Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Γιατί δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα για το χρέος;

Αν σταματήσουμε για λίγο και σκεφτούμε μακριά από τις εντυπώσεις που δημιουργούν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας, θα δούμε ότι ο πολιτικός διάλογος στη χώρας μας – αν υποθέσουμε ότι υφίσταται κάτι τέτοιο – δεν αφορά καθόλου τα θεμελιώδη προβλήματα της κατάστασής μας. Ποιο είναι λοιπόν το βασικό, το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας; Το χρέος. Τι κάνουμε με το χρέος.

Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα, που μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός αυτό; Δεν νομίζω. Κι όμως. Τι παρατηρούμε στις αναμετρήσεις του επίσημου πολιτικού σκηνικού; Απουσιάζει σχεδόν κάθε σοβαρή συζήτηση για το τι μπορούμε να κάνουμε με το χρέος και πώς αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά. Δείτε ειδικά τις αντιπαραθέσεις των δελφίνων για την κυβέρνηση. Το χρέος περνά στο ντούκου. Σαν κάτι εντελώς δευτερεύων.


Μαζί στο ίδιο παιχνίδι

Το γιατί κάνει τέτοιο η κυβερνώσα παράταξη είναι εύκολα κατανοητό. Αποστολή της είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των δανειστών κι επομένως έχουν τεθεί στον αυτόματο πιλότο των πιο κερδοσκοπικών ορέξεών τους. Αυτό που δεν είναι κατανοητό, είναι γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και η υπόλοιπη αντιπολίτευση, ακολουθεί κατά βήμα. Ενώ το φυσιολογικό θα ήταν να είχαν αναδείξει το ζήτημα του χρέους ως κορυφαίο, πράττουν ακριβώς το αντίθετο. Το έχουν υποβαθμίσει ως ένα στοιχείο της πολιτικής τους, όταν συνιστά την αφετηρία κάθε πολιτικής σήμερα στην Ελλάδας. Ενώ λένε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αρνούνται να μιλήσουν συγκεκριμένα. Χρησιμοποιούν μόνο συνθήματα.

Μα πώς είναι δυνατόν να μην μιλάς για το πώς θα κάνεις το χρέος βιώσιμο, ώστε να πάψει να αποτελεί κορυφαίο αναστολέα της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας υπέρ του λαού και των εργαζομένων; Πώς είναι δυνατόν να το προσπερνάς μιλώντας γενικά και αόριστα για αναδιάρθρωση με κούρεμα και πληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης; Γιατί δεν λες πώς θα το κάνεις; Με βάση ποια διεθνή πρακτική και μεθοδολογία; Επενδύοντας στην καλή διάθεση των δανειστών; Ελπίζοντας ότι μια ωραία πρωία άγνωστο πού, άγνωστο πώς, άγνωστο από ποιόν, θα γεννηθεί ξαφνικά μια μεγάλη Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για την μείωση συνολικά του χρέους στην ευρωζώνη, ή την ΕΕ; Είναι όλα αυτά σοβαρή πρόταση;

Αν έχετε προσέξει, κανείς στην αντιπολίτευση δεν θέλει το άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει συγκεκριμένα και να δεσμευτεί για το τι πρέπει να γίνει με το χρέος. Ούτε και οι καλοί μας δημοσιογράφοι, οι οποίοι αν υπήρχε στον τόπο μας ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης, μπορούσαν κάλλιστα να εξαναγκάσουν τις πολιτικές δυνάμεις να μιλήσουν για όλα αυτά που δεν θέλουν, ή τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Ωστόσο, ο συνδυασμός μιας τρομακτικής αμορφωσιάς που διακρίνει το συνάφι, ιδίως τους πιο προβεβλημένους, η οποία συμπληρώνεται από την ξιπασιά εκείνου που εκ θέσεως δήθεν τα γνωρίζει όλα, αλλά και ο ασφυκτικός έλεγχος των εργολάβων της ενημέρωσης, δεν επιτρέπουν να υπάρξει σοβαρή δημοσιογραφία στον τόπο μας.

Από κοντά και το ΚΚΕ

Ακόμη και το ΚΚΕ που τυπικά τάσσεται υπέρ της διαγραφής του χρέους, μένει με επιμονή μόνο και αποκλειστικά στο σύνθημα χωρίς να μιλά για το «πώς». Λες και το χρέος μπορεί να διαγραφεί έτσι απλά από μια κυβέρνηση par ordre du mufti, με διαταγή του μουφτή. Όποια κι αν είναι αυτή, ότι κι αν πρεσβεύει.

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αδειάσεις, να γελοιοποιήσεις, να ξεφτιλίσεις στα μάτια του κόσμου ένα τόσο επίκαιρο αίτημα, από την μετατροπή του σ’ ένα απλό σύνθημα για χρήση μόνο των πιστών οπαδών. Ένα σύνθημα που η υλοποίησή του ανάγεται στην αποκλειστική πολιτική φαντασίωση της ηγεσίας του ΚΚΕ με τον ίδιο τρόπο που για κάθε θρησκόληπτο η λύτρωση του ανθρώπου από τα επίγεια κακά ανάγεται στην επουράνια ζωή. Απλά στη λογική της ηγεσίας του συγκεκριμένου κόμματος αυτό το άλμα λογικής ονομάζεται «επανάσταση» και έχει την ίδια σημασία που στη λογική του θρησκόληπτου κατέχει η έννοια του θανάτου.

Αυτή άλλωστε είναι και η θέση αυτού του κόμματος στον εσωτερικό καταμερισμό εργασίας του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος σήμερα. Όσο περισσότερο ο εργαζόμενος λαός αγανακτεί από την ατολμία, την συγκαταβατικότητα και την αδυναμία να μιλήσουν για συγκεκριμένες λύσεις τα κόμματα διαχείρισης της υπάρχουσας εξουσίας, έχεις το ΚΚΕ να διδάσκει τα οφέλη της πολιτικής αδιαφορίας και παραίτησης.

Να διδάσκει δηλαδή ότι απαγορεύεται από θέση αρχής στον λαό και τους εργαζόμενους να χρησιμοποιούν κάθε υπαρκτό μέσο πάλης, κάθε δυνατότητα και ιστορική κατάκτηση του σύγχρονου πολιτισμού, με το πρόσχημα ότι τα όπλα και τα μέσα του αγώνα τους θα πρέπει αναγκαστικά να τα αντλήσουν από τον καπιταλισμό κι επομένως έχουν βεβηλωθεί στον αιώνα τον άπαντα. Μόνο μια εξαίρεση κάνουν σ’ όλα αυτά, την ψήφο στο κόμμα που μεταφράζεται σε κρατική επιδότηση για τους άεργους του μηχανισμού.

Πόσες και πόσες φορές δεν τους έχουμε ακούσει να λένε ότι αν είναι ο λαός και οι εργαζόμενοι να βελτιώσουν τη θέση τους και να πετύχουν μια διαγραφή του χρέους εντός του καπιταλισμού, τότε είναι δώρο, άδωρο. Το μόνο που τους επιτρέπεται είναι να καταγγέλλουν συλλήβδην τον καπιταλισμό και να συμπεριφέρονται σαν γνήσιοι πιστοί, οι οποίοι περιφρονώντας τις καθημερινές τους ανάγκες, οφείλουν να αναφωνήσουν: «Ας καταρρεύσει η χώρα μας, ας χαθεί το γένος μας, ας πεθάνουμε στην πείνα εμείς και οι οικογένειές μας, αλλά προς θεού ας μείνουν αμόλυντες οι αιώνιες αρχές μας!» Είναι η σημερινή παραλλαγή μιας παλιάς μεσαιωνικής θρησκευτικής αίρεσης που ονομάζονταν «Καθαροί» και πρέσβευαν την απόλυτη ταύτιση με το Θείο, μακριά από κάθε καθημερινή ανάγκη.

Για την ηγεσία του ΚΚΕ η καταγγελία του καπιταλισμού γενικά δεν είναι παρά το συνώνυμο της άρνησης κάθε εγκόσμιας ανάγκης, κάθε απαίτησης της αληθινής ζωής, προκειμένου, σύμφωνα με τον Δάντη της Θείας Κωμωδίας, ο πιστός να υποστεί την Κάθαρση για να βρεθεί στον Παράδεισο. Γι’ αυτό και αρνείται να μιλήσει με όρους αιτημάτων που μπορεί να παλέψει ο λαός προκειμένου να δει άμεσα και πρακτικά αποτελέσματα. Ένας τέτοιος αγώνας είναι δώρο, άδωρο, λέει και ξαναλέει. Μιλά με συνθήματα που εισάγουν τους πιστούς στην προσμονή μιας άλλης κοινωνίας, η οποία, όπως όλα τα προϊόντα της γνήσιας πίστης, είναι τόσο εφικτή, όσο και ο Παράδεισος του Δάντη. 

Το σύνθημα λοιπόν της ηγεσίας του ΚΚΕ για διαγραφή του χρέους, δεν αφορά στον αγώνα να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού γύρω από το δημοκρατικό αίτημα του σβησίματος του χρέους χωρίς υποθήκες σε βάρος της χώρας και του λαού. Αφορά στην περιχαράκωση των πιστών οπαδών της στο κομματικό μαντρί, αλλά και στην επιβολή πρόσθετων διαχωρισμών μέσα στις τάξεις του ίδιου του λαού με βάση του τι πιστεύει κανείς για τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο γενικά. Αυτή είναι η αποστολή της ηγεσίας του και γι’ αυτό επιδοτείται αδρά από το κατοχικό κράτος.

Αν δεν απαντάς στο χρέος, δεν απαντάς σε τίποτε.

Ωστόσο, το ζήτημα παραμένει κορυφαίο. Γιατί δεν μιλά κανείς συγκεκριμένα για το τι μπορεί να γίνει με το χρέος; Οι κυβερνώντες απαντούν ότι από την στιγμή που η Ελλάδα αποκαταστήσει την «αξιοπιστία» της στις αγορές, θα μπορεί να βγει να δανειστεί κι επομένως θέμα χρέους δεν υφίσταται. Αυτή η θέση από μόνη της είναι ο ορισμός της χρεοκοπίας.

Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση υπόσχεται ότι θα διαπραγματευθεί μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους με τέτοιο «κούρεμα» ώστε να μετατρέπει το υπόλοιπο του χρέους σε βιώσιμο. Αν και κανείς από τα ευφάνταστα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει εξηγήσει τι εννοεί βιώσιμο χρέος, εμείς θεωρούμε – ίσως αυθαίρετα – ότι εννοούν εκείνο το υπόλοιπο χρέους, του οποίου η εξυπηρέτηση δεν αποτρέπει τουλάχιστον την πραγματική άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού και την ευημερία της χώρας.

Με αυτό το κριτήριο γιατί δεν μας λένε ποιο από το υφιστάμενο δημόσιο χρέος θεωρούν βιώσιμο; Ο κ. Σταθάκης, μπερδεύοντας το επαχθές με το απεχθές χρέος μίλησε για 5%. Γιατί καλύτερα δεν μας λέει ο φέρελπις αυτός επιστήμων – που ο κ. Τσίπρας μπροστά στον πρόεδρο του ΣΕΒ τον έχρισε από τώρα ως μέλλοντα υπουργό οικονομικών, έστω κι αν δεν ξέρει ο άνθρωπος ούτε καν να ξεχωρίσει το επαχθές από το απεχθές χρέος – πόσο από το υφιστάμενο δημόσιο χρέος θεωρεί βιώσιμο; Πόσο μπορεί η σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας να σηκώσει με όρους εξυπηρέτησης του χρέους; Γιατί κανένας τους δεν μιλά με αριθμούς, ή τουλάχιστον πολύ συγκεκριμένα για ένα τόσο σπουδαίο, κορυφαίο ζήτημα;

Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι οι κύριοι της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν την μείωση του χρέους της χώρας, ώστε αυτό να γίνει βιώσιμο, χωρίς να λένε κουβέντα για το τι θεωρούν αυτοί ως βιώσιμο; Πόσο επί τοις εκατό στο εθνικό εισόδημα, ή στις εξαγωγές, ή στο ΑΕΠ ως εξυπηρέτηση χρέους μπορεί να αντέξει η ελληνική οικονομία χωρίς να βιάζεται συστηματικά ο λαός; Ξέρουν, ή βαδίζουν στα τυφλά κι όποιον πάρει ο χάρος;

Το παράδειγμα του Περού

Δυστυχώς, το μόνο που ακούμε και βλέπουμε είναι αοριστίες και γενικότητες που δεν δεσμεύουν κανέναν και για τίποτε. Για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει στ’ αλήθεια διαπραγμάτευση με τους δανειστές μιας χώρας από κάποιον που όντως θέλει να αλαφρώσει τον λαό και να γλυτώσει την χώρα από τα δεσμά του χρέους, θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Μετά την ανακοίνωση του Μεξικό το 1982 ότι αναστέλλει τις πληρωμές του χρέους του, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά αντιμετώπισε μια πολύ μεγάλη κρίση χρέους. Αυτή επικεντρώθηκε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου βασικός δανειστής τους ήταν οι αμερικανικές τράπεζες.

Μια από τις πιο φτωχές χώρες της ηπείρου που πλήγηκε καίρια από την κρίση χρέους, η οποία ήταν αποτέλεσμα των ίδιων μ’ εμάς στυγνών νεοφιλελεύθερων πολιτικών από το ΔΝΤ για πάνω από 5 χρόνια, ήταν το Περού. Στις 14 Απριλίου 1985 τις προεδρικές εκλογές του Περού κερδίζει ο Άλαν Γκαρσία συγκεντρώνοντας το 45% του εκλογικού σώματος.

Ο Γκαρσία, ο οποίος ονομάστηκε και «Κένεντι της Λατινικής Αμερικής», ανέλαβε την προεδρεία σε ηλικία 36 ετών με μια εναρκτήρια ομιλία δριμύτατης καταγγελίας εναντίον όσων είχαν επιβάλλει τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού στο Περού, που εμείς στην Ελλάδα ονομάζουμε πολιτικές των μνημονίων. Κατήγγειλε ανοιχτά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως ένα «σύγχρονο σύστημα του ιμπεριαλισμού.» Ο Γκαρσία είπε καθαρά: «Εμείς δεν έχουμε πάρε-δώσε με το ΔΝΤ… Θα παλέψουμε τις τράπεζες. Αυτές είναι ο εχθρός μας!» (Wall Street Journal, 30/8/1985) Και δήλωσε κάτι που δημιούργησε ρίγη τρόμου στις διεθνείς χρηματαγορές. Το Περού θα περιορίσει την εξυπηρέτηση του χρέους του μόλις σε 10% των εσόδων της οικονομίας του από τις εξαγωγές. Ήταν μια δέσμευση που είχε αναλάβει ως αντιπολίτευση και την τιμούσε ως εκλεγμένος Πρόεδρος του Περού.

Γιατί 10% των εσόδων από τις εξαγωγές; Διότι τόσο εκτιμούσε ότι μπορούσε να εξυπηρετήσει προκειμένου να του μείνουν πόροι για να αντιμετωπίσει την τρομακτική ανεργία, την φτώχεια, την ανέχεια, την οικονομική δυσπραγία και κατάρρευση. Κι δεν έμεινε εκεί. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στη συνάντηση 11 κρατών της ηπείρου στην Καρθαγένη της Κολομβίας προκειμένου από κοινού να σχηματίσουν μέτωπο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.

Αυτό σημαίνει είμαι αποφασισμένος να διαπραγματευτώ με τους δανειστές και να πετύχω μείωση του χρέους. Καθορίζω πόσο είναι εκείνο που μπορεί η οικονομία μου και ο λαός να αντέξει ως εξυπηρέτηση χρέους και το δηλώνω ευθαρσώς στους δανειστές. Έτσι καθορίζεται το ποσοστό του χρέους που πρέπει να σβήσει. Ανεξάρτητα από το τι δέχονται, ή δεν δέχονται οι δανειστές. Φαντάζεστε τον Τσίπρα, ή έστω τον Καμμένο να κάνουν τέτοιες δηλώσεις; Να αναλαμβάνουν τέτοιου είδους δεσμεύσεις; Ούτε κατά φαντασία.

Αξίζει τον κόπο να πούμε σύντομα τι απέγινε ο Γκαρσία του Περού. Έμπλεξε σ’ έναν ολόκληρο κυκεώνα διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ και τις τράπεζες, ελπίζοντας ότι μπορεί να τους πείσει να δεχτούν οικιοθελώς το «κούρεμα» του χρέους του Περού κατά 60-70% ώστε να γίνει βιώσιμο. Προσπάθησε να εθνικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα, αλλά οι απειλές του ΔΝΤ και των δανειστών να αποσυρθούν από τις διαπραγματεύσεις, τον έκαναν να σταματήσει. Οι πολιτικές κοινωνικής στήριξης των λαϊκών εισοδημάτων που εισήγαγε τα δυο πρώτα χρόνια της προεδρίας του αναπλήρωσαν εν πολλοίς τις απώλειες των προηγούμενων 5 ετών, αλλά ο πληθωρισμός που πυροδοτήθηκε από τον μονοπωλιακό έλεγχο της οικονομίας του Περού κυρίως από αμερικανικές πολυεθνικές, εξανέμισε τα όποια οφέλη για την εγχώρια αγορά.

Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε στον ορίζοντα – καθόλου τυχαία – το «φωτεινό μονοπάτι» (Sendero Luminoso) μια αντάρτικη συμμορία με ιδεολογικές αναφορές στον Μάο, η οποία ανέλαβε το χτύπημα των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων και των άλλων υποδομών της χώρας. Ο Γκαρσία στον πανικό του επέτρεψε στο «βαθύ κράτος» να αναλάβει τα ηνία και η σφαγή γενικεύτηκε με όρους εμφυλίου. Το 1990 ανατρέπεται με πραξικόπημα από τον φασίστα Φουτζιμόρι, ο οποίος μετατρέπει το Περού σε πειραματόζωο του ΔΝΤ και του νεοσυντηρητισμού εξ ΗΠΑ.

Ποτέ και πουθενά…

Μια ακόμη τραγική αποτυχία ενός σχεδίου επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους με την συναίνεση των δανειστών και του ΔΝΤ. Σ’ ολόκληρη την ιστορία των κρίσεων χρέους, καμιά χώρα δεν γλύτωσε – έστω και προσωρινά – από τα νύχια των δανειστών, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον λαό, με διαπραγμάτευση που βασίζεται σε από κοινού συμφωνία. Θα τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχει ιδέα για το τι κάνει το δημόσιο χρέος της χώρας βιώσιμο; Και μάλιστα εντός της ευρωζώνης που επιτρέπει στους δανειστές να ελέγχουν σχεδόν απόλυτα την οικονομία της χώρας, ελέγχοντας το νόμισμα και το τραπεζικό σύστημα;

Για να έχουμε μια καθαρή εικόνα της πορείας του δημόσιου χρέους της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια παραθέτουμε τον παρακάτω πίνακα.

2001
2002
2008
2009
2010
2011
2012
2013
ΚΑΘΑΡΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ (ΚΕΔΕ)
132.010
140.056
195.237
191.775
178.719
162.078
151.546
136.663
Εξυπηρέτηση δημοσίου χρέους
23.353
30.183
63.128
78.364
55.373
78.590
83.680
63.700
Σύνολο χρέους κεντρικής κυβέρνησης
155.838
171.020
262.071
298.524
340.286
367.978
305.537
325.900
Σύνολο εισαγωγών και εισπράξεων (ΣΕ&Ε)
55.232
54.274
97.928
73.069
73.839
76.069
69.166
67.724
Εξυπηρέτηση στο ΣΕ&Ε
42,3%
55,6%
64,5%
107,2%
75,0%
103,3%
121,0%
94,1%
Σύνολο χρέους στο ΣΕ&Ε
282,2%
315,1%
267,6%
408,6%
460,8%
483,7%
441,7%
481,2%
Σύνολο χρέους στο ΑΕΠ
106,4%
109,2%
112,4%
129,2%
153,2%
176,5%
158,0%
179,0%
Συνολικό χρέος στο ΚΕΔΕ
118,0%
122,1%
134,2%
155,7%
190,4%
227,0%
201,6%
238,5%
Εξυπηρέτηση στο ΚΕΔΕ
17,7%
21,6%
32,3%
40,9%
31,0%
48,5%
55,2%
46,6%
ΠΗΓΗ: Τράπεζα της Ελλάδας

Σύμφωνα με τον πίνακα η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους έχει εκτιναχθεί από το 42,3% επί του συνόλου των εισπράξεων της ελληνικής οικονομίας από εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών το 2001 στο 107, 2% το 2009 για να φτάσει το 2013 στο 94,1% μόνο προσωρινά. Κι ο λόγος είναι γιατί από το 2014 η εξυπηρέτηση θα αυξηθεί τόσο ως προς τους πληρωτέους τόκους, όσο και ως προς τα ληξιπρόθεσμα.

Το ίδιο δείχνει και η σύγκριση με το Καθαρό Εθνικό Διαθέσιμο Εισόδημα. Από το 17,7% του ΚΕΔΕ που απορροφούσε η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους το 2001 έφτασε στο 31,0% το 2009 για να καταλήξει στα 46,6% το 2013. Να γιατί υπάρχει αυτή η διαρκής δραματική συρρίκνωση του εθνικού εισοδήματος και ο δραστικός περιορισμός τόσο της εγχώριας καταναλωτικής δαπάνης – που έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη πτώση την εγχώρια αγορά – αλλά και της επενδυτικής δαπάνης.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι επενδύσεις, ιδίως παγίου κεφαλαίου, ήδη από το 2011 έχουν αρχίσει να υστερούν έναντι των αποσβέσεων παγίου κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία. Αποσβέσεις παγίου κεφαλαίου εννοούμε την ηθική και υλική φθορά των παραγωγικών μέσων και όλων των υποδομών που διαθέτει η ελληνική οικονομία σε επίπεδο επιχείρησης, κράτους και νοικοκυριού. Φανταστείτε λοιπόν τι σημαίνει για μια οικονομία να μην μπορεί με τις επενδύσεις της ούτε καν να αναπληρώσει την φθορά του παραγωγικού εξοπλισμού και των υποδομών της.

Ποια ανάκαμψη και κουραφέξαλα όταν το 2013 οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μόλις και μετά βίας ανήλθε στο 48,2% των συνολικών αποσβέσεων παγίου κεφαλαίου της ίδιας χρονιάς. Την περίοδο 2011-2013 η ελληνική οικονομία έχασε παραγωγικό εξοπλισμό και υποδομές, χωρίς να μπορεί να τα αναπληρώσει με νέες επενδύσεις, αξίας 47,8 δις ευρώ! Δηλαδή, για να υπάρξει ανάκαμψη θα πρέπει να δαπανηθούν κοντά στα 50 δις ευρώ μόνο και μόνο για να αναπληρωθεί η ηθική και υλική φθορά του παραγωγικού εξοπλισμού, των μέσων και των υποδομών της ελληνικής οικονομίας. Μόνο και μόνο για να πούμε ότι βάζουμε φρένο στην κατηφόρα. Για φανταστείτε να έχουμε να εξυπηρετήσουμε και το δημόσιο χρέος από πάνω;

Να γιατί κανείς δεν τολμά να μιλήσει συγκεκριμένα. Τι να πει όταν οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και οδηγούν μόνο σε ένα συμπέρασμα: συνολική διαγραφή του χρέους με απόφαση μιας αληθινά πατριωτικής και δημοκρατικής κυβέρνησης, που δεν θα μπλοφάρει με τους δανειστές, ούτε θα παίζει μαζί τους τις κουμπάρες με την φρούδα ελπίδα να τους πείσει, αλλά θα ξέρει πώς να οδηγήσει με αποφασιστικότητα την χώρα και το λαό μακριά από το σημερινό απόλυτα καταστροφικό αδιέξοδο. Και ως προς αυτό, μόνο το ΕΠΑΜ έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για το πολιτικό σχέδιο διεξόδου των πρώτων 100 κρίσιμων ημερών μιας νέας διακυβέρνησης προς το συμφέρον της πατρίδας και του λαού.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 19/4/2014

23 σχόλια:

  1. Με κάποιο μαγικό τρόπο αποδεσμευόμαστε απο την ευρωπαική ένωση και αποποιούμεθα μέρος του χρέους, ή ολόκληρο σήμερα. ΕΡΏΤΗΣΗ. Πώς μπορεί να αντιδράσει η Ελλάδα σε μια εξέγερση(-ανταρτών-δυσαρεστημένων-αριστεριστών ή αναρχοαυτόνομων-πασοκανθρόπων-) που θα ξεκινήσει αύριο?
    ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρικυμία εν κρανίω ή καλύτερα γιατί το πίνεις αφού σε πίνει,
      Αν δεν είσαι βαριά "εθνικόφρων" (νοητικά ευνούχος) είσαι σίγουρα τρολ.
      Το δια ταύτα που καταλήγει η ελαφριά αντιληπτική-αναλυτική σου ικανότητα είναι ένας εικαζόμενος εμφύλιος.
      Γιατί ανησυχείς ;
      Στην τοπική του χιτλερικού αποκόμματος των εργολάβων/εφοπλιστών δε φτάσατε ακόμα στα περί εμφυλίου 1946-49 ;
      Θα σας εξοπλίσουν οι αιώνιοι "σύμμαχοι και φίλοι της πατρίδος" μην ανησυχείς καθόλου.

      Διαγραφή
  2. Αξιζε η αναμονή γιατί ένα τέτοιο αρθρο περίμενα.
    Κερδίζει έδαφος η διχαστική λογική: ή ψηφίζετε σύριζα χωρίς ερωτήσεις ή θα χετε Σαμαρά/Βενιζέλο μέχρι τελικής εξόντωσης. Αρκετοί άνθρωποι, σε μια κοινωνία που πάντα εδινε τη ψήφο της εκβιαστικά για να τ' ακούσει κι απο πάνω μετά, υποκύπτουν σ' αυτή τη λογική.
    Όταν έχεις ενδείξεις οτι η αν και όταν κυβερνήσει η αντιπολίτευση θα τα κάνει τόσο μαντάρα που θα επιστρέψουν οι κουίσλιγκς σε πολύ πιο φασιστική μορφή και δεν θα ξεκαβαλικεύει με τίποτα, τότε οχι απλά δικαιούμαστε, αλλά οφείλουμε να τρέμουμε. Και να κάνουμε τη κριτική μας τώρα, αύριο θα ναι αργά.

    Γιώργος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποιος να μιλήσει; Αφού ντόπια και ξένα συμφέροντα έχουν τους πολιτικούς στο τσεπάκι τους. Όχι όλους αλλά από (και τον ) πρωθυπουργό και κάτω... όλους.
    Π.χ. Ο κυβερνήτης Βαρδής και η κυβέρνηση των υποτακτικών http://unfollow.com.gr/print/11194-vardu25/
    Φαίνεται του λαού του αρέσει να τον "πηδάνε" και το χειρότερο, εντελώς ξεδιάντροπα... και ούτε καν για ψίχουλα.
    Λοιπόν δε μιλάνε γιατί τους κρατάνε στο τσεπάκι τους... το ενδιαφέρον να μάθουμε είναι με ποιον τρόπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είσαι δυναμίτης!
    Κανείς δεν μπορεί να σου παραβγεί στα οικονομικά.
    Βέβαια το δύσκολο είναι η εφαρμογή στη πράξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είδατε σήμερα κινητοποίηση για το ποδόσφαιρο; Έτσι γινόταν και στη χούντα. Άλλοι στα ξερονήσια κι άλλοι- οι πολλοί- στα γήπεδα. Νομίζω ότι για κάποιους "πολίτες" πέρα βρέχει. Τέτοια κάθοδος στην Αθήνα για ποδοσφαιρική αναμέτρηση έχει ξαναγίνει; Δε θυμάμαι. Έχει τελειώσει η κρίση; ή μήπωςδεν έχει καν αρχίσει για μια αρκετά μεγάλη μερίδα πολιτων; Τι λέτε; πάντως εγώ απελπίστηκα σήμερα. Τα πρότυπα αυτού του λαού δεν έχουν δυστυχώς αλλάξει και φοβαμαι πως πολύ δύσκολα θα αλλάξουν . Το σύστημα έχει κάνει παρα πολύ καλά τη δουλειά του τα τελευταία πενήντα χρόνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνούμε! Και να προσθέσω μόνο, πως αυτή η "φουρνιά" των κατοίκων τα τελευταία 40-50 χρόνια ΔΕΝ είναι διατεθείμένη να αγωνιστεί και να διεκδικήσει, ίσως (με αισιοδοξία το λέω) μετά από 250 με 300 χρόνια συνέλθει από τον "λήθαργο".... Όλοι σχεδόν μιλάνε έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα "δικά" τους κομματικά κριτήρια και ΟΧΙ τα κριτήρια που θα έπρεπε να έχουν θέσει στον εαυτό τους, τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ. Όσο είναι οπαδοί μιάς ομάδας και όχι της μπάλας, μέλλον δεν θα υπάρχει.. Καλά κουράγια..

      Διαγραφή
    2. Μόνο όποιος βγαίνει στον κόσμο, μόνο όποιος συναναστρέφεται μαζί του, αγωνίζεται μαζί του, μιλά την γλώσσα των προβλημάτων του, μόνο αυτός ξέρει τι συμβαίνει πραγματικά στην κοινωνική συνείδηση. Όποιος απλά παρατηρεί εκ του μακρόθεν από το διαδίκτυο ή την τηλεόραση, δεν αντιλαμβάνεται παρά μόνο την στρεβλή επιφάνεια. Η κοινωνία κυοφορεί στα σπλάχνα της μια κοινωνική επανάσταση μεγατόνων, που είναι σίγουρο ότι θα ξεσπάσει με την μια ή την άλλη μορφή. Η απογοήτευση είναι μόνο γι' αυτούς που στέκονται παράμερα και κακίζουν την κοινωνία για την δική τους ανημπόρια να κατανοήσουν ή να αντιληφθούν σε βάθος τι συμβαίνει.

      Διαγραφή
  6. Στα 50 δις ηθικής και υλικής φθοράς του Ελληνικού κεφαλαίου, προτείνω να προσθέσετε 40 δις κεφαλαίου των σπουδαγμένων Ελλήνων, που τα τελευταία χρόνια έφυγαν από τη χώρα οριστικά, για να επενδύσουν ξένες οικονομίες. (40 δις = 200.000 άτομα * 200.000 ευρώ/άτομο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θέλετε και άλλη απόδειξη για το ποιά είναι η Ε.Ε? Ποιους εξυπηρετεί και ποιο ωφελούνται τα μέγιστα? Ποιοι διαδίδουν ότι αν φύγουμε θα καταστραφούμε ? Διαβάστε την παρακατω ειδηση.
    "Θα μπορούσε να καταστρέψει τη θέση του Λονδίνου ως το μόνο οικονομικό κέντρο να ανταγωνιστεί τη Νέα Υόρκη και να απομονώσει την οικονομία της χώρας

    Μια βρετανική έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να καταστρέψει τη θέση του Λονδίνου ως το μόνο οικονομικό κέντρο να ανταγωνιστεί τη Νέα Υόρκη και να απομονώσει την οικονομία της χώρας, αναφέρει σχετική έρευνα που έγινε για λογαριασμό τραπεζών και εταιρειών διαχείρισης κεφαλαίων.
    Η ΟΜΑΔΑ ΛΟΜΠΙ προειδοποίησε ότι η Βρετανία εκτός ΕΕ θα χάσει την οικονομική επιρροή της, θα καταστεί λιγότερο ελκυστική για τους επενδυτές και θα γίνει ευάλωτη σε κανονισμούς στους οποίους το Λονδίνο δεν είχε καμία επίδραση."
    ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014,27 ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κύριε Καζάκη στο άρθρο σας αναφέρεστε εκτεταμένα στις θέσεις του Σύριζα και του ΚΚΕ όσον αφορά την αντιμετώπιση του χρεόυς. Επίσης, όπως και σε άλλα άρθρα σας, εξηγείτε ότι η ΝΔ είναι εντολοδόχος των δανειστών μας.
    Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το Σύριζα συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα ποσοστά και ενδέχεται να είναι η αυριανή κυβέρνηση.

    - Η λανθασμένη προσέγγιση του Σύριζα για το χρέος οφείλεται σε ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού του, η εξυπηρετούνται συνειδήτα κάποια συμφέροντα ;
    - Εάν το Σύριζα γίνει κυβέρνηση πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση στην χώρα μας ;

    (Στην τελευταία ερώτηση περιμένω απάντηση με μεγάλο ενδιαφέρον, διότι οι προεκλογικές εξαγγελίες απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και έχω διαπιστώσει πως κάνετε πολύ εύστοχες εκτιμήσεις και προβλέψεις.)

    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θέλω να κάνω δίκη προθέσεων. Το μόνο που εύκολα μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας είναι το γεγονός ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καν επαφή με την πραγματικότητα. Την πραγματικότητα που βιώνει ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος. Έχει επιλέξει να στηριχθεί στον μηχανισμό εξουσίας του ΠΑΣΟΚ - τον οποίο σε μεγάλο βαθμό έχει ενσωματώσει - για να κυβερνήσει και δεν ενδιαφέρεται για το πώς και το δια ταύτα. Δείτε τον πολιτικό του λόγο. Ρηχός μέχρι αηδίας. Προτάσεις, σοβαρές προτάσεις, ανύπαρκτες. Τάζει όπου μπορεί και κυρίως στα στρώματα που συνδέονται με τον δημόσιο τομέα, αλλά μέχρις εκεί. Για τα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τον τόπο ούτε μιλιά. Το χρέος, η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, οι δεσμεύσεις του μηχανισμού, η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, οι γεωστρατηγικές εντάσεις που συνταράσσουν την ευρύτερη περιοχή, δεν απασχολούν στο ελάχιστο τις κορυφές αυτού του κόμματος. Πολιτεύονται ως πολιτικοί σχολιαστές της επικαιρότητας κι όχι ως κόμμα εξουσίας από την σκοπιά του λαού. Και το χειρότερο. Ακόμη και όσοι έχουν το σθένος να διατυπώνουν μια άλλη λογική μέσα σ' αυτό το κόμμα, έχουν αναδείξει ως πρώτιστο μέλημα τον κομματικό πατριωτισμό απέναντι στον λαό και την πατρίδα. Η διαφθορά της εξουσίας έχει κάνει ήδη την δουλειά της. Δείτε για παράδειγμα που έχει καταντήσει ο κ. Κατρούγκαλος, μόνο και μόνο για να πάρει μια θέση στο κόμμα εξουσίας. Ασκείται στην ανώδυνη μικροπολιτική ξεχνώντας αυτά που υπερασπιζόταν κι ο ίδιος, δηλαδή την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής, σφετερισμού και εσχάτης προδοσίας. Ο κ. Κατρούγκαλος ήταν υπέρμαχος του εθνικού κρατικού νομίσματος μέσα στα πλαίσια της ανάγκης κατάκτησης της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της χώρας. Και τι έκανε; Πήγε σ' ένα κόμμα που η ηγεσία του βγάζει φλύκταινες με κάτι τέτοια. Κατάπιε όσα έλεγε, μόνο και μόνο για μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο. Η γοητεία της εξουσίας. Το ίδιο κι ο οικονομολόγος Λαμπαβίτσας που ξέχασε την καταλυτική κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ που ασκούσε μόνο και μόνο για να τον βάλουν στο ψηφοδέλτιο. Μόλις η υποψηφιότητα σκάλωσε, αμέσως ξαναθυμήθηκε τις ριζικές διαφορές του με αυτό το κόμμα. Η γελοιότητα στο έπακρο.
      Ρωτάτε: "Εάν το Σύριζα γίνει κυβέρνηση πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση στην χώρα μας;" Για σκεφτείτε λίγο. Πώς είναι δυνατό να βγει καλό από ένα κόμμα που αποτελείται από κομματικούς γραφειοκράτες καριέρας χωρίς ιδέα από πραγματικότητα και τυχοδιώκτες της πολιτικής που αλλάζουν θέσεις και απόψεις σαν τα πουκάμισα; Το κόμμα αυτό είναι ιδανικό για να μας οδηγήσει στον όλεθρο. Όχι γιατί το θέλει, γιατί δηλαδή είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία - αν και για ορισμένους συμβούλους του προέδρου δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά - αλλά γιατί δεν έχει ιδέα από το πώς να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Ελπίζει απλά ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια που εκφράζει η ψήφος σ' αυτό θα αναγκάσει την Μέρκελ να υποχωρήσει σε κάτι ελάχιστα για να έχουν περιθώρια διαχείρησης του υπάρχοντος. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προορίζεται να διαχειριστεί την χειρότερη πτυχή της επίσημης χρεοκοπίας της Ελλάδας που συνδέεται με τον εθνικό της ακρωτηριασμό της. Τι καλύτερο για τα επιτελεία των δανειστών. Να χρεώσουν τον εθνικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας σ' ένα κόμμα της αριστεράς, που διατυμπανίζει τον ευρωπαϊκό "διεθνισμό" του και ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και τον φασισμό. Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να μας σύρουν στον εμφύλιο; Να γιατί παλεύουμε να διεμβολίσουμε το πολιτικό σκηνικό. Γιατί μ' εμάς στο προσκήνιο χαλάει η μανέστρα των σχεδίων που διαμορφώνονται σε βάρος του λαού και της πατρίδας.

      Διαγραφή
  9. Σας διαβαζω προσεκτικα, ομως την αντιδραση αυτων που μας εχουν δανεισει την σκεφτήκατε? Εμφύλιος?Πόλεμος? Η πληθωρισμός?
    Εαν καποιος απο εμας δανειζε τον γείτονα και αυτός του ελεγε δεν στα δινω πως θα αντιδρουσαμε?
    Μονο η συστρατευση για την δημιουργια παραγωγης σε καθε δυνατο τομεα θα βοηθουσε....Δυστηχως ομως οι Ελληνες δεν φημιζονται για την ομαδικοτητα τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανένα μα κανένα κράτος δεν μπόρεσε να γλυτώσει από την μέγγενη του χρέους με την παραγωγή. Ποια παραγωγή, όταν η εξυπηρέτηση του χρέους αντιστοιχεί στο 48% του ετήσιου καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος της Ελλάδας; Πώς είναι δυνατόν να γίνουν επενδύσεις και να παραχθεί εισόδημα που μπορεί να επανεπενδυθεί; Μόνο στη νεφελοκοκκυγία θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα του χρέους με οικονομίες και παραγωγή. Όσο για το τι μπορούν να μας κάνουν οι δανειστές, είναι προφανές ότι δεν γνωρίζεται ιστορία και απλά προβάλλεται τους φόβους σας που σκιάζουν τη λογική σας. Η ιστορία δείχνει ότι όλα αυτά, πόλεμοι, υπερπληθωρισμοί, κοκ., συμβαίνουν μόνο όταν μια χώρα ενδίδει στις απαιτήσεις των δανειστών. Αντίθετα όταν ένας λαός κινείται να αντιταχθεί ενωμένος και αποφασισμένος, τότε κανείς δεν μπορεί να του κάνει το οτιδήποτε. Πάντα κερδίζει. Ακόμη κι αν πρόκειται για έναν λαό σαν αυτόν της Γκάνα που στη δεκαετία του '90 μπόρεσε να διαγράψει το χρέος του απέναντι στις υπερδυνάμεις του πλανήτη. Ή σαν αυτόν της Ισλανδίας που έκανε το ίδιο το 2009. Γιατί θα πρέπει η Ελλάδα κι ο λαός της να φανούν ότι υπολείπονται; Επειδή κάποιοι δωσίλογοι παρέδωσαν την χώρα αμαχητί το 2010 και συνεχίζουν να την ξεπουλούν μέχρι σήμερα;

      Διαγραφή
    2. Μιλησα για ομαδικοτητα, μιλατε για ενοτητα, χαρακτηριστικα που δεν υπάρχουν στην Ελληνικη φυλή...σύμφωνα με την Ιστορία που γνωρίζετε εσεις καλά.....για αυτό ειμαι απαισιόδοξος....

      Διαγραφή
  10. Γιατί δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα για το χρέος;

    Η απάντηση μπορεί να δοθεί για ότι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ (για την ΝΔ – ΠΑΣΟΚ δεν το συζητάω γιατί από αυτές τις κυβερνήσεις το χρέος έγινε βουνό, δεν έγινε από τον απλό λαό, αυτές είχαν την εξουσία να εφαρμόζουν τον νόμο και να προνοούν για το γενικό καλό, λέμε τώρα…) αν κοιτάζουμε λίγο την ιστορία.

    Ας δούμε γιατί τότε η ΗΓΕΣΙΑ της αριστεράς (ΒΛΕΠΕ σήμερα ΣΥΡΙΖΑ) ΥΠΟΓΡΑΨΕ την συνεργασία με τις Αγγλικές αποικιοκρατικές δυνάμεις της τότε εποχής (σήμερα η Ελλάδα ανήκει στην σφαίρα επιρροής της Ε.Ε δηλ της Γερμανίας ας μην γελιόμαστε)
    Διαβάζουμε λοιπόν «Η Συμφωνία της Καζέρτας ήταν μια ιστορική συμφωνία που υπογράφηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 στην πολη Καζέρτα της Ν. Ιταλίας, μεταξύ της "ελεύθερης" ελληνικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας που συστάθηκε στο Κάιρο (από τους αποικιοκράτες Άγγλους που δημιούργησαν αυτή την νεα κυβέρνηση συμφωνα με τα συμφέροντα τους βέβαια) και αφετέρου των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων (ΕΑΜ και ΕΔΕΣ) που δρούσαν τότε στην Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή έγινε υπό την επίβλεψη των Βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων της Μεσογείου. Σκοπός της συμφωνίας αυτής ήταν να καθορισθούν θέματα σχετικά με τη δράση, τον έλεγχο και/ή τον αφοπλισμό των ένοπλων τμημάτων αντίστασης που είχαν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στον ελληνικό χώρο, προκειμένου η Χώρα να οδηγηθεί στην ομαλότητα, μετά την απελευθέρωση.» ( Το αντίθετο έγινε….)

    Ρωτάω ΓΙΑΤΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΑΝΑΓΝΩΡΗΣΕ κυβέρνηση ΧΩΡΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ?

    Γιατί ένας από τους βασικούς όρους ήταν « Οι στρατιωτικοί ηγέτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ αναλάμβαναν την υποχρέωση να απαγορεύσουν στις ανταρτικές μονάδες οποιαδήποτε δράση που θα απέβλεπε στην κατάληψη της εξουσίας. Συγκεκριμένα για την Αθήνα, αναφερόταν ότι "ουδεμία ενέργεια θα αναληφθεί εκτός υπό τας αμέσους διαταγάς του στρατηγού Σκόμπυ !!! ". Με την ίδια συμφωνία, τα ιδρυμένα από τις κατοχικές κυβερνήσεις Τάγματα Ασφαλείας θεωρούνταν όργανα του εχθρού και θα αντιμετωπίζονταν ως δοσίλογοι, αν δεν παραδίδονταν σύμφωνα με εκδοθησομένες διαταγές του Ρ. Σκόμπυ. !!!» Το τελευταίο η ιστορία έδειξε πως έγινε το αντίθετο ακριβώς, κανένας από τους δοσίλογους (εκτός από 5-6) δεν τιμωρήθηκε από λαϊκά δικαστήρια.

    Σήμερα: Γιατί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ μετά την συνταγματική ανωμαλία όπου έχει καταλυθεί το Σύνταγμα? (διότι παράδοση άνευ όρων και αμετάκλητα από την Εθνική Κυριαρχία μπορεί να γίνει μόνο όταν ξένες δυνάμεις με πόλεμο εισβάλουν και αποκτήσουν κυριαρχία επί Ελληνικών θεμάτων)
    Διαβάζουμε σήμερα: Ενώπιον γερμανών βουλευτών, μελών της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Βουλής με επικεφαλής τον Πρόεδρό της κ. Gunther Krichbaum, αλλά και ελλήνων συναδέλφων τους, ο αντιπρόεδρος της Βουλής και κορυφαίος παράγοντας της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Ι. Δραγασάκης, επέλεξε να στείλει προς την γερμανική πλευρά ένα «μήνυμα» με ιδιαίτερο πολιτικό συμβολισμό όσον αφορά τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ εφ’ όσον κληθεί να κυβερνήσει: «Εάν ο ελληνικός λαός αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα ήθελα να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης», είπε απευθυνόμενος προς τους γερμανούς βουλευτές. Ξέρουμε ότι η κρίση είναι δική μας»

    Η άποψη μου είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και η ΗΓΕΣΙΑ των αριστερών ρευμάτων κάνει ακριβώς τα ίδια λάθη που έκανε και μετά την λήξη του Β Παγκοσμίου πολέμου όταν πίστευε πως μπορεί να ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ και έτσι να πάρει το χρίσμα της εξουσίας ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΎ.

    Ας γίνει δημοψήφισμα για το αν πρέπει να πληρωθεί ένα τέτοιο χρέος (που δεν πληρώνεται χωρίς νέα δανεικά και άρα η γενοκτονία των ΕΛΛΗΝΩΝ θα συνεχιστεί) και ας αποφασίσει ο λαός.

    Άλλωστε αυτός πάντα «πληρώνει την νύφη» στο τέλος, δίκαιο είναι η απόφαση να είναι δική του !!! Αυτό λέγεται δημοκρατία.





    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε άτομο να αποφασίσει γιά τον εαυτόν του αν θα αφήνει τους άλλους όποιοι και να είναι αυτοί, να τον κλέψουν ή να τον κλέβουν στο όνομα του κυβερνητικού χρέους ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο τον κλέβουν.
      Αξίζεις να ζείς μια πιό ποιοτική ζωή, πάρε το πηδάλιο λοιπόν! τώρα, ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον μπορείς να το κάνεις αλλά τώρα. Μην αφήνεις τους πολιτικούς ή άλλες αυθεντίες να σε παρασύρουν ώστε να αναβάλεις, είσαι η μόνη αυθεντία της δικιά σου ζωής όπως ο κάθε άλλος είναι η μόνη αυθεντία της δικιάς του ζωής.
      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
  11. " Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ", ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ... δείτε το γεγονός ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΆΣΤΕ !!

    Ο γερμανός πρόεδρος των Ευρωπαϊκών Επιμελητηρίων, Ρίχαρντ Βέμπερ αποκάλυψε χθες Παρασκευή 25/4/2014, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στην Αθήνα, πως ο πρωθυπουργός τον παρακάλεσε να διαμεσολαβήσει στην Ανγκελα Μέρκελ ώστε η καγκελάριος της Γερμανίας να επιτρέψει να αλλάξει η νομοθεσία για τις συνδρομές στα Επιμελητήρια, η οποία καταργείται από την 1η Ιανουαρίου 2015.

    Ο κ. Βέμπερ, μάλιστα, ανάφερε πως ο κ. Σαμαράς του διαμήνυσε πως τα χέρια του είναι δεμένα. !!!!
    Ο πρόεδρος των Ευρωπαϊκών Επιμελητηρίων τόνισε πως ο ίδιος δεν επιτρέπει ο πρωθυπουργός μιας χώρας να παρακαλεί έναν ξένο αξιωματούχο να μεσολαβεί στον ηγέτη ενός άλλου κράτους.


    Η ανωτέρω ομολογία της «κατοχής» της Ελλάδας από ξένες δυνάμεις είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Δ.Σ. της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας, ακούστηκε από σχεδόν όλους τους παριστάμενους και φυσικά είναι αποτυπωμένη στην κάμερα που υπήρχε στον χώρο.

    Το βίντεο για τους άπιστους .... (κυρίως από το 4:41 και μετά):

    https://www.youtube.com/watch?v=6kv7LfjzPAQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κύριε Καζάκη γιατί? Για να έρθει κάποτε στο μέλλον αγαπητέ συμπατριώτη, μια άλλη ΕΡΤ, μια άλλη εκπομπή τυπού "ΜΗΧΑΝΗ του ΧΡΟΝΟΥ και να αφηγούνται κάποιοι άλλοι Βασιλόπουλοι αυτά που τώρα εμείς ζούμε και να τα κρίνουν απλά ως... σφάλματα και όχι να τα κατακρίνουν ως σκοπιμότητες δόλιες και προδοτικές εξυπηρετώντας κάποια άγνωστα-γνωστά συμφέροντα... Η ιστορία επαναλαμβάνεται δεν λένε?? ...Καλησπέρα και συγχωρείστε με για το θάρρος μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αλήθεια κύριε Καζάκη ποια είναι η γνώμη σας για την Hypo Real Estate ?
    Γ.Β

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γράφεις: "Ποιο είναι λοιπόν το βασικό, το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας; Το χρέος. Τι κάνουμε με το χρέος

    Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα, που μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός αυτό; Δεν νομίζω. Κι όμως"...

    Εγώ το αμφισβητώ, φίλε Δημήτρη. Και δεν καταλαβαίνω γιατί ονομάζεται "χρέος" η χρηματοδότηση της οικονομίας που γίνεται από τους 'δανειστές", στο πλαίσιο της χάραξης και άσκησης νομισματικής πολιτικής που τους παραχωρήθηκε από τις δημοκρατίες μας, το εκδοτικό ΜΑΣ προνόμιο, επειδή τάχα μου θα κάνανε καλύτερη δουλειά. Από πού κι ως πού "χρέος"?

    Απ όσο καταλαβαίνω, για να υπάρχει χρέος κάποιου πρός κάποιον άλλο, προϋποτίθεται αρχική πράξη στη συναλλαγή να είναι η αφαίρεση. Από τα πενήντα ευρώ που έχεις, ΑΦΑΙΡΕΙΣ τα είκοσι που θα μου δανείσεις. Αν η αρχική πράξη είναι πρόσθεση του ποσού που μου "δανείζεις" δεν μπορούμε να μιλάμε για χρέος. Γιατί λοιπόν αυτό το μπάχαλο με τις λέξεις και τις έννοιες? Γιατι να χρησιμοποιούμε μια φορτισμένη λέξη που παραπέμπει σε υποχρεώσεις ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ? Επειδή βαφτίσαμε "χρέος" τα λεφτά που πιστώνουν οι τράπεζες και τα λεφτα που μαζεύουμε από τα ομόλογα? Και το χρέος της τράπεζας να μου εξασφαλίσει υγιές οικονομικό περιβάλλον και απασχόληση? Κρατάει το λόγο του το τραπεζικό σύστημα? Μα, με αυτή την υπόσχεση δεν απέσπασε καταρχήν το εκδοτικό προνόμιο? Από που κι ως που τώρα μου ζητάει και τα ρέστα ο αλητήριος?

    Κανένα χρέος δεν αναγνωρίζω λοιπόν. Restart της οικονομίας, και ΟΧΙ από μηδενική βάση επειδή πρέπει να δούμε τι θα γίνει με τον πλούτο, με τις πραγματικές αξίες χρήσης που μοιράστηκαν επι τη βασει ενός απατεωνίστικου νομισματικού (συνεπώς οικονομικού --> συνεπώς πολιτικού) συστήματος και κυρίως με τον ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ πλούτο, πώς θα ξαναμοιραστεί. Και πώς θα στηθεί ένα τραπεζικό σύστημα που θα εξυπηρετεί το καινούριο παράδειγμα στην πολιτική: το συμφέρον του απλού ανθρώπου και τη δημιουργία κοινωνικού πλούτου.

    Αμφιαβητώ, λοιπόν τόσο τη χρήση της λέξης "χρέος" όπως γίνεται σήμερα που περιλαμβάνει και συναλλαγές που ΔΕΝ συνιστούν δάνειο και χρέος, όσο και τις δήθεν "υποχρεώσεις" μας να επιστρέψουμε τα δήθεν δανεικά αε κάποιους που δεν είχαν όσα μας δάνεισαν. Ας ξεκινήσουμε από αυτό το απλό, να βρούμε μια καινούρια λέξη που να περιγράφει ακριβέστερα τις συναλλαγές και να φωτίζει τις αχέσεις που απορρέουν από αυτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγνώμη για το απόλυτο της γνώμης μου - η οποια δεν είναι δικιά μου αλλα την είπε ενας φίλος ξαφνικά - και τρόμαξα με το πόσο όμοια είναι η κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκεινη η κόπια των ανθρώπων που εφτιαξαν το Λίβανο και την Καζέρτα. Και ακριβώς αυτό το παιχνίδι παίζεται και τώρα. Πλήρης υποτέλεια για αλλα 60 χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κύριε Καζάκη, σας έχω ακούσει να λέτε για το ψήφισμα της 14/3/2014 του Ευρωκοινοβουλίου, που λέει ότι το σύνολο των μνημονίων κλπ παραβιάζουν το πρωτογενές κοινοτικό δίκαιο. Επίσης για τα πρακτικά της δίκης επί Μεταξά για την απόφαση της Ελλάδος για το χρέος και τον κ. Γιούπη. Μήπως είναι εύκολο να με παραπέμψετε στα σχετικά λινκ.
    Ευχαριστώ για το χρόνο σας, καλή επιτυχία στο ΕΠΑΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή