Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Επιστροφή στο 1936

Ημέρες του 1936 θυμίζει η Βουλή αυτή την εποχή. Όπως ακριβώς τον Απρίλη του 1936 αναδείχθηκε ως «υπερκομματική» η κυβέρνηση Μεταξά καθ’ υπόδειξη της μεγάλης φίλης και συμμάχου Βρετανίας, αλλά και του τοποτηρητή της βασιλιά Γεωργίου Β΄, έτσι αναδεικνύεται και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Υπό το κράτος των εντολών και των απειλών των φίλων, συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας, συντελείται ένα ανοιχτό πραξικόπημα με την ίδια δικαιολογία: την αντιμετώπιση βαθύτατης εθνικής κρίσεως.
Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από 5 μήνες για να βγει ο δήθεν «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Την εποχή εκείνη ο Μεταξάς δικαιολόγησε την κατευθυνόμενη έξωθεν και άνωθεν πράξη του ως εξής: «Η κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα είς την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λάβη άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε δια των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμάτων εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μολονότι και εις υποχωρήσεις και συγκαταβάσεις προέβη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τα οποίας υπό άλλας περιστάσεις δεν θα έκαμνε.»
Με άλλα λόγια, ο Μεταξάς κατέλυσε τότε τον κοινοβουλευτισμό για να διατηρήσει η κυβέρνησή του τον «ακομμάτιστο» δήθεν «εθνικό» χαρακτήρα της, ο οποίος κινδύνευε από τις κομματικές αντιδικίες και υπονομεύσεις. Κρατήστε το αυτό γιατί θα σας χρειαστεί για να καταλάβετε που πάνε τα πράγματα.
Με το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμ. 109/2011 της 11ης Νοεμβρίου ο κ. Κάρολος Παπούλιας θεσμοθετεί το σημερινό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με ανάλογο τρόπο που ο βασιλιάς Γεώργιος τον Απρίλη του 1936 διόριζε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά. Το συγκεκριμένο Π.Δ. αναφέρει τα εξής:
«Έχοντας υπ’ όψη:
1. Τις διατάξεις των άρθρων 35 παρ. 2 περίπτ. α ́, 38 παρ. 1 εδάφ. τρίτο, 37 παρ. 1 και 37 παρ. 3 εδάφ. τρίτο του Συντάγματος.
2. Το 108/2011 π.δ. «Αποδοχή παραίτησης του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα».
3. Τη διαπιστωθείσα συμφωνία  των κομμάτων που διαθέτουν στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών για το σχηματισμό Κυβέρνησης, αποφασίζουμε:
Διορίζουμε Πρωθυπουργό το Λουκά Παπαδήμο του Δημητρίου.»
Βέβαια, οι διατάξεις του Συντάγματος που αναφέρει ο κ. Παπούλιας δεν του δίνουν καμιά αρμοδιότητα να διορίσει εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό, ούτε προβλέπουν κανενός είδους «μεταβατική» κυβέρνηση, πέρα από την ρητή απαίτηση για δημιουργία υπερεσιακής με μόνο σκοπό την διενέργεια εκλογών. Ούτε βέβαια η σύμφωνη γνώμη των κομμάτων με πλειοψηφία στην Βουλή αποτελεί άλλοθι, ή νομιμοποιητική βάση αυτού του πραξικοπήματος.

Κοινοβουλευτική χούντα

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ο διορισμένος πρωθυπουργός, εμφανίστηκε στην Βουλή για να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις προγραμματικές του δηλώσεις και είπε τα εξής: «η απόφαση των Αρχηγών των τριών κομμάτων που υποστηρίζουν την παρούσα Κυβέρνηση και μετέχουν στη σύνθεσή της, όπως αυτή η απόφαση αποτυπώθηκε στις διαβουλεύσεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτελεί σημαντικό βήμα συναίνεσης και συνεννόησης για τη σωτηρία της χώρας. Μετά από μία μακρά και δύσκολη περίοδο αμφισβητήσεων, εντάσεων και αβεβαιοτήτων, η συμφωνία των τριών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, να συγκροτηθεί Κυβέρνηση συνεργασίας με σαφή σκοπό και συγκεκριμένη εντολή, έχει ιδιαίτερη σημασία για την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων. Δημιουργεί προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, την ενδυνάμωση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής, την εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεων της Ελλάδας που αποσκοπούν στην υπέρβαση της κρίσης και στη διάσωση της οικονομίας.» Και συνέχισε: «Έχω πλήρη συνείδηση της τιμής που μού γίνεται, αλλά και της ευθύνης που επωμίζομαι. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης, καθώς και τους Προέδρους των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν, για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου.»
Εδώ ξεχωρίζουν τα εξής:
Πρώτον, ο κύριος αυτός δεν πήρε και ούτε μπορούσε ποτέ να πάρει εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης, εκτός κι αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι μονάρχης και δεν το ξέρουμε.
Δεύτερον, κανενός είδους απόφαση ή συναίνεση των αρχηγών δεν μπορεί να υποκαταστήσει την λαϊκή εντολή, εκτός κι αν οδεύουμε ολοταχώς προς δικτατορία. Πράγμα που εμφανώς πολλοί από το επίσημο πολιτικό σύστημα εύχονται φανερά.
Τρίτον, αν δημιουργήθηκε αυτή η κυβέρνηση στη βάση της «εθνικής συνεννόησης» και με σκοπό «την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων», τότε οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που διαφωνούν ριζικά τι είναι; Αντεθνικές; Κι αν η κατάφωρη παραβίαση και ουσιαστική κατάλυση του Συντάγματος έγινε για να επιτευχθούν αυτοί οι «εθνικοί στόχοι», τότε που οδηγούμαστε; Το 1936 με τις ίδιες προφάσεις ο Μεταξάς χρειάστηκε λιγότερο από 5 μήνες για να οδηγήσει την χώρα σε ανοιχτό καθεστώς φασιστικής δικτατορίας. Στον κ. Παπαδήμο και τις δυνάμεις που τον ανέβασαν στην κυβέρνηση πόσο θα χρειαστεί;
Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Η κυβέρνηση αυτή της «εθνικής συνεννόησης» δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να οδηγήσει στην επίσημη πτώχευση και σε καθεστώς χούντας. Οι δυνάμεις των αγορών, των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και του πολιτικού τους προσωπικού έχουν πειστεί ότι η επερχόμενη ολοσχερής κατάρρευση της Ελλάδας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με χούντα, με ανοιχτή δικτατορία. Κι όπως οι περισσότερες χούντες στην ιστορία, έτσι και η σημερινή ξεκινά με τον ίδιο τρόπο: με την επίκληση έκτακτων συνθηκών και «εθνικών στόχων», καθώς και με την προσπάθεια να ντυθεί με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μόνο που παλιά, σε εποχές όπου οι αγορές και οι τράπεζες δεν είχαν το μέγεθος και την οικονομική δύναμη να αλώνουν από μόνες τους τα κράτη και τις κοινωνίες, χρειάζονταν μελανοχίτωνες στρατιωτικούς. Ενώ σήμερα κάνουν κάτι διαφορετικό: αντικαθιστούν απλά τους πολιτικούς-ανδρείκελα με απευθείας τραπεζίτες (τεχνοκράτες) που δεν χρειάζονται λαϊκή έγκριση ή εντολή.
Μην ανησυχείτε δεν χρειάζεται σήμερα να κατεβάσουν τα τανκς στους δρόμους. Δεν τους χρειάζεται και ούτε έχουν εμπιστοσύνη στις ένοπλες δυνάμεις. Στόχος τους είναι να κρατήσουν έναν εικονικό κοινοβουλευτισμό υπό ειδικές έκτακτες συνθήκες χωρίς κανενός είδους προσφυγή στις κάλπες μέχρις ότου ολοκληρωθεί το θεάρεστο και «εθνικό» έργο τους. Δηλαδή η ολοκληρωτική διάλυση και κατεδάφιση του εθνικού κράτους προκειμένου να λεηλατηθεί η χώρα, να διασπαστεί η εθνική της επικράτεια και να ξεπουληθεί σε επίδοξους επενδυτές.

Η σιδερένια πυγμή

Τώρα, αν ο λαός συνεχίσει την «ανταρσία» του, όπως την χαρακτήρισε ο Μιλτιάδης Παπαιωάννου ως τυπικός δικτάτωρ, τότε δεν το έχουν σε τίποτε να προχωρήσουν σε αναστολή και των τελευταίων λαϊκών ελευθεριών που έχουν απομείνει: το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις, τις διαμαρτυρίες, τα συλλαλητήρια και την ελευθεροτυπία.
Στο κάτω-κάτω της γραφής το λένε ανοιχτά. Να τι είπε στις 13/11 στην ΝΕΤ ο Χρυσοχοίδης: «Υπήρχε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο η προηγούμενη κατάσταση. Είχαμε οδηγηθεί σ’ ένα μεγάλο αδιέξοδο και είναι προφανές ότι δε μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κουβαλάμε μόνοι ένα τόσο μεγάλο φορτίο, το οποίο απαιτούσε από την πρώτη στιγμή μια ευρύτερη συναίνεση». Τώρα πλέον, με τη νέα κυβέρνηση στέλνεται, σύμφωνα με τον υπουργό «ένα μήνυμα ισχυρό εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας προς τους εταίρους μας κυρίως, αλλά και στον ελληνικό λαό, ότι εδώ πια πρέπει να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια εθνικής εμβέλειας». Αρκεί βέβαια να μην έχει λόγο ο ίδιος ο λαός. Το «ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης» είναι ακριβώς το ίδιο που στέλνει πάντα η σιδερένια πυγμή της πιο αδίστακτης εξουσίας. «Οποιοσδήποτε δίνει μάχες οπισθοφυλακής και μάλιστα ανόρεκτες μάχες οπισθοφυλακής, επιχειρώντας να κρατήσει κατακτήσεις ή κεκτημένα ή αντιλήψεις παλαιές, δεν υπάρχει, θα πεθάνει όλη αυτή η πραγματικότητα. Έχει πεθάνει ήδη κατά τη γνώμη μου» τόνισε ο Μ. Χρυσοχοΐδης. Με άλλα λόγια όποιος ελπίζει ότι ο μισθός και η σύνταξή του αποτελεί αναπαλλοτρίωτη κατάκτηση ή κεκτημένο πλανάται πλάνην οικτράν. Ξαναγυρίζουμε σε εποχές όπου η φτώχεια, η γενικευμένη ανέχεια και η διαρκής αβεβαιότητα αποτελούν βασική κινητήρια δύναμη της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολό της.

Απαγορεύονται το «Όχι», το δημοψήφισμα, οι εκλογές!

Πόσο απέχουν όλα αυτά από το να λειτουργήσουν ως δικαιολογία κατάλυσης ακόμη και των ελάχιστων δημοκρατικών ελευθεριών που έχουν απομείνει; Άλλωστε στην κυβέρνηση συμμετέχει μια δύναμη που ανοιχτά έχει μιλήσει για την ανάγκη αναστολής τους. Θυμάστε τον κ. Καρατζαφέρη που ζητούσε την εποχή της μαθητικής εξέγερσης επί Γρηγορόπουλου (2008) την επίκληση του άρθρου 11 του Συντάγματος, το οποίο για λόγους «εθνικής κρίσης» δίνει την δυνατότητα επιβολής στρατιωτικού νόμου; Σήμερα το κόμμα του Καρατζαφέρη συμμετέχει με δοτούς υπουργούς στην νέα κυβέρνηση με ήθος, ποιόν και αντιλήψεις που θα ζήλευαν οι φασίστες του μεσοπολέμου.
Βέβαια, για να μην τους αδικούμε, δεν έχουν κανένα πρόβλημα σήμερα με τον κοινοβουλευτισμό όπως λειτουργεί σήμερα. Με αυτό που έχουν πρόβλημα είναι με τον λαό και με το γεγονός ότι μπορεί να πιέσει τόσο αφόρητα την πολιτική κατάσταση έτσι ώστε η κυβέρνηση Παπαδήμου να καταρρεύσει πριν καν πει κύμινο. Δεν τους αρκεί που αφαίρεσαν κάθε δυνατότητα στον λαό να πει την γνώμη του. Ούτε δημοψήφισμα, ούτε εκλογές μπορούν να γίνουν όσο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού είναι αποφασισμένη να πει ΟΧΙ σε ότι συμβαίνει.


Όλα ίδια…
Το μόνο δικαίωμα που έχει ο λαός μέσα στην ευρωζώνη και υπό καθεστώς νέας κατοχής είναι να λέει ΝΑΙ. Κι αν δεν είναι διατεθειμένος να υποκύψει σε έξωθεν και άνωθεν «υποδείξεις» τότε του αφαιρούν τον λόγο. Ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Καρατζαφέρης και ο πολιτικός συρφετός που τους ακολουθεί ξέρει καλύτερα από τον λαό.
Κι αν ο λαός δεν υποκύψει στην καταδίκη του; Τότε υπάρχει μόνο μια λύση. Την προετοιμάζουν από τώρα οι εγχώριοι στυλοβάτες της νέας κατοχής. Τα ΝΕΑ (15/11) στο κύριο άρθρο τους με τίτλο «Αφήστε τον να κυβερνήσει» επισημαίνουν: «Υπάρχουν αποθαρρυντικές ενδείξεις για το πεδίο δράσης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Οι επικεφαλής των κομμάτων που τη στηρίζουν προέβησαν σε δηλώσεις ή κινήσεις που μπορεί να εκληφθούν ως διάθεση υπερφαλάγγισής της. Το έκαναν προτού καν ο Πρωθυπουργός αναγνώσει τις προγραμματικές δηλώσεις. Ασφαλώς ήταν τυπικό δικαίωμά τους. Αλλά ήταν και πρέπον; Η κυβέρνηση είναι προϊόν της δικής τους βούλησης και συντίθεται από πρόσωπα τα οποία οι ίδιοι επέλεξαν. Για να πετύχει, ως προϋπόθεση έχει το “καθαρό τραπέζι”. Χωρίς σκιές κηδεμονίας ή υποκατάστασής της. Έπραξαν ορθώς όταν επέλεξαν τον Λουκά Παπαδήμο. Θα πράξουν ορθότερα αν τον αφήσουν να κυβερνήσει».
Δεν σας θυμίζουν τα λόγια του διαγγέλματος Μεταξά την 4η Αυγούστου του 1936; Τι επικαλέστηκε ο Μεταξάς για να καταργήσει και τυπικά τον κοινοβουλευτισμό; Την έλλειψη της εκθύμου και ειλικρινούς υποστήριξης των πολιτικών κομμάτων. Τι επικαλείται ο κ. Ψυχάρης; Τα ίδια. Από τις ίδιες στήλες όπου ο προκάτοχός του Γ. Λαμπράκης τον 1936 εκβίαζε ανοιχτά το κόμμα των Φιλελευθέρων να στηρίξει με κάθε τρόπο τον Μεταξά τον οποίο μάλιστα εκθείαζε σε βαθμό κακουργήματος. Ίδια συμφέροντα, ίδιες εφημερίδες με ίδιο ρόλο, ίδιες μέθοδοι, ίδιες πολιτικές ιδεολογίες σε διαφορετικές εποχές.
  Με την ψήφιση των προγραμματικών δηλώσεων της δοτής κυβέρνησης του διορισμένου πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου θα συντελεστεί ένα ανοικτό πραξικόπημα για το οποίο ένοχοι είναι ο Πρόεδρος της κατ’ όνομα Δημοκρατίας, οι πολιτικοί αρχηγοί και οι βουλευτές που ψήφισαν. Πρόκειται για ένα πραξικόπημα με κοινοβουλευτικό μανδύα που εισάγει την χώρα σε καθεστώς ανωμαλίας και πλήρους ανομίας προκειμένου να συντριβεί ο λαός και να ξεπουληθεί η περιουσία του, δημόσια και ιδιωτική.
Το πραξικόπημα αυτό δεν πρέπει να περάσει. Δεν είναι κάτι δευτερεύον, ή ασήμαντο. Όποιος σκέφτεται έτσι, ουσιαστικά συμπράττει σε ένα διαρκές εθνικό έγκλημα. Το πραξικόπημα αυτό και οι πρωτεργάτες του πρέπει να κληθούν οπωσδήποτε να δώσουν λόγο και να δικαστούν από την μόνη σήμερα αληθινή αντιπολίτευση: τον ίδιο τον λαό.

«Η υπέροχη αντίστασις του λαού μας»

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σε μια ανάλογη περίοδο με την σημερινή, το 1965, όπου δοτές πραξικοπηματικές κυβερνήσεις με κοινοβουλευτικό μανδύα προετοίμασαν την ανοιχτή δικτατορία της επτάχρονης χούντας, ένας από τους παλαίμαχους κοινοβουλευτικούς της αριστεράς, ο Ηλίας Ηλίου προειδοποιούσε: «Η πρόσφατος ιστορία του τόπου μας μας έδωσεν ένα διπλούν δίδαγμα. Κατά το 1925, επί Παγκάλου, και κατά το 1936, επί Μεταξά, προηγήθη η προσπάθεια «θυσιαζομένων» ανθρώπων να δώσουν εις την εκτροπήν κοινοβουλευτικόν μανδύαν, ώστε τάχα να αποφευχθή η ανοικτή εκτροπή. Απλώς ητίμασαν την Δημοκρατίαν, ητίμασαν την εντολήν των, δεν επρόλαβαν τίποτε, ήνοιξαν διάπλατα την θύραν εις την ανωμαλίαν εκείνοι οι οποίοι επροφασίσθησαν ότι, υποτασσόμενοι εις αυτήν, θα αποτρέψουν να γίνη επίσημος, να επιβληθή επισήμως. Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με την ανοικτήν καταγγελίαν και με την συσσωμάτωσιν των πιστών εις την εντολήν που έλαβον βουλευτών και όλου του λαού δια να αντιταχθούν κατά πάσης ιδέας καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας. Μόνον η ενιαία, με ειρηνικόν χαρακτήρα, κινητοποίησις και πάλη των λαϊκών μαζών, αυτή η υπέροχη αντίστασις του λαού μας είναι εκείνη, η οποία περισώζει και σταματά και αποκρούει αυτήν την κατάλυσιν των ελευθέρων θεσμών. Η ανωμαλία δεν αντιμετωπίζεται με την μεταμφίεσίν της εις δήθεν ψευδοομαλότητα. Δεν αντιμετωπίζεται με κοινοβουλευτικούς μανδύας. Άλλωστε δεν ξέρει κανείς εάν ο κοινοβουλευτικός μανδύας ήτο ο επιδιωκόμενος ή πρωθυπουργικά και υπουργικά ιματίδια…»
Έτσι μιλούσε ο Ηλίας Ηλίου, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της δοτής κυβέρνησης Τσιριμώκου το 1965. Και είχε δίκιο. Η εκτροπή με κοινοβουλευτικό μανδύα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να προετοιμάσει την ανοικτή εκτροπή της επτάχρονης χούντας. Η αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις της εποχής αιφνιδιάστηκαν γιατί δεν πήραν στα σοβαρά την όλη υπόθεση και έτσι οδήγησαν τον λαό στην σφαγή. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς μιλούν για «μαύρο μέτωπο» (ΚΚΕ) και για «καταπάτηση της λαϊκής κυριαρχίας» (ΣΥΝ), αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτε γι’ αυτό που έλεγε ο Ηλιού: «Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με την ανοικτήν καταγγελίαν και με την συσσωμάτωσιν των πιστών εις την εντολήν που έλαβον βουλευτών και όλου του λαού δια να αντιταχθούν κατά πάσης ιδέας καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας.» Οδηγούν ξανά τον λαό στην σφαγή με την ελπίδα να τους δοθεί η δυνατότητα να αυξήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά. Πάσχουν από τέτοιον βαθύτατο «κοινοβουλευτικό κρετινισμό», που εξακολουθούν ακόμη να πιστεύουν ότι το κυρίαρχο σύστημα θα επιτρέψει ελεύθερες εκλογές και ελεύθερες δημοκρατικές διαδικασίες.
Δεν είναι όμως όλα χαμένα. Σε αντίθεση με την περίοδο πριν την χούντα, ο λαός σήμερα δεν περιμένει και πολλά από τις ηγεσίες των κομμάτων. Έχει ήδη αρχίσει να κινείται παρά και ενάντια στις πολιτικές ηγεσίες. Συγκροτεί, κυρίως από τα κάτω, τις δικές του συσπειρώσεις, συμπαρατάξεις και συμμαχίες. Δεν πρόκειται να περιμένει πότε θα ξυπνήσουν οι πολιτικές ηγεσίες. Ξέρει να κατακτά τη δική του ενότητα μόνος του. Το απέδειξε την 28η Οκτωβρίου. Θα το αποδείξει και την 17η Νοεμβρίου που φέτος είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ.

Δημήτρης Καζάκης
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 17-11-2011

23 σχόλια:

  1. Οι Rotschilds στις ρίζες της κρίσης.
    Όλα τα στοιχεία πάρθηκαν από την κατά καιρούς αρθρογραφία και το άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του
    Πάνου Παναγιώτου, Η Υπόθεση «Ελληνική Κρίση»

    http://300-gr.blogspot.com/2011/11/blog-post_5799.html


    What price the new democracy? Goldman Sachs conquers Europe

    Stephen Foley
    Friday, 18 November 2011

    The ascension of Mario Monti to the Italian prime ministership is remarkable for more reasons than it is possible to count. By replacing the scandal-surfing Silvio Berlusconi, Italy has dislodged the undislodgeable. By imposing rule by unelected technocrats, it has suspended the normal rules of democracy, and maybe democracy itself. And by putting a senior adviser at Goldman Sachs in charge of a Western nation, it has taken to new heights the political power of an investment bank that you might have thought was prohibitively politically toxic.

    This is the most remarkable thing of all: a giant leap forward for, or perhaps even the successful culmination of, the Goldman Sachs Project.

    It is not just Mr Monti. The European Central Bank, another crucial player in the sovereign debt drama, is under ex-Goldman management, and the investment bank's alumni hold sway in the corridors of power in almost every European nation, as they have done in the US throughout the financial crisis. Until Wednesday, the International Monetary Fund's European division was also run by a Goldman man, Antonio Borges, who just resigned for personal reasons.

    Even before the upheaval in Italy, there was no sign of Goldman Sachs living down its nickname as "the Vampire Squid", and now that its tentacles reach to the top of the eurozone, sceptical voices are raising questions over its influence. The political decisions taken in the coming weeks will determine if the eurozone can and will pay its debts – and Goldman's interests are intricately tied up with the answer to that question.

    Simon Johnson, the former International Monetary Fund economist, in his book 13 Bankers, argued that Goldman Sachs and the other large banks had become so close to government in the run-up to the financial crisis that the US was effectively an oligarchy. At least European politicians aren't "bought and paid for" by corporations, as in the US, he says. "Instead what you have in Europe is a shared world-view among the policy elite and the bankers, a shared set of goals and mutual reinforcement of illusions."
    ...

    http://www.independent.co.uk/news/business/analysis-and-features/what-price-the-new-democracy-goldman-sachs-conquers-europe-6264091.html#

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δείτε και τη συνέχεια:

    http://xyzcontagion.wordpress.com/2011/11/11/programmatikes-diloseis-papadimos-metaxas/

    Περίεργες συμπτώσεις, από το 1936 στο σήμερα: Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης – Διάγγελμα προς τον λαό διά την μεταβολήν

    Δεν πιστεύω κανένας κακεντρεχής να βρει ομοιότητες του τότε με τώρα.

    Διότι, όπως έχουμε πει, στη δημαγωγία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

    Βασιλική Μετατρούλου
    http://xyzcontagion.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πρεπει επειγοντως να αναληφθουν πρωτοβουλιες .
    η κατασταση εχει ηδη εξελιχθει σε εφιαλτικη .
    ο κοσμος , καλως η κακως , περιμενει καποιον να μπει εμπρος ....
    η εξαθλιωση προχωρει....
    τα κομματα ....αργουν !
    φτανει με την περιγραφη της καταστασης....χρειαζονται ενεργειες !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κυριε Καζακη θα επιμεινω.
    αν και θα ηθελα πάρα πολύ να ισχύουν τα όσα αναφέρετε περι αντισυνταγματικότητας του διορισμού του παπαδήμου, θα ηθελα να καταλάβω γιατί θεωρείτε οτι αυτό που έγινε στις 11-11-11 δέν συνάδει με το άρθρο 38 παρ.2 οπως είπατε και στην εκπομπή Α.Ε. στο ραδιο 9
    ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. την ίδια απορία έχω κι εγώ. Πόθεν η αντισυνταγματικότητα όταν, εκ του συντάγματος, δεν απαιτείται ο προτεινόμενος για πρωθυπουργός να είναι εκλεγμένος?

    Επίσης: Να επανέλθω σε προηγούμενη ερώτησή μου στην οποία δεν έχω πάρει ακόμη απάντηση. Πώς και δεν έχετε αναφερθεί, αγαπητέ κύριε Καζάκη, στο σκανδαλώδες ζήτημα του νομισματικού συστήματος, τη ρίζα του κακού; (Ή μήπως δεν έχω καταλάβει καλά, τα λίγα που έχω καταλάβει)? Όσο δεν παίρνετε θέση, τόσο αυξάνουν οι υποψίες μου για το ρόλο που παίζετε. Και δεδομένου ότι οι καιροί είναι πονηροί, οφείλουμε να είμαστε διπλά και τριπλά επιφυλακτικοί, με όποιον διεκδικεί την εμπιστοσύνη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιά τον Γιώργο και όλους μας:

    Πρέπει να αφήνουμε να "πεθαίνουν" τίς κυβερνήσεις που μας χρεώνουν.

    Πρέπει να υποστηρίζουμε κυβερνήσεις που δημιουργούν ποσότητα νομίσματος όσο χρειάζεται για να γίνεται η κοινωνία, δηλαδή ο καθένας μας, όλο και ποιό πλούσιος και ευτυχισμένος, χωρίς να δανείζονται (δηλαδή χωρίς να μας χρεώνουν εμάς και της μελλοντικές γεννιές) και οι οποίες να φορολογούν μόνο τα κέρδη.

    Συγνώμη αγαπητοί οικονομολόγοι, το ξέρω ότι είναι δύσκολο να παραδεχτούν οι πιό αθώοι από σας ότι είναι υπνωτισμένοι από θεωρίες, αλλά η λύση είναι απλή και για το καλό όλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μια χαρα τα λες Δημητρη,αντε λοιπον κανε κομμα να σε ψηφισουμε,διοτι οταν γινουν εκλογες,αν γινουν,που θα δωσουμε την ψηφο μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Α ρε Μεταξά, αληθινέ γίγαντα Πατριώτη.
    Μακάρι και σήμερα να υπήρχαν Μεταξάδες να πούνε ΟΧΙ στους γερμαναράδες τραπεζοφασίστες και τα τσιράκια τους, τους σκυφτούλιδες τροϊκανούς Παπαδήμο, Αντωνάκη, Γιωργάκη και Καρατζαφέρη.
    O Ιωάννης Μεταξάς πόναγε τη νεολαία, τον εργάτη, τον αγρότη, τον απλό καθημερινό άνθρωπο.
    Αυτός ήταν πραγματικός εθνάρχης και όχι οι ντεμέκ "εθνάρχες" Βενιζέλος και Καραμανλής, που από τη φάρα τους βαστάνε τα καθάρματα που κατέστρεψαν την Πατρίδα μας.
    Ξυπνάτε Πατριώτες και μην τρώτε άλλο κουτόχορτο...

    Λαϊκός Παρατηρητής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η 17η Νοεμβρίου πέρασε και δεν ακούμπησε.
    Ειλικρινά δεν το περίμενα, και όπως φαίνεται ούτε και ο Καζάκης. Πίστευα ότι θα γίνει χαμός. Έρχεται η 6η Δεκέμβρη, και εκεί πάλι μύτη δε θα ανοίξει. Επίσης, φαίνεται ότι το κράτος κατάφερε επιτέλους μετά από δεκαετίες διαβουλεύσεων και προσπαθειών να εξαλείψει τη βία στα γήπεδα. Δεν πέφτει καρφίτσα. Θα περίμενε κανείς να βγουν να το υπερηφανευτούν. Τέλος, επαναστατικές οργανώσεις στυλ 17 νοέμβρη, πυρήνες της φωτιάς κ.α. πάπαλα και αυτές.

    Τι διάολο; Πού είναι όλοι αυτοί; Οι αναρχικοί, μπαχαλάκηδες, αυτοί που παίζουν ξύλο τελοσπάντων. Εγώ θα περίμενα η δράση τους να έχει εντατικοποιηθεί και όχι να έχουν ψοφήσει έτσι. Τι γίνεται; Ο κρατικός μηχανισμός είναι τόσο κατασταλτικός που τους έχει μαζέψει όλους αυτούς; Τους έχουν διαλύσει; Είναι φοβισμένοι; Κουρασμένοι; Περιμένουν κάτι; Οργανώνονται; Η μήπως δεν υπήρξαν ποτέ; Η μήπως ήταν υποκινούμενοι και δε χρειάζονται πλέον; Μήπως δηλαδή τους χρησιμοποιούσε το κράτος για τον εφησυχασμό των υπολοίπων.

    Σου λέει, δε χρειάζεται να ανησυχώ, ούτε να διαδηλώνω, ούτε να παίζω ξύλο με κίνδυνο τη ζωή μου, υπάρχουν άλλοι που θα το κάνουν αυτό για μένα. Εγώ να κοιτάξω να δουλέψω να βγάλω λεφτά και να κάνω επανάσταση του καναπέ, το πολύ πολύ. Και εγώ ένας από αυτούς είμαι, μη νομίζετε. Βλέπετε φοβάμαι, όπως και εσείς. Ίσως όταν δε θα έχω πλέον κεκτημένα, ούτε σπίτι, ούτε αμάξι, ούτε λεφτά, ούτε φαί και θα ψάχνω στα σκουπίδια, τότε μόνο ίσως, που μπορεί και πάλι όχι δηλαδή, να διεκδικήσω εμπράκτως τα δικαιώματά μου.

    Ο Καζάκης λέει συνέχεια ότι ο λαός σιγά σιγά ξυπνάει, συσπειρώνεται και αντιδρά. Τρίχες λέω εγώ. Συνεχίζει να κοιμάται αλλά νομίζει ότι είναι ξύπνιος. Αλλά ακόμα και αυτοί που είναι ή νομίζουν ότι είναι αφυπνισμένοι, είναι ανήμποροι να αντιδράσουν λόγω του φόβου τους, και αυτό που κάνουν είναι να περιμένουν το σωτήρα που θα τους οδηγήσει στην απελευθέρωση, είτε αυτός λέγεται καζάκης είτε κάπως αλλιώς. Περιμένουν δηλαδή να χειραγωγηθούν. Τώρα πώς γίνεται και αφυπνισμένος και χειραγωγημένος, δεν το γνωρίζω. Μάλλον θα υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα αφύπνισης. Ίσως στο τελευταίο, να δρας αυτοβούλως. Πάντως να ξέρετε ότι χειραγωγημένη επανάσταση είναι ο,τι χειρότερο. Καλύτερα να μη γίνει ποτέ.

    Η ιστορία επαναλαμβάνεται, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες αυτού. Όπως είχε πει και ο γερμανός φιλόσοφος Σοπενχάουερ:

    "Το γενικότερο δίδαγμα της ιστορίας είναι: τα ίδια, με διαφορετικό τρόπο. Όποιος έχει διαβάσει Ηρόδοτο έχει διαβάσει σχεδόν όλη την ιστορία."

    same same but different, που λένε και οι ασιάτες.

    Και η ιστορία έχει δείξει ότι οι άνθρωποι δεν επιθυμούν την αλλαγή. Γιατί η αλλαγή τους φέρνει αντιμέτωπους με το άγνωστο, και το άγνωστο τους προκαλεί φόβο. Ακόμα και ο πιο μίζερος, φτωχός, δυστυχής άνθρωπος στον κόσμο, είναι φοβερά διστακτικός στην αλλαγή. Πόσο μάλλον εμείς που ζούσαμε τόσα χρόνια μέσα στην καλοπέραση. Γιατί όσο και χάλια να είμαστε τώρα, προτιμούμε να κάνουμε υπομονή, να ελπίσουμε σε καλύτερες μέρες με το υπάρχον σύστημα, παρά να το ανατρέψουμε, από τη στιγμή που δεν ξέρουμε πώς θα είναι η επόμενη μέρα, το άγνωστο που έλεγα. Γι'αυτό και τίποτα και ποτέ δεν αλλάζει, γιατί εμείς δε θέλουμε να αλλάξει. same same but different. Μετά από κάθε επανάσταση, νομίζουμε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά, αλλά κατά βάθος παραμένουν ίδια. Πραγματικές επαναστάσεις συνειδητοποιημένου λαού κατά πάσα πιθανότητα ποτέ δεν υπήρξαν, αλλά ήταν όλες υποκινούμενες από την αντίπαλη τάξη που ήθελε να αναλάβει την εξουσία. Γαλλική, οκτωβριανή, ελληνική, περεστρόϊκα κ.α.

    Αναρωτιέμαι αν ο Καζάκης τα έχει συνειδητοποιήσει όλα αυτά, ή αν εθελοτυφλεί, αν ζει και αυτός με ψέματα στη φούσκα του, όπως όλοι οι άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλοι, ο Καζάκης κάνει με το παραπάνω ότι μπορεί. Όλοι μας πρέπει κάτι περισσότερο να κάνουμε:
    ΕΛΛΑΔΑ ΗΡΩΩΝ Ή ΕΛΛΑΔΑ ΡΑΓΙΑΔΩΝ;
    Γράφει ο Σιδηρούντιος
    axiocratia.blogspot.com
    Διαλέξτε και πάρτε τι είδους Ελλάδα θέλετε.
    Μια Ελλάδα ραγιάδων θα συνεχίσει να έχει πρωθυπουργούς τραπεζίτες, πράσινους μπλέ και μαύρους κερατάδες, βασιλιάδες της ατιμωρησίας, ανθρώπους της νύχτας, παιδεραστές και ανωμάλους. Μια Ελλάδα ραγιάδων θα παραδοθεί στο γερμανικό ευρώ ή όποιο άλλο κατοχικό νόμισμα μας φέρει το Τέταρτο Ράϊχ, και θα δεχθεί οι γερμανόριζοι πιστωτές μας να κάνουν κατάσχεση του πλούτου όλης της χώρας. Μια Ελλάδα ραγιάδων, αφότου την έχουν ξεζουμίσει μέχρι θανάτου οι Γερμανοί, θα δεχτεί στο μέλλον αυτό που ζητάνε διάφορα σκοτεινά διεθνή κέντρα, δηλαδή το να ενωθεί με την Τουρκία και άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Μια Ελλάδα ραγιάδων δεν θα ξεπλύνει ποτέ από πάνω της τη βρώμα της απίστευτης ντροπής και του τεράστιου εξευτελισμού του ονόματος των Ελλήνων, το οποίο ατίμασαν οι άνθρωποι του ΓΑΠ, του Καραμάν-Αλή, της Σαμαρείτιδος, του Καρά Τζαφέρ του Μητσοτάκ-Αγά και του Σημίτ-Πασά. Ας μην μιλήσουμε και για κάτι καρικατούρες τύπου Κουκουρουκουβέλη, που και αυτοί μας ξεγέλασαν.

    Μια Ελλάδα ηρώων θα καταφέρει να εκλέξει μια κυβέρνηση εντίμων και ικανών ανθρώπων του ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΟΥ ΟΧΙ, μια κυβέρνηση που θα αρνηθεί να παραδώσει τη γη και τους κατοίκους τις Ελλάδας στα χέρια της Γερμανίας και των δορυφόρων της, μια κυβέρνηση που θα αξιοποιήσει τον απίστευτο πλούτο που διαθέτει η χώρα, που θα τιμωρήσει αλύπητα τα χιλιάδες λαμόγια τα οποία τόσα χρόνια ξεσκίζουν, προδίδουν, παραδίδουν και λεηλατούν τα πάντα. Μια Ελλάδα ηρώων θα κάνει χρήση του διεθνούς δικαίου και θα αρνηθεί να πληρώσει το παράνομο χρέος το οποίο σύναψαν εσκεμμένα μια σειρά δωσίλογων πρωθυπουργών, υπουργών και τραπεζιτών μας παρέα με διεθνείς οικονομικούς δολοφόνους. Μια Ελλάδα ηρώων θα αναστηθεί και θα κάνει το θαύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η επανάσταση έχει καλύτερο αποτέλεσμα όταν αυτοί που την κάνουν όχι μόνο έχουν καλό σκοπό αλλά κατανοούν και την αιτία και το αποτέλεσμα.
    Ο άνθρωπος σαν άτομο μπορεί να κατανοήσει το τι γράφω και όχι σαν μάζα. Στην μάζα κανένας δεν έχει ευθύνη, ο πραγματικός Άνθρωπος παίρνει όλη την ευθύνη πάνω του για τον κόσμο του.
    Ο Τύρρανος δεν κυβερνάει για τούς πολίτες αλλά για το εγώ του.
    Η Δημοκρατία είναι μόνο δυνατή όταν η πλειοψηφία είναι υπεύθυνα άτομα, Άνθρωποι.
    Με τον όχλο δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική Δημοκρατία. Ο όχλος άγεται και φέρεται απο τούς περιστασιακά ισχυρούς ανεξαρτήτως της ποιότητας των ισχυρών.

    Πρέπει να μάθουμε πρώτα τον εαυτό μας.
    Πρέπει να μάθουμε να τηρούμε το μέτρο ή να μην πιάνουμε τα άκρα, παντού.

    Στοχάσου, Κατανόησε, Αγάπα, Επαναστάτησε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ mark

    Αν φοβάσαι και θέλεις να κάτσεις στον καναπέ σου, κάτσε. Εμάς γιατί μας βάζεις στο ίδιο τσουβάλι με σένα; Δεν ξέρω πώς γίνονται οι επαναστάσεις στον φανταστικό σου κόσμο, εδώ πάντως δεν βγαίνουν οι χωρικοί στους δρόμους με τσουγκράνες και πυρσούς. Οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν με ξύλο στους δρόμους και τρομοκρατικές οργανώσεις. Η επανάσταση γίνεται με οργάνωση και αλληλοϋποστήριξη, και με ανυπακοή στην παράνομη κυβέρνηση ωστε να μην μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά της.

    Μέχρι στιγμής, από πλευράς οργάνωσης έχουμε τοπικές οργανώσεις πολιτών που προσφέρουν κάθε είδους υπηρεσίες στους συμπολίτες μας (ιατρικές, νομικές, συσσίτια, επανασύνδεση ρεύματος, έμπρακτη συμπαράσταση σε αγώνες άλλων ομαδων κ.α.). Ως προς την ανυπακοή, ήδη η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε λόγω της αδυναμίας της να εκτελέσει το πρόγραμμά της. Εκτός και αν νομίζεις οτι εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ο Παπανδρέου ένιωσε μια ακαταμάχητη επιθυμία να μοιραστεί τη εξουσία με όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Η αλήθεια είναι οτι μεταξύ απεργιών, καταλήψεων υπουργείων, και φορολογούμενων που δεν πληρώνουν, η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά σε ένα υπολογίσιμο, όλο και διογκούμενο μέρος της κοινωνίας που δεν συνεργάζεται, και προτίμησε να το βάλει στα πόδια για να μη σκάσει η μπόμπα στα χέρια της. Τα ίδια και χειρότερα θα βρει μπροστά του ο επόμενος.

    Η άποψή σου για την ιστορία είναι κοντόφθαλμη και γεμάτη αντιφάσεις. Λες οτι η ιστορία έχει δείξει οτι οι άνθρωποι δεν επιθυμούν την αλλαγή, και πιο κάτω αναφέρεις τρεις επαναστάσεις (η περεστρόικα δεν ήταν επανάσταση) που άλλαξαν την πορεία των επαναστατημένων λαών η/και της παγκόσμιας ιστορίας! Λες οτι οι επαναστάσεις ήταν υποκινούμενες από την αντίπαλη τάξη. Μα η αντίπαλη τάξη της μοναρχίας στις επαναστάσεις που αναφέρεις, ήταν οι επαναστατημένοι, δηλαδή ο λαός. Το πώς ήταν διαμορφωμένες οι σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων του λαού είναι άσχετο. Τη στιγμή της επανάστασης φέρθηκαν ως ομοιογενές σώμα, συσπειρωμένοι γύρω από την κοινή διεκδίκηση έναντι της εξουσίας.

    Για να έρθουμε στο σήμερα, όσοι εκφράζονται δημόσια δεν χειραγωγούν, ούτε υποκινούν, ούτε δημιουργούν κάτι από το μηδέν. Απλά περιγράφουν αυτό που ήδη υπάρχει, τη γενικευμένη δυσαρέσκεια και τη διάθεση για ανατροπή. Με ή χωρίς αυτούς, ο κόσμος οργανώνεται στις γειτονιές για να λύσει τα κοινά προβλήματα, και τα αποτελέσματα είναι πραγματικά. Αν αυτό δεν ανταποκρίνεται στις προσωπικές σου προσδοκίες μιας επανάστασης, δε χρειάζεται να συμμετάσχεις. Δεν είναι όμως σωστό να ισοπεδώνεις την προσπάθεια των άλλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Kyrie kazaki, kanate lathos me ta apothemata fysikou aeriou stin ellada, den ehete ypopsi sas orismenes sovares erevnes. parakalw miliste me ton kathigiti fwskolo. Eleos kyrie kazaki, i ellada notia tis kritis kai sto inonio ehei kapoia apota megalytera apothemata aeriou ston kosmo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το μόνο λάθος που μπόρεσα να εντοπίσω στην παρακάτω ομιλία - ανάλυση είναι το ότι η Ελλάδα δεν έχει τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου. Τις έχει κ. Καζάκη νότια και ανατολικά της Κρήτης πρωτίστως, αλλά και στο χώρο από Κέρκυρα μέχρι Κρήτη. Στο Αιγαίο πράγματι δεν υπάρκ. χουν τεράστια αποθέματα, αλλά και εκεί υπάρχουν κάποιες σημαντικές ποσότητες πετρελαίου. Για αυτά έχει κάνει εκτεταμένες έρευνες το ινστιτούτο του κ. Φώσκολου στον Καναδά, και έχουν κάνει έρευνες αρκετές ξένες εταιρείες. Ψάξτε στο διαδύκτιο τις ομιλίες και τα στοιχεία του κ. Φ'ωσκολου, συνεργάζετε με πολλές γνωστές πετρελαϊκές εταιρείες ο ίδιος.
    http://axiocratia.blogspot.com/2011/11/blog-post_5592.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φίλε μου Ερμή και υπόλοιποι,

    Καταρχάς, δεν έβαλα κανέναν στο ίδιο τσουβάλι με μένα, ή αν το έκανα, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.
    Ούτε πιστεύω ότι η βία είναι λύση, αυτή μόνο περισσότερη βία μπορεί να φέρει, διογκώνοντας έτσι το πρόβλημα. Πόσο μάλλον όταν το κράτος είναι κυρίαρχο και παντοδύναμο, και μπορεί να αρπάξει την ευκαιρία μιας βίαιης πράξης για να περιορίσει περισσότερο τις ελευθερίες μας.
    Όπως έγινε στην Αμερική μετά τους δίδυμους πύργους, όπου ψηφίστηκε το patriot act, που επιτρέπει μεταξύ των άλλων την δια παντός κατακράτηση χωρίς δίκη όσων είναι ύποπτοι για τρομοκρατία (http://en.wikipedia.org/wiki/USA_PATRIOT_Act). Το γεγονός ότι ένα (φασιστικό) κράτος όπως η Αμερική ήθελε να περάσει έναν τέτοιο νόμο δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο. Αυτό που όμως θα πρέπει να μας ανησυχεί είναι το γεγονός ότι τον πέρασε τελικά έχοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών με το μέρος του, ενώ ένα άλλο ποσοστό ήταν αδιάφορο ή δεν είχε πάρει πρέφα. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα τουλάχιστον εγώ από τα λεγόμενα φίλων μου αμερικάνων, τα δημοσιεύματα των εφημερίδων και τα blogs της εποχής εκείνης. Το patriot act ήταν το τίμημα που πλήρωσε ο αμερικανικός λαός, εις βάρος της ελευθερίας του, κερδίζοντας υποτίθεται σε ασφάλεια.

    Τελοσπάντων, ξέφυγα, απλά μου φαίνεται περίεργο πώς τη 17η νοέμβρη, μέρα που είχαμε συνηθίσει να καίγεται η Αθήνα, φέτος δεν έγινε τίποτε. Θα περίμενε κανείς μετά από όλα αυτά τα μέτρα και το γενικότερο κλίμα κατά της κυβέρνησης, ειδικά φέτος να γίνει χαμός. Εσείς δεν απορείτε;

    Δεν είμαι σίγουρος για τους λόγους που το ΠΑΣΟΚ έδωσε τη θέση του σε αυτήν την κυβέρνηση εθνικής "σωτηρίας". Μπορεί να ήταν όπως λες εσύ, λόγω αδυναμίας κυβερνήσεως και εφαρμογής προγράμματος. Μπορεί και να ήταν όμως επειδή έτσι διατάζει η νέα τάξη πραγμάτων. Η τοποθέτηση του Παπαδήμου δηλαδή να ήταν επιβεβλημένη. Αν θυμάσαι, το όνομά του είχε ακουστεί αναφορικά με την πρωθυπουργία τουλάχιστον 6 μήνες πριν. Και έτσι περάσαμε σε μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, όπως άλλωστε και στην Ιταλία. Λίγες μέρες πριν την κατάρρευση της κυβέρνησης, όλοι μας γίναμε μάρτυρες του εξευτελισμού των πολιτικών μας, τους είδαμε να υποβιβάζουν τους εαυτούς τους, να παραδέχονται δημόσια την ανικανότητά τους και τέλος να υποχωρούν δίνοντας τη σκυτάλη σε ένα τεχνοκράτη, μη-πολιτικό, μη-εκλεγμένο. (Παρεμπιπτόντως, το σύνταγμα μου φαίνεται ότι το επιτρέπει στην εκτελεστική εξουσία, υπουργοί και πρωθυπουργός, να μην είναι εκλεγμένοι αλλά να ορίζονται από την κυβέρνηση - η περίφημη διάκριση των εξουσιών, τελικά φαίνεται ότι είτε υπάρχει διάκριση είτε όχι, αυτό δεν αρκεί για να θωρακίσει μια δημοκρατία). Περάσαμε λοιπόν από τη "δημοκρατία" σε μια τεχνοκρατία/τραπεζοκρατία. Εκτός και αν οι τεχνοκράτες/τραπεζίτες ήταν αυτοί που κυβερνούσαν τόσον καιρό στο παρασκήνιο, απλά τώρα για κάποιο λόγο, βγήκαν στο προσκήνιο. Για παράδειγμα, πιστεύεις ότι στην Αμερική, ο πρόεδρος είναι αυτός που κυβερνάει ή είναι μια μαριονέτα του συστήματος, και από πίσω κρύβονται σκοτεινά συμφέροντα; Και αν εκεί είναι έτσι, γιατί να μην είναι και εδώ; Ο λεγόμενος κορπορατισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το παραπάνω μου θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ πήρε την εξουσία το 2009. Από τη μια είχες τον Καραμανλή να λέει ότι θα διανύσουμε άσχημα χρόνια και ότι δε θα κάνει αυξήσεις, και από την άλλη τον ΓΑΠ να τον χέζει και να υπόσχεται αυξήσεις και 'λεφτά υπάρχουν'. Ήταν σα να λέει η ΝΔ, ψηφίστε ΠΑΣΟΚ. Για την ιστορία, το ΠΑΣΟΚ πήρε 44% με 160 έδρες, ενώ η ΝΔ 33%. Έτσι και τώρα, ο κόσμος υποδέχτηκε με τεράστια ανακούφιση και ευχαρίστηση τον Παπαδήμο. Οι δημοσκοπήσεις αυτό έδειξαν. Μέχρι και 80% υπέρ του. Κάποιοι θα αμφισβητήσουν την εγκυρότητά τους. Αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Αρκεί να δεις τι γράφεται στα forum και να συνομιλήσεις με όσους περισσότερους συμπατριώτες σου μπορείς, γνωστούς και αγνώστους. Οι περισσότεροι βλέπουν με καλό μάτι την επιλογή Παπαδήμου, σα μια καινούρια ελπίδα να γεννιέται. Ακόμα και αυτοί που γνωρίζουν πολύ καλά τι εστί Παπαδήμος, λένε ας περιμένουμε και να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Μα ο Παπαδήμος είναι ο διάολος προσωποποιημένος, δε χρειάζεται νομίζω να επιχειρηματολογήσω για αυτό, τουλάχιστον σε αυτό το blog, τα ξέρετε καλά. Εδώ κολλάει γάντι το "πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος" του Σολωμού.

    Και το αποτέλεσμα της μετάβασης σε κυβέρνηση Παπαδήμου ποιο ήταν; Οι διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες μειώθηκαν και η οργή/αγανάκτηση του κόσμου κατευνάστηκε κάπως. Εντωμεταξύ, ενεργοποιήθηκαν και πραγματοποιήθηκαν οι μεταβιβάσεις στην ξεπουλητική εταιρεία ενός τεράστιου κομματιού της δημόσιας περιουσίας. Μέχρι στιγμής το έργο Παπαδήμου δε βρίσκει σοβαρή αντίσταση. Φαίνεται ότι ο λαός αντιδρά πολύ περισσότερο στη μείωση του μισθού του παρά στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Σα να μην τον νοιάζει αν θα διοικείται από πατριώτες του ή από ξένους, αρκεί να περνάει καλά. Παραπάνω, ο Γιώργος Σιδηρούντιος θέτει το εξής ερώτημα, Ελλάδα ηρώων ή ραγιάδων. Αν θέσεις αυτό το ερώτημα στους 10 εκατομμύρια έλληνες, και τα 10 εκ. θα σου πουν Ελλάδα ηρώων. Όταν όμως θα έρθει η στιγμή του ηρωισμού, ανάθεμα και αν θα βρεθεί μια χούφτα Ελλήνων να γίνουν ήρωες. Όλοι θα περιμένουν από τους άλλους. Ο ηρωισμός είναι κάτι σαν τη προδοσία. Όπως όλοι θέλουν την προδοσία χωρίς όμως να είναι οι ίδιοι προδότες, έτσι και όλοι γουστάρουν τον ηρωισμό, χωρίς όμως να γίνουν ήρωες οι ίδιοι.

    Δεν κατάλαβες τι λέω για τις επαναστάσεις. Αλλά δε σε κατηγορώ, έτσι όπως τα έγραψα, πού να καταλάβεις. (όντως η περεστρόικα δεν ήταν επανάσταση, τι διάολο σκεφτόμουνα-μάλλον την αλλαγή, γι'αυτό την πάτησα)
    Τι πιστεύω εγώ.

    Μια κοινωνία δε μπορεί να μένει στάσιμη, αναγκαστικά προοδεύει, στις επιστήμες, τις τέχνες, το πολίτευμα κλπ. Μαζί με την πρόοδο, κάποιοι άνθρωποι ξυπνάνε και θέλουνε παραπάνω, ενώ οι κυβερνώντες τυφλώνονται από την αλαζονεία τους. Η επανάσταση είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η άρχουσα τάξη για αυτήν την πρόοδο. Η πρόοδος δηλαδή κάνει την επανάσταση αναπόφευκτη. Η Ιστορία περιγράφει τις επαναστάσεις που γίνονται ανά καιρούς ως μια ωραιοποιημένη κατάσταση με τους ήρωές της, έχοντας από πίσω έναν συνειδητοποιημένο συσπειρωμένο λαό, ο οποίος έχει κάποιες κοινές διεκδικήσεις, συνήθως δικαιοσύνη και ελευθερία. Αυτό όμως είναι μεγάλο ψέμα, μια αυταπάτη στην οποία όλοι είμαστε διατεθειμένοι να πιστέψουμε για να αισθανθούμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Για να νοιώσουμε ελπίδα ότι μπορεί να ξαναγίνει, καθώς και περηφάνια για τους προγόνους μας. Αλλά κατά βάθος, όπως έγραψα και παραπάνω, τίποτα δεν αλλάζει. Εννοώντας ότι το επόμενο σύστημα μετά την επανάσταση συνεχίζει να βασίζεται στην ίδια αρχή. Η οποία είναι η αρχή της απληστίας. Η αρχή ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Και οι επαναστατημένοι δεν είναι ο λαός, αλλά η αντίπαλη τάξη η οποία υποκινεί και χειραγωγεί τον άμοιρο, ασυνειδητοποίητο λαό. Πάρε για παράδειγμα τη γαλλική επανάσταση. Η αντίπαλη τάξη ήταν οι Διαφωτιστές. Εγώ πιστεύω ότι είχαν αγνές προθέσεις και άλλωστε δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με τις θέσεις τους. Ο γαλλικός λαός όμως; Είχε νομίζεις τόσο όρεξη για επανάσταση ή τον εξώθησαν; Και ακόμα περισσότερο, ήταν συνειδητοποιημένος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δεν το νομίζω. Η γαλλική επανάσταση ξεκίνησε το 1789 και κράτησε 10 χρόνια. Σε αυτά τα 10 χρόνια, υπήρξε ένας απίστευτος εμφύλιος καθώς και πόλεμοι με άλλες χώρες, όπως η Αγγλία. Κατέληξε με την αυταρχική κυριαρχία του Ναπολέοντα. Οκτωβριανή επανάσταση, τα ίδια και εκεί, εμφύλιος και κρατικός φασισμός. Ελληνική του 1821 τα ίδια, εμφύλιος και μοναρχία. Απίστευτο, δεν είναι;

    Σαφώς και χρειάζεται οργάνωση στις γειτονιές και αλληλεγγύη μεταξύ μας για την επίλυση των κοινών μας προβλημάτων. Αν μείνουμε μόνο εκεί όμως, αυτό που θα επιτύχουμε είναι να γιατρεύουμε τα συμπτώματα ενός καρκίνου, αφήνοντας την αρρώστια ανεξέλεγκτη.

    Και δε θέλω να ισοπεδώσω την προσπάθεια σας για επανάσταση. Εξ' άλλου, δεν υπάρχει εγώ και εσείς, και εγώ μαζί σας είμαι. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να δείξω ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Να υποδείξω τα λάθη του παρελθόντος. Να αποτρέψω το "η ιστορία επαναλαμβάνεται". Να δούμε τους κινδύνους που εγκυμονούν. Να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η συνειδητοποίηση μας του κόσμου μας, τόσο του εξωτερικού όσο του εσωτερικού. Να σταματήσουμε να τρέφουμε αυταπάτες και να πιστεύουμε σε ψέματα. Να δούμε ποιος είναι ο εχθρός μας. Να εκτιμήσουμε τις δυνάμεις του, καθώς και τις δικές μας. Να μη βιαζόμαστε. Ξέρω ότι είναι δύσκολο γιατί η αδικία είναι κατάφορη και το αίμα βράζει, οπότε είναι δύσκολο να συγκρατηθούμε. Και πολύ φοβάμαι ότι ο εχθρός είναι πανίσχυρος, παντοδύναμος και αδίστακτος. Είναι αυτός που δε δίστασε να επιτεθεί στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αυτός που βομβάρδισε και διαμέλισε τη Γιουγκοσλαβία. Αυτός που ανέτρεψε με πραξικοπήματα και δολοφονίες καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής. Αυτός που διχοτόμησε την Κύπρο. Αυτός, αυτός, αυτός... Αλλά χώρια από αυτόν, εγώ πιστεύω ότι ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Γιατί οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) άνθρωποι μετράμε την ευτυχία μας με βάση τη δυστυχία των άλλων. Όλοι μας κρύβουμε έναν ΓΑΠ, Πάγκαλο, Τσοχατζόπουλο, Τρισέ, Μπους μέσα μας. Και αν δεν ψάξουμε πρώτα βαθιά στον εσωτερικό μας κόσμο να βρούμε το κακό και να το ξεριζώσουμε, αναζητώντας την αυτογνωσία και δε βρούμε τι είναι αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε, τι κόσμο θέλουμε να φτιάξουμε, οποιαδήποτε επανάσταση είναι αποτυχημένη από χέρι, μάλλον χειρότερα θα κάνει τα πράγματα. Και αν το κοινό αίσθημα του λαού δε συμφωνεί με επανάσταση και αλλαγή, αλλά οι περισσότεροι θέλουν να συνεχίζουν να ζουν όπως ζούσαν πάντα, δηλαδή εξουσιάζοντας και εξουσιαζόμενοι, τότε δυστυχώς δεν έχουμε το δικαίωμα να τους βάλουμε με το ζόρι. Αλλά αν το κάνουμε, θα καταλήξουμε όπως τις άλλες φορές, σε έναν αιματηρό εμφύλιο με τους τούρκους για παρέα.

    Έτσι πιστεύω ότι η πραγματική επανάσταση είναι αυτή που θα κάνουμε μέσα μας. Και όταν γίνει αυτή, θα δείτε την αλήθεια. Θα δείτε πόσο απλά είναι τα πράγματα. Δε θα χρειάζεστε κανέναν πλέον να σας πει τι να κάνετε, και αν θα πρέπει να έχουμε ευρώ ή δραχμή ή ιδιωτικές ή δημόσιες τράπεζες. Θα καταλάβετε αμέσως τι πρέπει να γίνει.

    Τελοσπάντων, έγραψα πολλά αλλά και πάλι λίγα μου φαίνονται. Σκεφτείτε τα, αμφισβητήστε τα, ξαναδιαβάστε τα, ξανασκεφτείτε τα, ξανααμφισβητήστε τα και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

    Να’ στε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ mark (1)

    Η ιστορία είναι επιστήμη και δουλειά της επιστήμης δεν είναι να ωραιοποιεί αλλά να περιγράφει. Από κει και πέρα κάθε ιστορικός κάνει την δική του ανάλυση, αλλά τα γεγονότα παραμένουν αυτά που είναι. Σχετικά με τη Γαλλική Επανάσταση, θα ήθελα να κάνω τις ακόλουθες παρατηρήσεις. Οι διαφωτιστές δεν ήταν κοινωνική τάξη, ήταν οι συμμετέχοντες στο πνευματικό κίνημα του Διαφωτισμού, τα ιδεώδη του οποίου, πράγματι, ενέπνευσαν την επανάσταση. Η Επανάσταση οργανώθηκε από τους αστούς, ήταν όμως και αυτοί τμήμα του λαού, αποκλεισμένοι από την εξουσία όπως οι αγρότες και οι φτωχοί κάτοικοι των πόλεων. Οι αντίπαλοι της μοναρχίας ήταν οι πάντες. Οι αστοί, οι χωρικοί, το σύνολο του αποκλεισμένου από την εξουσία λαού, οι οποίοι πράγματι εξωθήθηκαν σε επανάσταση, οχι από παρασκηνιακούς υποκινητές, αλλά από τις άθλιες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες. Ο λαός δεν χρειάζεται να κάνει κάποια ιδεατή επανάσταση μέσα του για να εξεγερθεί, πρέπει απλά να αντιδράσει τη στιγμή που νιώθει οτι πλήττεται καίρια. Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνεσαι τον συνειδητοποιημένο, αλλά ο επαναστατημένος ξέρει τί κάνει και τί ζητάει. Το κατά πόσο η ανατροπή της ισχύουσας τάξης πραγμάτων θα του φέρει αυτό που αιτείται, έχει να κάνει με το πώς θα διαμορφωθούν οι κοινωνικές σχέσεις μετά την επανάσταση. Κάποιες κοινωνικές ομάδες θα αναδειχθούν στο προσκήνιο της επαναδιαμορφωμένης κοινωνίας και κάποιων άλλων η επιρροή θα μειωθει. Το να πεις, όμως, οτι το σύνολο του λαού ζημιώθηκε για να κερδίσουν μερικοί παρασκηνιακοί υποκινητές είναι, επαναλαμβάνω, κοντόφθαλμο, ισοπεδοτικό, και ξεφεύγει από τα όρια της ιστορικής επιστήμης, περνώντας στην περιοχή της συνωμοσιολογίας.

    Επίσης, δεν πρέπει να μένουμε στα ονόματα αλλά να εξετάζουμε την ουσία των πραγμάτων. Η μοναρχία που ακολούθησε τη Γαλλική Επανάσταση δεν είχε σχέση με τη παλιά μοναρχία. Η εποχή των Δικαιωμάτων του Πολίτη που ακολούθησε την Επανάσταση ήταν πρωτοφανής στην μέχρι τότε Ευρωπαϊκή ιστορία. Η μοναρχία με τους προ-επαναστατικούς όρους είχε περάσει ανεπιστρεπτί. Δε λέω οτι η Ευρώπη ήταν πλέον η γη της επαγγελίας, υπήρξε όμως σημαντική βελτίωση. Και η βελτίωση συνεχίστηκε (έστω και με διακυμάνσεις) μέχρι σήμερα, μέσα από αγώνες. Αν δεν το πιστεύεις αυτο, σου προτείνω το εξής: κάνε μια έρευνα για τις συνθήκες ζωής και εργασίας στην Κίνα, και μετά αναλογίσου οτι αυτές ήταν οι συνθήκες ζωής στην Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης. Πώς καταφέραμε να βγούμε από αυτή την αυτήν την αθλιότητα, αν όχι μέσα από κοινωνικούς αγώνες; Η ιστορική τραγωδία που ζούμε σήμερα είναι οτι κάποιοι προσπαθούν να ακυρώσουν τις συσσωρευμένες κοινωνικές κατακτήσεις αιώνων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ mark (2)

    Το να εξεγείρεται ο κόσμος πρώτα επειδή του μείωσαν το μισθό, εγώ προσωπικά δεν το βρίσκω κατακριτέο. Οι εξεγέρσεις, άλλωστε, έχουν ως σημείο εκκίνησης αιτήματα πρακτικά, καθημερινά και καθολικά. Το δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης είναι ένα από αυτά. Το οτι στην ιεραρχία των αιτημάτων του ο κόσμος βάζει το βιοποριστικό πρόβλημα πάνω από θέμα της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας δεν σημαίνει οτι αγνοεί το δεύτερο. Επίσης, πιστεύω οτι ο περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει οτι η ικανοποίηση των αιτημάτων του είναι άμεσα συνδεδεμένη με το θέμα της εθνικής κυριαρχίας. Δεν ξέρω σε ποιούς κύκλους κινείσαι, εγώ πάντως μπορώ να σου πω οτι δεν έχω βρει ούτε έναν που να μην έχει φρίξει με το διορισμό του Παπαδήμου, κι ας λένε οι δημοσκοπίσεις οτι θέλουν.

    Παρεμπιπτόντως, ούτε την καλοπέραση κατακρίνω, εφ' όσον αυτή δεν είναι παρασιτική - εφ' όσον δηλαδή είναι αποτέλεσμα της εργασίας και αντανακλά το πραγματικό επίπεδο της οικονομίας της χώρας. Οι παραπάνω συνθήκες ίσχυαν για την Ελλάδα και την πλειοψηφία των Ελλήνων, αφού ούτε "μαζί τα φάγαμε" (που προσπαθούν να μας πείσουν οι πολιτικοί μας), ούτε παίρναμε δάνεια για να ζούμε σαν τους τεμπέληδες της Μεσογείου, που μας κατηγορούν οι λαοί της Ευρώπης. Δεν ισχυρίζομαι οτι η Ελλάδα ήταν η τέλεια χώρα που όλα δούλευαν ρολόι, απλά οτι είναι άδικο αυτό που ζούμε σήμερα. Και ο κόσμος καταλαβαίνει οτι αδίκως πλήττεται το βιωτικό του επίπεδο και οτι οι προσπάθειες διάσωσης δεν αφορούν τα δικά του συμφέροντα ή τα συμφέροντα της χώρας του.

    Γενικά, νομίζω οτι σε κάποια σημεία ίσως συμφωνούμε, σε κάποια άλλα διαφωνούμε, το σημαντικότερο απ' όλα όμως, είναι κατά τη γνώμη μου η οπτική. Κάθε κατάσταση έχει τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία της. Το σημαντικό είναι να επικεντρωνώμαστε στα θετικά και να προσπαθούμε να τα επεκτείνουμε. Το να ορίζουμε την κατάσταση ως προς τα αρνητικά της στοιχεία οδηγεί στην ηττοπάθεια, την αδράνεια και την καταστροφή. Και ο πιο εγγυημένος τρόπος για να ηττηθούμε, είναι να μην προσπαθήσουμε καν.

    Φιλικά,
    k

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Κύριε Καζάκη καλημέρα σας

    Ἐκτιμῶ τήν στάση σας μπροστά στά σημερινά προβλήματα τῆς χώρας.

    Ἡ πρότασή σας γιά ἐπιστροφή σέ ἐθνικό νόμισμα ἔχει ἐνδιαφέρον καί ἐπιβάλλεται νά συζητηθῆ. Ὅποιος τήν ἀπορρίπτει μέ εὐκολία εἶναι ἤ ὕποπτος ἤ ἀδαής. Ἐγώ ἔχω ἀρκετές ἐπιφυλάξεις, πού συνίστανται κυρίως στίς προϋποθέσεις πού πρέπει νά συνοδεύουν μιά τέτοια κίνηση. Αὐτές οἱ προϋποθέσεις πρέπει νά διατυπώνονται μέ σαφήνεια κάι καθαρότητα σέ κάθε δημόσια συζήτηση γιά ἐπιστροφή στή δραχμή. Μιλᾶμε γιά πολιτικές τελείως διάφορες, ὄχι μόνο στό οἰκονομικό ἐπίπεδο, καί κάτι τέτοιο εἶναι ἀπαραίτητο νά εἶναι ἐν γνώσει ἀλλά νά ἔχει καί τήν λαϊκή ἔγκριση καί συμμετοχή. Κυρίως γιά τίς ἄμεσες καί χειροπιαστές συνέπειες στήν καθημερινότητα.

    Καί ἐδῶ εἶναι μερικές σοβαρές ἐνστάσεις μου. Ἄν σᾶς ἔχω σωστά καταλάβει, διαφωνοῦμε γιά τήν πολιτική συνειδητοποίηση τοῦ λαοῦ μας σήμερα. Προσωπικά τήν θεωρῶ ἀπογοητευτική, καί γιά νά τό πῶ ξεκάθαρα δέν ἔχω καμμία ἀπολύτως ἐμπιστοσύνη στό πολιτικό αἰσθητήριο τοῦ νεοέλληνα. Δέν μοῦ ἀρέσει νά τά ρίχνω μόνο στούς πολιτικούς. Ἔχει εὐθύνη ὁ νεοέλληνας γιά τό σημερινό χάλι καί ἄν δέν τήν ἀναλάβει τότε εἴτε μέ εὐρώ εἴτε μέ δραχμή εἴμαστε γιά τά πανηγύρια. Ἡ εὐθύνη του βρίσκεται στήν δυνατότητα ἀνατροπής, δέν μποροῦμε νά ζητᾶμε ἀπό τόν κάθε ἐξουσιαστή νά παραχωρήσει τήν ἐξουσία στό λαό, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ λαός ἀρκεῖται σέ ἀντίσταση μέσω "ὀργισμένων" μηνυμάτων στό κίνητο καί σέ μερικά γιαούρτια.

    Ὑπάρχει μιά διαφορά μεταξύ τοῦ σήμερα καί τῆς ἐποχῆς μετά τήν Κατοχή καί τόν ἐμφύλιο. Ἐκείνη τήν περίοδο, καί τούς λίγους μῆνες πού προηγήθηκαν, ἡ ἡγεσία τῆς ἀριστερᾶς οὐσιαστικά ἔδωσε στεγνά τόν λαό πού πρωταγωνίστησε μέ τόν τρόπο του καί ἐνεργά, κατά τήν διάρκεια της Κατοχῆς καί τῆς Ἀντίστασης. Ὡς πρός αὐτό τό σημεῖο ἡ κατάσταση στίς μέρες μας εἶναι διαμετρικά ἀντίθετη. Ἡ κοινωνία σήμερα μόνο ἐνεργή καί ἀγωνιζόμενη δέν μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ. Μέ συγχωρεῖτε, ἀλλά δέν βρίσκω τίποτα ἐλπιδοφόρο στή νεοελληνική κοινωνία τοῦ σήμερα, καί αὐτό ἄς μήν θεωρηθεῖ ἐλιτίστικο.

    Ὑπάρχει πρόβλημα ἡγεσίας, ἀλλά κυρίως ὑπάρχει πρόβλημα κοινωνικῆς συνειδητοποίησης. Ἡ διαχρονική εὐθύνη γιά αὐτό ἀνήκει 99% στούς λεγομένους πνευματικούς ἀνθρώπους. Ἡ ὑπογραφή ὁποιασδήποτε δανειακῆς σύμβασης ἀνατρέπεται ἀπό μιά κοινωνία συνειδητοποιημένη. Ἡ μή ὑπογραφή της, ἄν δέν συνοδεύεται ἀπό μιά κοινωνική ἀφύπνιση, εἶναι νεκρό γράμμα, στρακαστρούκα μέ ἡμερομηνία λήξεως.

    Διαφωνῶ σέ κάποιες εκφράσεις περί δωσιλόγων καί Τσολάκογλου, πού μερικές φορές σᾶς ἔχω ἀκούσει, πιθανολογῶ ὑπό τό κράτος συναισθηματικῆς φόρτισης, νά χρησιμοποιεῖτε στό ραδιόφωνο. Δέν τό ἐννοῶ ὡς πρός τούς τύπους, τέτοια φρασεολογία ἀποδυναμώνει τό πολιτικό περιεχόμενο τῶν θέσεών σας. Στό κάτω κάτω μιλᾶμε γιά ἐκλεγμένους ἀντιπροσώπους. Προσωπικά δέν θά ἤθελα μέ τίποτα νά ἔχει καί τήν παραμικρή σχέση ἡ ἐπιχειρηματολογία μου μέ τόν βόθρο τῆς Αὐριανῆς καί ἀναλόγων μέσων, καθ' ὅλα κατάπτυστων καί μέ γνωστό ὄχι μόνο παρελθόν ἀλλά καί παρόν. Οὔτε μέ πατριδοκάπηλους, ἐθνικιστές σκληρούς ἤ light. Καλά κάνετε καί τό τονίζετε τό τελεταῖο στίς ἐκπομπές σας.

    Σέ μιά ἀπό τίς τελευταῖες ἐκπομπές σας σᾶς ἄκουσα νά ἀναφέρεσθε στό Νῖκο Κιτσίκη. Ἄν δέν τό ἔχετε ὑπ' ὄψιν σας, διαβάστε ἕνα κείμενό του μέ τίτλο " Ἡ θανάσιμη περίπτυξης τῆς Κοινῆς Ἀγορᾶς", τοῦ 1962, πού ἔχω στό ἱστολόγιό μου ( http://katotokerdos.blogspot.com/2011/11/1962.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Φίλοι μου Κυριάκο, Ζαρατούστρα και υπόλοιποι,

    Διάβασα τα σχόλιά σας και θέλω να σας απαντήσω.
    Πριν το κάνω όμως πρέπει πρώτα να στοχαστώ, να συλλογιστώ, να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.
    Να επισκέπτεστε αυτή τη σελίδα που και που, θα στείλω κάποια στιγμή.

    Να πω κάτι μόνο που δε χρειάζεται πολύ σκέψη.
    Αναφερόμενος στο εν κατακλείδι του Κυριάκου:

    "Το σημαντικό είναι να επικεντρωνόμαστε στα θετικά και να προσπαθούμε να τα επεκτείνουμε. Το να ορίζουμε την κατάσταση ως προς τα αρνητικά της στοιχεία οδηγεί στην ηττοπάθεια, την αδράνεια και την καταστροφή. Και ο πιο εγγυημένος τρόπος για να ηττηθούμε, είναι να μην προσπαθήσουμε καν."

    Πιστεύω ότι ένα πρόβλημα για να μπορείς να το αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά, πρέπει να το δεις όσο καλύτερα γίνεται. Να δεις και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά. Αν δεις μόνο τα θετικά, αγνοώντας τα αρνητικά, κινδυνεύεις να υπερεκτιμήσεις τις δυνάμεις σου, να πολεμήσεις μάταια για όλους τους λάθος λόγους και στο τέλος να ηττηθείς οικτρά. Αν δεις μόνο τα αρνητικά, θα οδηγηθείς στην ηττοπάθεια, την αδράνεια και τέλος την καταστροφή όπως σωστά λέει ο Κυριάκος. Και συχνά, αν όχι πάντα, γίνεται ή το πρώτο ή το δεύτερο. Ποτέ ή πολύ σπάνια γίνονται και τα δύο. Και βέβαια τεράστιας σημασίας είναι να μπορέσεις να τα δεις ΟΛΑ, και να μην κάνεις λάθος κατάταξης, δηλαδή να βάλεις τα θετικά στα αρνητικά και το αντίθετο. Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Δύσκολα. Με τη σκέψη. Την ενημέρωση. Τη γνώση. Τη συζήτηση. Τη συνειδητοποίηση. Την αυτογνωσία. Επίσης, η προσπάθεια δεν περιορίζεται μόνο σε υλικά και πρακτικά πράγματα, όπως η οργάνωση στις γειτονιές. Αλλά επεκτείνεται και σε πνευματικά. Αλληλεγγύη δηλαδή και υλική και πνευματική. Αυτό δεν κάνει ο Καζάκης άλλωστε; Αυτό δεν κάνουμε και εμείς που γράφουμε εδώ μέσα; Όταν μιλάμε με συνανθρώπους μας; Ηρεμήστε, τίποτα δεν έχει χαθεί, ποτέ δε χάνεται, τίποτα δεν είναι μη-αναστρέψιμο, όλα στο μυαλό μας, όλα μια ιδέα είναι.

    Εντωμεταξύ, θα σας πρότεινα να κάνετε το εξής παιχνίδι με το μυαλό σας. Από εκεί θα καταλάβετε πολλά. Παίξτε το Θεοί, εξωγήινοι για μια ημέρα. Αν λοιπόν ήσασταν παντοδύναμοι, αθάνατοι, ανίκητοι και στις περιπλανήσεις σας στο σύμπαν, ερχόσασταν μια μέρα και στη Γη, βλέπατε την κατάσταση, στενοχωριόσασταν και αποφασίζατε να αλλάξετε τα πράγματα προς το καλύτερο, τι κινήσεις θα κάνατε; Πιο σημαντικό ακόμα, αν μετά από 1000 χρόνια ξαναερχόσασταν, πώς πιστεύετε ότι θα ήταν η κατάσταση; Η ίδια, χειρότερη, καλύτερη; Ένας φίλος μου απάντησε ότι θα τα διέλυε όλα και όλους, θα ήταν καλύτερα έτσι :) Εγώ δεν το πιστεύω. Εσείς; Μη βιαστείτε να απαντήσετε, θέλει πολύ σκέψη.

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή