Από ποιους κινδυνεύει το ΕΠΑΜ;

Τα μέλη του ΕΠΑΜ ειδικά τους τελευταίους μήνες απέδειξαν ότι μπορούν να βρεθούν επάξια στην πρώτη γραμμή του αγώνα δίνοντας το δικό τους ξεχωριστό στίγμα σε επίπεδο αιτημάτων και δράσης. Το απέδειξε η παρέμβαση του ΕΠΑΜ στην ΕΡΤ που κέρδισε τις εντυπώσεις από εχθρούς και φίλους. Το απέδειξε η δράση του σε ολόκληρη την Ελλάδα που αλλάζει τα δεδομένα και ανατρέπει συσχετισμούς. Το απέδειξε η ανταπόκριση του απλού κόσμου στις θέσεις και τις παρεμβάσεις του, που χάρις σ’ αυτόν διαρρηγνύεται το βαρύ πέπλο της σιωπής από το κατεστημένο των ΜΜΕ και του επίσημου καθεστώτος.

 Τα μέλη του ΕΠΑΜ που συνεχίζουν τη δράση τους στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι σήμερα το καθήκον μας. Είτε το θέλουν, είτε δεν το θέλουν τα μαγειρεία του καθεστώτος, το ΕΠΑΜ αναδεικνύεται στον μοναδικό πόλο έναντι του στημένου διπολισμού του επίσημου πολιτικού και κομματικού συστήματος. Αυτό που αντιπροσωπεύει το ΕΠΑΜ τρομοκρατεί εχθρούς και άσπονδους φίλους. Όχι μόνο γιατί είναι η μόνη πολιτική δύναμη με άμεση, συγκεκριμένη και απόλυτα ρεαλιστική πρόταση εξουσίας στον αντίποδα του κυρίαρχου καθεστώτος, αλλά και η μόνη που θεμελιώνεται στην αυτοτελή δράση του ίδιου του λαού. Είναι η μόνη που απευθύνεται κατευθείαν στον ίδιο τον λαό, στον απλό κόσμο, μακριά από εντεταλμένες δήθεν πρωτοπορίες, σχήματα και πολιτικές συνιστώσες που τάχα έχει ανάγκη ο λαός για να εκφραστεί.

Τα πράγματα πλέον είναι πολύ απλά: ή αυτοί, ή εμείς. Η διαχωριστική γραμμή διακρίνεται πια ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού, ακόμη και από τον πιο αρχάριο στα πολιτικά πράγματα. Από την μια μεριά οι δοσίλογοι και οι συνοδοιπόροι τους στην αριστερά. Κι απ’ την άλλη οι πατριώτες δημοκράτες που αγωνίζονται για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή αυτονομία έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αγορών που έχουν βγάλει στο σφυρί την Ελλάδα. Στην ημερήσια διάταξη έχει ήδη μπει η αναγκαία ριζική ανατροπή του καθεστώτος με στόχο την κατάκτηση της δημοκρατίας από τον ίδιο τον λαό. Έχει ήδη δημιουργηθεί η «κρίσιμη μάζα» μέσα στον κόσμο, τον απλό κόσμο, που απαιτείται για κάτι τέτοιο. Έχει κατανοήσει το πλήρες αδιέξοδο και αναζητά μια πιθανή διαφυγή προς το μέλλον, το δικό του μέλλον.

Αυτό που λείπει είναι να κατανοήσει αυτή η «κρίσιμη μάζα» τον τρόπο της ριζικής ανατροπής, τον τρόπο που μπορεί να ανατρέψει άμεσα, πρακτικά και συθέμελα το σημερινό καθεστώς. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την γενική πολιτική απεργία με βασικό μοχλό την λειτουργική κατάληψη σε παραγωγικές μονάδες και βασικούς μηχανισμούς του κράτους.

Κανείς άλλος, εκτός από το ΕΠΑΜ, δεν κάνει τόσο συστηματική δουλειά για να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι τη σημασία της λειτουργικής κατάληψης στις σημερινές συνθήκες σαν πρώτο βήμα της γενικής πολιτικής απεργίας. Κανείς άλλος, εκτός του ΕΠΑΜ. Και κερδίζουμε έδαφος μέρα τη μέρα καθώς οι εργαζόμενοι αηδιασμένοι από τις πουλημένες ηγεσίες της δεξιάς και της αριστεράς, αλλά και μπουχτισμένοι από συνδικαλιστικές δράσεις με σκοπό την εκτόνωση, αρχίζουν σιγά-σιγά να αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Το ΕΠΑΜ έχει βαρύ καθήκον. Θα πρέπει να εκλαϊκεύει σε βαθμό τέτοιο ώστε να γίνει κτήμα του απλού κόσμου και άμεση πρακτική ανάγκη η λειτουργική κατάληψη και η ενότητα του αγώνα στη βάση των πολιτικών στόχων της ανατροπής. Το ΕΠΑΜ είναι η μόνη οργανωμένη δύναμη που ξέρει πώς να το κάνει. Το απέδειξε στην ΕΡΤ. Όμως απαιτείται δουλειά στη γειτονιά και στους χώρους δουλειάς όσο ποτέ άλλοτε. Η δουλειά του Μετώπου σ’ αυτούς τους χώρους είναι που θα κάνει την διαφορά. Όλα τα άλλα είναι για το θεαθήναι, για την τιμή των όπλων και για αυτοκατανάλωση. Τα αφήνουμε για όλους εκείνους τους πολύ «επαναστάτες» που είναι εντελώς εθισμένοι στην αυτοϊκανοποίηση.

Πολύ περισσότερο σήμερα όπου η μια θρυαλλίδα διαδέχεται την άλλη καθώς το επίσημο καθεστώς θέλει πάση θυσία να τελειώσει το ταχύτερο δυνατό την δουλειά που έχει αναλάβει. Η συγκυρία προσφέρεται όσο ποτέ άλλοτε όχι μόνο για να απαλλαγεί ο απλός κόσμος από τα πολιτικά ερείπια του εμφυλίου σε δεξιά και αριστερά που τον στοιχειώνουν ακόμα και έχουν θέσει την ίδια την επιβίωση την δική του και της πατρίδας του εν κινδύνω, αλλά και από τους κομματικούς μηχανισμούς που τον κρατούν υπόδουλο στο χώρο δουλειάς.

Κάθε μέρα, βήμα το βήμα, η κοινωνία αποκαθάρεται από τα σκουπίδια του παλαιοκομματικού συρφετού που την κρατούσε σε καταστολή. Όσο κι αν προσπαθούν ο νέος δικομματισμός που θέλουν να στήσουν με τις εφεδρείες του σε δεξιά και αριστερά δεν πρόκειται να σταθεί. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Καταρρέει ήδη μέσα στον κόσμο πριν καν σταθεί. Κανένα από τα επίσημα κόμματα δεν πρόκειται να επιβιώσει αυτής της κατάστασης. Κι αυτή είναι μια από τις πιο θετικές συνέπειες της σημερινής κρίσης. Μαζί τους θα χαθούν μια για πάντα και οι κομματικοί στρατοί, όλοι αυτοί που πάνω και πέρα απ’ όλα βάζουν το συμφέρον της διεστραμμένης ιδεολογίας τους, δηλαδή του κόμματός τους, δηλαδή του δικού τους ιδιοτελούς χώρου έναντι του λαού και της χώρας.

Απέναντί τους ποιος μπορεί να σταθεί; Το ΕΠΑΜ έχει αποδείξει την αξία του και γι’ αυτό έχει προκαλέσει τώρα τελευταία το μένος εχθρών και άσπονδων φίλων. Ολόκληρος ο συρφετός έχει αλυχτήσει σε διαδίκτυο και μη. Ανίκανοι και ανήμποροι να αντιμετωπίσουν το ΕΠΑΜ και τους Επαμίτες πρόσωπο με πρόσωπο μέσα στην κοινωνία, έχουν ανοίξει τον βόρβορο της συκοφαντίας, της λάσπης, της προβοκάτσιας. Συνεχίστε έτσι. Σας ικετεύουμε συνεχίστε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι δύναμη μας δίνετε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πιο δυνατοί γινόμαστε όσο συνεχίζετε να αποδεικνύετε με τον τρόπο σας ότι τα αφεντικά σας μας τρέμουν. Και μην ανησυχείτε θα έρθει η στιγμή να λύσουμε τους ανοιχτούς λογαριασμούς μας με όλα τα τρωκτικά του καθεστώτος. Να είστε σίγουροι ότι στα ελικόπτερα με τα οποία θα διαφεύγουν – αν το κατορθώσουν – τα αφεντικά σας, δεν θα υπάρχει χώρος για εσάς και τότε οι ανώνυμοι θα γίνουν επώνυμοι και οι κουκουλοφόροι θα φανερώσουν το βδελυρό τους πρόσωπο. Ο καιρός – αγαπητές κυρίες και κύριοι – ο καιρός γαρ εγγύς.

Δίπλα σ’ αυτούς βέβαια υπάρχουν πάντα και οι άσπονδοι φίλοι του ΕΠΑΜ. Ξέρετε για ποιους λέω. Για όλους αυτούς που δήθεν νοιάζονται για την ενότητά του και ενδιαφέρονται να το «επανιδρύσουν» κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους. Είναι όλοι αυτοί που νοιάζονται να το σύρουν σε συνεργασίες με τελειωμένους και μιλάνε για ενότητα ενώ πυροδοτούν κάθε λογής καυγάδες, διχόνοιες και τριβές. Έτσι έχουν μάθει μια ολόκληρη ζωή θητείας σε ότι πιο απεχθές γκρουπούσκουλο γέννησε η αποσύνθεση των χώρων της αριστεράς.

Είναι όλοι αυτοί που θέλουν δήθεν το ΕΠΑΜ πιο ριζοσπαστικό, αλλά αυτοί είναι απόντες από κάθε δράση, από κάθε αγώνα εκεί που είναι ο ζωτικός χώρος του Μετώπου, δηλαδή στις γειτονιές. Αυτοί ξέρουν καλύτερα. Ερείπια αποτυχημένων ιδεολογιών και ακόμη πιο αποτυχημένων σχημάτων του περιθωρίου, απόντες απ’ όλες τις μεγάλες μάχες του καιρού μας, αυτοί ξέρουν καλύτερα. Πώς είναι δυνατόν το ΕΠΑΜ και μια χούφτα νοικοκύρηδες, απλοί άνθρωποι του μόχθου, απαίδευτοι στις χλωμές θεωρίες μιας άλλης εντελώς ξεπερασμένης εποχής που την στοίχειωσαν μέχρι αηδίας, να καταφέρουν αυτό που όλοι αυτοί οι μεγάλοι «επαναστάτες» δεν κατόρθωσαν; Πώς είναι δυνατό να κατορθώνουν να κερδίζουν ακροατήρια, που αυτοί ούτε καν πλησίασαν; Πώς είναι δυνατό να πείθουν και να εδραιώνουν τις ανατρεπτικές θέσεις τους μέσα στον κόσμο, όταν αυτοί τρέμουν μόνο και μόνο με την ιδέα ότι πρέπει να δώσουν την μάχη της γειτονιάς;

Γι’ αυτό το ΕΠΑΜ θα πρέπει να «επανιδρυθεί», γιατί έχει χάσει την επαναστατική του ορμή. Και μας το λένε ποιοι; Οι απόντες! Οι άνανδροι που όποτε τους χρειάστηκε το κίνημα αυτοί είχαν πάντα πιο σοβαρές ασχολίες, ενώ αυτοί το θυμήθηκαν μόνο όταν ξέμειναν από λεφτά και το ΕΠΑΜ ήταν μια καλή διέξοδος για να τους γλυτώσει από τον δικαστικό κλητήρα. Έτσι είναι όλοι οι μεγάλοι «επαναστάτες», αυτοί έχουν πάντα δίκιο όταν κατάφωρα συκοφαντούν, όταν παραχαράσσουν θέσεις και γεγονότα, όταν είναι τόσο θρασύδειλοι που δεν τολμούν να αντιπαρατεθούν ενώπιος ενωπίω μέσα στις ανοιχτές διαδικασίες του Μετώπου όπου θα αντιμετωπίσουν αντίλογο, αλλά σκοπό τους είναι να κάνουν με κάθε τρόπο ζημιά. Δικαίωμά τους. Η γλίτσα μπορεί να σε κάνει να γλιστρήσεις, αλλά όλοι την σιχαίνονται.

Εμείς τη δουλειά μας. Αυτή που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα απ’ όλους. Δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν. Ο εχθρός το γνωρίζει καλύτερα από εμάς. Γι’ αυτό και έχει κινητοποιήσει τις τελευταίες εφεδρείες του εναντίον μας: τους άσπονδους φίλους. Εμείς απλά τους λέμε: έχουμε ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα στο οποίο κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να μας παραβγεί. Ξέρουμε να μιλάμε με τον κόσμο, τον απλό κόσμο, τον κανονικό κόσμο, εκείνον που ξέρει τι θα πει μεροκάματο και που αρνείται να μπει σε καλούπια εγχειριδίου. Και του μιλάμε εκεί που βρίσκεται, δηλαδή στις γειτονιές, στα χωριά και στους χώρους εργασίας. Και ξέρουμε να του μιλάμε στη γλώσσα του, αλλά και να τον πείθουμε για μια ανατροπή τόσο ριζοσπαστική όσο δεν έχει φανταστεί καμιά από τις χλωμές θεωρίες της επανάστασης του εγχειριδίου που προσκυνάνε σαν εικόνισμα τα διάφορα ερείπια της αριστεράς και του αναρχισμού.

Όσο κι αν προσπαθούν εχθροί και άσπονδοι φίλοι, το ΕΠΑΜ είναι αμετακίνητο, βράχος σωστός στα πιστεύω του. Δεν μας νοιάζει τι λένε. Εμείς δεν πρόκειται να ταυτιστούμε με κανένα από τα παρακλάδια της καθεστωτικής δεξιάς και της ξεπουλημένης αριστεράς. Ούτε με τα φύρδην μίγδην θραύσματα, αποτέλεσμα της κατάρρευσής τους. Με εμάς ο εμφύλιος τελειώνει μια και καλή. Οι πολιτικές δυνάμεις που δημιούργησε ο εμφύλιος για να κρατά διχασμένο τον λαό σε δεξιά και αριστερά, παραπαίουν και εμείς δεν θα τους κάνουμε την χάρη να ενταφιαστούμε μαζί τους. Όποιος θέλει είναι ελεύθερος να τους ακολουθήσει στον τάφο. Το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται να το κάνει. Θα τους πολεμήσουμε με πείσμα μέχρι το τέλος. Μέχρι την απελευθέρωση του λαού και της πατρίδας από ολόκληρο το καθεστώς και τις δυνάμεις που το αναπαράγουν από τα δεξιά και τα αριστερά.

Η ανατροπή του καθεστώτος από τον ίδιο τον λαό στο έδαφος της κατάχτησης της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας θα σαρώσει τόσο την δεξιά, όσο και την αριστερά. Είναι τόσο σίγουρο όσο μια μαθηματική πρόταση. Θα σαρώσει κομματικούς μηχανισμούς και ιδεολογικά κολλήματα για να αποκαλύψει τις πραγματικές αντιθέσεις μέσα στον ίδιο τον λαό και στην κοινωνία στην πορεία του προς την πρόοδο.

Θα γεννήσει αναγκαστικά νέες πολιτικές δυνάμεις που θα σέβονται και θα υπηρετούν τον λαό παλεύοντας για το βάθεμα όλο και περισσότερο της δημοκρατίας, όπου η ελευθερία της σκέψης και της συνείδησης, αλλά και η αποφασιστική συμμετοχή στη διοίκηση της χώρας ακόμη και της τελευταίας νοικοκυράς, δεν θα επιτρέπει τη συγκρότηση κομματικών στρατών που νέμονται την εξουσία στο όνομα του φιλελευθερισμού, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της λαϊκής εξουσίας, ή της νέας νοηματοδότησης του κομμουνισμού. Όλες αυτές οι διεστραμμένες ιδεολογίες, που κοιτούν ανάποδα την κοινωνία και πάντα με όρους χειραγώγησης, θα σαρωθούν όπως ο ούριος άνεμος διαλύει τα βαριά σύννεφα που κρύβουν τον δρόμο.

Κι εμείς είναι σίγουρο ότι θα είμαστε εκεί για να γιορτάσουμε την νίκη μαζί με τον λαό μας ελεύθερο και αληθινά κυρίαρχο στον τόπο του για πρώτη φορά μετά την απαλλαγή του από τον Οθωμανικό ζυγό. Αρκεί να μην χάσουμε το δρόμο μας. Κι αυτός είναι ένας: μέσα στις γειτονιές, στα χωριά και στους χώρους δουλειάς. Με τον απλό κόσμο, με τον κόσμο που δεν σκέφτεται με ιδεολογήματα, αλλά αντιμετωπίζει τη ζωή απλά και με βάση το πρακτικό συμφέρον του. Δεν έχουμε στιγμή για χάσιμο. Τώρα κρίνονται τα πάντα.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με τους αρχοντοχωριάτες της ιδεολογίας, ούτε καν μέσα στις γραμμές μας. Αφήστε τους να τους γελοιοποιήσει η ίδια η ζωή όπως το κάνει δεκαετίες τώρα. Ο λαός είναι εκεί έξω και μας περιμένει. Περιμένει να εμπνευστεί για να τελειώσει μια κι έξω με τους δοσίλογους και τα τσιράκια τους. Από εμάς εξαρτώνται όλα. Κι ας αφήσουμε όλους του άλλους να παίζουν το «κίνημα» με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για το θεαθήναι, για την δική τους προσωπική αυτοϊκανοποίηση με τις μάζες να τους παρακολουθούν απαθείς και με οίκτο.