Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Ή με τον λαό για τον λαό, ή ενάντιά του: Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.


Ο λαός δεν υποκινείται. Ο όχλος μόνο υποκινείται. Το λέμε αυτό γιατί υπάρχουν αρκετοί που ερμηνεύουν την φαινομενική απραξία του λαού εναντίον του καθεστώτος ως προϊόν καθήλωσης από την μαύρη προπαγάνδα των ΜΜΕ. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι με δυναμικές ενέργειες και πράξεις βίαιης αναμέτρησης με το καθεστώς από μια χούφτα αποφασισμένους θα υποκινήσουν τον λαό σε εξέγερση. Σε ορισμένους αφελείς και απαίδευτους πολιτικά κάτι τέτοιο φαντάζει πιο ρεαλιστικό από την ιώβεια υπομονή και επιμονή που απαιτεί ο μαζικός λαϊκός αγώνας. Στο κάτω-κάτω μέσα σε τόσες εκατόμβες κι «εμείς» δεν πρέπει να ανταποδώσουμε; Έτσι μπορούν να σκέφτονται μόνο όσοι διακατέχονται από ακραίο ατομισμό και θέλουν μόνο να πάρουν εκδίκηση για την κατάσταση που τους έχει οδηγήσει το σημερινό καθεστώς. Δεν θέλουν να αλλάξει η κατάσταση, δεν τους ενδιαφέρει να ανατραπεί το καθεστώς και να οικοδομηθεί μια νέα Ελλάδα, αλλά να βγάλουν τα απωθημένα τους, να εκτονωθούν με βία.

Η λογική αυτή έχει δοκιμαστεί επί αιώνες και έχει αποτύχει παταγωδώς. Δεν έχει να παρουσιάσει ούτε μια επιτυχία. Το μόνο που έκανε ήταν να γεννήσει τέρατα. Βασίζεται στην λογική του ακραίου ατομισμού που δεν αναγνωρίζει στον λαό ούτε καν την δυνατότητα ανεξάρτητης δράσης. Ο λαός είναι για να υποκινείται και για να χειραγωγείται. Αντιμετωπίζει δηλαδή τον λαό όπως ακριβώς τον αντιμετωπίζει και η κυρίαρχη εξουσία, ως όχλο με ταπεινά ένστικτα. Γι’ αυτό και εκείνο που εισπράττει από την υποτιθέμενη απάθειά του είναι αδυναμία και παραίτηση και όχι ανάγκη για σκληρή δουλειά μέσα στις γραμμές του. Έτσι δικαιολογεί γιατί πρέπει να κοιτάξει την πάρτη του. Κι αυτός που κοιτά την πάρτη του είτε γίνεται προδότης, είτε καταφεύγει στην παλιά χρεοκοπημένη συνταγή της «προπαγάνδας της πράξης».

Οι θεωρητικοί της «προπαγάνδας της πράξης» ξεκίνησαν αντιεξουσιαστές και αναρχικοί για να καταλήξουν τελικά φασίστες και ναζί. Κοινή συνισταμένη τους η προβοκάτσια ως όπλο πάλης και ένα απέραντο μίσος για τον απλό λαό που, κατ’ αυτούς είναι πάντα ανίκανος να δράσει χωρίς να έχει υποκινηθεί ή χειραγωγηθεί.

Η ηθική τους είναι η ηθική της ίντριγκας, της δολοπλοκίας, της συκοφαντίας, της δολοφονίας. Καταργούν τα ηθικά όρια, τον ίδιο τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και στην αξιοπρέπεια σαν απάντηση στην κυρίαρχη ηθική του καθεστώτος που ισοπεδώνει αδίστακτα ανθρώπινες ζωές και υπάρξεις. Υιοθετούν την ηθική του αλήτη γιατί αλήτες τους θεωρεί η κυρίαρχη εξουσία. Δρουν σαν συμμορίτες και μετατρέπουν τις οργανώσεις τους σε συμμορίες γιατί έτσι τους θέλει το καθεστώς. Μετατρέπονται στο alter ego της κυρίαρχης εξουσίας και αυτό τους φαντάζει επαναστατικό και άκρως ανατρεπτικό. Αν η εξουσία σκοτώνει, σκότωσε κι εσύ. Αν βασανίζει, τότε βασάνισε κι εσύ. Αν το καθεστώς κλέβει, τότε κλέψε κι εσύ. Αν λέει ψέματα, τότε πες κι εσύ. Αν συκοφαντεί χωρίς να υπολογίζει κανέναν, τότε κάνε το ίδιο κι εσύ. Συκοφάντησε, συνωμότησε, κλέψε και αν χρειαστεί δολοφόνησε επειδή έτσι δρα και η επίσημη εξουσία. Αρκεί να δικαιώνεις τις πράξεις σου διορίζοντας τον εαυτό σου ως αυτοδίκαιο λυτρωτή των καταπιεσμένων.

Κάνει εντύπωση γιατί όλοι αυτοί που επιλέγουν αυτό το μονοπάτι τελικά καταλήγουν υποχείρια των μυστικών υπηρεσιών; Συχνά χωρίς καν να το καταλάβουν γίνονται χειρότεροι από τους διώκτες τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Όποιος θεωρεί ότι ο λαός μπορεί να υποκινηθεί με πράξεις και μάλιστα βίαιης αναμέτρησης διολισθαίνει σε μια αντίληψη που θεωρεί τον λαό παθητικό δέκτη εξωγενών επιδράσεων. Η λογική της υποκίνησης διαφέρει ελάχιστα από την λογική της χειραγώγησης. Όποιος θέλει να υποκινήσει τον λαό, στην ουσία επιδιώκει να τον χειραγωγήσει.

Ή ο λαός θα δράσει ανεξάρτητα ο ίδιος με πρωτεργάτες όσους δουλεύουν αυτή την στιγμή για την οργάνωσή του, ή θα συντριβεί ολοκληρωτικά. Οι λογικές των λίγων και καλών μας οδηγούν αιώνες πίσω και βασίζονται σε βαθύτατα αντιδραστικές αντιλήψεις για την κοινωνία. Διαφέρουν μόνο ως προς τις προφάσεις από τις λογικές του φασισμού και του ναζισμού. Γι’ αυτό άλλωστε και το επίσημο καθεστώς μέσα από την προπαγάνδα του επιχειρεί να ταυτίσει την αντισυστημική δράση είτε με τους ναζί της Χρυσής Αυγής, είτε με τους τρομοκράτες των «πυρήνων της φωτιάς» και των άλλων οργανώσεων-βιτρίνα.

Όσο για την επίδραση των ΜΜΕ δεν πρέπει να την υποτιμούμε καθόλου. Όμως δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Πότε ο απλός κόσμος ήταν σε τέτοιο βαθμό ανοργάνωτος όσο σήμερα; Πότε ο απλός κόσμος είχε απαξιώσει και δικαίως τις μορφές συνδικαλιστικής και πολιτικής εκπροσώπησής του όσο σήμερα; Πότε ο λαός είχε ξεμείνει χωρίς πρωτοπόρα διανόηση και καλλιτέχνες που να εκφράζουν τον πόνο, τον καημό και τα αιτήματά του όσο σήμερα; Ποτέ ξανά. Ποτέ ξανά στην ιστορία των αγώνων του, ο ελληνικός λαός δεν είχε στερηθεί σε τέτοιον βαθμό την πνευματική διανόηση και την οργάνωσή του. Γι' αυτό και δεν αντιδρά ακόμη. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου κοιλοπονά η κοινωνία. Γεννά νέες μορφές οργάνωσης και συλλογικής δράσης που για να σταθεροποιηθούν και να αγκαλιαστούν από τον κόσμο θέλει χρόνο. Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τα ερείπια κομμάτων και ηγεσιών που στοιχειώνουν την κοινωνία και δεν επιτρέπουν στον λαό να αντιδράσει πετυχημένα.

Βήμα το βήμα γεννιέται πρωτογενώς μια νέου τύπου μάχιμη πνευματική διανόηση. Από τα σπλάχνα του ίδιου του λαού. Κι αυτό παίρνει χρόνο. Ένα μεγάλο μέρος του λαού αναμορφώνεται, ανακαλύπτει ξανά την ιστορία του, συνειδητοποιεί τις ρίζες του σ’ αυτόν τον τόπο που του είχαν στερήσει επί δεκαετίες. Κι αυτό θέλει το χρόνο του. Δεν μπορεί να εκβιάσεις την κοινωνία. Μπορείς να επιταχύνεις τις διαδικασίες μόνο μέσα από την οργανωμένη συλλογική προσπάθεια να αφυπνιστεί ο λαός, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του με μαζικές μορφές αντίστασης, παθητικής και ενεργητικής. Μόνο έτσι ωριμάζει ο λαός και προετοιμάζεται ο γενικός ξεσηκωμός που θα φέρει τον λαό στην εξουσία.

Όποιος βιάζεται να ξεμπερδέψει με το καθεστώς δεν έχει αντιληφθεί ότι ο αγώνας είναι μαραθώνιος για γερά νεύρα, ατσάλινη κράση και αστείρευτη ψυχική αντοχή. Κι αυτές τις ιδιότητες μπορεί να τις αποκτήσει κανείς μόνο μέσα από την συλλογική δράση και οργάνωση. Αυθεντικός λαϊκός αγωνιστής έξω από την συλλογική δράση και την παλλαϊκή οργάνωση δεν νοείται. Γι' αυτό και ο Δημήτρης Γληνός είχε δίκιο όταν καταμεσής της ναζιστικής κατοχής έλεγε: «Από την στιγμή που αποφεύγεις να οργανωθείς αρχίζεις κιόλας να προδίνεις τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.»

10 σχόλια:

  1. Είναι σαν αυτό που λέω φίλε Δημήτρη :Δεν θα σου βάλω εγώ το πιστόλι στο χέρι Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (Ο ΛΑΟΣ) θα στο βάλει ,, πριν καλά καλά το καταλάβεις. Θα σε ρωτάνε , τι έκανες πριν από την επανάσταση στρατηγέ μου ; Δάσκαλος ήμουνα ...
    Και κάτι ακόμη ρωτάω συχνά , τι κάνει μεγαλύτερη ζημιά , λίγες σφαίρες από ένα Καλάσνικοφ η λίγες ΣΩΣΤΕΣ λέξεις ενθάρρυνσης και οργάνωσης ; βλέπεις οι λέξεις έχουν το κακό συνήθειο να πολλαπλασιάζονται , να ταξιδεύουν ,να ξεσηκώνουν ,να κινητοποιούν τις σκέψεις των ανθρώπων ,ένα μόνο τελευταίο μένει ,αυτός που τις ξεστομίζει να είναι έτοιμος να τις φωτίσει παίρνοντας ο ίδιος φωτιά στεκάμενος ανάμεσα στις σφαίρες και στον λαό του αν χρειαστεί....
    ευχαριστώ Λάμπρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ζήτημα της αυτοοργάνωσης και του να πάρει ο λαός τη μοίρα του στα χέρια του είναι το νο1 πρόβλημα.

    Η κοινωνία μας σήμερα πια δεν έχει δομές συνάντησης των ανθρώπων. Άλλοτε υπήρχαν αλλά καταστράφηκαν, είτε σχεδιασμένα, είτε όχι, παρά μόνο λόγω της αλλαγής των κοινωνικών συνθηκών. Άλλοτε υπήρχαν γειτονιές, άλλοτε η ελληνική επαρχία κατοικείτο επομένως οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρές κοινότητες και όχι στην απέραντη και ανώνυμη μεγαλούπολη. Αυτοί οι όροι είναι αντικειμενικοί και δεν βλέπω εύκολα να μπορούν να αλλάξουν.

    Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ δύσκολο να βρουν πραγματικές δομικές συνδέσεις σήμερα οι άνθρωποι, γι αυτό και ο καθένας ζει και δρα μόνος, γιατί είναι μόνος αντικειμενικά. Γι αυτό εξάλλου σταδιακά παρήκμασαν και τα παραδοσιακά κόμματα. Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν πραγματικούς συνδετικούς κρίκους μεταξύ τους, παρά ελάχιστα. Αποξένωση, παγκοσμιοποίηση, αστικοποίηση, είναι υπαρκτές καταστάσεις.

    Ο τρόπος αναζητείται, αλλά δεν είναι προφανής ούτε εύκολος. Όπου συμπίπτουν άνθρωποι με περισσότερα κοινά, εκεί και γίνονται πράγματα. Στην πραγματικότητα οι συνθήκες ζωής μας μας έχουν μετατρέψει σε όχλο, αφού δεν έχουμε κοινές αναφορές, σίγουρα όχι τόσες όσο οι παραδοσιακές κοινωνίες άλλων εποχών. Αλλά και δεν ήταν επιθυμητό να έχουμε δεσμούς π.χ. συστηματικά πολεμήθηκε η οριζόντια αυτοοργάνωση στην εργασία και κυριάρχησε ο ιεραρχικός τρόπος αντιπροσώπευσης.

    Τώρα όλα αυτά που εμπεδώθηκαν τόσες δεκαετίες είναι δύσκολο να ανατραπούν, γιατί είναι συλλογική και όχι προσωπική υπόθεση, είναι ζήτημα ωρίμανσης των συνθηκών, και αυτό απαιτεί χρόνο και βέβαια έναν άλλο λόγο και πράξη, που θα αντιπαλεύει την προπαγάνδα του "κάτσε σπιτάκι σου και όλα θα στα κανονίσουν οι της κυβέρνησης", δηλαδή της παθητικότητας και της αποβλάκωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  3. OSHO: If People Are Happy, Nobody Can Drag Them into a War
    http://www.youtube.com/watch?v=gTTWokv14Ro

    OSHO: Does Society Have a Responsibility to Its Disadvantaged People
    http://www.youtube.com/watch?v=a4ibSbHGvKg

    OSHO: The Rule of a Barbarous Society
    http://www.youtube.com/watch?v=3iKDAhN_hl4

    OSHO: I Am A Threat - Certainly
    http://www.youtube.com/watch?v=LQ96zoWjxwc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τίποτα δεν είναι εξαρτημένο και τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο αλλά όλα είναι αλληλοεξαρτώμενα.

    Ο οποιοσδήποτε δεν είναι ανώτερος από κανένα καθώς επίσης δεν είναι κατώτερος από κανένα αλλά είναι μοναδικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...Ούτε ίσος...
    Ο οποιοσδήποτε δεν είναι ούτε ανώτερος, ούτε κατώτερος από κανέναν άλλο, ούτε ίσος με κάποιον άλλο, αλλά είναι μοναδικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νομίζω ότι τα λες πολύ σωστά Δημήτρη μου. Καλή δύναμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ''Ζησε Μαη να φας τριφυλλι'' λεει ο λαος.

    Συγνωμη κε Καζακη αλλα δυστυχως σημερα η χωρα διαλυετε και σε λιγο θα εχει πληρως εξαφανισθει και ο λαος θα ειναι σκλαβοι της Διεθνους ληστοσυμμοριας των τοκογλυφων για περρισσοτερο απο 50 χρονια η επ'απειρον. Οι εισβολεις, ‘’Περσες’’, ειναι ΕΝΤΟΣ των πυλων και οχι ΕΚΤΟΣ και το Δογμα του ΣΟΚ που εφαρμοζουν με τα ΜΜΕξασθλιωσης .....εχει φερει για αυτους που το εφαρμοζουν τα ποθητα αποτελεσματα.

    Σημερα ακουσα οτι αρχισαν συζητηση (προταση του Δοσιλογου Βοριδη) για καταργηση ολων των εργατικων συμβασεων και ετσι την πληρη επικρατηση της χουντικης δικτατοριας που κυβερνα την χωρα. Το ξεπουλημα της Ελληνικης περιουσιας, κρατικης και ιδιωτικης, εχει μπει στο λουκι και εφαρμοζεται ταχυτατα. Το Συνταγμα και οι νομοι εχουν πληρως καταργηθει. Οσο για την κοινωνικη συνοχη του Ελληνικου λαου ειναι πλεον καθαρο οτι σε λιγο χρονο η Οθωμανοποιηση θα εχει πληρως επικρατηση και αυτο που λεμε σημερα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ θα ειναι ιστορια.

    Ο τροπος που προτεινεις για την ωργανωση και αντιδραση του λαου εναντιον αυτης της συγρονης οικονομικης εισβολης και πληρους καταστροφης της χωρας οταν πλεον επιτευχει, δυστυχως, οπως λες και συ, χρειαζεται πολυ καιρο για να ωριμανση, αλλα τοτε δεν θα υπαρχει τιποτα ορθιο, παρα μια χωρα κατεστραμενη και πληρως διαλελυμενη και ενας λαος εξαθλιωμενος και οι μονοι που θα εχουν απομεινει θα ειναι οι ξενοι λαθρεοι εποικοι. Οι Ελληνες και ειδικα η Νεολαια, το παραγωγικο δυναμικο της χωρας, θα εχουν ηδη φυγει στο εξωτερικο ψαχνοντας να βρουν την Ιθακη τους σε αλλες χωρες.

    Βλεποντας το γενικο και πολιτικο σκηνικο της χωρας ειναι πλεον καθαρο οτι δεν υπαρχουν Ελληνες Πατριωτες, οπως εγινε στην Ισλανδια, αλλα μονον ανθρωποι που φροντιζουν τα προσωπικα τους συμφεροντα ή λαμογια και ολοι εργαζονται ή για τα προσωπικα τους ή για καποια ξενα συμφεροντα.

    Τελικα το αποτελεσμα, σημερα, ειναι το ιδιο για τον Ελληνικο λαο. Μονο μια συλλογικη ενωση ολων των πατριωτικων δυναμεων, εαν εχουν απομεινει καπιοι, χωρις πολιτικες ιδεολογιες και μονον το Εθνικο συμφερον, με μια δυναμικη αντιδραση εναντιον των εισβολεων και της τοπικης κοινοβουλευτικης χουντας μπορει να αλλαξει τον καταστροφικο δρομο που εχουν επιβαλει στην χωρα μας.

    Η ΕΕ φοβαται ακομα και τον Μπερλουσκονι, εαν εκλεγει, διοτι πιστευουν οτι θα τιναξει το Ευρω στον αερα και κατα συνεπεια ολα τα σχεδια την Γερμανικης διακυβερνησης και Κανγκελαριας για την ΕΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Όποιος δεν το βλέπει είναι γιατί έχει αναχωρήσει ήδη από τον μάταιο τούτο κόσμο. Οι μόνες πατριωτικές δυνάμεις που υπάρχουν είναι μέσα στο λαό, ασύντακτες, ασυντόνιστες, φοβισμένες. Τα σκευάσματα "πατριωτικής" γεύσης που κυκλοφορούν βρίσκονται μόνο στον εικονικό κόσμο του διαδικτύου χωρίς καμιά αληθινή επιρροή στην κοινωνία. Είναι ανύπαρκτα εκεί που βρίσκεται, δουλεύει και αγωνιά η κοινωνία, ο ελληνικός λαός. Όποιος θέλει να υποκαταστήσει τον ελληνικό λαό στην πάλη του εναντίον του καθεστώτος είναι το ίδιο επικίνδυνος με τον φασισμό. Στην ουσία είναι το alter ego του φασισμού και είναι ικανός για τα χειρότερα. Η ιστορία διδάσκει ότι μόνο ένας είναι τρόπος: η δουλειά αφύπνισης και φρονηματισμού του λαού. Όλα τ' άλλα είτε είναι μπουρδολογίες, είτε τυχοδιωκτισμοί.

      Διαγραφή
  8. Αγαπητε κε Καζακη

    Κανενας δεν μιλαει για υποκατασταση του Ελληνικου λαου, το ακριβως αντιθετο πιστευουμε αλλα χωρις ηγετες ειναι δυνατον απο μονος του να ωργανωσει αντιδραση η επανασταστση εναντιον της ωργανωμενης χουντας?

    Ποτε πιστευεις οτι θα γινει αφυπνησης του λαου ωστε να αρχισει η δαραση ..... διοτι χωρις δραση, τιποτα δεν αλλαζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όλα είναι μπουρδολογίες και ας τις σεβόμαστε όλες.
    Νομίζω ότι πρέπει να μιλάμε πιό συγκεκριμμένα.
    Γιατί να συζητάμε για λαό όταν τα άτομα δεν μπορούν να επιβιώσουν. Χρησιμοποιούμε την λέξη λαός σαν άλλη μιά δικαιολογία για να είμαστε παθητικοί; ή χρησιμοποιούμε την λέξη λαός σαν άλλη μιά δικαιολογία για να δείξουμε πόσο ανώτεροι είμαστε στο know how; ή μήπως για να θολώσουμε τα νερά;

    Όσον για την μελέτη της Ιστορίας είναι βοηθητική για να προβλέπει κανείς την ζωή των ανθρώπων που ζούν μηχανικά. Μερικές λύσεις προβλημάτων όμως, μπορεί να μην έχουν καταγραφεί ή να μην έχουν δοθεί ιστορικά. Επίσης ο λαός εκφράζεται πάντοτε από άτομα και επίσης κάθε ατομική έκφραση είναι και λαϊκή.

    Ποιά είναι η αρμοδιότητα της διακυβέρνησης;
    Με επιβολή, ακόμα κι αν χρειαστει βία, τουλάχιστον επιβίωση όλων και ελευθερία όλων, μόνο αυτή είναι η αρμοδιότητα της κυβέρνησης.

    Όσο για τον φασισμό, όλοι είμαστε φασίστες, εκτός αν είμαστε άγγελοι.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή