Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Στη σφαίρα της πτώχευσης


Σε πρωτοφανή ιστορικά επί­πεδα ανέβηκαν τα ασφά­λιστρα κινδύνου για τα ελ­ληνικά κρατικά ομόλογα τη Δευτέρα. Το κόστος ασφάλισης για τα ελληνικά κρατικά ομόλογα έναντι αθέτησης πληρωμών (CDS) ξεπέρα­σαν τις 3.000 μονάδες βάσης. Ποτέ άλλοτε, από την εποχή που τα συγκε­κριμένα ασφάλιστρα κινδύνου επινο­ήθηκαν στη χρηματαγορά στις αρχές της δεκαετίας του ’90, δεν έφτασαν σε τέτοιο επίπεδο για ομόλογα κρά­τους που επίσημα δεν έχει κηρύξει πτώχευση. Ακόμη.
Με λίγα λόγια, οι περίφημες «αγο­ρές», τις οποίες τόσο επίμονα προ­σπαθούν να εντυπωσιάσουν η κυ­βέρνηση και η τρόικα, έχουν βαθμο­λογήσει την κατάσταση της Ελλάδας πολύ χειρότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα έχει πτωχεύσει επίσημα τις προηγούμενες δύο δεκαετίες. Και εις ανώτερα!

Την ίδια ημέρα η απόδοση (επιτόκιο) του διετούς ελληνικού ομολόγου χτύπησε νέα επίπεδα ρεκόρ. Έφτα­σε το 49,47%! Η Ανταρκτική σαν οι­κονομία θα είχε πετύχει καλύτερα επίπεδα. Βέβαια, η εκτίναξη των με­σοπρόθεσμων ομολόγων του ελλη­νικού Δημοσίου δεν οφείλεται μόνο στις τραγικές προοπτικές της ελληνι­κής οικονομίας, αλλά και στο άγριο «σορτάρισμα» που κάνουν κυρίως οι τράπεζες. Κάτι που πυροδότησε η απόφαση της 21ης Ιουλίου και η εθε­λοντική ανταλλαγή ομολόγων. Όσες τράπεζες έχουν συμφωνήσει σ’ αυ­τήν την εθελοντική ανταλλαγή ομο­λόγων, έχουν επιδοθεί σε ένα άγριο παιχνίδι «σορταρίσματος» προκειμένου να κερδίσουν όσο περισσότερα μπορούν πριν γίνει αυτή η ανταλλα­γή.
Την ίδια πάλι ημέρα ο Ζόζεφ Άκερμαν δηλώνει κατά τη διάρκεια ομιλί­ας του στη Φρανκφούρτη ότι οι συν­θήκες στις αγορές μετοχών και ομο­λόγων θυμίζουν τη χρηματοπιστωτική κρίση του φθινοπώρου του 2008. Μέσα στον Αύγουστο εξανεμίστηκαν 7 τρισ. δολάρια σε αξία μετοχών, με τις τράπεζες να είναι οι περισσότε­ρο χαμένες. Τον προηγούμενο μήνα χάθηκαν άλλα 2 τρισ. δολάρια, χάρη κυρίως στην πτώση των τραπεζικών μετοχών, που πήρε χαρακτήρα χιονοστιβάδας μόλις κατακάθισε ο επι­κοινωνιακός κουρνιαχτός των απο­φάσεων της 21ης Ιουλίου.
Είναι σίγουρο ότι οι τράπεζες θα κά­νουν ό,τι μπορούν για να μετακυλί-σουν το κόστος αυτής της χασούρας στην κοινωνία και την οικονομία. Πε­ρισσότερα ρευστά θα «παρκάρουν» στα ταμεία τους, χάρη και στη διαρ­κή επιδότηση των κρατών. Λιγότε­ρα δάνεια θα βρουν τον δρόμο τους προς την πραγματική οικονομία και με υψηλότερα επιτόκια. Όλα αυ­τά θα επιδεινώσουν το ήδη άσχημο επενδυτικό κλίμα διεθνώς. Η παρα­γωγή διεθνώς θα υποχωρήσει. Νέα συρρίκνωση μισθών και απασχόλη­σης θα επακολουθήσει και, όπως εί­ναι φυσικό, η κατανάλωση που ήδη βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά θα υποχωρήσει ακόμη περισσότερο. Απ’ ό,τι φαίνεται, η παγκόσμια οικο­νομία δεν θα μπορέσει να αποφύγει ένα νέο παγκόσμιο κραχ.
Διάλυση της χώρας
Όμως για τους κυβερνώντες στην Ελ­λάδα όλα αυτά συμβαίνουν κάπου πολύ μακριά. Ίσως σε άλλο πλανήτη. Γι’ αυτούς υπάρχουν μόνο οι δεσμεύ­σεις που έχουν αναλάβει τυφλά και υποτακτικά απέναντι στην τρόικα. Κι έτσι, ύστερα από μια ακόμη άθλια παράσταση με αφορμή την 6η δόση, ο κ. Βενιζέλοςβγήκε και εξήγγει­λε τη χαριστική βολή στην ελληνική κοινωνία και οικονομία: «Θα ειση­γηθώ στο Υπουργικό Συμβούλιο μια σειρά από πρωτοβουλίες για όλη τη δέσμη των διαρθρωτικών αλλαγών. Οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ποσοτικοί στόχοι του 2011 θα καλυφθούν. Θα μεταφερθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία στο Ταμείο Αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου. Θα προ­χωρήσουμε με πάρα πολύ γρήγορο ρυθμό, θα υπάρξουν αποτελέσμα­τα μέσα στον Σεπτέμβριο, μέσα στη χρονιά».
Εξήγγειλε δηλαδή ότι η ύφεση θα σημειώσει ρεκόρ αυτή τη χρονιά. Ήδη κινείται σε ποσοστά άνω του 7%. Η ανεργία θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, δημιουργώντας έναν στρατό εφεδρείας που ξεπερνά το σύνολο της απασχόλησης του δημό­σιου τομέα. Χωρίς να προσθέσουμε σ’ αυτόν και τον στρατό εφεδρείαςπου θα δημιουργηθεί στο ίδιο το Δη­μόσιο.
Οι κυβερνώντες, και φυσικά η τρόικα, βιάζονται να τελειώσουν με τη διάλυ­ση της χώρας πριν η επίσημη πτώχευ­ση γίνει ξαφνικά αναπότρεπτη. Είτε πριν τους προλάβει ένα νέο παγκό­σμιο κραχ. Ο λόγος είναι απλός. Η επίσημη πτώχευση είτε το νέο κραχ επιδεινώνουν δραματικά τους αστάθ­μητους παράγοντες των εξελίξεων μέσα κυρίως στην κοινωνία. Με εξα­γριωμένες μάζες στους δρόμους για­τί έχουν χάσει τα πάντα, δεν μπορούν να γίνουν καλές μπίζνες.
«Παντοτινή» πτώχευση
Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε: Με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Συ­νόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου, η Ελλάδα τελεσίδικα μπήκε στη σφαί­ρα της επίσημης πτώχευσης. Δεν εί­ναι πια μια οικονομία σε κατάσταση αφερεγγυότητας, δηλαδή αδυναμίας συνέχισης των πληρωμών της, αλλά μια οικονομία που πλέον οδηγείται σε στάση πληρωμών. Μόνο που επί­σημα η κυβέρνηση μας λέει ότι δεν θα είναι πλήρης, ολική πτώχευση, αλλά μόνο «επιλεκτική πτώχευση», και δεν πρέπει να μας νοιάζει ιδιαί­τερα. Γιατί; Διότι υπάρχει το νέο «πα­κέτο στήριξης». Όμως το πακέτο αυ­τό μόνο με τις εγγυήσεις που ζητούν οι «εταίροι» θα οδηγήσει στην εκτί­ναξη του δημόσιου χρέους ήδη από το 2011.
Το «πακέτο στήριξης» που αποφα­σίστηκε όχι μόνο δεν μετατρέπει το δημόσιο χρέος της Ελλάδας σε βιώ­σιμο, αλλά επιδεινώνει τους συνο­λικούς όρους διαχείρισής του. Εκτι­μάται ότι οι δανειακές ανάγκες μό­νο για τον επόμενο χρόνο θα εκτινα­χθούν κατά 14% επί του ΑΕΠ, οδηγώ­ντας το δημόσιο χρέος στο 179% του ΑΕΠ στα τέλη του 2012. Όμως αυτό το γνωρίζουν τα επιτελεία της ευρωζώνης. Άλλος είναι ο βασικός στό­χος του «νέου πακέτου». Η εξαγορά του απαραίτητου χρόνου για να απε­γκλωβιστούν οι μεγάλεςευρωπαϊ­κές τράπεζες από το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, αλλά και να αποτραπεί ένα άμεσο «πιστωτικό γεγονός», δη­λαδή μια κατάρρευση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος λόγω έλλει­ψης ρευστότητας.
Με την πρακτική αυτή όχι μόνο δεν ελαφραίνει το βάρος του δημόσιου χρέους, αλλά καταδικάζεται η ελλη­νική κοινωνία και οικονομία σε μια διαδικασία εσαεί πτώχευσης «τρι­τοκοσμικού» χαρακτήρα. Όχι μόνο το λαϊκό νοικοκυριό και το κράτος θα πρέπει να εξασφαλίζουν την πληρωμή των δυσβάσταχτων χρε­ών και να υποστηρίζουν την κερδο­σκοπία των τραπεζών με το ελληνι­κό χρέος για τα επόμενα 30 χρόνια, αλλάολόκληρη η περιουσία της χώ­ρας έχει ήδη τεθεί στη διάθεση των δανειστών.
Πολύ γρήγορα η επιδείνωση όλων των ζωτικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας θα αποδείξει ακόμη και στον πιο αφελή ότι η πτώχευση της χώρας έχει ήδη συντελεστεί και ότι η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής αποτελεί μόνο τον τρόπο διαχείρι-σής της υπέρ των δανειστών και της ευρωζώνης.
Επομένως το ερώτημα δεν είναι ευρώ ή δραχμή. Άλλωστε σήμερα η μεγά­λη πλειονότητα του πληθυσμού έχει καταλάβει ότι ακόμη και οι καταθέ­σεις που έχουν απομείνει στο τραπε­ζικό σύστημα είναι απλώς μια «μαγι­κή εικόνα» δίχως αντίκρισμα. Οι επι­τελείς της ευρωζώνης προτιμούν να δουν την Ελλάδα να φλέγεται παρά να της επιτρέψουν να εγκαταλείψει το ευρώ. Κι επομένως θα πρέπει να αναρωτηθεί πολύ σοβαρά τι άλλο μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί μια τόσο σίγουρη καταστροφή. Θα πρέπει εδώ και τώρα να μετρήσει τι επιθυμεί να ρισκάρει.
♦ Να δοκιμαστεί με τις δυσκολίες και τις απειλές μιας ριζικά διαφορετικής πορείας που ξεκινά με τη μη αναγνώ­ριση του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, η οποία είναι σίγουρο ότι μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες εποχές τη χώρα και την εργαζόμενη πλειονότητα του πληθυσμού της;
♦ Ή να αφεθεί στη βεβαιότητα ενός κοινωνικού και οικονομικού ολοκαυ­τώματος μέσα στο ευρώ;
Άρνηση χρέους το στοιχειώδες μέτρο άμυνας
Η επίσημη προπαγάνδα αγωνίζεται να πείσει ότι καλύτερα νεκρός με ευρώ, παρά ζωντα­νός και με εθνικό νόμισμα. Πολύ σύντομα ο ελληνικός λαός θα αναγκαστεί εκ των πραγ­μάτων να επιλέξει. Θα τον αναγκάσει η ίδια η κατάσταση. Ό,τι κι αν λένε οι παπαγάλοι των διαπλεκομένων.
Η μόνη πραγματική εναλλακτική λύση είναι η άρνηση της πληρωμής του χρέους, η οποία δεν είναι ένα επαναστατικό μέτρο, αλλά ένα βαθιά λαϊκό δημοκρατικό μέτρο που απαντά όχι μόνο στην αδυναμία της αποπληρωμής του σημερινού δημόσιου χρέους της χώρας, αλλά και στον χαρακτήρα αυτού του χρέους. Είναι ένα στοιχειώδες μέτρο άμυνας μπροστά στη δρομολογημένη καταστροφή.
Η πράξη απέδειξε ότι κανένας άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να αντιμετωπιστεί το δημόσιο χρέος της χώρας και να αποφευχθεί η χρεο­κοπία. Η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκίνησε με το «θα πληρώσουμε μέχρι και το τελευ­ταίο σεντ» και οδήγησε τη χώρα στην «επιλε­κτική πτώχευση». Είναι αποφασισμένη να τη φτάσει έως και στην επίσημη πτώχευση, προ­κειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και οι το­κογλύφοι. Αρκεί να τα βγάλει όλα στο σφυρί.
Οι θιασώτες της αναδιάρθρωσης μπορεί να συνεχίζουν τον χαβά τους, αλλά η πράξη έχει αποδείξει ότι κάθε σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους δεν είναι παρά ένα βήμα πριν από την επίσημη πτώχευση της χώρας. Ιδίως αν αυτό επιχειρηθεί εντός του ευρώ.
Μόνο η μη αναγνώριση – με βάση τις αρχές και τις προτροπές του διεθνούς δικαίου – του δημόσιου χρέους έχει μείνει για να γλιτώσου­με τη χρεοκοπία. Τέλος, η άρνηση πληρωμής του χρέους είναι μόνο η αρχή, η αναγκαία αφετηρία για μια άλλη, ριζικά διαφορετική πορεία, που απαιτεί εδώ και τώρα:
1 Απαλλαγή της χώρας από το καθεστώς της νέας κατοχής από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ με την κατάργηση του συνόλου των δε­σμεύσεων που έχει υπογράψει, αποδεχθεί και νομοθετήσει η κυβέρνηση. Το σύνολο των μέτρων και παρεμβάσεων που έχουν παρθεί από την εποχή που ψηφίστηκε το μνημόνιο τον Μάιο του 2010, πρέπει να κα­ταργηθεί.
2 Άνοιγμα όλων των δημόσιων λογαρια­σμών του κράτους, ώστε να δούμε τι έγι­ναν τα λεφτά, τι κρύβουν οι συμβάσεις δανει­σμού και ποιος επωφελήθηκε από αυτές.
Κατάργηση κάθε έννοιας παραγραφής και ασυλίας για όλους όσοι διαχειρίστη­καν και διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα. Και μάλιστα με αναδρομική ισχύ. Όποιος, πολι­τικός ή επιχειρηματίας, κόμμα ή επιχείρηση, έβαλε χέρι ή συνέργησε στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου θα πρέπει να τιμωρηθεί και η περιουσία του να δημευθεί.
4 Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ και επα­ναφορά εθνικού νομίσματος. Όσο η χώ­ρα βρίσκεται μέσα στην ΟΝΕ είναι σαν τον μελλοθάνατο που περιμένει τη θανατηφόρα ένεση. Είναι εκτεθειμένη σε κάθε είδους πιέσεις, εκβιασμούς και επιδρομές της διεθνούς κερδοσκοπίας. Ενώ λειτουργεί ως αναλώσιμο είδος για τα διευθυντήρια της ευρωζώνης και τους αποικιοκράτες «εταίρους» της.
5 Εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδος, για να αποκτήσει ο λαός τον έλεγχο της οικονομίας, να ξεριζώσουμε τον σαράφικο και τοκογλυ­φικό χαρακτήρα του τραπεζικού συστήματος και να επιβάλουμε αυστηρούς ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων.
6 Ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας, με πρώτη την εθνικοποίηση των παλιών ΔΕΚΟ, όλων των δημόσιων αγα­θών και υπηρεσιών που ιδιωτικοποιήθηκαν. Ένα κράτος που πρέπει να πάψει να αποτελεί φέουδο μιας παρασιτικής οικονομικής και πο­λιτικής ολιγαρχίας η οποία σήμερα κυβερνά τη χώρα.
7 Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μέσα από μια γενναία αναδιανομή πλούτου και εισοδημάτων υπέρ των εργαζομένων, των ατομικών παραγωγών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Μόνο έτσι μπορεί να ανακάμψει γρήγορα η εσωτερική αγορά και να υπάρξουν σοβαρές επενδύσεις στην παραγωγή.
8 Απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά που της έχουν επιβληθεί. Χρειάζεται επιτέ­λους η χώρα και ο λαός της να γλιτώσουν από την απομόνωση που βιώνουν εντός της ευρωζώνης και υπό καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους. Πρέπει να ανοιχτούν στη διεθνή ζωή, να αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που υπάρχουν μέσα από την αναζή­τηση νέων διεθνών ερεισμάτων, επαφών και σχέσεων με όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, δίχως ανισοτιμίες, κατανα­γκασμούς, επιβολές και υποτέλειες.
Μεγάλη μάχη για την επιβίωση
Η μάχη που καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζό­μενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, ο επαγγελμα­τίας, ο νέος δεν είναι μόνο ή απλώς της δικής του προσωπικής επιβίωσης. Κανείς δεν μπορεί να τη βγάλει καθαρή από μόνος του. Ειδικά στις σημερι­νές συνθήκες. Κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει από αυτό που έρχεται. Σήμερα κανένας δεν μπορεί να διασώσει τον βιοπορισμό του δίχως να παλέψει για τη σωτηρία συνολικά της χώρας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν υπάρχουν πια άλλα περιθώρια για το «άσε πρώτα να δούμε τι θα γίνει και ύστερα βλέπουμε». Ή οι εργαζόμενοι και ολόκληρος ο λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του και αναλαμβάνει δράση για τη διάσωση της χώρας ή θα ζήσουμε καταστάσεις που έχουμε γνωρίσει μόνο στις πιο σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας μας. Ήδη η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πόσα θύματα ακόμη πρέπει να συσσωρευθούν; Πόσοι ακόμη πρέπει να κλάψουν τη δουλειά τους, το μεροκάματο και τη σύνταξή τους, το μέλλον και τα νιάτα τους. Πού πρέπει να οδηγηθεί η χώρα για να αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι; Κάθε ημέ­ρα που αφήνουμε να περνάει τόσο περισσότερο η χώρα βυθίζεται στο απόλυτο τέλμα.
Ο κ. Βενιζέλος, εξαγγέλλοντας τα τελευταία μέτρα, είπε ότι «έχουμε πόλεμο». Το είπε για να φοβίσει, για να επιδείξει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να μη σταματήσει μπροστά σε τίποτε προκειμένου να υλοποιήσει τις εντολές - δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Ο κ. Βενιζέλος πιστεύει ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτε και έτσι μπορεί να ξεστομίζει οτιδήποτε. Το πρόβλημα με τον κ. υπουργό είναι ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει τι σημαίνει «έχουμε πόλεμο». Αν γνώριζε, δεν θα μιλούσε έτσι. Αν η εξουσία ξέρει να κάνει πόλεμο, η κοινωνία ξέρει να ανταπο­δίδει αυτόν τον πόλεμο στη νιοστή δύναμη. Και, δυστυχώς, η εξουσία φαίνεται αποφασισμένη να οδηγήσει την κοινωνία σ’ αυτό το σημείο.

27 σχόλια:

  1. Τι λέτε για την έκθεση της UBS;
    http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112033173

    ...ολόκληρη εδώ:
    http://www.scribd.com/doc/64020390/xrm45126

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το μόνο “ευχαριστώ” για την παρέα του γιωργακη είναι ότι …. γκρέμισε τον καπιταλισμό … άλλωστε το δήλωσε χθες ..χιχχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @catmans

    Εμένα μου φαίνεται πολύ "ανεξάρτητη" και "αντικειμενική" η έκθεση. Σίγουρα αυτή η Ελβετική(;) τράπεζα δεν έχει χρεόγραφα της Ελλάδας.

    Ειδικότερα αν αλλάξεις την οπτική της παρακάτω παραγράφου μπορεί να το αναγνώσεις ως εξής:

    Σε αυτό το σενάριο,(της χρεοκοπίας με €) το κατά κεφαλήν κόστος σε μία χώρα σαν την Eλλάδα, εκτιμάται ότι θα είναι μεταξύ 9.500 και 11.500 ευρώ για το πρώτο έτος και 3.000 - 4.000 ευρώ για κάθε χρόνο, για τα επόμενα έτη (εις το διηνεκές). Tο συμπέρασμα της UBS αναφέρει ότι το κόστος, σύμφωνα με αυτό τον συλλογισμό, θα ανέλθει σε 40% - 50% του AEΠ τον πρώτο χρόνο, ενώ το νέο νόμισμα (μαλακό € ή €δραχμή) θα υποτιμηθεί αρχικά κατά 60%.

    δεν θα επεκταθώ άλλο, προς το παρόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και μετά να διορίσουμε όλους τους Ελληνες και τους ξένους στο δημοσιο και τις ΔΕΚΟ, έτσι για να πάει μπροστά ο τόπος!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αξιότιμε κύριε Καζάκη

    Καταρχήν θα ήθελα να σας συγχαρώ για την προσπάθεια αφύπνισης που διενεργείται με όποιο μέσον σας διαθέτουν. Παρόλα ταύτα έχω κάποιες απορίες που θα ήθελα να μου απαντηθούν και εξηγούμε: 1) Αν και προσπαθησα να βρώ το Βιογραφικό σας μεσα στο Internet αυτό στάθηκε αδύνατο. Γιατί?
    2) Επειδή ολα στην θεωρία ειναι περισσότερο βατά απο οτι η πράξη θα ήθελα να μου απαντήσετε στο ερώτημα. Αν μία κυβέρνηση ή ενας πολιτικός ή ενα νεο κίνημα (ΕΠΑΜ) ας πούμε, βρισκόταν με το πιστόλι στον κρόταφο για να λάβει κάποιες εξέχουσας σημασίας αποφάσεις για την πατρίδα, τι πιστεύεται οτι θα έκανε? Ποιός θα ήταν ο άνθρωπος που θα έπαιρνε την - τίς αποφάσεις αυτές, υπαρχει άραγε? Για να γίνω περισσότερο σαφής σας παρουσιάζω το παράδειγμα : Οι "φίλοι μας" οι ξένοι έρχονται, ή το εχουν κάνει ήδη απο πολυ καιρό, και μας λένε: Καλόπαιδα για ακούστε και αυτό ` ή κάνετε ολα όσα σας λέμε με τον τρόπο που σας τα λέμε ή σας στέλνουμε Τούρκους , Αλβανούς, Σκοπιανούς, Βούλγαρους και σας τα παίρνουν ολα με τις ευλογίες μας. Δηλαδή εκβιασμός και στίς δύο περιπτώσεις. Απλά θα πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ Πολέμου και ήπιας χρεωκοπίας , μαλακου ευρώ ή οτι αλλο τελος πάντων. Το ερώτημα λοιπόν είναι ποιός ειναι αυτός που θα πάρει μια τέτοια απόφαση? Ξέρετε κάποιον πραγματικά πατριώτη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τις αποφάσεις τις παίρνει ο λαός.
    Αυτά που ζούμε τώρα ο λαός έχει
    αποφασίσει να τα ανεχτεί.
    Με τον ίδιο τρόπο αύριο μπορεί να αποφασίσει
    να ζήσει κάτι διαφορετικό.
    Οι κυβερνήσεις θα πούνε τα δικά τους,
    οι συνελεύσεις θα πούνε τα δικά τους
    και τα κινήματα θα πούνε τα δικά τους.
    Την απόφαση όμως την παίρνει ο λαός
    και αυτός επιβάλει τι τελικά θα γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κυριε καζακη ωραια αυτα που λες αλλα εγω πρωσοπικα ειμαι 27 χρονων ανεργος και ετσι οπως τα λες θα ειμαι αλλα 10... η μονη λυση δλδ ειναι να αποκοπουμε απο ολη την ευρωπη ? δεν στην λεω γιατι στα πιο πολλα εισαι σωστος . και εγω οικονομολογος ειμαι και σορυ που γραφω ετσι χυμα , αλλα εχω βαρεθει τα παντα , ακομα και στις αγγελιες που στελνω βιογραφικα μου ετσι μιλαω γιατι εχω βαρεθει , ουτε καν που τα διαβαζουν ειμαι σιγουρος... εχω βαρεθει τα παντα . ειμαι σιγουρος οτι μια ζωη θα ζω με τους γονεις μου και την κοπελα μου θα την βλεπω τα σαββατοκυριακα μονο! εκτος και αν ολοι την κανουμε με ελαφρα και αφησουμε την χωρα σε μεταναστες εργατες που τα 5 ευρω μεροκαματο τους φαινονται περιουσια . αυτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υ.Γ. μη νομιζει κανεις οτι εχω και αυτοκτονικες τασεις και τρελαθω... απλα δεν ειμαι καν τρελαμενος ειμαι απογοητευμενος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΑΓΑΝΚΤΗΣΜΕΝΟΣ, ΣΙΧΤΙΡΓΙΑΣΜΕΝΟΣ-ΣΙΦΙΛΙΑΣΜΕΝΟΣ ΕΙΜΑΙ!!!!!
    ΤΥΧΑΙΟ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια μικρη παρακληση: θα ηθελα περισσοτερη λεπτομερεια με αριθμους. Γιατι η αληθεια δεν ειναι μονο θεμα ερμηνειας, υπαρχει και μεσα στους αριθμους ακομα και του Μνημονιου.
    Αν ακομα και οι αριθμοι δειχνουν (που δειχνουν) οτι ο δρομος αυτος ειναι αδιεξοδος, πρεπει να ειπωθουν για να κλεισουν τα στοματα σε ολα τα παπαγαλακια που εχουν φαγωθει να μιλανε για "αναδιαρθρωση", "μειωση κόστους Δημοσιου", κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. εξαιρετική ανάλυση για άλλη μια φορά κύριε Καζάκη. ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ! Είστε ο μόνος που εδώ και μήνες λέτε την αλήθεια στον κόσμο.
    Όμως οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις με έχουν κάνει λίγο απαισιόδοξη. Φοβάμαι πως ο λαός δεν έχει ακόμα καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος του και άρα δεν είναι σε θέση να αντιδράσει. Φράσεις όπως "ζώνες αποκλειστικής γερμανικής οικονομικής επιρροής στην Πελοπόννησο" που άκουσα εχθές και ανατρίχιασα, με όλες τις συνέπειές τους, δεν φαίνονται να τους απασχολούν. Ακόμα και οι απαντήσεις σε αυτή τη σελίδα που είναι γραμμένες από ανθρώπους που ενημερώνονται, είναι για 'μένα απογοητευτικές. Πώς λοιπόν θα ανατρέψουμε την προαποφασισμένη πορεία της χώρας όταν αποτελούμε τη μειοψηφία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βρες ακομα πιο μπροστα, αν βεβαια στο επιτρεπουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δυνατά κ Καζάκη μην τους αφήνεις περιθώρια. Αν θέλουν να σε αντικρουσουν να σε καλέσουν σε τηλεοπτικό κανάλι μαζί με τους αναλυτές και αναλογιστές τους να βγάλουμε συμπεράσματα ....οχι γλάστρα ε ας αφήσουν τα κόλπα . Λέγε εσύ και εμείς μαθαίνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγχαρητήρια κύριε Καζάκη για τις θέσεις σας που με εκφράζουν απόλυτα...είστε ίσως ο μόνο που μπορεί να φωτίσει τους Έλληνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κε Καζάκη αν κάποιος έχει ευρώ στο σπίτι του και γίνει πτώχευση με είσοδο σε κάποιο νέο νόμισμα οφελείται; Αν έχει λίρες σπίτι του συμφέρει. Δηλαδή αν έχω ας πούμε 5000 Ευρώ στην τράπεζα συμφέρει να τα έχω σπίτι, να τα κάνω λίορες ή κάτι άλλο; Με ρωτούν πολλοί φίλοι.
    Σας ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Kostas Pap

    Καταλαβαίνω οτι κανείς (ούτε εγώ!) δε θέλει να δει τις οικονομίες του να χάνονται αλλά, αν η χώρα πτωχεύσει με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, δεν πιστεύω οτι το συνάλλαγμα θα σώσει κανέναν. Οι συνθήκες στις οποίες θα περιέλθει η χώρα θα είναι τέτοιες που οι όποιες οικονομίες του καθένα δεν θα αναιρούν το γεγονός οτι θα πρέπει να ζήσει περιτριγυρισμένος από τη φτώχεια και την αθλιότητα, σε μια χώρα που δεν αξίζει πια να ζεις. Κατά τη γνώμη μου, η μόνη σωτηρία είναι, ο καθένας προσωπικά -και όλοι μαζί- να αναλάβει την ευθύνη της χώρας του και του μέλλοντός του.

    Όταν η οικονομία καταρρεύσει, παίρνοντας μαζί της τον τρόπο ζωής και όλα όσα μας έκαναν να αναγνωρίζουμε την Ελλάδα σαν τη χώρα μας, θα πρέπει να αποφασιστεί πώς η χώρα θα ανακάμψει. Θα συνεχίσουμε στο γνωστό, σαθρό, παγκόσμιο μοντέλο, όπου κύκλοι σχετικής ευημερίας θα ακολουθούνται πάντα από βαθιά ύφεση, άγρια φτώχεια και οπισθοδρόμηση στις κοινωνικές κατακτήσεις, και που ο λαός κυβερνάται από μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία, η οποία δεν υποχρεούται να απαντήσει σε καμία ανώτερη αρχή;

    Ή θα διεκδικήσουμε, επιτέλους, τον ενεργό ρόλο που δικαιούμαστε στην επιλογή της πορείας που θα ακολουθήσει η χώρα μας; Η υπόσχεση της ματαπολίτευσης για λαϊκή κυριαρχία ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. Ίσως ήρθε η ώρα να την απαιτήσουμε, αν μη τι άλλο, από ένστικτο αυτοσυντήρησης.

    Αυτά που γράφω ίσως φαίνονταν ανούσια (γραφικά;) μέχρι πρίν δύο - τρία χρόνια, που υπήρχε ακόμη η ψευδαίσθηση της καλοπέρασης και της (σχετικά) εύρυθμης λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Για τους περισσότερους δεν υπήρχε κάτι έναντι στο οποίο θα έπρεπε αναλάβουμε δράση. Σήμερα, που το σύνολο του λαού πλήττεται από τα δεινά που όλοι ξέρουμε (μείωση εισοδήματος, ανεργία, αβεβαιότητα, ληστρικές φοροεπιδρομές), αποκαλύπτονται οι περιορισμοί του πολιτεύματος, το οποίο δεν προβλέπει τη συμμετοχή μας στην εύρεση της λύσης των προβλημάτων μας, αλλά μας στερεί και το δικαίωμα να προστατευτούμε από το κράτος, που έχει μετατραπεί από υπηρέτης του πολίτη στον μεγαλύτερό του δυνάστη.

    Το βέβαιο είναι οτι με την πορεία που επιλέχτηκε για τη χώρα εξυπηρετούνται συμφέροντα, όχι όμως του λαού της χώρας. Και τώρα, ο χείμαρος της ιστορίας έρχεται προς το μέρος μας. Θα μείνουμε ακίνητοι και θα μας παρασύρει το ρεύμα, ή θα κάνουμε το αδιανόητο και θα παλέψουμε για τη σωτηρία μας; Θα αφήσουμε την τύχη μας στους ειδικούς που κυβερνούν, ακολουθώντας τυφλά τις οδηγίες τους και ελπίζοντας, ή θα γίνουμε εμείς η δύναμη που δίνει μορφή στη χώρα μας;

    Η καλύτερη αρχή θα ήταν να απαιτήσουμε άρνηση του χρέους -που καταπίνει το εθνικό εισόδημα- και αναθεώρηση του συντάγματος, με συμμετοχή των πολιτών στη συγγραφή του. Αν αυτό σας φαίνεται ουτοπία, στην Ισλανδία αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα: ο ισλανδικός λαός απαίτησε και πέτυχε διαγραφή του χρέους και συντάσσει τώρα το δικό του σύνταγμα, που εύχομαι να είναι βασισμένο στις αρχές της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και που ο τόπος τους θα είναι χώρα - και όχι αγορά, και οι κάτοικοι θα θεωρούνται πολίτες - και όχι καταναλωτές. Εγώ πάντως έτσι θα ήθελα να είναι το δικό μου σύνταγμα.

    Ξέρω, Kostas Pap, οτι δεν είναι αυτή η απάντηση που περιμένετε. Ήθελα όμως να σας δώσω μία άλλη προοπτική. Απέναντι στο "πώς μπορώ να επιβιώσω στο μέλλον που μου επιβάλλουν", εγώ προτάσσω το "πώς μπορούμε να γίνουμε η δύναμη που δίνει μορφή στο μέλλον". Ελπίζω να σας έδωσα αφορμή για σκέψη και εύχομαι να βρείτε και την απάντηση στην ερώτησή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΚΥΡΙΕ ΚΑΖΑΖΗ
    ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΜΥΑΛΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΧΩΡΑ
    ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΛΟΙΠΟΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΡΩ

    ΒΕΒΑΙΑ Η ΦΩΝΗ ΣΑΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΛΑΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
    ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ Η ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
    ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ ΝΑ ΛΕΕΙ :ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΣΗΚΟΝΟΜΑΣΤΕ.ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΑΠΈΞΩ

    ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΤΥΧΑΙΑ

    ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
    ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ

    ΤΣΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ ΜΙΑ ΖΩΗ

    ΟΙ ΤΑΞΙΤΖΗΔΕΣ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ

    Ο ΑΝΕΡΓΟΣ ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ,Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΚΑΘ'ΕΞΗΣ

    ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΨΗΦΙΖΑ,ΝΑ ΠΑΙΡΝΑΓΕ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΤΡΑ Η ΝΔ.ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. http://uk.reuters.com/news/pictures/slideshow?articleId=UKRTR2REV6#a=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. http://www.facebook.com/pages/%CE%A8%CE%B7%CF%86%CE%AF%CE%B6%CF%89-%CE%91%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8C-%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%9C%CE%B5%CF%84%CF%83%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CE%BF-%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%95%CE%9C%CE%A0/249295495108772

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ epiviosi-

    Λυπάμαι που έχετε αυτή τη γνώμη για τον εαυτό σας και τους συμπατριώτες σας. Αν κανείς δεν ξεσηκώνεται, τότε ποιοί είναι αυτοί (εγώ!) που "δεν πληρώνουν"; Ποιοί ήταν αυτοί στο Σύνταγμα (εγώ!) που έφαγαν το ξύλο και τα δακρυγόνα; Οι γιατροί της Ιατρικής Αλληλεγγύης που προσφέρουν δωρεάν περίθαλψη στους άνεργους, και αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους; Το κίνημα πολιτών (κίνηση 136) στη Θεσσαλονίκη, που σκοπεύουν να αγοράσουν την εταιρία ύδρευσης που ιδιωτικοποιείται, σας φαίνεται για μηδενική αντίσταση;

    Το οτι ο καθένας κοιτάει να προστατεύσει τα συμφέροντά του, μην το καταδικάζετε. Κάποια στιγμή όλα τα συμφέροντα ευθυγραμμίζονται και τότε έρχεται η αλλαγή. Εγώ βλέπω το λαό ως μια λειτουργία ενός πληθυσμού ετερόκλητων στοιχείων και συμφερόντων. Μια λειτουργία που ενεργοποιείται όταν παρουσιάζεται μια κοινή διεκδίκηση γύρω από την οποία μπορούν όλα τα ετερόκλητα άτομα και συμφέροντα να συσπειρωθούν, να αναδυθούν ως λαός που διεκδικεί από αυτούς που τον κυβερνούν.

    Αν κοιτάξετε γύρω σας, θα δείτε οτι υπάρχουν πολλές μικρές δράσεις πολιτών.
    Μην απογοητεύεστε λοιπόν και προσπαθείστε να συμμετάσχετε σε κάποια από αυτές. Αν έχετε τη θέληση, σας χρειαζόμαστε. Οι δυνάστες μας μπορούν να μας χτυπήσουν πολλές φορές, εμείς όμως χρειαζόμαστε να τους ανατρέψουμε μόνο μία. Που θα πάει…

    Υ.Γ. Στην ετικέτα του διαδικτύου, η γραφή με κεφαλαία γράμματα θεωρείται αγένεια. Είναι σαν να φωνάζετε στον συνομιλητή σας. Just to know :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Εγώ βλέπω το λαό ως μια λειτουργία ενός πληθυσμού ετερόκλητων* στοιχείων και συμφερόντων."

    "Υ.Γ. Στην ετικέτα του διαδικτύου, η γραφή με κεφαλαία γράμματα θεωρείται αγένεια. Είναι σαν να φωνάζετε στον συνομιλητή σας. Just to know :-) "

    ετερόκλητες "γλώσσες" σε μιά, πολύ ευγενικού ύφους, γραφή!
    Just to know :D

    φιλικά πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ gtroza

    ετικέττα (η) : μικρά επιγραφή […] // εθιμοτυπία: "άνθρωπος της ετικέττας"

    "ΠΡΩΪΑΣ", Λεξικόν Νέας Ελληνικής Γλώσσης (Βραβείον Ακαδημίας Αθηνών).
    Το λεξικό είναι λίγο παλιό και η ορθογραφία της λέξης έχει αλλάξει από τότε, το νόημα όμως παραμένει ίδιο. Ευχαριστώ πάντως για το σχόλιο και την καλή διάθεση! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ 2012-2018

    Το παρακάτω άρθρο ταιριάζει πολύ καλά σε αυτό εδώ, γιατί ισχυρίζονται ότι έρχεται σύντομα η πραγματική κρίση

    http://diktyoellinwn.wordpress.com/2011/08/21/%CE%B7-%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%83-2012-2018/

    Πως το εννοούν αυτοί;

    H

    Ομάδα Έψιλον Έψιλον ΕΥ

    Λίγο πριν τον αφανισμό σας και τον χαμό σας. Οι μέρες που σας πομένουν μιάσματα τις Ελλάς είναι 1o4-03:59:09. Όλοι θα καείτε όλη θα χαθείτε. Θα χάσετε τα πάντα.

    http://diktyoellinwn.wordpress.com/2011/07/10/%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%AD%CF%88%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CE%AD%CF%88%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%85/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Συμφωνώ κε Καζάκη και ευχαριστώ που δίνετε τα φώτα σας. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας. Η βλάκεία είναι ανίκητη. Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του λαού δεν ενδιαφέρεται ούτε για την πολιτική, ούτε γιά την οικονομία (το βλέπω στην καθημερινότητά μου) και αφού η γνώση είναι δύναμη, η άγνοια είναι αδυναμία. Νοιώθουν την "κρίση" ως καιρικό φαινόμενο, άγονται και φέρονται, φοβούνται κάθε τι που λένε απλοί άνθρωποι σαν εσάς και εμένα (στον κύκλο μου) και αντιθέτως εμπιστεύονται περισσότερο κάποιους που βλέπουν στην τηλεόραση, κουστουμάτους και χλιδάτους, μόνο επειδή τους ζηλεύουνε (την εικόνα τους).
    Τα παραπάνω που με απογοητεύουνε, δεν με αποτρέπουν από την προσπάθεια. Θα προσπαθήσω όσο μπορώ και μόνος και με το ΕΠΑΜ και δεν ξέρω με ποιούς άλλους. "Live for nothing, or die for something". Από αγάπη γιά το θαύμα της ζωής, γιά το παιδί μου, για όλους όσους αγαπώ είτε τους γνωρίζω είτε όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. http://www.youtube.com/watch?v=M6h4NRHSW6s

    ΑπάντησηΔιαγραφή