Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

To σκιάχτρο της φοροδιαφυγής και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του έλληνα πολίτη


Εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής ετοιμάζει η κυβέρνηση, με βάση το νέο φορολογικό πλαίσιο που σχεδιάζει ο υφυπουργός Οικονομικών, ενώ παράλληλα εκτιμούν ότι θα λειτουργήσει και ως αντίβαρο στα σκληρά μέτρα των 11,6 δισ. ευρώ. Με απλά λόγια θα ξεκινήσει μια ακόμη εκστρατεία στιγματισμού και συλλογικής ενοχοποίησης επαγγελματικών κατηγοριών και γενικά των ελλήνων πολιτών ως άθλιοι και διεφθαρμένοι φοροφυγάδες προκειμένου να «καταπιούν» τα υποζύγια το νέο πακέτο θανάσιμων μέτρων. Αυτό άλλωστε είναι και η επιθυμία της αυτού μεγαλειότητας της κ. Μέρκελ, η οποία μάλιστα υποσχέθηκε να βοηθήσει το προτεκτοράτο της στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Πώς; Με «τεχνογνωσία», ειδικό προσωπικό (σύμβουλοι και συνεργάτες, όπως τους ονομάζουν στην κυβέρνηση των δοσίλογων) και εταιρείες.

Όπως επισημαίνει η γνωστή εφημερίδα του νέου καθεστώτος κατοχής. «Τα Νέα» (28/8), η απόφαση για έναν ειδικό επικοινωνιακό σχεδιασμό κατά των φοροφυγάδων ελήφθη μετά τον απόηχο των επεισοδίων στην Ύδρα που «τραυμάτισαν» την εικόνα της χώρας, όπως επισημαίνουν υψηλόβαθμες κυβερνητικές πηγές. Την εντατική μάχη κατά της φοροδιαφυγής, εξάλλου, προανήγγειλε ο πρωθυπουργός με τις δηλώσεις του σε Βερολίνο και Παρίσι, ενώ κυβερνητικά στελέχη αφήνουν να εννοηθεί ότι με στόχο να δοθεί ηχηρό πολιτικό μήνυμα από την πλευρά του Μαξίμου στο στόχαστρο βρίσκονται φοροφυγάδες «γαλάζιας» απόχρωσης από τους οποίους θα ξεκινήσει μπαράζ συλλήψεων.
Σ’ αυτό είναι σίγουρο ότι θα βρουν συμπαραστάτη και την αντιπολίτευση, η οποία έχει ήδη αποφανθεί ότι η φοροδιαφυγή είναι το κύριο αίτιο της κατάστασής μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Ύδρας, όπου η οικονομική αστυνομία πέρασε χειροπέδες και οδήγησε στο αυτόφωρο μαγαζάτορα επειδή δεν έκοβε αποδείξεις. Οι κάτοικοι του νησιού ξεσηκώθηκαν και πολιόρκησαν το αστυνομικό τμήματα μέχρις ότου στάλθηκαν διμοιρίες των ΜΑΤ με ειδικό ταχύπλοο του Λιμενικού να απεγκλωβίσουν τους ενάρετους συναδέλφους τους και να πάρουν σιδηροδέσμιο τον καπετάν Γιαγκούλα που είχαν συλλάβει. Αμέσως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε τον πανικό της κυβέρνησης δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλει τέλος στη φοροδιαφυγή και να «αντιμετωπίσει αποφασιστικά τις αντιδράσεις των όποιων επιτήδειων» είπε έξω από το κυβερνητικό μέγαρο ο μέγας και πολύς Σίμος Κεδίκογλου στις 19/8. «Η κατάλυση του κράτους δεν θα γίνει ανεκτή», διεμήνυσε ως άλλος Λουδοβίκος, που κάποτε, λίγο πριν η καρμανιόλα στείλει στον αγύριστο όλη την φάρα του, συνήθιζε να λέει: Letat, cest moi (ελληνιστί, το κράτος είμαι εγώ). Ο κ. Κεδίκογλου και η συμμορία που μας κυβερνά έχει τόσο εθιστεί να θεωρεί το κράτος δικό της προνομιακό φέουδο, που ξεχνά ότι κάποιοι τους έχουν εκλέξει (λέμε τώρα!) και επομένως αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να καταλύσουν το κράτος στο σύνολό του, αν το θελήσουν. Κανένας Κεδίκογλου δεν μπορεί να τους σταματήσει, ούτε να τους τρομοκρατήσει, γιατί η κατάσταση έχει πλέον υπερβεί τα όρια αντοχής της κοινωνίας. Και η ιστορία λέει ότι όσοι ζήλεψαν τον Λουδοβίκο, τελικά τους έφαγε η καρμανιόλα.
Μετά την επίδειξη Λουδοβίκιας άποψης για το κράτος, με τουπέ και περούκα μπαρόκ, ο κ. Κεδίκογλου εξέθεσε το εξής δόγμα περί φοροδιαφυγής: «Το τεράστιο πρόβλημα της φοροδιαφυγής μαστίζει την ελληνική οικονομία, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια ανάκαμψης και ελπίδας για το μέλλον όλων. Από όπου κι αν προέρχεται αυτή η φοροδιαφυγή, όποια και αν είναι η πηγή της, θα πρέπει να ελεγχθεί και να παταχθεί άμεσα και παραδειγματικά.... Τη στιγμή που υπάρχουν πολίτες οι οποίοι υφίστανται τις βαρύτατες συνέπειες της κρίσης και των δράσεων που απαιτούνται για να εξυγιάνει η Ελλάδα την οικονομία της και να ανακτήσει την αξιοπιστία της, θα πρέπει όλοι, όποιοι και αν είναι αυτοί, να αναλάβουν το ηθικό και πρακτικό μερίδιο που τους αναλογεί και να μη στέκονται εμπόδιο στην εφαρμογή των νόμων και στην επιτυχία της χώρας.»
Από κοντά φυσικά και ο επίδοξος δελφίνος για την θέση του Στουρνάρα, ίσως και για του Σαμαρά, ονόματι Δ. Παπαδημούλης, ο οποίος έγραψε στο twitter: «Το δίκιο του Υδραίου φοροφυγά μου είναι απεχθές. Όσο μεγαλύτερη η φοροδιαφυγή, τόσο αγριότερη η περικοπή μισθών, συντάξεων. Καθαρές κουβέντες».
Είναι περίεργο που οι «καθαρές κουβέντες» του Παπαδημούλη είναι ταυτόσημες με αυτές του Λουδοβίκου Κεδίκογλου; Όχι βέβαια. Διότι έχουν ακριβώς την ίδια λογική. Μάλιστα, ο κ. Παπαδημούλης, που δίκαια μπορεί να ονομαστεί dauphin κατά τα πρότυπα της διαμάχης για τον θρόνο της Γαλλίας, έκανε και αυστηρές παρατηρήσεις στον συνάδελφό του Δρίτσα γιατί τόλμησε να κάνει λόγο για «ανόητη και πολυδάπανη παράσταση επίδειξης κρατικής και κυβερνητικής πυγμής, με εντελώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα». Καπάκι, βγήκε κι ο κ. Σκουρλέτης, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, για να μας εξηγήσει στον ΑΝΤ-1, ότι αυτοί που αντέδρασαν στην Ύδρα δεν ήταν παρά μια παρέα, η παρέα του φοροφυγάδα, ενώ η πλειοψηφία του νησιού παρατηρούσε αμέτοχοι. Δεν φτάνει που έχουν καταντήσει να αντιπολιτεύονται την συγκυβέρνηση όπως αντιπολιτεύονταν οι Ορλεανιστές τους Λουδοβίκους για τον ανώτατο θώκο, πρώτα βασιλικό και ύστερα προεδρικό, της Γαλλίας, έφτασαν έως το σημείο να επικαλεστούν ακόμη και την αντιδραστική θεωρία της «σιωπηρής πλειοψηφίας», η οποία χρησιμοποιείται από την εποχή του μοναρχοφασισμού για την άγρια καταστολή κάθε λαϊκής αντίστασης. Φανταστείτε να τους είχαμε κυβέρνηση. Το ξύλο από τα ΜΑΤ θα είχε σίγουρα προοδευτικό και αριστερό πρόσημο.
«Δεν υπάρχει καμία κοινωνική ευαισθησία, ούτε καμία προοδευτική θεωρία που να μετατρέπει τη φοροδιαφυγή σε ‘αντίσταση’» σχολίασε το ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τα συμβάντα στην Ύδρα. Το ΠΑΣΟΚ του Βανιζέλου που παίζει στα δάχτυλα την κοινωνική ευαισθησία και την προοδευτική θεωρία, που όλως τυχαίως την έχει ταυτίσει με τον δοσιλογισμό και την αποικιοκρατία. Ενώ δεν θα μπορούσε να μην συνδράμει και ο αντικαταστάτης του ΛΑΟΣ στην συγκυβέρνηση, η ΔΗΜΑΡ: «Κάθε δικαιολόγηση από πολιτικά κόμματα της άρνησης ελέγχου και της παρεμπόδισης των εντεταλμένων οργάνων της πολιτείας για την πάταξη της φοροδιαφυγής, όταν αυτή εκφράζεται συγκεκριμένα, απλώς αναδεικνύει τον βαθιά συντηρητικό χαρακτήρα τους» σχολίασε το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ Δημήτρης Χατζησωκράτης.
Καταρχάς, από πότε ο νομικός πολιτισμός της δημοκρατίας, έτσι όπως την έχουν επιδιώξει με τους αγώνες τους οι λαοί, επιβάλει προσωποκρατήσεις, αυτόφωρα και διαπόμπευση για οφειλές προς το δημόσιο και φοροδιαφυγή;. Είναι ή δεν είναι αναβίωση του μεσαίωνα η λογική αυτή;
Δεύτερο, η φοροδιαφυγή δεν είναι κάτι το ενιαίο. Ούτε είναι αδιάφορα τα κίνητρα, οι συνθήκες και οι λόγοι που οδηγούν σε φοροδιαφυγή. Εκτός κι αν οι κυβερνώντες έχουν την λογική της απολυταρχίας που έβλεπε στην φορολογία την επιβεβαίωση της απόλυτης εξουσίας της στους υπεξούσιους. Επομένως, όποιος αρνιόταν την φορολογία, ή όποιος την διέφευγε αποτελούσε εμπράγματη αμφισβήτηση της απόλυτης εξουσίας. Οι δικοί μας είναι ακόμη χειρότεροι. Γιατί χρησιμοποιούν τον στραγγαλισμό μέσω της εφορίας όχι για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, αλλά για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι. Γι’ αυτό κι αν ακόμη εξαφανιζόταν ως μαγείας η φοροδιαφυγή κι όλοι μας καταθέταμε ακόμη και τον τελευταίο οβολό μας στο Δημόσιο Ταμείο, κατ’ εντολή και επ’ ωφελεία των ευρωπαίων δανειστών, οι μαζικές απολύσεις δεν σταματούσαν, ούτε οι μειώσεις μισθών, ούτε η καταστροφή που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτές είναι καθαρές κουβέντες, κ. Παπαδημούλη, επαγγελματία της πολιτικής μπαρούφας. που μυρίστηκες εξουσία και δεν ξέρεις τι λες, ή μάλλον ξέρεις πολύ καλά τι λες, απλά νιώθεις ότι μπορείς να βγάλεις στην επιφάνεια το αληθινό σου πρόσωπο, όσο αποκρουστικό κι αν είναι.
Τρίτο, η φοροδιαφυγή δεν είναι προϊόν παραβατικότητας. Είναι πρωτίστως οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο. Κι έτσι μόνο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Την γεννά και την αναγεννά η ίδια η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικονομίας. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αστυνομικά μέτρα, ότι κι αν κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, όσο «αποτελεσματικές» κι αν γίνουν. Επομένως όποιος θέλει να μιλά γι’ αυτήν με ύφος εισαγγελέα εκτάκτου στρατοδικείου, καλά θα κάνει να μαζευτεί γιατί τον έχουμε πάρει χαμπάρι. Μιλά έτσι όχι γιατί τον ενδιαφέρει η πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά γιατί επιδιώκει την κλιμάκωση της καταστολής μέσα στην κοινωνία.
Τέταρτο, υπάρχει η φοροδιαφυγή της επιβίωσης, που χωρίς αυτήν στρώματα ολόκληρα της ελληνικής κοινωνίας δεν θα μπορούσαν να κρατηθούν στην επιφάνεια, ιδίως στις σημερινές συνθήκες. Και υπάρχει η φοροδιαφυγή του πλουτισμού. Η φοροδιαφυγή των ημέτερων, των μεγαλοκομπραδόρων, των εφοπλιστών, των επιχειρηματικών και επαγγελματικών κύκλων που πάνω τους πατά το επίσημο πολιτικό σύστημα. Το κράτος έχει συνειδητά ρημάξει τους μισθωτούς και συνταξιούχους, γιατί αυτοί δεν μπορούν να ξεφύγουν. Κι ενώ άδικα τους ρημάζει, προσπαθεί ταυτόχρονα να τους στρέψει ενάντια στους ελευθεροεπαγγελματίες, μικρομεσαίους, βιοτέχνες που τους στιγματίζει ως φοροφυγάδες. Η μόνη διαφορά που χωρίζει τους μεν από τους δε, δεν είναι ότι οι πρώτοι είναι έντιμοι φορολογούμενοι, ενώ οι δεύτεροι δεν είναι, αλλά το γεγονός ότι οι μεν δεν μπορούν να ξεφύγουν από την μέγγενη της φορολογίας, ενώ οι δε μπορούν έως ένα βαθμό. Και οι δυο τους έχουν έναν κοινό στόχο: να απαλλαγούν από αυτό το άθλιο, σάπιο και απόλυτα διεφθαρμένο κράτος που ζει παρασιτικά σε βάρος τους για να ταΐζει τους Κεδίκογλου, τους Σαμαράδες, του Βενιζέλους και όλο το σινάφι της εξουσίας, μαζί με  τα κυκλώματα, εντός και εκτός Ελλάδος, που κρύβονται πίσω τους. Πρώτα, θα καταλύσουμε όλοι μαζί αυτό το κράτος. Πρώτα, θα αποκτήσουμε πραγματική δημοκρατία, όπου ο λαός και όχι οι Λουδοβίκοι ή οι Ορλεανιστές κατά περίπτωση, θα κάνει κουμάντο. Πρώτα θα ξεμπερδέψουμε με το καθεστώς υποτέλειας, σαπίλας, διαφθοράς, εξαπάτησης, ξεπουλήματος και έπειτα θα ξεμπερδέψουμε και με την φοροδιαφυγή.
Ειδικά στις σημερινές συνθήκες η φοροδιαφυγή και ποιο συγκεκριμένα η συνειδητή άρνηση πληρωμής των φόρων είναι δημοκρατικό καθήκον και υποχρέωση. Ο πολίτης από τότε που έσπασε τα δεσμά της απολυταρχίας δεν είναι καθόλου υποχρεωμένος να πληρώνει ότι αυθαίρετα του φορτώνει το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση. «Καμία χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί αν οι πολίτες της δεν σέβονται τους νόμους. Η ανοχή των πολιτικών στην ανομία και τη χρήση βίας ως μέσο διαμαρτυρίας έχει φέρει καταστροφικά αποτελέσματα,» γράφει η ανώνυμη επιφυλλίδα της Καθημερινής, (28/8). Βέβαια, δεν μας κάνει εντύπωση που το γράφει αυτό η Καθημερινή. Αν κάνετε ένα φυλλομέτρημα στις αντίστοιχες επιφυλλίδες της ίδιας εφημερίδας την εποχή της ναζιστικής κατοχής, θα δείτε να γράφουν τα ίδια. Και το μόνο που υποδηλώνει είναι πόσο τρέμουν οι ντόπιοι δοσίλογοι και οι ξένοι κατακτητές μια καθολική αντίσταση του λαού ειδικά στην φοροεπιδρομή εναντίον του. Τρέμουν κυριολεκτικά την πιθανότητα μαζικής στάσης πληρωμών από τον λαό, που μπορεί να μετεξελιχθεί σε γενική πολιτική απεργία. Έχει αρχίσει ήδη να μετατρέπεται σε εφιάλτη τους.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι τελείως, μα τελείως διαφορετική. Η ανοχή σε νόμους άδικους και καταχρηστικούς, ο φόβος μπροστά σε μια αδίστακτη κυβέρνηση που δεν νοιάζεται αν ζει ή πεθαίνει ο λαός, η υποταγή σε μια κατ’ επίφαση νομιμότητα που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την θέληση, αλλά ακόμη και με την επιβίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, είναι ο πιο ασφαλής δρόμος προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτό που πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο είναι το εξής απλό: Τι προέχει; Τα εισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης που στερούν μάλιστα πόρους από την οικονομία και την βυθίζουν σε ύφεση μόνο και μόνο επειδή το ζητάνε ξένες μεγάλες δυνάμεις. Ή η επιβίωση της λαϊκής οικογένειας με κάθε τρόπο και μέσο. Από πού κι ως που θα πρέπει μια οικογένεια να στερηθεί τα μέσα προς το ζην, να στερηθεί ότι έφτιαξε με κόπο και ιδρώτα, προκειμένου να πληρώσει τους φόρους που επιβάλει η κυβέρνηση; Ποιο είναι το πρωτεύον; Η ζωή της μέσης λαϊκής οικογένειας, ή η ζωή της κυβέρνησης; Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει ότι όταν απειλείται η ζωή των λαϊκών οικογενειών με τα μέτρα μιας κυβέρνησης, τότε ο λαός δικαιούται από κάθε άποψη να θέσει άμεσα και πρακτικά το εξής δίλλημα: Η ζωή μου, ή η ζωή της κυβέρνησης. Και προκειμένου να υπερασπιστώ τη ζωή μου, η φοροδιαφυγή δεν είναι παραβατική συμπεριφορά, αλλά ένας έννομος τρόπος δημοκρατικής άμυνας απέναντι σε ένα αδίστακτο καθεστώς που επιζητά την εξαθλίωση και την δήμευση του όποιου κομποδέματος έχει απομείνει στην μέση ελληνική οικογένεια.
Μόνο την εποχή της απολυταρχίας άνθισαν θεωρίες σαν τις σημερινές, δηλαδή ότι πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι στους νόμους, χωρίς να μας ενδιαφέρει ο καταχρηστικός χαρακτήρας τους. Την εποχή της απολυταρχίας οι φόροι εκτός από μέσο είσπραξης, ήταν και μέσο καταστολής των λαϊκών τάξεων. Κι επειδή οι ηγεμόνες πολύ γρήγορα αντιλήφθησαν ότι δεν αποτελεί αρκετή νομιμοποίηση το ελέω θεώ δικαίωμα για να εισπράτουν φόρους κατά το δοκούν της εξουσίας, επινόησαν τα κοινοβούλια, ή «συνελεύσεις των τάξεων», όπως ήταν γνωστά στην Γαλλία. Κάθε φορά που ο μονάρχης ήθελε να βάλει χέρι στις περιουσίες και τα εισοδήματα των υπηκόων του και μάλιστα των πιο αδύναμων, επιβάλλοντας νέους φόρους, φρόντιζε να συγκαλέσει κοινοβούλιο, parliament, parliamento, ή «συνέλευση των τάξεων». Γι’ αυτό και τον «αντιπροσωπευτικό» αυτό θεσμό «όλοι τον μισούσαν, γιατί ένα Κοινοβούλιο σήμαινε αναπόφευκτα νέους φόρους… Μόνο υπό την πιο αυστηρή πίεση του Στέμματος μπόρεσαν να διατηρηθούν τα Κοινοβούλια τον πρώτο αιώνα της ύπαρξής τους… Η εντύπωση ότι τα Κοινοβούλια ήταν το αποτέλεσμα ενός αυθόρμητου δημοκρατικού κινήματος, δεν μπορεί να υπάρχει σε οιονδήποτε έχει μελετήσει, έστω και λίγο, τα γεγονότα της ιστορίας.»[1]
Στα τέλη του 15ου αιώνα στην Γαλλία ο Κάρολος ο 8ος αναζητούσε εναγωνίως νέους φόρους για να συντηρηθεί το καθεστώς του και έτσι συγκάλεσε συνέλευση των τάξεων. Εκεί ακούστηκε η ιδέα να αρθεί ο φόρος ωνίων (tailles) που βάραινε τον χωρικό ανάλογα με τα στρέμματα που καλλιεργούσε και να αντικατασταθεί με προοδευτικό φόρο στις περιουσίες. Τότε ο στρατάρχης de Bourbon, άξιος εκπρόσωπος της απολυταρχίας, είπε: «Γνωρίζω πολύ καλά τα ήθη του όχλου. Αν δεν τον καταθλίβουν οι επιβαρύνοντες φόροι, τότε θα γίνει αυθάδης. Αν λοιπόν αφαιρέσετε εξ ολοκλήρου τον φόρο των ωνίων (tailles), είναι βέβαιο ότι αμέσως θα γίνουν αναμεταξύ τους, ότι είναι και προς τους ευγενείς, στασιαστές και ανυπόφοροι. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να αισθανθούν τέτοια ελευθερία. Η εξάρτηση είναι η φυσική τους κατάσταση. Κατά τη γνώμη μου θεωρώ ότι ο φόρος αυτός είναι η ισχυρότερη αλυσίδα που μπορεί να τους συγκρατήσει.» Την ίδια γνώμη είχε και ο Φίλιππος ο 2ος, γιος του Καρόλου του 5ου, ο οποίος συνήθιζε να λέει: «Πρέπει να κρατάμε φορτωμένο το μουλάρι για να το εμποδίσουμε να κλωτσάει!»[2]  Ενώ ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς αυλικούς στην συνέλευση των τάξεων του 1580 στην Γαλλία, που έμεινε στην ιστορία ως κ. Μπεράνγκ, είναι αυτός που θεμελίωσε τον κανόνα που ακολουθεί έκτοτε κάθε αντιδραστική εξουσία ότι εξαίρετος είναι ο λαός ο κάτισχνος «διότι είναι λιγότερο ανήσυχος και ακατάλληλος να στασιάσει.»[3]
Η επιβολή δυσβάστακτων φόρων στο λαό ήξεραν πολύ καλά ότι τον μετατρέπει σε πειθήνιο όχλο, σε μουλάρι ανίκανο ακόμη και να κλωτσήσει. Αρκεί βέβαια να τον έπειθαν ότι πρέπει να σέβεται τους νόμους, ότι η αντίσταση δεν έχει κανένα νόημα και η πολιτική ανυπακοή φέρνει την καταστροφή. Η πρώτη αυθόρμητη εκδήλωση της πολιτικής ανυπακοής εκείνη την εποχή ήταν η εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Μάλιστα, ορισμένοι από τους κλασσικούς συγγραφείς της πολιτικής οικονομίας την εκθειάζουν σε τέτοιο βαθμό ώστε θεωρούσαν ότι η προσπάθεια αποφυγής από την υπερβολική φορολογία χρησίμευσε τουλάχιστον στην τελειοποίηση της τέχνης του παράγειν και στην οξύνοια των βιοτεχνών και εμπόρων της εποχής. Η φοροδιαφυγή ήταν το λίκνο του σύγχρονου πολιτισμού, που γέννησε την βιομηχανία και το εμπόριο παγκόσμια.
Οι πιο φωτεινοί εκπρόσωποι αυτού του νέου πολιτισμού ήξεραν πολύ καλά τι σημαίνει βαριά φορολογία. Ένας από αυτούς, ο Ζαν Μπατίστ Σε, που οι σύγχρονοι οπαδοί της οικονομικής θεολογίας τον επικαλούνται συχνά όταν αναφέρονται στην «ελευθερία της αγοράς», έγραφε τα εξής για την δυσβάσταχτη φορολογία: «Η φορολογία, εξωθημένη στα άκρα, έχει το αξιοθρήνητο αποτέλεσμα να εξαθλιώνει το άτομο, χωρίς να πλουτίζει το κράτος… Κανένα μέρος από το εισόδημά του (ιδιώτη φορολογουμένου) δεν μπορεί να αφαιρεθεί από αυτόν χωρίς αναγκαστικά να περιορίζεται αναλογικά η κατανάλωσή του. Αυτό αναγκαία μειώνει την ζήτηση για όλα εκείνα τα αντικείμενα που δεν μπορεί πια να καταναλώσει, και ιδίως εκείνα που επηρεάζονται από την φορολογία. Η συρρίκνωση της ζήτησης θα ακολουθηθεί αναγκαστικά με συρρίκνωση της προσφερόμενης παραγωγής και κατά συνέπεια των αντικειμένων που μπορούν να φορολογηθούν. Έτσι ο φορολογούμενος στερείται των απολαύσεών του, ο παραγωγός των κερδών του και το δημόσιο ταμείο των εισπράξεών του.»[4] Αυτά είναι γνωστά τουλάχιστον από το 1825 που τα έγραφε ο Σε. Κι από τότε έως σήμερα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε.
Αξίζει όμως να αναφέρομαι και δυο ακόμη χωρία από αυτά που ήταν κοινώς αποδεκτά από την εποχή του Σε. «Η υπερβολική ή άνιση φορολογία προωθεί την απάτη, το ψεύδος και την ψευδορκία. Πρόσωπα με καλές προθέσεις αντιμετωπίζουν το οδυνηρό δίλλημα, ή να πουν ψέματα, ή να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους προς όφελος λιγότερο ευσυνείδητων συμπολιτών. Δεν μπορούν παρά να αισθανθούν ακούσια αηδία, βλέποντας πράξεις, που από την φύση τους είναι αθώες και μερικές φορές χρήσιμες και αξιέπαινες, να στιγματίζονται ως εγκληματικές και να υποβάλλονται σε όλες τις συνέπειες του νόμου.»[5] Και δεν υπάρχει πιο ορθή, χρήσιμη και αξιέπαινη πράξη από το να φροντίσει πρώτα και κύρια κάποιος τον εαυτό του και την οικογένειά του. Όταν η εφορία τον εμποδίζει απ’ αυτό, μπορεί ο ίδιος να στιγματίζεται ως φοροφυγάς, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις που προωθούν τέτοιους φόρους δεν είναι τίποτε περισσότερο από δεσποτικά καθεστώτα. Ο Σε παρατηρούσε ορθά ότι μια δεσποτική διακυβέρνηση χαρακτηρίζεται πάντα από «υπερβολικές εισφορές» που φορτώνει με κάθε βιαιότητα πάνω στους υπεξούσιούς της με ταυτόχρονη κατάρρευση του δημόσιου ταμείου. Ενώ υπό την προστατευτική επιρροή μιας δίκαιης κυβέρνησης «υπάρχει μια προοδευτική ετήσια αύξηση των κερδών και των εισοδημάτων από τα οποία μπορούν να αντληθούν οι φόροι.»[6]
Δεν είναι τυχαίο που τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας ξεχώριζαν την φοροδιαφυγή από την φορολογική απάτη και απαιτούσαν η πρώτη να μην αντιμετωπίζεται με όρους ποινικοποίησης, προσωποκρατήσεων και αστυνομικής καταστολής. Η φοροδιαφυγή που παραβιάζει το νόμο, αλλά γίνεται στη βάση της ανάγκης για μεροκάματο, για επιβίωση, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με τους ίδιους όρους με την φορολογική απάτη με σκοπό τον πλουτισμό. Γι’ αυτό και ο Άνταμ Σμιθ, ο πατέρας της οικονομικής επιστήμης, διευκρίνιζε ότι «ένα πρόσωπο το οποίο, αν και χωρίς αμφιβολία φέρει ευθύνη για την παραβίαση των νόμων της χώρας του, είναι πολύ συχνά ανίκανο να παραβιάσει εκείνους [τους νόμους] της φυσικής δικαιοσύνης, και το οποίο θα γινόταν, από κάθε άποψη, ένας εξαίρετος πολίτης, αν οι νόμοι της χώρας του δεν μετέτρεπε σε έγκλημα αυτό που η φύση δεν θα το έκανε ποτέ. Σ’ αυτές τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις όπου υπάρχει τουλάχιστον μια γενική καχυποψία για υπερβολικές δαπάνες και μεγάλη λαθροχειρία του δημόσιου χρήματος, οι νόμοι που την φυλάνε ελάχιστοι τους τιμούν.»[7] Τώρα θα μου πείτε ποιος είναι ο Άνταμ Σμιθ μπροστά σε τέτοια αναστήματα όπως ο Κεδίκογλου, ο Παπαδημούλης, ο Βενιζέλος και το σινάφι τους; Μπορεί να έχετε δίκιο, αλλά η ιστορία των λαών είναι γεμάτοι με αγώνες που δεν δέχτηκαν να καταντήσουν πειθήνιος όχλος για τα γούστα των επαγγελματιών της πολιτικής εξαπάτησης. Και μια από τις πρώτες πράξεις των υπεξουσίων από την εποχή της αυτοκρατορικής Ρώμης είναι να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, το αναφαίρετο δικαίωμα στην προσωπική τους αυτοδιάθεση, αρνούμενη να πληρώσουν και να πειθαρχήσουν σε ένα διεφθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης που συνεχώς νομοθετεί για να καλύψει τις ανομίες του.
Όταν σήμερα η απολυταρχία με κοινοβουλευτικό μανδύα αναβιώνει όπως τότε, χρησιμοποιεί την φοροεπιδρομή όπως παλιά για την ληστεία και την καταστολή των λαϊκών στρωμάτων. Ο αμερικανός νομικός Τσαρλς Ανταμς έγραφε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 για την νέα τάση: «Σιωπηλά ο ΑΦΜ (Αριθμός Φορολογικού Μητρώου) και ο κομπιούτερ θα γελοιοποιήσουν την ελευθερία και το άσυλό μας…. Θα καταλήξουμε ως πολίτες δουλοπάροικοι-φορολογούμενοι όπως οι τελευταίοι Ρωμαίοι.; Η τρέχουσα κατεύθυνση των ποινικών νόμων και των μηχανισμών αστυνόμευσης του φορολογικού μας συστήματος δείχνει μια τέτοια πιθανότητα. Θα μπορούσαμε να βρεθούμε αιχμάλωτοι σαν νέοι δουλοπάροικοι στο σύγχρονο δημόσιο ταμείο.»[8] Κι έτσι οι φοροεπιδρομή εντάθηκε ενάντια στα λαϊκά στρώματα με νέους πολύπλοκους φορολογικού κώδικες, με ένταση των αστυνομικών μέτρων και της ποινικοποίησης ακόμη και της πιο μικρής φορολογικής παράβασης. Το IRS (Υπηρεσία Εσωτερικού Εισοδήματος) στις ΗΠΑ έχει το δικαίωμα να κατάσχει το εισόδημα και την περιουσία οποιοδήποτε ύποπτου για φοροδιαφυγή χωρίς καν να χρειάζεται απόφαση δικαστηρίου. Η προσωποκράτηση και ο εγκλεισμός είναι σύνηθες ακόμη και για την παραμικρή φορολογική παράβαση. Ενώ τα φορολογικά δικαστήρια ξεκινούν με δεδομένη την ενοχή του κατηγορουμένου.
Κι όσο στα κατώτερα και μεσαία στρώματα του πληθυσμού η φοροεπιδρομή αυξάνεται, άλλο τόσο αυξάνουν οι φορολογικοί παράδεισοι για τις πολύ μεγάλες περιουσίες. Σήμερα εκτιμάται ότι βρίσκονται στους φορολογικούς παραδείσους και σε οφ σορ εταιρείες πάνω από 12 τρις δολάρια παγκόσμια. Οι περίπου 11 εκατομμύρια πιο πλούσιοι άνθρωποι του πλανήτη, ενώ διαθέτουν πάνω από 47 τρις δολ. περιουσία όλοι μαζί, πληρώνουν φόρους πολύ λιγότερους από τους μισθωτούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Η εφορία έχει μεταβληθεί σ’ έναν από τους βασικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς της ελευθερίας του ατόμου στην ανεπτυγμένη Δύση. Όλα στο όνομα της φοροδιαφυγής. Αλλά όπως έλεγε κι ο Πιέτρο Φιέρι ήδη από το 1771, «αν το προϊόν των φόρων διατίθετο με σωφροσύνη, τότε το κοινό θα θεωρούσε αυτό το βάρος ως ιερό χρέος. Οποιοσδήποτε θα ζητούσε να το αποφύγει θα συμμεριζόταν το αίσχος του συνεταίρου εκείνου, ο οποίος θέλησε να αρνηθεί να συμμετάσχει στις δαπάνες της εταιρείας αφού καρπώθηκε τα οφέλη της.»[9] Όσο η φορολογία θα γίνεται δυσβάσταχτη στις πλάτες μικρών και μεσαίων για την συντήρηση ενός απολυταρχικού στην ουσία κράτους που χρησιμοποιεί το κοινοβούλιο όπως παλιά οι μονάρχες, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα για την κοινωνία, τόσο η φοροδιαφυγή θα δυναμώνει. Κι αυτό είναι απόλυτα υγιές. Πολύ περισσότερο όταν παραβιάζονται βασικοί κανόνες της οικονομίας που οδηγούν στην καταστροφή την κοινωνία μόνο και μόνο γιατί οι κυβερνήτες είναι δοσίλογοι και η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς προτεκτοράτο από ξένες δυνάμεις.
Τι συμπέρασμα βγαίνει; Η οικονομική επιστήμη, αλλά και η ιστορία, αποδεικνύει ότι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή στον πληθυσμό μιας χώρας δεν αποτελεί απόδειξη του διεφθαρμένου χαρακτήρα του, ή της παραβατικής συμπεριφοράς του, αλλά έγκυρη απόδειξη του δεσποτικού και διεφθαρμένου χαρακτήρα της διακυβέρνησης της χώρας, η οποία προσπαθεί να καλύψει την δική της ασυδοσία με φοροεπιδρομές. Πολύ περισσότερο σήμερα που οι κυβερνώντες έχουν πάρει απόφαση να εξοντώσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας προς όφελος των «δάνειων δυνάμεων», επειδή το απαιτεί η Μέρκελ και τα επιτελεία της ευρωζώνης.
Αυτός που σήμερα αρνείται να πληρώσει τους φόρους γιατί βάζει την επιβίωση της οικογένειάς του και της πατρίδας του πάνω από αυθαίρετους νόμους και κυβερνήσεις, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από αυτό που έκαναν οι λαοί επί αιώνες στην πάλη τους για τα δικαιώματά τους ενάντια στην απολυταρχία. Κι αυτή την φορά δεν θα το κάνει μεμονωμένα, αλλά συλλογικά μέσα στα πλαίσια ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος που θα επιβάλλει την συλλογική στάση πληρωμών προς το κράτος μέχρις ότου η κυβέρνηση και το επίσημο πολιτικό σύστημα καταρρεύσει. Είναι η μοναδική δυνατότητα που έχει απομείνει στους έλληνες πολίτες, στον ελληνικό λαό, πρώτα και κύρια στους εργαζόμενους, προκειμένου να γλυτώσουν τα χειρότερα και το κρεματόριο που ετοιμάζει για εμάς η Ευρώπη των τραπεζιτών, των αγορών και των πουλημένων πολιτικών.
Μόνο όταν καταλυθεί ολοκληρωτικά το σημερινό καθεστώς μπορεί να απαιτηθεί από τον έλληνα πολίτη να θεωρήσει ως «ιερό χρέος» την καταβολή των φόρων του. Αφού πρώτα εξασφαλίσουμε ότι θα έχουμε αληθινή δημοκρατία στην χώρα και οι φόροι θα είναι πρωτίστως δίκαιοι και θα εισπράττονται όχι για να πληρώσουν τις ατασθαλίες των κυβερνώντων και τα καταχρηστικά δάνεια από του διεθνείς τοκογλύφους, αλλά θα επιστρέφουν άμεσα και πρακτικά πίσω στην κοινωνία μέσα από την ανάπτυξη αναγκαίων κοινωνικών υποδομών, την παροχή δωρεάν υγείας και παιδείας αντάξιας του σύγχρονου πολιτισμού και των αναγκών της ελληνικής οικογένειας και δημόσιων αγαθών που θα μας κάνουν όλους μας υπερήφανους που είμαστε πολίτες της Ελλάδας, μιας νέας Ελλάδας αντάξιας του ιστορικού της φορτίου.


[1] Edward Jenks, A History of Politics, London, 1910, σ. 127.
[2] Joseph Garnier, Οικονομολογικόν Εγχειρίδιον, έκδοσις τετάρτη, (μεταφρασθείσα εκ του Γαλλικού υπό Χρήστου Ζάππα), Βουκουρέστιον, 1887, σ. 34. Η μετάφραση των τοποθετήσεων έχει προσαρμοστεί από τον Δ.Κ..
[3].  Nicolas Froumenteau, Le secret des finances de France de convert et departi en trois livres, 1581, σ. 415.
[4] By Jean Baptiste Say, A Treatise on Political EconomyPhiladelphia: Lippincott, 1857, σ. 449.
[5] Ό. π., σ. 459.
[6] Ό. π., σ. 461.
[7] Adam Smith, An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations. In two Volumes. Vol. II, Hartford: Cooke & Hale, 1818, σ. 310.
[8] Charles Adams, For Good and Evil: The Impact of Taxes on the Course of Civilization, Madison Books, 1993, σ. 237.
[9] Pietro Verri, Meditazioni sulla Economia Politica, 1771, σελ. 141.

25 σχόλια:

  1. +1000

    "θεϊκό" κείμενο
    από έναν "άθεο"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο Δημήτρη, ξεκάθαρες τοποθετήσεις απέναντι σε όλα τα πολιτικά ορθά "ζώα" - τρομάρα τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστα, και να διευκρινησουμε οτι και απο τριετιας και προσφατες ερευνες δινουν την φοροδιαφυγη στην Ελλαδα 11,9% μεσος ορος Ευρωπης - Αμερικης 10% και στην γερμανια 13+%
    Αποψη μου: ο φοροφθγας της γειτωνιας, θα αγορασει 3-4 πραγματα και με τον ΦΠΑ το κεφαλαιο γυριζει στην οικονομια. Οι μιζες και το λαθρεμποριο των μεγαλων φευγει στο εξωτερικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια για το άρθρο. Πήξαμε από "φοροδιαφυγομάχους" που ξεχνάνε τα βασικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δημήτρη διόρθωσε τους δείκτες προς τη βιβλιογραφία ώστε να μην περιέχουν σύνδεσμο ή τουλάχιστο να περιέχουν το σωστό σύνδεσμο. Δηλ. το [1] να παραπέμπει στην πρώτη αναφορά βιβλιογραφίας κ.ο.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Δημήτρη δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω με τις απόψεις σου καθώς ούτε το πνευματικό μου επίπεδο μου το επιτρέπει αλλά πολύ περισσότερο η οργή μου. Πρέπει όμως να συμφωνήσεις σε κάτι απλό:
    Όσο ο λόγος αυτός (ο δικός σου) δεν έχει τα κανάλια επικοινωνίας, αυτά που θα του επιτρέψουν να γίνει ισχυρός καθώς θα ακουστεί παντού, δύσκολα θα αντιληφθεί (η μάζα) ο λαός τη δύναμη που έχει στα χέρια του "ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ". Άρα είναι πέρα για πέρα αναγκαίο να γίνονται από 'δω και πέρα συνεχείς, καθημερινές ανοιχτές συγκεντρώσεις και να ξέρεις τόσο εσύ όσο και όλοι μας ότι η ανατροπή θα έρθει πολύ ποιο σύντομα απ' ότι υπολόγιζαν.
    Υπάρχει όμως και ένα άλλο όπλο που έχουν στα χέρια τους αυτοί οι αδίσταχτοι εγκληματίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ" Και που δεν θα διστάσουν να δημιουργήσουν προκειμένου όχι μόνο για να σώσουν τα τομάρια τους αλλά πολύ περισσότερο για διαλύσουν κάθε σκέψη συνοχής.
    Βέβαια τέτοια σενάρια δεν μας τρομάζουν.........
    Αλλά κρατώ μεγάλο καλάθι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημήτρη,συνέχισε ακάθεκτος. Είμαστε μαζί σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Μόνο όταν καταλυθεί ολοκληρωτικά το σημερινό καθεστώς μπορεί να απαιτηθεί από τον έλληνα πολίτη να θεωρήσει ως «ιερό χρέος» την καταβολή των φόρων του" καταλήγει το κείμενο.

    Ας πούμε ότι συμφωνούμε σε όλα τα παραπάνω από αυτό.

    Ας πούμε όμως ότι πέφτει η κυβέρνηση αύριο, μεθαύριο και αναλαμβει το ΕΠΑΜ λ.χ. να ασκήσει την πολιτική του διώχνοντας την τρόϊκα κτλ.

    Πιστεύει κανείς ότι μαγαζάτορες της Υδρας θα θεωρήσουν "ιερό χρέος" το να κάβουν αποδείξεις;

    Μην κάνουμε και την φοροδιαφυγή πολιτική πράξη γιατί τότε ο καθένας θα πληρώνει φόρους ανάλογα με τον αν έχει ψηφίσει την κυβέρνηση ή όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ανώνυμος31 Αυγούστου 2012 1:29 π.μ.
      "Μην κάνουμε και την φοροδιαφυγή πολιτική πράξη γιατί τότε ο καθένας θα πληρώνει φόρους ανάλογα με τον αν έχει ψηφίσει την κυβέρνηση ή όχι."


      άλλο "κυβέρνηση"
      και άλλο "καθεστώς"

      ιερό χρέος
      είναι το
      120 άρθρο του συντάγματος

      Διαγραφή
  9. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή η φοροδιαφυγή είναι πολιτική πράξη και ο μόνος τρόπος για να αντισταθεί πλέον ο κόσμος είναι να οργανωθεί στη γειτονιά του και να κηρύξει στάση πληρωμών, σε δάνεια, κάρτες, φόρους, χαράτσια κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν αμφισβητώ τα ιστορικά δεδομένα του Δημήτρη Καζάκη, όμως θέλω να παραθέσω την δική μου εμπειρία.

    Τυχαίνει να είμουν προγραμματιστής (τώρα άνεργος) σύμβουλος επι θεμάτων μηχανογράφησης εταιρειών.

    Στον καιρό των παχυών αγελάδων,τότε που το χρήμα έρρεε αύθονο, δεν ήταν λίγες εκείνες οι περιπτώσεις που το πρώτο πράγμα που σε ρωτούσε ο επιχειρηματίας όταν πήγαινες να του κάνεις μηχανογράφηση ήταν, "τα μαύρα πως θα τα κρατάω τώρα με το computer;".

    Εταιρείες με λίγα η πολλά κέρδη, από εμπόρους αυτοκινήτων ώς ψιλικατζίδικα.

    Αυτό με έκανε να πιστέψω ότι η φοροδιαφυγή βρίσκεται στο αίμα μας. Κατάλοιπο ίσως από κάποια άλλη εποχή; Δεν ξέρω.

    Γι αυτό είμαι λίγο δύσπιστος σχετικά με την καλή πρόθεση των πολιτών να πληρώνουν τους φόρους τους, έστω και σε καιρό λαικής κυριαρχίας.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ φίλε Ανώνυμε της 31/8 1:29’

    Στο βαθμό που η φορολογία επιβάλλεται από ένα αυταρχικό καθεστώς και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες λειτουργίας της Κοινωνίας, αλλά έχει ως σκοπό τον πλουτισμό συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων, ή άλλους σκοπούς έξω και πέρα από τα ζωτικά συμφέροντα αυτής της ίδιας της Κοινωνίας και του Κράτους, οργανωμένη έκφραση της οποίας πρέπει να αποτελεί και όχι φέουδο μιας κάστας, τότε η φοροδιαφυγή Ναι αποτελεί Πολιτική Πράξη και Ιερό Δικαίωμα!

    Η φορολογία οφείλει να είναι απολύτως ανταποδοτική! Γιατί άραγε οφείλουμε να πληρώνουμε φόρους;

    Οφείλουμε να πληρώνουμε φόρους για την ασφάλεια της χώρας από ξένες επιβουλές. Πληρώνουμε φόρους για την ύπαρξη μηχανισμών εξυπηρέτησης των αναγκών των πολιτών και την εν γένει καθημερινή διαχειριστική λειτουργία του Κράτους. Πληρώνουμε για την ασφάλεια των πολιτών από παραβατικές συμπεριφορές και εγκληματικές ενέργειες κατά της ζωής και της περιουσίας. Πληρώνουμε φόρους για να έχουμε υποδομές, δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια κτλ. που βοηθούν στην οικονομική λειτουργία της κοινωνίας. Πληρώνουμε φόρους για να έχουμε αξιόπιστα συστήματα Παιδείας, Υγείας, Κοινωνικής Πρόνοιας, έτσι ώστε ο κάθε πολίτης να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς και να αισθάνεται ασφαλής για το μέλλον του και αυτό των παιδιών του.

    Η φορολογία λοιπόν είναι απόρροια ενός Κοινωνικού Συμβολαίου, που συμβαλλόμενοι είμαστε όλοι μας οι πολίτες με μοναδικό σκοπό την αρμονική μεταξύ μας συμβίωση, την αποφυγή συλλογικών κινδύνων και την ολοένα καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής μας. Οι κυβερνήσεις και το διοικούμενο απ’ αυτές Κράτος είναι απλά οι διαχειριστές (και μάλιστα με δική μας εντολή και εξουσιοδότηση), αυτού του Κοινωνικού Συμβολαίου.

    Αν τέτοιο Κοινωνικό Συμβόλαιο δεν υφίσταται, ή στο όνομα και μόνο αυτού εξυπηρετούνται άλλοι σκοποί, τότε οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να αντισταθούν με κάθε τρόπο και μέσο που έχουν στη διάθεσή τους (άρθρο 120 του Συντάγματος) προκειμένου να επιβάλουν την επαναφορά σε ισχύ του Κοινωνικού αυτού Συμβολαίου.

    Προφανώς σε μια λειτουργούσα Δημοκρατία οι εκτροπές και οι παραβιάσεις επιλύονται μέσω της Νομοθεσίας και όσον αφορά στις Κυβερνήσεις μέσω των εκλογών. Αλήθεια, σήμερα πόσο λειτουργούσα είναι η Δημοκρατία μας;

    Όθων Κουμαρέλλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Προφανώς ναι, θα το θεωρήσουν ως "ιερό χρέος". Γιατί και ο πιο ηλίθιος γνωρίζει ότι χωρίς φόρους δεν μπορεί να υπάρχει κράτος, σε οποιαδήποτε έκφανσή του. Η φοροδιαφυγή στην προκειμένη περίπτωση είναι πλέον το μόνο όπλο που απέμεινε στον πολίτη σε αυτή την ...κατά τα άλλα "δημοκρατική" χώρα, απέναντι στο μέχρι στιγμής κατοικοεδρεύον καθεστώς. Είναι πολιτική και κ ο ι ν ω ν ι κ ή πράξη η φοροδιαφυγή. Είναι ό,τι απέμεινε πια ως δυνατότητα, για να κρατηθεί η κοινωνία όσο μπορεί, ζωντανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η φορολογία ως μέσον αποικιοποίησης της ελληνικής κοινωνίας
    Οσονούπω όλοι θα είμαστε φοροφυγάδες αφού οι αλλεπάλληλοι φορολογικοί νόμοι έχουν σαν σκοπό την εξαθλίωση του ελληνικού λαού και τον πλουτισμό των δανειστών και του πολιτικού τους προσωπικού εγχώριου και μη .
    Η αντικειμενική αδυναμία πληρωμής φόρων θα οδηγήσει σε πλειστηριασμούς κινητής και ακίνητης περιουσίας (ακόμη και πρώτης κατοικίας από 1/1/2013 όπως ζητάει επίμονα η τρόικα) με αποτέλεσμα ο έλληνας να μετατραπεί σε εξαθλιωμένο εργαζόμενο των 100 ευρώ,κατ εικόνα και ομοίωση του κινέζου εργαζόμενου.
    Εξ άλλου οι ΕΟΖ ,τα νέα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας ,θέλουν αίμα και σάρκα για να δημιουργήσουν υπερκέρδη .
    Η κυβερνητική τρόικα θα παίρνει κάθε επαχθές μέτρο χωρίς αντιρρήσεις γιατί οι εργοδότες της δεν ξεχνούν.
    Δείτε πως αντάμειψαν τον ΓΑΠ με επανερκλογή στη σοσιαλιστική διεθνή και προσκαλεσμένο σε διεθνή σεμινάρια με παχυλές αποζημιώσεις.
    Για να μιλήσουμε για τον συνάδελφό του υπουργό οικονμικών του Μεξικού, που αναγορεύτηκε, αφού κατέστρεψε τη χώρα του, σε πρόεδρο του ΟΟΣΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!! εκπληκτικό κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χαίρομε που υπάρχει άνθρωπος που τις περισσότερες ανακατεμένες σκέψεις μας ή τουλάχιστον τις δικές μου σκέψεις και απόψεις τις βάζει σε σειρά και τις μετατρέπει σε κείμενο.

    Γεια σου Καζάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Για αυτους που δεν εχουν παρακολουθησει τις ομιλιες, εμφανισεις στο ραδιο και τηλεωραση και ομιλιες στον λαο, σας πληροφορω οτι ο Κος Καζακης εχει ηδη μιλησει για το τι χρειαζεται να γινει και ποιες ενεργειες πρεπει να γινουν αμεσως οταν πεσει η τοπικη τροικα και ληστρικη συμμορια που κυβερνα ακομη την χωρα.

    Περιληπτικα κανω παρακατω μερικες αναφορες και ο Δημητρης, αν δεν βαριεται, μπορει να δημοσιευσει ενα διαγραμα χρονολογικο ωστε ολος ο κοσμος να παρει μια πληρη εικονα πως μπορει να εξελιχθει η κατασταση και το προγραμμα μιας νεας (επαναστατικης) κυβερνησης απο το ΕΠΑΜ η οιαδηποτε δημοκρατικης πολιτικης συνεργασιας, που μπορει να ανακαμψη την καταστροφικη πολιτικη που οδηγει ολους στον σιγουρο θανατο.

    1. Κρατικοποιηση της Τραπεζας της Ελλαδος ωστε η κυβερνηση να γνωριζει τι γινεται με την οικονομια, να εχει το δικαιωμα εκδοσεως το Εθνικου νομισματος και να ελεγχει το τραπεζητικο και χρηματοποιστοτικο συστημα της χωρας. Και αφου εχει τοσα δωσει το κρατος στις τραπεζες για να μην φαληρησουν και χασει ο κοσμος τα λευτα του, αμεση κρατικοποιηση και ξεκαθαρισμα.

    2. Σταματημα πληρωμων ολων των εξωτερικων δανειων που οι ιδιωτικες τραπεζες και οι τοκογλυφοι φορτωσαν στην πλατη των Ελληνων, εν’ω ηταν δικια τους ιδιωτικη χασουρα. Εαν εχεται ορεξη και χρονο να μαθεται πως η Διεθνης Εβραικη τοκογλυφικη συμμορια εδρασε και δρα και φορτωσε στους λαους τετοια χρεει που να μην μπορουν να τα πληρωσουν ποτε, ωστε κρατη σαν την Ελλαδα να βρισκονται σε διαρκει πτωχευση ..... δειτε αυτο το βινδεο.... http://www.youtube.com/watch?v=bhJZN96hw5A&feature=player_embedded#!

    3, Αμεση εξοδος απο την Ευροζωνη και επιστροφη στο Εθνικο μας Νομισμα. Καταγγελια του μνημονιου και των Διακρατικων συμβασεων και επεισης καταργηση ολων των νομων απο την εποχη που κερδεισε τις εκλογες ο Παπανδρεου!

    4, Νεο φορολογικο συστημα στα μετρα του Αμερικανικου η του Αγγλικου συστηματος ωστε να σταματησει η φοροδιαφυγη απο ολους....... που το εχουν κανει επαγγελμα για επιβειωση η για ευκολο πλουτισμο.

    Τα υπολοιπα τα αφηνω να σας τα πει ο ειδικος κος Καζακης, διοτι εγω ειμαι ασχετος........

    Μολις εβλεπα τα νεα στο Κοντρα και βλεπω ο Σαχλαμαρας αρχισε το παιχνιδι του διαιρει και βασιλευε..... με την Αστυνομια, στρατο, πυροσβεστικη κτλ Μαχημοι και μη μαχημοι....του πηρε ο κ@λος και τα μαλυα αερα.

    Αν ειναι αληθεια αυτα που λενε και δηλωνουν οι αντιπροσωποι τους.......πολυ συντομα βλεπω πολυ θερμο το κλιμα να γινεται και σιγουρα ο Σαχλαμαρας δεν θα εχει Αστυνομια και στρατο να τον γλυτωσει.

    Ακουσατε την δηλωση του στρατηγου..... απο το ΓΕΕΘΑ οτι ΟΛΛΟΙ των ενστολων ειναι μαχημοι??????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Στις υποανάπτυκτες χώρες όπως ήθελε την εξουσία έκανε ένα πραξικόπημα. Σε χώρες σαν την δική μας όποιος ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης, έχει και την εξουσία.
    Αυτό σημαίνει πως ότι μας "πλασάρουν", θα πρέπει να το εξετάσουμε πάρα πολύ καλά. Να θυμόμαστε να αμφιβάλουμε. Καλό θα ήταν να μπορούμε να διασταυρώνουμε τις ειδήσεις, για να μπορούμε να τις κριτικάρουμε.
    Όλα αυτά "κολλάνε" στο "Άρτος και Θέαμα". Γιατί όπου δεν υπάρχει άρτος κάποιοι θα σου προσφέρουν άφθονο το θέαμα. Ένα από αυτά τα θεάματα είναι και η φοροδιαφυγή. Αποκορύφωμα η υπόθεση στην Ύδρα.
    Από τη μία δείχνει την (υποτιθέμενη) πυγμή της κυβέρνησης για την πάταξη της φοροδιαφυγής και από την άλλη αποπροσανατολίζει ενοχοποιώντας μια τάξη ανθρώπων σε προσπάθεια εξιλέωσης μιας άλλης τάξης, που μια πράξη φοροδιαφυγής της είναι χιλιάδες σαν την Ύδρα.
    Η φοροδιαφυγή είναι ένα αποτέλεσμα και όχι η αιτία. Ο ρατσισμός είναι ένα αποτέλεσμα και όχι η αιτία. Η λαθρομετανάστευση είναι ένα αποτέλεσμα και όχι η αιτία.
    Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Η πρώτη ερώτηση θα πρέπει να είναι: ποια είναι η αιτία (ή οι αιτίες);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Συναγωνιστες, καθε άρθρο του Δημήτρη είναι Μανιφέστο! Με ότι μέσο έχουμε - φωτοτυπίες πόρτα-πόρτα ο καθένας στην Γειτονιά του - Ας τα Διαδίδουμε ! Ας σπάσουμε τα σύνορα του διαδικτύου, είναι πολλοί οι συμπατριώτες μας που υποφέρουν χωρίς τα ΑΝΑΓΚΑΙΑ αλλά και την ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ και ΕΛΠΙΔΑ !!! Διαβάζοντας τα άρθρα ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ τα ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ και ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΣΤΡΑΦΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΄΄ Μ Ε Τ Ω Π Ι Κ Α ΄΄ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ . ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ο οπλαρχηγός της δραχμής κ. Καζάκης έχει πάντα κάτι ενδιαφέρον να πει, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί μαζί του. Μεταξύ μας όμως, θεωρητικοποιεί το δικαίωμα στην φοροαποφυγή χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματα εκείνων που θέλουν λιγότερο κράτος, αυτών που σήμερα θα χαρακτηρίζαμε νεοφιλελεύθερους αστούς! Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και για τον νεοέλληνα Ηγεμόνα της λαϊκιστικής αντίστασης!!!

    Συμφωνώ ότι σε ένα κράτος δοσίλογων είναι πράξη αντίστασης η άρνηση πληρωμής φόρων και το έχω κι εγώ σημειώσει, «ευθυμογραφώντας».

    http://my-pillow-book.blogspot.gr/2012/08/the-smell-of-death-around-you.html

    Όμως ειδικά το θέμα του ΦΠΑ, είναι διαφορετικό [δεν υπήρχε ΦΠΑ την εποχή του Ζαν Μπατίστ Σε] γιατί ο υπόχρεος ταβερνιάρης της Ύδρας [και λοιπων περιοχών]τον χρεώνει τον ΦΠΑ στον τιμοκατάλογό του, τον εισπράττει από τον καταναλωτη και
    απλά δεν τον αποδίδει. Κλέβει δηλαδή και το δοσιλογικό κράτος του περιγράμματος Καζάκη [με το οποίο, επαναλαμβάνω, συμφωνώ] και τον πολίτη-καταναλωτή.

    Μια πρόταση εκ μέρους μου για την πληρωμή των άμεσων φόρων: Στους φακέλους των εκκαθαριστικών της εφορίας που καταφθάνουν, σημειώνεται: «Παράκληση: Αν ο παραλήπτης έχει αλλάξει διεύθυνση, ο φάκελος να επιστραφεί στη διεύθυνση Τ.Θ. 1075, 101 10 Αθήνα». Μια μορφή αντίστασης και αντίδρασης στη φορολογικό λίβα των δοσίλογων, θα ήταν να σφραγίσομε τους φακέλους μας με λίγη χαρτοταινία –όλοι τους έχομε ανοίξει- και να τους επιστρέψομε στην ως άνω αναγραφόμενη διεύθυνση. Δεν κερδίζομε τίποτα, αλλά έτσι δημιουργείται ένα μικρό χάος, μια επικοινωνιακή νίκη αντίστασης και αυξάνεται η πιθανότητα να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο κανένα δοσιλογικό Στουρνάρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι γνωστό ότι η αμορφωσιά και η ηλιθιότητα στην Ελλάδα δεν είναι στα όρη, στα βουνά, κατικοεδρεύει στην αποκαλούμενη αριστερά. Η οποία βεβαίως οφείλει να ταυτιστεί με το σύστημα καταπίεσης και καταλήστευσης του λαού.
      Μπορεί ΦΠΑ να μην υπήρχε τότε, αλλά οι έμμεσοι, αποκλαούμενοι, φόροι είναι η άμεση συνέχεια των φόρων που χαρακτήριζαν το ancien regime, όπως ήταν τα διαπύλια τέλη, οι ειδικοί φόροι υπέρ του κρατικού θησαυροφυλακίου, κοκ. Οι άμεσοι φόροι εισοδήματος είναι ουσιαστικά κατάκτηση του μεσοπολέμου για τις περισσότερες χώρες.
      Τέλος, σε αντίθεση με τους κολλημένους αριστερούς που πετάνε συλλήβδην τα πάντα με τα οποία διαφωνούν συμπεριφερόμενοι με βάση την κλασσική αρχή του θρσηκόληπτου που δεν αντέχει ότι δεν εμπίπτει στο δόμγα του, για μένα και για οποιονδήποτε έχει επιστημονική προσέγγιση στην πραγματικότητα όλοι οι κλασσικοί συγγραφείς έχουν να προσφέρουν. Πολύ περισσότερο φυσιογνωμίες σαν τον Άνταμ Σμιθ και τον Ζαν Μπατίστ Σε. Το να τους θεωρεί κανείς ότι αυτοί οι συγγραφείς σήμερα θα τους αποκαλούσαμε "νεοφιλελεύθερους" δείχνει μόνο την απίστευτη αμορφωσιά η οποία είναι ίδιον της αριστεράς και για την οποία μιλήσαμε εξαρχής. Ευτυχώς δεν υπήρξα ποτέ αριστερός, ούτε επιδίωξα ποτέ να γίνω κι έτσι γλύτωσα από την ηλιθιότητα που δέρνει την παράταξη. Αντίθετα, ήμουν και παραμένω κομμουνιστής που ιστορικά συμπυκνώνει την προσπάθεια να κατακτήσει κανείς τις γνώσεις της εποχής του, όλες τις γνώσεις, όχι μόνο αυτές που τον βολέυουν γιατί δικαιώνουν το δόγμα του, έτσι ώστε να υπηρητέσει με τον καλύτερο τρόπο την εργατικής τάξη και τον λαό.
      Όσο για την αντίσταση άστην γι' αυτούς που ηέρουν και έχουν τα κόψια για να την κάνουν. Εσύ βολέψου με κανένα κομματικό μηχανισμό ή παραμάγαζο στι παρελάσεις που θα ξεκινήσουν οσονούπω.

      Διαγραφή
    2. Ποιος είναι αυτός που πετάει συλλήβδην τα πάντα με τα οποία διαφωνεί, συμπεριφερόμενος με βάση την κλασσική αρχή του θρησκόληπτου, νομίζω ότι προκύπτει αβίαστα από αυτόν τον μικρό και ατυχή διάλογο…

      Διαγραφή
    3. Είναι ωραίο να προσπαθείς να διαβάλεις χρησιμοποιώντας την αμορφωσιά σου κι όταν σου απαντήσει ο άλλος με τον πρέποντα τρόπο, εσύ να το παίζεις θιγμένη αδελφή. Εύγε!

      Διαγραφή