Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Ομιλία του Δημήτρη Καζάκη στο Cass Business School


Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Ευθύς εξαρχής θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η κρίση που βιώνει η Ελλάδα, και η οποία την έχει οδηγήσει στην 5η επίσημη χρεοκοπία της ιστορίας της, δεν οφείλεται σ’ ένα σπάταλο κράτος, ούτε είναι ένα απλό δημοσιονομικό πρόβλημα που μπορεί να λυθεί με μέτρα προσαρμογής και δραστικές περικοπές δαπανών. Η Ελλάδα χρεοκόπησε από το δημόσιο χρέος της, αφού πρώτα χρεοκόπησε σαν οικονομία που εδώ και δεκαετίες της επιβάλλεται το γνωστό μοντέλο μιας εξωστρεφούς ανάπτυξης σύμφωνα με τα κερδοσκοπικά βίτσια των διεθνών αγορών κεφαλαίου.


Όσο τις προηγούμενες δεκαετίες στην Ελλάδα επικρατούσε το γνωστό παγκόσμιο δόγμα των ανοιχτών συνόρων και αγορών, αλλά και της απορρύθμισης των πάντων, τόσο πιο παρασιτική γινόταν η οικονομία της με έμφαση σε έναν τριτογενή τομέα συμπληρωματικών και φθηνών υπηρεσιών, τόσο περισσότερο μετατρεπόταν σε έρμαιο των διακυμάνσεων στις διεθνείς αγορές, τόσο περισσότερο έχανε σε παραγωγικότητα και παραγωγή προς όφελος της όλης και μεγαλύτερης εξάρτησής της από το εξωτερικό. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Στην Ελλάδα στήθηκε μια οικονομία που είχε σαν βασικό κριτήριο να εξυπηρετεί τις πιο άνομες και ασυνήθιστες ορέξεις για υψηλή κερδοφορία τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα το ποσοστό του ιδιωτικού κέρδους επί της προστιθέμενης αξίας της εγχώριας οικονομίας τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης έφτασε στο 59% το 2009. Ποσοστό ρεκόρ σ’ ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς είναι σχεδόν το διπλάσιο από τον μέσο όρο των χωρών μελών της. Για δεκαετίες οι κυβερνήσεις της χώρας και οι προστάτες τους από το εξωτερικό (βλέπε ΟΟΣΑ, ΔΝΤ και Ευρώπη) έκαναν τα αδύνατα, δυνατά για να μετατραπεί σε κυρίαρχο συγκριτικό πλεονέκτημα της ελληνικής οικονομίας η δυνατότητα μεγιστοποίησης του ιδιωτικού κέρδους πέρα από κάθε λογικό και θεμιτό όριο που θέτει εξ αντικειμένου η δυναμικότητα της εγχώριας παραγωγής και της παραγωγικότητας της εργασίας. 

Κι έτσι «βούλιαζε» η παραγωγή και η παραγωγικότητα στην Ελλάδα, προκειμένου να διογκωθεί ο παρασιτισμός σ’ όλους τους τομείς και η αγυρτεία με την έκδοση και την εμπορία πιστωτικών προϊόντων, μετοχών και ομολόγων χρέους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το 1992 σε κάθε 100 δολάρια ξένων ιδιωτικών κεφαλαίων που εισέρρεαν ετήσια στην ελληνική οικονομία, τα 59 δολάρια αφορούσαν σε επιχειρηματικές επενδύσεις, τα 31 πήγαιναν για αγορά ακινήτων και μόλις τα 10 στην αγορά χρήματος και τίτλων (μετοχές, ομόλογα, κλπ.). Το 1995, τα 33 δολάρια ήταν επιχειρηματικές επενδύσεις, τα 7 πήγαιναν στην αγορά ακινήτων και τα 60 στην αγορά χρήματος και τίτλων. Λίγο πριν την κρίση αισίως μόλις τα 10 δολάρια αφορούσαν σε επιχειρηματικές επενδύσεις, 1 δολάριο πηγαίνει στην αγορά ακινήτων και τα υπόλοιπα 89 δολάρια πηγαίνουν στην αγορά χρήματος και τίτλων! Αποτέλεσμα ήταν το 63% του συνολικού ιδιωτικού κέρδους που παρήγαγε η οικονομία την τελευταία δεκαετία να είναι τόκοι.

Στήθηκε έτσι μια οικονομία αληθινό Ελντοράντο για όποιον ήθελε να εμπορευθεί χρήμα και να κερδοσκοπήσει μ’ αυτό από το εσωτερικό και από το εξωτερικό. Με το επίσημο κράτος να κάνει τα στραβά μάτια, ή να συμμετέχει ενεργά σ’ όλο αυτό το πανηγύρι με την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος υπέρ μιας οικονομικής και πολιτικής κάστας, η οποία με τις πλάτες των ισχυρών εταίρων της στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, αλλά και των πιο αδίστακτων κερδοσκόπων στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου, έκανε τα πάντα για να εκμαυλίσει τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας και να μάθει τον μέσο Έλληνα ότι είναι φυσιολογικό να ζεις με δανεικά, επιδοτήσεις και ρουσφέτια από τα κόμματα εξουσίας.

Αυτή η κατάσταση εκδηλώθηκε πρώτα και κύρια στην τρομακτική διόγκωση του δημόσιου χρέους. Το κράτος φορτωνόταν διαρκώς χρέη προκειμένου να μετατραπεί σε υποχείριο της πολιτικής επιρροής ξένων κέντρων, να εξαγοραστεί το πολιτικό του προσωπικό από ισχυρά οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, να πριμοδοτεί την λεηλασία του δημόσιου χρήματος με κάθε μέσο και τρόπο, να αφήνει την οικονομία και την κοινωνία απροστάτευτη από κάθε ακραία πρακτική ιδιωτικού πλουτισμού. Όσο μεγάλωνε το παραγωγικό έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας τόσο εκτινασσόταν ο δανεισμός, τόσο ο ιδιωτικός, όσο και κυρίως ο κρατικός.

Αυτή η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν που προσέλκυσε το ενδιαφέρον των αξιωματούχων της ευρωζώνης και κυρίως της Γερμανίας. Δεν έγινε κανένα λάθος με την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ, ούτε είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για το ευρώ. Αυτή την Ελλάδα θέλανε για το ευρώ. Την Ελλάδα των ελλειμμάτων και των χρεών που προσέφερε τρομακτικές δυνατότητες κερδοσκοπίας των ευρωπαϊκών τραπεζών και της εξαγωγικής μηχανής των μεγάλων οικονομιών της ευρωζώνης με πρώτη εκείνη της Γερμανίας, η οποία μετέτρεψε την χώρα σε σκουπιδοτενεκέ της βιομηχανίας της και των εταιρειών της με αντάλλαγμα νέα δάνεια.

Η Ελλάδα κατάντησε να εξαρτά την επιβίωσή της χάρις στα νέα δάνεια που μπορούσε να αποσπάσει από την αγορά κεφαλαίου της ευρωζώνης. Στις 31/12/2001 το δημόσιο χρέος που η Ελλάδα διαμορφώθηκε στα 146 δις ευρώ. Την 1/1/2002 η Ελλάδα εντάχθηκε στο ευρώ και έως τις 31/12/2009 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 152 δις ευρώ. Δηλαδή μέσα σε 7 χρόνια το δημόσιο χρέος της Ελλάδας υπερδιπλασιάστηκε. Πράγμα πρωτοφανές. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα τακτικά έσοδα του κράτους το 2009 ήταν γύρω στα 45 δις ευρώ, οι εισαγωγές την ίδια χρονιά ήταν της τάξης των 15 δις ευρώ, ενώ οι εισπράξεις από υπηρεσίες ήταν σχεδόν 27 δις ευρώ, του τοκοχρεωλύσια πληρώθηκαν ανήλθαν σε πάνω από 109 δις ευρώ!

Υπό αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα ήταν de facto χρεοκοπημένη, είτε έβρισκε δάνεια να δανειστεί, είτε όχι. Οι αγορές κεφαλαίου έκλεισαν για την Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2009 και έτσι εξαναγκάστηκε η ευρωζώνη να επιληφθεί του θέματος από φόβο για τις επιπτώσεις στο ευρώ μιας εξ ανάγκης αθέτησης πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας. Σε συνεργασία με τα δυο κόμματα εναλλαγής στην κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης μεθόδευσαν την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα το 2009 προκειμένου να αναδειχθεί κυβέρνηση με ικανή κοινοβουλευτική πλειοψηφία προκειμένου η Ελλάδα να τεθεί υπό εκκαθάριση υπέρ των δανειστών της, όπως ακριβώς συμβαίνει με μια επιχείρηση, ή εταιρεία που πτωχεύει.

Το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας μαζί με την ολιγαρχία που διαφεντεύει την χώρα εδώ και δεκαετίες, προκειμένου να γλυτώσει από την οργή του ελληνικού λαού, συμφώνησε στην γενική εκποίηση της χώρας υπό καθεστώς αποικίας με αντάλλαγμα κάποιο μερίδιο από τα λάφυρα που θα αποκόμιζαν οι Ευρωπαίοι δανειστές. Έτσι δέχθηκαν να τεθεί η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός υπό αποικιοκρατική κηδεμονία, υπό καθεστώς κατοχής με σκοπό την γενική εκποίηση της χώρας.

Χάρις στα απανωτά μνημόνια και τις συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσης η Ελλάδα κυβερνάται στην πράξη από ξένους επιτρόπους. Είναι βεβαιωμένο ότι όλα τα νομοσχέδια και οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην χώρα δεν συντάσσονται καν από υπηρεσιακούς παράγοντες στα υπουργεία της κυβέρνησης, αλλά από ευρωπαίους επιτρόπους. Τα υπογράφουν χωρίς αντίρρηση οι υπουργοί και κατόπιν πάνε προς έγκριση στην Βουλή. Η ελληνική πολιτεία έχει καταλυθεί πλήρως. Η κυβέρνηση είναι βιτρίνα ξένων δυνάμεων και κατακτητών.

Τα αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων ήταν από την αρχή καταστροφικά για την χώρα. Από 298 δις ευρώ το δημόσιο χρέος το 2009, ή 127% του ΑΕΠ, πήδηξε στα 328 δις ευρώ το 2010, ή 143% του ΑΕΠ, ενώ το 2011 έφτασε στα 369 δις ευρώ, 71 δις ευρώ παραπάνω χρέος μέσα σε δυο χρόνια, ή στο 178% του ΑΕΠ. Την ίδια περίοδο η ύφεση της ελληνικής οικονομίας κλιμακώθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα με την ανεργία και την μαζική εξαθλίωση να καλπάζει, ενώ τα εισοδήματα περικόπηκαν κατά 15% σε σταθερές τιμές.

Μετά την πρώτη καταστροφική επέλαση της τρόικας στην Ελλάδα, αποφασίζεται το δεύτερο εξάμηνο του 2011 ότι χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους και μάλιστα με «κούρεμα» κοντά στο 56%, δεν μπορούσε να αναχαιτισθεί η αλματώδης αύξηση του χρέους. Η αναδιάρθρωση έγινε τον Μάρτιο του 2012, αλλά τα ανταλλάγματα ήταν τέτοια που αντί να μειώσει το χρέος, τελικά το αύξησε κατά 3-5 δις ευρώ. Έτσι, ενώ η αναδιάρθρωση με «κούρεμα» μείωσε την ονομαστική αξία του χρέους κατά 106 δις ευρώ, η Ελλάδα εξαναγκάστηκε να δανειστεί εκ νέου για να διεκπεραιώσει το PSI άλλα 109 δις ευρώ. Το αποτέλεσμα ήταν αύξηση του χρέους, αντί για μείωση. Κι αυτό παράλληλα με το γεγονός ότι η αναδιάρθρωση στοίχισε στους Έλληνες την χρεοκοπία των ασφαλιστικών τους ταμείων, των ταμείων όλων των φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα όπως είναι τα επιμελητήρια, οι επιστημονικοί σύλλογοι, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, οι οργανισμοί, κοκ., αλλά και των μικροομολογιούχων που είχαν τοποθετήσει σε κρατικά ομόλογα τις αποταμιεύσεις τους.

Προκειμένου να μην γίνει φανερό στους Έλληνες πολίτες η απάτη της αναδιάρθρωσης, το Eurogroup αποφάσισε να προχωρήσει σε επαναγορά ελληνικών ομολόγων από την δευτερογενή τον Νοέμβριο του 2012. Η επαναγορά αφορούσε σε 30 δις ευρώ με κόστος 11,7 δις ευρώ που κατέβαλε το EFSF. To ελληνικό κράτος καλείται να καταβάλει αυτά τα 11,7 δις ευρώ εντός του επόμενου διμήνου και δεν τα έχει. Αν συνδυαστεί αυτό μαζί με την συνεχιζόμενη κατάρρευση των δημοσιονομικών του κράτους λόγω αδυναμίας του πληθυσμού να ανταποκριθεί στις φορολογικές του υποχρεώσεις, αλλά και της ύφεσης που υπερβαίνει πια σε ετήσια βάση το 7%, την ανεργία που ξεπερνά επίσημα το 27%, τις επενδύσεις που έχουν πέσει κάτω από το 14% του ΑΕΠ, πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, το διαθέσιμο εισόδημα του πληθυσμού που συνεχίζει να καταρρέει πολύ κάτω από το βασικό επίπεδο διαβίωσης και το ιδιωτικό χρέος να καλπάζει μόνο εικόνα κατάρρευσης μπορούν να δώσουν στην ελληνική οικονομία.

Κι αυτή η κατάρρευση είναι σκόπιμη, δόλια, εξεπιτούτου προκειμένου να ξεπουληθεί η χώρα σε τιμές εξευτελιστικές. Να ξεπουληθεί όχι μόνο η δημόσια περιουσία μέσα από ιδιωτικοποιήσεις και εκχωρήσεις, αλλά και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων πολιτών, η οποία σήμερα είναι υποθηκευμένη στο μεγαλύτερο μέρος της όχι μόνο στις τράπεζες, αλλά και στο κράτος για ληξιπρόθεσμες οφειλές της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού λόγω αδυναμίας να ανταποκριθεί στις φορολογικές της υποχρεώσεις.

Το δράμα είναι ότι η τρόικα πιέζει όλο και περισσότερο σ’ αυτόν τον καταστροφικό κατήφορο με τους κυβερνώντες να έχουν παραδοθεί εκ προοιμίου και αμαχητί. Στον βωμό του ευρώ και της ευρωζώνης κινδυνεύει χαθεί μια ολόκληρη χώρα και να εξοντωθεί μαζικά ένας ολόκληρος λαός.

Για εμάς το δίλημμα είναι καθαρό: Είτε συμβιβάζεσαι με την υπάρχουσα κατάσταση και απλά διεκδικείς τρόπους να την διαχειριστείς καλύτερα, είτε την ανατρέπεις. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Όσο περιμένουμε τον από μηχανής Θεό να μας γλυτώσει με κάποιο θαύμα, τόσο θα βιώνουμε την πιο απόλυτη καταστροφή. Ρεαλιστική πρόταση είναι εκείνη που δεν αφήνει εκτεθειμένο τον λαό και την χώρα στις σημερινές απειλές. Δεν επιτρέπει να βυθίζονται άλλο στην απελπισία και την απόγνωση. Αν ο λαός το πάρει απόφαση η ανάκαμψη θα γίνει πολύ γρήγορα και με εντυπωσιακά αποτελέσματα για τα λαϊκά στρώματα από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα. Τι πρέπει να γίνει;

Πρώτο: Να σταματήσουμε να εξαρτιόμαστε από τις δόσεις των δανείων της ευρωζώνης που δίνονται με ρήτρα την καταστροφή και το ξεπούλημα της χώρας. Η άρνηση πληρωμής θα πρέπει να συνοδευτεί με αποκήρυξη του χρέους ως παράνομου και καταχρηστικού με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Δεύτερο: Να δηλώσουμε την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ και την ευρωζώνη με σκοπό την εισαγωγή εθνικού κρατικού νομίσματος προκειμένου να έχουμε την δυνατότητα και την ελευθερία να ανατάξουμε την οικονομία μας με βάση τα δικά μας μέτρα και σταθμά, με βάση τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και όχι της ευρωπαϊκής τραπεζοκρατίας. Από κει και πέρα, θα χρειαστούμε 6-8 μήνες για να εισαχθεί το νέο εθνικό κρατικό νόμισμα. Αυτό το μεσοδιάστημα μας πρέπει να πάρουμε ορισμένα πολύ άμεσα μέτρα:

1. Την εθνικοποίηση της Τραπέζης της Ελλάδος και των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών που έχουν τραβήξει την περισσότερη ρευστότητα από το ευρωσύστημα. Γιατί αυτό; Για να αφήσουμε το τραπεζικό σύστημα να χρεοκοπήσει με ασφάλεια για τις καταθέσεις και την οικονομία της χώρας. Με την χρεοκοπία του θα δοθεί η δυνατότητα να ανοικοδομηθεί από μηδενική βάση χωρίς τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει προς το εξωτερικό, αλλά και με την διαγραφή των οφειλών που έχουν προς αυτό τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι.

2. Αποκατάσταση των ζημιών σε εισοδήματα που υπέστησαν μισθωτοί και συνταξιούχοι από την απαρχή των μνημονίων με την επιστροφή μισθών και συντάξεων στο επίπεδο προ της 5ης Μαΐου 2010. Αυτό θα γίνει με την χρήση του ηλεκτρονικού λογιστικού χρήματος των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών με παράλληλη ενίσχυση με επιδοτούμενα δάνεια λειτουργικού κεφαλαίου για τους μικρομεσαίους και επαγγελματίες.

3. Την επιβολή ελέγχου στην κίνηση του κεφαλαίου. Με αυτόν τρόπο θα σταματήσει η αιμορραγία που τυραννά την ελληνική οικονομία και της στερεί τεράστιους χρηματικούς πόρους από το εσωτερικό της. Με τις τράπεζες εθνικοποιημένες θα σταματήσει και το πλυντήριο μαύρου χρήματος για το οποίο φημίζεται διεθνώς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Ο έλεγχος της κίνησης κεφαλαίου γίνεται εύκολα από την στιγμή που ελέγχει κανείς το τραπεζικό σύστημα και έχει να κάνει με την επιλεκτική φορολόγηση των κεφαλαίων που οδεύουν προς το εξωτερικό, ή έρχονται από το εξωτερικό. Αφορολόγητα κέρδη, μερίσματα, τόκοι και επενδύσεις σε τίτλους στο εξωτερικό τέλος. Επίσης όσα κεφάλαια έρχονται από εξωτερικό να κερδοσκοπήσουν με αγορές ακινήτων και περιουσίας θα τους επιβάλλεται υψηλή αποτρεπτική φορολογία, ενώ όσα κεφάλαια κατευθύνονται σε επενδύσεις στην πραγματική οικονομία με όρους νέων θέσεων σταθερής απασχόλησης, ανελαστικών αμοιβών, νέας τεχνολογίας, προστιθέμενης αξίας στην παραγωγή, κοκ, τότε η μεταχείρισή τους πρέπει να είναι ευνοϊκή.

4. Ρητή απαγόρευση όλων των απολύσεων, όπως και η προσφυγή σε καθεστώς πτώχευσης στον ιδιωτικό τομέα. Αν πρόκειται για μικρή επιχείρηση, ελεύθερο επαγγελματία, ή ατομικό παραγωγό, το κράτος θα φροντίσει να μην κλείσει, να μην πτωχεύσει με απευθείας ενίσχυση μέσω εγγυήσεων, ή επιδοτούμενων δανείων. Αν πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση και κυρίως για πολυεθνική, τότε θα δίνεται η δυνατότητα να την διαχειριστούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με υποστήριξη του κράτους. Ταυτόχρονα θα επιβληθούν ανελαστικά εργασιακά δικαιώματα έτσι ώστε να αναχαιτιστεί η ανεργία, ιδίως των νέων.

5. Άμεση παρέμβαση στο εξωτερικό ισοζύγιο της χώρας για προϊόντα και υπηρεσίες. Μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση της οικονομίας και να πάρει μπρος η παραγωγική μηχανή με υποκατάσταση εισαγωγών με εσωτερική παραγωγή, το κράτος θα εξασφαλίσει τον δραστικό περιορισμό όσων εισαγωγών δεν είναι απολύτως αναγκαίες για την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας και τις ανάγκες της κοινωνίας. Θα επιβάλλει επίσης ένα επιλεκτικό ανταγωνιστικό προστατευτισμό που θα βασίζεται στην απαγόρευση οποιασδήποτε εισαγωγής πριν εξαντληθεί η εσωτερική παραγωγή, ενώ κατόπιν το προϊόν που θα εισάγεται θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίδιας ποιότητας και παραγωγικής αξίας με το αντίστοιχο προϊόν εσωτερικής παραγωγής. Μόνο έτσι μπορείς να έχεις ανταγωνισμό με ισότιμους όρους.

6. Το βασικό μας μέλημα κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου είναι να διατηρήσουμε την κυκλοφορία του χαρτονομίσματος εντός της ελληνικής οικονομίας, η οποία σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα ανέρχεται σε 26 δις ευρώ. Για τον λόγο αυτό θα τεθεί εν ισχύ ένα καθεστώς ελέγχου της κίνησης κεφαλαίου που θα απαγορεύει την εξαγωγή χαρτονομίσματος και θα φορολογεί με πολύ υψηλό ποσοστό τις κινήσεις κεφαλαίου προς το εξωτερικό, ειδικά τις τοποθετήσεις σε μετοχές και χρεόγραφα του εξωτερικού. Ταυτόχρονα θα επιτρέψουμε την εισροή μετρητού από το εξωτερικό υπό καθεστώς ελέγχου της τοποθέτησής του, δηλαδή ελέγχου του που πάει και πώς τοποθετείται στην ελληνική οικονομία προκειμένου να προληφθεί οποιαδήποτε μορφή κερδοσκοπίας. Οι καταθέσεις στις εγχώριες τράπεζες δεν θα δεσμευτούν, ούτε θα τεθεί πλαφόν στην κίνησή τους, αλλά θα απαγορευτεί μέχρι την έκδοση εθνικού κρατικού νομίσματος η ανάληψη μετρητού. Η ελεύθερη κίνηση των καταθετικών λογαριασμών θα μπορεί να γίνει με χρεωστικές κάρτες συναλλαγής (σαν τις κάρτες ΑΤΜ), τις οποίες θα είναι υποχρεωμένοι όλοι να τις δέχονται για την διευκόλυνση των συναλλαγών στην οικονομία χωρίς την χρήση φυσικού χρήματος. Το μέτρο αυτό επιβάλλεται από την ανάγκη να αποσυρθεί ένα σημαντικό ποσό μετρητού, χαρτονομισμάτων του ευρώ, γύρω στα 10 δις ευρώ, προκειμένου να μετατραπούν σε συναλλαγματικό απόθεμα της εθνικοποιημένης Τράπεζας της Ελλάδας. Με το συναλλαγματικό αυτό απόθεμα θα μπορέσουμε να καλύψουμε το εξωτερικό έλλειμμα εμπορευμάτων και υπηρεσιών.

Θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας ότι οι τράπεζες δεν θα έχουν ούτε τον χαρακτήρα, ούτε την μορφή την σημερινή. Θα έχουν τεθεί υπό δημόσιο έλεγχο και εκκαθάριση προκειμένου να ανακαλύψουμε που πήγαν τα εκατοντάδες δις ευρώ των ενεργητικών τους, ποιος επωφελήθηκε απ’ αυτά και ποιος πρέπει να καθίσει στο σκαμνί για απιστία και ληστρική συμπεριφορά. Με τον τρόπο αυτό θα μας δοθεί η δυνατότητα να ανοικοδομήσουμε το τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, με απόλυτη διαφάνεια συναλλαγών, από μηδενικής βάσης σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες μιας ανάπτυξης προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Έτσι θα μας δοθεί από την πρώτη στιγμή να ξεμπερδέψουμε με τα ιδιωτικά χρέη, σβήνοντας πρώτα και κύρια εκείνα που τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι αδυνατούν να εξυπηρετήσουν, αλλά και να προετοιμάσουμε την ομαλή μετάβαση στο εθνικό κρατικό νόμισμα όταν θα είμαστε έτοιμοι. Η μετάβαση αυτή θα γίνει με τους ίδιους όρους που έγινε και η μετάβαση από δραχμή σε ευρώ.

Φυσικά το κλειδί για όλα αυτά είναι η γρήγορη επανεκκίνηση της ελληνικής παραγωγής και των επενδύσεων. Αυτό μπορεί να γίνει, αφενός, με τη διάθεση ανοιχτών πιστώσεων για όσους ασχολούνται ή θέλουν να επενδύσουν στην παραγωγή με κριτήριο την προστιθέμενη αξία και τις θέσεις σταθερής απασχόλησης που παράγουν και, αφετέρου, ένα εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στις παραγωγικές υποδομές της ελληνικής οικονομίας απαλλαγμένο από ημέτερους και μεγαλοκαρχαρίες. Όλα αυτά θα δώσουν μια απότομη ανοδική ώθηση στην οικονομία, τέτοια που όταν το εθνικό νόμισμα τελικά εισαχθεί να σταθεροποιηθεί και να αποκτήσει ισοτιμία χωρίς μεγάλες αναταράξεις.

Φυσικά, όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν αν ο ελληνικός λαός δεν κατακτήσει την δημοκρατία, αν δεν ξεφορτωθεί πρώτα το απόλυτα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης που τον έφερε σ’ αυτήν την κατάντια και τον έχει παραδώσει σιδηροδέσμιο στις αγορές για να του γδάρουν το τομάρι. Δημοκρατία που προϋποθέτει εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία με τον λαό αφέντη στον τόπο του και όχι δούλο δανειστών και εξαγορασμένων πολιτικών.

Λονδίνο, 11/4/2013

19 σχόλια:

  1. κ καζακη
    Συμφωνώ απολυτα με το χρονικο της κρισης
    ξεκινησε απο το 1982 απο τον πρωτεργατη της εθνικης
    λεηλασιας ανδρεα και συνεχιστηκε για πολλα χρονια
    μεχρι να παραδωσει το κλειδι στους κατακτητες ο λαμπρος υιος του.Τα παντα στην Ελλαδα γινοντουσαν με δανεικα με αποκορυφωση την τελευταια δεκαετια οπου το χρημα ΗΤΑΝ ΦΘΗΝΟ......
    Τωρα για τις λυσεις που προτεινεις
    1.εθνικοποιηση τραπεζας ελλαδος ξερεις σε ποιον ανηκουν οι μετοχες της τραπεζας ελλαδος?????σε εβραικες οικογενειες (εκτος ελλαδος) σου απαντω
    αδυνατουμε να ανακεφαλ την εθνικη και θα κρατικοποιησεις τις τραπεζες εκτος και εννοεις τα κτιρια
    2 εοιστροφη των μισθων σε παλαιοτερα επιπεδα
    με χρηματα της μονοπολυ ναι γινεται
    3 θα επιβαλεις υψηλη φορολογια στα εξωτερικα κεφαλαια που ερχονται να κερδοσκοπησουν
    ξερεις εσυ τιποτα επενδυτες που θα ερθουν να χασοσκοπησουν με την τακτικη αυτη δεν προκειται να δεις επενδυτη ουτε με το κυαλι
    4.θα με βοηθησει το κρατος να αναβιωσει η επιχειρηση μου που παει χαλια--- πως δηλαδη θα μου στειλει πελατες και θα μου χαρισει τα χρεη ή θα μου δωσει νεα δανεια????
    5.μεχρι να παρει εμπρος η παραγωγικη μαχανη συμφωνω αλλα με τη χρηματα (της μονοπολυ δεν νομιζω να περνανε)θα κανουμε εισαγωγη πρωτων υλων και κυριως καυσιμων.θα περασουμε ξανα στην δεκαετια του 50 και η παλαι αλβανια του χοτζα
    θα φανταζει καπιταλιστικος παραδεισος
    6.φυσικα η απαγορευση διακινησης κεφαλαιων θα ειναι η πληρης μετατροπη της Ελλαδος σε καθεστως βορειας κορεας.
    ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΧΥΤΑΤΗ ΕΠΕΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ-ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗΣ-ΓΕΩΡΓΚΗΣ-ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
    ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ AYTO ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΛΑΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΥΡΙΖΑ
    Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕΙ
    ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΥΡΙΕ ΚΑΖΑΚΗ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΓΡΑΦΩ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΑΠΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ 90% ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απ' ότι φαίνεται έχετε ειδικές γνώσεις στην μονόπολι, αλλά από οικονομικά δεν σκαμπάζετε τίποτε. Δεν χρειάζονται πολλά, απλά να προσέχατε αυτό που διαβάζετε, αλλά απ' ότι φαίνεται το να διαβάσετε κάτι με ανοιχτό μυαλό και να το ψάξετε λίγο παραπάνω το όλο ζήτημα σας είναι αφόρητα δύσκολο μιας και έχετε νοητικά - απ' ότι φαίνεται - έχετε μείνει στο επίπεδο της μονόπολι. Προσωπικά έπαψε να παίζω όταν ξεπέρασε την εφηβεία. Θα σας πρότεινα το ίδιο. Όσο για το χρήμα, αν είχατε κάνει τον κόπο να διαβάσετε το κείμενο θα διαπιστώνατε ότι έχει απάντηση σ' αυτό. Βέβαια, αναγνωρίζω ότι η απάντηση αυτή είναι λίγο πιο σύνθετη και δύσκολη να την κατανοήσει κάποιος με νοημοσύνη επιπέδου μονόπολις, αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε όλα να τα να εκλαϊκεύουμε τόσο πολύ ώστε να φτάσει στο επίπεδο της μονόπολις.

      Διαγραφή
    2. File mou Emmanuil,

      To monopoli mas exei kirieysh os lao alla kai os Kratos....Den exeis parei hamparei akomh oti auto pou legetai Elliniko kratos shmera den einai katholou Elliniko alla ena Anglo-Gerrmaniko protekorato kai os ek touto to sistima tis oikonomias tou anikei se auto to mplok...H Ellas den xreizetai tin Europh, alla shmbanei to akribos antitheto h Europh xreizetai thn Ellas , dia tayta oli oi tsakismenoi gipes prospathoune na mas afanisoun dai prosopou gis.....Ean eixes ligi fantasia isos evlepes ta pragmata apo diaforetiko prisma .... oi Galloi mporoune na polane tin sampania me Money Monopoli, tote giati o Ellinas den mporei na poulae th glossa tous me ETHNIKO NOMISMA....diladh tis pio neuralgikes lekseis pou exei paraxthei apo to Elliniko pneuma... opou tis hrisimopoiei ei shmerinh epistimh kai megalourgoi sthn texnologia kai anaptisetai dorean antlontas ennies kai idees apo aytes....Opisthodromisame ginontas Europaioi , diladi ragiades na uperetoume ta sumferonta tou kathe kavlomenou pou eixe thn idea gia ena akoma systhma kai apo Ellas giname Merkelia...kai kindineyoume na ginoume PATOGONIA horis na vlepoume PATO...

      Διαγραφή
    3. Φίλε Μανόλη, δεν έχεις δίκιο. Αναπαράγεις αυτά που λένε "όλως τυχαίως" και στα ΜΜΕ. Αυτοί έχουν λόγο να τα λένε, ο κόσμος όμως είναι απαράδεκτο και να τα πιστεύει και να τα αναπαράγει.

      1. Υπό το σημερινό πολιτικό καθεστώς και με το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό φυσικά και δεν μπορεί να παρθεί καμιά πρωτοβουλία που έχει να κάνει με τις τράπεζες -και όχι μόνο. Υπό ανεξάρτητο, κυρίαρχος κράτος όμως γίνεται. Είναι πολιτικό το θέμα αυτό και όχι οικονομικό.

      2. Η πορεία προς τη μετάβαση απαιτεί μορφές συναλλαγών εναλλακτικές αλλά ίσης αξίας με τις συναλλαγές με μετρητό. Η αύξηση αυτή θα γίνει ΑΡΧΙΚΑ με λογιστικές, τραπεζικές εγγραφές και ταυτόχρονη χρήση των εγγραφών αυτών με κάρτες χρεωστικές που θα είναι προσβάσιμες σε όλη την αγορά. Η αύξηση του τζίρου στα καταστήματα θα ανέβει κατακόρυφα από νωρίς και λόγω της πραγματικής εισοδηματικής αύξησης αλλά και λόγω της ανάτασης της ψυχολογίας του καταναλωτή -και ο Έλληνας είναι καλός πελάτης...

      3. Υψηλή, αποτρεπτική φορολογία θα επιβληθεί σε αυτούς που διατίθενται να "επενδύσουν" σε χαρτάκια και όχι σε αυτούς που θα θέλουν να κάνουν δουλειά σε μία χώρα που θα διψάει για δουλειά και παραγωγή. Τα κίνητρα στους δεύτερους πρέπει να είναι σημαντικά... Οι πρώτοι επενδυτές μη σώσουν και έρθουν ποτέ...

      4. Το κράτος, με βάση τις Δημόσιες Δαπάνες, μπορεί να ανατάξει την οικονομία και να την υποστηρίξει είτε άμεσα με επιδοτήσεις, εγγυήσεις κλπ είτε έμμεσα με την τόνωση της τσέπης του καταναλωτή όπως είπα και στο 2. Μια χαρά θα πάει η επιχείρησή σου και μόνο έτσι...

      5. Κάποιες εισαγωγές όπως οι πρώτες ύλες είναι απαραίτητες. Θα απαιτείται συνάλλαγμα. Απαιτείται απόθεμα. Αυτό το απόθεμα μπορεί να δημιουργηθεί κατά την απόσυρση του € κατά την μεταβατική 8μηνη ή ετήσια περίοδο προς την κυκλοφορία του εθνικού νομίσματος. Οι βασικές αυτές ανάγκες μπορούν κάλλιστα να καλυφθούν από τα 10 με 12 δις των προς απόσυρση από την αγορά €.
      Για τα καύσιμα δε, υπάρχει και άλλη λύση, που ακούει στο όνομα αλληλόχρεος λογαριασμός. Το Ιράν, που πριν λίγο καιρό ήταν η καλύτερη ίσως περίπτωση προμηθευτή λόγω των πιστώσεων που έδιναν στα ΕΛΠΕ, ιδίως μετά το ευρωπαϊκό εμπάργκο δε νομίζω πως δε θα συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο...

      Όσον αφορά στα καύσιμα, προτείνω πλήρη κρατικοποίηση των δεξαμενών, αν όχι όλων των ΕΛΠΕ ιδίως τώρα που ζωντάνεψε το θέμα των πετρελαίων. Μην ξεχνάμε πως το διυλιστήριο της ΠΕΤΡΟΛΑ παρέχει πλέον προϊόν που μόνο άλλο ένα διυλιστήριο στον κόσμο παρέχει. Υπάρχει εξαιρετικό συγκριτικό πλεονέκτημα σε αυτόν τον τομέα. Άλλωστε δίχως κρατικό έλεγχο των δεξαμενών -του τι εισάγεται δηλαδή στη χώρα και τι διοχετεύεται μετέπειτα στην αγορά- το λαθρεμπόριο δεν πρόκειται να παταχθεί ΠΟΤΕ! Υπόθεση ναρκοπέδιο, με τεράστια συμφέροντα, αλλά αν ως λαός δεν υποστηρίξουμε το ξερίζωμα της μεγαλοεπιχειρηματικής ολιγαρχίας που έχει ξεσκίσει τα εργασιακά, τα εν δυνάμει δημόσια έσοδα -δια των φοροαπαλλαγών κλπ- και την αγορά εν γένει, δε θα δούμε άσπρη μέρα ποτέ... Και μετά να μην απορούμε για τις τιμές και την παρασιτοκρατία...

      ΥΓ: Αν κάνω λάθος στις εξηγήσεις μου, δεκτές οι διορθώσεις Δημήτρη

      Διαγραφή
    4. Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΒΕΜΟΠΟΥΛΟΣ είναι ένας ενήλικας που δεν ξέρει καλά από φιλολαϊκή οικονομία, ούτε μάλλον ελπίζει ότι μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο. Σίγουρα δεν πρέπει να πάρει αποφάσεις για θέματα που δεν γνωρίζει. Ίσως για άλλα θέματα να είναι πιό ειδικός και ίσως στο μέλλον, αν ενδιαφέρεται, να μάθει και να συμμετέχει σε θέματα της ευρύτερης οικονομίας ή διακυβέρνησης. Κανένας δεν τα ξέρει όλα και όλοι κάνουμε λάθη. Χρειαζόμαστε φιλολαϊκή αξιοκρατία, και όχι ασαφή, νεφελώδη δημοκρατία.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
  2. Αν θες κοίτα το Πρόγραμμα Εξόδου από το Ευρώ του Σπύρου Λαβδιώτη στην ιστοσελίδα του http://spiros26.wordpress.com/ για να διασταυρώσεις πληροφορίες.

    Ηλίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι πολύ πλούσιοι ιδιώτες του εξωτερικού ή του εσωτερικού θα έχουν την δυνατότητα να εξαγοράζουν συνειδήσεις, σχετικά εύκολα.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαγοράζεται μόνο όποιος έχει την πρόθεση να εξαγοραστεί. Και εξαγοράζεται πιο εύκολα όσο πιο κλειστό, πυραμιδικό και ιεραρχικό σύστημα διακυβέρνησης διαθέτουμε. Γι' αυτό χρειαζόμαστε δημοκρατία και μάλιστα δημοκρατία όπου όλος ο λαός να συμμετέχει και μάλιστα αποφασιστικά σε όλα τα ζητήματα που τον αφορούν. Από κάτω έως πάνω. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η διαφθορά γενικά.

      Διαγραφή
    2. Θα μπορούσαμε να βάλουμε κάποια κριτήρια για το πόσο πλούσιος μπορεί να είναι κάποιος ιδιώτης.

      Παρ' όλο που η δημοκρατία είναι γοητευτική έχει πάρα πολύ σοβαρές παρενέργειες. Πρώτον μας κάνει φασίστες όταν απαιτούμε από αυτούς που δεν ενδιαφέρονται για την διακυβέρνηση να το κάνουν.
      Πρέπει να εμπιστευτούμε την εμπειρία μας που λέει ότι ένα άτομο δεν έχει άμεσα διαθέσιμες ικανότητες για να δώσει φιλολαϊκές λύσεις ή να πορευθεί φιλολαϊκά για συγκεκριμένα προβλήματα που παρουσιάζονται. Οπότε,
      δεύτερον: οι μη άμεσα ικανοί να κινηθούν φιλολαϊκά σε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα εμποδίζουν, από μόνοι τους ή παρασυρόμενοι από κάποιους με ιδιοτελής σκοπούς, τις κατάλληλες ή στον κατάλληλο χρόνο φιλολαϊκές λύσεις.

      Αυτό που χρειαζόμαστε με απλά λόγια είναι ένα σύστημα όπου ο κατάλληλος άνθρωπος να βρίσκεται στην κατάλληλη θέση όπου η βασική και κύρια κατεύθυνση να είναι φιλολαϊκή.

      Όσοι θέλουν να συμμετέχουν στις αποφάσεις για τα κοινά πρέπει να μπορούν να το κάνουν μόνο όταν έχουν κριθεί ικανοί να το κάνουν πάνω σε συγκεκριμένους τομείς και στην πράξη, από άλλους οι οποίοι έχουν γνώση και εμπειρία πάνω στους ίδιους τομείς. Η εκπαίδευση και η δυνατότητα έρευνας πρέπει να είναι διαθέσιμες σε όποιον ενδιαφέρεται. Η συμμετοχή στην διακυβέρνηση πρέπει να είναι διαθέσιμη με τον τρόπο που προανέφερα σε οποιονδήποτε αλλά όχι υποχρεωτική.
      Οι εκλογές όπου ψηφίζουν όλοι για όλα δεν έχουν θέση σε αυτό το σύστημα. Οι εμπειρίες μας μας λένε ξεκάθαρα ποιοί στο τέλος επικρατούν, οι δημαγωγοί.

      Το βασικό και κύριο κλειδί, για να εξετάζουμε όλα τα ζητήματα διακυβέρνησης που θα προκύπτουν, που δίνει το σύστημα διακυβέρνησης που προανέφερα είναι ότι τα πάντα πρέπει να έχουν φιλολαϊκή κατεύθυνση.

      Ευχαριστώ!

      Ηλίας Α. Λυμπέρης








      Διαγραφή
  4. Ανακοίνωση για την κατάθεση της Συλλογικής Αγωγής του ΕΠΑΜ υπέρ της πλαστότητας των εκκαθαριστικών της Εφορίας στην ιστοσελίδα:
    http://www.epamhellas.gr/νομική-αλληλεγγύη

    Αυτή η Συλλογική Αγωγή του ΕΠΑΜ είναι προς την σωστή κατεύθυνση.

    Ας συνεχίσουμε να προστατεύουμε τον ζωτικό μας χώρο με όποιο πρακτικό τρόπο βρίσκουμε και ας συνεχίσουμε να βρίσκουμε λύσεις για την ευημερία και την ελευθερία όλων.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι 35 χρονών και άνεργος. Έχω πάψει να ασχολούμαι πλεόν με τις πολιτικές εξελιξεις (κυρίως ότι μας παρουσιάζει η τηλεόραση) γιατί νομίζω πως μας κοροιδεύουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι.
      Μοναδική λύση θεωρώ την μετανάστευση σε ένα ανεπτυγμένο (ευρωπαικο) κράτος.
      Ανακάλυψα το blog σου εντελώς τυχαία. Στην συνέχεια άκουσα μερικές απο τις αναλύσεις σου απο το αρχείο της ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ. Έμαθα για το ΕΠΑΜ.
      Απο τον λόγο σου αντιλαμβάνομαι πως γνωρίζεις πολλά και έχεις ξεκάθαρα επιχειρήματα. Επισης δεν μιλάς ξύλινη γλώσσα και δεν κάνεις επιδειξη γνώσεων (όπως κάνουν οι πολιτικοι.
      Πιστεύω πως στην Ελλάδα πλεόν δεν υπάρχουν ηγέτες-καθοδηγητές.
      Τα λεγόμενα σου μου τράβηξαν τον ενδιαφέρον γιατί μου δίνεις την εντυπωση ενός σοβαρου και συγκροτημένου ανθρώπου και ίσως αποτελείς την τελευταία ελπιδα να δούμε ασπρη μέρα.
      ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ αρχιζω να ψάχνω για άρθρα σου ομιλίες κτλ για να ενημερώθω.
      Υπάρχουν πάρα πολλα πράγματα που θελω να σε ρωτήσω σχετικά με όσα γράφεις(επαναλαμβάνω πως μου έκαναν πολυ μεγάλη εντύπωση) γιατί κάποιες προτάσεις σου, δεν μου φαίνονται ρεαλιστικές ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ με την κοινη γνώμη που διαμορφώνουν τα κανάλια.
      ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ αν είναι εύκολο να δώσεις μερικές απαντήσεις στα σχόλια του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΒΕΜΟΠΟΥΛΟΥ. Φαντάζομαι πως εχεις δώσει ήδη απαντήσεις σε αυτά τα θέματα σε παλαιοτερα άρθρα σου, απλά μόλις έμαθα για σένα, και αυτές είναι οι πρώτες απορίες που μου έρχονται στο μυαλό.

      Διαγραφή
  5. κι αμα οι ξένοι δεν συμφωνήσουν με όλο αυτο το σχέδιό σας και κόψουν τα πάντα, ακόμα και τις εισαγωγές πρωτων υλων και φαρμάκων (εστω και για λιγο)? πως θα γίνει παραγωγή γενικά? τι θα κάνει η ελλάδα που πλέον ουτε τον κόσμο της δεν μπορει να θρέψει καν? Και μη μου πειτε οτι δε γίνεται αυτο! ανετότατα σκηνοθετουν μια τυπου βορειοκορεατική κατάσταση που ουτε η διεθνής μεταφορά δε θα πατά εδω πέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα σας κύριε Καζάκη,

    σας παρακολουθώ εδώ και χρόνια και είμαι 100% σύμφωνος με τις απόψεις σας.

    Θα σας παρακαλούσα, έστω και μονολεκτικά να απαντούσατε στις παρακάτω ερωτήσεις γιατί πραγματικά θα τρελαθώ! Θα τρελαθώ γιατί αν είναι όντως έτσι όπως περιγράφονται τα πράγματα στις ερωτήσεις, τότε γιατί κανείς δεν μιλά για αυτά αλλά ασχολείται... με τους δημοσίους υπαλλήλους!

    1. Ισχύει ότι το ευρώ όπως και το δολλάριο το τυπώνουν ιδιώτες?



    2. Ισχύει ότι μετά δανείζουν το ποσό πού τύπωσαν στα κράτη. Τυπώνουν π.χ 10 δις και στην συνέχεια τα δανείζουν στα κράτη. Από το πουθενά κάποιοι ΄γνωστοί-άγνωστοι' καταχρεώνουν τα κράτη έχοντας απλά στην διάθεση τους ένα ... εκτυπωτή? Έχει δηλαδή απαγορευτεί στα κράτη να τυπώνουν χρήμα και όταν τα κράτη χρειάζονται χρήμα κάποιοι ιδιώτες ...το τυπώνουν και τούς το δανείζουν?



    3. Ισχύει ότι τα κράτη στην συνέχεια οφείλουν όχι μόνο το ποσό αλλά και τους τόκους? Τόκους πού στην ουσία δεν υπάρχουν καν?



    4. Πέρα από αυτόν το μηχανισμό παραγωγής χρήματος, οι τράπεζες ΄γεννούν΄ χρήμα δανείζοντας ως 9 φορές χρήμα πού δεν έχουν?



    5. Mε τους παραπάνω τρόπους ισχύει ότι το χρήμα πού κυκλοφορεί αποτελεί το 4% του χρήματος των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών παγκοσμίως?



    6. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να πληρωθούν τα χρέη από χρήμα πού δεν υπάρχει?



    7. Οι παραπάνω δύο τρόποι παραγωγής χρήματος δεν είναι η αιτία πού ΟΛΑ τα κράτη χρωστάνε? Πού χρωστάνε? Δεν είναι σαν να παίζουν 10 άνθρωποι χαρτιά και να χάνουν όλοι?



    8. Όλα αυτά δεν είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο το οποίο κατά έναν μυστήριο τρόπο αποκρύπτεται? Όλα αυτά δεν είναι η αιτία πού κάθε τόσο το καπιταλιστικό σύστημα πέφτει σε κρίση? Όλα αυτά δεν θυμίζουν το φαινόμενο της παλίρροιας και της άμπωτης όπου στην περίπτωση μας, το νερό είναι το χρήμα το οποίο αυτοί πού το τυπώνουν αποφασίζουν πότε θα είναι σε αφθονία και πότε σε έλλειψη προκαλώντας παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις με μόνο σκοπό την υφαρπαγή εμπραγμάτων αξιών, φυσικών πόρων, περιουσιών, κλπ οδηγώντας λαούς σε εξαθλίωση έχοντας απλά δανείσει ... χαρτί το οποίο Δεν έχει καμία αξία?

    Ολα τα παραπάνω δεν είναι το μεγαλύτερο ΣΚΑΝΔΑΛΟ από καταβολής της ανθρωπότητος?



    9. Και μία τελευταία ερώτηση. Πριν μπούμε στο ευρώ, όταν τυπώναμε δραχμή, την τύπωνε το Κράτος οπότε δεν όφειλε σε κανέναν ή πάλι την τύπωναν ιδιώτες και έδιναν τα λεφτά στο Κράτος με την μορφή δανείου?



    Σας ευχαριστώ πολύ,

    Περιμένω με αγωνία την απάντηση σας.



    Γιώργος Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις απόλυτο δίκιο. Οι ερωτήσεις σας, είναι και απαντήσεις ταυτόχρονα... Έτσι είναι. Σκάνδαλο ολκής.

      Όταν "έκοβε" χρήμα το Νομισματοκοπείο δε σωρεύονταν χρέος όπως με το ευρώ, το οποίο το δανειζόμαστε. Αυτό δε σημαίνει όμως πως μπορεί να εκδίδεται χρήμα αλόγιστα, καθώς όπως και κατά την περίοδο της κατοχής προκειμένου να δανείζουμε στους Γερμανούς, όταν κόβεται αλόγιστα χρήμα ο πληθωρισμός χτυπάει κόκκινα με αποτέλεσμα η τιμή ενός ψωμιού να είναι μερικά...εκατομμύρια, άρα εξαθλίωση...

      Υπάρχουν όρια όσον αφορά στην κυκλοφορία του χρήματος στην αγορά. Αν το εκδοθέν χρήμα πέφτει στην παραγωγή άρα με επίπτωση στο ΑΕΠ της χώρας, τότε οι πληθωριστικές τάσεις τιθασεύονται...

      Διαγραφή
    2. Είσαι σε πολύ καλό δρόμο Γιώργο. Το ερώτημα σου "Γιατί δεν μιλάει κανείς για αυτά;" είναι επίσης σημαντικό.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης


      Διαγραφή
    3. εχεις δει το matrix, το πρωτο; αν ναι τοτε εισαι ακριβως στην σκηνη που ξυπνας απο το "κουκουλι" μεσα στο οποιο κοιμοσουν και αντικρυζεις για πρωτη φορα την πραγματικοτητα. καλωσηρθες

      Διαγραφή
  7. Η πρώτη πρώτη παράγραφος δεν θα αρέσει σε όσους κάτι εκατομμύρια χρόνια τώρα συγκαλύπτουν και παγιδεύονται μέσα στην εκμεταλλευτική τους νοοτροπία. Και δεν θα αρέσει δις αν βγάλει κανένας την Ελλάδα από την θέση της αναφερόμενης χώρας και βάλει στη θέση της την παγκόσμια οικονομία, που όσο πιο πολύ αχρηστεύεται η ικανότητα της να γίνει εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί θετικά για την επιβίωση του είδους, τόσο αποβλακώνεται το είδος homo στον πλανήτη Γη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κε καζακη,
    ηθελα να ρωτησω για τη λειτουργια του χρηματος γενικοτερα.
    1. Γιατι η ελληνικη κυβερνηση (πριν το ευρω) και γενικα κυβερνησεις με δικο τους νομισμα δεν τυπωνουν χρημα για να πληρωσουν επενδυσεις τυπου,δρομοι,νοσοκομεια,λιμανια,εργοστασια κτλ.(εχετε πει νομιζω αυτες οι επενδυσεις δεν παραγουν πληθωρισμο) δινοντας τις εργολαβιες εστω στους δικους της διαπλεκομενους εργολαβους και απο την αλλη θα χουν να λενε στο λαο,οριστε σας εφτιαξε το ταδε.οπως εκανε ο Αντρες τη δεκαετια του ογδοντα.
    2.Μπορουμε να πουμε οτι μοιαζουμε καπως με την Κουβα .(δυνατοτητες τουρισμου,αγροτικης παραγωγης,ηλιος,κλειστη οικονομια οταν φυγουμε απο το ευρω)
    Γιατι δεν δεν εχει αναπτυξει αυτες τις δυνατοτητες ωστε να εισρεει αφθονο συναλλαγμα?
    εκτος απο το εμπαργκο νομιζω θα υπαρχαν χωρες που μπορουσαν να το σπασουν,Βενεζουελα,αλλες?
    ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Τα έργα και μάλιστα τα μεγάλα έργα τόσο με την δραχμή, όσο και με το ευρώ γίνονταν πάντα για να κερδοσκοπούν οι ημέτεροι. Έργα, προμήθειες, αγορές κόστιζαν και κοστίζουν πολλαπλάσια της αξίας τους στο δημόσιο μόνο και μόνο για να κερδίζουν πολιτικά και επιχειρηματικά κυκλώματα. Αυτή η διαδικασία είναι από την φύση της πληθωριστική μιας και δημιουργεί μαύρες τρύπες στην κρατική διαχείριση, η οποία είτε εκδηλώνεται με υψηλό πληθωρισμό, είτε με δημόσιο χρέος.
      2. Κάνετε λάθος στην σύγκριση με την Κούβα. Η Ελλάδα είναι μεσογειακή χώρα με εύκρατο κλίμα, ιδανικό για γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία. Η Κούβα είναι τροπική χώρα. Η δυνατότητες γεωργίας είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Αυτό που διαθέτει ως συγκριτικό πλεονέκτημα είναι η βιοποικιλότητα των τροπικών όπου στηρίζεται η σημερινή βιοτεχνολογία φαρμάκων. Κι αυτή την βιομηχανία η Κούβα την έχει αναπτύξει στο έπακρο.

      Διαγραφή