυρίως την αποδοχή ότι η ίδια η ζωή αυτού του προσώπου, θα είναι υπό συνεχή απειλή από ένα κύκλωμα, το οποίο είναι πανίσχυρο και δικτυωμένο σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας και θεσμών.
https://www.facebook.com/?sk=2361831622#!/home.php?sk=group_226411234054858&ap=1
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ Ε.Πα.Μ. ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ 19/6 ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΕΙ ΗΔΗ 65 ΜΕΛΗ.... ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ...
ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ ΜΩΡΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΟΥΛΕΣ! ΕΝΗΛΙΚΟΙ ΕΙΣΤΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλιά ήταν οι κομμουνιστές, μετά οι Τούρκοι, τώρα η ντεμέκ "χρεοκοπία" (λες και χεστήκαμε για το πόσα κονομάει ο Βαρδινογιάννης κι ο Βγενόπουλος). Η Τουρκία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΔΕΣ ΠΙΑ! ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑ!
Δημήτρη, συγχαρητήρια για άλλο ένα εξαιρετικό άρθρο. Επειδή έχω μελετήσει επισταμένα το παράδειγμα της Νορβηγίας, το οποίο πράγματι είναι το καλύτερο για εμάς, θα ήθελα να επισημάνω και κάποια άλλα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της υιοθέτησής της ως μοντέλου για τη δική μας ανάπτυξη. Η Νορβηγία είναι το πλουσιότερο κατά κεφαλή πραγματικό κράτος της Γης, καθώς από πάνω της βρίσκονται κάποια κρατίδια, όπως το Λουξεμβούργο, το Λιχτενστάιν, το Κατάρ κλπ. Είναι δε το πιο δίκαιο κράτους του κόσμου με βάση το συντελεστή Gini (διάκριση μεταξύ πλουσίων και φτωχών). Έχει από τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές και παρόλ' αυτά έχει από τα μικρότερα ποσοστά φοροδιαφυγής στον κόσμο και μάλιστα είναι μία από τις χώρες που δεν εισρέει ούτε κατά διάνοια μαύρο χρήμα, όπως η Ελβετία, το Λουξεμβούργο ή ακόμη και η «δική μας», η Κύπρος. Εκεί υπάρχει απόλυτη διαφάνεια και οι πολιτικοί δεν έχουν κανένα απολύτως προνόμιο, συμμετέχουν δε εθελοντικά στην πολιτική ζωή και συνήθως η θητεία τους είναι βραχύβια γιατί οι άνθρωποι έχουν και δουλειές που δεν εγκαταλείπουν για να … πολιτευτούν. Περιττό δε να αναφέρουμε ότι η χώρα έχει αναθέσει το εκδοτικό προνόμιο στην κεντρική της τράπεζα που είναι δημόσιος οργανισμός, ούτε καν ανώνυμη εταιρεία που ανήκει στο κράτος. Η οικονομία της άλλωστε δεν είναι ιδιαίτερα «ανοικτή», όπως την θέλουν οι πολυεθνικές, και παρόλο που έχει μηδενική γραφειοκρατία δεν θεωρείται ούτε κατ' ελάχιστο φορολογικός και επενδυτικός παράδεισος αφού η εργατική της νομοθεσία και το φορολογικό της καθεστώς είναι ιδιαίτερα αυστηρά. Είναι δε ένα από τα πιο ομοιογενή κράτη του κόσμου παρόλο που ζουν εκεί πολλοί μετανάστες. Έχει μία μάλλον δύσκολη εθνική γλώσσα, την οποία ωστόσο απαιτεί να μάθουν όλοι οι μετανάστες για να βρουν εκεί δουλειά και παρόλο που είναι από τα πλέον δημοκρατικά κράτη του κόσμου, οι νόμοι είναι αυστηροί και εφαρμόζονται απαρέγκλιτα. Εμφανίζει μάλιστα ένα από τα μικρότερα ποσοστά εγκληματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Νορβηγία πέραν της πετρελαϊκής της βιομηχανίας που είναι το μεγάλο της ατού, έχει άλλες τρεις πολύ σημαντικές βιομηχανίες στις οποίες και εμείς έχουμε στρατηγικό πλεονέκτημα : τη ναυτιλία, τον τουρισμό και την αλιεία. Γενικά, έχει μία πολύ ισορροπημένη οικονομία και αποτελεί το κατεξοχήν παράδειγμα οικονομίας που στηρίζεται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (και όχι σε «εθνικούς» κολοσσούς όπως οι Σουηδοί με τις SAAB, Scania, ABB, Erickson κλπ. ή τους Φιλανδούς με τη NOKIA). Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει Νορβηγική πολυεθνική (με εξαίρεση μόνο τον τηλεπικοινωνιακό φορέα Telenor που δεν είναι πάντως κολοσσός). Αντίστοιχα, ενώ στη χώρα υπάρχουν μεγάλες ξένες επενδύσεις, οι ξένες εταιρείες συνεισφέρουν μικρό μέρος μόνο του συνολικού ΑΕΠ. Ένα άλλο «μοναδικό» χαρακτηριστικό της χώρας είναι ότι παρόλο που είναι αρκετά ανοικτή στην παγκόσμια οικονομία, καθώς συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, στον ΕΟΧ και στη Ζώνη Σένγκεν, οι πολίτες της αρνήθηκαν ήδη δύο φορές να γίνουν μέλη της ΕΟΚ και της ΕΕ στη συνέχεια (εκεί βέβαια ρωτήθηκαν).
Η χώρα αυτή δεν προέκυψε φυσικά από παρθενογένεση. Για μεγάλο διάστημα βρισκόταν υπό το ζυγό ή σε πόλεμο με τους γείτονες Σουηδούς και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασε πολύ άσχημα με τους Ναζί, γιατί αντίθετα με άλλες χώρες της περιοχής υπήρχε μεγάλη και οργανωμένη αντίσταση. Άρα πως έγινε το θαύμα αυτό; Είναι μάλλον απλό. Μετά τον Πόλεμο η χώρα δεν μπήκε σε εμφύλιο παρόλο που πολλοί Νορβηγοί τιμωρήθηκαν ως συνεργάτες του Αξονα. Παρόλο που η Νορβηγία εντάχθηκε εξαρχής στο μπλοκ της Δύσης, δεν επέτρεψε την άλωση της από τις αγορές ούτε το 1945, ούτε το 1973 όταν μετά την πετρελαϊκή κρίση πολλές ευρωπαϊκές χώρες προσέγγισαν το γαλλογερμανικό άξονα (μπαίνοντας στην τότε ΕΟΚ, όπως και η χώρα μας), ούτε το 1989 όταν με την πτώση του Τείχους πολλές ακολούθησε μία εθνική πολιτική σε όλα τα μεγάλα θέματα και έπαιξε έξυπνα το παιχνίδι της ανεξάρτητης χώρας, αξιοποιώντας και το Nobel Ειρήνης που είναι το μόνο που απονέμεται από τους Νορβηγούς και όχι από τους Σουηδούς όπως τα υπόλοιπα. Σημειώστε δε ότι η χώρα διαφέρει από τις άλλες σκανδιναβικές γιατί αντίθετα με εκείνες αρνήθηκε να παίξει το παιχνίδι των διεθνών κερδοσκόπων. Δεν μπήκε στο Ευρώ όπως η Σουηδίασ και η Φινλανδία, δεν απελευθέρωσε πλήρως τις αγορές της όπως η Δανία ούτε έγινε διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο, όπως η Ισλανδία. Έτσι σήμερα που οι άλλες Σκανδιναβικές χώρες περνάνε δύσκολα (από τις Σουηδία, Δανία, Φινλανδία που βλέπουν την ανεργία να καλπάζει και το κοινωνικό κράτος να συρρικνώνεται μέχρι την Ισλανδία που κήρυξε στάση πληρωμών), η Νορβηγία είναι θωρακισμένη παρόλο που υπέστη σημαντικές ζημίες από τα τοξικά ομόλογα των suprimes. Για τα οικονομικά της μεγέθη ο Δημήτρης είναι απολύτως ακριβής. Τέλος για όσους αναφέρουν το θέμα της ευαίσθητης γεωοπολιτικής της θέσης, που πράγματι διαφοροποιεί τις ανάγκες μας σε εξοπλισμούς θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα: 1. Όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε οι αμυντικές μας δαπάνες είναι αδικαιολόγητα υπέρογκες λόγω διαφθοράς και εξάρτησης από τη Δύση και φυσικά ουδόλως λειτουργούν αρκούντως αποτρεπτικά έναντι της Τουρκικής απειλής. 2. Από τότε που άλλαξε άρδην το αμυντικό μας δόγμα μετά την πτώση του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού" και πλέον έχουμε μόνο τον Ανατολικό κίνδυνο να ανησυχούμε, ποτέ άλλοτε δεν είχαμε απέναντί μας μία Τουρκία που ενδιαφέρεται για την ειρήνη στην περιοχή τόσο όσο και εμείς αφού ως γνωστόν η οικονομική της ανάπτυξη την οφείλεται εν πολλοίς στον εκδημοκρατισμό της και στο άνοιγμα της στις διεθνείς αγορές, οπότε μία σύρραξη έστω και προσωρινή θα της δημιουργούσε τεράστια προβλήματα. Συνεπώς η Ελλάδα δεν είναι σε τόσο δυσχερέστερη θέση από πλευράς αμυντικής θωράκισης από όσο η Νορβηγία. Μάλλον υπερεκτιμούμε την εξ ανατολών απειλή. 2. Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης θα μπορούσε να λυθεί πολύ εύκολα εάν η Ελλάδα αποφάσιζε να καταγγείλει τη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, να νομιμοποιήσει όλους τους αλλοδαπούς και να τους αναγνωρίζει πλήρη δικαιώματα ώστε να τους κάνει πανάκριβούς για τα λαμόγια των συμπατριωτών μας που τους εκμεταλλεύονται. Αν ο ταλαίπωρος αλλοδαπός δικαιούται minimum wage και ασφαλιστικές εισφορές, όπως και ο Έλληνας, ποιος θα του προσφέρει δουλειά; Αν όποιος μισθώνει διαμέρισμα σε λαθρομετανάστη πηγαίνει φυλακή και εάν όποιος συλλαμβάνεται χωρίς χαρτιά στη Γερμανία δεν στέλνεται πακέτο στην Ελλάδα επειδή απλώς δήλωσε ότι μπήκε στην ΕΕ από την Ελλάδα ξέρετε για πότε θα μείνουν λιγότεροι από τους μισούς και μάλιστα μόνο αυτοί που θα είναι νόμιμοι και χρήσιμοι για τη Χώρα. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν απλούστατο: Εθνική στρατηγική, κοινωνική αλληλεγγύη, ελεύθερη οικονομία, ισχυρό κράτος. Οι απεργίες είναι σπάνιες γιατί τα σωματεία είναι μεν πανίσχυρα αλλά είναι ελεγχόμενα από τα μέλη τους και όχι από τα κόμματα. Όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν και σε μας αρκεί να αποφασίσουμε ότι δεν είμαστε ραγιάδες αλλά ελεύθεροι άνθρωποι και αυτόνομος λαός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεος με τα ψυχροπολεμικά επιχειρήματα. Ακόμα τρώτε το ίδιο κουτόχορτο;; ΕΛΕΕΕΕΟΟΟΟΣΣΣΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε την κακόμοιρη την Ελλάδα που είναι ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές γείτονες, που μόλις αγοράσουμε σάπια καραβάκια και αεροπλανάκια κάνουν πίσω.
Θέμα μίζας και εκβιασμού είναι. Γιατί αν πάνε στον Ολλανδό και του πουν, πάρε όπλα, κινδυνεύεις από το Βέλγο, θα βάλει τα γέλια.
Εμείς ακόμα ζούμε με το φάντασμα της Τουρκοκρατίας, του Τούρκου στρατιώτη που θα πατήσει την Ακρόπολη και το όραμα της Πόλης.
Ξυπνήστε ρεε. Με τις μαλακίες που λέτε είστε ενάντια στη χώρα σας
Καζάκης for president!
πολύ ωραία αυτά που λέτε Κ. Καζάκη, αλλά θα ήθελα να σας ερωτήσω τη συμβαίνει στην Νορβηγία όταν μία δημόσια επιχείρηση ( λόγο κακοδιαχείρισης ή ότι άλλο)έχει ζημιές; Κάποιος λογικά τιμωρείται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν κάνουν σωστά την δουλεία τους τότε και αυτοί τιμωρούνται , έτσι;
Θα ήθελα και εγώ να προτείνω μερικά πράγματα πάνω στα παραπάνω,
Όποιος τοποθετείτε σαν υπεύθυνος σε έναν τέτοιο δημόσιο οργανισμό να παραμένει εκεί για μικρό χρονικό διάστημα( π.χ. 1 χρόνο) και να ελέγχετε για το έργο του με την οικονομική του προσωπική-οικογενειακή περιουσία σε υποθήκη. Το ίδιο βέβαια να ισχύει και για τους πολιτικούς.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να τιμωρούνται όταν δεν εξυπηρετούν τους πολίτες, ο τρόπος δε ελέγχου πρέπει να είναι σχετικά απλός .
Απλά πρέπει να είναι τα πάντα στην λειτουργία του κράτους. Όσο πιο απλά τόσο πιο καλά, πάντα όμως δίκαια.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι εν μέρει και ηθικό,
«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».
Ισοκράτη, αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
Πρέπει λοιπόν να μάθουμε αυτά τα πράγματα ξεχνώντας αυτά που έχουμε μάθει μέχρι τώρα, δύσκολο;
Σταματάκης Δημήτριος
Oπως παντα,παρα πολυ μπλα μπλα.Ας σταματησουμε τις θεωρειες ,ο εχθρος ειναι εδω.Η μηπως μιλαμε για να ακουμε την φωνη μας;.ολοι μαζι μπορουμε να κανουμε πολλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή