Ο εθνικός ακρωτηριασμός της Ελλάδας και της Κύπρου ως θεμέλιος λίθος για στενότερες σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας.

Με τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά το ποιος επωφελείται κυρίως από την επιθετικότητα της Τουρκίας. Με την ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής για τη δράση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, τα μεγάλα αφεντικά της Ευρωπαϊκή Ένωσης έστειλαν μήνυμα στον Ερντογάν ότι τον θεωρούν αναπόσπαστο κρίκο της άσκησης κυριαρχίας τόσο στον Ελλαδικό, όσο και στον Κυπριακό χώρο.

Από πού βγαίνει αυτό το συμπέρασμα; Δείτε αναλυτικά την ανακοίνωση της Συνόδου:

«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει έντονα τις συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο και υπογραμμίζει την πλήρη αλληλεγγύη της προς την Κύπρο και την Ελλάδα.

Υπενθυμίζοντας τα συμπεράσματά του τον Οκτώβριο του 2014 και τη Διακήρυξη της 21ης Σεπτεμβρίου 2005, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί επειγόντως την Τουρκία να σταματήσει τις ενέργειες αυτές και να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου να διερευνήσει και να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς της πόρους σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ και το διεθνές δίκαιο.

Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζει την υποχρέωση της Τουρκίας να σέβεται το διεθνές δίκαιο και τις σχέσεις καλής γειτονίας και να εξομαλύνει τις σχέσεις με όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέφρασε τη βαθιά ανησυχία του για τη συνεχιζόμενη κράτηση πολιτών της ΕΕ στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων δύο Ελλήνων στρατιωτικών, και ζητά την ταχεία και θετική επίλυση αυτών των θεμάτων σε διάλογο με τα κράτη μέλη.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα παραμείνει απασχολημένο με τα θέματα αυτά.»

Δείτε λοιπόν τι μας λέει η καλή μας Ευρωπαϊκή Ένωση:

1. Οι επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας, όπως τις καθορίζει το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς συμβάσεις του ΟΗΕ και του καθεστώτος ευρωπαϊκής ασφάλειας του ΟΑΣΕ, υποβαθμίζονται απλά σε «παράνομες ενέργειες». Δηλαδή οι ανοιχτές απειλές, η αμφισβήτηση και ο σφετερισμός κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου με ανοιχτή στρατιωτική δράση, πού από το 1954 έως σήμερα με βάση τον Κώδικα για τις Απειλές εναντίον της Ειρήνης και της Ασφάλειας της Ανθρωπότητας «συνιστούν εγκλήματα που υπόκεινται στο διεθνές δίκαιο και για τα οποία τιμωρούνται τα υπεύθυνα άτομα» (άρθρο 1 του Κώδικα), απλά θεωρούνται «παράνομες ενέργειες» σε επίπεδο διμερών σχέσεων.

2. Η Σύνοδος Κορυφής φαίνεται να θυμάται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου μόνο όταν πρόκειται για την εκμετάλλευση των πόρων του νησιού. Επιβεβαιώνει λοιπόν προς την Τουρκία πώς η έννοια των κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν έχει καμιά άλλη σημασία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός από τον πολιτικό έλεγχο και την οικονομική εκμετάλλευση του χώρου και των πόρων που διαθέτει. Κι έτσι η ΕΕ διαμαρτύρεται για την εμπλοκή στην εκμετάλλευση των πόρων του νησιού. Χωρίς καν να τολμά να ψελλίσει ότι πρόκειται για ανοιχτό εκβιασμό της Τουρκίας προκειμένου να σφετεριστεί κυριαρχικά δικαιώματα άλλου κράτους. Η ΕΕ σκέφτεται και δρα με όρους Σάιλοκ και ενοχλείται μόνο όταν πρόκειται για την λεία. Ενοχλείται από την Τουρκία, όπως ακριβώς ενοχλούνται οι μεγάλοι θηρευτές της σαβάνας όταν κατά την ιεροτελεστία καταβρόχθισης του θηράματός τους παρενοχλούνται από τα πτωματοφάγα για μερίδιο από την λεία. Να γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν νοιάζεται για την εθνική ακεραιότητα και κυριαρχία της Κύπρου - δηλαδή για τη ζωή της - αλλά μόνο για τα κυριαρχικά της δικαιώματα στους φυσικούς πόρους, δηλαδή για τις σάρκες του κουφαριού της.

3. Η Σύνοδος Κορυφής εκφράζει την ευχή προς την Τουρκία να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και τις σχέσεις καλής γειτονίας και να εξομαλύνει τις σχέσεις με όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Κυπριακής Δημοκρατίας! Θαυμάστε υποκρισία άνευ προηγουμένου. Δείτε πώς οι επιθετικές ενέργειες ενός καθεστώτος σαν αυτό της Τουρκίας, το οποίο όχι μόνο επιμένει να κρατά επί σχεδόν 44 χρόνια υπό κατοχή την μισή επικράτεια κράτους μέλους της ΕΕ, της Κύπρου, αλλά έχει προβεί σε νέα εισβολή και κατοχή εδάφους εναντίον άλλου γειτονικού κράτους, της Συρίας, υποβαθμίζονται απλά σε ζητήματα καλών σχέσεων γειτονίας. Με άλλα λόγια η Σύνοδος Κορυφής δεν αναγνωρίζει ότι υφίστανται απειλές για την εθνική επικράτεια της Ελλάδας και κυρίως για την ήδη διχοτομημένη Κύπρο από την Τουρκία. Τίποτε άλλο, εκτός από προβλήματα καλής γειτονίας και συνεννόησης.

4. Μετά το πρωτοφανές της πράξης της Τουρκίας να κρατήσει ως ομήρους δυο Έλληνες στρατιωτικούς, έχουμε το πρωτοφανές της Συνόδου Κορυφής να εξομοιώνει την κράτηση των στρατιωτικών με την κράτηση οιονδήποτε άλλου πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Τουρκία. Με την ανακοίνωσή της χθες βράδυ υποβαθμίζει τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς σε τουρίστες, ή λαθρομετανάστες που εισήλθαν παράνομα στην Τουρκία και επομένως αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία της Τουρκίας πάνω τους.

Σ’ αυτό το τελευταίο οφείλουμε να επιμείνουμε γιατί η ανακοίνωση αυτή της Συνόδου Κορυφής, θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές των δυο στρατιωτικών που κρατούνται ως όμηροι από την Τουρκία. Ο προσεχτικός αναγνώστης εύκολα κατανοεί τους λόγους:

(α) Η ανακοίνωση δεν καταδικάζει την κράτηση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών ως παράνομη με βάση το διεθνές δίκαιο και τις σχέσεις καλή γειτονίας. Ούτε φυσικά απαιτεί την άμεση απελευθέρωσή τους, όπως προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες και πρακτικές που διέπουν τις μεθοριακές σχέσεις ανάμεσα γειτονικών χωρών που δεν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση. Ζητά απλά «την ταχεία και θετική επίλυση αυτών των θεμάτων σε διάλογο με τα κράτη μέλη.» Κι επομένως αναγνωρίζει ότι τον πρώτο και το τελευταίο λόγο για την τύχη των δυο στρατιωτικών το έχει η Τουρκία.

(β) Διάλογο κάνεις όταν αποδέχεσαι ως νόμιμη την κράτηση και τη δικαιοδοσία της Τουρκίας πάνω στους κρατούμενους. Διάλογο κάνεις μόνο για τα διαδικαστικά. Για το αν απαγγέλθηκαν κατηγορίες, τι σόι κατηγορίες, κοκ. Να γιατί η Σύνοδος Κορυφής δεν μιλά για ομηρία. Δεν θέλει επουδενί να καταλογίσει στο καθεστώς Ερντογάν – με το οποίο την συνδέουν στενότατοι οργανικοί δεσμοί – καθεστώς «κράτους τρομοκράτη» με βάση τις διεθνείς συμβάσεις που καταδικάζουν την κράτηση ομήρων ως πράξη τρομοκρατίας. Ακόμη και υπό καθεστώς πολέμου.

(γ) Η Σύνοδο Κορυφής τσουβαλιάζει σκόπιμα τους κρατούμενους στις φυλακές της Τουρκίας Ευρωπαίους πολίτες με τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς. Όχι μόνο για να μην θεωρηθεί επίσημα η πράξη της Τουρκίας ως ανοιχτή επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας, αλλά και για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση του Ερντογάν.

Έτσι το καθεστώς της Τουρκίας έχει πλέον την ευκαιρία να μεταχειριστεί τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς με τους ίδιους όρους που αντιμετωπίζει τους Ευρωπαίους πολίτες που κρατά στις φυλακές του. Η Σύνοδος Κορυφής δίνει το δικαίωμα στον Ερντογάν να θεωρήσει τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς ως τρομοκράτες, δηλαδή ότι εισήλθαν παράνομα με σκοπό προετοιμάσουν ή και να εκτελέσουν τρομοκρατικές ενέργειες στο έδαφος της Τουρκίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι με την κατηγορία περί υπόπτων για τρομοκρατία κρατά και τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες το καθεστώς Ερντογάν. Κι ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι της Τουρκίας είναι οι πιο αδίστακτοι που υπάρχουν παγκοσμίως. Επιτρέπουν ακόμη και βασανιστήρια. Κάτι που αξιοποίησαν δεόντως οι ΗΠΑ στα πλαίσια του «παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας» μεταφέροντας στην Τουρκία απαχθέντες υπόπτους για τρομοκρατία ώστε να βασανιστούν εκτός αμερικανικού εδάφους. Κάποιοι απ’ αυτούς – λόγω υπερβολικού ζήλου των ανακριτών τους – άφησαν την τελευταία τους πνοή στα κάτεργα του Ερντογάν.

Τι πέτυχε λοιπόν με την ανακοίνωση αυτή η Σύνοδος Κορυφής;

Πρώτα-πρώτα να ξεκαθαρίσει προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως προς την Τουρκία ότι δεν νοιάζεται διόλου για την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι απειλές, ακόμη και με όρους στρατιωτικής ισχύος, σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και της Κύπρου δεν απασχολούν την ΕΕ. Ούτε καν την προβληματίζουν και δεν πρόκειται να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι της σε περίπτωση που απειληθούν οι δυο χώρες με ακρωτηριασμό. Επομένως ότι κι αν γίνει είναι διατεθειμένη είτε να κάνει τα στραβά μάτια, είτε να θέσει τα όποια τετελεσμένα στο τραπέζι της μοιρασιάς.

Δεύτερο, τα μόνα κυριαρχικά δικαιώματα που νοιάζουν την ΕΕ είναι αποκλειστικά εκείνα που συνδέονται άμεσα με την εκμετάλλευση των φυσικών και άλλων πόρων των μελών της, δηλαδή προς όφελός της. Όλα τα άλλα στάχτη και μπούρμπερη. Δεν κάνει εντύπωση σε κανέναν το γεγονός ότι η ανακοίνωση και οι λεγόμενες «επισημάνσεις» της Συνόδου Κορυφής δεν κάνουν ούτε καν μια τυπική, εικονική μνεία – για το θεαθήναι έστω – στην ανάγκη κατοχύρωσης της ειρήνης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου;

Είναι τόσο κατοχυρωμένη η ειρήνη στην συγκεκριμένη περιοχή τη στιγμή που κλιμακώνεται η ένταση ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία; Είναι τόσο κατοχυρωμένη για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ ώστε δεν χρειάζεται ούτε καν η αναφορά της λέξης «ειρήνη»; Είναι τόσο απομακρυσμένο και απίθανο το ενδεχόμενο του πολέμου σε μια περιοχή όπου πλέον κυριαρχεί η τουρκική διπλωματία των κανονιοφόρων και των casus belli, ώστε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ δεν ένιωσε ούτε καν την ανάγκη να εμφανιστεί – στα λόγια έστω – ως εγγυητής της ειρήνης και της ασφάλειας;

Εκτός κι αν θεωρεί η Σύνοδος Κορυφής ότι είναι τόσο σίγουρη η πολεμική αναμέτρηση στην περιοχή, ώστε απλά δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο εκτός από το να θέσει εκ προοιμίου τους όρους με τους οποίους θα χειριστεί τα τετελεσμένα των εχθροπραξιών. Ποιο ξεκάθαρο μήνυμα προς την Τουρκία ότι έχει το ελεύθερο να επιχειρήσει ότι θέλει με όρους στρατιωτικής ισχύος στην περιοχή, ίσως να μην μπορεί να υπάρξει στη γλώσσα της Ευρωπαϊκής διπλωματίας.

Τρίτο, η Σύνοδος Κορυφής αποδέχεται και υιοθετεί ως νόμιμη την τακτική κράτησης ομήρων από την Τουρκία, ώστε να συγκαλύπτει και να δικαιολογεί τις άθλιες δοσοληψίες στο παρασκήνιο με σκοπό την ενίσχυση της επιθετικότητας του καθεστώτος Ερντογάν. Όπως έκανε π.χ. η Γερμανία, η οποία διεκδίκησε τον δικό της πολίτη που βρέθηκε όμηρος στα χέρια του Ερντογάν με αντάλλαγμα την αναβάθμιση του στρατιωτικού εξοπλισμού και της εκπαίδευσης των μισθοφόρων, που επιχειρούν σήμερα στη Συρία με μαζικές εκκαθαρίσεις αμάχων. Στο όνομα πάντα του διαλόγου.

Τέλος, στο βωμό των πιο άθλιων και εγκληματικών συμφερόντων της ΕΕ από την εποχή του ναζισμού, που προσβλέπουν στον πόλεμο και τον αντιμετωπίζουν με τόσο προσφιλή τρόπο ώστε δεν καταδέχονται ούτε καν να επικαλεστούν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, θυσιάζονται και οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνται ως όμηροι από την Τουρκία. Δίνουν το δικαίωμα στον Ερντογάν να τους βαφτίσει έως και τρομοκράτες προκειμένου να δικαιολογήσει την ομηρία, τους εκβιασμούς, αλλά και περεταίρω επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας.

Άλλωστε τι είναι ένα κράτος που στέλνει τους στρατιωτικούς του σε ξένο έδαφος προκειμένου να ασκηθούν σε τρομοκρατία; Κράτος τρομοκράτης. Να πόσο εύκολα και απλά ο Ερντογάν μπορεί να βαφτίσει τις παραμεθόριες μονάδες του ελληνικού στρατού ως λίκνο τρομοκρατών κι έτσι να δικαιολογήσει ακόμη και ανοιχτά στρατιωτικές ενέργειες εναντίον τους.

Όπως έκανε κι εναντίον των Κούρδων μαχητών του Αφρίν. Μην ξεχνάμε ότι η Επιχείρηση Κλάδος Ελαίας – την οποία χαιρέτησε μετά Βαΐων και κλάδων μέχρι και ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην Πόλη, αλλά και η Δύση σύσσωμη την χαρακτηρίζει απλά ως «αμφιλεγόμενη» – είχε ως επίσημη δικαιολογία την προστασία των αμάχων της περιοχής από τους Κούρδους τρομοκράτες.

Πόσο θέλει άραγε ο Ερντογάν - μετά από μια τέτοια ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ - για να επικαλεστεί την προστασία των αμάχων στη Δυτική και Ανατολική Θράκη από τους τρομοκράτες του ελληνικού στρατού που σταθμεύει στην περιοχή; Μπορεί να ακούγεται πολύ τραβηγμένο κι ίσως είναι, αλλά η ιστορία μας κι όχι μόνο διδάσκει ότι πολλοί κατακτητικοί πόλεμοι έχουν ξεκινήσει με πολύ πιο εξωφρενικές δικαιολογίες και πολύ πιο ανυπόστατες αιτιάσεις. Ιδίως όταν ο υποβολέας είναι Ευρωπαίος, ή Αμερικανός.