ΤΟ ΕΠΑΜ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ (ΕΟΔΑΦ).

ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ (ΕΟΔΑΦ)
Προς όλα τα κόμματα, συνασπισμούς και υποψήφιους που συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία:
Σας αποστέλλουμε συνημμένα, όπως σε κάθε εκλογική διαδικασία, τα αιτήματα των οικογενειών παιδιών και ατόμων του Αυτιστικού Φάσματος στη χώρα μας και ζητάμε να τοποθετηθείτε πάνω σε αυτά.
Ζητάμε την δέσμευσή σας για την προώθησή τους στη Βουλή και την νομοθέτησή τους από όσους εκλεγούν.

Συνημμένα:
1.Τα νομοθετικά αιτήματα για την Πρόνοια
2.Τα νομοθετικά αιτήματα για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
3.Η αιτιολογική έκθεση των αιτημάτων μας.

Περιμένουμε τις απαντήσεις σας για να ενημερώσουμε τα μέλη και τους φίλους μας.
Για την ΕΟΔΑΦ - ο πρόεδρος Γιάννης Σταυρόπουλος.

Το ΕΠΑΜ:
-Επαναλαμβάνοντας την νομική του δέσμευση του 2017.
- Έχοντας σαφή, σταθερή και επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση και πρόταση για την κοινωνική και οικονομική πολιτική της χώρας.
- Έχοντας παρακολουθήσει επί μακρόν, με προσοχή τη δράση της Εθνικής Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Αυτιστικού Φάσματος (ΕΟΔΑΦ) και τις θέσεις της, και
- Έχοντας δώσει ενεργά το παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις και τις δράσεις της ΕΟΔΑΦ.

Τι σημαίνει πατριώτης σ' αυτές τις εκλογές;

Όποιος ειρωνεύεται τη συμμετοχή στις εθνικές εκλογές και απέχει από τη μάχη, όταν διακυβεύεται το παρών και το μέλλον ενός ολόκληρου λαού, τότε είναι ανάξιος να μιλά για πατρίδα, για δημοκρατία, για ανατροπή του καθεστώτος κατοχής. 

Κάποιος είναι πατριώτης όχι γατί επιλέγει τις μάχες που θα δώσει, αλλά γιατί συμμετέχει σε κάθε αποφασιστική μάχη υπεράσπισης της πατρίδας. Ακόμη κι αν γνωρίζει ότι θα ηττηθεί. Ακόμη κι αν στο χαράκωμα θα βρεθεί μαζί με άλλους που τον χωρίζουν πολλά. 

Όλα τα άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες και εκ του πονηρού. Άλλωστε η ιστορία αποδεικνύει ότι ανέκαθεν οι κιοτήδες, οι επιτήδειοι και οι τυχοδιώκτες είναι οι καλύτεροι στο να σκαρφίζονται τις πιο περισπούδαστες δικαιολογίες για να απέχουν και εκ του ασφαλούς να το παίζουν «πατριώτες».

Η Ελλάδα δόλωμα για τον Ερντογάν από τους εταίρους και συμμάχους της.

Αλήθεια, 5 μέρες μετά τη συνάντηση του Ερντογάν με τον Τραμπ στο περιθώριο της Συνόδου των G20 στην Ιαπωνία, που εξαφανίστηκαν όλα αυτά τα καλόπαιδα της πολιτικής και γεωπολιτικής ανάλυσης που προεξοφλούσαν χωρίς αιδώ φιάσκο για τον Τούρκο Σουλτάνο; Που έχει κρυφτεί ο περιβόητος δήθεν ΥΠΕΞ κ. Κατρούγκαλος, ο οποίος ανερυθρίαστα δήλωνε πώς όσο επιμένει στις προκλήσεις της η Τουρκία «χάνει σε διπλωματικό κεφάλαιο»;

Πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι δήθεν στρατιωτικοί, διπλωματικοί και γεωπολιτικοί αναλυτές που πλασάρουν την στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως αντίβαρο στην τουρκική επιθετικότητα; Που είναι οι φρεγάτες του ΝΑΤΟ και ειδικά του Μακρόν που δήθεν θα έτρεχαν να αποτρέψουν το δεύτερο πλωτό γεωτρύπανο, το Γιαβούζ, να αμφισβητήσει την ανακηρυγμένη ΑΟΖ της Κύπρου;

Που είναι οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας όπως μας διαβεβαίωναν όλοι αυτοί οι σπουδαίοι αναλυτές και πολιτικοί της απάτης και του δωσιλογισμού;

Ο Τραμπ διαβεβαίωσε κατά τη συνάντηση με τον Ερντογάν στην Ιαπωνία ότι για τις ΗΠΑ δεν τίθεται καν θέμα κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, η οποία συνιστά στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ στην περιοχή. Όσο για το θέμα της ωμής επιθετικής ενέργειας εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, ούτε καν τέθηκε στο τραπέζι.

Ο Ερντογάν, ο κατά τ’ άλλα περιθωριοποιημένος από τη Δύση Τούρκος Πρόεδρος – όπως παπαγαλίζουν οι ηλιθιότεροι των ηλιθίων της γεωπολιτικής ανάλυσης, που για μεγάλη δυστυχία μας βρίσκονται στην Ελλάδα και χρησιμοποιούνται αδρά ως «ειδήμονες» με η χωρίς καθηγητικές έδρες για να προωθούν συμφέροντα και σκοπιμότητες – έφυγε από τη συνάντηση με τον Τραμπ στις 28 Ιουνίου με δυο μεγάλα πλεονεκτήματα.

Από τη μια, τη διαβεβαίωση από τον Τραμπ ότι οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να βρουν μια συμβιβαστική λύση για την εγκατάσταση των S-400, αλλά και την αποστολή των F-35 στην Τουρκία.

Από την άλλη, ο Ερντογάν πήρε λευκή επιταγή από τις ΗΠΑ για να κινηθεί ελεύθερα στην περιοχή στρατηγικού ενδιαφέροντος της Τουρκίας, όπως η ίδια έχει καθορίσει την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Κυρίως το Αιγαίο και την Κύπρο.

Πώς μπορούμε αύριο το πρωί, αν το αποφασίσουμε, να αλλάξουμε Ρότα;

Θαυμάστε προεκλογικά προγράμματα. Και μάλιστα εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής, που έχει υποστεί η Ελλάδα από την εποχή της χρεοκοπίας του 1894, της κοινωνικής κατάρρευσης και γενοκτονίας του ελληνικού λαού. Μειώσεις φόρων (αν το επιτρέψουν οι δανειστές), αυξήσεις μισθών και συντάξεων… κάπου στο απώτερο μέλλον.

Αγριοραδίκια και μαντζούνια για παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας (μαζί με τις επιστολές του Ιησού, βοήθειά μας…), κοκ. Και για το συμφέρον των σύγχρονων αρπακτικών τύπου Χάμπρο, ένα νέο Σκριπ με βαρουφάκεια γοητεία. Κουβέντα, όμως, τσιμουδιά για το χρέος και το καθεστώς κατοχής της Ελλάδας.

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που κατεβαίνουν στις εκλογές για να λύσουν άλλα προβλήματα, όπως π.χ. είναι η «ενότητα της Αριστεράς». Προσέξτε, με «Α» πάντα κεφαλαίο, όπως οφείλουν οι πιστοί να αποτυπώνουν την πίστη τους στα Θεία. Η «ενότητα της Αριστεράς» είναι μια επινόηση της μεταπολίτευσης, όπως ακριβώς και η «ενότητα των θρησκειών». Ίδιου ακριβώς περιεχομένου με ίδιες ταξικές και ιδεολογικές αφετηρίες.

Ας αφήσουμε όμως τους πιστούς στην αναζήτηση της τυφλής πίστης, του δικού τους Ισλάμ, κι ας ασχοληθούμε με την πραγματικότητα. Και κυρίως ας ασχοληθούμε με τον τρόπο που μπορεί να ξεκινήσει η ανάκαμψη της χώρας.

Ξεχάστε όλους αυτούς τους σαλτιμπάγκους της πολιτικής που σας τάζουν λαγούς με πετραχήλια, μειώσεις φόρων, αυξήσεις εισοδήματος, θέσεις εργασίας και επενδύσεις υπό καθεστώς πρωτογενών πλεονασμάτων και δουλοπαροικίας του χρέους. Μας θεωρούν όλους ηλίθιους. Ας μην τους κάνουμε την χάρη.

Πώς μπορεί να ανακάμψει μια χώρα σαν την Ελλάδα από μια τέτοια πρωτοφανή στα ιστορικά χρονικά υποβάθμιση της οικονομίας και της κοινωνίας της; Για να μπορέσει να ξεκινήσει η ανάκαμψη χρειάζεται μια ισχυρή ώθηση η οικονομία και η κοινωνία. Όχι σε βάθος τετραετίας, αλλά από το πρώτο κιόλας 24ωρο.

Όποιος λέει κάτι διαφορετικό, να ξέρετε, είτε δεν ξέρει τι λέει κι άρα είναι επικίνδυνος, είτε διατελεί σε διατεταγμένη υπηρεσία κι επομένως είναι διπλά επικίνδυνος.

Αν δεν δοθεί άμεσα, εδώ και τώρα, από το πρώτο κιόλας 24ωρο εισόδημα στα νοικοκυριά και κυρίως σ’ εκείνα που έχουν καταδικαστεί στην ανεργία, την ανέχεια, την αναδουλειά και σε δουλειές του ποδαριού, είναι αδύνατον να αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Πώς θα γίνει αυτό;

Ομιλία Δ. Καζάκη στην κεντρική προεκλογική εκδήλωση του ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ στη Θεσσαλονίκη

Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη του συνδυασμού ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο και Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας) θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 30 Ιουνίου, στις 6:00 μ.μ. στην αίθουσα «the meeting point», Τσόπελα 4 (κάθετη στην Εθνικής Αμύνης, απέναντι από τη Λέσχη Αξιωματικών).

Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Πρόεδρος του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης, ο οποίος θα αναφερθεί στην πολιτική αναγκαιότητα συνεργασίας των δημοκρατικών, πατριωτικών δυνάμεων, με στόχο τον διεμβολισμό του πολιτικού συστήματος και την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος που οδηγεί τη χώρα και τον λαό μας στην καταστροφή. Η αρχή αυτής της συνεργασίας έγινε με τη σύμπραξη ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ, στην οποία έχουν προσχωρήσει και έχουν δηλώσει υποστήριξη και άλλα πολιτικά κόμματα και κοινωνικοί φορείς.

Στην εκδήλωση θα γίνει παρουσίαση των υποψηφίων του συνδυασμού ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ και θα απευθύνουν χαιρετισμό εκπρόσωποι των συνεργαζόμενων κομμάτων και φορέων (ΔΗΚΚΙ, Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας, Εθνική Ομοσπονδία Δανειοληπτών, Ελληνορωσική Συμμαχία).

Θεσσαλονίκη, 27 Ιουλίου 2019
Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ

Ποιο είναι το διακύβευμα αυτής της εκλογικής μάχης;

H συνεργασία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου με το Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας αποτελεί την αφετηρία για την δημιουργία ενός ισχυρού πόλου πατριωτικών, δημοκρατικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων με στόχο την ανατροπή της μνημονιακής κατοχής της Ελλάδας, την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά και την ευημερία του εργαζόμενου λαού σ’ αυτή τη χώρα.

Η συνεργασία δεν στηρίζεται σε διαχωρισμούς αριστεράς και δεξιάς, αλλά θεμελιώνεται στο κοινό πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον όλων μας μπροστά στο καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους που για πρώτη φορά με τόσο ξεδιάντροπο και προκλητικό τρόπο εγκαθιδρύθηκε σε μια χώρα της υφηλίου. Οι δυνάμεις που συμμετέχουν ήδη, αλλά κι όσοι θα συμμετάσχουν στο μέλλον διατηρούν πλήρως την οργανωτική και πολιτική τους αυτοτέλεια, αλλά συνεργάζονται από κοινού για τον κοινό σκοπό.

Το διακύβευμα λοιπόν αυτής της εκλογικής μάχης είναι κάτι παραπάνω από σαφές. Δεν πρέπει να ξαναϋπάρξει κομματική και πολιτική σύνθεση κοινοβουλίου σαν αυτή ου υπήρξε όλα τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως την τετραετία που μας πέρασε. Πρέπει να διεμβολίσουν το κοινοβούλιο οι δυνάμεις της συνεργασίας έτσι ώστε να αναχαιτιστούν τα πολύ χειρότερα που έχουν ήδη δρομολογηθεί έξωθεν για την χώρα και το λαό της. Θα πρέπει να βρεθούν στο κοινοβούλιο δυνάμεις που δεν θα διστάσουν να θέσουν θεσμικά το ζήτημα της Εσχάτης Προδοσίας, η οποία έχει διαπραχθεί με την επιβολή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Δεν θα διστάσουν να φτάσουν στα άκρα προκειμένου να αναχαιτίσουν στην πράξη κάθε εσχατοπροδοτική επιδίωξη, ώστε να μην εκποιηθεί η χώρα δημοσιονομικά και γεωπολιτικά.

Αν επιτρέψουμε κι αυτή την φορά να υπάρξει μια βουλή χωρίς μάχιμες αντιμνημονιακές, δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις, τότε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι η νέα κοινοβουλευτική περίοδος της μνημονιακής κατοχής θα σημαδευτεί όχι μόνο από ένα νέο σαρωτικό κύμα μέτρων εναντίον του λαού, αλλά και από εθνικό ακρωτηριασμό στο βωμό των στρατηγικών συμφερόντων εταίρων και συμμάχων. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της η Ελλάδα δεν κινδύνευσε τόσο πολύ με τέτοια οικονομική κατάρρευση, κοινωνική αποσύνθεση και εθνικό ακρωτηριασμό, όσο σήμερα.

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ;

Σχεδόν μια δεκαετία μετά από το πρώτο μνημόνιο και την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς κατοχής από τους δανειστές της Ευρώπης και σχεδόν 4 χρόνια μετά το 3ο και χειρότερο μνημόνιο με βάση το οποίο θεσμοθετήθηκε επίσημα η κατοχή της χώρας τουλάχιστον για 99 χρόνια με την ίδρυση της ΑΑΔΕ, του Υπερταμείου, κοκ, συνεχίζουν ακόμη να υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Λες και οι κυβερνήσεις είναι εκείνες που αποφασίζουν την χάραξη πολιτικής στην Ελλάδα.

Οι εκάστοτε ένοικοι του Μαξίμου από τότε που τέθηκε σε εφαρμογή το πρώτο μνημόνιο έως σήμερα ζητούν την άδεια των δανειστών ακόμη κι όταν χρειάζεται να αποσυρθούν για φυσική τους ανάγκη. Η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο της χώρας είναι κυριολεκτικά για το θεαθήναι.

Το να συζητά κανείς ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα είναι καλύτερη ή χειρότερη από εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το ίδιο ακριβώς με το να συζητά κανείς την εποχή της ναζιστικής κατοχής για το ποια κυβέρνηση δοσίλογων ήταν καλύτερη ή χειρότερη. Εκείνη του Τσολάκογλου, του Λογοθετόπουλου, ή του Ράλλη;

Η αλήθεια είναι ότι όπως οι διαδοχικές κυβερνήσεις δοσίλογων επί ναζιστικής κατοχής ήταν η μια χειρότερη από την προηγούμενη, έτσι και σήμερα. Οι κυβερνήσεις που υπηρετούν τη μνημονιακή κατοχή είναι απολύτως σίγουρο ότι θα είναι η μια χειρότερη από την προηγούμενη, γιατί αυτό απαιτεί το στυγνό καθεστώς της δουλοπαροικίας του χρέους που έχουν επιβάλει οι δανειστές της χώρας. Όποια και να είναι η επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση, η Ελλάδα σε ένα εξάμηνο θα φλέγεται όχι μόνο οικονομικά, κοινωνικά, αλλά και γεωπολιτικά. Οι αποφάσεις στο εξωτερικό έχουν ήδη παρθεί και περιμένουν απλά εκείνον που θα εμφανιστεί ως δήθεν πρωθυπουργός της κατεχόμενης Ελλάδας ώστε να πάρει την πολιτική ευθύνη της εφαρμογής τους.

Παρ’ όλα αυτά ορισμένοι μας λένε ότι άλλο 40 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ κι άλλο 4 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ! Η διπολική διαταραχή στο απόγειό της! Άλλοι πάλι μας λένε ότι η αυτοδυναμία της ΝΔ θα είναι χειρότερη από μια συγκυβέρνηση σαν αυτή που ζήσαμε επί ΣΥΡΙΖΑ. Τι να πει κανείς! Η βλακεία δεν έχει όρια.

Σχετικά με τα ψεύδη που επικαλείται το Διέξοδος της κ. Μπιτάκου.

Ένα από τα καλά μιας συνεργασίας είναι το γεγονός ότι αποκαλύπτονται οι αληθινές προθέσεις και οι σκοπιμότητες πίσω από διάφορα «μαγαζάκια». Ένα από αυτά είναι το κόμμα της κ. Μπιτάκου με την επωνυμία «Διέξοδος Ελλάς». Δείτε πώς το συγκεκριμένο μόρφωμα απάντησε στην ερώτηση γιατί δεν συνεργάζονται με το μέτωπο που ξεκίνησε με το ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ:

«Έχουμε απαντήσει σε όλα αυτά Ο Κύριος Καζακης έκλεισε τα ψηφοδέλτια και ήθελε η Εθνεγερσια του κυρίου Αυφαντη και οι υπόλοιποι να ενταχθούν στο ΕΠΑΜ και φυσικά δεν το δέχτηκαν και είναι λογικό Δήλωσε στο ραντεβού ότι πάει για την επιδότηση ενώ ξέρει πως από τη στιγμή που δεν μπαίνει Βουλή βοηθάει τον Κουλή να ρίξει το ποσοστό που χρειάζεται για την αυτοδυναμια Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ δεν θα βοηθήσει τον Μητσοτάκη να βγει αυτοδυναμος και δεν το θυσιάζει αυτό για καμιά επιδότηση Να είστε καλά»

Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας σ’ όλα αυτά. Ποτέ δεν ζητήθηκε ούτε από την κ. Μπιτάκου, ούτε από τον κ. Αϋφαντή να ενταχθούν στο ΕΠΑΜ για να κατέβουν στο ψηφοδέλτιο. Όπως δεν ζητήθηκε και από κανέναν άλλο που ήρθε να συνεργαστεί με το ΕΠΑΜ και το ΑΚΚΕΛ, είτε ως οργανωμένη δύναμη, κίνημα, ομάδα, ή ως πρόσωπο.

Απ’ ότι φαίνεται η κ. Μπιτάκου και ο κ. Αϋφαντής έχουν τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, που αυτοϊδεάζονται ότι το ΕΠΑΜ είναι σαν τον Βελόπουλο, την ΧΑ, ή όποιον άλλον τους έκανε ενθουσιωδώς πρόταση να ενταχθούν στις γραμμές του. Τουλάχιστον, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι.

Η αλήθεια είναι η εξής απλή. Η κ. Μπιτάκου αφού προσπάθησε να ηγηθεί σε μια δήθεν συσπείρωση πατριωτικών δυνάμεων, όπου παραβρέθηκε το ΕΠΑΜ με τον Πρόεδρο και κλιμάκιο στελεχών του, έχασε το ενδιαφέρον της μόλις ανακάλυψε ότι κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να την διορίσει αρχηγό της συνεργασίας.

Πρόεδρος των Πολυτέκνων: Σημαντική η παρουσία της σύμπραξης ΕΠΑΜ – ΑΚΚΕΛ στη βουλή.

Ο πρόεδρος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, Δημήτρης Καζάκης, επισκέφθηκε την Τρίτη 18/6/2019 με κλιμάκιο του ΕΠΑΜ, την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ).

Στην ενδιαφέρουσα συνομιλία που έλαβε χώρα με τα μέλη της Συνομοσπονδίας, ο πρόεδρος της ΑΣΠΕ, κ. Βασίλης Θεοτοκάτος, τόνισε στην εισαγωγή του ότι θα είναι πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο για τη χώρα να βρίσκεται μέσα στην επόμενη βουλή η εκλογική σύμπραξη ΕΠΑΜ – ΑΚΚΕΛ, γιατί θα ασκήσει σημαντικότατο ρόλο. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα βαδίζει στο τέλος της ιστορίας της εάν συνεχιστεί ο ρυθμός των ετήσιων θανάτων, που πλέον υπερβαίνουν κατά 35 έως 40 χιλιάδες κάθε χρόνο έναντι των γεννήσεων, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρξει ένας πολιτικός σχηματισμός όπως του ΕΠΑΜ – ΑΚΚΕΛ μέσα στο κοινοβούλιο προκειμένου να ανατρέψουμε τον εφιάλτη της υπογεννητικότητας.

Ο κ. Δ. Καζάκης, πολύτεκνος και ο ίδιος (πατέρας τεσσάρων παιδιών), τόνισε στην εισαγωγή του ότι το δημογραφικό είναι το κύριο πρόβλημα που μας απασχολεί διότι σχετίζεται με την επιβίωση της χώρας, αναπτύσσοντας στη συνέχεια τις θέσεις του Μετώπου για τα μέτρα που θα πρέπει να παρθούν άμεσα, από το πρώτο 24ωρο μιας κυβέρνησης στην οποία μετέχει το ΕΠΑΜ.

Τα μέτρα αυτά που στοχεύουν στην προστασία κυρίως των ανήλικων τέκνων (εισόδημα 300€ μηνιαίως στην οικογένεια από το πρώτο παιδί και για κάθε παιδί, απαλλαγή από τη φορολόγηση των οικογενειών με δύο παιδιά και πάνω μέχρι να ανακάμψει η οικονομία κλπ), θα πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά, έτσι ώστε να μην τα μεταλλάσσει κατά το δημοσιονομικά δοκούν η εκάστοτε κυβέρνηση.