Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Η «αρχή του Μεγάλος Ψέματος» και το πρωτογενές πλεόνασμα…

Η μαύρη κρατική προπαγάνδα έχει πάντα σαν αφετηρία της το εξής αξίωμα: «Αν πεις ένα ψέμα αρκετά μεγάλο και συνεχίσεις να το επαναλαμβάνεις, ο λαός τελικά θα καταλήξει να το πιστέψει. Το ψέμα μπορεί να διατηρηθεί μόνο για όσο χρόνο το κράτος μπορεί να προστατεύσει το λαό από τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές συνέπειες του ψέματος. Είναι, λοιπόν, ζωτικής σημασίας για το κράτος να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες του για να καταστείλει τη διαφωνία, μιας και η αλήθεια είναι ο θανάσιμος εχθρός του ψέματος, και, επομένως, κατ’ επέκταση, η αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του κράτους.»


Το απόφθεγμα αυτό, ίσως λανθασμένα, αποδίδεται στον υπουργό Προπαγάνδας του Χίλτερ, Τζόζεφ Γκέμπελς. Ωστόσο, προσωπικά πιστεύω ότι η αρχή αυτή έχει μάλλον αγγλοσαξονική καταγωγή και φυσικά το υιοθέτησαν ολόθερμα οι χιτλερικοί. Όποια κι αν είναι η καταγωγή της αρχής αυτής του «Μεγάλου Ψέματος», όπως έχει χαρακτηριστεί, ένα είναι απολύτως σίγουρο. Συνιστά ένα από τα θεμέλια της επίσημης επικοινωνιακής πολιτικής του κράτους. Ειδικά σήμερα όπου το μαύρο πρέπει οπωσδήποτε να εμφανίζεται άσπρο, έστω κι αν ο λαός κοντέψει να χάσει τα λογικά του. Τουλάχιστον μέχρις ότου οι αναπόφευκτες συνέπειες αυτού του ψέματος γίνουν πλέον ολοφάνερες ακόμη και στον πιο ανόητο.

Οι κατ’ επάγγελμα και κατά συνείδηση ψεύτες

Το ψέμα αυτό λειτουργεί ακόμη πιο καλά, γίνεται ακόμη πιο μεγάλο, όταν διαθέτεις τον έλεγχο των ΜΜΕ και εν συνεχεία βάζεις σχεδόν τους πάντες, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, να το αποδέχονται ως πραγματική βάση συζήτησης. Αυτό συμβαίνει σήμερα με το πιο αγαπημένο ψέμα των κυβερνώντων, δηλαδή το πρωτογενές πλεόνασμα. Κι ενώ το ψέμα συνεχίζεται με την αμέριστη βοήθεια όχι μόνο των πιο χυδαίων, αλλά και των πιο «αντικειμενικών» δημοσιογράφων, θάβεται με τον πιο προκλητικό τρόπο κάθε αμφισβήτηση, κάθε σοβαρή προσέγγιση που ξεμπροστιάζει τους κατ’ επάγγελμα και συνείδηση ψεύτες.

«Τώρα που έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα….» ξεκινούν οι καλοί μας δημοσιογράφοι με τους πιο «αντικειμενικούς» να προσθέτουν, «όπως λέει η κυβέρνηση», πετάνε το μπαλάκι στους εκπροσώπους του επίσημου κομματικού κατεστημένου της Βουλής και το παιχνίδι της εξαπάτησης έχει στηθεί. Το εντυπωσιακό είναι ότι όλοι παίζουν σ’ αυτό το παιχνίδι. Μόνο στο μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος δείχνουν να διαφωνούν. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να τους ακούς στα «πάνελ» και να σκέφτεσαι πόσο άθλιο παιχνίδι παίζουν σε βάρος του λαού και της χώρας.

Αν ξεχάσει κανείς προς στιγμή ότι το κυνήγι του πρωτογενούς πλεονάσματος, ειδικά σε συνθήκες πρωτοφανούς ύφεσης και αποπληθωρισμού σαν αυτές που βιώνει η ελληνική οικονομία, ισοδυναμεί με την εν ψυχρώ δολοφονία του βιοπορισμού της μεγάλη πλειοψηφίας των νοικοκυριών στην Ελλάδα, θα λέγαμε ότι δεξιοί και αριστεροί που ορκίζονται πια στο όνομά του, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παίζουν τις κουμπάρες. Η όλη συζήτηση έχει επικεντρωθεί στο «πόσο». Λες και συνιστά κάτι ανάλογο με θεία επιταγή.

Πρωτογενές έλλειμμα και πολιτική υποκρισία

Προσφάτως, μάλιστα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα είναι κοντά στα 4 δις ευρώ. Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε να παρουσιάσει τα αληθινά νούμερα. Ας πάρουμε τα στοιχεία της Eurostat που έχει δημοσιεύσει για τα τρία πρώτα τρίμηνα του 2013. Το πρωτογενές αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης κατά τα πρώτα τρία τρίμηνα του 2013 είναι, σύμφωνα πάντα με την Εurostat, πρωτογενές έλλειμμα άνω των 17 δις ευρώ. Κατανοητό; Πρωτογενές έλλειμμα 17 δις ευρώ! Τι έγινε δηλαδή το τέταρτο τρίμηνο και επετεύχθη πρωτογενές πλεόνασμα; Βρέθηκαν αυτά τα 17 δις ευρώ και επιπλέον άλλα 4 δις ευρώ, δηλαδή σύνολο 21 δις ευρώ, επιπλέον των τακτικών δαπανών ώστε να προκληθεί πρωτογενές πλεόνασμα; Πόθεν; Θέλουν να μας τρελάνουν οι αλητήριοι. 

Επίσης, σύμφωνα με την Eurostat, το αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης (σύμφωνα με τον ESA-95), όπου συμπεριλαμβάνονται τα πάντα, πάλι για τα πρώτα τρία τρίμηνα του 2013 εμφανίζει έλλειμμα 22,6 δις ευρώ. Είναι το μεγαλύτερο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης από το 2009 που έπιασε τα πρώτα τρία τρίμηνα τα 25,7 δις ευρώ. Πώς έγινε και βγήκε πλεόνασμα στο τέταρτο τρίμηνο; Γέννησε χρήμα το κράτος; Η αλήθεια είναι ότι το 2013 το ελληνικό κράτος θα σημειώσει το μεγαλύτερο πρωτογενές, αλλά και δημοσιονομικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με τις μεθόδους καταμέτρησης της Eurostat, από το 2009. Από την εποχή δηλαδή που το επίσημο δημοσιονομικό έλλειμμα καταμετρήθηκε στα 15,7% του ΑΕΠ και χρησιμοποιήθηκε ως βασικό επιχείρημα για να συντελεστεί το πραξικόπημα του πρώτου μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.

Το μεγάλο ψέμα θα φανερωθεί κατά τον Μάη μεριά και τότε θα μας ξεφουρνίσουν ότι χρειαζόμαστε ένα πολυποίκιλο πρόγραμμα «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» προκειμένου να μας σώσουν για μια ακόμη φορά. Αυτή την φορά για 10-20 δις ευρώ «βοήθεια» το ξεπούλημα θα πάει γόνα. Δημόσια, αλλά και ιδιωτική περιουσία θα κάνει φτερά και η χώρα θα αλλάξει οριστικά χέρια. Αλλά τι μας νοιάζει; Το ευρώ, η ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι καλά, καθώς και το τραπεζικό καρτέλ για το οποίο θυσιάζονται λαοί και χώρες.

Κι ενώ όσο ποτέ άλλοτε ο λαός πρέπει να παλέψει για την εθνική του ανεξαρτησία ως θεμέλιο λίθο της δικής του επιβίωσης, η οποία ποτέ δεν απειλήθηκε σε τέτοιο βαθμό, έχουμε το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων από την φασιστική ακροδεξιά της ΧΑ, την λεγόμενη λαϊκή δεξιά, ή κεντροδεξιά μνημονιακή και αντιμνημονιακή, έως την ριζοσπαστική αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν παραιτηθεί από το πατριωτικό καθήκον. Τρέμουν σε τέτοιον βαθμό να θέσουν θέμα εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε., που προτιμούν να δουν την χώρα και τον λαό να χάνεται σε ολοκαύτωμα. Οι δεξιοί ασκούνται σε μια πρόστυχη πατριδοκαπηλία και περιμένουν τους αριστερούς να δώσουν με την δική τους κυβέρνηση την χαριστική βολή στον λαό και στην χώρα.

Όλοι, πλην Λακεδομονίων, όπως αρέσει στους αργόμισθους του Περισσού να λένε.  Με εξαίρεση δηλαδή το ΚΚΕ το οποίο, όπως πάντα, προπαγανδίζει την πολιτική αδιαφορία. «Είτε με πρωτογενές πλεόνασμα, είτε χωρίς, ένας είναι ο καπιταλισμός… Είτε με ανάπτυξη, είτε με ύφεση ίδιος είναι ο καπιταλισμός…», κοκ. Με άλλα λόγια είτε τον εργάτη τον κόβει η πείνα, είτε όχι, εφόσον βρίσκεται στον καπιταλισμό είναι το ίδιο και το αυτό! Είτε είναι δούλος, ραγιάς, υποτελής υπό καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους, είτε όχι, από την στιγμή που βρίσκεται στον καπιταλισμό, είναι «δώρο, άδωρο», όπως μας είπε πρόσφατα στον Ενικό, ο κ. Κουτσούμπας. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να προσεύχεται στον Περισσό και να ψηφίζει τυφλά ΚΚΕ. Όπως ακριβώς γινόταν στον μεσαίωνα όπου κυριαρχούσε η θρησκοληψία και ο φτωχός έπρεπε να προσεύχεται ανελλιπώς στον Ύψιστο και να περιμένει την λύτρωση στην άλλη ζωή. Το σημερινό ΚΚΕ δεν είναι πολιτικό κόμμα, αλλά θρησκευτική αίρεση με επίσημη κρατική επιχορήγηση.

Η αναβίωση του ιησουιτισμού

Με πρόφαση την δική του πολιτική ιδεολογία που αντλεί την καταγωγή της από τα κιτάπια του θρησκευτικού κομμουνισμού των ταγμάτων του Ιησουιτισμού του 17ου και 18ου αιώνα. Βασικός ευαγγελιστής αυτού του κομμουνισμού υπήρξε ο Ιησουίτης επίσκοπος Αντόνιο Εσκομπάρ από την Μεντόζα, ο οποίος τον 17ο αιώνα θεμελίωσε εκτός των άλλων και την αρχή ότι η καθαρότητα της πρόθεσης μπορεί να αποτελέσει νόμιμη δικαιολογία για ενέργειες που από μόνες τους είναι σε αντίθεση με τον ηθικό κώδικα και τους ανθρώπινους νόμους. Με άλλα λόγια θεμελίωσε την αρχή του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αρκεί ο σκοπός να υπηρετεί ανώτερες ηθικές αρχές και αξίες, ή την καθαρότητα της ιδεολογίας.

Επομένως υπάρχει κακή δολοφονία, αλλά και καλή αν εξυπηρετεί την καθαρή ιδεολογία, ή με άλλα λόγια το κόμμα. Υπάρχει κακό ψέμα όταν στρέφεται ενάντια στο κόμμα και καλό ψέμα όταν ωφελεί το κόμμα. Κακός απατεώνας και καλός απατεώνας. Ειδικά αν ο απατεώνας είναι στη δούλεψη του κόμματος. Αυτός είναι ο λόγος που το κήρυγμα του Εσκομπάρ για πάνω από δυο αιώνες αποτελούσε συνώνυμο της διπλοπροσωπίας. Οι επαναστάτες του 19ου αιώνα θεωρούσαν ως μέγιστη προσβολή την escobarie, όπως την έλεγαν. Ο αγώνας για την δημοκρατία και την κοινωνική χειραφέτηση δεν είχε ποτέ και δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές.
  
Αξίζει να σημειώσουμε, για όσους πιθανόν να μην γνωρίζουν, αλλά ξέρουν να διακρίνουν ιδεολογικές και πολιτικές ταυτίσεις, ότι αυτός ο ιησουίτικος κομμουνισμός πρέσβευε την πιο απόλυτη ισότητα και κοινοκτημοσύνη. Ακόμη και τα προσωπικά εργαλεία ήταν στη διάθεση της κοινότητας. Οι Ιησουίτες κατόρθωσαν να κάνουν πράξη την κομμουνιστική τους ουτοπία σε μια σειρά αποικίες που ίδρυσαν ανάμεσα στα 1609-1780 σε περιοχές της σημερινής Παραγουάης, Αργεντινής και Βραζιλίας. Πάνω από 100 χιλιάδες ψυχές ιθαγενών βρέθηκαν να ζουν σ’ αυτές τις κοινότητες σε συνθήκες απόλυτης ισονομίας, ισοπολιτείας και κοινοκτημοσύνης.

Πάντα βέβαια υπό την άγρυπνη πνευματική καθοδήγηση του κόμματος των Ιησουιτών. Τίποτε δεν μπορούσε να γίνει χωρίς την ρητή έγκριση των Ιησουιτών ποιμένων που μάθαιναν στους ιθαγενείς την τέχνη της απόλυτης υπακοής στη μια και μοναδική αλήθεια του δικού τους θρησκευτικού δόγματος, δηλαδή της δικής τους καθαρής ιδεολογίας. Ο πνευματικός ακρωτηριασμός των ιθαγενών είχε ως αντάλλαγμα μια συγκριτικά καλή ζωή για τις οικογένειές τους στις κοινότητες, όπου ανθούσε η συλλογική καλλιέργεια και κτηνοτροφία.

Να, όμως, πώς περιέγραφε την κατάσταση αυτών των κοινοτήτων ένας από τους πιο επιφανείς μελετητές του Ιησουιτισμού κατά τον 19ο αιώνα:

«Η διακυβέρνηση που είχε συσταθεί από αυτούς στην Παραγουάη ήταν ουσιαστικά μοναρχική. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς σύμφωνα με τις αρχές του δόγματός τους. Υπό το ψευδώνυμο μιας χριστιανικής δημοκρατίας ήταν, σύμφωνα με όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, ένα θεοκρατικό κράτος, κατασκευασμένο έτσι ώστε να είναι αποστειρωμένο από όλες τις ευρωπαϊκές επιρροές, εκτός εκείνων που προέρχονται από τον ανώτερό τους στη Ρώμη. Όλη η επαφή που υπήρχε με την Εκκλησία και τον Πάπα ήταν μέσω αυτού, ενώ όποιες εντολές κι αν έδινε τις υπάκουαν χωρίς καμμιά αντίρρηση. Χωρίς να σταματήσουν να διερευνήσουν οι ίδιοι ή να απασχοληθούν με το κατά πόσο η Εκκλησία και ο Πάπας τις ενέκριναν, ή τις απέρριπταν. Για να εντυπωσιάσουν τους ιθαγενείς με την ιδέα της ανεξαρτησίας τους και της υπεροχής τους…, άσκησαν τα πιο περίτεχνα μέσα για να τους πείσουν να μην έρθουν σε καμία επαφή είτε με τους Ισπανούς είτε με τους Πορτογάλους, με την δικαιολογία ότι δεν θα μπορούσαν να το πράξουν χωρίς να μολυνθούν από τις κακίες και τις ανηθικότητές τους. Οι ανυποψίαστοι ινδιάνοι ήταν εύκολο να παρασυρθούν από τις πράξεις καλοσύνης και το αποτέλεσμα ήταν ότι, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης περιόδου, ​​πέτυχαν τη δημιουργία ενός αριθμού κοινοτήτων που κλήθηκαν Μειώσεις - ή, πιο σωστά μιλώντας, χωριών με πλήθη ινδιάνων να συνωστίζονται σ’ αυτά… Αυτά συνιστούσαν το Ιησουίτικο Κράτος και όλα τους, με την απλή τελετή του βαπτίσματος, είχαν τεθεί υπό την κυριαρχία των Ιησουιτών. Σε κάθε Μείωση οι ιθαγενείς είχαν το δικαίωμα να επιλέξουν ένα δικό τους κοσμικό δικαστικό σώμα, με περιορισμένες και ασήμαντες εξουσίες πάνω σε τέτοιες υποθέσεις που θα μπορούσαν να του εμπιστευτούν χωρίς να επηρεάζεται ο θεοκρατικός χαρακτήρας της διακυβέρνησης. Όμως προκειμένου να μην υπάρξει το ενδεχόμενο ακόμα κι αυτές οι λίγες προσωρινές υποθέσεις να διεξάγονται ανεξάρτητα από αυτούς, υιοθέτησαν την πρόβλεψη ότι, πριν ισχύσουν οποιεσδήποτε σημαντικές αποφάσεις, θα πρέπει να αναζητήσουν την επικύρωση τους από τους «πνευματικούς ποιμένες». Δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά μια πιο πλήρης και ολοκληρωμένη σύζευξη της εκκλησίας και του κράτους μαζί.» (R.W. Thompson, The Footprints of the Jesuits, New York: Hunt & Eaton, 1894, σ. 173-74)

Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε ότι όταν η αγορά για δούλους γύρω στα μέσα του 18ου αιώνα εκτινάχθηκε, τότε οι δουλέμποροι είδαν στις κοινότητες των Ιησουιτών μια εύκολη πηγή ανθρώπινου εμπορεύματος. Αποκηρύχθηκαν ως αιρετικοί οι Ιησουίτες και οι ιθαγενείς των κοινοτήτων πουλήθηκαν ως δούλοι. Το ενδιαφέρον είναι ότι, όπως λένε οι ιστορικοί, οι ιθαγενείς καθώς ήταν μαθημένοι να υπακούν τυφλά δεν έφεραν καμιά σοβαρή αντίσταση στους δουλεμπόρους. Ενώ τα αδέλφια τους που δεν είχαν παρασυρθεί από τον κομμουνισμό των Ιησουιτών και δεν βίωσαν τον πνευματικό ακρωτηριασμό στις κοινότητες της «ιερατικής δημοκρατίας» τους, οργανώθηκαν και πολέμησαν την επέκταση της δουλείας σχεδόν έως την εποχή της επίσημης κατάργησής της. Κι ο νοών, νοείτο.

Republique pretre

Σ’ αυτήν την «ιερατική δημοκρατία» των Ιησουιτών είδε πρώτος ο Μαρξ την άνοδο του πνεύματος της γραφειοκρατίας. «Το γραφειοκρατικό πνεύμα είναι απ’ άκρη σ’ άκρη πνεύμα ιησουίτικο, θεολογικό. Οι γραφειοκράτες είναι οι Ιησουΐτες του Κράτους και οι θεολόγοι του Κράτους. Η γραφειοκρατία είναι η republique pretre [ιερατική δημοκρατία – ΔΚ].» (Μαρξ, Κριτική της Φιλοσοφίας του Δικαίου).

Κι επειδή η γραφειοκρατία στο κράτος, όπως και στο κόμμα, δεν είναι παρά ένα ιδιαίτερο είδος μικροαστικού παρασιτισμού δεν μπορεί παρά να γεννά – όποτε δεν ταυτίζεται ανοιχτά με τα κυρίαρχα συμφέροντα – έναν ιδιότυπο σκοταδιστικό κομμουνισμό, σαν αυτόν των Ιησουιτών, που ο Μαρξ χαρακτήρισε στην εποχή του Γερμανικό, ή «καθαρό» σοσιαλισμό στον οποίο «δόθηκε η τόσο ποθητή ευκαιρία να αντιπαραθέσει τις σοσιαλιστικές διεκδικήσεις στο πολιτικό κίνημα, για να εξαπολύσει τα πατροπαράδοτα αναθέματα ενάντια στο φιλελευθερισμό, ενάντια στο αντιπροσωπευτικό κράτος, ενάντια στον αστικό συναγωνισμό, την αστική ελευθερία του τύπου, το αστικό δίκαιο, την αστική ελευθερία και ισότητα και για να κηρύξει στη λαϊκή μάζα πως δεν έχει να κερδίσει τίποτε απ' αυτό το αστικό κίνημα, αντίθετα θα τα χάσει όλα… Στις γερμανικές απολυταρχικές κυβερνήσεις µε την ακολουθία τους από παπάδες, δασκάλους, ευγενείς της υπαίθρου και γραφειοκράτες, ο σοσιαλισμός αυτός χρησίμευε σαν ποθητό σκιάχτρο ενάντια στην αστική τάξη που τραβούσε απειλητικά προς τα πάνω. Αποτελούσε το γλυκερό συµπλήρωµα στις πικρές βουρδουλιές και τις σφαίρες, µε τις οποίες οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν τις γερμανικές εργατικές εξεγέρσεις.» (Μανιφέστο)

Το ΚΚΕ σήμερα δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια αναβίωση του γερμανικού ή «καθαρού» σοσιαλισμού στις συνθήκες μιας συντριπτικής επίθεσης εναντίον του λαού των πιο σκοτεινών κύκλων του συστήματος, που κατά τα άλλα χαρακτηρίζει ως «ταξικό εχθρό». Σε μια εποχή όπου έχει αναδειχθεί ως κορυφαία επιταγή η πάλη για την δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία, για την εθνική αυτοδιάθεση ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική χειραφέτηση του λαού, το ΚΚΕ διακυρήσει στις λαϊκές μάζες την πολιτική αδιαφορία απέναντι σε κάθε δημοκρατικό και εθνικό αίτημα. Πολεμά μετά μανίας κάθε ένδειξη αυτοοργάνωσης και ανεξάρτητης δράσης των λαϊκών στρωμάτων. Ιδίως όταν προτάσσουν άμεσα πολιτικά αιτήματα.

Προπαγανδίζει την έξοδο από την ΕΕ μόνο και αποκλειστικά υπό την δική του διακυβέρνηση. Κι έτσι επιδιώκει να απαξιώσει το αίτημα στα μάτια του λαού, να το ξεκόψει από τον βαθύ δημοκρατικό και εθνικοανεξαρτησιακό του χαρακτήρα, προκειμένου να περάσει η τρομοκρατική προπαγάνδα του επίσημου συστήματος που θέλει την έξοδο από τη ΕΕ με πρώτο αποφασιστικό βήμα την έξοδο από το ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού κρατικού νομίσματος, ως περίπου συνώνυμο της καταστροφής. Επιχείρημα που έχει υιοθετήσει επίσημα και το ίδιο το ΚΚΕ.

Ο λαός οφείλει μόνο να διαλέξει επιβήτορα. Ή τους σημερινούς δικτάτορες, ή τους αυριανούς από τον Περισσό. Μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις, δεν μπορεί. Σαν παραδοσιακό ιησουίτικο κόμμα το σημερινό ΚΚΕ έχει ξεφορτωθεί προ πολλού την ρήση του Μαρξ που κάποτε αποτελούσε την προμετωπίδα του πάλαι ποτέ επαναστατικού εργατικού κινήματος: «η χειραφέτηση των εργαζόμενων τάξεων πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργαζομένων…» Έχει χαρίσει τον πατριωτισμό του λαού στον φασισμό και την δημοκρατία στους δικτάτορες του σημερινού καθεστώτος.

Κι όλα αυτά γιατί; Για να εξασφαλίσουν την κρατικά επιδοτούμενη αργομισθία τους μια δράκα χαραμοφάηδες με συνείδηση κομματικού γραφειοκράτη. Να γιατί επιδοτούνται από τον «ταξικό εχθρό» και το κράτος του. Να γιατί η κυβέρνηση τους επιτρέπει να πουλήσουν τη δημόσια δωρεάν τηλεοπτική και ραδιοφωνική συχνότητα που διέθεταν σε άγνωστα(;) επιχειρηματικά συμφέροντα έναντι εξωφρενικού αντιτίμου για τα δεδομένα της αγοράς σήμερα. Να γιατί δεν κουνιέται φύλλο όταν απολύουν μαζικά εργαζόμενους – μόνο και μόνο για να μην χάσουν την αργομισθία τους οι κοπρίτες του κομματικού μηχανισμού – από τις λεγόμενες «κομματικές επιχειρήσεις» χωρίς να αποζημιώνουν, ή να τηρούν τα προβλεπόμενα από τον νόμο.

Εργατικό δικαίωμα σ’ αυτές τις «επιχειρήσεις» είναι κάτι ανήκουστο. Μόνο και μόνο για να μπορεί ο κομμουνισμός του ΚΚΕ, όπως ακριβώς κι ο πρόγονός του ο Γερμανικός ή «καθαρός» σοσιαλισμός να χρησιμεύει σαν ποθητό σκιάχτρο και «το γλυκερό συµπλήρωµα στις πικρές βουρδουλιές και τις σφαίρες,» µε τις οποίες οι σημερινές κυβερνήσεις οδηγούν τον ελληνικό λαό στον Καιάδα. Άξιος ο μισθός τους.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 16/2/2014

24 σχόλια:

  1. Το επόμενο στάδιο της εξαθλίωσης - διπλο νομισμα
    κ. Καζακη μπορειτε σας παρακαλω να το σχολιασετε ( Να αντικρουσετε με επιχειρήματα τα "υπερ")?
    Ευχαριστω
    Πηγη http://www.protothema.gr/economy/article/354890/levy-institute-geuro-to-esoteriko-nomisma-tis-elladas/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχουν επιχειρήματα "υπέρ". Το διπλό νόμισμα δοκιμάστηκε πολλές φορές και στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα πάντα ήταν υπερπληθωρισμός με όλες τις τραγικές συνέπειες.

      Διαγραφή
  2. Κυριε Καζακη,

    Συγνωμη για τα ορθογραφικα λαθη που θα κανω. Μεγαλωσα και ζω στην αμερικη.

    Ακουσα την Εκπομπη ΑΕ. Αναφερατε στον πατριωτισμο. Δεν καταλαβαινω γιατι μερικοι κατηγοραν το ΕΠΑΜ ως εθνικιστες, και ουτε καταλαβαινω γιατι ο εθνικισμος ειναι κακο πραγμα σε αυτην την περιπτωση. Πρεπει να κοιταει κανεις απεναντι σε τι και σε ποιον σηκωνει την σημαια. Αλλο να δικαιολογιες την σκλαβια και τους πολεμους που κανεις στην αφρικη, π.χ., με μια ιδεα οτι εισαι ανωτερη φυλη, και αλλο να χρησιμοποιεις το αισθημα της αγαπης για την πατριδα για να ενωσεις τον κοσμο απεναντι σε μια μεγαλυτερα δυναμη. Πιστευω πως πολλοι απο αυτοι που λενε οτι ειναι πρωτα ευρωπαιοι και μετα ελληνες ισως ειναι ρατσιστες. Αυτοι πιστευουν πως οι ευρωπαιοι (οι ασπροι δηλαδη) ειναι ο ανωτερος λαος. Το θεωρουν ως τιμη που η ελλαδα ειναι στο ευρω.

    Συγνωμη και παλη για τα λαθοι μου τα ορθογραφικα. Ευχαριστω σε εσας και στο ΕΠΑΜ για την μαχη που κανετε για την ελλαδα.

    Με σεβασμο,
    Μ. Σταμπουλιδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο πατριωτισμός από τότε που ο αββάς Κογιέρ τον μετέτρεψε σε πολεμική κραυγή των "ξυπόλητων" και των "ξεβράκωτων" στην εφόρμηση τους στα παλάτια των αρχόντων είχε πάντα θετικό πρόσημο στη συνείδηση του λαού. Ήταν πάντα ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας από αρχαιοτάτων χρόνων. Από την εποχή που ο Δημοσθένης διαπίστωνε ότι οι πλούσιοι της Αθήνας επειδή ήταν "ηκρωτηριασμένοι τας αυτών έκαστοι πατρίδας", δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τα βρουν με ξένους βασιλείς και με την απολυταρχία. Εν αντιθέσει με τον απλό λαό του οποίο ο πατριωτισμός δεν του επέτρεπε να προδώσει την δημοκρατία. Ο πατριωτισμός δηλαδή ισοδυναμούσε πάντα με την ταυτότητα του λαού στην ιστορική του συνέχεια και της δημοκρατίας ως κυρίαρχης έκφρασής του ίδιου του λαού από την αρχαιότητα έως σήμερα.
      Ο εθνικισμός είναι κάτι διαφορετικό. Ο επιφανέστερος των θεωρητικών του στο μεσοπόλεμο, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, όριζε τον εθνικισμό ως εξής: "Εθνικισμός γενικώς σημαίνει προσπάθειαν ενός έθνους προς επιβολήν του. Αλλά δεν αποτελεί εθνικισμόν κάθε τοιαύτη επιβολή, παρά μόνον η γινομένη εντός των ορίων του έθνους,..." Με άλλα λόγια εθνικισμός είναι η επιβολή του έθνους σε μια συγκεκριμένη εδαφική επικράτεια, ανεξάρτητα από το πώς αντιλαμβάνεται κανείς το ίδιο το έθνος και από το πώς προέρχεται η διεκδίκηση της συγκεκριμένης εδαφικής επικράτειας. Γι' αυτό και ο Παπαναστασίου ξεχώριζε τον εθνικισμό σε διάφορα είδη. Τόνιζε δηλαδή ότι σαν έννοια δεν είναι ενιαία. Ο εθνικισμός ενάντια σ' ένα καθεστώς τυραννίας, ή αποικιοκρατίας μπορεί να έχει θετικό πρόσημο. Αντίθετα ο σοβινιστικός, ή φυλετικός εθνικισμός και περισσότερο ο ιμπεριαλιστικός εθνικισμός συνιστά βαθύτατα σκοταδιστική ιδεολογία. Τις τελευταίες παραλλαγές του εθνικισμού αξιοποίησε ιστορικά ο φασισμός και ο ναζισμός για να κρύψει τις βλέψεις του για παγκόσμια ηγεμονία και νέα τάξη πραγμάτων. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Οι φασίστες και οι ναζί εμφανίζονται ως εθνικιστές με την έννοια της φυλετικής καθαρότητας και των θεωριών της "κόκκινης μηλιάς" για να συγκαλύψουν όχι μόνο τον σκοταδισμό τους, αλλά και το γεγονός ότι βρίσκονται στην υπηρεσία εκείνων των δυνάμεων που θέλουν την καθολική υποταγή του λαού. Προσπαθούν να ταυτίσουν τον δικό τους πρόστυχο σοβινιστικό εθνικισμό με τον πατριωτισμό του λαού που πάντα είχε ακρογωνιαία αναφορά την δημοκρατία.
      Από την εποχή που ακόμη και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου συνθηκολόγησε απέναντι στην επέλαση του φασισμού με την στήριξη που έδωσε στον φασίστα δικτάτορα Μεταξά, ο εθνικισμός στην Ελλάδα ταυτίστηκε με τον δωσιλογισμό και τον φασισμό. Γι' αυτό και οι εκπρόσωποί του, ιδίως μετά τον πόλεμο, τον χαρακτήρισαν "εθνικοφροσύνη", ώστε να υποδηλώσουν την ταύτιση του "εθνικού φρονήματος" με την υποταγή στο καθεστώς υποτέλειας που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα. Κι επομένως όσοι πολεμούσαν την εθνική υποτέλεια χαρακτηρίστηκαν ως "μιάσματα".

      Διαγραφή
    2. Ο φυλετικός εθνικισμός δεν είναι κάτι το κακό . Δεν είναι κακό να θέλεις να επιβιώσει ο λαός σου στη πατρίδα του με τα ιδιαίτερα πολιτιστικά, φυλετικά και εθνοτικα χαρακτηριστικά του που τα δημιούργησε η φύση και αιώνες εξέλιξης. Φυσικά το ίδιο ισχύει για κάθε λαό. Δεν μιλάω για επεκτατισμό κατά άλλων λαών ούτε για γενοκτονία κατά άλλων λαών. Αλλα ότι πρέπει να διατηρήσουμε την ιδιαιτερότητα μας (τόσο εμείς οσο και οι αλλοι). Διαφορετικά, θα έχουμε ένα παγκοσμιοποιητικο χυλό μιγαδων . Και αυτό είναι καταστροφικο διότι καταστρέφεται η διαφορετικότητα του ανθρώπου στη γη. Ας μην έχουμε τη τύχη των ιθαγενών της Αμερικής που σχεδόν αφανιστηκαν από την εθνοκάθαρση.

      Στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης ο φυλετισμος είναι άμυνα των λαών στη εθνοκάθαρση και γενοκτονία που τους ετοιμάζει η ΝΤΠ μέσω μαζικής λαθρομεταναστευσης και οικονομικης κατοχής.

      Διαγραφή
    3. Από την εποχή συγκρότησης της Πόλης στην αρχαιότητα, η φυλή έχασε κάθε έννοια και αναφορά. Έκτοτε δεν υπάρχουν φυλές. Τα σύγχρονα έθνη δεν έχουν και δεν θα μπορούσαν να έχουν φυλετική βάση. Συγκροτούνται στη βάση της ιστορίας των αγώνων ενός λαού για την συγκρότησή του σε πολιτικό υποκείμενο, σε πολιτεία, σε κράτος, σε εδαφική επικράτεια. Το έθνος απηχεί τα συμφέροντα και την κυριαρχία σε μια συγκεκριμένη εδαφική επικράτεια ενός λαού που έχει σφυρηλατήσει κοινούς δεσμούς γλώσσας, κοινότητας και πολιτισμού μέσα από τους αγώνες του για την δική του ελευθερία. Κι αυτό δεν συμβαίνει γιατί υπάρχει κοινή φυλετική ή άλλη καταγωγή, αλλά για λόγους καθαρά ιστορικούς που επιβάλουν την συμβίωση και αφομοίωση διαφορετικών εθνοτήτων με διαφορετικές καταβολές, ήθη, έθιμα και γλώσσες. Αυτό συνέβη και με το σύγχρονο ελληνικό έθνος μέσα από τον αγώνα του εναντίον του Οθωμανικού ζυγού και την απελευθέρωσή του, παρά το γεγονός ότι αφομοίωνε στους κόλπους του διαφορετικές εθνότητες ως προς την καταγωγή.
      Η έννοια της φυλετικής ταυτότητας των εθνών ήταν στοιχείο της αγγλικής διπλωματίας και αργότερα συγκροτήθηκε σε θεωρία από τον Κομπινό στα 1860 για να υιοθετηθεί κατόπιν απ' όλες τις μεγάλες δυνάμεις προκειμένου να δικαιολογήσουν επεκτατισμούς και δικαιώματα προσάρτησης εδαφών. Έτσι γεννιούνται οι θεωρίες της Αρίας φυλής πρώτα από τους Βρετανούς για να αναδείξουν την παγκόσμια ανωτερότητα της αγγλοσαξωνικής φυλής ως κυρίαρχης των πανάρχαιων Αρίων. Στην ίδια βάση αναπτύχθηκε και η θεωρία της ανωτερότητας των Τευτόνων, αλλά και του Πανσλαβισμού που συνόδευε τις παγκόσμιες βλέψεις του τσάρου. Αργότερα κατά τον μεσοπόλεμο, αυτός ο φυλετικός εθνικισμός αποτέλεσε το εφαλτήριο του φασισμού και του ναζισμού.
      Σήμερα η παγκοσμιοποίηση δεν αρνείται τον φυλετικό εθνικισμό. Ίσα-ίσα το αντίθετο. Παντού τον ενισχύει. Αυτό που δεν θέλει είναι τον πατριωτισμό και την διεκδίκηση της εθνικής κυριαρχίας, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε εκδοχή φυλής.

      Διαγραφή
    4. Δεν μιλάω για κανενός είδους φυλετική ανωτερότητα ούτε για διακρίσεις βάση εθνικότητας.

      Φυλές όμως υπάρχουν, δεν είναι κοινωνικό κατασκευασμα αλλα δημιούργημα της φύσης . Όλοι σε μια φωτογραφία ξεχωρίζουν έναν κινέζο από ένα σκανδιναβο...

      Υπάρχουν λοιπόν κινέζοι , υπάρχουν Γιαπωνέζοι, υπάρχουν Ινδοί, υπάρχουν Σουηδοί κλπ. Λαοί με συγκεκριμένα και διαφορετικά εθνοτικα/φυλετικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Σαφώς ενας λαός μπορεί να έχει αφομοιώσει άλλες εθνότητες στο πέρασμα των χρόνων ή να κατοικουν άλλες εθνικότητες σε ένα κράτος.

      Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν φυλές....

      Τα σύγχρονα έθνη κράτη βασίζονταν στην κοινή εθνοτική φυλετική καταγωγή (και πολλές αλλαγές συνόρων η ανταλλαγές πληθυσμών είχαν εκτός από οικονομικά αιτία και εθνοτικα/πολιτιστικά).

      Η Ιαπωνία είχε και έχει πληθυσμό από κατοίκους που ανήκουν στη Γιαπωνέζικη εθνότητα και προέρχονται από τους αρχαίους λαούς που κατοικούσαν από πολύ παλιά την Ιαπωνία ( άσχετα εαν στη σύγχρονη εποχή εχουν μεταναστευσει εκει και άλλοι λαοί λόγω αναζήτησης εργασίας κλπ). Εαν όμως ξαφνικά η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αποφασίσει να εισάγει 50,000,000 Αφρικανούς και πακιστανούς στην Ιαπωνία τοτε τι θα γίνει ? Αργά η γρήγορα ο αρχαίος λαός των Ιαπώνων με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του θα αφανιστεί( επιμειξιες κλπ) . Αυτό είναι καταστροφή από απόψη διατήρησης της ανθρώπινης ποικιλομορφίας ....

      Διαγραφή
    5. Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά δεν διαμορφώνουν φυλές. Καμιά επιστήμη δεν αποδέχεται τις ύπαρξη φυλών στον σημερινό άνθρωπο. Όλοι προέρχονται από τον ίδιο ακριβώς είδος ανθρώπου, τον Homo Sapiens Sapiens και διαθέτουν την ίδια ακριβώς διαμόρφωση γονιδιακής και γενικότερα βιολογικής ταυτότητας. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως διαφορά που να μας επιτρέπει να μιλάμε για διαφορετικές φυλές του ανθρώπινου είδους. Αυτό λέει η επιστήμη και όχι οι φωτογραφίες. Το αν κάποιος είναι μαύρος, ή ξανθός, ή ψηλός, ή κοντός έχει να κάνει με τον τρόπο προσαρμογής του ανθρώπου σε συγκεκριμένο περιβάλλον. Δεν υπάρχουν λοιπόν διαφορετικές φυλές, γονιδιακά ή βιολογικά, ούτε επίσης και καθαρές εθνότητες από άποψης καταγωγής. Οι βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών υπήρξαν ένα διαρκές στοιχείο της ανθρώπινης ιστορίας σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να ισχυριστεί κανείς λαός ή έθνος στον πλανήτη ότι διαθέτει καθαρότητα καταγωγής. Πολύ περισσότερο "κοινή εθνοτική φυλετική καταγωγή". Ποια είναι η "κοινή εθνοτική φυλετική καταγωγή" των Νορμανδών με τους Βουργουνδούς και τους Αλσατούς και τι τους επιτρέπει να λένε όλοι τους με υπερηφάνεια ότι είναι Γάλλοι; Οι Νορμανδοί είναι στην καταγωγή βίκινγκς, οι Βουργουνδοί είναι φράγκοι και οι Αλσατοί είναι καθαρά γερμανικής καταγωγής. Μέχρι και τον 17ο αιώνα τα κρατίδιά τους σφάζονταν μεταξύ τους. Που βρίσκεται η "κοινή φυλετική καταγωγή" των σημερινών Γερμανών, όταν πρόκειται για μια τρομακτική ανάμιξη τευτονικής, γερμανικής, μογγολικής και σλαβικής καταγωγής πληθυσμών που διατήρησαν μέχρι και τον 19ο αιώνα τα ξεχωριστά τους κράτη, τα οποία ένωσε με το σπαθί η Πρωσία, που σήμερα δεν υφίσταται καν σαν κρατίδιο της σύγχρονης Γερμανίας. Ποια είναι η "κοινή εθνοτική φυλετική καταγωγή" των σύγχρονων Ελλήνων, όταν κοντά ο μισός πληθυσμός μετά την συγκρότηση του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους δεν μιλούσε καν κάποια διάλεκτο της ελληνικής; Επρόκειτο κυρίως για αρβανίτες ή "ετερόχθονες" όπως ονομάστηκαν τότε. Όσο για τους Ιάπωνες, οι ανθρωπολογικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι πρώτοι γηγενείς Ιάπωνες στα νησιά τους είναι ένας πολύ μικρός πληθυσμός στα βόρεια νησιά του αρχιπελάγους της Ιαπωνίας. Ο σημερινός Ιάπωνας δεν έχει καμιά "κοινή εθνοτική φυλετική καταγωγή" γιατί πρόκειται για ανάμιξη κορεάτικων, κινέζικων και άλλων ασιατικών πληθυσμών. Επιπλέον η Ιαπωνία μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν ένα άθροισμα κρατιδίων που δόξαζαν την δική τους ξεχωριστή καταγωγή και σφάζονταν επί αιώνες συναμεταξύ τους μέχρις ότου επιβλήθηκε ο Σογκούν, στην αρχή ένα είδος ανώτατου τοποτηρητή της ειρήνης ανάμεσα στα διαφορετικά εθνοτικά κρατίδια, ο οποίος αργότερα μετεξελίχθηκε σε αυτοκράτορα. Οι άρχοντες της Ιαπωνίας ενθάρρυναν πολλές φορές την μεταφορά ασιατικών πληθυσμών στην χώρα τους. Να γιατί υπάρχει μια ισχυρή πληθυσμιακή αρκετών εκατομμυρίων με κορεάτικη καταγωγή. Υπάρχουν ακόμη Κινέζοι και εξαιρετικά εκτεταμένη δυτική παρουσία στα Ιαπωνικά νησιά. Μάλιστα, οι Ιάπωνες ενθαρρύνουν ιδιαίτερα τους γάμους με Ευρωπαίους και άλλους Δυτικούς.
      Ποικιλομορφία σ' ένα είδος δεν υπάρχει μέσα από καθαρές ράτσες, αλλά μέσα από την συνεχή επιμιξία. Μόνο έτσι δυναμώνει ένα είδος και εξελίσσεται. Αυτός είναι ο κανόνας στη φύση. Το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο. Τα έθνη είναι κατακτήσεις της κοινωνικότητας των ανθρώπων κι όχι της βιολογίας του. Αφορούν στην δυνατότητα να σχηματίζει ενώσεις που διεκδικούν από κοινού την εδαφική επικράτεια ενός τόπου, μιας πατρίδας, παρά κι ενάντια της ιδιαίτερης εθνοτικής καταγωγής των επιμέρους πληθυσμών που απαρτίζουν έναν λαό.

      Διαγραφή
    6. Ζωτικό χώρο σε όλους, καί ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι πιστεύει.
      Τι να το κάνεις το έθνος, τι να την κάνεις την πατρίδα, τι να την κάνεις την φυλή όταν δεν έχεις ζωτικό χώρο και ελευθερία.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
    7. Το ότι μια εθνική ταυτότητα δε συνεπάγεται και μια φυλετική ταυτότητα δε σημαίνει ότι τα εξωτερικά μορφολογικά γνωρίσματα δεν έχουν γενετικό υπόβαθρο ούτε ότι όσοι προέρχονται από τον Homo Sapiens έχουν το ίδιο γονιδίωμα. Η προσαρμογή της μορφολογίας και της φυσιολογίας των ανθρώπινων πληθυσμών στο περιβάλλον τους μπορεί να συμβεί επιγενετικά μέχρι ένα όριο. Το υπόλοιπο καθορίζεται από τη φυσική επιλογή και τον τρόπο με τον οποίο αυτή επιλέγει ποιές γονιδιακές δεξαμενές θα επικρατήσουν. Ο όρος φυλή είναι φαινοτυπικός και όχι γενετικός όρος, αλλά τα μορφολογικά χαρακτηριστικά που χρησιμοποιούνται στη συζήτηση περί φυλών έχουν πολυγονιδιακό μοντέλο κληρονομικότητας (ήδη γνωρίζουμε αρκετά για γονίδια που είναι υπεύθυνα για το χρώμα του δέρματος) γι' αυτό και δεν υπάρχει αντιστοιχία γονιδίου (ή σετ γονιδίων) και φυλής όσον αφορά ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Όμως σε επίπεδο πληθυσμών (είτε συζητάει κανείς για έθνη είτε - κυρίως - για φυλές) υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές όσον αφορά τη γονιδιακή δεξαμενή, και περισσότερο όσον αφορά πληθυσμούς με διαφορετικά μορφολογικά χαρακτηριστικά. Επειδή τώρα συμβαίνει, κάποια γονίδια που ελέγχουν άσχετα μεταξύ τους χαρακτηριστικά π.χ. να είναι συνδεδεμένα, δηλαδή χοντρικά να μοιράζονται την ίδια θέση στο γονιδίωμα, αυτό σημαίνει ότι η πιθανότητα να κληρονομηθούν μαζί είναι μεγαλύτερη και άρα ένα φαινοτυπικό χαρακτηριστικό (που μπορεί να είναι π,.χ. το χρώμα δέρματος) να συνδέεται με μεγαλύτερη πιθανότητα να συνυπάρχει με ένα άλλο, που επιτελεί άλλο φυσιολογικό ρόλο. Γι αυτό, η αναφορά σε πληθυσμούς στη βάση καταγωγής ή μορφολογικών γνωρισμάτων όπως επίσης και το επίθετο “φυλετικός” όχι μόνο δεν έχει εκλείψει από την επιστήμη, αλλά και χρησιμοποιείται κατά κόρον σε επιδημιολογικές μελέτες. Έτσι για παράδειγμα η επίπτωση της ανεπάρκειας εξοζαμινιδάσης – Α (μια καθαρά γενετικά καθοριζόμενη νόσος) απαντάται στους Εβραίους Ασκενάζι σε συχνότητα 100 φορές μεγαλύτερη από ότι στο γενικό πληθυσμό. Ούτε η θαλασσαιμία (σαφώς γενετικά καθοριζόμενη νόσος) θα ήταν τόσο συχνή στους μεσογειακούς πληθυσμούς εάν δεν ήμασταν γενετικά διαφορετικοί τουλάχιστον σε επίπεδο πληθυσμών. Στη βιολογία, η έννοια της φυλής δεν έχει το ίδιο κύρος και σαφήνεια με την έννοια του είδους, αλλά μέχρις ότου κάποιοι πληθυσμοί απομακρυνθούν εξελικτικά τόσο ώστε να συγκροτούν διακριτά είδη (μη διασταυρούμενους μεταξύ τους πληθυσμούς) μπορεί να θεωρούνται μεταξύ τους υποείδη ή φυλές.
      Όλα αυτά δεν αναιρούν το γεγονός της κινητικότητας των πληθυσμών, τις επιμιξίες ούτε φυσικά το γεγονός ότι στην πράξη αποδεικνύεται ότι αυτοί που τείνουν να βλέπουν καθαρά έθνη, καθαρές φυλές κλπ είναι συνήθως ακάθαρτοι εγκέφαλοι. Σημαίνουν όμως ότι σε επίπεδο πληθυσμών υπάρχουν γενετικές διαφορές η φαινοτυπική έκφραση των οποίων δικαιολογεί πολλές φορές την αναφορά σε φυλή.

      Διαγραφή
    8. Το προβλημα, Μανωλη, ειναι, οτι πολλοι μπλεκουν τη βιολογια με την ιστορια με το πιο απαραδεκτο τροπο.

      Διαγραφή
    9. Εγώ, συνήθως, απευθύνομαι στο άτομο. Δεν είσαι ίσος, ούτε άνισος σε σύγκριση με κάποιον άλλο αλλά, είσαι μοναδικός και οι συγκρίσεις δεν χωράνε. Το παραπάνω έχει νόημα, και είναι πολύ πρακτικό σε πολλά επίπεδα. Οι ερευνητές και μή πουλημένοι γιατροί και βιολόγοι το ξέρουν αυτό πολύ καλά από την βιολογική πλευρά. Από πνευματικής πλευράς: έθνη, πατρίδες, φυλές, κακώς εννοούμενος διεθνισμός κ.λπ. μπορεί να δημιουργήσουν αρκετά προβλήματα, αλλά επειδή χρειάζεται να είμαστε και υγιείς: κάτι άλλο πρακτικό που έχει νόημα είναι: ο ζωτικός χώρος για τον καθένα (στο εκδηλωμένο επίπεδο) και η ελευθερία του καθένα με συνεργασία με τους άλλους διότι, είμαστε αλληλεξαρτώμενοι (δεν είσαι εξαρτημένος ούτε ανεξάρτητος).
      Ζωτικός χώρος είναι: γή και ύδωρ.
      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
    10. Προς Ανώνυμο 23 Φεβρουαρίου 9:55

      Και ποιός αμφισβήτησε το ότι υπάρχουν άνθρωποι με σκοτεινές προθέσεις; Αυτοί δε χρειάζονταν ούτε τη βιολογία, ούτε την ιστορία ούτε οτιδήποτε άλλο για να βάλουν σε κίνηση τους σκοπούς τους. Απλά εκμεταλλεύτηκαν συγκυριακά και διαστρέλβωσαν οποιοδήποτε πεδίο γνώσης οτιδήποτε υπήρχε διαθέσιμο για τις βρωμοδουλειές τους. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι θα πρέπει από ενοχές για την αιματοβαμμένη ιστορία του ανθρώπινου είδους να κάνουμε πως δε βλέπουμε ότι υπάρχουν ανθρωπολογικές διαφορές που τείνουν να ομαδοποιούνται σε πληθυσμούς και να αναγνωρίζονται σε συχνότητα που δε μπορεί να δικαιολογηθεί από την τύχη και μόνο;

      Διαγραφή
  3. Γεια ! Δεν θα σχολιασω το κειμενο γιατι το ολο σκηνικο ειναι απο μονο του ανεκδοτο ( good job government ! ) Απλως θελω να παραθεσω ενα video απο το radio 9 πριν 2.5 χρονια. Το trend της εβδομαδας ειναι οι ΜΚΟ οποτε Κακλαμανος-Καζακης in action.
    http://www.youtube.com/watch?v=mlVUkOARjxM .

    Θερμα συγχαρητηρια σε αυτους που το αναδεικνυουν σημερα. Ευγε! Επρεπε μαλλον να ωριμασει στο μυαλο τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κύριε Καζάκη στην Ουκρανία τι συμβαίνει εντέλει ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15306:2014-02-16-09-01-45&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182

    Δημήτρη το κείμενο ειναι "βασικά σημεία της εισήγησης στο διήμερο που διοργάνωσαν οι ιστοσελίδες iskra και rproject με το ΜΑΧΩΜΕ, στις 6-7 Φλεβάρη ’14, στον «Κεραμικό»."
    Αν θέλεις ρίξε μια ματιά.
    Εμένα καταρχήν με βρίσκει σύμφωνο, αν και δε ξερω, με πιανει κατι οταν διαβαζω το "αριστερή κυβέρνηση, αριστερό πρόγραμμα, αριστερή έξοδος, αριστερό..." και τις 1000 και μία μορφές του επιθετικού προσδιορισμού "αριστερός". Αλλά αυτό είναι το λιγώτερο.
    Επίσης βρίσκω απαράδεκτο το οτι αποδέχεται την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος έστω και ως προιόν θυσία του λαού.

    Α.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ζήτημα του "αριστερού" προθέματος δεν είναι δευτερεύον. Είναι πρωτεύον σήμερα. Οι άνθρωποι αυτοί - που κατά άλλα μιλάνε με πρόσχημα τον Μαρξ - έχουν ξεχάσει την βασική αρχή, αφετηριακή θέση: ο λαός, οι εργαζόμενοι είναι οι φορείς της δικής τους απελευθέρωσης. Κανένα κόμμα, καμιά πολιτική παράταξη, κανένας επιβήτορας στο όνομά τους. Αυτή η αφετηριακή θέση διαχωρίζει σήμερα ένα αυθεντικά λαϊκό κίνημα, από μια πολιτική καρικατούρα. Όσο για το κείμενο στα περισσότερα από τα προτάγματα δεν θα διαφωνούσα, αλλά παρατίθενται ως συνθήματα κι όχι ως αιτήματα. Συνθήματα της αριστεράς κι όχι παλλαϊκά αιτήματα. Αυτοί που το συνέταξαν δεν γνωρίζουν ότι φαίνεται να τους έχει απασχολήσει το "πώς" μπορούν να υλοποιηθούν όλα αυτά. Γι' αυτό και πετάνε την μπάλα στην εξέδρα μιλώντας για την αριστερά της δικής τους επιλογής και γούστου.
      Αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλουν τον διάλογο. Μαζεύτηκαν ομοϊδεάτες να μιλήσουν για πράγματα που δεν κατέχουν. Δεν ενδιαφέρθηκαν στο ελάχιστο να καλέσουν όλους εκείνους που μπορούν να έχουν στοιχειοθετημένη γνώμη για όλα αυτά και δεν μιλάνε απλά με συνθήματα. Δυστυχώς η αριστερά, όλων των ειδών, γεύσεων και εκδοχών, δεν έμαθε ποτέ της να κάνει διάλογο ανοιχτό και ελεύθερο. Κι ο λόγος είναι απλός. Πάντα πρυτάνευαν οι κομματικές ισορροπίες και ο τρόμος του αντίλογου που δεν ελέγχεται.

      Διαγραφή
  6. Το τσιπροειδες μαζί με το σιωνιστικό ινστιτούτο Λεβι προτείνουν το g euro και δουλειά stage στο δημόσιο για 500,000 κοσμο με 500 gευρω

    Σου λέει πως θα αποτρέψουμε την επερχόμενη επανάσταση ? Ας του βάλουμε stage στο δημόσιο με ένα ξεροκόμματο ( πολύ χαμηλότερο και από το κατώτατο μισθό των 700€ προ 2009 ).
    Θα συνεχίσουν νομίζουν έτσι να σταματήσουν την επερχόμενη Επανάσταση και θα ελέγχουν την οικονομία μας, και να κάνουν πλιάτσικο σε ορυκτό πλούτο και δημόσια περιουσία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημήτρη, πως θα δημευτούν οι περιουσίες;
    Αν βγεις και το δηλώσεις και για τις μάζες που κοιμούνται και δεν προστατεύτονται - όπως έκανες και με την Κύπρο - ο κόσμος δεν θα το ξεχάσει.
    Δημήτρη μπράβο, εύγε για την καθαρότητα του χαρακτήρα σου, την νοϋμοσύνη και την επιμονή σου!
    Δεν ξεχνάμε στην κάλπη το 2014!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. www.thepressproject.gr/article/56870 Mboreite na to sxoliasete ligo k.Kazakh?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω ήδη γράψει αναλυτικά περί αυτού. Η κυβέρνηση μαγειρεύει τα στοιχεία αφαιρώντας και προσθέτοντας κατά το δοκούν ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου, εικονικά έσοδα από διανομή κερδών ομολόγων της ΕΚΤ και την επιβάρυνση από τις τράπεζες. Αυτό που μετρά τόσο η ΕΚΤ, όσο και ΕΕ προκειμένου να δουν την κατάσταση και να αποφασίσουν νέα μέτρα είναι το πρωτογενές αποτέλεσμα Γενικής Κυβέρνησης, όπως και το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης. Τα δημοσιευμένα τρίμηνα του 2013 από την ΕΛΣΤΑΤ-Eurostat έχουν προσμετρήσει την επιβάρυνση από την χρηματοδότηση των τραπεζών μέσω Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το αποτέλεσμα είναι πρωτογενές έλλειμμα τριών τριμήνων της τάξης των 17 δις ευρώ και έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης του ίδιου διαστήματος της τάξης των 22,6 δις ευρώ. Το τέταρτο τρίμηνο το πολύ να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα έως 1,2 δις ευρώ κυρίως από έκτακτα έσοδα έναντι ληξιπρόθεσμων οφειλών φορολογουμένων προς το δημόσιο. Ακόμη κι έτσι το πρωτογενές έλλειμμα του 2013 θα διαμορφωθεί σε 15,8 δις ευρώ, ή 8,7% του ΑΕΠ, ενώ το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης γύρω στα 21,4 δις ευρώ, ή 11,8% του ΑΕΠ.

      Διαγραφή
    2. Δημήτρη μπορεις σε παρακαλώ να δώσεις ενα link με τα στοιχεία της Eurostat που δείχνει το πρωτογενές έλλειμα των τριων τριμήνων ?
      Σ ευχαριστω

      Διαγραφή
    3. Για το τριμηνιαίο αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης βλέπε:
      http://epp.eurostat.ec.europa.eu/tgm/refreshTableAction.do;jsessionid=9ea7d07e30e87516b9d9f2c34ba9bbba8ee61a4d7d6d.e34OaN8Pc3mMc40Lc3aMaNyTbh4Se0?tab=table&plugi

      Για το τριμηνιαίο πρωτογενές αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης βλέπε:
      http://sdw.ecb.europa.eu/browseTable.do?REF_AREA=168&node=9485586&FREQ=Q&sfl2=4&sfl1=3&sfl4=4&DATASET=0&DATASET=1&SERIES_KEY=121.GST.Q.GR.N.D1300.PDF.D0000.CU.E

      Διαγραφή
  9. Μήπως και η "αριστερά"έχει σκελετούς στο ντουλάπι κ.Καζάκη,όπως εύστοχα λέτε,και τρέμει σύσσωμη την οργή του λαού,που και πάνω της θα ξεσπάσει;Είναι τουλάχιστον ύποπτο να μην στοιχειοθετούν τις όποιες "φιλολαικές"τους θέσεις!Κι από την άλλη είναι ηλίου φαεινότερον ότι εξαρχής η στάση τους ήταν διασπαστική,διχαστική,για να μην καταλάβει ο κόσμος τα όσα φρικτά του "ετοίμαζαν".Για μένα εδώ και χρόνια είναι "λύκος με προβιά προβάτου"κι είναι το ίδιο επικίνδυνοι με τους άλλους,το ίδιο ύποπτοι,ΔΟΤΟΙ,και ελεγχόμενοι.Τώρα προσπαθούν να πείσουν τους εναπομείναντες αφελείς "οπαδούς"τους για τις "αγαθές"τους προθέσεις την ώρα που μόνη τους έγνοια είναι να σώσουν τα τομάρια τους από τη λαίλαπα και την οργή του λαού ,που θα ξεσπάσει!Πιστεύω ούτε και αυτοί δεν θα τα καταφέρουν,παρά μόνο θα ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΤΟΥΝ!Το θέμα είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε ο καθένας,για να γίνει το λαικό μέτωπο πιο ισχυρό ,διαδίδοντας τις θέσεις του ε.πα.μ,γιατί δεν βλέπω ποια άλλη πολιτική στ' αλήθεια "δύναμη"μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση,στο συντονισμό και τον ξεσηκωμό!Θα ήθελα να συστήσω-αν και ξέρω πως είναι κουραστικό-να είμαστε όσο γίνεται πιο "λαικοί"-απλοί και με υπομονή να τονίζουμε τις ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!Τώρα πρέπει να λέμε το πώς θα τους ξεφορτωθούμε,μέχρι η απάντηση να γίνει κατανοητή και πιστευτή από μια κρίσιμη μάζα.Η στράτευση με το ε.πα.μ βοηθάει ,για να είμαστε όσο γίνεται πιο πολλοί!Πρέπει πάσει θυσία να λέμε μόνο ό,τι έχει ανάγκη να ακούσει ο κόσμος και να μιλάμε με το θυμικό μας,απλά,κατανοητά τη γλώσσα της καρδιάς-που τόσο τέλεια το κάνετε,αλλά και πόσοι το "εισπράττουν";Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή