Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Η Αργεντινή μας δείχνει το δρόμο της λύτρωσης

Όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα. Αυτή την λαική παροιμία μου έφεραν στο νου οι εικόνες με τους τρυφερούς εναγκαλισμούς του Γιούνκερ με τον Σαμαρά. Παιδιά του ίδιου φυράματος. Όπως ο Σαμαράς, έτσι κι ο Γιούνκερ είναι γέννημα θρέμμα κομματόσκυλο από τα γεννοφάσκια του, εκ φύσεως φιλοχρήματος, αργόσχολος, άεργος κι επομένως ιδανικός ως πολιτικός καριέρας.

Ο πατέρας του Ζαν Κλοντ υπηρέτησε στα βάφεν ες-ες κατά την κατοχή και μάλιστα πολέμησε στο ρώσικο μέτωπο, αλλά δεν δικάστηκε ως δωσίλογος γιατί ισχυρίστηκε ότι τον στρατολόγησαν "με τη βία". Σαν παλιό στέλεχος του "κόμματος της δεξιάς" - όπως ονομαζόταν επίσημα το κόμμα αυτό όταν κατείχε την εξουσία πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου και το οποίο συνεργάστηκε με τους ναζί στην κατοχή - και οι διασυνδέσεις του στον πολιτικό υπόκοσμο της χώρας του, έκαναν τους συμμάχους να τον στρατολογήσουν με σκοπό το παλιό κόμμα του να συνεχίσει να κυβερνά υπό νέα ενδυμασία λιγότερο προκλητική, ως χριστιανοδημοκρατικό κόμμα.


Αυτός λοιπόν, ο γιος του ναζί, που χάρις στις κομματικές του διασυνδέσεις απέκτησε χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα τα απαραίτητα ακαδημαικά διπλώματα ώστε να φαντάζει ότι διαθέτει όλα τα τυπικά προσόντα, έφτασε να είναι πρωθυπουργός ενός κρατιδίου που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι ένα παρά φύση κράτος-υβρίδιο που συντηρείται από τις μεγάλες δυνάμεις για πάνω από ένα αιώνα, μόνο και μόνο ως καταφύγιο για τις βρωμοδουλιές τους. Κυρίως για την διαμετακομιδή κεφαλαίων, που συνήθως είναι λίγο ως πολύ ύποπτα. Από το εισόδημα που δημιουργεί αυτή η διαμετακομιδή και το ξέπλυμα χρήματος ζει το Λουξεμβούργο. Δεν διαθέτει ουσιαστικά καμιά άλλη πηγή εσόδων, ούτε και λόγο ύπαρξης.

Κράτος - συμμορία

Πρόκειται για ένα κράτος συμμορία στην καρδιά της Δυτικής Ευρώπης. Ο πρώην πρωθυπουργός ενός τέτοιου κράτους, τυπικό είδος πολιτικού Αλ Καπόνε, δεν θα μπορούσε παρά να ήταν το ιδανικό πρόσωπο για να ηγηθεί πρώτα του eurogroup και ύστερα της άτυπης κυβέρνησής του, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 'Αλλωστε το γεγονός ότι ο πατέρας του υπήρξε ένστολος ναζί, έκανε την επίσημη Γερμανία να αισθάνεται εξαιρετικά οικεία με τον Ζαν Κλοντ, ο οποίος έτσι εξασφάλισε την ολόθερμη υποστήριξη της Μέρκελ.

Αυτός λοιπόν, που αν θυμάστε είχε δηλώσει παλιότερα κατά τη σύνοδο του ΔΝΤ στις αρχές Οκτωβρίου 2010, ως πρόεδρος τότε του eurogroup, ότι ήταν "φανερό" ότι η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει κάποια μέρα αυτό το πρόβλημα, δηλαδή θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία, "ήξερα ακόμα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά δεν θα μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα...". Τα θυμάστε αυτά, ή πάσχετε από καθ' έξη πολιτική αμνησία όπως ταιριάζει σε κάθε εθελόδουλο ραγιά;

Αυτός λοιπόν ήρθε στην Ελλάδα και όπως μας πληροφόρησαν τα γνωστά μέσα μαζικής εξαπάτησης, παρείσχε νέα στήριξη στην Ελλάδα, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται συνθηματικά η συμπαράσταση στους συμμορίτες της ίδιας κόζα νόστρα, που έχουν την εξουσία και στην χώρα μας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε ερώτηση του περιβόητου ΣΚΑΪ, υπογράμμισε ότι "η χώρα σας θα ήταν ένα καλό παράδειγμα για να μην γίνει η Αργεντινή αυτό που έγινε."

Κατάρρευση επενδύσεων

Μάλιστα. Μας σώσανε και δεν γίναμε Αργεντινή! Η Ελλάδα στα τέσσερα αυτά χρόνια υπέστη την χειρότερη ύφεση της μεταπολεμικής της ιστορίας. Τουλάχιστον. Αν και από την ύφεση αυτή δεν πρόκειται η Ελλάδα να ανακάμψει ποτέ, όσο συνεχίζει την ίδια πορεία. Συρρικνώθηκε όσο καμιά άλλη οικονομία του ΟΟΣΑ. Η κατάρρευση των επενδύσεών της ελληνικής οικονομίας την έχει κατατάξει ήδη στον πάτο του συνόλου των οικονομιών παγκόσμια. Τέταρτη από το τέλος, μαζί με χώρες σαν την Γουινέα-Μπισάο, την Ζουαζιλάνδη, την Υεμένη. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας έχει εξασφαλίσει στην Ελλάδα παγκόσμια πρωτιά. Για να μην μιλήσουμε για εισόδημα, εργασία, φτώχεια, μετανάστευση και μαζική εξόντωση των πιο αδύναμων τμημάτων του πληθυσμού. Κι όλα αυτά γιατί μας σώσανε.

Για να δούμε τώρα τι συμβαίνει με την Αργεντινή. Η κυβέρνηση της Φερνάντεζ Κίχνερ αρνείται πεισματικά εδώ και σχεδόν τρία χρόνια να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις συγκεκριμένων επενδυτικών κεφαλαίων, που έχουν αγοράσει κρατικά ομόλογα της Αργεντινής μετά την χρεοκοπία της το 2001 και τώρα απαιτούν να πληρωθούν στο σύνολο της ονομαστικής τους αξίας. Αρνείται να συμμορφωθεί με μια εξωφρενική απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου που εξωμειώνει έναν κυρίαρχο λαό με τους ιδιώτες κερδοσκόπους γνωστούς στις αγορές ως "γύπες".

Γιατί "γύπες"; Διότι πρόκειται για κερδοσκόπους που ειδικεύονται στην αγορά χρεοκοπημένων κρατικών ομολόγων και ύστερα εκβιάζουν με δικαστικές αποφάσεις τα κράτη που τα έχουν εκδόσει προκειμένου να πληρωθούν στο σύνολο της ονομαστικής τους αξίας. Έτσι και στην περίπτωση της Αργεντινής. Αγόρασαν κρατικά ομολόγα μετά την χρεοκοπία του 2001 περίπου στο 3% της ονομαστικής τους αξίας και τώρα απαιτούν να πληρωθούν όχι μόνο στο 100%, αλλά και να καταβληθούν όλοι οι προβλεπόμενοι τόκοι.

Εκβιασμός

Από τον Νοέμβριο του 2012 η κυβέρνηση της Αργεντινής εκβιάζεται με όπλο τις αποφάσεις ενός υπέργηρου δικαστή της Νέας Υόρκης, οι οποίες έχουν σκοπό να γονατίσουν ένα κυρίαρχο κράτος και να το εξαναγκάσουν να γίνει ξανά υποχείριο της διεθνούς κερδοσκοπίας. Δεν πρέπει να παραξενεύεται κανείς από τις εξωφρενικές αποφάσεις αυτού του δικαστή. Στις ΗΠΑ αν έχεις χρήματα και διασυνδέσεις είναι απολύτως σίγουρο ότι θα βρεις κάποιον δικαστή να σου δώσει δίκιο, ότι κι αν ισχυρίζεσαι. Όσο άδικο, όσο παράνομο κι αν είναι.

Και ο υπέργηρος δικαστής Γκρίεζα δεν είναι καθόλου τυχαίος. Οι απόψεις του ταιριάζουν περισσότερο σε αποικιοκράτη δικαστή της βικτωριανής περιόδου, ή σε δικαστή του αμερικανικού νότου την εποχή της δουλείας. Αντιμετωπίζει χώρες και κυβερνήσεις σαν της Αργεντινής όχι ως κυρίαρχα κράτη στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας, αλλά ως ένα είδος ατίθασου νέγρου, που η εκλαμπρότητά του οφείλει να δώσει το απαραίτητο μάθημα ώστε να μην ξανασηκώσει κεφάλι.

Από την αρχή της καριέρας του καλλιέργησε μια ιδιαίτερα φιλική, θα λέγαμε, προδιάθεση υπέρ των οικονομικά ισχυρών που προσέφευγαν στη δικαστική του κρίση. Πόσο μάλλον τώρα που πίσω από τους κερδοσκόπους, στέκεται μια ολόκληρη οργάνωση, την American Task Force Argentina (ΑΤFA), η οποία όπως λέει η ίδια "είναι μια συμμαχία οργανώσεων που ενώθηκαν για μια δίκαιη και ισότιμη συμφιλίωση με την αθέτηση πληρωμής του χρέους της κυβέρνησης της Αργεντινής το 2001, το χρέος της κυβέρνησης της Αργεντινής και την επακόλουθη αναδιάρθρωση. Τα μέλη μας εργάζονται με τους νομοθέτες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη για να ενθαρρύνει την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεχίσει σθεναρά μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση της Αργεντινής προς το συμφέρον Αμερικανών ενδιαφερομένων."

Σκιώδεις οργανώσεις

Επίσημα αυτό το λόμπι περιλαμβάνει σκιώδεις έως ύποπτες οργανώσεις, ακραίες νεοσυντηρητικές ενώσεις και κερδοσκοπικά κεφάλαια γύπες. Επικεφαλής της είναι παλιά στελέχη της διοίκησης Κλίντον, αλλά και του Μπους. Η εκστρατεία έχει σαν στόχο να αντρέψει με κάθε τρόπο την κυβέρνηση Φερνάντεζ, η οποία στην προπαγάνδα του λόμπι ταυτίζεται με τους μουλάδες στο Ιράν. Πάνω από 7 εκατ. δολάρια φέρεται να έχει διαθέσει το συγκεκριμένο λόμπι προκειμένου να εξαγοράσει ευμενή δημοσιότητα στον αμερικανικό και διεθνή τύπο, αλλά και πολιτική επιρροή. Επίσης φέρεται να συντονίζει τις ενέργειες αντίστοιχων ιδιωτικών οργανώσεων και ιδρυμάτων μέσα στην Αργεντινή, που αντιπολιτεύονται από θέσεις ταυτόσιμες με εκείνες του λόμπι. Με το αζημίωτο πάντα.

Τα στελέχη του λόμπι, αλλά και οι οργανώσεις που το απαρτίζουν συνθέτουν την εικόνα μιας οργάνωσης βιτρίνα για επιχειρήσεις υπονόμευσης και αποσταθεροποίησης. Σαν κι αυτές που κατά κόρο χρηματοδοτούνται από τον "μαύρο προϋπολογισμό" εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ. Αυτός μάλλον είναι κι ο λόγος που οι κερδοσκόποι δεν εξασφάλισαν μόνο τις δικαστικές αποφάσεις του Γκρίεζα, αλλά και την συνεποικουρία του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, μαζί και της κυβέρνησης Ομπάμα. Έστω κι αν οι δικαστικές αποφάσεις αυτές παραβιάζουν κατάφωρα ακόμη και το Σύνταγμα των ΗΠΑ.

Το θανάσιμο αμάρτημα

Ποιο είναι το τόσο θανάσιμο αμάρτημα της Αργεντινής; Μετά από μια τρομακτική περίοδο αυστηρης εφαρμογής των συνταγών του ΔΝΤ από τις πιο διεφθαρμένες κυβερνήσεις που γνώρισε η χώρα μεταπολεμικά, η Αργεντινή κατέρρευσε ολοκληρωτικά τον Δεκέμβριο του 2001. Μέσα σ' ένα χρόνο, το 2002, η Αργεντινή έχασε σχεδόν το 64% του ετήσιου ΑΕΠ της σε σύγκριση με το 2001. Ενώ το επίπεδο επενδύσεων έπεσε από το 21% του ΑΕΠ το 1998 στο 10,7% το 2002.

Για να έχουμε ένα μέτρο, ας συγκρίνουμε Ελλάδα και Αργεντινή εκείνες τις χρονιές. Το 2001 η Αργεντινή είχε ΑΕΠ περί τα 269 δις δολάρια, τρέχουσες τιμές, ενώ η Ελλάδα λίγο πάνω από 131 δις δολάρια. Το 2002 το ΑΕΠ της Αργεντινής είχε γκρεμιστεί στα 97,4 δις δολάρια, ενώ της Ελλάδας ανερχόταν στα 148 δις δολάρια. Πάντα τρέχουσες τιμές. Το επίπεδο επενδύσεων για την Ελλάδα το 2001 ήταν 23,2% του ΑΕΠ και το 2002 ήταν 22,3%.

Εκτίναξη της ανεργίας

Το αποτέλεσμα αυτής τα κατάρρευσης ήταν να εκτιναχθεί η ανεργία και η φτώχεια. Η επίσημη ανεργία ήταν το 1998 στο 14,7%, το 2001 ήταν 19,2% και το 2002 ανέβηκε στο 22,4%. Στα τέλη του 2001 η ακραία φτώχεια στην Αργεντινή, δηλαδή το ποσοστό του πληθυσμού που δεν είχε να φάει σε τακτική βάση, είχε φτάσει το 14%, ενώ στα τέλη του 2002 έφτασε το 30%. Ο πληθυσμός που βρισκόταν κάτω από το όριο φτώχειας στα τέλη του 2001 ήταν κοντά στο 40%, ενώ στα τέλη του 2002 είχε φτάσει στο 60%. Η κοινωνική έκρηξη ήταν αναπόφευκτη, όπως αναπόφευκτη ήταν και η διακοπή εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους που τότε ανερχόταν γύρω στα 132 δις δολάρια.

Από τότε αρχίζει μια περιόδος κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων στην Αργεντινή. Ο λαός στους δρόμους αρνιόταν να πληρώσει άλλο την τοκογλυφία των διεθνών αγορών και τις συνταγές του ΔΝΤ. Οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να εξισσοροπήσουν την κατάσταση και να επανεκινήσουν τις πληρωμές του χρέους. Έως το 2004 όπου μια πανεθνική πολιτική απεργία διαρκείας, μαζί με μαχητικές διαδηλώσεις του λαού, ανέβασαν στην κυβέρνηση τον Νέστορ Κίχνερ. Με τον λαό στους δρόμους, ο Νέστορ Κίχνερ προχώρησε σε δυο θεμελιώδεις επιλογές. Αφενός, ανακοίνωσε την μονομερή περικοπή του δημόσιου χρέους κατά 70% και κάλεσε σε διαπραγμάτευση τους ομολογιούχους έτσι ώστε να ανταλλάξουν τα παλιά τους ομόλογα με τα καινούργια. Αφετέρου, έδιωξε οριστικά το ΔΝΤ από την χώρα και από τότε η Αργεντινή αρνείται ακόμη και τη διαμεσολάβησή του σε ότι αφορά την διαπραγμάτευση του χρέους της.

Οι επιλογές αυτές μαζί με την αντιστροφή των πολιτικών ιδιωτικοποίησης του κράτους και περιορισμού των δαπανών του, που εφαρμόζονταν πριν και οδήγησαν στην κατάρρευση, αποτέλεσαν μέγιστο casus beli για τις διεθνείς αγορές. Από τότε που άλλαξε πορεία η Αργεντινή ανέκαμψε εντυπωσιακά. Το ΑΕΠ της το 2013 ανερχόταν κοντά στα 500 δις δολάρια τρέχουσες τιμές, όταν η Ελλάδα μετά βίας κρατιέται στα 248 δις δολάρια. Το επίπεδο επενδύσεων στην Αργεντινή ανέρχεται στα 23,4% του ΑΕΠ και η επίσημη ανεργία έχει κατέβει στα 7% για το 2013. Η ακραία φτώχεια που συνδέεται με την πείνα έχει πέσει γύρω στο 5% του πληθυσμού, ενώ το ποσοστό που βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας ήταν κοντά στο 16% του πληθυσμού το 2013.

Η σύγκριση με την Ελλάδα

Για κάντε μια σύγκριση με την κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα με τουλάχιστον το 40% του πληθυσμού της κάτω από το όριο φτώχειας και θυμηθείτε ξανά τα λόγια του Ζ. Κ. Γιούγκερ: Σας σώσαμε και δεν γίνατε Αργεντινή.

Μήπως αποκλείστηκε από τα ξένα κεφάλαια η Αργεντινή; Ούτε κατά διάνοια. Το πιο σημαντικό είδος ξένου κεφαλαίου για μια οικονομία είναι οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ), που αφορούν επενδύσεις στην πραγματική οικονομία. Η Αργεντινή το 1998 είχε εισροή ΑΞΕ της τάξης των 7,2 δις δολάρια, τρέχουσες τιμές. Τη διετία 1999-2000 είχε ιστορικό ρεκόρ εισροής ΑΞΕ της τάξης των 31 δις δολαρίων. Ο λόγος ήταν απλός. Ήταν η διετία του γενικού ξεπουλήματος κατ' επιταγή των δανειστών και του ΔΝΤ. Πουλήθηκαν τα πάντα, όλες οι υποδομές, οι ακτές, το νερό, η ενέργεια, οι μεταφορές, κοκ. Το κράτος κατέβασε τις δαπάνες του στο 23% του ΑΕΠ. Τεράστια επιτυχία! Σαν την περίπτωση της Ελλάδας σήμερα.

Τη διετία της κατάρρευσης οι ΑΞΕ που εισήλθαν στη χώρα ανήλθαν μόλις στα 3,2 δις δολάρια για το 2001 και 1,0 δις δολάρια για το 2002. Τι έγινε μετά την πτώχευση και κυρίως μετά την ανακοίνωση της μονομερούς διαγραφής του χρέους από την κυβέρνηση Κίχνερ; Το 2003 εισήλθαν 1,6 δις δολάρια σε ΑΞΕ, το 2004 αυξάνουν σε 4,3 δις δολάρια, ενώ το 2005 που επιχειρείται και η πρώτη φάση της ανταλλαγής ομολόγων, οι εισροές ΑΞΕ φτάνουν τα 5,3 δις δολάρια. Έως το 2008 οι εισροές είχαν αυξηθεί κοντά στα 9 δις δολάρια, πολύ περισσότερα από τα 7 δις δολάρια που ήταν ο ετήσιος μέσος όρος της δεκαετίας 1990-2000, όπου ξεπουλήθηκαν και διαλύθηκαν τα πάντα. To 2012 ξεπέρασαν τα 12 δις δολάρια, ενώ το 2013 παρουσιάστηκε μια κάμψη και έφτασαν στα 9 δις δολάρια.

Επενδύσεις και ξεπούλημα

Συνολικά η Αργεντινή τα χρόνια χωρίς το ΔΝΤ και υπό καθεστώς διαγραφής χρέους, προσέλκυσε επενδύσεις από το εξωτερικό σχεδόν διπλάσιες από τις αντίστοιχες της περιόδου πριν την κατάρρευση. Μύθος λοιπόν και μπουρδολογία αυτό που λένε ότι η χώρα που θα διαγράψει το χρέος της δεν θα μπορεί να προσελκύσει ξένες επενδύσεις. Ή το άλλο που λένε, ότι μόνο με ξεπούλημα και διάλυση της χώρας μπορείς να προσελκύσεις ξένες επενδύσεις.

Ας συνέλθουμε επιτέλους κι ας δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Η Αργεντινή κατόρθωσε να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και να διώξει το ΔΝΤ. Από τότε γνωρίζει ανάπτυξη όσο ποτέ πριν - παρά τα όποια προβλήματά της - σε συνθήκες πολύ καλύτερες για τον πληθυσμό της απ' ότι ήταν τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Κι όλα αυτά χωρίς να έχει ανάγκη να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές, ούτε για την εξυπηρέτηση του χρέους της, ούτε για να καλύπτει τα ελλείμματά της. Η γενική κυβέρνηση το 2002 είχε 23% του ΑΕΠ έσοδα και 38% έξοδα, ενώ το 2013 είχε 42% του ΑΕΠ έσοδα και 44% έξοδα.

Πώς κατόρθωσε η Αργεντινή να διαγράψει το χρέος της; Με τον μοναδικό τρόπο που υπάρχει. Μονομερώς. Μόνο έτσι μπορεί να διαγραφεί έστω το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, χωρίς η χώρα και ο λαός να φορτωθεί "προϋποθέσεις", δισβάσταχτα ανταλάγματα και ξένες επιτηρήσεις, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Θυμηθήτε αυτό όταν θα σας μιλήσουν ξανά για διαπραγμάτευση με τους δανειστές, για ευρωπαϊκές συνδιασκέψεις και όλα τα άλλα κωμικοτραγικά. Θυμηθείτε το αυτό για να μην σας δουλεύουν ψιλό γαζί.

Αν θέλεις να διαγράψεις χρέος, έστω και μέρος του, υπάρχει μόνο ένας τρόπος. Όποια νομικοπολιτική προσέγγιση κι αν επιλέξεις. Το ανακοινώνεις μονομερώς στους δανειστές και μετά τους καλείς σε διαπραγμάτευση, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να κάνεις πίσω. Ακριβώς όπως η κυβέρνηση της Αργεντινής, η οποία ακόμη και για το διακρατικό της χρέος πέτυχε συμφωνία με τη Λέσχη των Παρισίων, χωρίς την διαμεσολάβηση του ΔΝΤ και χωρίς να δεχτεί όρους και περιορισμούς στην άσκηση της πολιτικής της.

Μπορούμε κι εμείς. Αρκεί να το θελήσουμε, αρκεί να το απαιτήσουμε σαν λαός και δεν πρόκειται να πάθουμε απολύτως τίποτε. Οι δανειστές μας θα πάθουν. Ακόμη και σε πτώχευση να μας κηρύξουν οι αγορές δεν σημαίνει τίποτε για ένα κράτος που δεν έχει ανάγκη να δανείζεται από τους διεθνείς τοκογλύφους και δεν έχει πολιτικούς που παραδίδουν την εθνική του κυριαρχία σε ξένες επιτροπείες. Τί έπαθε δηλαδή η Αργεντινή που την πτώχευσαν; Απολύτως τίποτε. Καμιά συνέπεια. Παρά τον πόλεμο που δέχεται.


Μπορούμε κι εμείς. Πότε θα το καταλάβουμε για να γλυτώσουμε τα πολύ χειρότερα; Πότε θα λυτρωθούμε από την εθελοδουλεία μας και όλους αυτούς τους αλήτες που μας έχουν πουλήσει για δουλοπάροικους στους δανειστές;

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 10/8/2014 

45 σχόλια:

  1. Μετα την ολοφάνερη «προδοσία» του Καστελόριζου, όπου παραδόθηκε άνευ όρων η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, καθώς επίσης και το μεγάλο έγκλημα του PSI, όπου μετατράπηκε «ενδοτικά» ολόκληρο το δημόσιο χρέος σε «ενυπόθηκο», Αγγλικού δικαίου, μη μετατρέψιμο σε δραχμές, και δυστυχως ομως οι Έλληνες δεν βγήκαν στους δρόμους να ανατρεψουν την δοσιλογικη Κυβερνηση του Εβραιου Γ.Α.Π, και ουτε την προδοτικη Δικτατορια των Σαχλαμαρα-Βενιζελου.

    Μπορεις σε παρακαλω να μου πεις αυτο το ενυποθηκο χρεος πως μπορει να σβηστει η μειωθει μονομερως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεκινώντας με τη μη ανγνώριση του χρέους. Κι αυτό μπορεί να γίνει πρώτα και κύρια καταγγέλοντας ως παράνομες και καταχρηστικές όλες τις δεσμεύσεις και συβάσεις που υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις από την εποχή προσφυγής στον μηχανισμό μέχρι σήμερα. Ήδη αυτό έχει γίνει με απόφαση του ευρωκοινοβουλίου στις 14 Μαρτίου 2014 που κηρύσει μνημόνια, τρόικα και πολιτικές ότι παραβιάζουν το "πρωτογενές δίκαιο" της ΕΕ, δηλαδή τις συνθήκες ίδρυσης. Γιατί θα πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει ένα τέτοιο χρέος, προιόν μιας τέτοιας παρανομίας;

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστω για την απαντηση.... δυστυχως δεν γνωριζα την αποφαση του ΕυρωKυνοβουλιου απο 14 Μαρτιου 2014 ... τωρα εξηγουνται ολα και φυσικα η Ελλαδα δεν πρεπει να πληρωσει ενα τετοιο παρανομο χρεος.

      Δυστυχως ομως, κατα την γνωμη μου, ο μεγαλύτερος εχθρός του λαικου ενωτικου ξεσηκωμου, είναι το πελατειακό κράτος – για την καταπολέμηση του οποίου οι Έλληνες είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ακόμη και την εθνική τους κυριαρχία, όπως τεκμηριώνεται από τη μέχρι σήμερα «ουδέτερη» στάση τους απέναντι στους εισβολείς.

      Το μεγάλο δίλημμα λοιπόν των Ελλήνων, αλλά και η απάντηση ίσως στο ερώτημα γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν, όπως όλοι οι υπόλοιποι λαοί, είναι ποιο από τα δύο «δεινά» είναι προτιμότερο να επιλέξουν: το απόλυτα διεφθαρμένο και αχόρταγο πελατειακό κράτος, το οποίο για χρόνια ολόκληρα τους τυραννάει ή τους ξένους και το αιμοχαρές νεοφιλελεύθερο κτήνος, την ηγεμονία του οποίου οι προδοτες και Δοσιλογοι, προσπαθούν και εχουν σχεδον πληρως επιβάλλει;

      Απλούστερα, εάν βγουν μαζικά στους δρόμους και αντιδράσουν δυναμικά, τι και ποιόν θα πρέπει να υποστηρίξουν;

      Ποια ακριβώς θα είναι τα επακόλουθα, εάν επαναστατήσουν; Ποιος θα είναι ο ωφελημένος;

      Γνωρίζοντας τώρα ότι, είναι αδύνατον να επιλέξει κανείς μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης, θεωρω ότι η απάντηση θα δοθεί τελικά από αυτά που θα ακολουθήσουν – ευχόμενος η διαμάχη μεταξύ των δύο θηρίων, τα οποία απειλούν σχεδόν εξ ίσου την πατρίδα μας να τα αποδυναμώσει, επιτρέποντας στους Πολίτες μία τρίτη, εντελώς διαφορετική επιλογή.

      Διαγραφή
  2. Συγγνώμη, οι γνωσεις μου περι οικονομικών είναι φτωχές, όμως απο πού προκυπτούν 248 δις ΑΕΠ για μια χώρα στη κατασταση της Ελλάδας; Δεν εννοώ πού βρήκατε τα στοιχεία, αλλά πώς γίνεται να παραγει προϊόν 248 δις η Ελλάδα στα χάλια που ειναι. Δεν ειναι λίγο μεγάλο; Δηλαδή είμαστε σχεδον δυο φορες πιο πλούσιοι απο το 2001-2002; Επαναλαμβάνω, δεν κατεχω καλα τα οικονομικά και οι αριθμοί σε τετοιες περιπτώσεις θαμπώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιλάμε για ΑΕΠ. Το ΑΕΠ είναι ίσως το πιο εικονικό νούμερο μιας οικονομίας. Τα 248 δις δολάρια αντιστοιχούν σε 182 δις ευρώ και αντιπροσωπεύουν μια διαφορετικής σύνθεσης οικονομία, απ' ότι της Αργεντινής. Στην Αργεντινή τα μεγαλύτερα μερίδια του ΑΕΠ ανήκουν στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, ενώ στην Ελλάδα κυριαρχεί ο παρασιτισμός του τριτοτεγούς. Θέλω να πω ότι διαφορετικό το μέγεθος ενός ΑΕΠ που παράγεται από γεωργούς και βιομηχανία, απ' ότι ένα ΑΕΠ που παράγεται από οίκους ανοχής και κερδοσκοπίας με χρήμα και ακίνητα. Το δεύτερο είναι της ελληνικής περίπτωσης. Πάντως αυτά τα επίσημα στοιχεία.

      Διαγραφή
  3. Χωρίς να θέλω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, αλλά επειδή θα σπεύσουν ορισμένοι να πουν ότι η Αργεντινή είχε πάντα τεράστια πρωτογενή παραγωγή, ενώ εμείς πλέον όχι, δώσε μας και μερικά στοιχεία επ' αυτού σε παρακαλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δες που κατάντησε το ΑΕΠ της χώρας το 2002 μετά την κατάρρευση. Έπεσε πείνα σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Αυτό δεν λέει τίποτε;

      Διαγραφή
  4. Στο antinews πάντως γράφουν και ισχυρίζονται διαφορετικά από αυτά που λέτε εσείς. Ποιός έχει δίκιο; Ποια είναι η αλήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Το θέμα ποιος δίνει αναλυτικά στοιχεία και τι λένε τα δεδομένα.

      Διαγραφή
  5. Συμφωνώ με τις απόψεις/προτάσεις σας. Ο προβληματισμός μου είναι πως θα υλοποιηθούν αυτά δεδομένου:
    1. της πολυδιάσπασης των αντιμνημονιακών δυνάμεων
    2. της απαίτησης να είναι όλοι αρχηγοί των μικρών κομμάτων και της απουσίας δημόσιου διαλόγου συνεννόησης για ένα νέο μέτωπο τύπου ΕΑΜ
    3. της ενοποιημένης δύναμης των μνημονιακών
    4. της νοοτροπίας της πλειονότητας των ελλήνων που είναι του "καναπέ" και του "φραπέ" (λαϊκίστικα)
    5. της εκπόνησης ενός σχεδίου ελάχιστης συνεννόησης όλων, που να περιλαμβάνει και τα εθνικά θέματα, τα οποία εκτιμώ ότι συνδέονται με την οικονομία. Άλλωστε η ισχύς ενός κράτους περιλαμβάνει την οικονομική, στρατιωτική και διπλωματική ισχύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν υπάρξει η συνενόηση - και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι την θέλει κανένας από τα μεγάλα κόμματα, που τους νοιάζει μόνο η νομή της εξουσίας - τότε αναγκαστικά θα πρέπει να περάσουμε μέσα από μια περίοδο συντριβής και ανακατατάξεων, όπου το ένα μετά το άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης θα συντριβεί κάτω από το βάρος των εξελίξεων.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ για την απάντηση. Συμφωνώ. Αλλά αν το προεκτείνω γιατί δεν γίνεται προσπάθεια συνένωσης σε μια κοινή πλατφόρμα των μικρών αντιμνημονιακών κομμάτων ?? Αλλοιώς θα πρέπει να περιμένουμε να εξαχνωθούμε πρώτα. Εκτιμώ ότι δεν υπάρχει πολιτικός χρόνος διαθέσιμος για να περιμένουμε την εξέλιξη της διαδικασίας.

      Διαγραφή
    3. Γίνεται μεγάλη προσπάθεια σ' αυτή την κατεύθυνση. Αλλά υπάρχουν οι δεξιές και αριστερές ιδεοληψίες, που βάζουν εμπόδια στην προσπάθεια. Αποδεικνύεται ότι είναι τρομερά δύσκολο να αναδείξεις τον κοινό στόχο, πέρα και πάνω από τίς όποιες άλλες διαφορές.

      Διαγραφή
    4. Κατανοώ τις δυσκολίες της ευόδωσης της προσπάθειας δημιουργίας μετώπου, το οποίο εγώ προσωπικά θα ήθελα να είναι παρόμοιο σαν το ΕΑΜ του 1940, αλλά πως θα υλοποιηθεί αν δεν δημοσιοποιηθούν οι σχετικές ενέργειες για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε (???) ποιοι είναι υπαίτιοι της διάσπασης. Ευχαριστώ

      Διαγραφή
  6. META THN ΣΠHΛIA TOY AΛH ΠAΣA ME TA XPYΣA ΠOY ΘA EΣΩZE THN ... "EΛΛHNIKH OIKONOMIA", EXOYME TΩPA TA ... TOYPIΣTIKOTZATZIKAΔIKA TOY... "Μέγας Αλέξανδρος: Ο θάνατος-μυστήριο του Έλληνα βασιλέα των βασιλέων" !!!
    1ον. O Μέγας Αλέξανδρος, EKTEΛEΣΘHKE EΠEIΔH EKANE NOMO TO ... ΠPOΣKYHNHMA !!! ΩΣ MAΘHTHΣ TOY APIΣTOTEΛH, ΠAPABIAΣE TON 1ον NOMO TΩN EΛΛHNΩN : ΔEN ΠPOΣKHNOYN KANENA, OYTE APXHΓOYΣ OYTE BAΣIΛIAΔEΣ !!!
    2ον. OPΓANO EKTEΛEΣHΣ TO IΔIO ME TOY ... ΣΩKPATH, AΛΛA ΠIO APAIΩMENO !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το εντυπωσιακο δεν ειναι που ο κοσμος δεν ξεσηκωνεται, αλλα οτι εστω εκανε καποιες προσπαθειες.
    Τον πουλησαν οι συνδικαλιστες, τον πουλησαν οι "συντροφοι" τον διαλυσανε τα ΜΑΤ, εξαφανισαν τις προσπαθειες του τα ΜΜΕ επεσαν επανω του ολα τα διεθνη λαμογια που εχουν πιασει τα ποστα και γενικα το συστημα δουλεψε οπως ειχε φτιαχτει απο χρονια να δουλεψει ειδικα για την περισταση.
    Και μονο απο αυτο θα επρεπε να ειναι φανερο οτι η σημερινη κατασταση δεν ειναι τυχαια ουτε οφειλετε σε ανικανοτητα.
    Οταν καταστρεφεις μια χωρα και οχι μονο δεν σε κρεμανε αλλα συνεχιζεις να κυβερνας, μονο ανικανος δεν εισαι.
    Ο βασικος ομως λογος που κυβερνανε ακομη ειναι οτι φροντισαν ολα αυτα τα χρονια να κανουν τον Ελληνα να μισει την Ελλαδα.
    Το οτι ο Σαμαρας ειναι στην κυβερνηση ακομη, θα μπορουσε ισως να δικαιολογηθει αφου αν υπολογισθει η αποχη στις τελευταιες εκλογες τον ψηφισαν περιπου ο ενας στους δεκα Ελληνες, δηλαδη ο κομματικος στρατος του και μερικοι ακομη που πιασανε κοροιδο τα καναλια.
    Πως ομως μπορει να δικαιολογηθει η επιτυχια των Καμινη και Μπουταρη;
    Ποιος Ελληνας τους ψηφισε και γιατι; Οι αριστεροδεξιοι αυτοι σφουγγοκωλαριοι της παγκοσμιοποιησης μονο για τον ανθελληνισμο τους διακρινονται. Κανενα αλλο προσον που να αντισθαθμισει αυτη την μανια εναντιον της Ελλαδας δεν εχουν, αρα οι ψηφοφοροι, γιατι τους ψηφισαν;
    Γιατι ειναι κι αυτοι ανθελληνες με τον τροπο τους.
    Και οταν ξεσηκωνονται το κανουν μονο για τα οβολα.
    Κακομοιριασμενοι δουλοι που αντι να απαιτουν να ειναι αφεντικα, κοιταζουν να δαγκωσουν τον διπλανο τους για να αρπαξουν το κοκκαλο που τους πετανε.
    Αν ο Ελληνας δεν μαθει παλι να αγαπαει την χωρα που του ανηκει αντι να ανεχεται να μισει την χωρα που του εχουν παρει, δεν γινεται τιποτα.
    Παρατηρηστε με ποση αγαλλιαση οχι μονο οι παπαγαλοι των καναλιων αλλα και απλοι πολιτες δεχονται την δηθεν χρεοκοπια της Αργεντινης απο ενα κορακι.
    Αντι να σηκωσουν τα πεζοδρομια με το ακουσμα της ειδησης οτι ενας ολοκληρος λαος θα υποφερει για να κονομησει ενα κορακι των αγορων, στηνονται στα τεσσερα με τον πισινο στον αερα και μας κακολογουν που δεν τους μιμουμαστε.
    Δεν εχει τοση σημασια το οτι πιστευουν σαχλαμαρες και οπως λεει και το αρθρο η Αργεντινη ειναι μια χαρα, αλλα αυτη η σταση απεναντι στην εστω και ψευτικη κατασταση.
    Τους απειλουν με ομολογα οι "αγορες" και σερνονται σαν σκουληκια.
    Φανταστητε να δουνε και κανενα τουρκικο κανονι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μια παρακληση αν μπορεις να με φωτισεις σχετικα με μια πολυ παλια μου απορια.
    Θυμαμαι τον Μητσοτακη ο οποιος παρελαβε ενα χρεος μεγαλο αλλα στο μεγαλυτερο μερος "εσωτερικο" και αν εχω καταλαβει σωστα προς την Τ. Ελλαδας απο "κοψιμο" χρηματος.
    Αυτο το χρεος το εβγαλε σε ομολογα με αρκετα μεγαλο επιτοκιο.
    Αυτο σημαινει οτι ενω χρωσταγαμε στην Τ.Ε με χαμηλο επιτοκιο και μαλλον λογιστικο χρημα, μεταφερε το χρεος σε ιδιωτες;
    Αν το εχεις υπ οψιν σου θα ηθελα εστω και μετα τοσα χρονια να ειχα μια πιο πληρη εικονα του τι εγινε τοτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περίπου έτσι είναι τα πράγματα. Ο Μητσοτάκης εγκαινίασε την μαζική έκδοση εντόκων γραμματίων με πολύ υψηλά επιτόκια που ξεπερνούσαν το 18%, για να χρηματοδοτήσει τα κρυφά και φανερά ελλείμματά του, τις ατασθαλίες του και φυσικά πρωτίστως την εξυπηρέτηση του χρέους. Με τον τρόπο αυτό πολλαπλάσιασε το δημόσιο χρέος με εκθετικό τρόπο. Μέσα σε τρία χρόνια τριαπλασίασε το δημόσιο χρέος και την εξυπηρέτησή του. Αν δεν είχαμε την δραχμή τότε, το 1993-94, θα είχαμε χρεοκοπήσει. Αυτή η πρακτική της κυβέρνησης, μαζί με την μονοπωλιακή κερδοφορία από τα ιδιωτικά τραστ και καρτέλ της αγοράς, ευθύνεται για τον πληθωρισμό της εποχής εκείνης.

      Διαγραφή
  9. Συγχαρητήρια για την προσπαθεια.Σας παρακολουθώ ανελλειπώς τα τελευταία χρόνια.Ηθελα να μου λύσετε μια απορία:
    Τα δάνεια που έχουμε πάρει από την ΕΕ σε τι πραγματική αξία αντιστοιχούν? Ως γνωστόν εφ'όσον δεν υπάρχει ο κανόνας του χρυσού , οι καταθέσεις μοχλεύονται έτσι ώστε να μπορεί ενας πιστωτικός φορέας να παρέχει δάνεια. Νομίζω στην Ελλάδα οι τράπεζες είχαν μοχλευση 1 προς 10 ,ενώ πχ οι επενδυτικές τράπεζες στην Ιρλανδία 1 προς 150 (προ καταρρεύσεως ).Ουσιαστικά τα δάνεια των ευρωπαικών κρατών σε τι ποσοστό καταθέσεων αντιστοιχούν ?
    Υπάρχει περίπτωση εφ’όσον δεν υπάρχει ο κανόνας χρυσού και τα δάνεια δόθηκαν για να καλύψουν τοξικά ομόλογα , τα συγκεκριμένα δάνεια να είναι κοπή νέου χρήματος δηλαδή αέρας κοπανιστός ?Αφού η κοπή του νέου χρήματος δεν οδευσε στην πραγματική οικονομία αλλά για την κάλυψη τοξικών ομολόγων της Ελλάδος (δηλαδη ομολόγων που δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν) δεν τροφοδοτειται ο πληθωρισμός .
    Και κάτι τελευταίο , δουλεύω σε ένα τεράστιο έργο στην Σ.Αραβία ,η οποία με εχει εκπλήξει ευχάριστα όσο αφορά την βιομηχανική της παραγωγή (αγροτική παραγωγή στην έρημο,φάρμακα κτλ) και είναι χρηματοδοτούμενο από fund ως εργοδότης εργου .Αυτό αφορά ομόλογα προς τρίτους ?

    Η εκτίμηση μου είναι ότι όντως στην Ελλάδα ισχύει η οθωμανική πολτική κουλτούρα αλλά τα πράγματα θα εξελιχθούν ραγδαία. Κυρίως διότι δεν υπολογίζουν πλέον καθόλου τον Λαό .Αυτο θα σπάσει το γυαλί της ξενόδουλης κάστας. Επέλεξαν λάθος δρόμο,δεν το πήγαν "γλυκά" .

    Ευχαριστώ για τον χρόνο σας !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα δανεια που έχει πάρει η χώρα από τον μηχανισμό στήριξης υπολογίζονται περίπου στα 230 δις ευρώ. Το πρόβλημα της μόχλευσης δεν είναι μόνο, ούτε εξαρτάται μόνο από την αναλογία καταθέσεων-δανείων, αλλά από την σχέση καταθέσεων και ενεργητικού γενικά της τράπεζας. Στις ευρωπαικές τράπεζες αντιστοιχεί περίπου το 50% του ενεργητικού τους σε δάνεια, ενώ στις εγχώριες το αντίστοιχο ποσοστό των δανείων ανέρχεται σε 65%. Οι ευρωπαικές τράπεζες διαθέτουν ενεργητικά γύρω στις 4 φορές πάνω από το ΑΕΠ της ευρωζώνης, ενώ οι συνολικες καταθέσεις δεν υπερβαίνεουν το 60% του ΑΕΠ.
      Τα δανεία αντιμετωπίζονται από τις τράπεζες σήμερα ως πιστωτικό προϊόν όπως και μια σιερά άλλα, αμοιβαία, ομόλογα, παράγωγα. Κάθε δάνειο δίνει την ευκαιρία στην τράπεζα να το πολλαπλασιάσει την εκμεταλλεύση του με την αναγωγή του σε άλλους τίτλους, όπως είναι τα τοξικά ομόλογα.
      Η Σαουδική Αραβία, είναι ένα τεράστιο πληντύριο κεφαλαίων. Σχεδόν ότι γίνεται προέρχεται από funds τα οποία ξεπλένουν επιχειρηματικό, πολιτικό και εγκληματικό χρήμα με πολλές μορφές.
      Τα δάνεια και γενικά τα πιστωτικά προϊόντα, είναι όντως κοπή νέου χρήματος, πιστωτικού χρήματος. Η αντικατάσταση της κοπής νωπού χρήματος με την έκδοση πιστωτικού χρήματος δίνει την δυνατότητα να αντικαθίσταται ο νομισματικός πληθωρισμός με τον πιστωτικό πληθωρισμό. Κι ενώ ο νομισματικός πληθωρισμός, που υπολογίζεται με τον τιμάριθμό, αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τους κατόχους χρήματος, όπως είναι οι τράπεζες, ο πιστωτικός πληθωρισμός αντίθετα αποτελεί εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση γι' αυτούς.

      Διαγραφή
  10. Τη μόνη συνεννόηση που βλέπω προς το παρόν να γίνεται είναι των "μεγάλων" κομμάτων που κυβερνούν από το 74 μέχρι σήμερα . Κάνουν ότι διαφωνούν έτσι για τα μάτια του κόσμου και για τις παλιές ξεχασμένες ιδέες τους και μόλις δουν ότι κινδυνεύουν οι καρέκλες τους ψηφίζουν ΝΑΙ για τελευταία φορά, για να σώσουν την πατρίδα και γι αυτούς πατρίδα είναι η καρέκλα τους . Στα τσακίδια και τα μεγάλα και τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης. Μια χαρά το ξέρουν το Ποίημα και αυτοί που φεύγουν και αυτοί που έρχονται Ας συντριβούν " κάτω από το βάρος των εξελίξεων", αν ο κόσμος καίγεται και αυτοί είναι εκτός θέματος. Αυτοί που νέμονται την εξουσία είναι ένα 35%. Οι άλλοι μπορούν να ενωθούν; Εγώ βλέπω ότι εμείς που αλληλοδιαβαζόμαστε σ' αυτό τον ιστότοπο, αλληλοβριζόμαστε, ενώ κατά βάθος συμφωνούμε στο ουσιώδες ζήτημα ότι μας κυβερνούν οι δοσίλογοι με τα αφεντικά τους. Άλλος ξέρει περισσότερα , άλλος λιγότερα, αλλά το παρόν που ζούμε είναι αμείλικτο. Ας σβήσουμε αυτή τη φωτιά που καίει το σπίτι μας και θα προκύψουν τότε πιο ουσιώδη θέματα για αντιπαραθέσεις. Αυτό που με βάζςι όμως σε σκέψεις τον τελευταίο καιρό, διαπιστώνοντας την απάθεια και αμεριμνησία του κόσμου που επιδίδεται στα μπάνια του και στα θερινά σπορ είναι το εξής: Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αν όμως ο κόσμος δε θέλει να αλλάξει; Αν τα κουτσοβολεύει όπως όπως και δε θέλει αλλαγές και μπελάδες στο κεφάλι του, τι κάνουμε; Έγινε καμιά αξιοπρεπής διαμαρτυρία για τις σφαγές που γίνονται στη γειτονιά μας; Ή περιμένουμε καρτερικά τη σειρά μας σαν πρόβατα επί σφαγήν και προς το παρόν βοσκούμε και μηρυκάζουμε ; (βαρβάρα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι επαναστάσεις δεν γίνονται από επιλογή των λαών, ή ως προϊόν συνειδητοποίησης των τάξεων. Αυτός είναι υποκειμενισμός σε βαθμό θεολογίας. Οι επαναστάσεις επιβάλονται από τις συνθήκες, από τα πράγματα. Δηλαδή από τους συσχετισμούς δύναμης σε συνθήκες βαθύτατης και ανυπέβλητης για το σύστημα κρίσης. Κι η κρίση για τον ελληνικό καπιταλισμό είναι ανυπέρβλητη. Δεν μπορεί να την ξεπεράσει. Γι' αυτό και σε κάθε βήμα του εγκυμονεί την επαναστατική έκρηξη. Η άρχουσα τάξη γνωρίζει ότι στις σημερινές συνθήκες μπορεί να κερδίσει 1000 μάχες, αλλά έτσι και χάσει μόνο μία, τότε τα έχασε όλα. Το ζήτημα είναι να αντέξεις αυτή την πορεία προς την νίκη, έστω και μέσα από 1.000 ήττες αν χρειαστεί. Κι αυτός που μπορεί να τα καταφέρει είναι μόνο μια οργάνωση που δεν εξαρτά την ύπαρξη και την δράση της από κρατικές χρηματοδοτήσεις, κομματικούς ή άλλους μηχανισμούς. Μια οργάνωση που ξέρει να αναπτύσσεται μέσα στο λαό ακόμη και σε περιόδους κοινωνικής άπνοιας και ύφεσης.Κι αυτή με τίποτε δεν είναι η σημερινή επίσημη αριστερά. Μόνο η ήττα και η συντριβή των επίσημων κομμάτων της αριστεράς, θα δώσει δυναμική στην κοινωνία, θα απελευθερώσει δυνάμεις να σκεφτούν και να δράσουν εντελώς ριζοσπαστικά και όχι μέσα στα καθιερωμενα πλαίσια.

      Διαγραφή
    2. H θέση σου για την Αριστερά μου φαίνεται ότι κρύβει μια απολυτότητα γιατί π.χ μέσα στο Σύριζα υπάρχουν δυνάμεις που δεν είναι πουλημένες και θα αντιδράσουν. Υπάρχει κριτική από όλες τις πλευρές.Η κριτική που κάνουν μοιάζει με του ΕΠΑΜ http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17318:erwthmata-2-apodektes&catid=104:2010-07-14-16-10-32&Itemid=314. Οι απόψεις του Σύριζα είναι τόσο μπερδεμένες όσο μπερδεμένη είναι και η ελληνική κοινωνία. Είναι αδύνατο ο απλός άνθρωπος να απαντήσει σε τεχνικά θέματα όπως το ευρώ ή δραχμή. Η σύγκρουση με την πραγματικότητα θα το κάνει όμως. Διαβάζω π.χ τον Κ.Βεργόπουλο και αυτός είναι υπέρ του ευρώ ή για την Αργεντινή υποστηρίζει πως η στάση πληρωμών ήταν συνεναιτική και όχι μονομερής, αφού κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές, όλα αυτά είναι πολύ δύσκολα για εμάς τους απλούς να τα καταλάβουμε στην λεπτομέρειά τους.. Ο Αρβανίτης, ο Κατρούγκαλος, ο Κουβελάκης, ο Τόλιος, ο Νταβανελος(που η κριτική του για τις δημοτικές εκλογές ήταν ίδια με του ΕΠΑΜ!) δεν είναι κομματόσκυλα. Ακολουθούν μια στρατηγική που πιστεύουν σωστή. Θεωρώ ότι θα πρέπει με ειλικρινή τρόπο να ανοίξει το ΕΠΑΜ δίαυλους επικοινωνίας με αυτούς. Αντίθετα με την πρώτη ευκαιρία τους θεωρεί πουλημένους επειδή υποστηρίζουν το κόμμα τους(δηλαδή τη συλλογική τους προσπάθεια!)
      Υ.Γ.(1) Στις περιπτώσεις που έχει γίνει κοινή συζήτηση με την αριστερή πλατφόρμα του Σύριζα π.χ. με τον Τόλιο ή τον Λαφαζάνη στο ΕΜΠ τα μέλη του ΕΠΑΜ πάντα την έπεφταν άγρια και τους κατηγορούσαν για πουλημένους και πολλές φορές με ανάγωγο τρόπο. Δεν σφυρηλατείται έτσι ενότητα θέλει υπομονή. Δυστυχώς ο κόσμος του ΕΠΑΜ, που είναι πολύ άπειρος πολιτικά και κοινωνικά,έχει την ψευδαίσθηση ότι η υιοθέτηση ριζοσπαστικών απόψεων τον κάνει τον πιο γνήσιο φορέα της ελληνικής κοινωνίας. Για ρώτα την ελληνική κοινωνία τι θα κάνει άμα ο Σύριζα παραιτηθεί από το κοινοβούλιο...ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! Η λύση βρίσκεται στην διαλεκτική κυβέρνηση Αριστεράς λαϊκό κίνημα.
      Υ.Γ. (2) Όταν ο Σύριζα μιλάει για κυβέρνηση της Αριστεράς σε αντίθεση με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας θέλει να τονίσει τα ταξικά χαρακτηριστικά της πολιτικής του δηλ. αναδιανομή, να πληρώσουν οι πλούσιοι την κρίση κτλ. Δεν εννοεί μια αντιεθνική πολιτική! Ήμαρτον! Παντού διαφωνίες! Ο Σύριζα θέλει νέο εμφύλιο μεταξύ δεξιάς και αριστεράς και όταν ο Τσίπρας πάει στο Άγιο Όρος το κάνει για ψήφους! Έλεος πια!

      Διαγραφή
    3. Αυτή είναι μια πολύ καλή απάντηση στην ίδια απορία που είχα κι εγώ. Αλλά ο κόσμος νομίζω θα ψηφίσει αυτή την αριστερά και πάλι και νομίζω ότι τα κόμματα αυτής δεν πρόκειται να συντριβούν τουλάχιστο για τα επομενα 10 χρόνια. Υπάρχει λοιπον ελπίδα?

      Διαγραφή
    4. Το ότι υπάρχουν απόψεις που είναι σοβαρές και δεν είναι ενσωματωμένες στην επίσημη και κυρίαρχη άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι σωστό. Όμως αυτό συνέβαινε και με το ΠΑΣΟΚ, όταν το συγκεκριμένο κόμμα είχε πολύ πιο ριζοσπαστικές θέσεις από τον σημερινό, ή χθεσινό ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, αν έχεις μια διαφορετική θέση, αλλά πειθαρχείς στις αντιδραστικές απόψεις και τακτικές της ηγεσίας σου. Απλά γίνεσαι το άλλοθί της. Εξυπηρετείς, ή υπηρετείς τη λογική του κόμματος "σούπερ μάρκετ", όπως θέλει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για να μπορεί να επικρατεί η αντιδραστική πολιτική της ηγεσίας του.
      Δεύτερο: Ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας υπάρχουν. Και λοιπόν; Σε τι έχει βοηθήσει το κίνημα; Που και πότε υπήρξε κινηματική παρέμβαση τέτοια που να υπερέβαινε τα όρια που τοποθετεί η κομματική τους ηγεσία; Δυστυχώς πουθενά. Κάθε φορά που έκαναν ένα βήμα μέσα στο κίνημα και πάντα το ΕΠΑΜ ήταν εκεί και βοηθούσε άμεσα και πρακτικά, μόλις τους τραβούσε το αυτί η ηγεσία, αμέσως έκαναν δυο βήματα πίσω. Βεβαίως και είναι δικαίωμά τους να ακολουθούν το κόμμα τους, αλλά και εμάς είναι δικαίωμά μας να ασκούμε ανελέητη κριτική σε όποιον θέτει το κόμμα του πάνω από το κίνημα, πάνω από τον λαό. Το ποιος έχει δίκιο το δείχνει η κατάσταση. Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ έχει σκεπάσει την κοινωνία σαν πλερέζα και την έχει οδηγήσει σε κινηματική απραξία. Αυτή είναι η πολιτική φιλοσοφία του κόμματος και κυρίως της ηγεσίας του. Είναι φυσιολογικό κάτι τέτοιο; Όχι, βέβαια. Είναι προϊόν της ταξικής ταύτισης με το καθεστώς και της αντεθνικής πολιτικής γραμμής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο η διάσπαση και η διάλυση αυτού του κόμματος θα απελευθερώσει δυνάμεις τόσο στην πολιτική, όσο και στην κοινωνία. Όμως αυτό δεν θα γίνει από τους "εντός", αλλά από όσους κινούνται εκτός και κρατούν το μέτωπο του αγώνα ψηλά μέσα στην ίδια την κοινωνία.
      Δεν θα ασχοληθώ με τον κάθε Βεργόπουλο τι λέει, όταν δεν ξέρει τι λέει. Έτσι ήταν πάντα. Μια φούσκα χωρίς περιεχόμενο. Αλήθεια, γιατί κανένας τους - με λίγες εξαιρέσεις, όπως π.χ. ο Τόλιος και ο Λαφαζάνης - δεν δέχονται να συμμετάσχουν σε ανοιχτές συζητήσεις και να αναμετρηθούν επιχειρήματα; Γιατί κανένας τους δεν έχει κότσια.
      Τέλος, από πότε ο προσδιορισμός του αριστερού, προσδιορίζει ταξικό πρόσημο; Θα σε πληροφορήσω λοιπόν ότι η αριστερά σαν έννοια εισήχθει στην πολιτική για να χαθούν τα ταξικα πρόσημα, να θολώσει η ταξική αντιπαράθεση. Το δείχνει και η δική σου τοποθέτηση. Από πότε η αναδιανομή, να πληρώσουν οι πλούσιοι την κρίση, κτλ., συνιστά ταξική πολιτική υπέρ των αδυνάτων; Στο βαθμό που δεν θίγει την καρδιά του ζητήματος, δηλαδή το καθεστώς υποτέλειας και ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, δεν είναι παρά μια ακόμη παραλλαγή της πολιτικής πρότασης του Κρούγκμαν, που θα υποστήριζε ακόμη κι ένας Μπάφετ. Σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός εκφράζεται πρωτίστως από τις τεράστιες συσσωρεύσεις δανειακού κεφαλαίου, η μονομερής διαγραφή του χρέους αποτελεί παλούκι στην καρδιά του. Το ίδιο και το νόμισμα. Να γιατί σήμερα δεν υπάρχει πιο ταξικό αίτημα για τον λαό και τους εργαζόμενους από την διεκδίκηση της πατρίδας τους διαγράφοντας το χρέος και σπάζοντας τα δεσμά της ΟΝΕ. Όλα τα άλλα είναι μπαρουφολογίες.
      Ο διαχωρισμός λοιπόν είναι κοινωνικός: από την μια ο λαός που διεκδικεί την χώρα και επακόλουθα την εξουσία για τον εαυτό του και από την άλλη η άρχουσα τάξη που στηρίζεται στην ανγνώριση και εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και στην υποδούλωση της χώρας στα πλαίσια της ΟΝΕ. Με ποια μεριά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Με την μεριά της άρχουσας τάξης. Να γιατί αντί του κοινωνικού διαχωρισμού, προτιμά τον πολιτικό διαχωρισμό του εμφυλίου: αριστερά-δεξιά. Αλήθεια, κάνε έναν κόπο και βρες μου μια κυβέρνηση που να υπηρέτησε αληθινά τον λαό και να αυτοχαρακτηρίστηκε ως αριστερή. Καμιά. Πάντα είχε κοινωνική αναφορά στον λαό, με σκοπό να τον ενώσει ενάντια στην εκάστοτε άρχουσα τάξη.
      Για τα υπόλοιπα δεν αξίζει ούτε να τα συζητά κανείς.

      Διαγραφή
    5. Ο Σύριζα αναφέρεται σε κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας... αλλά δεν χρειάζεται να συριζολογούμε άλλο.
      Θα σου δώσω δύο παραδείγματα για τι θέλω να πω.
      1. Παρακολουθούσα με ενδιαφέρον τον διάλογο μεταξύ Σχεδίου Β και Ανταρσύα για να κατέβουν μαζί στις ευρωεκλογές. Ο διάλογος έληξε με την εξής διαφωνία: Ενώ συμφωνούσαν στο να γυρίσουμε στη δραχμή το Σχέδιο Β έλεγε να γίνει δημοψήφισμα για το αν θα βγούμε από την Ε.Ε., ενώ η Ανταρσύα ήθελε να φύγουμε αμέσως. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και συνειδητοποίησα ότι το 0,25% διαφώνησε με το 0,70% σε αυτό το θέμα θεώρησα ότι δεν θα πρέπει να ξανααχοληθώ με γελοιότητες και ψυχοπαθολογικές καταστάσεις.
      2.Σε σχέση με την ΟΝΕ νομίζω ότι ο Κασσιμάτης από τον οποίο αντλείς νομικά επιχειρήματα για την μη αναγνώριση του μνημονίου είναι υπέρ του να μείνουμε εντός της ΟΝΕ. Σκέψου η πλατιά μάζα που δεν έχει ιδέα από οικονομικά! Γιατί συμβαίνει αυτό; Προφανώς δεν έχει φτιαχτεί μια ομάδα ειδικών που να έχει εκπονήσει κάποιο σχέδιο συγκεκριμένο για το πως πρέπει να γίνει αυτό. Δεν υπάρχει ενότητα και ο κόσμος φοβάται τις τόσο ριζοσπαστικές λύσεις. Μου φαίνεται αδιανόητο που δεν έχετε ετοιμάσει κάτι π.χ. με τον Λαπαβίτσα και δεν λέω ότι φταις εσύ αλλά όλο το σύμπλεγμα και οι δικτυώσεις μέσα στον αντιμνημονιακό δεν σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση... Και μη μου πεις ρε Δημήτρη ότι ο Λαπαβίτσας θέλει υποτίμηση στη δραχμή γιατί θα πηδήξω από το μπαλκόνι...Κάτι κάνουμε λάθος, χανόμαστε στη μετάφραση... Η οργή και το μίσος μας απέναντι στο άδικο σύστημα μας τυφλώνει και αντί να ενωθούμε, κόβουμε ψυχολογικό δρόμο και επιμένουμε στην ορθότητα των απόψεών μας μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια νομίζοντας πως έτσι πετυχαίνουμε το στόχο μας. Αλήθεια πόσο έχει προχωρήσει το κίνημα μετά από τις πλατείες;

      Διαγραφή
    6. Μια παρατήρηση, εαν μου επιτρέπεται: "Οι απόψεις του Σύριζα είναι τόσο μπερδεμένες όσο μπερδεμένη είναι και η ελληνική κοινωνία."
      Η άποψη που λέει οτι τα πολιτικά κόμματα είναι αντανάκλαση της κοινωνίας και άρα οφείλουμε να αποδεχόμαστε την αποσύνθεση και την ανεπάρκειά τους διαλέγοντας απλώς το "λιγώτερο κακό" είναι σκέτη απολογητική. Εαν είναι απλή αντανάκλαση της κοινωνίας ας πάνε σπίτια τους. Δεν χρειάζομαι καθρέφτη για να μάθω σε τι κατάσταση βρίσκομαι. Εαν όμως θεωρούν εαυτούς καθρέφτη, τότε να το ομολογήσουν, να ξέρουμε να φτιάξουμε κάτι καινούριο αποφεύγοντας όλα όσα αυτοί είναι. Αλλά να το πούν.
      Και κάτι για τον όρο "αριστερά". Είναι δείγμα απόλυτης ενσωμάτωσης και αμνησίας να θεωρείται τίτλος τιμής το στίγμα με το οποίο μάρκαρε κυριολεκτικά η αντίδραση όποιον δημοκράτη και λαϊκό αγωνιστή προσπαθούσε να διεξάγει μετεμφυλιακά νόμιμο πολιτικό αγώνα, αποσπώντας τον έτσι απο το λαό, τοπεθετώντας τον σε προκαθορισμένη κι ελεγχόμενη θέση στο καταμερισμό εργασίας των ιδεών και του πολιτικού συστήματος. Στην Ευρώπη η ιστορία του όρου επίσης αντανακλά τον προοδευτικό εκφυλισμό του εργατικού κινήματος στο πολιτικό σύστημα αλλά ειδικά στην Ελλάδα πρόκειται για διαχωρισμό που εχει επιβληθεί με αίμα και είναι επινόηση της εξουσίας. Γιατί πρέπει να πάρουμε θέση δεξιά ή αριστερά αυτού του καθεστώτος όταν μπορούμε και οφείλουμε (για την ακρίβεια είναι θέμα ζωής και θανάτου) να το ανατρέψουμε ριζικά υπερ της δημοκρατίας και της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας ;

      Γιώργος Κ.

      Διαγραφή
    7. Αγαπητέ Άρι, φοβάμαι δεν παρακολουθείς τα πράγματα όπως θάπρεπε. Πρώτο, ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά η ηγεσία λέει ότι της καπνίσει κάθε φορά. Είναι χειρότερη από τον διπλοπρόσωπο θεό Ιανό των Ρωμαίων. Αλλά όπως λες κι εσύ δεν έχει αξία να συριζολογούμε...
      Δεύτερο, έχεις παντελώς λάθος για τον κόσμο, για τον λαό. Ο λαός φοβάται και τα έχει μπερδεμένα, γιατί δεν υπάρχει κίνημα, μαζικό παλλαικό κίνημα. Μόνο σε τέτοιες συνθήκες τα πολύ πλατιά στρώματα ξεπερνούν τις φοβίες τους και τις αυταπάτες τους. Σε συνθήκες κινηματικής άπνοιας, βυθίζονται στην απελπισία και την παραίτηση. Επομένως το βασικό μας καθήκον είναι να κινητοποιηθεί ο κόσμος και μάλιστα στα ζητήματα που τον αφορούν άμεσα.
      Τρίτο: Πότε υπήρξαν στην ιστορία μεγάλα κινήματα αφού πρώτα οι ειδικοί δημιούργησαν αναλυτικά προγράμματα; Ποτέ και πουθενά. Ο ρόλος των "οργανικών διανοουμένων" του κινήματος - για να θυμιθούμε και λίγο των Γκράμσι - αναδεικνύεται κατά τη διάρκεια ανόδου του κινήματος. Το βασικό λοιπόν είναι η ενότητα του κόσμου, του λαού στον αγώνα για τα άμεσα και όχι τι λένε ή τι κάνουν οι ειδικοί.
      Τέταρτο: Παραβιάζεις ανοιχτές θύρες όταν μιλάς περί προγράμματος. Όχι μόνο γιατί εμείς έχουμε επεξεργαστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα και συνεχίζουμε να το εξειδικεύουμε ακόμη περισσότερο, αλλά και γιατί είχαμε καλέσει - ιδίως όταν το παρουσιάσαμε φέτος τον χειμώνα - και όλους αυτούς που αναφέρεις για να συνεισφέρουν σ' ένα διάλογο γύρω από τα ζητήματα αυτά. Όσο τους είδες, άλλο τόσο τους είδαμε κι εμείς. Δεν πειράζει εμείς συνεχίζουμε. Επαναλαμβάνω στον αντιμνημονιακό χώρο και ιδίως στην αριστερά, κανείς δεν γουστάρει τον ανοιχτό διάλογο. Με εξαίρεση μερικές περιπτώσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κανείς άλλος. Το ξέρουμε πολύ καλά, γιατί έχουμε πάρει αναρίθμητες πρωτοβουλίες διαλόγου και ξέρουμε ποιοι ανταποκρίθηκαν και ποιοι όχι. Επίσης ποτέ δεν είπαμε "όχι" σε καμιά αντίστοιχη πρωτοβουλία. Απλά δεν κληθήκαμε ποτέ σε καμιά τέτοια. Το κόλλημα με την "απόλυτη αλήθεια" δεν μας αφορά. Προσωπικά είμαι τόσο σίγουρος γι' αυτά που λέω και ξέρω να τα τεκμηριώνω τόσο καλά, ώστε δεν φοβάμαι κανέναν διάλογο, καμιά ζωντανή αντιπαράθεση. Αρκεί να είναι σοβαρή και να έχει νόημα. Έχω βαρεθεί πια τα ξεκατινιάσματα και τις διυλίσεις του κώνωπα που λατρεύουν οι ποικίλοι "θεωρητικοί" της αριστεράς.
      Και κάτι τελευταίο. Αλοίμονο για μένα αν έμενα μόνο στη νομική τεκμηρίωση του κ. Κασιμάτη. Το γεγονός ότι είναι υπέρ της ΕΕ και είναι κατά της συνταγματικής αλλαγής με συντακτική συνέλευση, δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο εκτός από το γεγονός ότι εμφορείται από βαθύτατα συντηρτικές απόψεις. Μήπως θα πρέπει να αποδεχθώ τις απόψεις του για την ΕΕ και το σύνταγμα, για να συμφωνήσω με τη νομικοπολιτική του ανάλυση περί πραξικοπήματος στην Ελλάδα; Αυτό δα μας έλειπε.

      Διαγραφή
    8. Δυστυχώς μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας είναι υπνωτισμένο και το χειρότερο δεν έχει τις πνευματικές βάσεις για να οικοδομίσει την αντίσταση. Είναι οδυνηρό να μην μπορείς να πείσεις ανθρώπους, οι οποίοι είναι κάτω από τα 40, ότι δεν είναι καλό να μας διοικούν Γερμανοί, γιατί το επιχείρημά τους είναι ότι το ελληνικό κράτος και ο Έλληνας είναι λαμόγια. Άρα να τα πουλήσουμε όλα στον ιδιώτη!
      Υπάρχει μεγάλο κομμάτι που θα δεχτεί εντελώς παθητικά να πουλήσουμε και την Ακρόπολη. Αυτό που εσύ επικαλείσαι ως αρνητικό αυτοί το θεωρούν θετικό γιατί οι ξένοι είναι πιο οργανωτικοί! Σε τυχόν δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ θεωρώ πολύ πιθανό να ψήφιζαν υπέρ της ιδιωτικοποίησης..
      Σίγουρα όσο θα δυσκολεύει η ζωή τους και θα λούζονται και αυτοί τα αποτελέσματα της ανοησίας τους θα αλλάζουν τις απόψεις τους. Ανήκουν όμως στην κατηγορία ανθρώπων που μόνο το υλικό τους συμφέρον τους κινητοποιεί, όχι η μη ανοχή τους στην αδικία.
      Με βάση αυτή την κοινωνική πραγματικότητα + την πολυδιάσπαση βλέπω ότι η οργανωμένη λαϊκή κινητοποίηση θα αργήσει.
      To κίνημα στην Βρετανία ενάντια στο polltax έγινε μετά από 11χρόνια πρωθυπουργίας της Thatcher, αφού όμως πρώτα είχε προλάβει να τα διαλύσει όλα. Στην Λατινική Αμερική είχαν δεκαετίες λιτότητας μέχρι να αντιδράσουν. Η κοινωνική συνειδητοποίηση αργεί.
      Θυμάμαι έναν Αμερικάνο που είχε πει ότι του ήταν αδιανόητο τη δεκαετία του 50 που επικρατούσε ο Μακκαρθυσμός να φανταστεί την τεράστια έκρηξη των κοινωνικών κινημάτων του 60. Μετά από μια περίοδο άγριας καταστολής και λογοκρισίας ξεπήδησαν κινήματα μοναδικά σε ποιότητα, μαζικότητα, διάρκεια και μαχητικότητα. Αλλά πέρασαν χρόνια μέχρι να σηκώσουν κεφάλι...
      Είναι πιθανό και εδώ κάποια στιγμή να ξεσηκωθούμε.
      Το μεγάλο ερώτημα είναι πως θα επιταχύνουμε αυτή την κατάσταση...
      Γιατί δεν έχουν γίνει αυτές οι πρωτοβουλίες διαλόγου αφορμή ενότητας;
      Ερώτηση: Mπορώ να βρω κάπου στο ιντερνετ το οικονομικό πρόγραμμα του ΕΠΑΜ; Που θα βρούμε συνάλλαγμα; Ποιοι θα είναι οι πυλώνες ανάπτυξης της οικονομίας κτλ. Έχουν γίνει ποσοτικοποιημένες μελέτες;

      Διαγραφή
  11. Αγαπητε Κυριε Καζακη,

    Παρακολουθω της σκεψεις σας ανελλειπως.Συμφωνω απολυτα οτι η μονη λυση ειναι η μονομερης διαγραφη του χρεους/διαπραγματευση οποιου δηποτε υπολοιπου και οπωσδηποτε καταργηση οποιων δηποτε συμβασεων / πωλησεων κρατικης περιουσιας.Θα ειμαι μαζυ σας πολιτικα εφ εξης......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημερα κ.Καζακη.Μπορειτε να μας πειτε με ποια πολιτικη δυναμη αντιμνημονιακη θα μπορουσατε να συμπλευσετε ωστε να γινουν αυτα που λετε? ευχαριστω.Βαγγελης
    Υ.Γ. υπαρχει καποιος ραδιοφωνικος σταθμος (οχι ιντερνετκος) που εχετε κανει προχωρημενες συζητησεις για εκπομπη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτο: Εμείς δεν θέτουμε όρια αριστεράς ή δεξιάς στην προσέγγιση. Μπορούμε να χτυπάμε μαζί και να πορευόμαστε χώρια με οποιαδήποτε δύναμη συμφωνεί σε ορισμένα βασικά προτάγματα, σε ορισμένους στοιχειωδεις κοινούς στόχους που μπορούν να απελευθερώσουν δυναμικές ανατροπής μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και είμαστε πάντα ανοιχτοί σε τέτοιες διεργασίες, διεκδικώντας μόνο ισοτιμία και διαφάνεια.
      Δεύτερο: Δεν υπάρχει κανένας ραδιοφωνικός σταθμός FM που να δέχεται μια εκπομπή σαν την ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ. Αν και έχουμε κάνει κρούσεις σχεδόν παντού, δεν υπάρχει κανενός είδους ανταπόκριση.

      Διαγραφή
  13. Μην καταστρέφεις τα διαφορετικά πιστεύω ή συμπεράσματα, ούτε να συναινείς με αυτά αλλά, αποδέξουτα ως ισχύοντα και πραγματικά όσο τα όμοια. Τίποτα δεν είναι απόλυτο.

    Αυτή η αποδοχή δεν έχει συμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας ακόμα, τώρα σηκώνει το κεφάλι της.
    Συνεργάσου χωρίς απαιτήσεις και να είσαι ο εαυτό σου.
    Όση δύναμη έχει κάποιος που θεωρείς ισχυρό, άλλη τόση έχεις και εσύ.
    Καταλαβαίνεις γιατί επανάσταση σου μιλάω; εσωτερική επανάσταση η οποία γίνεται με αποδοχή των πάντων, αυτογνωσία και αυτοεμπιστοσύνη.
    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βρε Δημητρη θελω να σου κάνω μια ερώτηση εδω και καιρό (άσχετη με το άρθρο): Σε ποιο βιβλίο του Μαξίμ Γκόρκυ βρίσκεται η θαυμάσια φράση που αναφέρεις κατα καιρούς: "αρνούμαι να αυτοπροσδιοριστώ ως προλετάριος με το τρόπο που κάποιοι κάποτε αυτοπροσδιορίζονταν ως ευγενείς" (κάπως έτσι);
    Ευχαριστώ

    Γιώργος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρίσκομαι εκτός έδρας, γι' αυτό και δεν μπορώ να στο απαντήσω. Μόλις επιστρέψω σε απόσταση "βολής" από την βιβλιοθήκη μου, θα σου δώσω αυτό που ζητάς.

      Διαγραφή
    2. Αναμένω, είναι χρήσιμο να υπάρχει βιβλιογραφική παραπομπή για κάτι τόσο αληθνιό και τόσο αριστοτεχνικά διατυπωμένο.

      Διαγραφή
  15. Απαιτείται οργάνωση. Νέου τύπου οργάνωση όπου όποιος εντάσσεται να αναλαμβάνει ευθύνες και καθήκοντα απέναντι στο σύνολο. Συστηματική και οργανωμένη δράση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Προσωπικά όταν κατέβηκα στις πλατείες,νιώθοντας την ευθύνη μου ακέραια ως πολίτης και γνωρίζοντας ότι τα πάντα είναι πολιτική,το έκανα για να ανατραπεί το ισχύον πολιτικό σύστημα και η "πολιτική"τάξη της χώρας,που ήταν βέβαιο ότι θα μας κατέστρεφε, όντας δεκανίκι των εξουσιαστικών μηχανισμών που κυβερνάνε στο παρασκήνιο.Θεωρούσα αυτονόητο το ίδιο να επιδιώκουν κι οι υπόλοιποι,αλλά δυστυχώς στο τέλος διέλυσαν την πλατεία οι κομματικές πρακτικές...Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ότι η σημερινή κρίση δεν παλεύεται, αν δεν υπερβούμε τις ιδεοληψίες και τις διαχωριστικές γραμμές;Μου κάνει εντύπωση που άνθρωποι καθόλα αξιοπρεπείς θεωρούν "ρεαλιστική"την "αριστερή"οπτική του ΣΥΡΙΖΑ,ενώ είναι περισσότερο από οφθαλμοφανές ότι η ηγεσία του είναι από καιρό ταγμένη στο ίδιο μετερίζι με τους κυβερνώντες,στη διαφύλαξη του νεοναζιστικού μορφώματος της Ε.Ε και του ευρώ των τοκογλύφων και ότι γίνεται όλο και πιο συγκεντρωτική!Είναι δυνατόν να δεχόμαστε αρχηγικά κόμματα,ασυλία βουλευτική...και γενικά ένα Σύνταγμα που η ίδια η πράξη απέδειξε πόσο "δημοκρατικό"είναι;Ποια διαφορά έχουμε αυτή τη στιγμή με τους διπλανούς μας ,που μπορεί να πάσχουν από "δεξιά"ιδεοληψία,αλλά πεινάνε και ματώνουν το ίδιο;Πόσο πιο σαφή,ολοκληρωμένη και ξεκάθαρα δημοκρατική διέξοδο μπορεί να προτείνει ένας πολιτικός χώρος από αυτή του Ε.Πα.Μ;Αν υπάρχουν αποκλίσεις ή διαφορές,γιατί δε δέχονται οι όποιοι χ,ψ-αντιμνημονιακοί το διάλογο,τη ζύμωση απόψεων και θέσεων για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όλους μας;Ή αυτοί(το παλαιοκομματικό "Πολιτικό"καθεστώς της σήψης) ή εμείς,ο λαός είναι το μόνο πραγματικό δίλημμα,κι όποιος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει αδικεί τον εαυτό του,ή τον ξεγελά πρόσκαιρα.Ως πότε όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το ουσιαστικο προβλημα ειναι οτι η Ελλαδα ειναι προτεκτορατο των ΕΕ-ΗΠΑ με μια θλιβερη τοπικη ελιτ απο μαριονετες-δοσιλογους και γιαυτο εχει οδηγηθει ο ελληνικος λαος ως προβατο στη σφαγη.

    Λυση στο οικονομικο προβλημα υπαρχει, εξαλλου η σημερινη κριση ειναι καθαρα τεχνητη παρα τις προσπαθειες των ΜΜΕ να αποπροσανατολισουν απο τα αιτια.

    Η χωρα εχει το ανθρωπινο δυναμικο και τους πορους και ανετα θα μπορουσε να εχει εξαιρετικες οικονομικες επιδοσεις και να ευημερει. Αρκει να αποκτηθει η εθνικη, λαικη και οικονομικη κυριαρχια και φυσικα ολα αυτα προυποθετουν αποσυνδεση και αποχωρηση απο Ε.Ε-ευρω, μονομερη διαγραφη του χρεους και υιοθετηση ενος νεου εθνικου κρατικου νομισματος σε συνδιασμο με παραγωγικη ανασυγκροτηση.

    Ειμαστε ομως ενα θλιβερο προτεκτορατο Μπανανισταν. Και οδηγουμαστε σε βιολογικο και εθνικο αφανισμο διοτι οι δοσιλογοι της κατοχικης κυβερνησης θα συνεχισουν να εκτελουν τις εντολες και να εξυπηρετουν τα συμφεροντα υπερεθνικων κεντρων και τοκογλυφων "δανειστων" ενω η φανατικα υπερ της ΕΕ και του ευρω ριζοσπαστικη (sic) "αριστερη" αντιπολιτευση σκορπα τα γελια στο περασμα της....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κύριε Καζάκη γεια σας,
    Οι γνώσεις μου γύρω από τα οικονομικά - νομικά θέματα είναι πολύ λίγες και έτσι πιθανόν η ερώτησή μου να φανεί απλοϊκή.
    Γιατί η Αργεντινή είναι υποχρεωμένη να υπακούει στις αποφάσεις δικαστηρίου ενός άλλου κράτους (ΗΠΑ) και ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες αν αρνηθεί να το κάνει (με την έννοια του δεν αναγνωρίζω κανένα δικαστήριο παρά μόνο τα διεθνή).
    Υπάρχουν κάποιες σχετικές (διεθνείς) συμβάσεις.

    Ευχαριστώ
    Α. Πατρίκιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπακούει γιατί έτσι αποφάσισε η κυβέρνησή της. Κατά τη γνώμη μου ήταν σοβαρό λάθος της κυβέρνησης της Αργεντινής το γεγονός ότι αναγνώρισε την δικαιοδοσία του συγκεκριμένου δικαστηρίου. Ευθύς εξαρχής θα έπρεπε να είχε δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία του και επομένω ούτε τις αποφάσεις του. Σε περίπτωση αποφάσεων ερήμην της θα μπορούσε να διεθνοποιήσει το θέμα και να το μετατρέψει σε κορυφαίο ζήτημα στις σχέσεις με τις ΗΠΑ στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου. Κάτι που απ' ότι φαίνεται επιχειρεί να κάνει τώρα.

      Διαγραφή
    2. Με ποιό τρόπο η Αργεντινή αναγνώρισε την δικαιοδοσια του αμερικανικού δικαστηρίου; Με το να παραστει εκπροσωπος της στη δική εναντίον της; Ή το δικαστήριο έβγαλε απόφαση ερήμην της;

      Διαγραφή
    3. Η Αργεντινή αναγνώρισε την δικαιοδοσία του αμερικανικού δικαστηρίου από την στιγμή που διόρισε νομικό εκπρόσωπο και δέχθηκε να εκπροσωπηθεί ως διάδικος καθ΄ όλη την διάρκεια της δίκης.

      Διαγραφή
  19. Τωρα με τον εμφια πρεπει να βγουν τα κινηματα οι ομαδες τα συνδικατα οι αντιμνημονιακοι να πουν δεν πληρωνουμε δεν αναγνωριζουμε τα χρεη να πεσει η κυβερνηση.Το επαμ πρεπει να τυπωσει και να μοιρασει στις γειτονιες την αποφαδη της πγ για μη πληρωμη του ενφια ειτε να την τυπωσουν τοπικα οι πυρηνες .Υπαρχουν τυπογραφεια που τυπωνουν 5000 ασπρομαυρα μπρος πισω με 70 ευρω

    ΑπάντησηΔιαγραφή