Ο Ερντογάν έφυγε χθες από τη σύνοδο της Βάρνας έχοντας πετύχει το βασικό του στόχο. Να πάρει τη διαβεβαίωση ότι η Τουρκία έχει στρατηγική σημασία για την πολιτική διεύρυνση, αλλά και για την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Θα ήταν σοβαρό λάθος για την Ευρώπη, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι μια παγκόσμια δύναμη, να απομακρύνει την Τουρκία από την πολιτική επέκτασής της», δήλωσε ο Ερντογάν κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεων μετά τη σύνοδο κορυφής Τουρκίας-ΕΕ στη βουλγαρική πόλη Βάρνα.
«Οι επιχειρήσεις μας κατά της τρομοκρατίας όχι μόνο συμβάλλουν στην ασφάλεια του εαυτού μας και των Συρίων, αλλά και στην ασφάλεια της Ευρώπης», ανέφερε. «Αναμένουμε τώρα ισχυρή υποστήριξη [από την Ευρώπη] σε ευαίσθητα ζητήματα όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, αντί της περιπλάνησης και της άδικης κριτικής», δήλωσε ο Ερντογάν.
Ο Τουσκ με τη σειρά του δήλωσε σχετικά: «Ως υποψήφια χώρα της ΕΕ, η Τουρκία δεσμεύτηκε να αναπτύξει και να υποστηρίξει τα υψηλότερα πρότυπα δημοκρατίας.» Αυτό το τελευταίο περί των προτύπων δημοκρατίας της Τουρκίας είναι μάλλον ένα από τα κακόγουστα κλισέ που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι αξιωματούχοι της ΕΕ όταν πρόκειται να παρέχουν κάλυψη στην δικτατορία Ερντογάν.
«Είχαμε επίσης μια συζήτηση απόψε το βράδυ για να συνεργαστούμε στον τομέα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Θέλουμε να επεκτείνουμε τη συνεργασία μας σε σχέση με τους ξένους τρομοκράτες μαχητές – έναν άλλο τομέα στον οποίο μοιραζόμαστε από κοινού σημαντικά συμφέροντα ασφαλείας,» δήλωσε επίσης ο Τουσκ.
«Εξέφρασα επίσης την ανησυχία μας για τις ενέργειες της Τουρκίας στη Συρία, ιδίως για την κατάσταση στην Αφρίν. Πρέπει να αποφευχθεί η κλιμάκωση της βίας και του εκτοπισμού σε μια ήδη τραγική και ασταθή κατάσταση. Και υπενθυμίσαμε την ευθύνη της Τουρκίας να εξασφαλίσει την προστασία των αμάχων και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε όλους όσους έχουν ανάγκη.»
Με άλλα λόγια ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνο αναγνωρίζει το στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας για τα συμφέροντα των Βρυξελλών, αλλά θεωρεί τον Ερντογάν και τις πολεμικές του επιχειρήσεις ως σύμμαχο στον από κοινού πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας». Αρκεί να μην δημιουργηθεί νέο κύμα εκτοπισμού αμάχων που θα έχει κατεύθυνση προς την Ευρώπη.
Ποια είναι λοιπόν τα σύνορα της Ευρώπης; Τα ζωτικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο ως προς την επιδιωκόμενη διεύρυνσή της, όσο και ως προς τον κλιμακούμενο πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας, αλλά και της διαχείρισης των τεράστιων εγκλωβισμένων μαζών από ξεριζωμένους, βρίσκονται στην Τουρκία. Στην Τουρκία βρίσκονται τα σύνορα της ΕΕ κι όχι στην Ελλάδα.
Γι’ αυτό κι ο Τουσκ πέρασε στα γρήγορα και χωρίς να δώσει καμιά σημασία τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο: «Οι καλές διμερείς σχέσεις με τα κράτη μέλη της ΕΕ αποτελούν επίσης σημαντική δέσμευση στο πλαίσιο της διαδικασίας προσχώρησης. Χαιρετίζουμε τη θετική πρόοδο τους τελευταίους μήνες με ορισμένα κράτη μέλη μας, αλλά εξακολουθούμε να έχουμε σοβαρές ανησυχίες σχετικά, μεταξύ άλλων, με τις πρόσφατες τουρκικές ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο καθώς και με την κράτηση πολιτών της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ενωμένη πίσω από την Κυπριακή Δημοκρατία όσον αφορά το δικαίωμά της να διερευνήσει και να αξιοποιήσει τους φυσικούς της πόρους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της. Αυτό είναι σημαντικό και ενόψει του κοινού στόχου μας για την επιτυχή επανένωση της Κύπρου προς όφελος και των δύο πληθυσμών της νήσου, της Τουρκίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας.»
Προσέξατε πώς από τις επίσημες δηλώσεις του Τουσκ οι «παράνομες ενέργειες» της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ μετατράπηκαν σε απλές «τουρκικές ενέργειες» στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και όπως ήταν απολύτως φυσικό ο Τουσκ «ξέχασε» να αναφέρει τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς που κρατά ως ομήρους η Τουρκία. Το όλο ζήτημα έκλεισε ως τέτοιο για την ΕΕ μέσα στη γενική και άνευ αντικειμένου αναφορά για «την κράτηση πολιτών της ΕΕ».
Μια επίσης σημαντική παράμετρος που δεν πρέπει να μας διαφύγει είναι ότι στις δηλώσεις του Τουσκ δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην Ελλάδα και στις σχέσεις με την Τουρκία. Για τον επικεφαλής της ΕΕ δεν υφίσταται ζήτημα προκλητικότητας και επιθετικότητας της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας. Δεν υφίσταται ούτε καν ζήτημα Ελλάδας.
Μόνο για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου νοιάζεται ο Τουσκ, την εκμετάλλευση της οποίας δεν θεωρεί ούτε καν ως κυριαρχικό δικαίωμά της, όπως ανέφερε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Για τον Τουσκ η ΑΟΖ της Κύπρου είναι διαπλέκεται οργανικά όχι με τα κυριαρχικά δικαιώματα της ελεύθερης Κύπρου, αλλά της επανένωσης του νησιού προς όφελος και των δυο πληθυσμών. Με άλλα λόγια αναγνωρίζει ότι η ΑΟΖ της Κύπρου δεν ανήκει μόνο και αποκλειστικά στη δημοκρατία της Κύπρου, αλλά και στις δυο κοινότητες. Κι επομένως έχει κάθε δικαίωμα σ’ αυτήν η Τουρκία, είτε μέσω των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας, είτε μέσω των κατεχομένων της Κύπρου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά να δείτε ότι η Σύνοδος στη Βάρνα θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο παραμεθοριακών προβλημάτων για την Ελλάδα. Αυτή τη φορά και με τη Βουλγαρία, η οποία απ’ ότι φαίνεται σπρώχνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση να τεθεί στην τροχιά της Τουρκίας.
Τώρα, αν μ’ όλα αυτά πιστεύει κανείς ότι η Ελλάδα θα γλυτώσει τον εθνικό ακρωτηριασμό και μάλιστα με όρους διάλυσης και πολεμικών απειλών από την Τουρκία, τότε σηκώνουμε ψηλά τα χέρια.
Η σύνοδος της Βάρνας έγινε για να χαιδέψουν το θηρίο και να το μαλακώσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήby the way, παρακατω ενα κειμενο που δημσιευτηκε στο εξωτερικο
Every single diplomat on the globe knows that Turkey, like its precursor, the Ottoman empire, has never been a trustworthy ally in any historical period. The Ottomans were so perfidious as any empire can be, much more as they inherited the means and manners of the Byzantine administration. The Young Turks did continue on the same political tradition and inflicted painful wounds on each and every misfortuned neighbour country such as Armenia, Greece, Cyprus and other peoples nearby but also somehow distant. D.H. Lawrence gave us an historical lesson of an epic scale, one admirable evidence of what means to be submitted to Istanbul`s sultan.
Leaving the early 20th century behind it seems like sultanate and maybe even caliphate is on the process of reconstruction. Recep Tayyip Erdogan managed to gain political omnipotence after an attempted coup in 2016 and a much discussed referendum which plainly assigned all distinguished democratic roles to the same person; and you can imagine how “Democratic” such a state can be… The Turkish establishment during the present decade exhibits an arrogance never seen before. Erdogan`s mania for grandeur simply cannot be satiated. A new luxurious Airforce One and a new enormously expensive and kitsch palace built in Ankara are the simpler examples of his super inflated ego.
The most preoccupying thing though is the recently postulated theory of the strategic depth of Turkey which in a plain and clear manner retains that the actual borders of the Turkish state are historic errors which need to be wiped off the map. No Lausanne treaty, no Sikes-Picot agreement, neither the 1925 agreement of the petroleum Red line mean so much for president Erdogan and Co. In an antiwestern and antisemitic delirium the establishment talks to the people about the real borders, those of the genuine Turkish heart as lately largely boasted in public charades. Greeks and Israelis and other infidels of the West should recognize “them” despite official maps, international treaties and the UN. The former foreign minister Ahmet Davutoglu, a brilliant example of the current deep establishment and theorist of modern Turkish revisionism is a declared admirer of Hitler`s doctrine, oh yes! The one regarding the terms of “vital space” and “untermenschen”. The same happens with Erdogan and his madmen. Autocracy is fashionable nowadays and that suits very well Turkey`s strongman ambitions.
For how long and to what extent is the west able to tolerate horrible insults, threats regarding even Jerusalem and ultimately military actions that already augment middle East complexity? Isn`t it a stupid, shortsighted conduct, offering the Turks and their current allies, the Russians, Mesopotamia and the east Mediterranean sea? And what about the Turkish Irangate actually discussed in US federal courts? How would affect the world`s economy a major instability caused by Erdogan`s tantrums? even a short term conflict between Turkey and Greece could have a disastrous outcome after all.
There is a Rogue state at the crossroads of three continents that is called Turkey with a secretary of war – not of defence. And the head of that state looks forward to become a nuke warmonger, with Russia`s help and by Allah`s will.
The real danger is him, not Kim. For their God`s sake, world leaders ought to act. Now.
Spyros Kominatos, MD, Athens, Greece.
Email : spykom1973@yahoo.gr