Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Περί Αλαβάνου και τα σχετικά…


Από μια φίλη, έλαβα και δημοσιεύω το παρακάτω σχόλιο σχετικά με τον κ. Αλαβάνο:

«Καλησπέρα, πήρα το θάρρος να σας ενημερώσω για το παρακάτω λόγω της αναφοράς που κάνατε στην Εκπομπή ΑΕ. Στην εκπομπή 8/3 του Χαριτάτου στο Alpha με καλεσμένο τον Αλαβάνο, όταν ερωτήθηκε ο Αλαβάνος εάν ήταν στην συγκέντρωση έξω από το Μέγαρο (6/3), απάντησε κατηγορηματικά όχι. Ανέφεραν μόνο τους ανεξάρτητους Έλληνες και κάποιους "άλλους". Έτσι στείλαμε το παρακάτω μήνυμα: "αυτοί οι άλλοι που λες απ΄έξω ήταν το ΕΠΑΜ. Αυτοί που αντιγράφεις, αλλά ακούγεσε μόνο εσύ (με το plan Β επειδή έχεις καλές δημόσιες σχέσεις". Το πόσο παπαγαλάκι είναι στο λεπτό 27:40 διάβασε παντού για τον Αλαβάνο και τους Ανεξάρτητους και στο 32:38 τα θυμήθηκε όλα και το ΕΠΑΜ και τους υπόλοιπους την ώρα που μουγκρίζει ο Αλαβάνος, ενώ το μήνυμα ήταν το παραπάνω. Τουλάχιστον καταφέραμε να πει την απαγορευμένη λέξη "ΕΠΑΜ".»


Το συμβάν αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει. Δεν είναι η πρώτη φορά που το "μέτωπο" του Αλαβάνου δεν ανταποκρίνεται σε πρόσκληση του ΕΠΑΜ και των άλλων κινημάτων. Εδώ που τα λέμε ποτέ δεν ανταποκρίθηκε. Βλέπετε, εμείς είμαστε αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ. Δεν θέλει να πάθει τα ίδια και ο Αλαβάνος. Άλλωστε μόνο αυτόν τον δίαυλο επικοινωνίας έχει με τον κόσμο. Κανέναν άλλο. Ούτε θα τον δει κανείς να οργώνει την Ελλάδα για να αφυπνίσει και να οργανώσει τον κόσμο. Αυτά είναι για άλλους ταλαίπωρους.

Ο Αλαβάνος δεν συνιστά κίνδυνο ή απειλή για κανένα καθεστώς, πολύ περισσότερο για το σημερινό. Γι' αυτό τον βγάζουν. Είναι καμμένο χαρτί στη συνείδηση του κόσμου και το ξέρουν. Έτσι βγάζουν ένα καμμένο χαρτί για να κάψει ένα πλατύ αίτημα που όλο και περισσότερος λαός το αγκαλιάζει. Άλλωστε δεν μπορεί ούτε καν να το υποστηρίξει. Λέει αρλούμπες και όταν τον στριμώχνουν - πράγμα σπάνιο - το ρίχνει στην παλαβή. Ο Αλαβάνος και η παρέα του, διότι περί παρέας πρόκειται μιας και δεν υφίσταται πουθενά σε κανένα μέτωπο αγώνα του λαού, επιδιώκουν τρία πράγματα:

Πρώτο, να δείξουν ότι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι ένα αναγκαίο κακό, ένα plan b, που πρέπει να δοκιμάσει ο κόσμος όπως το μουρουνέλαιο. Και μάλιστα θέλουν να το ταυτίσουν με μια βίαιη προσαρμογή με βαριές θυσίες και απότομη πτώση (θεωρία Λαμπαβίτσα και άλλων αριστερών φιλελεύθερων), αλλά με θετική απώτερη προοπτική, με ελπίδα στο βάθος του τούνελ. Αυτή η λογική είναι το alter ego της επίσημης πολιτικής που εφαρμόζεται και έχει σαν στόχο να θυματοποιήσει τον λαό, να τον πείσει δηλαδή ότι έτσι ή αλλιώς θα είναι το θύμα μιας βίαιης σε βάρος του προσαρμογής μόνο που στο plan b υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Με λίγα λόγια η παρέα Αλαβάνου ζητά από τον λαό να την εμπιστευτεί για να πειραματιστεί σε βάρος του και στην κασίδα του.

Δεύτερο, η παρέα Αλαβάνου έχει αναλάβει να πλευροκοπήσει το αίτημα για έξοδο από το ευρώ και της εισαγωγής εθνικού νομίσματος από τα "αριστερά". Θέλει να μετατρέψει ένα καθαρόαιμο λαϊκό, πατριωτικό και δημοκρατικό αίτημα, σε "αριστερό" για το ερμηνεύει κατά το δοκούν, όπως θέλει. Να αλλάζει ταξικά πρόσημα και έτσι να το μετατρέπει σε ένα απλό σύνθημα σκοπιμότητας, προκειμένου η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου που δεν γουστάρει την αριστερά και τα ιδεολογήματά της να γυρίσει την πλάτη στο αίτημα και στη στράτευση σ' αυτό. Ο Αλαβάνος επιδιώκει - ιδίως τώρα που το ΚΚΕ καταρρέει - να μετατραπεί σε εγγυητή της ενότητας της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς με την εκλογική και κοινωνική της βάση. Γι' αυτό και καλεί σε συστράτευση την αριστερά, έστω κι αν έχουν ανταποκριθεί μόνο κάτι ερείπια του περιθωρίου της που έτσι ή αλλιώς βρίσκονται εκτός μαζών και λαϊκού κινήματος.

Τρίτο, η παρέα Αλαβάνου δεν νοιάζεται για το αν θα υπάρξει κίνημα ή όχι. Αυτό που την νοιάζει είναι να είναι έτοιμη να κατέβει στις ευρωεκλογές με δικό της σχήμα. Για το τι θα γίνει μέχρι τότε, της είναι παγερά αδιάφορο. Έτσι ή αλλιώς είναι απούσα από τα κινήματα και συντηρείται στην δημοσιότητα λόγω Μέσων Μαζικής Εξαχρείωσης. Είναι ακόμη μία μιντιακή φούσκα και τίποτε άλλο. Όπου δοκίμασαν να μιλήσουν σε δημόσιες συγκεντρώσεις μάζεψαν τα γνωστά πολύ ισχνά ακροατήρια της περιφερόμενης αριστεράς, ενώ πολιορκούν πάντα το αριστερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ για να έχουν οι εκδηλώσεις τους λίγους παραπάνω. Ο απλός κόσμος, ο αγωνιστής κόσμος της γειτονιάς και του μεροκάματου τους έχει γυρίσει την πλάτη.

Γι' αυτό και δεν θέλουν πάρε δώσε με το ΕΠΑΜ. Τους αρκεί η μιντιακή προβολή. Δεν μπορούν κι αλλιώς από την στιγμή που είναι ανύπαρκτοι στα κινήματα και δίχως καμιά απήχηση στην κοινωνία. Από την άλλη, ο κ. Αλαβάνος έχει μαζέψει γύρω του όλον τον κατιμά του αριστερού περιθωρίου. Μιλάμε για τύπους που θεωρούν ότι η ιστορία τους αδίκησε γιατί δεν τους ανέδειξε σε ηγέτες του λαού, της επανάστασης, ή της πρωτοπορίας. Τύπους συχνά ανισόρροπους, ή κλεισμένους ερμητικά στην "ιδεολογική καθαρότητα" της δικής τους μηδενικής πολιτικής ύπαρξης, ή ανύπαρκτης οργάνωσης, που τρέφουν τα χειρότερα αισθήματα για τον λαό και τον έχουν απαξιώσει τόσο πολύ ώστε να τον θεωρούν απλά υποχείριο χειραγώγησης με την διακαή πάντοτε ελπίδα ότι κάποτε θα κατορθώσουν κι αυτοί να τον χειραγωγήσουν. Πάντα προς όφελος της επανάστασης.

Αυτός είναι ο λόγος που μισούν το ΕΠΑΜ. Πώς είναι δυνατόν αυτοί, οι πρυτάνεις της επαναστατικής θεωρίας, οι σκευοφύλακες της απόλυτης αλήθειας, οι μεγάλοι θεωρητικοί ενός απίστευτου σχολαστικισμού, οι παρεξηγημένες ιδιοφυίες της επανάστασης να μην έχουν κατορθώσει σ’ ολόκληρη την γεμάτη πίκρες και απογοητεύσεις ζωή τους ούτε το ελάχιστο απ' αυτό που έχουν καταφέρει ανίδεοι, από το πουθενά αγωνιστές, γνήσια τέκνα του απλού λαού, χωρίς μάλιστα κανενός είδους επαναστατική και ιδεολογική προπαίδευση στα δήθεν επαναστατικά σχήματα της αριστεράς, δηλαδή σαν αυτούς που έστησαν και εξακολουθούν να αναπτύσσουν μέσα στον λαό το ΕΠΑΜ.

Κι όσο αναγκάζονται να μυρηκάζουν τα συνθήματα, τους τρόπους αναφοράς και δράσης που έχει εισάγει στην πολιτική σκηνή το ΕΠΑΜ, τόσο περισσότερη περιφρόνηση, οργή και απέχθεια νιώθουν για όλους αυτούς που από το πουθενά, χωρίς καμιά αριστερή περγαμηνή, χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη της επανάστασης έχουν κάνει τόσα με το ΕΠΑΜ, όσα δεν χωρά ούτε καν η πιο άγρια φαντασία τους. Από την άλλη εμείς στο ΕΠΑΜ είμαστε ξεκάθαροι: όποιος έχει τα κότσια δοκιμάζεται στην πράξη, μέσα στον ίδιο τον λαό, στα μέτωπα πάλης και στα κινήματα. Εκεί μπορούμε να γνωριστούμε στ’ αλήθεια. Εκεί μόνο μπορούν να οικοδομηθούν ειλικρινείς σχέσεις αλληλεγγύης, συμμαχίας και συμπόρευσης ανάμεσα σε δυνάμεις και σχήματα.

Εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά με μιντιακές φούσκες, ούτε με όλους εκείνους που απαξιούν να βρεθούν μαζί μας στο πεζοδρόμιο μήπως και τους βάλουν κακό βαθμό οι μιντιάρχες, ή οι κομματάρχες του καθεστώτος. Ο καθένας ας πάρει τις ευθύνες του. Και φυσικά δεν πρόκειται να καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια παρακολουθώντας τα αιτήματα και τα προτάγματα του Μετώπου να ξεφτιλίζονται ως plan B από τον κάθε κ. Αλαβάνο, ή να εκμαυλίζονται ως δήθεν αριστερά συνθήματα από κάθε καρικατούρα «μετώπου». Είμαστε και παραμένουμε ανοιχτοί σε κάθε είδους ισότιμη συνεργασία στη βάση κοινών αιτημάτων, αλλά με σοβαρούς εταίρους που αποδεικνύουν στην πράξη το πολιτικό τους εκτόπισμα στα κινήματα και πρωτίστως μέσα στο λαό.

Όμως δεν πρόκειται να γίνουμε γιουσουφάκι για κανέναν. Πολύ δε περισσότερο χρεοκοπημένων από πολύ παλιά παραγόντων της αριστεράς, που θεωρούν βαθιά μέσα τους ότι έχουν αποσταλεί σ’ αυτή την γη για να ηγηθούν αυτοδίκαια του αγνώμονος πλήθους, ή του όχλου. Ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους να ονειρεύονται μια θεσούλα στο ευρωκοινοβούλιο. Εμείς έχουμε πολλή πιο σοβαρή δουλειά να κάνουμε. Μαζί με τα άλλα υπαρκτά κινήματα και πρωτίστως τον λαό, έχουμε να απελευθερώσουμε την χώρα από τους κατακτητές. Και πρέπει να το κάνουμε το ταχύτερο δυνατό. Πριν γονατίσει ολόκληρη η κοινωνία. Μέσα σ’ αυτή την άνοιξη αν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες κι εμείς φανούμε αντάξιοι των προταγμάτων μας.

16 σχόλια:

  1. Κι άλλη δαιμονοποίηση κ. Καζάκη;
    Καλά, καθυβρίζετε καθημερινώς όσους μιλούν υπέρ της παραμονής της Ευρωζώνης και τους λέτε "προδότες".
    Τώρα καθυβρίζετε και τους υποστηρικτές της αποχώρησης από την Ευρωζώνη;
    Τι σόι μέτωπο θέλετε να φτιάξετε;
    Με ποιους; Με τον εαυτό σας και με την παρέα σας;

    Σας ενοχλεί να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος αριστερός;
    Συγνώμη, αλλά εσείς είστε ο τελείως λάθος σ' αυτήν την περίπτωση.

    Δαιμονοποιείτε τον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό των πολιτών;
    Κι αυτός σε τί εμποδίζει τη συγκρότηση μετώπου;
    Ο ελληνικός λαός ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται σχεδόν στο 20-30% του ως αριστερός.
    Αποκλείεται κι αυτός γιατί δεν απαρνείται την ιδεολογική του υπόσταση;

    Γιατί;
    Μήπως επειδή θέλετε να έχετε αποκλειστικότητα στο αίτημα εξόδου από την Ευρωζώνη;
    Μήπως επειδή εσείς κάνετε αυτά για τα οποία κατηγορείτε τον Αλαβάνο;

    Και τελοσπάντων, μια και μιλάτε για έκθεση στα ΜΜΕ, μετρήστε πόσο τηλεοπτικό χρόνο έχουν δώσει σ' εσάς τα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης και πόσο στον Αλαβάνο.
    Όσο κι αν δε σας αρέσει, εσείς είστε ο πολυπροβεβλημένος σε σχέση μ' αυτόν.
    Κι όταν μάλιστα εσάς σας προέβαλαν συνεχώς (και έτσι σας μάθαμε οι πολλοί) ενώ ήσασταν ένας απλός οικονομολόγος, ενώ ο Αλαβάνος είχε υπάρξει πρόσφατα πρόερδος κόμματος με κοντά 6% πανελλαδικά και επομένως προφανώς έχει κατακτήσει το αυτονόητο δικαίωμα να εκφέρει δημόσιο λόγο.

    Δεν έχετε την αποκλειστικότητα στην "αντίσταση".
    Η συμπεριφορά σας έναντι όλων των άλλων θυμίζει έντονα ΚΚΕ.
    Έτσι κάνει και το ΚΚΕ. Καλεί σε μέτωπο αντιμονωπωλιακού αγώνα, βρίζοντας όμως οποιονδήποτε εκφέρει παρεμφερή λόγο.
    Γιατί; Για να προστατέψει το μαγαζάκι του από την εισβολή των "ξένων", των "μολυσμένων".

    Έτσι κι εσείς έχετε αναγάγει σε "μόλυνση" τον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό.
    αυτό βέβαια ισχύει μόνο για την αριστερά, διότι στην περίπτωση Παπαθεμελή δεν είχατε τέτοιου είδος προβλήματα.
    Εσείς έχετε κυρίως το πρόβλημα και λιγότερο οι άλλοι.
    Έχετε καταγγείλει μέχρι στιγμής κάθε εγχείρημα συγκρότησης κάποιου μετώπου: Σπίθα, Σύριζα, Ανεξ. Ελλ., Μέτωπο Α/Α και πάει λέγοντας...
    "Όλοι ψεύτες και δωσίλογοι", εκτός από σας.

    Τελοσπάντων, θέλω να καταλήξω ότι εσείς τοποθετείτε νάρκες στη συγκρότηση του μετώπου το οποίο επαγγέλεστε.
    Βρίζετε τους πάντες και τα πάντα.
    "Είναι όλοι προδότες και δωσίλογοι", εκτός από εσάς φυσικά που είστε ο μόνος που λέει την αλήθεια στο πόπολο...

    Πρέπει να καταλάβετε επιτέλους πως δεν είστε ο Πάπας, δεν έχετε το -ελέω Θεού ή ελέω λαού- αλάθητο, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν και να σχηματίσουν την διέξοδο απ' αυτήν την κατάσταση.
    Αν εσείς δε γουστάρετε κανέναν, δικαίωμά σας.
    Αλλά τουλάχιστον σταματήστε την καραμέλα περί "μετώπου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις σοβαρό πρόβλημα αντίληψης. Να το κοιτάξεις. Έθεσα συγκεκριμένα ζητήματα, αν δεν μπορείς ούτε καν να τα αντιληφθείς, πρόβλημά σου. Αν το δικό σου μέτωπο στήνεται με τεθλιμμένους συγγενείς της επίσημης προπαγάνδας και πάλι πρόβλημά σου. Είσαι ανίκανος ακόμη και να επιχειρηματολογήσεις επί της ουσίας. Όχι ότι θα παίξει ρόλο αυτό που θα σου πω, αλλά δεν πειράζει. Μερικές φορές ακόμη και σε αυτιστικούς βοηθά η επανάληψη. Αν και ο δεξιός φλοιός του εγκεφάλου σου - μιας κι ο αριστερός, δηλαδή η δυνατότητα κριτικής σκέψης, δεν λειτουργεί - σε ωθεί να μιλάς και να σκέφτεσαι με κλισέ και δαιμονοποιήσεις. Ας επαναλάβω τα ζητήματα που έθεσα:
      - Γιατί το αποκαλούμενο μέτωπο ή κίνηση του Αλαβάνου δεν ανταποκρίθηκε ποτέ, μα ποτέ, σε κανενός είδους πρόσκληση κοινής δράσης;
      - Γιατί η παρέα του κ. Αλαβάνου δεν αντέταξε την δική της πρόσκληση σε κοινές δράσεις όλων των κινημάτων που έχουν αναδείξει παρόμοια αιτήματα, αλλά περιορίστηκε αυστηρά σ' αυτούς που οι ίδιοι έχουν χρίσει ως αριστερούς;
      - Γιατί η παρέα του κ. Αλαβάνου δεν νοιάστηκε ούτε καν να ανοίξει δημόσιο διάλογο για τις θέσεις της, έτσι ώστε να ακουστούν πιο τεκμηριωμένες προτάσεις για το νόμισμα και το χρέος από τις αρλούμπες του Αλέκου;
      Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε έτσι για πάρα πολλά ερωτήματα. Βέβαια πρόκειται για ερωτήματα που αφορούν σκεπτόμενους ανθρώπους είτε είναι αριστεροί, είτε όχι. Προφανώς, εσάς δεν σας αφορούν.
      Όσο για το μέτωπο που εσείς θέλετε, δεν είναι παρά ένα συνάθροιση ερειπίων της αριστεράς. Για μένα αυτό δεν είναι μέτωπο. Δεν αφορά κανέναν. Πρώτα και κύρια εμένα. Μόνο κάτι πικραμένους και απογοητευμένους αριστερούς του περιθωρίου που θέλουν να αποδείξουν κάτι τώρα που έχουν χάσει μέχρι και τον ανδρισμό τους.
      Το Μέτωπο, το αληθινό μέτωπο, οικοδομείται μέσα στον λαό και όχι από ερείπεια που θέλουν να τραγουδάνε ακόμη και μάλιστα παράφωνα, παράτονα και φάλτσα. Όποιος θέλει να δουλέψει για το Μέτωπο, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ας έρθει μαζί μας, ας έρθει με τα κινήματα να δουλέψει για την αυτοοργάνωση του λαού, για την μαζική του κινητοποίηση. Οι υπόλοιποι ας εκτονωθούν στις τουαλέτες τους. Δεν υπάρχει λόγος να μας απασχολούν.

      Διαγραφή
    2. Φίλε Δημήτρη,

      μπορεί να συμφωνώ με το σκεπτικό σου τόσο σε οικονομικά όσο και πολιτικά ζητήματα και να εκτιμώ την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεις για την ενημέρωση του λαού, αλλά οφείλω να επισημάνω πως η ενίοτε μισαλλόδοξη στάση σου -που κάποιες φορές αγγίζει και την αγένεια (εκτός και αν τον ξέρεις τον άνθρωπο)- δεν ταιριάζει σε μια τιτάνια προσπάθεια ομόνοιας και σύμπνοιας του λαού προς μια κοινή κατεύθυνση, ανεξαρτήτως ιδεολογημάτων.

      Δεν είσαι ένας τυχαίος άνθρωπος που μπορούμε να έχουμε κουβέντα καφενείου, αλλά ένας άνθρωπος που με τις τεράστιες γνώσεις σου έχεις πείσει πολύ κόσμο να ακολουθήσουν και να υποστηρίξουν αυτές τις θέσεις που προτάσσεις και αποτελείς θεμέλιο λίθο μιας νέας κίνησης. Ξέρεις πώς μπορεί να νιώσουν όλοι αυτοί όταν σε βλέπουν να φέρεσαι αυταρχικά και καταδικαστικά σε κάποιες απόψεις, όταν έχουν διαβάσει από σένα για τη σημασία της δημοκρατίας για παράδειγμα?

      Πώς μπορούμε να συμπράξουμε με ανθρώπους διαφορετικών ιδεολογιών προς ένα κοινό μέτωπο για το καλό της χώρας, όταν δε δεχόμαστε μύγα στο σπαθί μας και μάλιστα με τέτοιο τρόπο?

      Ο καθένας έχει το σκεπτικό του και οφείλουμε να το σεβαστούμε. Σκοπός είναι η διάσωση της χώρας, απόψεις για το μέσο μπορεί να υπάρχουν πολλές. Προσπαθούμε να πείσουμε με τα επιχειρήματά μας φιλικά ώστε να μας προσεγγίσει όλο και περισσότερος κόσμος και όχι καταδικαστικά και απαξιωτικά, ιδιαίτερα σε αυτούς που είναι πιο κοντά στις θέσεις που υποστηρίζουμε...

      Η απορία του αναγνώστη αφορά στο πώς γίνεται να καθίσταται αποδεκτή η πολιτική σύμπραξης με ένα άλλο πολιτικό απολίθωμα -Παπαθεμελής- και να καταδικάζεται οποιαδήποτε άλλη παρόμοια πολιτική αποδοχής, ακόμα και αν αφορά πολιτικά φθαρμένα πρόσωπα, που μπορούν όμως να προσδώσουν περαιτέρω προβολή και απήχηση προς την ίδια κατεύθυνση.

      Η σκοπός είναι ιερός και όχι ο τρόπος επίτευξής του...

      Με όλο το σεβασμό φίλε μου Δημήτρη...

      Διαγραφή
    3. Καλό θα ήταν όταν μιλάμε ελληνικά να το εννοούμε. Για παράδειγμα που βρίσκεται η μισαλλοδοξία στην στάση μου; Ποιανού την δόξα μισώ; Του Αλαβάνου, ή του ανόητου που θέλησε να απαντήσει με προσωπική επίθεση επειδή ένιωσε ότι του θίγω το είδωλο; Πότε θα μάθουμε να μιλάμε ή να γράφουμε και να καταλαβαίνουμε τι λέμε;
      Που βρίσκεται ο αυταρχισμός; Έλεος! Αυταρχισμός βρίσκεται ότι με βία ή με απειλή βίας επιβάλλεσαι σε κάποιον. Σε ποιον επιβλήθηκα με βία ή με απειλή βίας; Πότε θα αποκτήσουμε ένα τέτοιο επίπεδο προσωπικής αξιοπρέπειας ώστε να καταλάβουμε η αριστοκρατική λεβαντινοραγιάδικη παράδοση του "σεις" και του "σας", του πολιτικά ορθού, δεν ταιριάζει, ούτε αρμόζει σε αγωνιστές του πνεύματος, της γραφίδας, ή της πράξης.
      Και τέλος πάντων θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ακόμη μια φορά ότι όποιος απαντά με επιθέσεις και μάλιστα άλλα αντ' άλλων με στόχο την προσωπική μείωση, θα πρέπει να περιμένει τα ίδια. Ακριβώς επειδή ο σκοπός είναι ιερός και βρισκόμαστε σε πόλεμο για την ίδια την επιβίωση του λαού μας δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής των ηλιθίων και των κομματόσκυλων. Από εμένα καμιά από αυτές τις δυο κατηγορίες του περιθωρίου δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί ισότιμα, ή με ηπιότητα. Πολύ περισσότερο, όταν ανώνυμα βρίσκουν την ευκαιρία να αφοδεύουν τα πνευματικά τους περιττώματα στο προσωπικό μου ιστολόγιο.
      Αν αυτό με κάνει μισαλλόδοξο, αυταρχικό και ότι άλλο, τότε είτε θα πρέπει να ξαναγράψουμε την ελληνική γλώσσα, είτε να μετοικίσουμε σε άλλον πλανήτη. Όπως και να έχει, ποσώς με ενδιαφέρει. Δεν αναζητώ οπαδούς, αλλά ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους. Κι αυτοί οι τελευταίοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι προέχει η ουσία ακόμη κι εν μέσω μιας άγριας και ανελέητης αντιπαράθεσης. Η πολεμική και μάλιστα όταν παίρνει διαστάσεις εξόντωσης ακόμη και προσωπικής υπήρξε πάντα η πιο ζωογόνα πνοή της επιστήμης στην υπηρεσία των αγώνων της ανθρωπότητας. Οι μεγαλύτεροι διανοητές στην ιστορία υπήρξαν ταυτόχρονα και μεγαλειώδεις λιβελογράφοι, που η άρχουσα τάξη φρόντισε να αποκτήσουν αρνητικό πρόσημο στην μαζική συνείδηση γιατί πάντα έτρεμε την ανοιχτή και χωρίς σαβουάρ βιβρ αναμέτρηση των ιδεών. Κι αυτό γιατί ήξερε πολύ καλά ότι πριν ο λαός νικήσει στα οδοφράγματα, προαναγγέλλει τις νίκες του με μια άγρια και λυσσαλέα επίθεση σε κάθε κατεστημένη συμπεριφορά και ιδέα. Γι' αυτό και από την εποχή των αριστοκρατών της λιβρέας μέχρι εκείνους του χρήματος, διδασκόμαστε έναν πρόστυχο κώδικα έκφρασης που όλους τους αντιμετωπίζει ίσα κι όμοια, στον ίδιο χυλό του πολιτικά ορθού. Τον ηλίθιο το ίδιο με αυτόν που θέλει στ' αλήθεια να καταλάβει. Τον ειδωλολάτρη το ίδιο μ' αυτόν που σκέφτεται ελεύθερα. Τον υπηρέτη σκοπιμοτήτων με τον αγωνιστή. Ε, είμαι αρκετά καλός γνώστης της ιστορίας, αλλά και αρκετά αξιοπρεπής για να μην γίνω κι εγώ θύμα αυτής της απάτης.

      Διαγραφή
    4. Τελικά, τελείωσες οριστικά "μεγάλε οικονομολόγε" Καζάκη.
      Τελείωσε η πολιτική σου καριέρα.
      Δεν υπάρχεις πια πουθενά.
      Αυτό σου άξιζε εξ αρχής πάμμικρε ηγετίσκε.
      Τελειωμένε.

      Ευτυχώς ο ελληνικός λαός διαφύλαξε την αξιοπρέπειά του αφήνοντας τις πολιτικά ανώμαλες προσωπικότητες στο περιθώριο.

      Τότε που με έβριζες νόμιζες πως ήσουν ο "δυνατός".
      Μόλις κατέπεσε η σκόνη, φάνηκε τι είσαι: ένα τίποτα.

      Με αγάπη, ο "αυτιστικός".

      Διαγραφή
    5. Λατρεύω όταν τα μηδενικά του πληκτρολογίου νιώθουν δικαιωμένα. Έτσι είναι. Όσο για μένα, είμαι πάντα στο προσκήνιο όπως πάντα. Και αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μηδενικά σαν εσένα προσπαθούν να βρουν νόημα στη ζωή με αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Ούτε οίκτος δεν σου αξίζει.

      Διαγραφή
  2. Συγνώμη, αλλά αφιερώσατε ολόκληρη ανάρτηση για τον Αλαβάνο;
    Μήπως πρέπει να θυμηθούμε πως πρέπει να φύγει το παλιό για να έρθει το καινούργιο;
    Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Από το όνειρο στο όραμα και από το όραμα στην αποστολή.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η τέλεια αποσαφήνιση του σκηνικού με τον Αλαβάνο... Κατάλαβα!

    Φίλε μου Δημήτρη, πέραν αυτών των τύπων λοιπόν, πιστεύεις ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τα μιντιακά μέτωπα, ιδίως τώρα που αν κατάλαβα καλά ίσως προωθήσουν κάποιον -βλέπε Αλαβάνο- με παρόμοια προτάγματα που το πιθανότερο θα είναι να ευτελίσουν αυτά που λες και που υποστηρίζουμε όλοι? Λαϊκή εξουσία, εθνική ανεξαρτησία, πολιτική κάθαρση, νέα οικονομική στρατηγική...

    Κάτι σαν επικοινωνιακή δολιοφθορά με υποτιθέμενους "συμμάχους" και πρεσβευτές της ίδιας ιδέας -άσχετα αν στην ουσία υπάρχει απόσταση...

    Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί Δημήτρη στη σύγχρονη εποχή του καταιγισμού της (παρα)πληροφόρησης αυτός ο επικοινωνιακός σκοταδισμός?

    Δεν είναι όπως παλιά, που οι λόγοι φωτισμένων ανθρώπων έμεναν στο νου του λαού. Πλέον, τα μηνύματα είναι χιλιάδες από παντού και τα περισσότερα εξ αυτών παραπλανητικά...

    Θα μπορέσει ο κόσμος να το ξεπεράσει αυτό? Τον φόβο της καταστολής, το φόβο του αδιεξόδου που θέλουν να παρουσιάζουν κλπ? Μιλάω με πολλούς και παρότι βλέπω απόγνωση, βλέπω και μια απαθή στάση, μια στάση που με κάνει να απορώ...

    Φοβάμαι πως θα ξυπνήσουμε όταν θα έχουμε χάσει το σύμπαν όλο... Το φοβάμαι πολύ... Και ως χώρα και λαός νιώθω πως έχουμε οικουμενικό χρέος να δείξουμε το δρόμο της αρετής και στους υπόλοιπους κατατρεγμένους οικονομικά και πολιτικά λαούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ μου Δημήτρη
    Από την άλλη πιστεύεις στα αλήθεια ότι καταγγελοντας συνεχώς όλους τους άλλους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρίσκονται εν πάσει περιπτώσει απέναντι στο κυρίαρχο σύστημα, επιτυγχάνεις κάτι για την ενότητα και την προώθηση των βασικών προτεραιοτήτων στις οποίες προσβλέπουμε;
    Προσβάλλοντας και απαξιώνοντας τους πάντες από τον (Μ)Βαρουφάκη και τον Λαφαζάνη ως τον Λαπαβίτσα (τι σου έφταιξε ο Λαπαβίτσας;) και την ΕΛΕ, πιστεύεις αλήθεια ότι προσφέρεις επιχειρήματα αξιοπιστίας στις ιδέες μας αλλά και στην διεισδυτικότητα της αντίληψης μας για τον τρόπο ανάγνωσης της επικαιρότητας;
    Μήπως αντίθετα δίνουμε επιχειρήματα στην απογοήτευση και παραίτηση του κόσμου στη βάση διαπίστωσης ότι η ενότητα είναι μια "ουτοπία" κι ότι όλοι γκρουπουσκουλίζουν;
    Πιστεύεις αλήθεια Δημήτρη φίλε μου πως το ΕΠΑΜ το οποίο σέβομαι και εκτιμώ, έχει τόση πρακτική και ιδεολογική εμφατική παρουσία μέσα στον κόσμο που δικαιολογεί την αφ'υψηλού θεώρηση και απαξίωση των άλλων κινημάτων;
    Ναι, δέχομαι ότι πολλοί από αυτούς που καταγγέλεις μπορεί να εξυπηρετούν προσωπικά κίνητρα και κανείς δεν μιλά για ταύτιση σε επίπεδο προσώπων. Αυτά όμως δεν θα τα ξεκαθαρίσει η πράξη σε μια πορεία που πρώτο μέλημα έχει να γίνει επιτέλους η βασική ανατροπή; Γιατί πρέπει να καλλιεργούμε συνεχώς την περιχαράκωση και να μην προσπαθούμε για την ενότητα η οποία (και πρόσεξε το αυτό σε παρακαλώ) θα ενισχύσει το φρόνημα και τη διάθεση για πάλη πλατιών μαζών που θα δούν μια προοπτική σε αυτήν την συστράτευση;
    Δημήτρη φίλε μου, δεν θέλω να γίνω κακός και να κάνω σκληρή κριτική σε σένα που γνωρίζω και σέβομαι πόσα προσφέρεις. Θυμήσου όμως ότι όλοι μας κάνουμε λάθη και από αυτό δεν εξαιρείσαι ούτε εσύ (η επίθεση στον Γλέζο δεν ήταν κατά τη γνώμη σου λάθος; ή μήπως ο όλος χειρισμός με Παπαθεμελή;)
    Αν μου επιτρέπεις μια ακόμα παρατήρηση, αφορά την προσπάθεια να προτάξεις επιλογές που μπορούν να αγκαλιάζουν "αριστερούς" και "δεξιούς" και εδώ θα συμφωνήσω. Το να απαξιώνεις όμως τακτικά και απρόκλητα όχι τους (δήθεν) "αριστερούς" αλλά την έννοια της "αριστεράς", ωσάν μια άλλη εκδοχή του "τέλους της ιστορίας", επιλέγοντας να κάνεις την θεωρητική τοποθέτηση ότι η αριστερά έχει ξοφλήσει σαν ιδεολογία κι ότι δεν έχει ουσιαστικό διαφοροποιό υπόβαθρο, νομίζω ότι πατάει ήδη σε εδάφη όχι στέρεα.
    Δεν θέλω να δημοσιευθεί αυτό το post, θέλω απλά να επικοινωνήσω μαζί σου κι αν πιστεύεις ότι αξίζω κάποιο απαντητικό σχόλιο μπορείς να το στείλεις στο προσωπικό μου email
    Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς - ένας αληθινός φίλος του ΕΠΑΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κριτική δεν είναι ποτέ λάθος. Η κριτική είναι λάθος όταν χρησιμοποιεί ψεύτικα στοιχεία, ή όταν λέει ψέμματα. Γιατί δεν προσπαθείς να μου πεις που και πότε ακριβώς έκανα λάθος στην κριτική μου απέναντι στον οποιοδήποτε; Πότε είπα ή χρησιμοποίησα ψέμματα για κάποιον; Είπα ποτέ κάτι που ήταν ανακρίβεια για Αλαβάνο, Λαφαζάνη, Λαμπαβίτσα, Μπαρουφάκη, ή τον Γλέζο; Παρεμπιπτόντως η μετονομασία του Βαρουφάκη σε Μπαρουφάκη δεν έγινε από εμένα, αλλά από τον κόσμο που τον άκουγε στην πλατεία Συντάγματος. Το άκουσα, μου άρεσε και το υιοθέτησα γιατί ήταν εύστοχο.
      Είπα ποτέ τίποτε στην κριτική μου για κάποιον απ' όλους αυτούς που δεν ισχύει, που δεν είναι αλήθεια; Αν το έκανα και μου το υποδείξεις, θα δεις ότι θα το δεχτώ αμέσως και θα ζητήσω συγνώμη. Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν άλλο να έχει αναγνωρίσει λάθη του και να έχει ζητήσει συγνώμη δημόσια. Όπως παράδειγμα στην περίπτωση Παπαθεμελή. Αν και όχι για τους λόγους που υπονοείς.
      Από κει και πέρα. Σε παρακαλώ μπορείς να πεις γιατί πρέπει να τους σέβομαι όλους αυτούς; Γιατί προσπαθούν να παραμυθιάσουν τον κόσμο και να τον σύρουν στην καταστροφή; Τι έκαναν ή τι πρόσφεραν για να τους σεβαστώ; Όχι γενικά κι αφηρημένα, αλλά πολύ συγκεκριμένα με βάση τις ανάγκες του κινήματος. Γιατί θα πρέπει να αφήσω, π.χ., στο απυρόβλητο τον κ. Λαμπαβίτσα, όταν τον εμφανίζουν ως κάποιον μεμονωμένο ακαδημαικό να τρομάζει τον κόσμο με την ανόητη θεωρία του περί βίαιης προσαρμογής της οικονομίας στο πέρασμα σε εθνικό νόμισμα; Γιατί; Για ποιο λόγο θα πρέπει την κυρίαρχη προπαγάνδα να κάνει την δουλειά της; Και μάλιστα όταν ο κ. Λαμπαβίτσας δεν καταδέχεται ούτε καν τον διάλογο για τις παπαριές περί βίαιης προσαρμογής που παπαγαλίζει από τα εγχειρίδια των νεοφιλελεύθερων; Είμαστε σε εποχή που μπορούμε να τα προσπερνάμε;
      Γιατί πρέπει να αφήσουμε στο απυρόβλητο τον κ. Λαφαζάνη; Γιατί; Για να διδάξει στον λαό τι σημαίνει υποταγή στο μοιραίο και στις κομματικές ισορροπίες; Αν είναι δυνατόν! Πώς βοηθά έναν λαό που φοβάται να τα βάλει με το κυρίαρχο σύστημα να αφήνεις στο απυρόβλητο όλους αυτούς που του διδάσκουν την ήττα και την παθητική υποταγή ως αρετή;
      Όσο για την αριστερά, δεν σου απαντώ γιατί σέβομαι την άγνοια που τρέφεις για το όλο θέμα. Όμως την επόμενη φορά που θα αναφερθείς στο ζήτημα, φρόντισε σε παρακαλώ να πληροφορηθείς τι ακριβώς λέω, να διαβάσεις λίγο παραπάνω, να ανοίξεις το μυαλό σου αν μπορείς και να απαλλαγείς από τα κλισέ από τα οποία πάσχεις και ευχαρίστως να σου αναπτύξω τι λέω.
      Όσο για το ΕΠΑΜ ένα θέλω να σου υπογραμμίσω: Δεν υπάρχει κανενός είδους εγγύηση για τον αγώνα που δίνουμε, ούτε ασφαλής και σίγουρος δρόμος χωρίς λάθη, αστοχίες και πισωγυρίσματα. Το μόνο σίγουρο είναι ένα: ο πιο ασφαλής και σίγουρος δρόμος για την διάλυση του ΕΠΑΜ και της όλης προσπάθειας που αντιπροσωπεύει, όπως επίσης και της ολοκληρωτικής ήττας του λαού είναι αν ακολουθήσουμε αυτό που προτείνεις. Αν δηλαδή ζούμε με είδωλα και κατεβάσουμε τον πήχη του κινήματος τόσο χαμηλά ώστε οι προσωπικότητες στις οποίες αναφέρεσαι να φαντάζουν μεγάλες. Αλίμονο αν εξαρτήσουμε το Μέτωπο του λαού από καμμένα χαρτιά και δημόσια πρόσωπα μιντιακής προβολής. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι νέο αίμα, νέα πρόσωπα, αληθινούς αγωνιστές, όχι αμφιλεγόμενα πρόσωπα του αδελφάτου των μίντια που νοιάζονται μόνο πώς να φτιάξουν όνομα για την πάρτη τους.

      Διαγραφή
    2. Πολλές φορές μπήκα στον πειρασμό να γράψω στον παρόντα χώρο, με αφορμές διάφορες. Ποτέ δεν το έκανα τελικά - πάντα το μετάνιωνα και πάντα μετάνιωνα που το μετάνιωνα. Αυτή τη φορά μου φαίνεται όμως πως θα προχωρήσω στην ολοκλήρωση κάποιων πραγμάτων που θέλω να σου πω...

      ...έχεις δίκιο.
      Και για τον Βαρουφάκη που περιμένει Ευρωομόλογα και περιμένει ξεσηκωμό συλλογικών των...λαών της ΕΕ (...εδώ με τον δίπλα μας δεν μπορούμε να συννενοηθούμε, κι αυτός ο μπαγλαμάς ονειρεύεται συνεννόηση λαών που τους χωρίζουν χιλιάδες χιλιομέτρων, χιλιάδες λέξεων διαφορετικών αλφαβήτων, χιλιάδες συμφερόντων...) για να "πείσουν" τους "ξεροκέφαλους" της ΕΕ.
      Και για τον Γλέζο (...μετά την εμφάνισή του στην καραμνλοεκδήλωση, επλίζω να μην έχουν αμφιβολίες πια οι αμφιβολούντες, για το πόσο "επαναστατική" είναι η στάση του, απέναντί στο Καθεστώς), που ναι μεν στην αρχή είχα "τρομάξει" όταν διάβαζα για την "επίθεση" που του έκανες, αλλά ψύχραιμα μελετώντας τα όσα ανέφερες, είδα πως κάθε άλλο παρά "λάσπη" πέταγες.
      Για τον Λαφαζάνη, και μόνο που είναι...συριζαίος, νομίζω ότι αρκεί για τα πάντα (...όταν αυτό που διαφαίνεται πλέον να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι παρά η αλλαξοκωλιά του Μανωλιού, κι αν κάτι χρειαζόμαστε δεν είναι άλλη μια "υπόσχεση" καλύτερων ημερών, αλλά και στοιχεία τα οποία να διατρανώνουν ότι με συγκεκριμένες μεθόδους θ' αρχίσουμε να ξαναζούμε).
      Για τον Λαπαβίτσα, δεν ξέρω καν περί "βιαίας προσαρμογής", και γενικά για το ποιόν του, οπότε το αφήνω.

      ...όμως κάπου θέλω να δώσω κι ένα δίκαιο στους αποπάνω, χωρίς αυτό να σημαίνει πως συντάσσομαι με τις απόψεις τους γενικά, και δη του πρώτου που σχολίασε περί Αλαβάνου (...του Αλαβάνου, που τόσα χρόνια που ήταν και "ψιλοεξουσία", ως πρόεδρος του Συνασπισμού, δεν θυμάμαι να έκανε ρηξικέλευθες οικονομικές αποκαλύψεις, κι ακόμη πιο ρηξικέλευθες προτάσεις περί "εξόδου απ' την Ευρωζώνη". ΤΩΡΑ τα σκέφτηκε ολ' αυτά; Τώρα πήρε χαμπάρι που οδηγούμαστε; Χμ...). Κι αυτό το δίκιο συμπυκνώνεται στο εξής : όπως και να 'χει, γενική πολιτική απεργία και παύση πληρωμών προς το κράτος κτλκτλ, δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτούς που γουστάρουν Αλαβάνο, Βαρουφάκη, Λαπαβίτσα, κι όποιον άλλον της ίδιας φάσης. Αν έχω λάθος, διόρθωσέ με. Αν πάλι δεν έχω, το θέμα είναι πώς ξυπνάμε τους όσους λένε τον Καζάκη Καζανάκη, κι έχουν για θεό έναν από τους προαναφερθέντες, ή και κάποιον άλλον. Και σίγουρα δεν πρόκειται να τους αφυπνίσουμε ακολουθώντας το παράδειγμα του "Καζανάκη", μιλώντας για Μπαρουφάκηδες, Λαμπαβιτσιόζους, Λαφαλαζάνηδες και Αλέκους. Ωραία είναι ολ' αυτά για τις παρέες, ωραία είναι να σκάω εγώ ένα χαμόγελο με το "Μπαρουφάκης", όταν όντως έχω νιώσει ως μέγιστη μπαρούφα το "να παραμείνουμε πάσει θυσία στο Ευρώ, μέχρι να βγει η Γερμανία από αυτό, αλλά όχι εμείς πριν από αυτήν" - το θέμα είναι να μην γινόμαστε ανθρωποδιώχτες όμως. Και τον αυθορμητισμό σου τον καταλαβαίνω, και με τα σχόλιά σου συμφωνώ, και την αγανάκτησή σου πιάνω. Κι ότι χρειαζόμαστε μαχητές του θάρρους της γνώμης και της έκφρασής τους (κι όχι καθωσπρεπικούς ραγιάδες) καταννοώ, ΑΛΛΑ : ...δεν είναι καλύτερα, εσύ ως "ο πρώτος διδάξας", να αποφεύγεις τους όποιους χαρακτηρισμούς και να μείνεις ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ στο να παρουσιάζεις "αχρωμάτιστα" την ζοφερή πραγματικότητα; Δεν λέω να προσπαθήσεις "να γίνεις αρεστός", αλλά, με βάση το πώς το βλέπουν κάποιοι, να μη γίνεσαι δυσάρεστος και μένουν όσοι μένουν στην ουσία μιας βιτρίνας που την καταλαβαίνουν λάθος, αντί να μένουν στην ουσία της ουσίας...

      Διαγραφή
    3. Συμφωνώ απόλυτα και έχω απορία πως μπορεί να μην τα σκέφτεται αυτά και ο σ. Δημήτρης.

      Διαγραφή
  5. Η ζωή είναι πάντοτε στο παρόν, μόνο το παρόν υπάρχει.
    Είθε να μην εμπιστευόσαστε αυτούς που αποδεδειγμένα κάνουν ζημιά στους ανθρώπους, ούτε αυτούς που μας παρασύρουν να αναβάλλομε να ζήσουμε υποσχόμενοι ένα καλύτερο μέλλον.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ πάντως απο τη στάση των αλαβάνων, μπαρουφάκηδων, τσίμπλων, καμ(μ)ένων και όλων αυτών τών καρεκλοκένταυρων, καιροσκόπων superstars, δέν έχω εκλάβει κανένα σημάδι πρόθεσης για τη στήριξη του λαϊκού αγώνα. Και στο κάτω κάτω αν θές να μιλάς, όντας πολιτικό πρόσωπο, για ανατροπή, οφείλεις να κατέβεις στο λαό και οχι να περιμένεις το βουνό να έρθει σε 'σένα. Αλλιώς είσαι ΕΠΙΕΙΚΩΣ μαγαζάτορας και τσαρλατάνος.. Άσε που η μπόχα της πολιτικής "ΚΑΡΙΕΡΑΣ" των συγκεκριμένων ανθρώπων(;) μου προκαλεί ναυτία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κλαιν στο τετραγωνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή