Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Από ποιους κινδυνεύει το αίτημα για έξοδο από το ευρώ;


ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν σήμερα τμήματα της αστικής τάξης, ή αστικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να «σηκώσουν» το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την ΕΕ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Συγκροτημένο τμήμα της αστικής τάξης (τόσο της μονοπωλιακής, όσο και της μη μονοπωλιακής) που να ζητά, να απαιτεί την έξοδο από ευρώ μόνο, ή και από την ΕΕ δεν υπάρχει. Γι' αυτό και δεν βλέπουμε αστικές δυνάμεις να το ζητούν. Ούτε καν στο βάθος του πολιτικού ορίζοντα. Όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν στρώματα της άρχουσας τάξης υπέρ της εξόδου του ευρώ μόνο ή και από την ΕΕ, ας μας τα δείξουν. Ας μας δείξουν πώς και που κάτι τέτοιο εκφράζεται. Πρόκειται για μια ανοησία που λάνσαρε το κατεστημένο, ώστε να στιγματιστεί το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ ως αποκύημα σκοτεινών συμφερόντων. Ξέρετε, το «λόμπι» ή η «συμμορία της δραχμής» κι άλλα τέτοια φαιδρά. Από αυτούς το άρπαξαν και κάποιες δυνάμεις της αριστεράς όπως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η Παπαρήγα και κάποιοι από το ΑΝΤΑΡΣΥΑ προκειμένου να αποδυναμώσουν το λαϊκό, πατριωτικό και ταυτόχρονα δημοκρατικό περιεχόμενο του αιτήματος. Γι’ αυτό και κανένας τους δεν αποδέχεται αυτό καθαυτό το αίτημα αυτό της εξόδου και της εισαγωγής εθνικού κρατικού νομίσματος, είτε γιατί το χαρακτηρίζει «εθνικιστικό», όπως κάνει η ηγεσία Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε γιατί δεν είναι αρκούντως «αντικαπιταλιστικό», ή «ταξικό» όπως το νομίζουν όλοι οι άλλοι.


Η ιστορία είναι παλιά, απλά επαναλαμβάνεται με νέους όρους. Και στην παλιά ναζιστική κατοχή, ιδίως στα πρώτα δυο χρόνια, γινόταν μια επίμονη προσπάθεια να ταυτιστεί το αίτημα της εθνικής αντίστασης με τις δυνάμεις εκείνες που ήθελαν την αποκατάσταση της επικυριαρχίας των Βρετανών στην Ελλάδα. Έτσι οι εκπρόσωποι των δυνάμεων κατοχής, της κομαντατούρ απέδιδαν το κίνημα της εθνικής αντίστασης και κυρίως το ΕΑΜ ως συνωμοσία των Βρετανών και του φαύλου πολιτικού συστήματος που δραπέτευσε μετά την κατάρρευση του μετώπου. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν ακόμη και «αντιστασιακές» φωνές. Την προβληματική αυτή την ασπάστηκαν και τότε κάποιοι στην αριστερά και αρνήθηκαν είτε από σκοπιμότητα, είτε από αμέριστη βλακεία - που σε τέτοιο βαθμό ισοδυναμεί πάντα με προδοσία - την συμμετοχή τους στην εθνική αντίσταση στο όνομα της αναγκαίας συμπλήρωσής των εθνικών και πατριωτικών καθηκόντων με "ταξικά" συνθήματα και άλλα τέτοια φαιδρά. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα.

Το αίτημα για έξοδο από το ευρώ και φυσικά από την ΕΕ δεν μπορεί να το σηκώσει καμιά αστική δύναμη, καμιά καθεστωτική δύναμη. Ούτε του παρόντος, ούτε του μέλλοντος. Μόνο ο λαός και πιο συγκεκριμένα τα εργαζόμενα στρώματά του που παραδοσιακά αποτελούσαν την εργατική τάξη και σήμερα έχουν χάσει την συγκρότηση τάξης. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ σήμερα χωρίς μεγάλες βαθιές ριζικές ανατροπές στο σύστημα πολιτικής και οικονομίας της χώρας. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Τέτοιες ανατροπές καμιά αστική ή καθεστωτική δύναμη να τις αντέξει.

Το αίτημα αυτό λοιπόν δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ούτε δεξιό, ούτε αριστερό. Μπορεί να είναι μόνο λαϊκό, πατριωτικό, δημοκρατικό και να αφορά στο σύνολο του λαού. Και ναι μεν, αν το προσεγγίσει κανείς γενικά και αφηρημένα το όλο ζήτημα, μπορεί να φανταστεί μια μετάβαση από ευρώ σε εθνικό νόμισμα χωρίς να θιχτούν οι βασικές δομές της πολιτικής οικονομίας της Ελλάδας όπως αυτή την γνωρίζουμε επί δεκαετίες. Με άλλα λόγια να φανταστεί κανείς την εισαγωγή σε εθνικό νόμισμα σαν μια μετάβαση προς τα πίσω, δηλαδή στην πρότερα, προ ευρώ, κατάσταση της Ελλάδας. Όμως αυτό μπορεί να γίνει μόνο στο επίπεδο της φαντασίας και με φαντασιοπληξίες δεν μπορείς να αναλύεις την πραγματικότητα, ούτε να ασκείς πολιτική και μάλιστα προς όφελος του λαού. Καμιά μετάβαση σε εθνικό νόμισμα από μόνη της δεν θα λύσει τα προβλήματα του λαού και της χώρας, αλλά και καμιά μετάβαση σε εθνικό νόμισμα δεν μπορεί να γίνει από μόνη της, ξεκομμένη δηλαδή από αναγκαίες βαθιές τομές στο επίπεδο της οικονομίας και της πολιτικής υπέρ του λαού. Διαφορετικά δεν θα μπορέσει ν’ αντέξει στις συνθήκες του βίαιου ανοίγματος των οικονομιών που επιβάλλουν αγορές και μηχανισμοί σε υπερεθνικό επίπεδο.

Όποιος νομίζει ότι η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα είναι το ίδιο εύκολη για την άρχουσα τάξη, για την ολιγαρχία αυτού του τόπου, όπως έγινε με την μετάβαση στο ευρώ, δεν έχει πιάσει κάβο από το τι συμβαίνει. Η αστική τάξη της χώρας, ιδίως στις πολιτικές και οικονομικές της κορυφές, έχει αφομοιωθεί πλήρως από το σύστημα εξάρτησης και υποταγής του ευρώ. Οι ίδιοι οι όροι αναπαραγωγής του ντόπιου μονοπωλιακού κεφαλαίου προϋποθέτουν την ύπαρξη του ευρώ, της ευρωζώνης και της αφομοιωτικής τους δύναμης έναντι των εθνικών οικονομιών εντός και εκτός ΕΕ. Δεν υπάρχει γι’ αυτούς ζωή εκτός ευρώ και ευρωζώνης. Δεν έχουν πια αυτοτελή συμφέροντα εκτός ευρώ και μάλιστα ενάντια στο ευρώ. Πρόκειται για μια άκρως παρασιτική, κομπραδόρικη, ραντιέρικη και κρατικοδίαιτη ολιγαρχία που ξέρει μόνο να κερδίζει από την λεηλασία. Γι’ αυτό και έχει παραδοθεί πριν καν ξεκινήσει η όποια μάχη.

Έτσι ή αλλιώς η άρχουσα τάξη αυτού του τόπου, τόσο η πολιτική, όσο και η οικονομική, δεν υπήρξε ποτέ σ’ ολόκληρη την ιστορία της πατριωτική δύναμη, δεν νοιάστηκε ποτέ γι’ αυτόν τον τόπο, για την Ελλάδα, πέρα από την μετατροπή της σε προνομιακό πεδίο λεηλασίας και τυχοδιωκτισμών. Από την εποχή του πρώτου δανείου που λύσσαξε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο προπάτορας του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης της επίσημης Ελλάδας έως σήμερα, να αντληθεί από το Λονδίνο και έτσι «να ενοχοποιήσει, ούτως ειπείν, την Αγγλίαν εν τη εκβάσει της ελληνικής επαναστάσεως» και να δώσει αφορμή «εις την έναρξιν αμοιβαίων σχέσεων» μεταξύ Ελλάδος και Αγγλίας, όπως έλεγε ο ίδιος ο Μαυροκορδάτος στις οδηγίες του και με τον τρόπο αυτό να εξαναγκάσει την Αγγλία να εγκαταλείψει την «ουδετερόφιλη» στάση και να μετατρέψει την «εν σπαργάνοις» Ελλάδα σε προτεκτοράτο της, οι κυβερνώντες την χώρα ήταν ανίκανοι να επιδείξουν πατριωτική στάση.

Ο πατριωτισμός τους πάντα – με ιδιότυπη εξαίρεση τον Καποδίστρια – περνούσε πρώτα από το Λονδίνο, το Παρίσι, ενίοτε από το Βερολίνο, αργότερα από την Ουάσιγκτον και πάει λέγοντας. Ήταν πάντα ένας πατριδοκάπηλος πατριωτισμός στην υπηρεσία των μεγάλων ξένων συμφερόντων. Τα στηρίγματα της εξουσίας τους πάντα τα αναζητούσαν στο εξωτερικό στις αυλές των μεγάλων δυνάμεων μετατρέποντας την Ελλάδα σε ημιαποικία. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσαν ποτέ να παίξουν προοδευτικό ρόλο και να βοηθήσουν αυτή την χώρα να σταθεί στα πόδια της. Σήμερα οι επίγονοί τους έχουν παραδοθεί στο μοιραίο: στην διάλυση και επίσημη κατάλυση της Ελλάδας προς όφελος μιας «πλανητικής οικονομίας» όπου κυριαρχεί η απόλυτη ελευθερία των κεφαλαίων, των αγορών και της νομαδικού εργατικού δυναμικού σε βάρος κάθε έννοιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
 
Αυτό δεν σημαίνει ότι ορισμένα στρώματα της αστικής τάξης, κυρίως της μη μονοπωλιακής που η επιβίωσή τους συνδέεται οργανικά με την ύπαρξη της εθνικής οικονομίας και της εσωτερικής αγοράς, κάτω από την απειλή της απόλυτης καταστροφής τους δεν θα δουν ευνοϊκά ένα τέτοιο αίτημα. Όμως, αυτά τα στρώματα μπορούν να το υποστηρίξουν όχι σαν δικό τους αίτημα, αλλά σαν ένα αυθεντικά λαϊκό αίτημα που απαιτεί πολλά περισσότερα από το να γυρίσουμε απλά στην πρότερα κατάσταση της παλιάς δραχμής. Μπορούν να υποστηρίξουν το αίτημα προσχωρώντας στο λαϊκό κίνημα κι όχι πρωτοστατώντας σ' αυτό. Είναι η φύση της κατάστασης τέτοια. Γι’ αυτό και ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα για τον εκμαυλισμό του αιτήματος δεν προέρχεται από τα «δεξιά», δηλαδή από την σκοπιά εκείνων που πιθανώς να θέλουν να γυρίσουμε στην παλιά δραχμή με τους όρους που λειτουργούσε η Ελλάδα πριν το ευρώ, αλλά από τα «αριστερά», δηλαδή από όλους εκείνους που το απορρίπτουν ή το μεταφράζουν όχι ως κορυφαίο λαϊκό, πατριωτικό, δημοκρατικό αίτημα σήμερα, αλλά με τον δικό τους υστερόβουλο αριστερό, αντικαπιταλιστικό, ή ταξικό τρόπο.

8 σχόλια:

  1. Θα ήθελα να τονίσω:
    Την οποιαδήποτε ποσότητα ευρώ που παίρνουν οι κυβερνώντες από την "Ευρώπη" είναι πάντοτε χρέος του λαού, την τρώνε, όμως τα αφεντικά τους ή αυτοί.
    Αυτό γίνεται και με το κρατικό δανεισμό, δηλαδή παίρνουν το δάνειο οι κυβερνώντες, πού είναι πάντοτε χρέος του λαού, το τρώνε, όμως, τα αφεντικά τους ή αυτοί.
    Ούτε το ευρώ, ούτε κάποιο άλλο ξένο νόμισμα, ούτε ο κρατικός δανεισμός είναι κατάλληλα για φιλολαϊκή πολιτική ή οικονομία διότι, εκτός το ότι οι κυβερνώντες ή τα αφεντικά τους τρώνε τα λεφτά πού είναι πάντοτε χρέος στις πλάτες του λαού, το άλλο θέμα είναι ότι μόνο με τοπικές οικονομίες από τούς ντόπιους για όλους τους ντόπιους μπορούμε να μιλάμε για πολιτική και οικονομία με κατεύθυνση φιλολαϊκή και φιλοπεριβαλλοντική δηλαδή που θα οδηγεί σε ποιοτικότερη και πιό ελεύθερη για όλους ζωή. Παράδειγμα η φιλολαϊκή οικονομία και πολιτική στην Χαλκιδική σήμερα εκφράζεται από τους ντόπιους σε ασύγκριτα καλύτερο και ποιοτικότερο βαθμό από την καταστροφική και εκφυλιστική για τον άνθρωπο και το περιβάλλον εισβολή των ψυχοπαθών "επενδυτών" ξένων και ελλήνων, που πατάνε στο προκατασκευασμένο από αυτούς χρέος είτε κρατικό είτε λόγω ευρώ.
    Με την ευκαιρία να συγχαρώ τους ήρωες της Χαλκιδικής που προστατεύουν τον αξιοπρεπή και ποιοτικό τρόπο ζωής στον τόπο τους. Να συγχαρώ επίσης όλους όσους τους συμπαραστέκονται και τους βοηθούν.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δηλαδη εσυ λες να βγει η ελλαδα απο ευρω και εε με τον λαο στην εξουσια οπως λεει περιπου και το κκε(δεν νομιζω οτι θες εξοδο απο εε και ευρω αλλα με καπιταλισμο).Και κατι αλλο δεν υπαρχουν σημερα καπιταλιστες οι οποιοι χανουν απο το ευρω την εε και τα μνημονια και προτιμουν δραχμη και συμμαχιες με αλλες χωρες οπως πχ ρωσσια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καπιταλισμός δεν είναι μια μονοσήμαντη στατική κατηγορία, όπως φαντάζεται όποιος έχει διαβάσει μόνο εγχειρίδια. Καπιταλισμός γενικά δεν υπάρχει. Ο καπιταλισμός σαν σύστημα διέπεται από την ταξική πάλη κι αυτή σμιλεύει την μορφολογία του. Το να βγει η Ελλάδα από το ευρώ και την ΕΕ μπορεί να γίνει στο γενικό έδαφος του καπιταλισμού, αλλά δεν μπορεί να γίνει με όρους ελληνικού καπιταλισμού, δηλαδή με όρους κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου. Αναγκαστικά θα γίνει με όρους παλλαϊκού κινήματος και δημοκρατίας τέτοιας που θα τείνει να υπερβεί τις ανοχές και τα όρια του καπιταλισμού. Το αν θα τα υπερβεί τελικά και προς τα που είναι αποκλειστικά υπόθεση της ταξικής πάλης και ειδικότερα του παλλαϊκού κινήματος. Έτσι κινείται η ιστορία στον καπιταλισμό κι όχι με αντιθετικά "κοινωνικά μοντέλα", όπου η μετάβαση γίνεται με όρους φαντασίας, επειδή δηλαδή το θέλει το τάδε ή το δείνα κόμμα που έχει αυτοανακηρυχθεί πρωτοπορία.
      Και βέβαια υπάρχουν καπιταλιστές που πλήττονται από την κρίση του ευρώ και θα έβλεπαν με καλό μάτι μια άλλη πορεία. Αλλά αυτοί δεν μπορούν να συγκροτήσουν κοινωνική και πολιτική δύναμη που να διεκδικήσει την ηγεμονία στο λαϊκό κίνημα. Είναι το υπόλειμμα ενός συστήματος που καταρρέει σήμερα μέσα στην χώρα, ενώ οι κορυφές της τάξης τους συμμετέχουν ενεργά στην ολοκληρωτική διάλυση ακόμη και του τρόπου που παραδοσιακά ασκούσε κοινωνική επιρροή και συμμαχίες η αστική τάξη στην Ελλάδα. Δεν έχουν ούτε τα μέσα, ούτε την δύναμη να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόνο να σταθούν θετικά, στην καλύτερη περίπτωση, στο παλλαϊκό κίνημα που θα βγάλει την χώρα από το μπουντρούμι και την καταστροφή. Και να ελπίζουν ότι μέσα από την κοσμογονική αλλαγή που θα επιφέρει αυτό το κίνημα, κάπου θα βολευτούν κι αυτοί.

      Διαγραφή
  3. Αν θέλουμε ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και γενικά οτιδήποτε ελεύθερο και ανεξάρτητο, πρέπει να αποχωρήσουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, της αυτής μορφής.
    Αν τα σύνορα της Ελλάδας δεν είναι τα σύνορα της Ευρώπης, τότε θα πρέπει να θυμηθούμε τα λόγια του George Bush, πατήρ. "Τα σύνορα της Ελλάδος είναι Ιερά". ;-)

    Μην ξεχνάμε πως πάντοτε η Ευρώπη ήταν η "stepping stone", της Αμερικής στην Ευρασία και η Ρωσσία πια έχει προσανατολιστεί στην Κίνα, ως πελάτη στις μορφές καυσίμου και όχι μόνο, από όσα γνωρίζω.

    Στη σημερινή τεχνολογικά ανεπτυγμένη εποχή η φιλοσοφία και η πολιτική θα παίξουν σημαντικά καίριο ρόλο (BETWEEN
    TWO AGES Zbigniew Brzezinski -1970).
    Φιλοσοφία και πολιτική είναι αυτό που λείπει από αυτούς που θέλουν να παραμείνουμε στο ευρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καταρχην φιλε που εχεις μεινει αφωνος η εε δεν αλλαζει δεν μπορει να παρει διαφορετικη μορφη απο αυτη που εχει δεν γινεται να γινει η εε υπερ των λαων οπως λεει ο τσιπρας και ο καμμενος.Και μια τελευταια ερωτηση δημητρη ο αδερφος μου σπουδαζει οικονομικα ειναι στο 3ο ετος και μου εχει πει οτι οι εφοπλιστες ειναι υπερ της επιστροφης σε εθνικο νομισμα γιατι διαπραγματευονται το δολλαριο με ευρω και θα ηταν προτιμοτερο να διαπραγματευονται το δολλαριο με εθνικο νομισμα....ισχυει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι δεν ισχύει τα ναυλοσύμφωνα είναι σχεδόν πάντα σε δολάριο. Τι δουλειά έχει το εθνικό νόμισμα; Οι εφοπλιστές έχουν και είχαν από παλιά ελάχιστη σχέση με το εθνικό νόμισμα. Τα περιουσιακά τους στοιχεία, αλλά και η δράση τους έχει ελάχιστη σχέση με την εθνική οικονομία. Ακόμη και ο στόλος τους είναι κυρίως σε ξένη σημαία. Όχι πώς αν ήταν σε ελληνική, θα άλλαζε τίποτε ουσιαστικό, αλλά λέμε. Οι εφοπλιστές ήταν ανέκαθεν οι βασικοί φορείς της συναλλαγματικής εκροής από την ελληνική οικονομία. Οι δουλειές τους είναι παγκοσμιοποιημένες εδώ και δεκαετίες. Γι' αυτό και τους ενδιαφέρει να συναλλάσσονται με αποθεματικά νομίσματα που δεν χάνουν εύκολα την αξία τους, ενώ στο διεθνές εμπόριο νομισμάτων διατηρούν πολύ καλό πλασάρισμα.

      Διαγραφή
  5. Κυριε Καζάκη το να επιστρέψουμε σε "εθνικο" νόμισμα παίρνει μορφή λαϊκισμού αλλα αν πραγματοποιηθεί με την παλιά του μορφή και λειτουργία θεωρώ ότι θα οδηγήσει σε καταστροφή. Κατ' αρχήν πιστεύω ότι ο εκφοβισμός περί εσωτερικής υποτίμησης σε περίπτωση επιστροφής σε εθνικό νόμισμα είναι μια λασπολογία, γιατί δε νομίζω να μπορεί να υποτιμηθεί περισσότερο η δημόσια και ιδιωτική περιουσία από όσο έχει υποτιμηθεί τα τελευταία χρόνια. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα πιστεύω ότι χρειάζεται την κατάλληλη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική και σωστό συντονισμό από κυβέρνηση και κεντρική τράπεζα (όχι εννοείται αυτή την εθνική καταστροφή που λέγεται Τράπεζα της Ελλάδος). Εννοώ να μην χρησιμοποιείται το νόμισμα για εσωτερικό λαϊκισμό μέσω υποτίμησης του αλλά να γίνει η οικονομία ανταγωνιστική έτσι ώστε να κρατιέται η ισοτιμία του σταθερή. Τι λέτε εσείς για αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "..και κάποιοι από το ΑΝΤΑΡΣΥΑ.."

    Κάποιοι από το ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν υπάρχουν. Υπάρχει Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που από την αρχή έχει ταχθεί υπέρ της διπλής εξόδου από ΕΥΡΩ και ΕΕ σαν κομμάτι μιας αντικαπιταλιστικής πορείας,και απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία του λαού. Αν είναι να λέμε κάτι να το λέμε σωστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή