Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Ορισμένα ερωτηματικά σχετικά με τις προτάσεις του Μίκη Θεοδωράκη…


Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο κ. Μίκης Θεοδωράκης (6 Ημέρες, 1/12/2012) διατύπωσε μια σειρά προτάσεις για την άμεση έξοδο της Ελλάδας από την διαδικασία καταστροφής που έχει εισέλθει. Με όλο τον σεβασμό που τρέφουμε για το πρόσωπο του κ. Θεοδωράκη, οι προτάσεις του αυτές μας ξάφνιασαν και μας γέμισαν ερωτηματικά. Ας τις πάρουμε μία-μία:

  1. H Θεοποίηση της ΑΟΖ.
Να τι είπε ο κ. Θεοδωράκης: «Όσοι με άκουσαν στην εκπομπή του (κ. Παπαδάκη) θα έμαθαν ότι με την ΑΟΖ (που δεν τόλμησαν να την ανακηρύξουν οι παρούσες κυβερνήσεις μας) τριπλασιάζεται η εδαφική έκταση της χώρας και πολλαπλασιάζεται το ΑΕΠ. Συγκεκριμένα ο κ. Φώσκολος, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης και Σύμβουλος της Κυβέρνησης του Καναδά, ειδικευμένος στην έρευνα των υδρογονανθράκων, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με στοιχεία επιβεβαιωμένα από 8 διεθνή Ινστιτούτα (όπως λ.χ. το Νορβηγικό), στην ελληνική ΑΟΖ υπάρχουν τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων και ιδιαίτερα νοτίως της Κρήτης, μεγάλο μέρος των οποίων είναι άμεσα αξιοποιήσιμο χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση της Ελλάδας. Ο καθηγητής δήλωσε ότι η αξία αυτών των άμεσα αξιοποιήσιμων αποθεμάτων υπολογίζεται σε 1.700.000.000 δολάρια. Αυτό το νέο στοιχείο αλλάζει όλα τα δεδομένα της εθνικής οικονομίας και πολιτικής ζωής. Και ανησυχούμε, γιατί διαπιστώνουμε ότι ιδιαίτερα οι Γερμανοί σπεύδουν να το κατοχυρώσουν, δεδομένου ότι με το Μνημόνιο ανήκει κι αυτό στο περίφημο ταμείο, που το έργο του είναι να εκταμιεύει οποιοδήποτε μέρος του εθνικού μας πλούτου. Εάν στο παραπάνω ποσό προστεθούν και οι υπόλοιπες πηγές πλούτου όπως υποθαλάσσια κοιτάσματα, μεταλλεύματα, πράσινη ενέργεια, αξιοποίηση γης, κτηνοτροφίας, τουρισμού, ιαματικών νερών, αρχαιολογικού και πολιτισμικού πλούτου κλπ., τότε η χώρα μας πρέπει να θεωρηθεί πλούσια και αυτάρκης.»

Τι είναι η ΑΟΖ, δηλαδή η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη; Πρόκειται για το νέο μαντζούνι, τη νέα μαγική συνταγή που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα. Εδώ η αλήθεια περιπλέκεται με τον μύθο και δυστυχώς επικρατεί το παραμύθι τραβηγμένο στα άκρα. Καταρχάς η ΑΟΖ δεν ανακηρύσσεται μονομερώς από καμιά κυβέρνηση. Αυτό που προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο είναι η διατύπωση της πρόθεσης από μέρους της κυβέρνησης να οριοθετηθεί η ΑΟΖ και έπειτα ακολουθούν διαπραγματεύσεις με το όμορο κράτος για τα όριά της. Με άλλα λόγια για να οριοθετηθεί η ελληνική ΑΟΖ θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να τα βρει με την Τουρκία, την Αίγυπτο και όποια άλλη χώρα έχει έννομο συμφέρον από την χάραξή της.

Και το ερώτημα είναι το εξής: Πώς θα οριοθετηθεί η ΑΟΖ προς το συμφέρον της χώρας, όταν η Ελλάδα δεν έχει τολμήσει ούτε καν να ανακηρύξει το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου σε αρχιπέλαγος με όλα τα πολύ σημαντικά ωφελήματα που προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας; Πώς θα οριοθετηθεί η ΑΟΖ προς το συμφέρον της χώρας όταν η εθνική της κυριαρχία τελεί υπό αίρεση όσο βρίσκεται μέσα στο ΝΑΤΟ και την ευρωζώνη; Πώς θα οριοθετηθεί η ΑΟΖ προς το συμφέρον της χώρας και του λαού από την στιγμή που μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν μπορούμε να τα βρούμε με την Τουρκία ούτε καν στα στοιχειώδη; Δηλαδή στα κυριαρχικά δικαιώματα ως προς την υφαλοκρηπίδα, τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα. Πώς είναι δυνατόν να προτάσσει κάποιος την ΑΟΖ όταν το Αιγαίο έχει μετατραπεί, από πλευράς κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, σε γκρίζα θάλασσα;

Προσωπικά δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του κ. Μ. Θεοδωράκη, αλλά μήπως με το να προτάσσει την ΑΟΖ πέφτει σε παγίδα; Στην παγίδα εκείνων που θέλουν πάσει θυσία να μετατρέψουν το Αιγαίο σε «ελεύθερη θάλασσα», όπως την ονόμασε ο κ. Μεϊμαράκης με υποβολέα τις ΗΠΑ κατά την επίσκεψη Νταβούτογλου; Τι σημαίνει «ελεύθερη θάλασσα»; Σημαίνει θάλασσα όπου δεν υφίστανται κυριαρχικά δικαιώματα.

Με ανοιχτά όλα τα ζωτικά θέματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, οι ΗΠΑ προωθούν την κοινή ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας. Κοινή ΑΟΖ δεν σημαίνει συνεκμετάλλευση απλά, αλλά «ελεύθερο Αιγαίο» για το ΝΑΤΟ και τις πολυεθνικές χωρίς σύνορα, χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο. Σπρώχνοντας την Ελλάδα να μπει σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για την ΑΟΖ, βάζουν από το παράθυρο αυτό που επιδίωκαν επί χρόνια. Να θέσουν στο τραπέζι των διμερών διαπραγματεύσεων και μάλιστα από μηδενικής βάσης όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο. Κι αυτό κάλλιστα μπορούν να το πετύχουν με μια κοινή ΑΟΖ ώστε να διεθνοποιήσουν το Αιγαίο, όπως το κάνουν χρόνια τώρα αυξάνοντας διαρκώς τα διεθνή ύδατα. Με μια από κοινού συμφωνημένη ΑΟΖ παρακάμπτουν και τελειώνουν μια και καλή με τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο με την Ελλάδα να είναι ο μεγάλος χαμένος. Για τον λόγο αυτό οι ΗΠΑ πριμοδοτούν αδρά επιστήμονες και μη ώστε να αναδείξουν την ΑΟΖ ως πρώτιστο μέλημα, ως κυρίαρχο ζήτημα που επισκιάζει την ανοιχτή πληγή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, την οποία οι ίδιες την άνοιξαν και την συντηρούν διαμέσου της Τουρκικής αδιαλλαξίας.

Θέλει πολύ φιλοσοφία και ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί κανείς τι θα συμβεί αν η Ελλάδα μπει σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με όλα τα πρωτογενή ζητήματα κυριαρχικών δικαιωμάτων ανοιχτά; Όποιος λέει ότι διαμέσου της ΑΟΖ θα λυθούν και τα κυριαρχικά δικαιώματα που είναι σε εκκρεμότητα, τότε είτε δεν ξέρει τι λέει, είτε απλά πάει να σπρώξει την χώρα σε ολοκληρωτικό ξεπούλημα των κυριαρχικών της δικαιωμάτων υπό την αιγίδα της ΑΟΖ.

Προκειμένου να εντυπωσιαστεί το φιλοθεάμων κοινό και να πιστέψει ότι η ΑΟΖ είναι η μαγική λύση για όλα μας τα προβλήματα, ακούμε σημεία και τέρατα. Όπως οι ισχυρισμοί για τον τεράστιο πλούτο υδρογονανθράκων που αναφέρει και ο κ. Μ. Θεοδωράκης. Οι επιστήμονες που τον επικαλούνται ξεχνούν να πουν ότι δεν μιλούν με αποδείξεις, αλλά με εκτιμήσεις. Κι ότι οι εκτιμήσεις αυτές χρειάζονται κάμποσα χρόνια γεωφυσικής έρευνας για να επαληθευθούν, ή για να διαψευσθούν. Εικάζουν ότι υπάρχουν αυτά τα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, δεν το ξέρουν με σιγουριά γιατί συστηματικές γεωφυσικές έρευνες στα βάθη που απαιτούνται δεν έχουν γίνει. Όμως, ακόμη κι αν υπάρχουν και διαπιστώσουμε μετά από 2,3,5 ή 10 χρόνια ερευνών ότι είναι εκμεταλλεύσιμα, μπορεί η ελληνική οικονομία να περιμένει τόσο; Μπορεί ο ελληνικός λαός να αντέξει τόσο;

Δυστυχώς, η ΑΟΖ, όπως τουλάχιστον προβάλλεται από ορισμένους «ειδικούς», είναι ένα ωραίο νανούρισμα για να μην κοιμηθεί ήσυχα ο ελληνικός λαός την ώρα ακριβώς που του κλέβουν την χώρα. Η ΑΟΖ έχει νόημα και μπορεί να οριοθετηθεί από την Ελλάδα, μόνο όταν η χώρα διαθέτει πλήρη και αναπαλλοτρίωτα τα κυριαρχικά της δικαιώματα όχι μόνο στην θάλασσα, αλλά και στο έδαφός της. Όταν δηλαδή γίνει κυρίαρχο κράτος και θα έχει γλυτώσει από το καθεστώς κατοχής και εκποίησης που της έχει επιβληθεί σήμερα. Από ποιον; Από την τρόικα, δηλαδή το ΔΝΤ (ΗΠΑ), την ευρωζώνη και την ΕΕ. Κάθε άλλη απαίτηση ΑΟΖ πριν λυθεί το κορυφαίο ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει, ή αν υπάρξει είναι εκ του πονηρού.

  1. Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.

Να τι προτείνει ο κ. Θεοδωράκης: «Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιλέξουμε μια νέα κυβέρνηση από ανθρώπους που να διαθέτουν τρεις βασικές ιδιότητες: Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Ικανότητα. Αυτή η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας οφείλει να προχωρήσει αμέσως σε μια σειρά ενέργειες, όπως:
Να δηλώσει την πίστη της στο ισχύον Σύνταγμα έως ότου ολοκληρωθεί η σύνταξη και ψήφιση από τον ελληνικό λαό του νέου Συντάγματος.
Να δηλώσει ότι η χώρα μας παραμένει στην Ευρώπη, στο Ευρώ και στο ΝΑΤΟ.
Να πάψει να ζητά δάνεια και σε σχέση με το Δημόσιο Χρέος και τους τόκους ζητά από τους πιστωτές ένα χρονικό διάστημα δύο ετών, κατά το οποίο θα εξετάσει τη νομική του εγκυρότητα σύμφωνα με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο.
Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή, ο οποίος θα προβλέπει α) ακύρωση των Μνημονίων και β) την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο όλων των ενόχων για τον διασυρμό και την καταστροφή της χώρας.
Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή με τον οποίο η Ελλάδα α) ανακηρύσσει την δική της ΑΟΖ, β) προχωρεί σε διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, γ) θέτει ως όρο για την σύναψη των σχετικών κοινοπραξιών την προκαταβολή του 10% από τα προβλεπόμενα κέρδη των συνεταίρων και δ) σε ό,τι αφορά τον υπόλοιπο πλούτο της χώρα όπως λ.χ. μεταλλεύματα, ενέργεια, υποδομές, θα προτείνει επίσης διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευσή τους με την ίδρυση ειδικών κοινοπραξιών.
Να εκδώσει Κρατικό Ομόλογο με εγγύηση τον άμεσα εκμεταλλεύσιμο εθνικό μας πλούτο (κοιτάσματα Κρήτης) -πρόταση Εμφιετζόγλου.
Με την είσπραξη των πρώτων εσόδων, να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τις οικονομικές αδικίες ξεκινώντας από τα πιο αδύνατα στρώματα.
Η Υγεία και η Παιδεία θα είναι οι δύο τομείς που θα πρέπει να βοηθηθούν με όλα τα οικονομικά μέσα που θα βρεθούν.»

Σε αυτά τι να πρωτοπεί κανείς. Πώς θα δημιουργηθεί αυτή η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και ποιος θα επιλέξει τους «ανθρώπους που να διαθέτουν τρεις βασικές ιδιότητες: Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Ικανότητα», ώστε να απαρτίσουν το νέο κυβερνητικό σχήμα; Ο λαός και οι αγώνες του που κολλάνε σ’ όλα αυτά; Θα έχει λόγο ο ίδιος ο λαός, αυτοπροσώπως, για το κυβερνητικό σχήμα, ή κάποιοι άλλοι αριστίνδην θα αποφασίσουν αντ’ αυτού; Τι σχέση έχουν με την δημοκρατία όλα αυτά; Τι σχέση έχουν με την δημοκρατική παράδοση των αγώνων του λαού; Από την ιστορία των κοινωνικών, λαϊκών και εθνικών αγώνων γνωρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας δεν γεννιούνται κατ’ επιλογή, ούτε από τα πάνω, αλλά ως κορωνίδα μαζικών διαδικασιών από την βάση, από τον ίδιο τον λαό μέσα από αυθεντικές λαϊκές συνελεύσεις, όπου ο αγωνιζόμενος λαός μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να ελέγχει σε κάθε του βήμα το κυβερνητικό σχήμα. Με όποιον άλλο τρόπο αναδειχθεί μια τέτοια κυβέρνηση θα είναι εθνικής σωτηρίας, όσο και ήταν και η εθνοσωτήρια διακυβέρνηση των συνταγματαρχών στην Χούντα. Είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει. Είτε ξεκινήσει με αγαθές προθέσεις, είτε όχι. Κι αυτό γιατί πολύ απλά μια κυβέρνηση που δεν λειτουργεί ως επιτελείο ενός μάχιμου λαού που ξέρει να διεκδικεί, να κερδίζει μάχες και να προχωρά μπροστά ενάντια σε κάθε εμπόδιο, ή ανάχωμα που θα παρουσιαστεί στην πορεία του προς την νέα Ελλάδα, θα συναντήσει τέτοιες αντιστάσεις που θα την αναγκάσουν είτε να πέσει, είτε να στραφεί ενάντια στον λαό.

Η εμπειρία διδάσκει. Το πώς αναδεικνύεται μια κυβέρνηση, ένα κυβερνητικό σχήμα, κρίνει τον χαρακτήρα του και τον τρόπο που θα πολιτευθεί υπέρ του λαού, ή εναντίον του. Ότι κι αν επικαλείται στα λόγια. Και στις σημερινές συνθήκες η μόνη κυβέρνηση που μπορεί να εκφράσει πραγματικά την πάλη για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, είναι μόνο εκείνη που θα την αναδείξει ο ίδιος ο λαός μέσα από τους δικούς του αγώνες, καταλύοντας το σάπιο και απόλυτα διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό καθεστώς που αποτελεί σήμερα το πλαίσιο νομιμοποίησης του γενικευμένου ξεπουλήματος της χώρας του. Μόνο μια κυβέρνηση που ελέγχεται σε κάθε βήμα της από τον ίδιο τον λαό αυτοπροσώπως μέσα από τις δικές του συνελεύσεις και συλλογικότητες μπορεί να επιτελέσει στ’ αλήθεια έργο Εθνικής Σωτηρίας. Γι’ αυτό και χρειάζεται η διαδικασία της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης όπου ο λαός πρωτογενώς και αυτοπροσώπως θα δημιουργήσει δίκαιο από το μηδέν και θα αρχίσει την ανοικοδόμηση της χώρας του με ένα νέο αυθεντικά δημοκρατικό Σύνταγμα.

Όμως ακόμη κι αν τα παρακάμψουμε όλα αυτά ως δευτερεύοντα, ή ως ευκόλως εννοούμενα και πάλι τα ερωτήματα πληθαίνουν. Τι καλείται, πάντα κατά τον σεβαστό κ. Μ. Θεοδωράκη, να κάνει αυτή η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας;

(Α) «Να δηλώσει την πίστη της στο ισχύον Σύνταγμα έως ότου ολοκληρωθεί η σύνταξη και ψήφιση από τον ελληνικό λαό του νέου Συντάγματος.» Μα καλά πώς μπορεί μια κυβέρνηση να δηλώνει πίστη στο ισχύον Σύνταγμα, ενώ ετοιμάζει νέο Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει το παλιό; Η ίδια η προετοιμασία νέου Συντάγματος αποτελεί παραβίαση του παλιού, το οποίο προβλέπει αποκλειστικά και μόνο συγκεκριμένες αργόσυρτες και ελεγχόμενες διαδικασίες αναθεώρησης. Δήλωση πίστης στο ισχύον Σύνταγμα σημαίνει άρνηση νέου Συντάγματος.

Κι όχι μόνο αυτό. Το ισχύον Σύνταγμα έχει παραβιαστεί κατάφωρα σε όλες τις βασικές του διατάξεις που αφορούν τα δικαιώματα του λαού, την λαϊκή και εθνική κυριαρχία. Όμως η παραβίαση αυτή επιτρέπεται από το ίδιο το Σύνταγμα μιας και είναι θέμα ερμηνείας του νομοθέτη η άσκηση όλων αυτών. Κι ο νομοθέτης, δηλαδή η Βουλή, έχει νομοθετήσει επανειλημμένα και με τα απανωτά πολυνομοσχέδια, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και εφαρμοστικούς νόμους έχει αλλάξει δραστικά την συνταγματική τάξη στην χώρα σχεδόν σε όλα τα καίρια ζητήματα που αφορούν στον λαό. Με τον τρόπο αυτό έχουν ενσωματωθεί όλες οι «διεθνείς δεσμεύσεις» εναντίον της χώρας και του λαού της στο εσωτερικό δίκαιο. Ακόμη κι αν όλα αυτά τα νομοσχέδια, οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι, τα προεδρικά διατάγματα κοκ, κριθούν αντισυνταγματικά και παράνομα στο όνομα του ελληνικού (από ποιόν θα κριθούν όλα αυτά, είναι ένα ζήτημα σοβαρό) παραμένει ωστόσο το εξής σοβαρό ζήτημα. Ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση δεν αναιρούνται οι «διεθνείς δεσμεύσεις» της χώρας έναντι των δανειστών της. Έτσι δήλωση πίστης στο ισχύον Σύνταγμα και στο κοινοβουλευτικό καθεστώς που εκπορεύεται από αυτό, σημαίνει αποδοχή de facto των «διεθνών δεσμεύσεων» σε βάρος της χώρας και του λαού μας.

Μόνο με την διάλυση της ισχύουσας βουλής από τον ίδιο τον λαό, όχι για να πάμε σε νέες εκλογές, αλλά για να οδηγηθεί η χώρα το ταχύτερο δυνατό σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση ώστε να επανιδρύσει ο ίδιος ο λαός αυτοπροσώπως το κράτος του με νέο θεμελιώδη νόμο, νέο Σύνταγμα, μπορεί να απαλλαχθεί η χώρα απ’ όλες τις «διεθνείς δεσμεύσεις» που της έχουν επιβληθεί. Μόνο έτσι ο λαός μπορεί να επανατοποθετήσει τα πάντα από μηδενική βάση και να αρνηθεί οτιδήποτε βλάπτει τα συμφέροντα και την κυριαρχία του. Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας έχει νόημα μόνο σαν ένα μεταβατικό κυβερνητικό σχήμα που αναδεικνύει και ελέγχει άμεσα ο ίδιος ο λαός μέσα από τις οργανώσεις του για την περίοδο που θα χρειαστεί να συγκληθεί η Συντακτική Εθνοσυνέλευση και να ψηφίσει νέο Σύνταγμα. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα είναι μια από τα ίδια και χειρότερα. Ότι προθέσεις κι αν τρέφουν οι συντελεστές της.

(Β) «Να δηλώσει ότι η χώρα μας παραμένει στην Ευρώπη, στο Ευρώ και στο ΝΑΤΟ.» Αυτό κι αν είναι! Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας θα δηλώσει πίστη σε εκείνες ακριβώς τις δυνάμεις που της έχουν επιβάλει το νέο καθεστώς κατοχής και δουλοπαροικίας του χρέους. Τότε «Εθνική Σωτηρία» από ποιον; Από τον ελληνικό λαό; Ή μόνο από τους ντόπιους κομπραδόρους και προδότες της πολιτικής υποταγής; Πώς γίνεται ένα κίνημα «εθνικής σωτηρίας» να στρέφεται μόνο και αποκλειστικά ενάντια στους εγχώριους δωσίλογους, αλλά όχι ενάντια στα ξένα αφεντικά; Πώς θα φαινόταν στον κ. Θεοδωράκη αν το ΕΑΜ στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής στρεφόταν αποκλειστικά και μόνο ενάντια στις κυβερνήσεις των δωσίλογων, των ταγμάτων ασφαλείας, των μπουραντάδων, των κουκουλοφόρων και δήλωνε πίστη στις αρχές κατοχής; Αυτό δεν ζητούσαν και οι Γερμανοί καταχτητές τότε; Να δηλώσει υποταγή το κίνημα εθνικής αντίστασης διότι με βάση την συνθήκη της Χάγης του 1907 κάθε χώρα που ηττήθηκε σε πόλεμο μπορεί νομίμως να τελεί υπό κατοχή από τον νικητή και μάλιστα η κατεχόμενη χώρα και ο λαός της υποχρεούνται να επωμιστούν τα κόστη διατήρησης των δυνάμεων κατοχής. Το έκανε αυτό το κίνημα αντίστασης; Αν το έκανε πώς θα το χαρακτηρίζαμε σήμερα;

Πώς είναι δυνατόν να κερδηθεί η εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, πώς είναι δυνατόν να κερδηθεί η αληθινή λαϊκή κυριαρχία υπό καθεστώς «Ευρώπης», ευρώ και ΝΑΤΟ; Τι παραπάνω χρειάζεται να υποστεί η χώρα και ο λαός της για να γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορεί ούτε καν να επιβιώσουμε εντός της σημερινής «Ευρώπης», του ευρώ και του ΝΑΤΟ; Άλλωστε ο ίδιος ο κ. Θεοδωράκης δεν είχε καταγγείλει την οικοδόμηση του 4ου Ράιχ στην «Ευρώπη» διαμέσου της ευρωζώνης; Τι απέγινε το 4ο Ράιχ; Εξαφανίστηκε, ή πρόκειται να το πολεμήσουμε δηλώνοντας υποταγή και πίστη σ’ αυτό; Δεν δηλώνεις πίστη και υποταγή στον κατακτητή, στα όπλα και στα μέσα κατοχής της χώρας και του λαού σου για να τον πολεμήσεις. Δηλώνεις πίστη και υποταγή μόνο όταν θέλεις να παραδοθείς και να συνθηκολογήσεις.

Όμως ακόμη κι αν υπάρχει κάθε καλή πρόθεση στην Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, τι θα γίνει με όσους δεν θέλουν να δηλώσουν πίστη και υποταγή στην «Ευρώπη», το ευρώ και το ΝΑΤΟ; Τι θα γίνει με όσους σαν κι εμάς που δεν θα σταματήσουμε ούτε στιγμή να πολεμάμε με κάθε μέσο ενάντια στις δυνάμεις της νέας κατοχής της «Ευρώπης», του ευρώ και του ΝΑΤΟ προκειμένου να απελευθερωθεί η χώρα και ο λαός της; Μήπως η κυβέρνηση των αξίων, ανεξάρτητων και εντίμων θα μας μπουντρουμιάσει στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας»; Ή θα μας θεωρήσει εχθρούς του έθνους και της σωτηρίας του;

(Γ) «Να πάψει να ζητά δάνεια και σε σχέση με το Δημόσιο Χρέος και τους τόκους ζητά από τους πιστωτές ένα χρονικό διάστημα δύο ετών, κατά το οποίο θα εξετάσει τη νομική του εγκυρότητα σύμφωνα με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο.» Και μετά ξυπνήσαμε όλοι μαζί. Ωραία τα όνειρα, ιδίως όταν δεν γνωρίζεις το πρόβλημα, αλλά ας έρθουμε στα σκληρά γεγονότα. Μπορεί να μας πει ο κ. Θεοδωράκης, ή τέλος πάντων οι «επιστήμονες» που επινόησαν αυτή την πρόταση, ένα ιστορικό παράδειγμα υπερχρέωσης μιας χώρας όπου οι δανειστές του επέτρεψαν – δίχως καταστροφικά ανταλλάγματα και χωρίς αποικιακού τύπου παρεμβάσεις στα εσωτερικά του – να κάνει ένα διάλλειμα δυο ετών μέχρι να ανακαλύψει ποιο κομμάτι από το χρέος του είναι παράνομο και ποιο νόμιμο; Σε ποια χώρα στην υφήλιο από το 1815 – που άρχισε ουσιαστικά ο εξωτερικός δανεισμός – έως σήμερα συνέβη αυτό το θαύμα; Πουθενά και σε καμιά χώρα-οφειλέτη. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί οι χώρες αυτές δεν διέθεταν Κυβερνήσεις Εθνικής Σωτηρίας; Ή γιατί πολύ απλά οι δανειστές, όσο τους αναγνωρίζεις, έχουν το πάνω χέρι κι έτσι μπορούν να σου επιβάλουν ότι τους συμφέρει; Ιδίως όταν σου ελέγχουν μέχρι και το νόμισμα που κυκλοφορεί στην οικονομία σου.

Προσωπικά, όμως, αυτό που με φοβίζει μ’ αυτήν την πρόταση δεν είναι το «όχι» των δανειστών, αλλά το «ναι». Για φανταστείτε να πουν «ναι». Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος από τους φωστήρες που επινόησαν αυτή την πρόταση, πώς θα μπορέσει να πορευθεί η ελληνική οικονομία αυτά τα δυο χρόνια; Πώς θα μπορέσει να γίνει ανάπτυξη, να κάνει επενδύσεις, να αναχαιτίσει την ανεργία με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, να καλύψει τα εξωτερικά και δημόσια ελλείμματα εντός του ευρώ χωρίς να προσφύγει σε νέο δανεισμό; Από πού θα βρει τις χρηματικές ροές που χρειάζεται; Οι τρόποι για να χρηματοδοτηθεί μια οικονομία είναι δυο: με δάνεια κεφάλαια και συσσώρευση χρέους, ή με ίδια χρηματοδότηση με δικό της εθνικό κρατικό νόμισμα που δεν συσσωρεύει χρέος. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να χρηματοδοτηθεί η οικονομία παρά μόνο με χρέος.

Επομένως ακόμη κι αν οι δανειστές, σε μια κίνηση απίστευτης ελεημοσύνης, χαρίσουν το σύνολο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, η οικονομία της χώρας θα συνεχίσει να συσσωρεύει χρέη με τέτοιους ρυθμούς που γρήγορα θα μας φέρει στην ίδια κατάσταση με την σημερινή. Ανάπτυξη χωρίς χρέος εντός της ευρωζώνης δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αυτό φαίνεται από την κατάσταση υπερχρέωσης (ιδιωτικής και δημόσιας) σε όλες τις χώρες μέλη του ευρώ. Απλά οι πλεονασματικές χώρες έχουν βραδύτερους ρυθμούς αύξησης του χρέους, απ’ ότι οι ελλειμματικές χώρες του ευρώ. Και οι δυο κατηγορίες χωρών αργά ή γρήγορα θα βουλιάξουν στην χρεοκοπία όσο διατηρούν το ευρώ. Όπως υποδηλώνει άλλωστε και η πορεία της ευρωζώνης, από το κακό στο χειρότερο, όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Βέβαια, όλα αυτά ισχύουν για τις άλλες χώρες, διότι όσο η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας θα ψάχνει το χρέος τα δυο αυτά χρόνια για «να εξετάσει τη νομική εγκυρότητα σύμφωνα με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο», η ελληνική οικονομία και κοινωνία θα έχουν βιώσει την ολοκληρωτική κατάρρευση, μιας και εντός του ευρώ δεν υπάρχει κανένας τρόπος αποτροπής της. Ενώ οι δανειστές θα συνεχίσουν να συσσωρεύουν απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας, ιδίως αν της κάνουν την διευκόλυνση της παύσης των δυο ετών. Έτσι, στο τέλος των δυο ετών μπορεί η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας να έχει ανακαλύψει – προσωπικά πολύ αμφιβάλω – ποιο από το χρέος είναι παράνομο και ποιο όχι, αλλά η Ελλάδα και ο λαός της θα έχουν αναφωνήσει προ πολλού «τετέλεσται».

(Δ) «Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή, ο οποίος θα προβλέπει α) ακύρωση των Μνημονίων και β) την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο όλων των ενόχων για τον διασυρμό και την καταστροφή της χώρας.» Με τις δανειακές συμβάσεις, τους εφαρμοστικούς νόμους, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και γενικά όλες τις πράξεις που έχουν ενσωματώσει στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας τις «διεθνείς δεσμεύσεις» έναντι των δανειστών, τι θα γίνει; Θα ακυρωθούν κι όλα αυτά; Ας υποθέσουμε πώς ναι. Τότε πώς θα γίνει η Ελλάδα να αρνείται όλες τις δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές της, αλλά θα συνεχίζει να αναγνωρίζει τα χρέη της; Πώς γίνεται να αποδέχεσαι ότι χρωστάς, αλλά να μην αποδέχεσαι τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών σου; Πολύ περισσότερο από την στιγμή που οι δανειστές σου ελέγχουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας σου κι εσύ δεν έχεις ούτε καν δικό σου νόμισμα;

Κι αν οι δανειστές σου, που τώρα πια δεν είναι ιδιώτες, αλλά κράτη και υπερεθνικοί οργανισμοί, απαιτήσουν την τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο όνομα του ελληνικού λαού; Τι θα κάνει η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας; Θα δείξει μήπως το Ειδικό Δικαστήριο που υποτίθεται ότι θα δικάσει τους ενόχους «για τον διασυρμό και την καταστροφή της χώρας»; Και φυσικά θα τους δικάσει το Ειδικό Δικαστήριο όπως φαντάζομαι δίκασε και το παλιό σκάνδαλο Κοσκωτά το 1989, ή όπως δικάζονται σωρηδόν στην χώρα μας όλοι οι πρωθυπουργοί, υπουργοί και το σινάφι τους για τα αίσχη που έχουν κάνει στην χώρα μας; Και ποιοι θα τους δικάσουν; Οι ανώτατοι δικαστές που βρήκαν το μνημόνιο συνταγματικό; Οι ίδιοι που δεν βρήκαν να πουν ούτε λέξη για την εθνική προδοσία που συντελείται τόσο ξεδιάντροπα τα τελευταία τρία χρόνια; Αυτοί που απειλούν με πειθαρχική δίωξη όποιον εισαγγελέα, ή δικαστικό τολμήσει και μιλήσει για «νέα κατοχή», για «δωσίλογους» και «προδότες»; Μα αν αυτοί κληθούν να δικάσουν και να καταδικάσουν του ενόχους, τότε τι θα κάνουν με τους εαυτούς τους που έδρασαν ως τυπικοί συνεργοί και συναυτουργοί της εθνικής προδοσίας; Θα δικάσουν και τους εαυτούς τους;

Αλλά ας πούμε ότι το Ειδικό Δικαστήριο δικάζει του ενόχους με τρόπο που δεν προβλέπεται από το ισχύων Σύνταγμα – στο οποίο έχει δηλώσει πίστη η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας – ούτε από το καθεστώς που διέπει την δικαιοσύνη στα ανώτατα κλιμάκιά της και τους καταδικάζει. Και λοιπόν; Από πότε η όποια καταδίκη του Ειδικού Δικαστηρίου αποτελεί επιχείρημα με βάση το διεθνές δίκαιο για την άρνηση των «διεθνών δεσμεύσεων» και μάλιστα εκείνων που έχουν ενταχθεί στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας; Όποια κι αν είναι η πιθανή απόφαση, αυτό αφορά τα εσωτερικά της Ελλάδας και δεν αφορούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί έναντι των δανειστών. Από την στιγμή που η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας αποδέχεται την κοινοβουλευτική συνέχεια του σημερινού κράτους, οι δανειστές θα έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν την εκτέλεση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει οι προκάτοχες κυβερνήσεις της Ελλάδας. Ειδικά από την στιγμή που η χώρα έχει λάβει χρήματα έναντι των δεσμεύσεων που της έχουν επιβληθεί. Εκτός κι αν η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας στύψει τον λαό για να γυρίσει πίσω το μέρος από τα 240 δις ευρώ δανείων που έχουν εισπραχθεί με εγγύηση τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε βάρος της χώρας. Είναι κάτι τέτοιο δυνατό; Ή μήπως θα καταλήξει και η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας να κάνει τα ίδια και χειρότερα στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας»; Ιδίως από την στιγμή που οι δανειστές χάρις στο ευρώ και το ευρωσύστημα τραπεζών στο οποίο υπάγεται η χώρα, διαθέτουν τη δυνατότητα να στραγγαλίσουν χρηματοπιστωτικά την ελληνική οικονομία χωρίς αυτή να μπορεί να κάνει το οτιδήποτε για να αμυνθεί με δεδομένη την παραμονή της στο ευρώ.

(Ε) «Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή με τον οποίο η Ελλάδα α) ανακηρύσσει την δική της ΑΟΖ, β) προχωρεί σε διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, γ) θέτει ως όρο για την σύναψη των σχετικών κοινοπραξιών την προκαταβολή του 10% από τα προβλεπόμενα κέρδη των συνεταίρων και δ) σε ό,τι αφορά τον υπόλοιπο πλούτο της χώρα όπως λ.χ. μεταλλεύματα, ενέργεια, υποδομές, θα προτείνει επίσης διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευσή τους με την ίδρυση ειδικών κοινοπραξιών.» Εδώ τι να πει κανείς; Για την ΑΟΖ τα είπαμε στην αρχή. Καμιά κυβέρνηση υπό το υπάρχων διεθνές δίκαιο της θάλασσας δεν μπορεί να ανακηρύξει από μόνη της την ΑΟΖ. Μπορεί μόνο να ζητήσει την οριοθέτησή της μέσα από διαπραγματεύσεις με τις όμορες χώρες. Κι επομένως όσο η χώρα δεν διαθέτει εθνική κυριαρχία, ενώ τα κυριαρχικά της δικαιώματα αμφισβητούνται, ή έχουν παραδοθεί ως εγγύηση στους δανειστές της, η ιστορία της ανακήρυξης της ΑΟΖ μπορεί να κρύβει τρομακτικές παγίδες. ΑΟΖ υπό τις σημερινές συνθήκες σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση οριοθέτηση του θαλάσσιου οικοπέδου προκειμένου να το πάρουν οι δανειστές.

Τα υπόλοιπα περί προκαταβολών, διεθνών κοινοπραξιών και άλλων τινών δεν διαφέρουν σε τίποτε από αυτά που σχεδιάζονται ήδη για την λεηλασία του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας. Σε τι διαφέρει αυτή η πρόταση από τις προτάσεις Χατζηδάκη και «επενδυτών»; Δίχως εθνικοποίηση όλου του φυσικού, ορυκτού και μεταλλευτικού πλούτου της χώρας δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για αξιοποίησή του υπέρ του ελληνικού λαού. Μπορεί να γίνει εθνικοποίηση εντός του ευρώ; Ούτε κατά διάνοια. Εντός του ευρωσυστήματος δεν επιτρέπεται ούτε καν η διακρατική συμφωνία δίχως να παρεμβάλλονται ιδιωτικά συμφέροντα που επωφελούνται από αυτήν. Αυτό είναι το ζητούμενο για την αξιοποίηση του εθνικού πλούτου της χώρας; Να βρούμε τους κατάλληλους για να τον ξεπουλήσουμε;

Επιπλέον, μια τέτοια πρόταση δεν μπορεί να την έχουν κάνει σοβαροί επιστήμονες που γνωρίζουν το αντικείμενό τους. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που την συνδέουν με την άμεση ανακούφιση της χώρας από την κρίση χρέους και την ύφεση. Μόνο τεχνοκράτες της κακιάς συμφοράς μπορεί να την έχουν σκεφτεί που ξέρουν από επενδύσεις αρπαχτής. Διαφορετικά δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι ο φυσικός και ορυκτός πλούτος μιας χώρας δεν προσφέρεται κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς σαν μια εύκολη λύση για να ξεφύγει κανείς από την κρίση. Εκτός κι αν έχουν στο μυαλό τους το ξεπούλημα με όρους χρηματαγορών. Αυτό δηλαδή που γίνεται σήμερα.

Η σοβαρή αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου υπέρ της χώρας και του λαού θέλει σχέδιο. Απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό αναγκών και διαθέσιμων πόρων σε βάθος δεκαετιών. Μια σοβαρή χώρα που φροντίζει για τον λαό της δεν πέφτει με τα μούτρα στους φυσικοπαραγωγικούς πόρους της, ακόμη κι αν έχει άφθονους. Ιδίως αν έχει άφθονους. Φροντίζει να τους αποτυπώσει πρώτα με ακρίβεια και να εκτιμήσει επακριβώς την αξία τους. Εκτιμά πρώτα που και πώς μπορούν να συνεισφέρουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας της, ιδίως στην ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας και ύστερα σκέφτεται την διάθεσή τους στην διεθνή αγορά. Και τέλος φροντίζει κάθε παρέμβαση για την αξιοποίησή τους να μην τραυματίζει βάναυσα το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Για παράδειγμα το να γεμίσει με γεωτρύπανα και πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου το Αιγαίο, ιδίως αν υπάρχουν αυτά τα αποθέματα υδρογονανθράκων που ισχυρίζονται κάποιοι, δεν είναι ότι καλύτερο για τον λαό και την χώρα. Η ισορροπία της οικονομίας με το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον αξίζει πολύ περισσότερα από το να γίνουμε Σεΐχηδες του πετρελαίου, όπως ονειρεύονται ορισμένοι «ιδιώτες». Εκτός κι αν έχουμε νοοτροπία τριτοκοσμικής χώρας που ξεπουλά τους πόρους της στη διεθνή αγορά, με αντάλλαγμα την ερήμωσή της.

Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά πλούσια σε αποθέματα ορυκτού και μεταλλευτικού πλούτου, σε πηγές εναλλακτικής ενέργειας, κοκ., αλλά όχι για την διεθνή αγορά. Αν κυριαρχήσει η λογική ότι αξιοποιούμε αυτά τα αποθέματα για να πληρώσουμε το χρέος και για να τα κονομήσουμε από την διεθνή αγορά, η Ελλάδα θα μετατραπεί σε κρανίου τόπο, όπως όλες οι χώρες που αντιμετώπισαν τον φυσικό τους πλούτο με ανάλογο τρόπο. Δείτε την Νιγηρία, το Κονγκό και γενικά την Αφρική έως το Κέιπ Τάουν για να διαπιστώσετε που οδηγεί αυτή η λογική, έστω κι αν προέρχεται από τις καλύτερες αρχικές προθέσεις. Ο φυσικός πλούτος της χώρας μπορεί να αξιοποιηθεί υπέρ του λαού, αφού πρώτα η χώρα ξεμπερδέψει με το χρέος σαν μηχανισμό υποταγής και υποδούλωσης, αφού πρώτα κερδίσει την εθνική της κυριαρχία και ανεξαρτησία και τότε θα το κάνει πάντα με μέτρο και με κριτήριο την ανάγκη του λαού να ζει σε μια χώρα όπου η φυσική ομορφιά της είναι αδιαπραγμάτευτη.

(Στ) «Να εκδώσει Κρατικό Ομόλογο με εγγύηση τον άμεσα εκμεταλλεύσιμο εθνικό μας πλούτο (κοιτάσματα Κρήτης) -πρόταση Εμφιετζόγλου. Με την είσπραξη των πρώτων εσόδων, να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τις οικονομικές αδικίες ξεκινώντας από τα πιο αδύνατα στρώματα.» Και μόνο το γεγονός ότι αυτή η πρόταση προέρχεται από κάποιον σαν τον κ. Εμφιετζόγλου, θα έκανε τον οποιοδήποτε αληθινό πατριώτη, τον οποιοδήποτε αληθινό δημοκράτη να κοντοσταθεί και να το σκεφτεί δυο και τρεις φορές. Αυτοί είναι οι «επιστήμονες» σύμβουλοι του κ. Θεοδωράκη; Τύποι σαν τον Εμφιετζόγλου; Μα αυτοί και το σινάφι τους κυβερνάνε την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις λεηλασίας που μας έφεραν στην σημερινή χρεοκοπία. Ξέχασε ο κ. Θεοδωράκης ότι ο κ. Εμφιετζόγλου ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της ληστείας του Χρηματιστηρίου το 1999-2000; Ξέχασε τα σκάνδαλα της Μηχανικής, τις δόλιες πτωχεύσεις, τις αρπαχτές από τα «μεγάλα έργα», κοκ; Με τέτοια υλικά και με τέτοιους ανθρώπους, με προφανή «Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Ικανότητα», φαντάζεται την Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας; Αν ναι, τότε ζήτω που καήκαμε. Αυτή δεν θα είναι Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, αλλά κυβέρνηση εθνικής πανωλεθρίας.

Όσο για το κρατικό ομόλογο, η πρόταση μας αφήνει άναυδους. Σε τι διαφέρει αυτή η πρόταση από τα κρατικά ομόλογα του Σημίτη που έβαλε εγγύηση ανελαστικά κρατικά έσοδα από μουσεία και μερίσματα; Αυτά δεν μας έφεραν στην κατάσταση που βρισκόμαστε; Αφήστε που για να γίνει κάτι τέτοιο θα υποχρεωθεί το ελληνικό κράτος να δώσει τα κοιτάσματα σε διεθνείς εταιρείες με αναγνωρισμένη πιστοληπτική ικανότητα από τους γνωστούς οίκους και μάλιστα με όρους αποδεχτούς από την διεθνή αγορά. Με άλλα λόγια, κλάψτε τα κοιτάσματα. Τέλος ποιος θα διαπραγματευθεί την κίνηση αυτού του κρατικού ομολόγου στις διεθνείς αγορές; Μα ποιος άλλος; Η ιδιωτική Τράπεζα της Ελλάδος, που ελέγχεται απόλυτα από την ΕΚΤ στην Φρανκφούρτη και τον ΟΔΔΗΧ που αποτελεί κράτος εν κράτει κατ’ απαίτηση του ευρωσυστήματος ώστε να μην αποκαλύπτονται οι χειραγωγήσεις στην αγορά τίτλων χρέους. Ο μόνος που θα μπορούσε να κερδίσει από ένα τέτοιο ομόλογο υπό καθεστώς ευρωσυστήματος είναι οι κερδοσκόποι και τα επενδυτικά κεφάλαια γύπες. Τέτοια πρόταση μόνο κάποιος σαν τον κ. Εμφιετζόγλου θα μπορούσε να σκεφτεί. Είναι όμως δυνατό να την αποδέχεται κάποιος σαν τον κ. Μ. Θεοδωράκη;

Η κατάσταση της χώρας μας και του λαού μας έχει φτάσει στο απροχώρητο, ενώ οι προοπτικές μας είναι πολύ χειρότερες απ’ ότι την εποχή της πρώτης ναζιστικής κατοχής. Ήδη έχει ξεκινήσει ο μηχανισμός ομοσπονδοποίησης της «Ευρώπης», με πρώτο θύμα την Ελλάδα η οποία θα χάσει την κρατική της υπόσταση προκειμένου να αφομοιωθεί από το νέο υπερεθνικό κρατικό μόρφωμα που γεννιέται σιγά-σιγά πάνω στα ερείπια των χωρών του νότου, αλλά και των λαών ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και εμείς τι κάνουμε; Των οικειών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν, όπως θα έλεγε κι ο Αίσωπος αν ζούσε σήμερα!

34 σχόλια:

  1. Δημήτρη είσαι εξαιρετικός... Μιλάς με επιχειρήματα απτά και αυτό αρκεί. Πώς να γυρίσει όμως? Πώς? Σε διαβάζω, συμφωνώ με τα περισσότερα, αλλά πώς θα αλλάξει? Σε μια εποχή βίαιων καταστολών, τυφλής προπαγάνδας κλπ... Δεν ξέρει σε τι να πιστέψει ο κόσμος πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Δημήτρη λές: "Οι τρόποι για να χρηματοδοτηθεί μια οικονομία είναι δυο: με δάνεια κεφάλαια και συσσώρευση χρέους, ή με ίδια χρηματοδότηση με δικό της εθνικό κρατικό νόμισμα που δεν συσσωρεύει χρέος." Συμφωνώ. Το πρόβλημα όμως είναι πώς θα χρηματοδοτήσεις, με εθνικό νόμισμα, μια οικονομία που: (α)Ακόμη και αυτά τα (ολίγα πλέον) που παράγει σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται στις εισαγωγές, (β) Για να ανατάξει την παραγωγική της βάση χρειάζονται επενδύσεις σε κεφαλαιουχικά αγαθά, και το εθνικό της νόμισμα δεν είναι ουσιαστικά αποδεκτό στις διεθνείς συναλλαγές (τουλάχιστον μέχρι να ανασυγκροτηθεί παραγωγικά). Άν μου δώσες μια ικανοποιητική απάντηση σε αυτό, σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα συντάσσομαι μαζί σου

    Μηνάς Βλάσσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Μηνα, ισως σου φανω διαφωτιστικος. Οχι οσο θα μπορουσε ο Δημητρης αλλα ελπιζω αρκετα.

      Κατ' αρχας δεν πιστευω να νομιζεις οτι "θα περασουμε το ποταμι" χωρις να βρεξουμε κ.λο". Ο πρωτος καιρος θα ειναι πολυ δυσκολος, και βεβαια, αν καποιος ανησυχει για ανταλλακτικα της BMW του, θα πρεπει να συνεχισει να ανησυχει.
      Επισης θα θυμασαι οτι οταν ειχαμε δραχμη πληρωναμε σε δολλαρια ή Ευρω. Που τα βρισκαμε;
      Ποσο χρονο αντεχεις σε "βασικη επιβιωση" μεχρι να ξεκινησει η αναπτυξη; Ο Δημητρης εχει πει οτι χρειαζεται 6 μηνες έως 2 χρονια. Αντεχεις; Ενημερωσου απο :
      ΑΓΡΟΤΙΚΑ :
      Είναι η ΠΑΣΕΓΕΣ αυτάρκης σε (γεωργο)οικονομολόγους ;
      http://nomoregreeklies.wordpress.com/2012/02/03/%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1/

      ΕΝΕΡΓΕΙΑ - ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ :
      Με τα θερμοηλεκρικα μας να μπορουν να καλυψουν το 70-75% της ζητησης εκτιμω οτι θα τα καταφερουμε, με μια "πολιτικη οικιακης εξοικονομησης ηλεκτρισμου".
      Η αγορα καυσιμων θα γινει οπως παντα. Εκτιμω οτι ηδη η καναναλωση πετρελαιου κινησης ΚΑΙ θερμανσης εχει πεσει στα ταρταρα.

      ΦΑΡΜΑΚΑ : Ειμασταν παραγωγοι βασικων φαρμακων. Δεν βλεπω τον λογο να καθυστερησουμε να επανελθουμε. Στα εξειδικευμενα φαρμακα θα τα αγοραζουμε εξωθεν.

      Η "δραχμη" δεν θα διαπραγματευεται. Πραγματι θα ειναι ενα "πληθωρισμενο νομισμα". Ο τουρισμος και οι λοπες εξαγωγες μας θα ειναι η πηγη συναλλαγματος (οπως ηταν τοτε).

      Υπο αυτους τους ορους, τα Ελληνικα προϊοντα θα ειναι παμθηνα και αρα ιδιαιτερα ανταγωνιστικα (κυριως αν πλαισιωθουν απο ενεργειες μαρκετιν), ο τουρισμος επισης θα εκτιναχθει, και οι επενδυσεις (απο οικονομικης αποψης) θα ανεβουν καθετα.

      Εγκειται στους -τοτε- κυβερνοντες να προσανατολισουν τις επενδυσεις σε στρατηγικους στοχους και τις δαπανες στο χαμηλοτερο δυνατον επιπεδο.

      2 χρονια προς την ελευθερια... ειναι πολλα;

      Βεβαια, πολλα αλλα ερωτηματικα (μη νομισματικα) ζητανε επισης απααντησεις.
      ΘΕΣΜΟΙ, ΣΥΝΤΑΓΜΑ
      ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
      ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
      ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ και ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΑΜΥΝΑ.

      Ελπιζω να ειμουν βοηθητικος.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Γιάννη,
      αυτά που λές είναι ορθά στο οικονομικό περιβάλλον του 1960.
      Σήμερα, άν δεν έχεις ισχυρό νόμισμα (μέ άλλα λόγια-δεν αγοράζεις φτηνά) και δέν παράγεις διαφοροποιημένα και καινοτόμα προϊόντα (με άλλα λόγια-δεν πουλάς ακριβά), η μοίρα σου είναι παρόμοια με εκείνη χωρών όπως πχ το Μπαγκλαντές..
      Σε ελληνική εκδοχή-θα γίνουμε μια χώρα υποδοχής φτηνού (φτηνιάρικου) τουρισμού και επενδύσεων αποικιακού τύπου, με ανάλογους μισθούς, συνεχείς υποτιμήσεις,υπερπληθωρισμό, κλπ..
      Απο την άλλη, βέβαια, άν η κυρίαρχη πολιτική στην ΕΖ δεν αλλάξει, και ταυτόχρονα εμείς συνεχίσουμε να αλληλοσπαραζόμασε στο εσωτερικό, η μοίρα μας θα είναι περίπου ή ίδια: Σταδιακή μετατροπή της χώρας σε ΕΟΖ μέσα στην ΕΕ.
      Δυστυχώς, δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις (δεν "βγαίνουν λαγοί απο το καπέλλο")..

      Διαγραφή
    3. Φοβάμαι, αγαπητέ Μηνά, ότι εσύ μιλάς με όρους ανοιχτής οικονομίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι αναγκαίο για μια οικονομία να είναι εξωστρεφής, δηλαδή να στηρίζεται στις εξαγωγές και ούτε να έχει ισχυρό διεθνώς διαπραγματεύσιμο νόμισμα. Το Μπαγκλαντές είναι στην κατάσταση αυτή γιατί ακριβώς στηρίζεται στην λογική που περιγράφεις. Όσο πιο ανοιχτές οι οικονομίες γίνονται στις διεθνείς αγορές, όσο πιο εξαρτώμενες από ισχυρά παγκόσμια νομίσματα και από κεφάλαια των διεθνών χρηματαγορών, τόσο περισσότερο πολώνεται η παγκόσμια οικονομία σε μια χούφτα, όλο και λιγότερων, οικονομιών τύπου ΗΠΑ, Γερμανίας κοκ και σε μια πληθώρα χρεοκοπημένων ή υπό καθεστώς χρεοκοπίας χωρών τύπου Μπαγκλαντές. Και να φανταστείς ότι το Μπαγκλαντές είναι από τις πιο ανοιχτές και εξαγωγικές οικονομίες του πλανήτη με τις εξαγωγές του να φτάνουν στο 21% του ΑΕΠ και τις εισαγωγές του στο 27% του ΑΕΠ με συναλλαγματικά αποθέματα διπλάσια από την Ελλάδα. Το δημόσιο χρέος της χώρας αυτής είναι μόλις 37% του ΑΕΠ. Ενώ το εξωτερικό του χρέος μόλις το 22% του ΑΕΠ. Ωστόσο είναι μια χρεοκοπημένη χώρα με τον λαό να σφαδάζει από την εξαθλίωση και τις κοινωνικές υποδομές της χώρας να θυμίζουν μεσαίωνα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι συμβαίνει αυτό ακριβώς που περιγράφεις. Είναι μια οικονομία που εξαρτάται από τις εξωτερικές αγορές και από την προσέλκυση κεφαλαίων από το εξωτερικό, τις διεθνείς αγορές. Παρεπιπτόντως το Μπαγκλαντές έχει ισχυρότερη βιομηχανία από την Ελλάδα με συμμετοχή στο ΑΕΠ 29%, υπερδιπλάσια από την συμμετοχή της βιομηχανίας στην Ελλάδα. Ενώ το ύψος των επενδύσεων στην οικονομία φτάνει το 25% του ΑΕΠ, όνειρο απατηλό για την ελληνική οικονομία εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, ολόκληρη η παραγωγή και οι επενδύσεις ελέγχονται από τις πολυεθνικές και γίνονται με σκοπό την εξαγωγή. Το Μπαγκλαντές θα παραμείνει έτσι όσο παραμένει ανοιχτό στις δυνάμεις των διεθνών αγορών και δεν στηρίζεται πρωταρχικά στην εσωτερική του αγορά.
      Αυτό λείπει και από την ελληνική οικονομία. Το πρωταρχικό είναι να ανασυνταχθεί η εσωτερική αγορά και να της δοθεί μια δυνατά ώθηση. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού, όπως και την αποφασιστική ενίσχυση των λαικών εισοδήματων. Δίχως αυτό ότι και να συζητάμε είναι μάταιο. Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Μόνο με εθνικό κρατικό νόμισμα. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Το νόμισμα θα εκφυλιστεί και θα γίνει πληθωριστικό; Όχι. Διότι το νόμισμα απηχεί την δυναμική της οικονομίας σου κι αν μετατρέπεται σε θέσεις εργασίας, επενδύσεις, παραγωγή και εισόδημα, δεν είναι πληθωριστικό. Αρκεί βέβαια να τσακίσεις και τα μονοπωλιακά κυκλώματα της αγοράς.

      Διαγραφή
    4. Παραγωγή και παραγωγική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν επιβληθεί έλεγχος της κίνησης του κεφαλαίου και δεν τεθεί υπό καθεστώς επιλεκτικού ανταγωνιστικού προστατευτισμού η οικονομία. Με τον τρόπο αυτό θα σταματήσει η αιμοραγία κεφαλαίων από την χώρα καθώς και η κερδοσκοπία σε βάρος με κεφάλαια από το εξωτερικό που εισρέουν σε αναζήτηση εύκολου κέρδους. Ταυτόχρονα ο επιλεκτικός ανταγωνιστικός προστατευτισμός δεν θα επιτρέψει τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές με βάση το κέρδος του μεσάζοντα, ή της πολυεθνικής, ενώ θα δώσει την δυνατότητα ανταγωνισμού στον έλληνα παραγωγό με όρους υψηλής παραγωγικότητας και ποιότητας. Κι όχι με όρους τιμής, όπως συμβαίνει σήμερα. Ο βασικός προσανατολισμός της παραγωγής θα πρέπει να είναι η ικανοποίηση και η στήριξη της εγχώριας αγοράς και μετά οι εξαγωγές. Αυτό θα επιτρέψει την ορθολογική και με σχέδιο αξιοποίηση των "συγκριτικών πλεονεκτημάτων" της ελληνικής οικονομίας με πρώτη προτεραιότητα την αγροτική οικονομία και κατόπιν την βιομηχανία.
      Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής παραγωγής σήμερα δεν είναι η έλλειψη κεφαλαιουχικών αγαθών, αλλά ο δείκτης αξιοποίησης του παραγωγικού δυναμικού που έχει πέσει στο 60%, επίπεδο πρωτοφανές για οικονομία, ακόμη και σε συνθήκες κρίσης. Επομένως το πρώτο μέλημά μας θα είναι να μπει μπρος ξανά η παραγωγική μηχανή της οικονομίας. Πρώτα η αγροτική οικονομία και παράλληλα η βιομηχανία. Ότι χρειαστεί η οικονομία σ' αυτό το στάδιο εκκίνησης θα τα βρει εύκολα. Δεν χρειάζεται να προσφύγει καν στις ανεπτυγμένες αγορές. Κεφαλαιουχικά αγαθά σήμερα μπορείς να βρεις ακόμη κι από το Μπαγκλαντές, μιας και οι πολυεθνικές έχουν διεθνοποιήσει την παραγωγή τους με υπεργολάβους σ' αυτού του τύπου τις οικονομίες. Άσε που για τις μεγάλες επενδύσεις που χρειάζεται η οικονομία μπορούν να γίνουν με προγραμματικές διακρατικές συμφωνίες με όρους αμοιβαία επωφελής. Ή ακόμη και με κοινοπραξίες με πολυεθνικές. Μόνο που σ' αυτή την περίπτωση η επένδυση θα εντάσσεται στο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, η πολυεθνική θα είναι υποχρεωμένη να αποδώσει τεχνογνωσία και προστιθέμενη αξία στην οικονομία και να αμοιφθεί με κέρδος που δεν θα συνεπάγεται το ξεπούλημα ή την λεηλασία της χώρας.
      Με τι νόμισμα θα γίνουν όλα αυτά; Μόνο με εθνικό κρατικό νόμισμα. Μόνο με τέτοιο νόμισμα μπορείς να χρηματοδοτήσεις μια οικονομία χωρίς χρέος. Και φυσικά το τραπεζικό σύστημα με την κεντρική τράπεζα και τις μεγάλες τράπεζες εθνικοποιημένες και υπό ανοιχτό δημόσιο έλεγχο. Ένα τέτοιο νόμισμα κάθε άλλο παρά ξεφτιλισμένο θα είναι. Ήταν ξεφτιλισμένη η Κυπριακή λίρα πριν η Κύπρος μπει στο ευρώ και σακατευτεί ανεπανόρθωτα; Είναι ξεφτιλισμένη η Νορβηγική κορώνα; Έστω κι αν η ισοτιμία της με το δολάριο είναι 5,4 νορβητγικές κορώνες, ενώ με το ευρώ ξεπερνά τις 6,6. Φαντάσου η νορβηγική οικονομία έχει εθνικό κρατικό νόμισμα 6,6 φορές πιο υποτιμημένο από το ευρώ, αλλά με οικονομία δεκάδες φορές πιο εύρωστη από το σύνολο της ευρωζώνης.

      Διαγραφή
    5. Αγαπητέ Δημήτρη, κατ' αρχήν χαίρομαι για την απάντηση σου.Πραγματικά πιστεύω οτι η μόνη ελπίδα της χώρας είναι ο διάλογος και η συννενόηση ανάμεσα σε όσους δεν ανήκουν στο σάπιο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο του παρελθόντος (μέ όλες τις δεξιές και αριστερές αποχρώσεις του). Δέν φτάνει όμως αυτό. Πρίν απο την οποιαδήποτε πολιτική λύση, και την απαραίτητη πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία- ως προϋπόθεση, πρέπει να συμφωνήσουμε στα βασικά:
      (α).Στη σύγχρονη διεθνοποιημένη οικονομική πραγματικότητα ο προστατευτισμός είναι ουτοπική δομή οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, για τις μικρές χώρες: Άν δέν μπορείς να επηρεάσεις (λόγω μεγέθους, ή -όπως η Νορβηγία- μεγάλης ιδιοκτησίας ενός περιορισμένου και (προς το παρόν) ισχνά υποκαταστάσιμου φυσικού πόρου) τους όρους εμπορίου, και είσαι-όπως είμαστε- "τεχνολογικά" υποδεέστερος (σε όρους know how, μοναδιαίου - όχι κατ' ανάγκη εργατικού-κόστους, ποιότητας προϊόντων, marketing, management, κλπ) η εγκατάλειψη ενός (ναί-συμφωνώ-ασύμβατου με το status της οικονομίας σου-υπερτιμημένου)νομίσματος (ευρώ) θα σε οδηγήσει σε δομικού τύπου ένδοια, και κανένας δασμός, ποσόστωση, κλπ, δεν θα το εμποδίσει: Ξέρεις καλά οτι οι πολυεθνικές έχουν πολλούς (και επινοούν νέους) τρόπους για να ξεπερνούν τέτοια "εμπόδια".
      (β). Ως παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, για την οποία οι πάντες κόπτονται, δεν εννοείται η μετατροπή της σε εργοτάξιο βιομηχανιών φτηνών προϊόντων-εντάσεως εργασίας.
      (γ). Η ανάπτυξη/απασχόληση/ευημερία μπορεί να προκύψει μόνο απο την ανάδειξη/αξιοποίηση των συγκριτικών (μας) πλεονεκτημάτων. Ποιά όμως είναι, αλήθεια, αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα;Σίγουρα όχι ο φτηνιάρικος τουρισμός που έχει μετατρέψει τις παραλίες μας σε παραγκουπόλεις, ούτε τα all-inclusive ξενοδοχεία που-σε συμπαιγνία με τους μεγάλους tour operators -δεν αφήνουν ούτε ένα ευρώ στις τοπικές επιχειρήσεις (με μηδαμινά πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην εθνική οικονομία). Σίγουρα όχι, επίσης,τα γεμάτα φυτοφάρμακα αγροτικά προϊόντα, με ανταγωνιστές το Μαρόκο, την Τυνησία, τη Χιλή κλπ, που εκτός των άλλων εξαρτούν την επιβίωση τους απο τους-μονοπωλιακά παρεχόμενους-μεταλλαγμένους σπόρους. Και βέβαια όχι η συρίκνωση των ΑΠΕ στο "φύτεψε και εσύ ένα φωτοβολταϊκό. Μπορείς!"
      Κατα την ταπεινή μου γνώμη, η χώρα μπορεί και πρέπει να βρεί τη θέση της στις παγκόσμιες αγορές αξιοποιώντας συνδυαστικά τα εγγενή ποιοτικά της χαρακτηριστικά/συγκριτικά πλεονεκτήματα: ποιοτικός/εναλλακτικός τουρισμός, καινοτόμες ΑΠΕ, gourmet αγροτική οικονομία, επιχειρήσεις παραγωγής/εφαρμογών τεχνολογιών αιχμής, ανθρώπινο κεφάλαιο (η Ελλάδα είναι μια χώρα ταλαντούχων ανθρώπων)
      Για να αξιοποιηθούν εν τούτοις αυτά, απαιτείται χρηματοδότηση και χρηστή διαχείριση της. Ως προς το δεύτερο, δεν αμφιβάλλω οτι το παρόν πολιτικό προσωπικό είναι απολύτως ανεπαρκές και ακυρωτικό (λόγω γονιδιακής διαφθοράς). Ως προς το πρώτο, όμως, δεν βλέπω πώς ένα πληθωριστικό νόμισμα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την χώρα σε μια μακρά και δύσκολη περίοδο προσαρμογής.

      Μηνάς Βλάσσης

      Διαγραφή
    6. Φοβάμαι ότι πάλι παίρνεις ως δεδομένα πράγματα που δεν είναι. Για παράδιεγμα: Λες ότι "στη σύγχρονη διεθνοποιημένη οικονομική πραγματικότητα ο προστατευτισμός είναι ουτοπική δομή οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, για τις μικρές χώρες". Από που προκύπτει αυτό; Ποιος μας το λέει; Η Ισλανδία φερειπείν επιβάλλει προστατετευτισμό ειδικά μετά την κατάρρευση που υπέστη το 2008. Τόσο σε επίπεδο εξωτερικού εμπορίου, όσο και σε επίπεδο κεφαλαίου. Την είδαμε να βυθίζεται στην κρίση και στην ύφεση; Όχι. Κάθε άλλο. Από την εποχή της Ντόχα (2004) πάνω από 160 χώρες αποχώρησαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου γιατί ακριβώς δεν άντεχαν άλλο τις οικονομίες "ανοιχτών συνόρων". Σήμερα όλες αυτές οι χώρες - όλες τους μικρές οικονομίες - επιδιώκουν να αναπτυχθούν εφαρμόζοντας ποικίλα συστήματα προστατευτισμού και εναλλακτικού εμπορίου. Με λίγα λόγια: Προστατευτισμό δεν μπορεί να εφαρμόσει μόνο όποιος εξαρτάται από τις πολυεθνικές και τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Η εξάρτηση αυτή όμως δεν είναι μοιραία, ούτε ένα είδος φυσικού νόμου που δεν μπορεί να ανατραπεί ακόμη και υπό τις υπάρχουσες συνθήκες.
      Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη ούτε την εξάρτηση από τις πολυεθνικές, ούτε από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Η αυτοχρηματοδότηση διαμέσου του δικού της εθνικού κρατικού νομίσματος που δεν συσσωρεύει χρέος και η άνοδος της παραγωγής εξασφαλίζει την απεξάρτηση της οικονομίας από δάνεια ή κεφάλαια των διεθνών αγορών. Αυτό σημαίνει ότι θα είμαστε οικονομία εντάσεως εργασίας και φθηνιάρικων υπηρεσιών; Κάθε άλλο. Το καθοριστικό στοιχείο της ανάπτυξης οφείλει να είναι η ραγδαία άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας στην ελληνική οικονομία. Πώς πετυχαίνεται κάτι τέτοιο; Με επένδυση στην γνώση, την καινοτομία, την έρευνα, την εφαρμοφή. Όσο πιο εξειδικευμένο προσωπικό, επιστημονικά και τεχνικά, διαθέτει μια οικονομία, όσο περισσότερο επενδύει στο ολοκληρωμένα κύκλωμα δημόσια εκπαίδευση και δημόσια έρευνα, βασική και εφαρμοσμένη, τόσο πιο καινοτόμα και πρωτοποριακή γίνεται. Αυτό απαιτεί ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο σύστημα εκπαίδευσης με ελεύθερη, δημόσια και δωρεάν πανεπιστιμιακή πρόσβαση σε όλους, με υποδομές τέτοιες που να επιτρέπουν την παραγωγή υψηλά εξειδικευμένου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού. Ταυτόχρονα η ανάπτυξη της έρευνας, τόσο εντός της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, όσο και από τα δημόσια ερευνητικά κέντρα θα εξασφαλίζει την πρωτοπορία στην γνώση και στις τεχνολογικές εφαρμογές. Σε ποιους τομείς; Η βασική έρευνα δεν μπορεί να έχει φραγμούς, ή όρια, αλλά η εφαρμοσμένη μπορεί να προσανατολιστεί κατά πρώτο λόγο στην αγροτική ανάπτυξη, στο περιβάλλον, στην μεταποιητική αξιοποίηση του μεταλλευτικού και ορυκτού πλούτου που διαθέτει η Ελλάδα, την θάλλασσα, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, κοκ. Εκεί δηλαδή που διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα η χώρα μας.

      Διαγραφή
    7. Μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα; Και βέβαια. Αρκεί ένα συγκροτημένο σχέδιο ανάπτυξης έρευνας και τεχνολογίας, οι κατάλληλες υποδομές εκπαίδευσης και έρευνας που αποτελούν χρόνιο αίτημα του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, υψηλές απολαβές στο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, ειδικά εκείνων των ειδικοτήτων που θέλεις κατά προτεραιότητα να αναπτύξεις σαν οικονομία και φυσικά διεθνή δικτύωση με την έρευνα σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Ελλάδα έχει όλα τα προσόντα να γίνει το επίκεντρο της επιστημονικής και ερευνητικής προσπάθειας σε παγκόσμιο επίπεδο αν σκεφτεί κανείς ότι χαρακτηρίζεται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως γεωφυσικό εργαστήριο της φύσης, ότι διαθέτει εξαιρετικές υποδομές για την ανάπτυξη τεχνολογιών αιχμής στις αγροτικές μεθόδους ανάπτυξης σε απόλυτη -- όσο αυτό είναι δυνατό - σύμπνοια με το φυσικό περιβάλλον, ότι μπορεί να αποτελέσει το safe heaven για την κοινωνία της πληροφορικής με την ελεύθερη ανάπτυξη ανοιχτού λογισμικού και ασφαλούς παροχής υπηρεσιών, ότι διαθέτει ήδη το επιστημονικό δυναμικό που έχει πρωτοπορήσει σε μια σειρά μηχανικές, χημικές, βιοχημικές, κοκ, εφαρμογές, αλλά οι πατέντες του δεν βρίσκουν καμιά ανταπόκριση. Εξασφαλίζοντας ένα απόλυτα φιλικό περιβάλλον για επιστημονική ανάπτυξη και έρευνα, υψηλές απολαβές και ένα κράτος που ενδιαφέρεται όσο κανένα άλλο για R&D, τότε θα αποκτήσουμε μια οικονομία πολύ υψηλής παραγωγικότητας. Άλλωστε, όπως λένε πολλοί, η βασική παραγωγική δύναμη της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας είναι η γνώση.

      Διαγραφή
    8. Αγπητέ Δημήτρη, λές:
      "Όπως λένε πολλοί, η βασική παραγωγική δύναμη της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας είναι η γνώση."
      Είμαι και γώ ένας απο αυτούς, και χαίρομαι που είσαι και σύ.
      Σε τί νόμισμα όμως θα πληρώσεις τις (όπως λές) "υψηλές απολαβές" του υπάρχοντος (κατ'αρχήν) επιστημονικού δυναμικού (για να μη μεταναστεύσει, όπως ήδη συμβαίνει), και για να προσελκύσεις νέο τέτοιο;Σε υπερ-πληθωριστικό (για την περίοδο τουλάχιστον προσαρμογής) εθνικό νόμισμα, αυτο-ακυρώνωντας έτσι μια τέτοια πολιτική;
      Σε άλλο σημείο (πολύ σωστά επίσης)λές ότι"το νόμισμα απηχεί την δυναμική της οικονομίας σου", η οποία εν τούτοις για να αποκτηθεί χρειάζονται παραγωγικές επενδύσεις Ας πούμε λοιπόν οτι, με την επιστροφή μας σε εθνικό νόμισμα, επενδύουμε εμείς οι ίδιοι σε R&D, καινοτόμα προϊόντα,κεφαλαιουχικά αγαθά, κλπ, και παράλληλα αυξάνουμε τους μισθούς (για να τονώσουμε την εσωτερική αγορά),επιδοτούμε τις μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας,και εθνικοποιούμε τις μεγάλες/στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις. Όλα αυτά, σε μακροοικονομικούς όρους σημαίνουν άσκηση επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής (σε εθνικό νόμισμα). Είναι όμως γνωστό οτι, σε καθεστώς κυμαινομένων συναλλαγματικών ισοτιμιών (οπότε και η "δυναμική της οικονομίας" σου διοχετεύεται, κάθε φορά, στην ισοτιμία του εθνικού σου νομίσματος έναντι εκείνων με τους οποίους συναλλάσεσαι), ακόμα και με παράλληλη επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, η πολιτική αυτή θα έχει μηδαμινή αποτελεσματικότητα, άν δεν συνδυαστεί με πληθωριστική χρηματοδότηση (έκδοση νέου χρήματος). Ο λόγος, βέβαια, είναι οτι η προκύπτουσα ανατίμηση του εθνικού νομίσματος (και η προϊούσα χειροτέρευση του εμπορικού ισοζυγίου)θα ακυρώσει,αργά ή γρήγορα,την αρχική (μη πληθωριστική)δημοσιονομική επέκταση.
      Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι μένει εκτός απο το κλείσιμο των συνόρων και το αυθαίρετο φιξάρισμα της ισοτιμίας;

      Διαγραφή
    9. Κάνεις θεμελιώδη λάθη. Τίποτε από την συλλογιστική σου δεν ισχύει. Προυποθέτεις συνέχεια ότι το εξωτερικό ισοζύγιο θα διαμορφώνεται όπως σήμερα. Από που κι ως που; Ο έλεγχος του εμπορικού ισοζυγίου εξασφαλίζει αναγκαίες εισαγωγές και εξαγωγές επικεντρωμένες στις ανάγκες σου, χωρίς κανενός είδους έλεγχος από πολυεθνικές ή μονοπωλιακές καταστάσεις των αγορών. Επιπλέον, οι κυμαινόμενες ισοτιμίες είναι πολύ πιο πρόσφορες για μια οικονομία με εθνικό νόμισμα. Απόδειξη το γεγονός ότι τα εξωτερικά ελλείμματα της ελληνικής οικονομίας ήταν πολύ πιο μικρά και διαχειρήσιμα με την δραχμή, παρά μετά με το ευρώ. Πόσο μάλλον αν τις βασικές ανελαστικές σου εισαγωγές φροντίσεις να τις διευθετήσεις με προγραμματικές συμφωνίες είτε με κράτη, είτε με προμηθευτές που εξασφαλίζουν καλύτερους όρους διεθνούς εμπορίου. Όταν ανοιχτείς σε μια παγκόσμια οικονομία με κυμαινόμενες ισοτιμίες δεν είσαι καθόλου υποχρεωμένος να συναλλάσεσαι με ακριβά αποθεματικά νομίσματα (δολάριο, ευρώ, κλπ.). Μπορείς κάλλιστα να συναλλάσεσαι σε ισοτιμίες νομισμάτων εκείνων των χωρών με τις οποίες οικοδομείς σχέσεις. Κι αυτές δεν είναι ανάγκη καθόλου να είναι οι μεγάλες. Σήμερα κεφαλαιουχικά αγαθά μπορείς να βρεις από πολλές διαφορετικές οικονομιες. Για παράδειγμα η Κίνα δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει συναλλαγές εκτός δολλαρίου και ευρώ με βάση προγραμματικές συμφωνίες που εξασφαλίζουν ευνοικούς όρους εμπορίου για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ανεξάρτητα από τις συνθήκες της παγκόσμιας αγοράς. Το έχει κάνει στο παρελθόν και το κάνει ακόμη με χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. Επίσης την εποχή της δραχμής η επίδραση των τιμών εισαγωγής στον εσωτερικό πληθωρισμό δεν υπερέβηκε ποτέ το 25%. Που σημαίνει ότι οι αιτίες του πληθωρισμού ήταν εσωτερικές κι αυτό δεν είχε σχέση με την κυκλοφορία του χρήματος, αλλά με την μονοπωλιακή δομή της εσωτερικής αγοράς (μονοπωλιακά υψηλές τιμές) και τα τεράστια μαύρα δημοσιονομικά ελλείμματα. Το κόψιμο χρήματος δεν συνεπάγεται πληθωρισμό εξ ορισμού. Εξαρτάται από την αντιστοίχησή του σε υλικές αξίες - ειδοσήματα, επενδύσεις, προιόντα και υπηρεσίες. Όσο η κοπή του χρήματος αποροφάται από επενδύσεις, προστηθέμενη αξία στην παραγωγή και τζίρο στην αγορά, δεν πυροδοτεί πληθωριστικές πιέσεις. Αλλά και πληθωρισμό να πυροδοτήσει δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Η ελληνική οικονομία επέζησε με πληθωρισμούς έως 30%, αλλά δεν καταστράφηκε, ούτε χρεοκόπησε, ούτε δημιουργήθηκε πρόβλημα στο εξωτερικό ισοζύγιο. Αν μάλιστα φροντίσεις με την δημοσιονομική σου πολιτική να αναπληρώνεται η αγοραστική δύναμη των εισοδημάτων των εργαζόμενων στρωμάτων, τότε οι συνέπειες μετριάζονται. Τέλος, ρωτάς πώς θα πληρώσω το επιστημονικό δυναμικό. Αν δεν κάνω λάθος, στην Ινδία που έχει μεταφερθεί η Σίλικον Βάλλεϊ σήμερα, τους πληρώνουν σε ρουπίες, αλλά δεν βλέπω να φεύγουν. Το επιστημονικό δυναμικό θα το πληρώσω σε εθνικό νόμισμα που θα έχει αντίκρυσμα πολύ μεγαλύτερο από το σημερινό ευρώ σε υποδομές, υπηρεσίες και προιόντα πολύ ανώτερα των σημερινών σε μια εύρυθμη και πολιτισμένη κοινωνία, σε μια χώρα που θα ήθελαν όλοι να ζήσουν από άποψη ποιότητας ζωής. Το επιστημονικό δυναμικό στο οποίο θα επενδύσουμε δεν είναι εκείνο που κοιτά πώς να τα κονομήσει, αλλά εκείνο που ονειρεύεται έναν συνδυασμό προηγμένης έρευνας που απαντά στις πιο δύσκολες προκλήσεις της επιστήμης, με μια ποιότητα ζωής πολύ ανώτερη από τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, ακόμη και τις πιο ανεπτυγμένες. Αυτό σημαίνει "υψηλές απολαβές" σε εθνικό νόμισμα. Όσοι δεν θέλουν κάτι τέτοιο και ονειρεύονται επαύλεις, πολυτελή αυτοκίνητα και καταθέσεις σε offshore accounts, δεν μας κάνουν και καλύτερα να μεταναστεύσουν.

      Διαγραφή
    10. Άν ανοίξεις οποιοδήποτε εγχειρίδιο βασικής μακροοικονομικής θα δείς οτι σε καθεστώς κυμαινομένων ισοτιμιών η δημοσιονομική πολιτική είναι αναποτελεσματική, και οτι η νομισματική πολιτική είναι εκείνη που μπορεί να σε βγάλει απο την ύφεση (εφόσον βέβαια το νόμισμα σου είναι αποδεκτό στιε διεθνείς συναλλαγές). Αντίθετα, η δημοσιονομική πολιτική είναι η πλέον πρόσφορη σε καθεστώς σταθερών ισοτιμιών. Επι τροχάδην, λοιπόν, αυτό που σήμερα (σε μάκρο επίπεδο) αντιμετωπίζουμε είναι οτι η νομισματική πολιτική που ασκεί η ΕΚΤ για το σύνολο της ΕΖ (σε καθεστώς κυμαινομένων ισοτιμιών έναντι των τρίτων χωρών)είναι σαφώς συσταλτική και, επομένως, την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που απαιτείται να ασκηθεί(σε καθεστώς σταθερών για μάς ισοτιμιών εντός της ΕΖ),για να δούμε άσπρη μέρα, δεν έχουμε χρήμα να την ασκήσουμε.
      Ακόμα όμως και άν διαφωνείς, ή έχεις τελείως διαφορετική συλλογιστική, (και) στα παραπάνω, δεν θα αρνηθείς υποθέτω την ισχύ (παντού και πάντα)της βασικής εθνικολογιστικής ταυτότητας : Επενδύσεις=Εθνική Αποταμίευση+Ξένη Αποταμίευση.
      Με άλλα λόγια, άν (και καθ'όσον) οι εθνικές αποταμιεύσεις σου (δημόσιες ή/και ιδιωτικές)είναι ελλειμματικές σε σχέση με τις επενδύσεις (που πρέπει να κάνεις για να συντηρηθείς,αναπτυχθείς, κλπ),τότε για να κλείσει ο ισολογισμός θα πρέπει να δανειστείς-απο τις ξένες αποταμιεύσεις-είτε το θέλεις είτε όχι. Το θέμα είναι λοιπόν απο ποιόν και με ποιούς όρους δανείζεσαι...

      Διαγραφή
    11. Είναι κρίμα να επανέρχεσαι με εγχειρίδια όταν καμιά μελέτη - αυθεντική μελέτη των νομισματικών στην διεθνή οικονομία δεν επιβεβαιώνει αυτό που λες. Θα μπορούσα να σου αναφέρω από τις νομισματικές μελέτες του Ζολώτα μέχρι όλες τις σύγχρονες μελέτες για την κίνηση των νομισμάτων και την παγκόσμια οικονομία. Τα εγχειρίδια που επικαλείσαι παπαγαλίζουν ένα θέσφατο του νεοφιλελευθερισμού που απλά ποτέ δεν έχει επιβεβαιωθεί στην πράξη. Ποτέ δεν βγαίνεις από την ύφεση με νομισματικά μέτρα. Εκτός κι αν είσαι μεγάλη οικονομία και έλέγχεις ένα μεγάλο μερίδιο της διεθνούς αγοράς άμεσα, ή έμμεσα μέσω δικών σου πολυεθνικών εταιρειών. Ποτέ δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτό που συνήθως θεωρείται θέσφατο, το γνωστό ότι με υποτιμήσεις του νομίσματος αυξάνεις την ανταγωνιστικότητα. Από την ύφεση βγαίνει μια οικονομία, ιδίως μια οικονομία που δεν έχει δεσπόζουσα θέση στην παγκόσμια οικονομία, μόνο με δραματική αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τις κατάλληλες επενδύσεις, την ορθολογική αξιοποίηση όλων των εσωτερικών πόρων και στην επένδυση στην ανάπτυξη της ζωντανής εργασίας. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται δραστική αύξηση της εσωτερικής ζήτησης με αύξηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων στρωμάτων, μιας και είναι ο μόνος τρόπος που η αύξηση της εσωτερικής ζήτησης δεν είναι πλασματική, καθώς και διεύρυνση του κρατικού επιχειρηματικού τομέα κυρίως σε τομείς υψηλής παραγωγικότητας και προστηθέμενης αξίας. Με αυτόν τον τρόπο αλλάζει τόσο η μορφολογία της οικονομίας, όσο και οι εξωτερικές της σχέσεις.
      Λυπαμαι που το λέω, αλλά επιμένεις να σκέφτεσαι με κλισέ εγχειριδίου αντί να κοιτάς την πραγματική οικονομία και τον τρόπο που συντίθεται. Στο ζήτημα των επενδύσεων έχω απαντήσει ξανά και ξανά. Οι επενδύσεις μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την εθνική συσσώρευση. Εθνική συσσώρευση δεν σημαίνει μόνο αποταμιεύσεις, αλλά και διαθέσιμο εθνικό εισόδημα ειδικά για επενδύσεις. Όμως ακόμη και αν χρειαστείς εισροή ξένου κεφαλαίου, αυτό μπορεί να γίνει με τελείως διαφορετικούς όρους από το να ανοιχτείς στην διεθνή χρηματαγορά και να δανειστείς με ομόλογα ή απευθείας από τράπεζες. Απαιτεί σχέδιο, προγραμματικές συμφωνίες με το εξωτερικό για τεχνολογία και τεχνογνωσία και δυναμική ανάπτυξη των δικών σου "συγκριτικών πλεονεκτημάτων" που θα ανοίξουν τον ορίζοντα των διεθνών σου σχέσεων.

      Διαγραφή
    12. Το νόμισμα δεν έχει από μόνο του καμιά αξία. Είναι σύμβολο αξίας. Αποτυπώνει δηλαδή την αξία που του δίνει η οικονομία. Αν είναι νόμισμα με παγκόσμια κυκλοφορία με σκοπό να γίνει αποθεματικό και να εκφράσει την τραπεζική και χρηματιστική κυκλοφορία διεθνώς, τότε είναι ένα νόμσμα σαν το ευρώ. Επιπλέον το ευρώ είναι νόμισμα σταθερής νομισματικής κυκλοφορίας κι έτσι ενώ εκφράζει άριστα την διόγκωση των συναλλαγών με χρέος δεν μπορεί να εκφράσει τις οικονομίες. Όλες τις οικονομίες, ακόμη και τις πιο ισχυρές. Η ευρώ κόβεται και ράβεται ανάλογα με την κυκλοφορία του κεφαλαίου και μάλιστα του δανειακού κεφαλαίου στις αγορές της ευρωζώνης και παγκόσμια. Γι' αυτό και η σταθερότητά του προυποθέτει μεγάλους όγκους δανεισμού, μεγάλες αγορές χρέους, υπερτροφικές τελικά τράπεζες, χρηματαγορές και επενδυτικά κεφάλαια. Με ένα τέτοιο νόμισμα σε κυκλοφορία καμιά οικονομία δεν μπορεί να γλυτώσει την υπερχρέωση. Ακόμη και η Γερμανική, παρά τα τεράστια εμπρικά της πλεονάσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα χρόνια του ευρώ η Γερμανική οικονομία υπερδιπλασίασε το δημόσιο χρέος της, ενώ εκτινάχτηκε σε πρωτοφανή επίπεδα το ιδιωτικό χρέος της. Ακόμη κι αν μας χάριζαν τα χρέη η Ελλάδα θα δημιουργούσε νέα χρέη σε χρόνο dt και θα συνέχιζε να πορεύεται με όρους εσωτερικής υποτιμήσης γιατί σε συνθήκες νομισματικής ένωσης μόνο έτσι μπορεί να σταθεροποιηθεί το κοινό νόμισμα. Όταν το νόμιασμα, ως σύμβαση, δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί στην οικονομία, τότε αναγκαστικά η οικονομία πρέπει να αντιστοιχηθεί στο νόμισμα. Πώς; Με τον μπαλτά, περικόπτοντας ότι δεν αντιστοιχεί στην αξία του κοινού νομίσματος. Περικόπτοντας δηλαδή κόστη στην οικονομία. Πρώτα και κύρια της εργασίας και της παραγωγής. Το εθνικό νόμισμα είναι υποχρεωμένο να αντιστοιχηθεί με τις υλικές αξίες που παράγει η οικονομία που το διαθέτει. Αν οι υλικές αξίες αυξάνουν τότε το εθνικό νόμισμα είναι σταθερό και σίγουρο. Τι είναι υλικές αξίες; Προιόντα, υπηρεσίες, εισοδήματα, θέσεις εργασίας. Αν οι υλικές αξίες υστερούν τότε και το νόμισμα ξεφτιλίζεται. Αν η ελληνική οικονομία από την πρώτη κιόλας στιγμή αναπληρώσει την χαμένη αγοραστική δύναμη των λαικών νοικοκυριών, οικοδομήσει ανελαστικές συνθήκες και όρους εργασίας που δημιουργούν περιβάλλον υψηλής παραγωγικότητας και επενδύσει στην παραγωγή με βασικό φορέα το δημόσιο, τότε η ανοδική εκτίναξη θα είναι εντυπωσιακή και το νόμισμα θα σταθεροποιηθεί. Επίσης το εθνικό κρατικό νόμισμα δεν χρειάζεται να είναι διεθνές νόμισμα. Η συναλλαγματική αξία με βάση τα ξένα νομίσματα καθορίζεται όχι μόνο από τα εξωτερικά ελλείμματα, αλλά πρωτίστως από την παραγωγικότητα με φυσικούς όρους της ελληνικής οικονομίας. Αν η ελληνική οικονομία βελτιώνει τους όρους εμπορίου - δηλαδή δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε - και αυξάνει διαρκώς την παραγωγικότητα της εργασίας με νέες καινοτομίες και εφαρμογές στην παραγωγή, τότε το νόμισμά της θα είναι βράχος σταθερότητας.

      Διαγραφή
    13. Επειδή, αγαπητέ Δημήτρη, η συζήτηση μας αυτή (χωρίς δική μου ή δική σου πρόθεση) τείνει να μεταβληθεί σε "διάλογο κωφών", ας την ολοκληρώσουμε εδώ, με ένα απλό παράδειγμα:
      Έστω, λοιπόν, ότι αύριο επιστρέφουμε σε εθνικό νόμισμα και πάω να αγοράσω ένα απαραίτητο για την υγεία μου (εγχωρίως παραγόμενο) φάρμακο. Ο φαρμακοβιομήχανος όμως, επειδή για να φτιάξει το φάρμακο πρέπει με τη σειρά του να εισαγάγει την δραστική ουσία, και η συναλλαγματική ισοτιμία (δρχ/ευρώ) θα έχει (δεν νομίζω να το αμφισβητείς αυτό) αυξηθεί, θα μου ζητήσει να το πληρώσω σε ψηλότερη από χθες τιμή (: θα μου το χρέωνε στην ίδια τιμή μόνο αν μετά την υποτίμηση, μου πουλούσε το φάρμακο μειώνοντας την περιεκτικότητα του σε δραστική ουσία -δηλαδή άχρηστο). Για να μη πεθάνω, λοιπόν, ο μισθός μου, σε όρους αγοραστικής δύναμης του φαρμάκου, πρέπει τώρα να αυξηθεί ανάλογα με την αύξηση της τιμής του, και αυτό (όπως υποστηρίζεις) μπορεί απλούστατα να χρηματοδοτηθεί με έκδοση νέου χρήματος. Αν όμως αυτό συμβεί, γιατί να συνεχίζω να αγοράζω το φάρμακο από την εγχώρια παραγωγή και να μην το αγοράσω εισαγόμενο σε χαμηλότερη τιμή από χώρα με χαμηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία (που επομένως αγοράζει φτηνότερα την δραστική ουσία); Το τελευταίο βέβαια θα σημάνει τον θάνατο της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας. Αν δε, όπως προτείνεις, για να την σώσουμε επιβάλλουμε δασμούς στα εισαγόμενα φάρμακα, τότε θα έχουμε υποκατάσταση των εισαγωγών από (ακριβή) πολυεθνική παραγωγή, ενώ αν ούτε αυτό μας κάνει, «απλά» δεν θα έχουμε το φάρμακο. Επεκτείνοντας τον συλλογισμό σχεδόν σε όλους τους κλάδους της Ελληνικής οικονομίας, νομίζω θα καταλάβεις γιατί υποστηρίζω το αυταπόδεικτο: Χωρίς εύρωστη εθνική παραγωγή, πρέπει είτε να κλείσεις τα σύνορα (με ότι αυτό συνεπάγεται) είτε να συναλλάσσεσαι με ισχυρό νόμισμα. Το τελευταίο δε, δεν προκύπτει από αυθαίρετες ισοτιμίες. Κατακτάται όταν, και μόνον όταν, όπως εσύ λες, «το νόμισμα σου αντανακλά την δυναμική της οικονομίας σου». Εν κατακλείδι λοιπόν, αυτό που εγώ υποστηρίζω είναι ότι για να αποκτήσεις οικονομική ευρωστία, με ανοιχτά σύνορα , θα πρέπει να χρηματοδοτήσεις την ανάταξη της οικονομίας σου με ισχυρό νόμισμα. Αν τα καταφέρεις, τότε (και μόνον τότε) μπορείς νηφάλια να κάνεις επιλογή νομισμάτων (όπως-ας πούμε- το έκανε η Νορβηγία μετά την «προικοδότηση» της από τα πετρέλαια).
      Σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.

      Διαγραφή
    14. Υπάρχουν χοντρά ιδιωτικά κατεστημένα συμφέροντα για να είναι η επικρατούσα επιστήμη αντικειμενική και να έχει κατεύθυνση υπέρ της ευημερίας και ελευθερίας όλων. Αυτό ισχύει ιδίως για τις επικρατούσες επιστήμες της οικονομίας και της υγείας.

      Για να μπορέσουμε να ερευνήσουμε τα προαναφερόμενα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε "μήπως αγνοώ την άγνοιά μου;"
      Πρέπει να διακρίνουμε τι είναι απλά πεποίθηση, συναισθηματική προτίμηση ή φόβος, πληροφορία, σκέτη διανοητική γνώση, απλά διανοητική κατανόηση από το τι είναι πραγματικότητα.
      Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές αλλά δεν είναι η πραγματικότητα. Χρειαζόμαστε έρευνα, εφαρμογή, χρειαζόμαστε επαφή με την πραγματικότητα.

      Τι μας πληροφορούν κάποιοι ερευνητές γιατροί, ότι 90% από τις πληροφορίες, που οι γιατροί αποδέχονται ως επιστημονικές, περιέχουν, λιγότερο ή περισσότερο, λάθη:

      Lies, Damned Lies, and Medical Science
      Much of what medical researchers conclude in their studies is misleading, exaggerated, or flat-out wrong. So why are doctors—to a striking extent—still drawing upon misinformation in their everyday practice? Dr. John Ioannidis has spent his career challenging his peers by exposing their bad science...
      He charges that as much as 90 percent of the published medical information that doctors rely on is flawed:

      http://www.theatlantic.com/magazine/archive/2010/11/lies-damned-lies-and-medical-science/308269/

      http://www.plosmedicine.org/article/info:doi/10.1371/journal.pmed.0020124

      ---------

      Υπάρχουν τοπικές κοινωνίες και οικονομίες του ενός χωριού ή πολύ μικρές κοινωνίες-οικονομίες οι οποίες δεν έχουν ούτε καν ηλεκτρισμό, των οποίων τα μέλη εμπιστεύονται την Ζωντανή Φύση σαν πηγή της υγείας τους και ευημερίας τους, χωρίς να τους έχει περάσει ούτε καν από το νου ότι τα απονεκρωμένα χημικά φάρμακα θα τους θεραπεύσουν.

      Αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο πιστεύουν στην Ζωντανή Φύση διανοητικά, αλλά εκ των πραγμάτων ζούν μέσο όρο 130, 140 χρόνια υγιής ζωής.

      Για όποιον θέλει να ερευνήσει, τέτοιες μικρές κοινωνίες είναι οι Χούντζα στα Ιμαλάϊα, κάποιες στον Καύκασο, στόν Ισημερινό, και στην κεντρική Αυστραλία που είναι έρημος.

      Από την άλλη μεριά δεν βλέπουμε ποιό είναι το κόστος να έχεις ένα "ισχυρό" νόμισμα όπως το ευρώ ή το δολάριο; Δεν βλέπουμε το κόστος, όχι μόνο στην Ελλάδα όπου ο άνθρωπος κοντεύει να μην έχει αξία περισσότερο από ένα φυτό, αλλά και στις "ανεπτυγμένες" χώρες όπου άνθρωποι και περιβάλλον βρίσκονται σε πορεία εκφυλισμού;

      Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να δούμε το κόστος όταν το κατεστημένο σύστημα μας έχει καταπιεί λιγότερο ή περισσότερο, όταν δεν έχουμε μέτρο σύγκρισης από την στιγμή που είμαστε εκφυλισμένοι μεταξύ εκφυλισμένων και όταν τα κριτήριό μας είναι συνήθως να ακολουθούμε το πλήθος.

      Ηλίας Α. Λυμπέρης

      Διαγραφή
    15. Δυστυχώς, αγαπητέ Μηνά, διαπιστώνω ότι δεν διαβάζεις τις απαντήσεις μου, ή τουλάχιστον δεν προσπαθείς να τις κατανοήσεις. Ίσως πάλι να μην είμαι εγω κατανοητός. Με ανοιχτά οικονομικά σύνορα δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αναταχθεί και μάλιστα παραγωγικά μια χώρα σαν την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο αν διέπεται από κάποιο ισχυρό παγκόσμιο νόμισμα. Δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα που να υποδεικνύει κάτι άλλο. Η ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής απαιτεί προστατευτισμό, είτε με την μια μοργή, είτε με την άλλη. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει, εκτός κι αν θέλει κανείς να καταλήξει Μπαγκλαντές, ή κάποια άλλη παρεμφερής περίπτωση. Τώρα, στο παράδειγμα που αναφέρεις: Πρώτο, εγχώρια παραγωγή φαρμάκου σημαίνει παραγωγή δραστικών ουσιών, ή γεννωσίμων, πρώτα και κύρια. Όμως ακόμη κι αν χρειαστούμε την εισαγωγή δραστικών ουσιών, ή άλλων ενδιάμεσων ροών, τι μας εμποδίζει να κλείσουμε συμφωνίες διακρατικού χαρακτήρα που εξασφαλίζει χαμηλότερες τιμές και άλλα πλεονεκτήματα; Επειδή η ευρωζώνη, η ΕΕ και ο ΠΟΕ το απαγορεύει; Να πάνε να πνιγούν όλοι μαζί. Τι μας εμποδίζει να κλείσουμε διακρατική συμφωνία με την Ινδία που παράγει το 80% των δραστικών ουσιών παγκόσμια, ή με την Κούβα που παράγει το 92% των δραστικών ουσιών παγκόσμια. Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να αγοράζουμε από πολυεθνικές; Επειδή το θέλουν τα ευαγή ιδρύματα τύπου Παγκόσμια Τράπεζα, ΕΕ, ΠΟΕ;
      Δεύτερο, από κι ως που η αλλαγή της ισοτιμίας σε βάρος του εθνικού νομίσματος θα φέρει αύξηση της τιμής εισαγωμένων; Όσο είχαμε την δραχμή, αυτή υποτιμήθηκε κατά 90% στην περίοδο της μεταπολίτευσης. Πόσο αυζήθηκε η τιμή των εισαγωμένων στην ελληνική οικονομία την ίδια περίοδο; Μόλις 25%. Με ποια τιμή θα εισαχθεί ένα προιόν εξαρτάται από τους όρους εμπορίου και όχι από την τιμή του. Επίσης από που και με ποιον τρόπο το προμηθεύεσαι. Αν το προμηθεύεσαι από διεθνή ιδιωτικά μονοπώλια, τότε ναι θα είσαι υποχείριο μονοπωλιακά υψηλών τιμών ανεξάρτητα από την συναλλαγμαιτκή ισοτιμία. Για παράδειγμα χάρις στις ανοιχτές αγορές και στο ευρώ, το ΙΚΕΑ Ελλάδας πουλά το τελικό προιόν 45% πιο ακριβά απ' ότι πουλά το ίδιο προιόν στην Γερμανία το ίδιο το ΙΚΕΑ.
      Τρίτο, το πώς αγοράζεις εξαρτάται όχι από την ισοτιμία, αλλά από την αγοραστική δύναμη του χρήματος στην εσωτερική αγορά. Αν για κάθε αύξηση της τιμής πυροδοτείται αυτόματα μια αντίστοιχη αύξηση στο εισόδημα (ΑΤΑ), τότε η αγοραστική δύναμή του δεν υστερεί έναντι της όποιας τιμαριθμικής ανόδου και επομένως αποδυναμώνονται οι όποιες κερδοσκοπικές τάσεις ανόδου των τιμών στην αγορά. Διότι εκεί οφείλεται κατά κύριο λόγο ο πληθωρισμός: στον μονοπωλιακό ή ολιγοπωλιακό έλεγχο της αγοράς.
      Με το εθνικό κρατικό νόμισμα ελέγχεις καλύτερα την οικονομία σου και έχεις την ελευθερία να βρεις λύσεις ή διεξόδους ακόμη και στα πιο δύσκολα προβλήματα της συγκυρία. Κάτι που είναι αδύνατον υπό το καθεστώς της ΟΝΕ και του ευρώ.

      Διαγραφή
    16. Αγαπητέ Δημήτρη, λες:"..αν χρειαστούμε την εισαγωγή δραστικών ουσιών, ή άλλων ενδιάμεσων ροών, τι μας εμποδίζει να κλείσουμε συμφωνίες διακρατικού χαρακτήρα που εξασφαλίζει χαμηλότερες τιμές..;" Mε τη σειρά μου ρωτώ: Γιατί να κλείσουν μαζί μας τέτοιες συμφωνίες, από τη στιγμή που μπορούν να πουλήσουν (σε κάποιον άλλο) σε ψηλότερη τιμή, με δεδομένους τους όρους εμπορίου (τους οποίους-ως μικρή χώρα -σε καμιά περίπτωση μπορείς να επηρεάσεις); Λες επίσης: "Με ποια τιμή θα εισαχθεί ένα προιόν εξαρτάται από τους όρους εμπορίου και όχι από την τιμή του". Το σωστό είναι: Το κόστος των εισαγωγών εξαρτάται: (α) Από τους όρους εμπορίου (τους οποίους-όπως είπαμε-δεν μπορείς να επηρεάσεις), και, (β) Από την συναλλαγματική ισοτιμία (που προκύπτει από την προσφορά και ζήτηση του νομίσματος σου στην αγορά συναλλάγματος και που-όπως ορθά λες- αντανακλά την «δυναμική της οικονομίας σου»), Έτσι, αν τα (α) και (β) είναι δυσμενή για την χώρα, το κόστος των, εισαγόμενων, τελικών και ενδιάμεσων προϊόντων, πρώτων υλών κλπ θα είναι υψηλό. Γιατί όμως οι όροι εμπορίου (και η συναλλαγματική ισοτιμία) είναι για μας δυσμενείς; Ας πούμε ότι (παράγουμε και) εξάγουμε λεμόνια και εισάγουμε μικροτσίπ (για Η/Υ). Επειδή, διεθνώς, από τη μια μεριά υπάρχουν πολλοί (και ανταγωνιστικοί μεταξύ τους )παραγωγοί λεμονιών, και από την άλλη λίγοι (και καρτελοποιημένοι) παραγωγοί μικροτσίπ, οι όροι εμπορίου θα είναι δυσμενείς για μας , δηλαδή, θα ανταλλάσουμε πολλά λεμόνια για λίγα μικροτσίπ. Σε όρους προσφοράς και ζήτησης συναλλάγματος, αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι θα προσφέρονται πολλές δρχ για λίγα ευρώ και, επομένως, οι εισαγωγές μας θα είναι (γενικά) ακριβές. Περαιτέρω, σε μια χώρα (όπως η δική μας) με διαλυμένη παραγωγική βάση , η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα θα είναι εκ των πραγμάτων πληθωριστική. Επ’ αυτού (ουσιαστικά) αντιτάσσεις: "το πώς αγοράζεις εξαρτάται όχι από την ισοτιμία, αλλά από την αγοραστική δύναμη του χρήματος στην εσωτερική αγορά. Αν για κάθε αύξηση της τιμής πυροδοτείται αυτόματα μια αντίστοιχη αύξηση στο εισόδημα (ΑΤΑ), τότε η αγοραστική δύναμή του δεν υστερεί έναντι της όποιας τιμαριθμικής ανόδου". Υποθέτω ότι στηρίζεις αυτό το επιχείρημα στην (υποτιθέμενη) αργούσα παραγωγική (μας) δυναμικότητα. Είναι όμως υπαρκτή αυτή η παραγωγική δυναμικότητα; Για να παράξει άραγε τι, εκτός από φτηνά (σε όρους διεθνούς εμπορίου) προϊόντα; Ακόμη όμως και αν μου απαντήσεις θετικά σε αυτή την ερώτηση και επομένως με πείσεις (κατ’ αντίφαση εν τούτοις με όσα ο ίδιος , ορθά, υποστηρίζεις περί οικονομίας της καινοτομίας, της γνώσης κλπ) ότι δεν χρειαζόμαστε νέες επενδύσεις, θα παραδεχτείς νομίζω ότι, μέχρι να θέσεις αυτή τη δυναμικότητα σε κίνηση, το νόμισμα σου θα είναι πληθωριστικό («θα έχεις περισσότερες δρχ από ότι κουλούρια για να αγοράσεις»). Κατά συνέπεια – και πλέον κρίσιμο - οι εξαγωγές σου θα μειωθούν, άρα θα περιορισθούν και οι δυνατότητες σου να βρεις συνάλλαγμα για να χρηματοδοτήσεις τις (ακριβές) εισαγωγές που χρειάζεσαι για να ανατάξεις την οικονομία ( και επιπλέον να καλύψεις ανάγκες του πληθυσμού) στην μεταβατική περίοδο. Ο φαύλος κύκλος είναι νομίζω ορατός, εκτός και αν κλείσουμε τα σύνορα στο διεθνές εμπόριο και εξυπηρετήσουμε (στη μεταβατική περίοδο) τις ανάγκες μας με (το πάλαι ποτέ) «κλήριγκ». Αν αυτό ουσιαστικά εισηγείσαι, δεν έχω καμιά αντίρρηση να το συζητήσουμε.

      Διαγραφή
  3. Για τον Θοδωράκη θα πω το εξής.
    Από άγνοια μου είχαν αρέσει διάφορα από αυτά που είχε πει. Ειδικά το γεγονός οτι σε μια περίοδο όπου όλοι "οι γνωστοί" μιλούσανε για το εθνοσωτήριο έργο του Γ. Παπανδρέου αυτός βγήκε και είπε οτι πουλούσε τη χώρα. Κάτι φυσικά που το έλεγε ο λιγότερο γνωστός Καζάκης και διάφοροι αναλυτές.
    Στην πορεία όμως βλέπεις τα πράγματα με άλλη οπτική. Η αλήθεια με το ψέμα βρίσκονται πολύ κοντά. Εκεί που ο Θοδωράκης έπεσε τελείως στα μάτια μου ήταν όταν περιέγραψε τον "Μητσοτάκη" ως αγωνιστή. Μετά από αυτή τη δήλωση τον θεωρώ τελείως αναξιόπιστο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτον τον κο, Παναγιωτη Τραιανο, δεν τον γνωριζω, ουτε τι καπνο φουμαρει αλλα διαβασα ενα αρθρο που εγραψε, με πολυ φλυαρια και εικασιες, για τον Θεοδωρακη οπου τον αποκαλει ''Ο τελευταιος επιζων Προδοτης'' και ηθελα να ξερω κατα ποσο αυτα που γραφει και εικαζεται ειναι αληθεια η τερατωδη ψεμματα;

    eamb-ydrohoos.blogspot.co.uk/2011/02/blog-post.html

    Το αρθρο ειναι περσινο αλλα δεν θυμαμαι να ακουσα τιποτα σχετικο και καποα αντιδραση εκ μερους του Κου Θεοδωρακη, και ελπιζω να υπαρχει καποιος που μπορει να μας διαφωτισει σχετικα. Ολοι εμεις που μεγαλωσαμε με την μουσικη του και τα τραγουδια του, τρεφουμε ενα μεγαλο σεβασμο για το ατομο του.

    Προσωπικα ποτε δεν θα ξεχασω την ατμοσφαιρα στην συναυλια του στο Albert Hall του Λονδινου, λιγο μετα την αποφυλακιση του απο την Χουντα. Νεοι, γεροι και παιδια τραγουδουσαμε και κλαιγαμε το ''Εμπρος Παληκαρια να σηκωσουμε τον Ηλιο πανω απο την Ελλαδα'', απο το Πνευματικο Εμβατηριο του Σικελιανου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δημήτρη μου, αυτή την φορά το χειρίστεικες άριστα . όσο για κάποια άτομα στη σπίθα που όντως είναι αγωνιστές, μην απορείς . έχουν υποστεί ολική θεοδωράκεια λοβοτομή . λυπάμαι ξπου σου είχα θυμώσει τότε . σε φιλώ και σ'αγαπώ πολύ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επιτελους να ενας Ελληνας, ‘’ο Καζακης’’, που γνωριζει οικονομικα και κανει πολυ σωστη αναλυση της οικονομικης καταστασεως και των γεγονοτων και εχει επεισης το ταλεντο να μας ενημερωνει σε μια απλη και κατανοητη γλωσσα, εμας τους ασχετους, στα σπουδαια αυτα θεματα.

    Κε Καζακη, ηρθε πλεον η ωρα να βγης εσυ και το ΕΠΑΜ δυναμικα και με ολα τα υπαρχοντα μεσα στην διαθεση σας, να αναλαβεται την πρωτοβουλια για μεγαλες λαικες κοινητοποιησεις, να κανετε τιμιες συμμαχιες με αλλους πατριωτες με σκοπο το γκρεμισμα της χουντικης και καταστροφικης κυβερνησης του Σαχλαμαρα, προτου να καταφερει την πληρη εξαθρωση και το ξεπουλημα της χωρας.

    Ο Τσιπρας, ο ‘’Εν αναμονη Δελφινος του Θρονου’’, εχει πλεον ξεπουλησει τους σκοπους του κομματος του , συμφωνα με αυτα που ειπε τελευταια, ειδικωτερα μετα την ομιλια του στο Αμερικανικο εμπορικο επιμελητηριο οπου μιλησε με την βοηθεια μεταφραστου...... και ειπε οτι πρεπει να πληρωθουν μια μερα πληρως οι δανειστες του κρατους. Αλλωστε το ειχε πει ανοιχτα, στην ΔΕΘ και προετοιμασε τον λαο, ‘’’ Μην περιμενεται τον Τσιπρα να σας σωσει!’’’’’

    Σημερα ακουω στα νεα αυτα που γινονται στο κομμα το Καμμενου και πιθανον να ειχες δικιο. Μερικα μελη του, κατηγορουν τον Καμμενο οτι δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μια παραφυαδα της ΝΔ και ενα πιονι της Εβραικης ληστοσυμμοριας των Τραπεζιτων που θελουν να φανε ολους τους φυσικους οικονομικους πορους της χωρας, γιαυτο φωναζει τοσο πολυ για την ΑΟΖ. Εχοντας υποψιν την επισκεψη του στο Ισραηλ και την συναντηση του με τον Νετανιαχου, φαινετε οτι τωρα θελει να παρει την θεση του Τσιπρα, και να γινη αυτος ο ‘’Νεος Δελφινος στον Θρονο’’, στην αναμενωμενη πτωση του Σαχλαμαρα, λιαν συντομως. Φυσικα, ολα αυτα τα αρνηθηκε στην εκπομπη του Χατζηνικολαου στο Real Fm, σημερα το πρωϊ.

    Ελπιζω, παρ’ολο τον ηρεμο τροπο και συμπεριφορα που δειχνεται στις διαφορες συνεντευξεις, προγραμματα και ομιλιες σας, οτι εχεται μεσα σας την φλογα και τον αναλογο δυναμισμο που χρειαζεται για να αναδειχτειτε σε εναν Αξιο Πατριωτικο Ηγετη, που θα κανει οτι ειναι δυνατον να σωσει την χωρα μας απο την Γερμανικη και Τραπεζιτικη αποιοκρατια και πληρη εξαφανιση,

    Ακομη και η Βρανα βγηκε στο MEGA και εκανε σκονη τον Πρετεντερη και την φαρα του, ποσο μαλλον εσεις!

    Σας ευχομαι καλη δυναμη και κουραγιο στο μεγαλο εργο που κανετε εδω και 3 χρονια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημητρη, κρινε σε παρακαλω αν καταλαβαινω καλα.

    Βασει αυτων που λες : Οικονομια βασιζομενη πρωταρχικα στην εσωτερικη αγορα, και δεδομενου οτι η "εσωτερικη αγορα" εχει ενα μεγεθος συγκεκριμενο, συνεπαγεται οτι μια (η Ελληνικη) οικονομια συμφερει να αναπτυσεται μεχρι "ενος σημειου". Περαν αυτου οι εξαγωγες θα πρεπει να υπερβουν καποιο οριο που θα κανει την παραγωγικη βαση να εξαρταται "σημαντικα" απο αυτες και τους εξωγενεις της παραγοντες.
    Θεωρω βεβαια οτι αναπτυξη της εσωτερικης αγορας με εντατικοποιηση της καταναλωσης, περαν ενος σημειου, δεν ειναι επιθυμητη.
    Η "υπερμετρη" καταναλωση θεβρηται κοινωνικα διαβρωτικη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η εσωτερική αγορά δεν είναι μια στατική υπόθεση, αλλά μια δυναμική παρουσία. Η διεύρυνσή της εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις εσωτερικές κοινωνικές ανάγκες και την αγοραστική δύναμη του πληθυσμού. Με αυτή την έννοια η εσωτερική αγορά είναι μια διαρκώς διευρυνόμενη έννοια και μέγεθος. Έτσι μια οικονομία που αναδεικνύει ως πρώτιστο μέλημα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών του λαού της και την ανάπτυξη του βιοτικού του επιπέδου, δεν μπορεί παρά να έχει ως πρώτιστο στόχο την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς. Με βάση αυτή την προτεραιότητα μπορεί να αναπτύξει ένα σχέδιο εισροών-εκροών και να εκτιμήσει τι χρειάζεται από εσωτερικούς πρώτα και κύρια πόρους για να πετύχει τους στόχους οικονομικής και κοινωνικής ανόδου. Με αυτόν τον τρόπο εξαναγκάζεται να ψάξει τρόπους όλο και πιο ορθολογικής αξιοποίησης των εγχώριων πόρων, πριν καταφύγει στην διεθνή αγορά για να αναζητήσει ότι της λείπει. Με πρώτιστο πάντα μέλημα την αυξανόμενη ικανοποίηση των εγχώριων κοινωνικών αναγκών και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού. Για να αντλήσει από την παγκόσμια οικονομία ότι της λείπει θα πρέπει να κρίνει πώς θα το κάνει: με συνάλλαγμα αγοράζοντας μέσα από ελεύθερες συναλλαγές τα προιόντα και τις υπηρεσίες που χρειάζεται, προγραμματικές συμφωνίες με κράτη για την ανάπτυξη σχέσεων που θα της εξασφαλίσουν όσα επιδιώκει, ή συγκεκριμένες συνεγρασίες με πολυεθνικές με σκοπό να αναπτύξει την βάση παραγωγής για τις υπηρεσίες, τα προιόντα, ή τις υποδομές που δεν διαθέτει και κρίνει καίριας σημασίας να αποκτήσει. Μόνο που στην τελευταία περίπτωση η πολυεθνική θα έρθει όχι για να επενδύσει όπου θέλει με τους όρους που θέλει, αλλά στα πλαίσια προγραμματικής συνεργασίας με ανταποδοτικούς όρους στον συγκεκριμένο τομέα που έχει ανάγκη η χώρα να αναπτύξει με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και το βιοτικό επίπεδο του λαού. Μια τέτοια οικονομία δεν μπορεί να επιτρέψει να κατασπαταλούνται οι πόροι της από ένα παρασιτικό και αντιπαραγωγικό καταναλωτικό μοντέλο, όπως αυτό που κυριαρχεί σήμερα. Αύξηση του βιοτικού επιπέδου δεν είναι η δυνατότητα να αγοράζει το νοικοκυριό μερσεντές, αλλά να απολαμβάνει ένα πλούσιο πλέγμα ανταμοιβών, όπως π.χ. περισσότερο ελεύθερο χρόνο, όπου το άτομο και η οικογένεια, θα μπορεί να διαθέσει όπως επιθυμεί αξιοποιώντας τις διαρκώς εξελισσόμενες και πολλαπλών επιλογών υποδομές ελεύθερου χρόνου της χώρας, χωρίς να σκοτίζεται για το κόστος ή το αντίτιμο. Πραγματική δωρεάν παιδεία και υγεία που θα εξασφαλίζει μαζί με την διατροφή την θωράκιση της υγείας συνολικά του πληθυσμού. Όλο και καλύτερες συνθήκες και όροι εργασίας σε περιβάλλον υψηλής παραγωγικότητας που εξασφαλίζει λιγότερες ώρες δουλειάς, υψηλότερες αμοιβές και εξειδικευμένη εργασία. Έτσι μπορεί να οικοδομηθεί μια οικονομία και μια κοινωνία όπου το αριστοτελικό μέτρο σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής και της δράσης, θα συνδυάζεται με την πιο ορμητική και ελεύθερη ανάπτυξη όλων.

      Διαγραφή
  8. Αγαπητε Δημητρη, ευχαριστω για την εξηγηση της προσεγγισης.
    Ο κ. Μηνας ειναι επισης οικονομολογος -εγω ειμαιπολυτεχνητης- και ηλθε εδω για να κανει απλο αντι-λογο, ενω κωφευει.
    Θα ηθελα να του πω οτι σε εμενα ειναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ οτι μεσα στο παρον χρηματο-καπιταλιστο-τραπεζιτικο συστημα οι μικροι "παικτες" ειναι καταδικασμενοι σε σκλαβια, εις οφελος των μεγαλων "παικτων".
    Μετα καποια 10ετια (ισως ειναι πολυ) οι ισχυροτεροι των "μεγαλων" θα πρεπει να κατασπαραξουν τους ασθενεστερους "μεγαλους" για να διατηρησουν την "κυριαρχη θεση" τους.
    Τα "ποντικια" τι δουλεια εχουν στο πεδιο μαχων των "βουβαλιων"... δεν βρισκω λογικη εξηγηση.
    Θα ηθελα να τελειωσω με τον κ. Μηνα λεγοντας :
    Το παιδι μου θελει να γυρισει στην πατριδα του, την οποια του στερησαν οι "κυριοι Μηναδες" μεσω δογματικων παραλογων εμμονων περι "ισχυρου νομισματος" ή "ισχυρης πολιτικης ομπρελας" ή -το ακομα πιο σχιζοφρενικο- της διατηρησης της Εθνικης Υπερηφανειας Αποπληρωμης Χρεους.
    Χρεους προϊοντος ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. Προδομενοι και υποχρεοι δεν συμβιβαζονται.

    Στον Κ. HERMES :
    Ειναι αρκετες 10ετιες (τετοιο βαθος χρονου επιτρεπει η ηλικια μου) που η "ΕΠΙΣΤΗΜΗ" (σε εισαγωγικα) χειραγωγηται απο υπερεθνικα συμφεροντα. Παραδειγματα παμπολλα ! Σταχυολογω καποια :
    1) Το "παραμυθιασμα" της "εκκρηξης των υπολογιστων" περι την ελευση ενος κοσμου που θα δουλευουμε λιγο και λιγοτεροι ενω η υπολοιποι θα χαιρονται την ζωη.
    2) Το "παραμυθιασμα" των γενετικα μεταλαγμενων φυτων, περι την εξαλλειψη της παγκοσμιας πεινας.
    3) Το "θαψιμο" ενεργειακων "πηγων" που ανεξαρτοποιουν την ανθρωποτητα απο το πετρελαιο.
    4) Και βεβαια τα συμφεροντα των "φαρμακοβιομηχανιων" τα οποια επισης "θαβουν" μεθοδους και ανακαλυψεις φαρμακων που αντιμετωπιζουν -ως και- σημερινες μαστιγες υγειας το παγκοσμιο (καρκινος, και οχι μονο). Ας θυμιθουμε τον προσφατο παγκοσμιο ΣΑΛΟ περι "γριππης" εκπορευομενο απο την WHO (World Health Organization) και την FDA (Food and Drug Agency) των ΗΠΑ !!!!!
    5) Να μην γραψω περισσοτερα για τα "παραμυθια" για κομητες που μας απειλουν, το ημερολογιο των Maya, την αποπροσανατολιστικη "ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ" κ.ά.πολλα !!

    Καποιοι θελουν τον πληθυσμο των Γηινων στο 500 εκατ.
    http://en.wikipedia.org/wiki/Georgia_Guidestones
    ..και φαινεται να το επιδιωκουν ΚΑΙ μεσω ΑΝΘ-ΥΓΙΕΙΝΩΝ μεσων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εντάξει Yannis54, η Ιατρική με τα Χημικά φάρμακα δημιουργήθηκε από τους κεντρικούς τραπεζίτες στις αρχές του 20ού αιώνα, μυριστήκανε πολλά κέρδη, αλλά οι έμποροι εβραίοι ήδη από το βυζάντιο είχαν ξεκινήσει να ελέγχουν το εμπόριο των ιατρικών ουσιών.

    Δραστικές ουσίες για το κέρδος, εκφυλισμός.


    Άν η Ζωντανή Φύση ήθελε να φτιάξει σκέτες δραστικές ουσίες θα της έφτιαχνε.

    Ο κύριος λόγος που οι φαρμακευτικές εταιρίες απομονώνουν τις δραστικές ουσίες είναι το κέρδος, διότι μπορούν να τις πατεντάρουν μόνο όταν, δεν υπάρχουν από μόνες τους στην Ζωντανή Φύση, ώστε κατόπιν να μπορέσουν να τις μονοπωλήσουν όσο γίνεται περισσότερο.
    Όσον αφορά την υγεία στην καλύτερη περίπτωση κουκουλώνουν τα συμπτώματα μιάς αρρώστιας, δεν εξαλείφουν την αιτία.
    Εξάλλου η επικρατούσα ιατρική δεν ενδιαφέρεται να βρεί καν τις αιτίες των ασθενειών.

    Οι βιολογικοί οργανισμοί εκφυλίζονται με την χρήση των δραστικών ουσιών αργά ή γρήγορα. Όταν συμβαίνει γρήγορα υπάρχει περίπτωση να το αντιληφθούμε και να διορθώσουμε ίσως την ζημιά, όταν ο εκφυλισμός συμβαίνει αργά δεν τον αντιλαμβανόμαστε και έτσι έχουμε ένα καινούργιο είδος βιολογικού οργανισμού εκφυλισμένου.

    Ο εκφυλισμός επίσης συμβαίνει καί όταν ένας βιολογικός οργανισμός δεν τρέφεται με τις κατάλληλες γι' αυτό τροφές πού σημαίνει επίσης το πόσο φρέσκες αυτές είναι. Θυμόμαστε όλοι τα τρελά γελάδια. Τρελάθηκε ο άνθρωπος, τρέλανε και τα γελάδια.

    Τα βιολογικά όντα χρειάζονται Ζωτικό χώρο για να μπορούν επιλέγουν ελεύθερα την τροφή της αρεσκείας τους μόνο έτσι είναι υγιή.

    Γιά τον άνθρωπο πού είναι και αυτός ένα βιολογικό όν, είναι πιό δύσκολο να ξέρει τι του ταιριάζει διότι, οι αρέσκειές του δεν πηγάζουν κυρίως από το ενστικτό του όπως στα άλλα όντα, άλλα από τον προγραμματισμό του που είναι κυρίως κοινωνικός.

    Στον άνθρωπο έχει δοθεί η δυνατότητα να επιλέγει να πηγαίνει ενάντια στην Ζωντανή Φύση ή όχι. Και να επεκτείνουμε του έχει δοθεί η δυνατότητα της ευθύνης για την ζωή του και τον θάνατό του, ενώ στα ζώα η ζωή τους και ο θάνατός τους καθορίζεται κυρίως από τα ένστικτα.

    Οι υλιστικές θεωρίες του κομουνισμού και του καπιταλισμού, της δημοκρατίας και οι δογματικές θρησκείες συντελούν στον εκφυλισμό της ανθρωπότητας και πιό ξεκάθαρα εκφυλιστικές είναι οι θεωρήσεις που δεν είναι ανοικτές στην επαφή με την πραγματικότητα και περιορίζουν την ελευθερία του ατόμου, ιδίως όταν εμποδίζουν ή δεν υποστηρίζουν την εγκατάλειψη των εκφυλιστικών πρακτικών τών ανθρώπων.

    Παραδείγματα

    Σε ένα χωριό της Τουρκίας, οπου οι κάτοικοι έπιναν το τοπικό νερό που περιείχε φθόριο, οι περισσότεροι των κατοίκων σε ηλικία 42 - 43 χρονών ήταν ήδη γέροι και πέθαιναν.
    Μιά βιομηχανία στην Αμερική πριν 60 χρόνια και, είχε ως υποπροϊόν φθόριο και το πέταγε στο ποτάμι, τα γελάδια όμως που τρεφόντουσαν στην κοιλάδα του ποταμού, εκφυλίστηκαν σε "γελάδια" νάνους. Όλες σχεδόν οι οδοντόκρεμες στον κόσμο περιέχουν φθόριο, και χρησιμοποιούνται από πάρα πολλούς άρα, υποστηρίζονται δημοκρατικά. Στην Αμερική έχει επιβληθεί η φθορίωση του πόσιμου νερού.

    Στην κεντρική Αμερική σε ένα ορυχείο Χρυσού οι περισσότεροι εργάτες σε ηλικία 38 - 39 ετών είναι ήδη γέροι και πεθαίνουν. Το έχουν αποδεχτεί μέσα στην κλειστή κοινωνία τους ότι έτσι είναι η ζωή.

    Τα θετικά παραδείγματα τα ανέφερα στό προηγούμενο μήνυμα.

    Το νόμισμα και η οικονομία για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος γι' αυτά.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συμπλήρωση

    Στην κεντρική Αμερική σε ένα ορυχείο Χρυσού οι περισσότεροι εργάτες σε ηλικία 38 - 39 ετών είναι ήδη γέροι και πεθαίνουν. Επειδή εκφυλίζονται από τον Υδράργυρο που χρησιμοποιείται κατά την εξόρυξη Χρυσού. Το έχουν αποδεχτεί μέσα στην κλειστή κοινωνία τους ότι έτσι είναι η ζωή.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ακριβως, κε Λυμπέρη...
    Τα παντα εξαρτονται απο τις "συγκριτικες εικονες" που εχουμε.
    Οι αναφερομενοι Κεντρο-αμερικανοι ειναι ΣΚΛΑΒΟΙ λογω αγνοιας "εικονας".
    Εμεις και "οι κ. Μηναδες" θα ειμαστε ΣΚΛΑΒΟΙ για να μην απαρνηθουμε την "εικονα" κρεπαλης και εκφυλισμου συνεχιζοντας την ΑΤΟΜΙΚΙΣΤΙΚΗ μας ΑΠΛΗΣΤΕΙΑ.
    Ντροπη !!
    Χαιρουμαι που η συζητηση περι "ανακτησης της Εθνικης κυριαρχιας, της αξιοπρεπειας και Πολιτειας" ανηχθει σε "προβλημα" αγορας απο το εξωτερικο 10-100 "δραστικων ουσιων" φαρμακοβιομηχανιας !!!!
    Και αυτα με την υποθεση πληρωμης με "δραχμο-ρουβλια", λες και δεν θα εισρευσει ΟΥΤΕ ΛΕΠΤΟ (αγγλιστι cent) συναλλαγματος.
    Σαν να μην εχουμε Τουρισμο, Εφοπλιστικες Εταιριες, κορυφαια αγροτικα προϊοντα... ολα προσφερομενα σε (εσωτερικες) τιμες "δραχμο-ρουβλιου" !!
    Ουτε λογος δε για "παραγωγη οικαδε", σε ευθετο χρονο.

    Πραγματι... ετσι ειναι η ζωη, του κ. Μηνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. κ. Γιάννη,
    επειδή ίσως δεν έγινα κατανοητός, οφείλω να σας υπενθυμίσω, διευκρινιστικά, ότι στα κείμενα του (εδώ) διαλόγου μου με τον κ. Καζάκη, αυτό ακριβώς που λέτε και σείς υποστηρίζω: "παραγωγη οικαδε, σε ευθετο χρονο". Το (πολυσύνθετο εν τούτοις) πρόβλημα είναι πώς και με ποιά μέσα, και εκεί δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις.Όσο για τις συνεχόμενες απαξιωτικές αναφορές σας στο πρόσωπο μου θα αρκεστώ στη λαϊκή ρήση "καθαρός ουρανός σύννεφα δε φοβάται". Επιπλέον, και δεν πρόκειται να επανέλθω σε αυτό, "η ζωή του κ. Μηνά" ήταν, είναι, και θα είναι γεμάτη απο (χωρίς πιστωτικές κάρτες,πολιτικές συναναστροφές,επενδύσεις σε χρηματιστήρια, κλπ) σκληρή εργασία και έρευνα για την κατανόηση του κόσμου και την διαλεκτική μετάδοση γνώσεων. Οφείλω τέλος να παραδεχτώ οτι σε πολλά απο όσα λέτε (ή εννοείτε), για το διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι, το ασύδοτο χρηματιστικό κεφάλαιο, τις (κερδοσκοπικές) αποπροσανατολιστικές εκστρατείες, κλπ, συμφωνώ μαζί σας. Όσοι δε έχουν παρακολουθήσει τα επιστημονικά μου κείμενα (ουδέν κρυπτόν υπο..το Google)θα έχουν ενδεχομένως διαγνώσει οτι αποστρέφομαι τη χρηματοπιστωτική πλευρά της οικονομίας. Δεν μπορώ εν τούτοις να την αγνοήσω απο τη στιγμή που, όπως (δυστυχώς) έχει εξελιχθεί, παράγει ολέθρια αποτελέσματα για την πραγματική οικονομία και τις ζωές των ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κε Μηνα,
      Καμια προσωπικη αιχμη. Αιχμη μονον στις θεσεις και αποψεις! Δεν γνωριζομαστε παρα μονον απο τις -εδω- αποψεις μας. Αποκαλυπτετε επιπλέον οτι ειστε Οικονομικος Δασκαλος, και αρα "τεχνικη συζητηση" με εμενα τον "Πολυτεχνιτη", κυριως αν συνεχισετε να μιλατε για ολα αυτα τα "οικονομικα εργαλεια και παραγωγα τους" τις λεπτομερειες και ιδιαιτεροτητες αγνοω (αν και μανιωδως διαβαζω για να μαθω).
      Μολονοτι πολλοι απο εμας -εδω μεσα- εργαζομαστε ή εργαστηκαμε τιμια και σκληρα στην ζωη μας (και μακρια απο πολιτικους διαδρομους). Παρ' ολα αυτα, βρισκομαστε σε ΟΥΣΙΑ ΠΤΩΧΕΥΣΗ.
      Συμπερασματικα καταλαβαινω οτι το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ειναι ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟ. Υπαρχει κανεις που διαφωνει;
      Το παγκοσμιο οικονομικο περιβαλλον, μεσα απο το οποιο ξεπεταχτηκε ο ΓΑΠ για να κανει την "δουλεια" (αγγλιστι "the job") θα βρισκει κολοσιαια ποσα, ταχυτατες μεδοδους και ΠΡΟΘΥΜΟΥΣ ΑΤΖΕΝΤΙΔΕΣ για να μας κρατησουν δουλους !!
      Ας εργαζομαστε εμεις 24/365 ΔΩΡΕΑΝ και ακρως ευσυνειδητα !!
      Το "οικονομιστικο" παιχνιδι για τους "μικρους παικτες" ειναι χαμενο.
      Διαφωνητε;;
      Αρα... πρεπει να σηκωθουμε απο το "τραπεζι του τζογου" και να πουμε "για χαρα" και βεβαια "ου γαρ λαβεις παρα του μη εχοντος", σε συμφωνια με το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ και -ενδεχομενως- με το Ευρωπαικο (κατασταση εκτακτου αναγκης, κατα Λισσαβωνα).
      Διαφωνητε; ...μαλλον ναι, διοτι σκεπτεσθε "τις δυσκολιες" και το "κοστος των δραστικων ουσιων".
      Πραγματι θα ειναι ΣΚΛΗΡΟΤΑΤΟ !!Δεν εχω καμια αμφιβολια, και συμφωνω μαζι σας.
      Αν επι ΓΑΠ καναμε αναδιαρθρωση, το "λιπος" εφτανε να περασουμε απεναντι σχεδον στεγνοι.

      Οι ζωες των ανθρωπων ΗΔΗ απειλουνται οφθαλμοφανως. Διαφωνητε;
      Τα "χειροτερα" ειναι ακομα μπροστα μας. Διαφωνητε;
      Ποια "χειροτερα" ειναι προτιμητεα; Τα σκλαβωμενα ή τα ελευθερα;

      Η "ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ" (κατα Μαρκεζινη με εμενα αποδεχομενο) ειναι το ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ που παραγει ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ και ΜΑΥΡΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ. Διαφωνητε;

      Αρα... η αρχη ειναι στην ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ Πολιτευματος και Πλουτου.

      Με σεβασμο, παρ' ολη την αιχμηροτητα των λογων μου.

      ΥΓ.
      1) Στην σκεψη μου τριβιλιζει παντα η εξης σκεψη :
      Κοντα 200 χρονια "παλιγεννεσιας" υφισταμεθα καταστασης ΠΟΛΕΜΟΥ ή/και ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ή ΑΠΕΙΛΕΣ ΑΥΤΩΝ.
      Αλλαξε κατι;
      Μπορει να αλλαξει;
      Αυτο ειναι το ερωτημα (Αγγλιστι "to be or not to be, that's the question").
      2) Οταν λεμε "η ελευθερια και η αξιοπρεπια ειναι ανεκτιμητες" τι εννοουμε; Μηπως θεωρουμενες "πολυ ακριβες" τις παρεχομε ΔΩΡΕΑΝ;; Ποιο ειναι το "ΝΟΜΙΣΜΑ" που αγοραζει Ελευθερια και
      Αξιοπρεπια;
      Δωστε μου σας παρακαλω την απαντηση εσεις !!
      Καλη σας μερα.

      Διαγραφή
  13. Εγώ δεν κατέχω την οικονομική ορολογία, γι' αυτό δεν μπορώ να παρακολουθήσω επακριβώς την συζήτησή σας.

    Προτείνω να κρίνουμε περισσότερο από τα αποτελέσματα. Η χρέωση των πολιτών γεννημένων και αγέννητων από τις κυβερνήσεις με βρίσκει αντίθετο, όποια και να είναι η δικαιολογία. Βιώνουμε τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, της χρέωσης των πολιτών από τους κυβερνώντες, ξεκάθαρα, ιδίως τα τελευταία χρόνια, με το μέλλον να προδιαγράφεται πολύ χειρότερο, αν συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε τα προηγούμενα χρέη που μας φόρτωσαν ή αυτά που θα μας φορτώνουν. Επίσης ελπίζω να διακρίνετε την στάση τα "χρέη" ξεπληρώνονται όποια και να είναι τα επακόλουθα.

    Οπότε νόμισμα με χρέωση του λαού απορρίπτεται.

    Για να βρούμε πως θα χρησιμεύσει ένας τύπος νομισματικής πολιτικής, καθώς επίσης και εάν χρειάζεται ένα νόμισμα, είναι απαραίτητο να θυμόμαστε την κατεύθυνση ενός τέτοιου εγχειρήματος, που δεν είναι άλλη από την ευημερία και την ελευθερία όλων. Το επισημαίνω αυτό διότι οι επιστήμες σήμερα δεν έχουν ξεκάθαρη κατεύθυνση με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια Βαβέλ, που εξυπηρετεί βέβαια τα κατεστημένα συμφέροντα.

    Όταν η κατεύθυνση είναι γνωστή οι μέθοδοι για να την προσεγγίσουμε μπορεί να είναι και πολλοί.

    Ηλίας Α. Λυμπέρης


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητοί Γιάννη, Ηλία,και Δημήτρη,
    (προς το παρόν) σας παραθέτω την (ενδεχομένως)γνωστή ρήση του Ιπποκράτη:

    Ὁ μὲν βίος βραχύς,
    ἡ δὲ τέχνη μακρή,
    ὁ δὲ καιρὸς ὀξύς,
    ἡ δὲ πεῖρα σφαλερή,
    ἡ δὲ κρίσις χαλεπή.

    Οι παραπάνω διαπιστώσεις γίνονται βέβαια πλέον οδυνηρές όταν διακυβεύεται η τύχη μερικών γενεών..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλα Χριστουγεννα σε ολους, Υγεια και Γενικη Προκοπη!!

    Στην "σύγχρονη διεθνοποιημένη οικονομική πραγματικότητα, οπου προστατευτισμός είναι ουτοπική δομή (;) οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, για τις μικρές χώρες", οι ισχυροι ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝ !!

    Αρτι αφιχθεν νεο:
    «Κατηγορώ» της ΒlackRock για τους οίκους αξιολόγησης.
    Για διαστρέβλωση των παγκόσμιων χρηματιστηριακών αγορών κατηγορεί τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης ο κορυφαίος στον κόσμο διαχειριστής κεφαλαίου.
    ttp://www.protothema.gr/economy/article/?aid=245808

    Οποιος αδυνατει να ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙ ΗΤΤΑΤΑΙ και ΣΚΛΑΒΩΝΕΤΑΙ

    Και οποιος νομιζει οτι ο σκλαβος θα συνεχισει να εχει "δραστικες ουσιες" ή "γκουρμε σπιτικια κουζινα" ή ο,τι αλλο "αναγκαιο για την φυσιολογικη του επιβιωση" (χωρις εκφυλισμο) -νομιζω οτι- ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΠΛΑΝΗ ΟΙΚΤΡΑ !!

    Προς τον HERMES :
    http://www.codexalimentarius.org/

    ΑπάντησηΔιαγραφή